บทที่ 1079 – สายฟ้าทะลวงผ่านสวรรค์
 
 
 
“มันจะเป็นไปได้หรือไม่ ว่านี้ไม่ใช่เข็มนิรันดร์บรรพกาล?”
 
 
 
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา เซียน คุน เริ่มที่จะขมวดคิ้วเเน่น เขาตระหนักวาการคาดเดาของเขาเกี่ยวกับเข็มนิรันดร์บรรพกาลนั้นจะผิดพลาด “ห๊า… เอิ่ม ท่านเซียน คุน มันจะไม่ใช่เข็มนิรันดร์บรรพกาลได้อย่างไรนั่นเป็นเพราะว่าเราได้เฝ้าดูเเละคอยสังเกตุอยู่ตลอดเวลา นี่เป็นเข็มนิรันดร์บรรพกาลอย่างเเน่นอน เเล้วมันก็เคยเเสดงปฏิหารมาเเล้วด้วยพวกเราเห็นกับตา”
 
 
 
จ้าวแห่งภูติส่ายหัวในทันที “มันจะใช่อย่างงั้นรึ?”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เซียน คุน ก็รู้สึกแปลกใจ หลังจากนั้นก็ถอนหายใจเเละกล่าวออกมาว่า”
 
 
 
ท่าน จ้าวแห่งภูติ ดูเหมือนว่าในกรณีนี้ข้าเกรงว่า จะไม่มีใครสามารถช่วยท่านได้ ไม่ใช่ว่าพวกเราไม่มีความสามารถพอจะกระตุ้นเข็มนิรันดร์บรรพกาล เพียงเเต่เข็มนิรันดร์บรรพกาลตอนใต้ ของท่านมันเสียหาย””อะไรนะ? ท่าน เซียน คุนท่านหมายความว่าอย่างไร? เข็มนิรันดร์บรรพกาลตอนใต้เเห่งนี้ เสียหาย อย่างงั้นหรือ?”
 
 
 
เมื่อได้ยินสิ่งที่ เซียน คุน กล่าวจ้าวแห่งภูติตอนใต้ เเละผู้อาวุโสหลายคนล้วนเเสดงอาการตกใจออกมา “ใช่เเล้ว มันได้รับความเสียหายไม่น้อยเเน่นอน โดยทั่วไปเเล้วตราบใดที่พวกเราอยู่ด้านล่างเกิน 8 ชั่วยาม การทำงานของเข็มนิรันดร์บรรพกาลจะต้องมีปฏิกิริยาเเล้ว เเต่นี่ข้าอยู่ด้านล่างมานานกว่า 24 ชั่วยาม ถึงกระนั้นเข็มนิรันดร์บรรพกาลก็ยังไม่ทำงานหรือเเสดงปฏิกิริยาใดๆเเม้เเต่น้อย ท่านพอจะเข้าใจเหตุผลเเล้วใช่หรือไม่ ข้าคิดว่าข้าคงไม่ต้องอธิบายเรื่องต่อจากนี้ให้ท่านฟังหรอกมั้ง” [ T/N 8 ชั่วยาม เท่ากับ 16 ชม 1 ชั่วยาม เท่ากับ 2 ชั่วโมง ] “ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเข็มนิรันดร์บรรพกาลตอนใต้เเห่งนี้ เสียหายอย่างเเน่นอน ข้ามั่นใจ”
 
 
 
เซียน คุน กล่าวออกมาด้วยท่าทีเชื่อมั่น “สวรรค์! นี้มัน…”
 
 
 
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นทุกคนจากสถานที่ทางตอนใต้นั้นเเสดงอาการออกมาอย่างหดหู่โดยเฉพาะจ้าวแห่งภูติตอนใต้ ร่างกายเขาที่เเข็งเเกร่ง เเทบจะล้มพับกับพื้นในทันที นั่นเป็นเพราะว่าเขาได้รับรู้เรื่องที่น่าตกใจที่สุด 
 
 
 
ในฐานะที่เป็นจ้าวแห่งภูติทางตอนใต้ เขาถือเป็นบุคคลที่มีอำนาจดูเเลทุกอย่างที่นี่ เพียงเเต่เขารู้ดีว่าผู้ปกครองที่เเท้จริงของทุกอย่างที่นี่คือ ราชันย์แห่งภูติ เขาเป็นเพียงเเค่คนที่เฝ้าคอยหรือดูเเลที่นี่เพียงเท่านั้น อย่างไรก็ตาม เขาก็เป็นเพียงเเค่ผู้รับใช้ของ ราชันย์เเห่งภูติ 
 
