บทที่ 1082 – ผลกระทบจากสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์
 
 
 
จะมีอะไรที่สามารถมาหยุดยั้ง พลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ที่แสนน่ากลัวได้ แม้แต่หินที่โผล่ขึ้นมาจากก้นบึ้งของสระนิรันดร์บรรพกาล ที่ถูกป้องกันด้วยรูปแบบยุคบรรพกาล ยังระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ แตกกระจายด้วยอำนาจของพระเจ้า 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ยังคงพุ่งออกไปด้วยพลังทำลายอย่างต่อเนื่อง เมื่อมันออกไปได้อีก 100 เมตร ท้ายที่สุดมันก็สลาย ซึ่งนับเป็นระยะทางที่ไกลพอสมควร หากมีใครโดนพลังของมันเข้าไปจังๆคงจะได้สลายกลายเป็นผุยผง แม้ว่าอำนาจพลังของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จะรุนแรง แต่หากไม่โดนมันก็ไร้ผล 
 
 
 
ไม่มีปัญหา ในการจะใช้พลังของมัน แต่ปัญหามันเกิดหลังจากที่ ชูเฟิง ใช้พลังสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์ ในตอนนั่นผิวของเขาแดงอมชมพู ใบหน้าที่เคยเต็มไปด้วยเลือดฟาดกลับดูซีดเผือด 
 
 
 
สำหรับสายฟ้าทั้ง 5 ที่ประกายออกมาจากดวงตาของเขา ก็พลันกระจายหายไป และทันทีที่มันหายไปดวงตาของชูเฟิงก็แดงก่ำ ดูราวกับร่างที่ไร้วิญญาณ นำซ้ำออร่าของเขาก็ดูอ่อนแอลงอย่างมาก “ฟรึบบ”
 
 
 
ไม่ใช่แค่ออร่าเท่านั้น แม้แต่ร่างกายของเขาก็ไม่สามารถควบคุมได้ วินาทีนั่น เกราะสายฟ้าและปีกสายฟ้ากันพลันหายไป แม้แต่มังกรฟ้าที่ดูคล้ายกับว่ามีชีวิตภายใต้ฝ่าเท้าเขาก็เช่นเดียวกัน ในตอนนั่นเขาก็เริ่มเสียความสมดุลในการทรงตัว เซไป เซมา และในที่สุดเขาก็ล้มลง ทิ้งตัวพาดกับโขดหินในส่วนลึกของสระนิรันดร์บรรพกาล “ชูเฟิงเกิดอะไรขึ้น ?! เจ้าไม่เป็นอะไรใช่ไม๊ ?!”
 
 
 
เห็นแบบนั้น ต้านต้านก็ตกใจอย่างมาก นางสามารถบอกได้ว่า แม้ว่าพลังทำลายของสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์จะมหาศาล แต่เห็นได้ชัดว่า ชูเฟิง ไม่สามารถใช้มันได้อย่างสมบูรณ์ นำซ้ำร่างกายเขายังได้รับผลกระทบอย่างสาหัส นี้คือสิ่งที่ต้องจ่ายในการเรียกใช้พลังของสายฟ้า 
 
 
 
แต่ไม่ว่า ต้านต้านจะร้องตะโกนยังไง นางก็ไม่ได้รับการตอบสนองใดๆกลับมาจาก ชูเฟิง นั่นเป็นเพราะเขาได้หมดสติ อยู่ในสภาพเป็นตายเท่ากัน นอกจากนี้ ชีพจรของเขาก็อ่อนลงอย่างเร็วรวด “ชูเฟิง ฟื้นสิ นี่. .ชูเฟิง บ้าจริง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ?!”
 
 
 
เมื่อเห็นว่า ชูเฟิง กำลังจะแย่ ต้านต้านก็เริ่มหวาดวิตก นางไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันแน่น คิดที่จะสละตัวเอง เพื่อใช้พลังต้องห้ามของนาง ในการเยียวยา ชูเฟิง “~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ “
 
 
 
ในช่วงเวลาคับขัน จู่ๆก็มีการเคลื่อนไหวจากสระนิรันดร์บรรพกาล มันเป็นเคลื่อนไหวของผิวน้ำ ที่ดูไม่ค่อยจะปกติ ตรงผิวน้ำที่มีการเคลื่อนไหว มันเป็นสีเขียวอ่อน ว่ายตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
มันขึ้นมาจากผิวน้ำและหยุดอยู่ที่ร่างของชูเฟิง จากนั่นมันก็เข้าปกคลุมร่างของ ชูเฟิง ไว้ภายใน 
 
 
 
หลังจากที่ถูกแสงสีเขียวที่ไหลมาตามผิวน้ำโอบล้อม ไม่เพียงแต่ออร่าของ ชูเฟิง จะเริ่มฟื้นตัว แม้แต่ ต้านต้าน ที่อยู่ในโลกวิญญาณก็ยังสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น “ความรู้สึกนี่มันอะไร ?!”
 
