บทที่ 797 – ชูเฟิง ผู้ไม่กลับคำ
 
 
 
ในทันทีนั้น ชูเฟิง ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ใบหน้าของเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด แม้ว่าเขาจะไม่ถูกกับ หยา เฟย ถึงขนาดที่ไม่อาจอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันได้ แต่เมื่อเขาเห็น หยา เฟย ถูกสังหารโดย มู่หรง ซัน นั้น มันก็ทำให้เขากังวลใจอยู่บ้าง 
 
 
 
ในตอนแรกนั้น เจาก็ไม่อาจเข้าใจได้ แต่เพียงชั่วอึดใจนั้น เขาก็สามารถเข้าใจได้ในทันที 
 
 
 
นั่นเพราะด้วยความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนาง ต้องยอมรับว่า ชูเฟิง เป็นชายคนแรกที่ได้สัมผัสเรือนร่างของนาง 
 
 
 
แต่เมื่อคิดย้อนกลับไปนั้น มันก็ทำให้ ชูเฟิง ผ่อนคลายลฝ เพราะเขารู้ดีว่า หยา เฟย เป็นคนที่พิษสงรอบตัว นางสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อความสำเร็จ มีชีวิตนับไม่ถ้วนที่จบลงด้วยน้ำมือของนาง อาจกล่าวได้ว่านางเป็นคนประเภทเดียวกับ มู่หรง ซุน ก็ว่าได้ 
 
 
 
หากนางยังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า เพราะหากคิดอย่างรอบคอบแล้วนั้น นางจะต้องกลับมาแก้แค้น ชูเฟิง อย่างแน่นอน และถ้าเป็นเช่นนั้น ในอนาคต ชูเฟิง จะต้องพบหับการแก้แค้นที่ไม่สิ้นสุด 
 
 
 
ดังนั้น แม้ว่า มู่หรง ซุน จะทำลงไปเพื่อตัวเขาเอง แต่มันก็เป็นการช่วยเหลือ ชูเฟิง ในทางอ้อม เพราะถึงอย่างไร หยา เฟย ก็เป็นหลานสาวของนิรันดร์ที่หนึ่ง หากเขารู้เข้า ก็ไม่รู้ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้นบ้าง 
 
 
 
มันจึงทำให้ ชูเฟิง ยิ้มและกล่าวออกมาอย่างพอใจว่า”
 
 
 
ไม่ว่าเจ้าจะพูดยังไง นางก็เป็นคู่หมั้นของเจ้า แต่เจ้าก็ยังสามารถลงมือฆ่านางได้อย่างเลือดเย็น ดูเหมือนว่าข้าจะต้องประเมินความบ้าคลั่งของเจ้าใหม่ !!” “หึ !! เจ้าจะบอกว่าเจ้าเสียดายเช่นนั้นรึ !!”
 
 
 
มู่หรง ซุน กล่าวออกมาอย่างรุนแรง พร้อมกับกระชับหอกในมือแน่นขึ้นไปอีก “เสียดาย !? เจ้าคิดว่าข้าจะเสียดายคนที่พยายามจะฆ่าข้า และพยายามจะฆ่า ต้านต้าน ของข้าเช่นนั้นรึ หึ !! เจ้ามันคิดมากเกินไป !! ถ้าข้าเสียดายนาง !! ข้าไม่เสียดาย ต้านต้าน กว่าเช่นนั้นรึ !!”
 
 
 
ในเวลานั้น ชูเฟิง รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เขานึกถึงช่วงเวลาที่เขาถูกบังคับให้ตกอยู่ในช่วงเป็นตายโดย มู่หรง ซุน ซึ่งในเวลานั้น ต้านต้าน ก็ได้เสียสละตัวเองเพื่อเขา แต่เพียงชั่วพริบตานั้น รอยยิ้มแปลกๆ ก็ปรากฏออกมาบนใบหน้าของเขา ก่อนที่เขาจะกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
อ่า…..มันก็อาจจะบอกได้ว่า มันเป็นผิดหวังก็เป็นได้…….แม้ว่าข้าจะไม่ได้ใจของนาง แต่ข้าก็ได้ร่างกายของนางซึ่งมันสุดยอดมาก !! 
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย พร้อมกับเขาจมลงไปในห้วงแห่งความคิด มันทำให้ใบหน้าของ มู่หรง ซุน เปลี่ยนเป็นสีขาวซีด”
 