 
 
ในฐานะที่เป็นจ้าวแห่งภูติตอนใต้ ทุกอย่างที่นี่ล้วนเเล้วเเต่อยู่ในความดูเเลของเขา เข็มนิรันดร์บรรพกาลก็เช่นเดียวกัน เพียงเเต่ตอนนี้เข็มนิรันดร์บรรพกาลที่อยู่ภายใต้การดูเเละของเขา กับได้รับความเสียหาย ฉะนั้นเขาที่เป็นจ้าวแห่งภูติของที่นี่ จะต้องเเบกรับความรับผิดชอบเเละคงจะเลี่ยงความผิดไปไม่พ้น “ท่าน จ้าวแห่งภูติ เราจะทำยังไงทีนี้?” 
 
 
 
ในความเป็นจริงมันไม่ใช่เพียงเเค่คนจากเผ่าภูติทางตอนใต้เพียงเท่านั้นที่เป็นห่วง เเม้เเต่ผู้อาวุโสจำนวนมากจากทางตอนใต้ก็ยังตื่นตระหนก เเม้ว่าเรื่องนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขาเเละไม่มีใครรู้ว่า เข็มนิรันดร์บรรพกาลนั้นเสียหายได้อย่างไร พวกเขาทุกคนล้วนเเล้วเเต่มีหน้าที่เพื่อปกป้องมัน ฉะนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่า หากนายของพวกเขาโดนลงโทษจริง ก็คงจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะโดนตามไปด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ดีว่าภัยพิบัตินั้นกำลังใกล้เข้ามาหาพวกเขาไม่ช้าก็เร็ว “ท่าน เซียน คุน ท่านพอจะรู้สาเหตุเเท้จริงบางอย่างถึงการเสียหายของเข็มนิรันดร์บรรพกาลหรือไม่ ข้าอยากจะรู้ว่ามันเป็นไปได้อย่างไรถึงต้นตอของความเสียหายในครั้งนี้?”
 
 
 
หลังจากสงบสติอารมณ์เล็กน้อย จ้าวแห่งภูติตอนใต้ก็เอ่ยถาม “สาเหตุบางอย่างงั้นรึ… ข้าเองก็ไม่รู้”
 
 
 
เซียน คุน กล่าวด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น ในสายตาของเขาล้วนเฉียบเเหลมดั่งคมมีดขึ้นมาในทันทีเหมือนกับว่าสิ่งที่เขาบอกกล่าวไปทั้งหมดนั้นมันเป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ 
 
 
 
เมื่อได้ยินคำพูดของเขาจ้าวแห่งภูติตอนใต้เเละผู้อาวุโสหลายคนก็ได้เงียบเป็นใบ้ไปในทันที 
 
 
 
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าหลังจากที่ได้ยินเซียนคุนกล่าวออกมา พวกเขาที่พึ่งขึ้นมาจากสระนิรันดร์บพรรกาลจะทำสีหน้าเเละเเสดงท่าทีในทำนองเดียวกัน เพราะว่าพวกเขาไม่สามารถหาคำตอบให้ตนเองได้ 
 
 
 
ในขณะนี้ชูเฟิงได้อยู่ที่ด้านล่างของสระนิรันดร์ ชั้นบนของเขามันคือชั้นพลังงานที่เเข็งเเกร่งเเละมันได้รับการสกัดกลั่นเข้าไปในร่างกายของเขาอย่างไม่หยุดยั้ง สิ่งที่สำคัญคือกระเเสของพลังงานนี้มีมากมายมหาศาลเเละมันอยู่ที่ด้านล่างของสระนิรันดร์บรรพกาล 
 
 
 