 
 
ในตอนนั้นต้านต้าน ก็ล้มเลิกที่จะใช้วิชาต้องห้าม เนื่องจากนางสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่ทรงอานุภาพ ทั้งยังแสนอบอุ่น ที่สำคัญมันยังทำการรักษา ชูเฟิง 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม เนื่องจาก ชูเฟิง หมดสติไป ต้านต้านจึงไม่สามารถออกจากโลกวิญญาณไปได้ นางไม่รู้ว่าพลังที่รักษา ชูเฟิง นี้มาจากไหน 
 
 
 
แต่ห่างออกไปหลายพันเมตร จากโขดหินที่ ชูเฟิง หมดสติ มีเงาเล็กๆ รูปร่างบางๆ คล้ายกับเด็กผู้หญิงทีมีแววตาสดใส น่าตางดงาม พร้อมกับมีผมสีดำและผิวที่ขาวราวกับหิมะ ยืนอยู่ ซึ่งนางก็คือคนที่ ชูเฟิง ปกป้องไว้ จากวิหารหมู่ดาวนักล่า 
 
 
 
แต่สาวน้อยผู้นี้ดูแตกต่างไปจากเมื่อก่อน “. . . .”
 
 
 
เพราะขณะนั่นมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับเด็กสาว ดวงตาที่สดของนางเริ่มเปลี่ยน จากเดิมที่นางเคยมีดวงตาสีดำบัดนี้กลายเป็นสีเขียว ผมที่ดำสลวยของนางก็เปลี่ยนเป็นสีทองขาว ทั้งยังมีหูแหลมๆโผล่ออกมาจากผมสีทองของนาง 
 
 
 
นอกจากการเปลี่ยนแปลงของดวงตา , สีผม และลักษณะของหู นางก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิม อย่างไรก็ตาม รอบๆตัวนางยังมีออร่าของภูติที่พิเศษปลดปล่อยออกมา “อิอิ พลังของมนุษย์ผู้นี้ สักวันจะต้องทำให้ทุกคนยอมสยบ”
 
 
 
สาวน้อย ขณะที่จ้องมอง ชูเฟิง นางก็ฉีกยิ้มออกมา แม้ว่าลักษณะของนางจะดูเปลี่ยนไป แต่ท่าทางที่แสนซุกซนก็ยังคงเดิม 
 
 
 
หลังจากที่นางพูดจบประโยคนั่น นางก็ขยับ และที่ที่เคยมีเด็กสาวผู้นั่นอยู่บัดนี้กลับพลันหายไป ราวกับว่าไม่เคยมีใครอยู่ที่นั่น 
 
 
 
ไม่มีใครรู้ว่า ชูเฟิง ได้ทำวีรกรรมอะไรไว้ที่ สระนิรันดร์บรรพกาล ในขณะที่ทุกคนลอยตัวอยู่บนท้องฟ้า ทอดสายตาไปยังใจกลางสระนิรันดร์ ท้ายที่สุดปรากฏการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้น ก็กลับคืนสู่ความสงบ 
 
 
 
สระนิรันดร์บรรพกาลเงียบสงบมาพักใหญ่ ขณะที่คนรอบๆต่างจ้องมองมันเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปยังสระนิรันดร์ แม้แต่ เซียน คุน ก็ไม่กล้า 
 
 
 
หลังจากที่ได้เห็นสิ่งที่โผล่ออกมาจาก สระนิรันดร์บรรพกาล ทุกคนก็ต่างตกใจอย่างมาก โดยเฉพาะ อสูรสายฟ้าทั้ง 5 พวกมันดูราวกับจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง ปัจจุบันผู้คนตระหนักได้ว่า ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นกับสระนิรันดร์ มันแตกต่างกับในอดีต แม้แต่พวกภูติเอง ก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามเข้าไป 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังต้องการที่จะรู้ว่าใครคือผู้ที่กระตุ้นเข็มนิรันดร์ และพวกเขาอยากเห็นหน้าผู้ที่สามารถสร้างสิ่งมหัศจรรย์ในครั้งนี้ “นั้น มีใครกำลังมา ?!”
 