 
 
อา…..ก็พูดไปก็เท่านั้น เพราะเจ้าไม่เคยได้เชยชมร่างกายของนาง แต่ถึงยังไงข้าก็ …… นะ”
 
 
 
ชูเฟิง ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายอย่างชัดเจน จากคำกล่าวของเขานั้น มันเป็นการตบหน้าของ มู่หรง ซุน อย่างรุนแรง และยิ่งเขาทำเช่นนี้ มันยิ่งทำให้ความเกลียดชั่งในหัวใจของ ชูเฟิง ค่อยๆ จางหายไป 
 
 
 
ความทรมานที่ มู่หรง ซุน และคนอื่นๆ ได้มอบให้กับเขานั้น มันอาจจะเป็นสิ่งที่เขาลบเลือนไปได้ แต่สิ่งที่ มู่หรง ซุน คิดจะทำกับ ต้านต้าน มันเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจละเว้นได้ 
 
 
 
ชูเฟิง หันไปรอบๆ และเห็น ต้านต้าน ในขณะนั้น เปลวเพลิงสีดำของนางกำลังพุ่งทะยานออกไปในอากาศ เขาตัดสินใจที่จะทำให้ มู่หรง ซุน , หยา เฟย และ มู่หรง ว่าน ต้องตอบแทนอย่างสาสม 
 
 
 
เขาได้ตัดสินใจแล้วว่า แม้ว่าเขาจะตาย เขาก็จะต้องให้พวกจอง มู่หรง ซุน ทรมาน เพราะเขาไม่อาจใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ด้วยความเสียสละอย่างจริงใจของ ต้านต้าน 
 
 
 
แม้ว่า ต้านต้าน จะไม่ตาย แต่เมื่อเขาได้สินใจไปแล้ว ก็ไม่อาจกลับความคิดนั้นได้ เพราะสำหรับ ชูเฟิง นั้น ต้านต้าน คือคนสำคัญของเขา ไม่ว่ามันจะเป็นใคร จะเป็นคนที่แข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็จะต้องตาย “ไอ้สารเลว !! ข้าจะฆ่าเจ้า !!”
 
 
 
หลังจากได้ยิน ชูเฟิง กล่าวเหน็บแนมออกมาเช่นนั้น มู่หรง ซุน ก็ถูกเพลิงแห่งโทสะเข้าครอบงำในทันที เขากระชับหอกในมือแน่นพร้อมกับแทงออกไปอย่างรวดเร็วเข้าใส่ ชูเฟิง “ท่านราชันย์ปฐพี รีบช่วย หวู่ฉิง เร็ว !!”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ซวน เซี่ยวจาว ก็ตะโกนออกมาอย่างรวดเร็ว “บ้าเอ๊ย !!”
 
 
 
ราชันย์ปฐพี ไม่สามารถปลีกตัวออกไปได้ เพราะเขากำลังพัวพันอยู่กับนิรันดร์ที่แปด มันทำให้เขาหมดโอกาสที่จะช่วยเหลือ ชูเฟิง 
 
 
 
เมื่ออยู่ต่อหน้าพลังมหาศาลของยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์นั้น ชูเฟิง ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย เขาทำแม้กระทั่งยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน 
 
 
 
เขารู้สึกว่ารูปแบบมารประทารพรนั้นไม่ธรรมดาอย่างมาก หลังจากที่เปิดใช้งานมันแล้วนั้น มันก็ปลดปล่อยพลังที่มองไม่เห็นออกมาป้องกันดาบตราประทับผนึกมาร 
 
 
 
นอกจากนี้ ชูเฟิง ยังรู้สึกว่าพลังของมันแข็งแกร่งกว่าพลังของราชันย์ปฐพี และนิรันดร์ที่แปด ในเวลานั้น มันได้ปลดปล่อยเปลวเพลิงสีดำออกมาป้องกันตัวมันเอง และ ชูเฟิง ไปพร้อมกัน 
 
 
 
ดังนั้น มันจึงทำให้ไม่กลัว มู่หรง ซุน แต่อย่างใด เพราะเขารู้ดีว่าในสถานการณ์เช่นนี้ มู่หรง ซุน ไม่สามารถทำอะไรเขาได้อย่างแน่นอน 
 