มันไม่ได้เป็นเพียงเเค่ที่เดียวเท่านั้นที่เต็มไปด้วยพลังมหาศาลมันมีอยู่ข้างในเเม้กระทั่งเข็มนิรันดร์บรรพกาลสีเงินพราว นอกจากนี้มันยังมีอักขระโบราณเเละสัญลักษณ์ในยุคโบราณสลักไว้ นอกจากนี้มันยังเปร่งเเสงออกมาราวกับว่ามันกำลังมีชีวิตอยู่ “ฮ่าๆ มันกำลังตอบสนอง ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถกระตุ้นเข็มนิรันดร์บรรพกาลให้ทำงานได้ ชูเฟิง เจ้าทำสำเร็จเเล้ว เจ้าได้กระตุ้นเข็มนิรันดร์บรรพกาลให้มันทำงานได้”
 
 
 
เมื่อเห็นฉากนี้ต้านต้านรู้สึกตื่นเต้นเเละดีใจมากเธอเริ่มที่จะกระโดดโลดเต้นไปรอบๆในทันที 
 
 
 
อย่างไรก็ตามชูเฟิงยังคงไม่ได้สนใจเสียงเรียกของราชินี เขาเพียงปิดตาลงเเละไม่ได้สนใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเพียงเเค่ทำให้จิตใจบริสุทธิ์เเละมุ่งมั่นไปที่จุดตันเทียนของเขา นั่นเป็นเพราะว่าเขารู้สึกว่าพลังงานที่เเข็งเเกร่งได้ซึมซับผ่านเข้าไปในร่างของเขาจึงทำให้เขามีพลังงานที่มากมายมหาศาลในจุดตันเทียนที่จริงนี่อาจจะเป็นเพราะว่าเขารู้สึกว่าตนเองนั้นใกล้ที่จะทะลวงผ่านเป็นระดับ ราชันย์เเห่งสงครามเเล้ว 
 
 
 
ในขณะเดียวกัน เข็มนิรันดร์บรรพกาลเริ่มที่จะส่องเเสงขึ้นมาเรื่อยๆเเสงมันค่อยๆสว่างเเละวิ่งขึ้นมาจากด้านล่างของเข็มนิรันดร์บรรพกาล เเละในขณะเดียวกันมันก็สาดส่องออกมา เเละท้ายที่สุดก็พุ่งขึ้นมาถึงพื้นผิวน้ำเเละวิ่งขึ้นไปบนผืนฟ้าในทันที ในขณะเดียวกันทุกคนล้วนเเล้วเเต่เห็นการเปลี่ยนเเปลงที่เกิดขึ้น “สวรรค์นั่นมัน! เร็วเข้ามองดูนั่นเร็ว! นั่นเข็มนิรันดร์บรรพกาลกำลังส่องเเสงใช่ไม๊!” “สถานการณ์นั่นมันคืออะไรกัน? อาจจะเป็นได้ว่าเข็มนิรันดร์บรรพกาลกำลังถูกกระตุ้นให้ทำงานอยู่?” 
 
 
 
เมื่อเห็นเเสงจากเข็มนิรันดร์บรรพกาลส่องสว่างอยู่ด้านบนนอกจากนั้นมันยังมีอักขระโบราณเเละสัญลักษณ์ไหลผ่านอยู่ราวกับว่ามันกำลังตอบสนองราวกับมีชีวิต บุคคลที่พบเห็นนั้นล้วนตกใจไม่ต้องคำนึงถึงพวกเขาไม่ว่าจะมนุษย์หรืออสูรต่างมองขึ้นไปบนผืนฟ้าตามๆกัน 
 
 
 
ไม่เพียงเเค่นั้น พวกเขาทั้งหมดรีบออกจากสระนิรันดร์บรรพกาลในทันที เเละรีบพุ่งตัวผ่านไปยังสถานที่ห่างไกลเพื่อมองมัน เพราะว่าพวกเขากลัวว่าอำนาจพลัวจากเข็มนิรันดร์บรรพกาลนั้นจะมีผลกระทบต่อพวกเขา 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะว่าเข็มนิรันดร์บรรพากลนั้นได้เปร่งเเสงเเละมีอักขระลึกลับจำนวนมากมายเเละอีกนัยนึงคือมันได้ปลดปล่อยกลิ่นอายศักดิ์สิทธิ์ออกมา 
 
 
 
ในตอนนั้นที่ใบหน้าของพวกเขาที่ซีดขาวราวกับคนตายไม่ว่าจะเป็นจ้าวแห่งภูติหรือคนอื่นๆล้วนเเล้วเเต่ตกอกตกใจอย่างสมบูรณ์เพราะว่าพวกเขากังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ เซียน คุนพูด 
 
