บทที่ 1053 – เข็มนิรันดร์บรรพกาล
 
 
 
แม้ว่าที่ วิหคเพลิงพูดถึง ชิง ฉวนเทียน จะเป็นการอวยมากเกินไป แต่มันก็แสดงให้เห็นว่า ชิง ฉวนเทียน แข็งแกร่งเพียงไหน อย่างน้อยๆก็เห็นได้ว่า ระดับจักรพรรดิสงครามนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้สำหรับเขา 
 
 
 
แม้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ เขาก็ไม่เคยกลับมายังแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ นั่นจึงเป็นเหตุให้ที่นี่ ไม่ได้รับรู้เกี่ยวกับเขาเลย และคิดว่าเขานั้นได้ตายไปตอนที่สู้กับจักรพรรดิอเวจี 
 
 
 
ชูเฟิงนั้น คิดว่า ชิง ฉวนเทียนนั้นต้องออกจากแดนศักดิ์สิทธิ์แน่นอน และที่ที่เขาไปนั้นเป็นไปได้ว่าอาจจะมีตระกูลของเขาอยู่ด้วย หรือเรียกอีกอย่างว่า โลกที่ตัดขาด 
 
 
 
แม้ว่านี่จะเป็นการเดา แต่ชูเฟิงก็รู้สึกว่าน่าจะเป็นเช่นนั้น เพราะชิง ฉวนเทียนนั้นแข็งแกร่งมาก และมีพลังอย่างมาก จึงไม่มีเหตุผลให้เขาอยู่ที่นี่ และ เดินทางออกไป 
 
 
 
แน่นอนว่านี่คือการคาดเดาของชูเฟิงเท่านั้น เป็นไปได้ว่า ชิง ฉวนเทียนอาจเหนื่อยจากการต่อสู้และ หาที่ซ่อนเพื่อฝึกตนอยู่ 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านั้นก็แสดงให้เห็นว่า ชิง ฉวนเทียน นั้นยังมีชีวิตอยู่ 
 
 
 
แต่น่าเศร้า ชูเฟิงนั้นไม่สามารถบอกกับทุกคนได้ เพราะนี่เป็นแค่การคาดเดาของเขาเท่านั้นดังนั้นจึงไม่มีใครเชื่อเขาแน่นอน และมันมันอาจทำให้คนอื่นคิดว่าเขานั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับ ชิง ฉวนเทียน และเป็นภัยต่อชีวิตเขา 
 
 
 
ดังนั้นชูเฟิง จึงเลือกระวังตัวเองไว้ก่อน เขาไม่ได้บอกเรื่องนี้ออกไป และตัดสินใจเก็บเรื่องทักษะเร้นลับไว้ก่อน เพราะในที่แห่งนี้นั้นมีการบันทึกเกี่ยวกับ ชิง ฉวนเทียนเอาไว้ 
 
 
 
และบางที อาจมีการบันทึกเกี่ยวกับ 4 สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ รวมถึงทักษะเร้นลับ หากชูเฟิงใช้มันออกไปนั้น อาจเป็นการดึงภัยอันตรายเข้ามายังตัวเขาก็เป็นได้ “จักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่ อาจยังไม่ตายก็เป็นได้”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิงพูดขึ้น ทุกคนนั้นหันไปมองเขาทันที 
 
 
 
แม้เรือบินรบนั้นถูกขับเคลื่อนโดย ฉีคง ไจ้ชิง แต่เขานั้นไม่จำเป็นต้องอยู่ที่ใจกลางรูปแบบ เขานั้นสามารถเดินไปทั่วเรืองบิน พร้อมกับขับเคลื่อนมันได้ นี่คือพลังของกึ่งจักรพรรดิสงคราม “ท่านปรมาจารย์ ท่านบอกว่าจักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่นั้น ยังมีชีวิตอยู่หรือ นั่นเป็นความจริงอย่างนั้นหรือ”
 
 
 
