ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1169 – เลือกได้ฉลาด
เมื่อเขาเห็นท่าทางหวาดกลัวของสมาชิกจากกองทัพพยัคฆ์มังกร ชูเฟิงก็แอบหัวเราะในใจ โดยไม่ให้ใครเห็น จากนั้นเขาก็พูดว่า”
วันนี้ ข้าจะไม่ทำอะไรพวกเจ้า แต่ข้าไม่ต้องการเห็นคนของกองทัพยัคฆ์มังกรอีก ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ ถ้าข้าเห็นใครใส่ปลอกแขนกองทัพพยัคฆ์มังกร ข้าจะเล่นงานมันทุกคน.”
น้ำเสียงของชูเฟิงนั้น น่ายำเกรงอย่างมาก คนจากกองทัพพยัคฆ์มังกร ไม่เพียงตัวสั่นเทา แต่ตอนนั้นพวกเขาถึงกลับขนลุกทั้งตัวเลย
นั่นเป็นเพราะคำพูดของชูเฟิงนั้นชัดเจนมาก เขาได้บีบให้พวกคนออกจากกองทัพพยัคฆ์มังกร ปกติแล้วเมื่อกองกำลังอื่นนั้นมาท้าทายพวกเขา กองกำลังนั้นก็เพียงแค่ต้องการใช้พวกเขาเป็นหินเพื่อก้าวต่อไป
แต่สำหรับชูเฟิงนั้น ไม่เพียงทำลายประตูทางเข้าและป้ายสัญลักษณ์ เขายังบีบให้ยุบกองทัพพยัคฆ์มังกร อีกด้วย วิธีของเขาช่างโหดร้ายยิ่งนัก “ตูม~~~~”
ในตอนนั้นในตอนที่ทุกคนกำลังรู้สึกหนาวสันหลัง ชูเฟิงก็ยกมือขึ้นและยิงฝ่ามือออกมา และนั่นก็ให้เกิดพลังที่รุนแรงมากถูกระเบิดออกมา
พลังที่มากมายมหาศาลไหลออกมาจากชูเฟิงพุ่งเข้าใส่กองทัพพยัคฆ์มังกร ทุกสิ่งที่มันพัดผ่านไปต่างถูกทำลาย เพียงแค่พริบตาซากกองทัพพยัคฆ์มังกร ที่เคยหรูหรา กลับกลายเป็นเถ้าถ่าน “นี่มัน…”
เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งที่กลายเป็นเศษเถ้าราวกับถูกภูเขาไฟระเบิดใส่ ตำหนักพยัคฆ์มังกร ที่ตั้งตรงนี้ก่อนหน้านี้ได้หายไปในพริบตา พวกเขานั้นรู้สึกหวาดกลัวมาก พวกเขาไม่คิดมาก่อนว่าชูเฟิงจะทำเช่นนี้
ในตอนนั้น เมื่อฝูงชนได้เห็นตำหนักของกองทัพพยัคฆ์มังกร ถูกลายไป การทำลายนั้นรุนแรงมาก เพียงแค่ชูเฟิง ยิงแค่ฝ่ามือออกมาเท่านั้น จากนั้นชูเฟิงก็ไม่ได้สนใจอะไรฝูงชนมากนัก หลังจากเขาซัดฝ่ามือออกไป เขาก็หันหลังกลับ พร้อมกับนำคนของกองทัพอสูรฟ้าจากไป
หลังจากชูเฟิง ออกไปผู้คนก็ต่างระเบิดเสียงพูดคุยออกมา มีเพียงสมาชิกกองทัพพยัคฆ์มังกร ที่ยืนอยู่ด้วยความกลัว
พวกเขามองลงพื้นดิน ตรงตำหนักกองทัพพยัคฆ์มังกร ที่ถูกทำให้กลายเป็นผุยผง ดังนั้นพวกเขาก็นึกถึงคำที่ชูเฟิงพูด พวกเขาไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะทำอะไรต่อดี “ชูเฟิงนั้นน่าเกรงกลัวยิ่งนัก ข้าไม่อยากเป็นศัตรูกับเขา ท่านประมุข ท่านรองประมุข ข้าเสียใจจริงๆข้าไม่สามารถติดตามท่านต่อได้แล้ว .”