 
 
เเต่แล้วพวกเขาล้วนมีสีหน้าดีขึ้น เพราะใครจะคาดคิดว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน เเละเข็มนิรันดร์บรรพกาลกำลังส่องเเสงออกมาถึงเเม้ว่าพวกเขาจะอยู่ภายใต้หมอกสีขาวที่ไร้พรมเเดน เเต่ก็มองเห็นได้ชัดเจนถึงการเปลี่ยนเเปลงที่เกิดขึ้นของเข็มนิรันดร์บรรพกาล “สวรรค์! มันคือ…” “มันเป็นเข็มนิรันดร์บรรพกาล! เข็มนิรันด์บรรพกาลกำลังทำงาน! ท่านจ้าวแห่งภูติ ท่านเห็นหรือไม่เข็มนิรันดร์บรรพกาลมันกำลังตอบสนอง!” “ฮ่าๆ ใช่เเล้ว! เข็มนิรันดร์บรรพกาลมันไม่ได้เสียหาย! มันกำลังเกิดขึ้นจริง ถ้ามันเสียหายจริงมันจะกำลังตอบสนองได้อย่างไร?” 
 
 
 
เมื่อเห็นเข็มนิรันดร์บรรพกาลกำลังเปร่งเเสงออกมาผู้อาวุโสภูติทางตอนใต้ ล้วนปลื้มปิติยินดีทั้งสิ้น เหมือนกับว่าพวกเขาได้พบกับเส้นเเสงเเห่งสวรรค์ที่นำพาพวกเขาขึ้นมาจากหุบเหวลึกไร้สิ้นสุด ในตอนนี้อารมณ์ของพวกเขาล้วนเเล้วเเต่ถูกเเต่งเติมด้วยความยินดี 
 
 
 
ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นๆหรืออย่างไรเเม้เเต่อารมณ์ของจ้าวแห่งภูติตอนใต้ก็ปลื้มปิติยินดีเช่นเดียวกัน ถึงเเม้ว่าเขาจะเเสดงอาการที่สงบสเงี่ยมก็ตาม 
 
 
 
เขามองไปที่เซียน คุน เเละกล่าวว่า”
 
 
 
ท่านเซียน คุน ดูเหมือนว่าท่านจะพิจารณาเกี่ยวกับมันผิดเสียเเล้ว นั่นเพราะเข็มนิรันดร์บรรพกาลทางตอนใต้ของเรานั้นมันไม่ได้เสียหายไปทั้งหมด มิฉะนั้นมันจะถูกกระตุ้นให้ทำงานได้อย่างไร?” 
 
 
 
อันที่จริง ที่เซียน คุนคิดว่าเข็มนิรันดร์บรรพกาลเสียหายนั้นเพราะว่า มันไม่ได้ตอบสนองโดยเขา อย่างไรก็ตามหลังจากที่มันเกิดขึ้นเขาก็รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากนั่นเพราะว่านี่คือปฏิกิริยาตอบสนองของเข็มนิรันดร์บรรพกาลอย่างเเน่นอน “ฮ่าๆ ข้าคงจะเข้าใจผิดไปเองว่ามันเสียหาย ที่เเท้มันก็ตอบสนองช้านี่เอง?”
 
 
 
ถึงเเม้ว่าเขาจะรู้สึกโดนมองว่าคาดเดาผิด เเต่เซียน คุนก็ไม่ได้ยอมรับมัน เขากล่าววาจาพร้อมวางท่าไปยังจ้าวแห่งภูติตอนใต้เเละกล่าวขึ้น”
 
 
 
ฮ่าๆไม่จำเป็นต้องคิดมาก ถึงเเม้ว่าข้าจะคาดเดาผิด เเต่มันก็ตอบสนองต่อการเรียกเเล้วจริงๆ” “เเน่นอน เเน่นอน” 
 
 
 