หวาง เว่ย รู้สึกดีใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น นางรีบถามไปทันที “จักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นคนลึกลับมาก เขายังมีพลังศักดิ์สิทธิ์อีกด้วย ไม่เพียงเขาจะมีพรสวรรค์ที่สูงส่ง แต่พลังของเขาก็เหนือธรรมชาติอ อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้ว่าจักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่นั้นมาจากที่ใด แต่อย่างน้อย คนในแดนศักดิ์สิทธิ์นั้น ไม่มีใครเกี่ยวข้องกับจักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน.””ตำนานนั้นได้บอกไว้ว่า กายศักดิ์สิทธิ์ เมื่อกำเนิดขึ้นมาจะมีสัญญาณบ่งบอกให้ทุกคนได้รู้ แต่เมื่อตรวจสอบดูแล้ว ก็พบว่าสัญญาณเหล่านั้นไม่ใช่สัญญาณแบบเดียวกับที่จักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่มี.””ดังนั้น จักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่ย่อมไม่ใช่คนจากแดนศักดิ์สิทธิ์แน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์นั้น ไม่มีใครเกี่ยวข้องกับเขา ดังนั้นจึงเป็นธรรมดา ที่เขาจะจากไปโดยไร้ข่าวคราว นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าบอกว่าจักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่นั้นยังไม่ตาย”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง พูดขึ้น “แล้วจักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่นั้นมาจากไหนกัน”
 
 
 
หวาง เว่ย ถามขึ้นนางนั้นสนใจเรื่องเกี่ยวกับจักรพรรดิสงครามผู้ยิ่งใหญ่มาก “ถ้ามีคนที่รู้เรื่องนั้น ย่อมเป็นคนที่ลึกลับมาก”
 
 
 
ฉีคง ไจ้ชิง พูดขึ้นจากนั้น เขาก็พูดว่าขึ้น”
 
 
 
แม้ว่าเขาไม่รู้ว่าเขามาจากไหน แต่ข้าก้รู้เกี่ยวกับปลายทางที่พวกเรากำลังเดินไปทางไปนี้.”
 
 
 
หลังจากได้ยิน ฉีคง ไจ้ชิง พูด ชูเฟิง และ หวาง เว่ย นั้นรีบหันไปดูด้านหน้าของเรือบิน และเขาก็เห็นที่ราบกว้างใหญ่ไพศาลอยู่ด้านใต้เรือบิน 
 
 
 
ที่ราบ นั้นใหญ่มาก ไม่เพียงแค่ใหญ่แต่มันยังลึกลับ และ งดงามอย่างมาก 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะที่ราบนั้นเต็มไปด้วยหมอกขาวที่หนาจัด ราวกับก้อนเมฆลอยมาบดบัง ลักษณะที่แท้จริงของที่ราบนั้นเอาไว้ 
 
 
 
มันกว้างเกินที่ตาจะเห็นได้ ที่แห่งนั้นราวกับเป็นดินแดนนิรันดร์ มันเป็นภาพที่งดงามเกินจะบรรยาย แม้ชูเฟิงจะเห็นภาพที่งดงามเยี่ยงนี้มาก่อน แต่เขาก็ตื่นเต้นเมื่อได้เห็นที่แห่งนี้ 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะที่ราบนี้นั้นใหญ่มาก เมื่อเทียบกับ หุบเขาไม้ครามตอนใต้นั้นที่ราวกับเป็นทะเลต้นไม้ที่สูงเสียดฟ้า ที่แห่งนี้ก็เป็นที่โล่งกว้าง ราบเรียบที่เต็มไปด้วยหมอก “ว้าว นั้นมีคนเพียบเลย!”
 
 
 
ทันใดนั้น ก็มีคนพูดขึ้นมา มันทำให้พวกเขานั้นจ้องไปยังที่ตั้งของ สระนิรันดร์บรรกพกาลทันที 
 
 
 
ในตอนนั้น เรือบินก็เริ่มบินต่ำลง ผู้ที่มีระดับที่สูง ก็ได้เห็นคนที่มารวมตัวกันบนที่ราบนี้ พวกเขานั้นรวมตัวจากหลายสถานที่ 
 
 
 
นอกจากบนพื้นดิน ยังมีคนที่อยู่บนอากาศ และยังมีเรือรบ รวมทั้งสัตว์มหึมา ที่มีคนขี่อยู่ด้วยบางคนนั้นบินอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า พุ่งเข้าไปในหมอก ก่อให้เกิดภาพที่งดงามขึ้น 
 
 
 
ในเวลาสั้นๆ กลุ่มคนจำนวนมากก็ปรากฏขึ้น ที่แห่งนั้น มีคนมากกว่า 10 ล้านคน จำนวนขนาดนี้นั้นน่าตกใจจริงๆ “นั่นแค่เล็กน้อย รอบที่แล้วนั้นมีคนกว่าร้อยล้านคนมากที่แห่งนี้ ข้าเชื่อว่าต้องมีมากกว่านี้อีกในด้านในหมอกนี้”
 