 
 
***** ตูมมมม ***** 
 
 
 
ในท้ายที่สุดนั้น เสียงระเบิดก็ดังขึ้น และมันก็เป็นไปตามที่ ชูเฟิง คิด เพราะในระยะที่ห่างออกมาสามเมตรนั้นเกิดระเบิดอย่างรุนแรง เพราะมันมีพลังบางอย่างที่มองไม่เห็นปกป้องเขาอยู่ และแม้ว่าคลื่นพลังจะแผ่กระจายออกมาอย่างรุนแรง มันก็ไม่สามารถทำให้ ชูเฟิง ขยับได้แม้แต่น้อย “นี่มันเกิดอะไรขึ้น !?”
 
 
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ซวน เซี่ยวจาว และคนอื่นๆ ที่อยู่ในพระราชวังใต้ดินก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “นี่….อาจจะเป็น !!”
 
 
 
ภายใต้ความสับสนของทักคนนั้น ราชันย์ปฐพีเหมือจะรู้อะไรบางอย่าง ใบหน้าของเขาพลันเปลี่ยนไปอย่างมาก เขาจ้องมองมายัง ชูเฟิง ด้วยความสับสน “ข้าไม่สนว่าเจ้าจะใช้วิธีอะไร !! วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า !!”
 
 
 
ในเวลานั้น มู่หรง ซุน กล่าวออกมาด้วยความกราดเกรี้ยว เขาก้าวออกไปด้วยเท้าซ้าย พลันออร่าพลังมหาศาลก็พวยพุ่งออกมา มันหมุนควงจนเกิดเป็นพายุอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
ในเวลานั้น ผมยาวของเขาพริ้วสไว พร้อมกับแววตาที่ปลี่ยนเป็นสีแดงกร่ำ แม้แต่พลังของยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์ในมือของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก 
 
 
 
ราวกับว่ามันสัมผัสได้ถึงความกราดเกรี้ยวของ มู่หรง ซุน มันจึงระเบิดพลังที่รุนแรงและบ้าคลั่งออกมาในเวลาเดียวกัน “ข้าจะฉีกเจ้าเป็นล้านๆ ชิ้น !!!”
 
 
 
มู่หรง ซุน ตะโกนออกมา พร้อมกับขว้างหอกตรงไปที่ ชูเฟิง 
 
 
 
ในเวลานั้น พื้นที่โดยรอบที่หอกพุ่งผ่านไปถูกทำลายลงในพริบตา เหลือทิ้งไว้เพียงแสงที่เปล่งออกมาจากหอกสีเงินเท่านั้น 
 
 
 
พลังงานมหาศาลแผ่กระจายออกมาโดยรอบ แม้แต่ราชันย์ปฐพี และนิรันดร์ที่แปดก็ถูกดึงดูดด้วยพลังมหาศาลนี้ทันที “นี่คือพลังที่แท้จริงของยอดยุทธภัณฑ์ชั้นราชวงศ์เช่นนั้นรึ !!”
 
 
 
ในเวลานั้น แม้แต่ ชูเฟิง ก็ขมวดคิ้วแน่น เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่อัดแน่นอยู่ในหอกสีเงินที่กำลังพุ่งตรงมายังเขา 
 
 
 
***** ตูมมมมม ***** 
 
 
 
ในท้ายที่สุดนั้น คลื่นพลังมหาศาลก็ระเบิดออกมาอย่างรุนแรงก่อนที่หอกสีเงินจะมาถึงตัวของ ชูเฟิง 
 
 
 
หลังจากคลื่นพลังที่ระเบิดออกมานั้นเริ่มจางหายไป ทุกคนต่างถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และในเวลานั้น ใบหน้าของ มู่หรง ซุน ก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง 
 
 
 
เพราะในเวลานั้น ไม่เพียงแต่หอกสีเงินจะไม่สามารถทำอันตรายใดๆ ต่อ ชูเฟิง ได้แล้วนั้น มันยังตกไปอยู่ในมือของเขา 
 
 
 
ReadMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : . . . . . . . . 
 
 
 
B : . . . . . . . . 
 
 
 
C : จะลุ้นอะไรขนาดนั้น!!!