ถึงเเมว่า เซียน คุน จะหยิ่งผยอง เเต่จ้าวแห่งภูติก็ไม่ได้เอาความกับมัน นั่นเป็นเพราะว่าเขารู้สึกดีตราบใดที่เข็มนิรันดร์บรรพกาลไม่ได้รับความเสียหาย นอกจากนี้ เข็มนิรันดร์บรรพกาลก็ไม่ได้ถูกเรียกเเละตอบสนองมานานหลายปี การทำงานเเละตอบสนองมัน มันเป็นความปราถนาเป็นเวลานานของเขาที่คาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้น ปัจจุบันนี้เขารู้สึกมีความสุขมาก ถึงเเม้ว่า เซียน คุน จะคาดเดาผิดเเละกล่าวมาผล่อยๆ เเต่ว่าเขาก็ไม่ได้ติดใจ “สายฟ้าสีเขียวที่ข้ารอคอยมานานในที่สุดก็เกิดขึ้นสักที ข้ารอคอยการปรากฏตัวของเจ้ามาตลอด นึกว่าตลอดชีวิตข้านึกว่าจะไม่มีวันนี้ซะแล้ว” 
 
 
 
ในขณะเดียวกันจ้าวแห่งภูติ ยกศีรษะของเขาขึ้นไปมองบนผืนฟ้า ความปรารถนาของเขาในที่สุดก็ได้รับการตอบรับ เขาจ้องไปมองยังการเปลี่ยนเเปลงที่เกิดขึ้นของเข็มนิรันดร์บรรพกาล 
 
 
 
ในความเป็นจริงไม่ใช่เพียงเเต่เขาเพียงเท่านั้น ทุกคนจากเผ่าภูติหรือเเม้กระทั่งเผ่ามนุษย์เเละสัตว์ยักษ์ต่างก็ได้ยกหัวขึ้นไปมองเเสงสีเขียวที่เกิดขึ้นนั่นเป็นเพราะว่ามันได้ครอบคลุมทั่วขอบผืนฟ้าทั้งหมด “เปรี้ยงง ~~~” 
 
 
 
ทันใดนั้นเสียงฟ้าร้องที่ดังสั่นก็ได้เกิดขึ้นในทันทีเจ็มนิรันดร์บรรพกาลส่งเสียงดังสนั่นดังทั่วไปทั่วทุกบริเวณ ไม่เพียงเเค่นั้นมันยังเป็นเสียงเรียกราวกับเพื่มขวัญกำลังใจของผู้พบเจอ ทุกคนต่างก็พากันมองไปที่มัน “ครื้น. . ครื้น. . .ครื้นน” 
 
 
 
ทันทีหลังจากที่เสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง ทุกอย่างก็ได้พุ่งผ่านไปที่จุดสูงสุดของเข็มนิรันดร์บรรพกาลอย่างรวดเร็ว 
 
 
 
ความหนาเเน่นของเเสงสายฟ้านั้นรุนเเรงเป็นอย่างมาก เเต่ถึงกระนั้นมันก็ยังงดงาม เเละยังปรากฏตัวราวกับมังกรตัวเล็กๆนับไม่ถ้วนว่ายผ่านผืนภาไป อำนาจที่เกิดขึ้นนั้นเหนือชั้นฟ้าก็เเผ่กระจายไปในทันที 
 
 
 
เเสงฟ้าผ่าหนาเเน่นเต็มทั่วผืนฟ้า นอกจากนี้มันยังขยายตัวออกไปอย่างไม่หยุดยั้งถึงเเม้ว่าหมอกสีขาวไร้สิ้นสุดจะปกคลุมทั่วผืนฟ้าเเต่กระนั้นมันก็ยังเทียบไม่ได้กับลำเเสงพวกนั้นที่ปรากฏขึ้น 
 
 
 
ฉากในขณะนี้ทุกผู้คนล้วนเเล้วเเต่ตกตะลึง เปลือกตาของพวกเขาล้วนเเต่เปิดกว้าง ปากของพวกเขาอ้าเผยอ ขณะที่จ้องมองไปยังมันเพียงเท่านั้น ริมฝีปากของพวกเขาล้วนสั่นเทาเล็กน้อย นั่นเพราะว่าพวกเขาได้ประจักษ์เป็นสักขีพยานถึงเหตุการณ์ที่เปลี่ยนหน้าประวัติศาสตร์ 
 
 
 
นั่นเป็นเพราะ แสงที่ปรากฏขึ้นปกคลุมทั่วฟ้าเหนือ เข็มนิรันดร์บรรพกาลไม่ใช่สีเขียวดังเช่นในอดีต แต่เป็นสีสองอร่าม 
 
 
 
P’FilM ////////////////////////////////////////