 
 
ประมุขตำหนักเมฆาอัสนีบาตพูดขึ้น “มากขนาดนั้นเชียวหรือ การเข้าไปยังสระนิรันดร์บรรพกาลนั้นต้องมีความมั่งคั่งและความแข็งแกร่ง คนจำนวนขนาดนั้นมีความสามารถพองั้นหรอ”
 
 
 
เมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนต่างตกใจ “ฮ่าๆ เจ้านั้นคิดเกินไปแล้ว สระนิรันดร์บรรพกาลนี่ถูกปกคลุมด้วยรูปแบบที่ใหญ่นัก มันไม่เพียงต้องมีความสามารถ ที่จะเข้าได้ แต่ยังต้องมองเห็นมันอีกด้วย นั่นเป็นเพราะรูปแบบนี้นั้นปิดคลอบคลุมทั้งที่ราบที่ไม่สิ้นสุดนี้ .””ผู้คนเหล่านี้มาแค่เพราะชื่อเสียง พวกเขานั้นต้องการเห็นที่อยู่ของ ภูติจากยุคบรรพกาลเท่านั้น ส่วนคนที่มีความสามารถที่จะเข้าไปข้างในได้นั้น มีไม่เกินหมื่นหรอก”
 
 
 
ประมุขตำหนักเมฆาอัสนีบาตพูดขึ้น “ไม่เกินหมื่นงั้นหรือ นั่นไม่ได้หมายความว่า มีเกือบหมื่นคนที่มียุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ระดับสูงเลยไม่ใช่หรือ นั่นไม่ใช่น้อยๆเลยนะ!”
 
 
 
แม้ประมุขตำหนักเมฆาอัสนีบาตรจะพูดขึ้นให้กระต่าง แต่เหล่าศิษย์ของเขาก็ตื่นตระหนกอย่างมาก เมื่อคิดถึง ยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ระดับสูง ที่มีกว่าหมื่นชิ้น พวกเขาจึงตื่นตระหนกอย่างมาก 
 
 
 
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นศิษย์ที่โดดเด่นและมียุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ระดับสูง แต่มันก็เป็นเพียงของขวัญจากประมุขของพวกเขาก่อนพวกเขาจะออกจากหุบเขาไม้คราม นั่นหมายความว่าของขวัญนี้นั้นเป็นสิ่งที่หายากมากสำหรับพวกเขา และพวกเขารู้ดีว่ามันล้ำค่าเพียงใด “ท่านประมุขนั่นคืออะไรกัน”
 
 
 
ในตอนนั้น ชูเฟิงก็พูดขึ้นพร้อมมองไปที่ส่วนลึกของทะเลสายหมอก “หืม มีอะไรหรือ”
 
 
 
ในตอนนั้น เมื่อมองตามที่ชูเฟิงชี้ พวกเขารู้สึกสับสนมาก เพราะพวกเขาเห็นเป็นเพียงหมอกสีขาวธรรมดาไม่เห็นอะไร “สหายน้อง ชูเฟิง เจ้ามีสายตาที่ดียิ่งด้วยระดับพลังของเจ้า เจ้าสามารถเห็นสิ่งนั้นได้.”
 
 
 
ในตอนนั้น ประมุขของตำหนักเมฆาอัสนีบาตร พูดขึ้นเมื่อมองตามชูเฟิง นอกเหนือจากเขา แม้กระทั่งพวกผู้อาวุโสต่างมองชูเฟิงด้วยความประหลาดใจ โดยเฉพาะผู้อาวุโสจาก ตำหนักเมฆาอัสนีบาต พวกเขานั้นประหลาดใจอย่างมาก 
 
 
 
เมื่อเห็น สิ่งที่ศิษย์ที่โดดเด่นอย่างเขาทำ ฉีคง ไจ้ชิง หัวเราะขึ้นแล้วพูดว่า “มันเรียกว่า เข็มนิรันดร์บรรพกาล.”
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : อะไรอีกละหน้อ ?! 
 
 
 
C : คงน่าจะคล้ายๆกับต้นงิ้วหนามละมั้ง!!! 
 
 
 
A : อ่อ!! ที่พอมืงตายแล้วก็ต้องไปปีนอ่ะนะ!!! 
 
 
 
C : . . . . . . . . . .