 
 
ทันใดนั้น ก็มีคนตะโกนขึ้น จากนั้นสายตาของทุกคนก็เป็นประกาย เนื่องจากมีใครบางคนกำลังปรากฏตัว มาจากทิศทางสระนิรันดร์บรรพกาล ด้วยความเร็ว 
 
 
 
เห็นเงาคนกำลังตรงเข้ามา หัวใจของผู้คนก็จุกขึ้นมายังลำคอด้วยความตื่นเต้น เนื่องจากพวกเขากำลังจะได้พบกับผู้ที่สร้างความประหลาดใจ ในเร็วๆนี้ “ฟู่ววว ฟู่วว~~~~~”
 
 
 
คลื่นขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนผิวน้ำของสระนิรันดร์บรรพกาล หลังจากนั่นก็มีใครบางคนใกล้เข้ามา สำหรับร่างของคนผู้นั่น ไม่ใช่ ชูเฟิง เนื่องจากชุดที่เขาสวมใส่เป็นชุดของวิหารหมู่ดาวนักล่า ซึ่งนั่นก็คืออัจฉริยะของวิหารหมู่ดาวนักล่า หยวน ชิง “ศิษย์พี่ หยวน ชิง ใช่ศิษย์พี่หยวนชิงจริงๆด้วย ฮ่าๆๆ นึกแล้วว่าคนที่กระตุ้นเข็มนิรันดร์บรรพกาล คือ ศิษย์พี่ หยวน ชิง” 
 
 
 
เมื่อเห็นว่าเป็นหยวน ชิง สาวกจากวิหารหมู่ดาวนักล่าก็ต่างส่งเสียงออกมาด้วยความปิติ ไม่เพียงแต่พวกเขาจะเริ่มส่งเสียงเชียร์ พวกเขายังดิ่งลงมาจากท้องฟ้า และเข้าไปห้อมล้อม หยวน ชิง จากนั่นก็โยนเขาขึ้น เพื่อฉลองความสำเร็จ “หยวน ชิง จริงๆเขาเป็นใครกันแน่ ?! เขาช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก ถึงสามารถกระตุ้นเข็มนิรันดร์บรรพกาลได้ วีรกรรมของเขานับเป็นเกียรติของเผ่ามนุษย์ ชื่อของเขาจะต้องถูกจารึกไว้ในหน้าประวัติศาสตร์ เผื่อลำลึกถึงเกียรติที่เขาสร้างให้กับพวกเรา” 
 
 
 
ในความเป็นจริง ไม่ใช่แค่ผู้คนจากวิหารหมู่ดาวนักล่า ที่พากันตื่นเต้น แม้แต่คนที่ไม่รู้จักหรือแม้แต่พวกสัตว์มหึมา ก็ยังตื่นเต้นไปด้วย 
 
 
 
อย่างไรก็ตาม หากเทียบกับท่าทางของคนอื่นๆ อาวุโสกงซุน หรือเหล่าสาวกจากหุบเขาไม้ครามตอนใต้ ต่างมีสีหน้าตึงเครียด ความกังวลปรากฏอยู่เต็มภายในดวงตาของพวกเขา 
 
 
 
แม้ว่าจะเป็นมนุษย์ที่สามารถกระตุ้นเข็มนิรันดร์ได้ จึงๆพวกเขาควรจะแสดงความยินดี แต่นี้เป็น หยวน ชิง ที่มีความขัดแย้งกับ ชูเฟิง ในก่อนหน้านี้ หากเป็นเขาทำสำเร็จ นี้ย่อมหมายถึง หายนะของชูเฟิง 
 
 
 
ซึ่งมันทำให้ หุบเขาไม้ครามตอนใต้ กดดันอย่างมาก “นี่พวกเจ้า . . . . มันเกิดอะไรขึ้นกัน ?!”
 
 
 
แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังส่งเสียงเชียร์กันอย่างตื่นเต้น ราวกับ หยวน ชิง เป็นวีรบุรุษ ตัวเขาเองก็เต็มไปด้วยความสับสน และเปิดปากถามในลักษณะที่ งงๆ 
 
 
 
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
 
 
 
A : รับบาปของพี่เฟิงไว้เถอะมืง ใครจะกระตุ้นกูไม่สนหรอก กูสนแค่ว่าใครจะได้พลังและประโยชน์จากมัน 
 
 
 
B : วีรกรรมขี้ประติ๋วแบบนี้ เชิญพวกมืงยินดีไปเถอะ เป้าหมายพี่เฟิง ยิ่งใหญ่กว่าการสยบดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์อีก อะไรที่เป็นภัยเลี่ยงได้เลี่ยงไป เก็บเวลรัวๆดีกว่า 
 
 
 
C : เป็นจักรพรรดิสงคราม คือบรรไดขึ้นแรก เป้าหมายพี่เฟิง คือการ สยบตระกูล ชู 
 
 
 
B : เป้าหมายแม่งยังกะหาเรื่องกับเทพเจ้า แต่สระนิรันดร์ยังมีอีกเพียบ ไปดูดเวลรัวๆ 
 
 
 
A : แต่จุดหมายต่อไปพี่เฟิงจะเป็นที่ไหนนะ?! 
 
 
 
B : ตอนนี้ ต้องเป็นศิษย์หลักที่โดดเด่นของหุบเขาไม้ครามได้ซะก่อน ถึงจะได้ใช้รูปแบบมิติได้ จุดหมายแน่นอนว่าต้องไปที่ ป่าไผ่ใบไม้ล่วง อย่าลืมสิ! ส่วนไอ หยวน ชิง จะเก็บมันตอนไหนก็ได้