หลังจากเวลาผ่านไปสักพัก สมาชิกคนหนึ่งก็ถอดปลอกแขนออกและบินออกจากซากตำหนักกองทัพพยัคฆ์มังกร
ต่อจากนั้นเหล่าสมาชิกคนอื่นๆ ก็เริ่มถอดปลอกแขนและเคลื่อนตัวออกไปเรื่อยๆ
จนท้ายที่สุด มีเพียงไม่กี่ 10 คนเท่านั้นที่ยังอยู่เหนือซากตำหนักพยัคฆ์มังกร ในตอนนั้นรองประมุขก็ถอนหายใจแล้ว ลงบนพื้น นางนั้นหยิบเม็ดยาฟื้นฟู ใส่ปากของประมุขเพื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ
เหล่าสมาชิกร่อนลงตามนางลงมา แล้วยืนล้อมประมุขเอาไว้เป็นวงกลม “ไอ้พวกสุนัขขี้ขลาด!!! ข้าจะจดจำใบหน้าพวกมันไว้ พวกมันกล้าทรยศข้า คอยดู!!! ในวันหน้าข้าจะทำกับพวกมันอย่างไร”
ประมุขกองทัพพยัคฆ์มังกรกัดฟันแน่น เขานั้นโกรธมากเมื่อเห็นเหล่าสมาชิกกลัวจนถอนตัวออกจากกองกำลังของเขา “ท่านประมุข ท่านอย่าได้ตำหนิเขา เจ้าชูเฟิงนั่นแข็งแกร่งเกินไป พวกเราไม่อาจเถียบเขาได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ก็คงเป็นผู้หญิงคนนั้น ที่เข้าสู่ระดับนั้นได้เพียงอายุเพียงเท่านี้ มันช่างน่าเกรงกลัวจริงๆ หากไม่มี 2 คนนั่นมีหรือกองทัพอสูรฟ้าจะกล้าหือกับเรา”
รองประมุขพูดขึ้น “บัดซบ กล้าหืออย่างนั้นหรือ จริงอยู่ที่พวกเราไม่สามารถเทียบพวกมันได้ แต่พวกมันลืมไปแล้วหรือไงว่าใครอยู่คอยหนุนหลังเรา ถ้า ท่าน เล่ย เหยากลับมา รับรอง กองทัพอสูรฟ้าจะต้องสิ้นซาก.””บัดซบ มันกล้าหยามข้าต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ ชูเฟิงรอข้าก่อน เดี๋ยวข้าจะแก้แค้นเจ้าให้ได้”
ประมุขกองทัพพยัคฆ์มังกร พูดขึ้นด้วยความโกรธพร้อมแสดงจิตสังหารออกมา
เมื่อเทียบกับความหดหู่ของพวกกองทัพพยัคฆ์มังกรแล้ว กองทัพอสูรฟ้านั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง
ในตอนนั้น ทางเข้ากองทัพอสูรฟ้าถูกซ่อมเรียบร้อยแล้วรวมทั้งป้ายสัญลักษณ์ด้วย
หลังจากนั้น ชูเฟิงก็จัดงานเลี้ยงภายในกองทัพอสูรฟ้า ขึ้น
แม้ว่าสมาชิกของกองทัพอสูรฟ้า จะไม่ได้ทำอะไร แต่มันเป็นนับว่าการศึกครั้งแรกของ กองทัพอสูรฟ้า ดังนั้นพวกเขาจึงฉลองความยินดีด้วยกัน
พวกเขานั้นมีความสุขมาก เพราะเมื่อวานนี้ ชูเฟิงนั้นได้ทำลายดินแดนและที่พักของกองทัพพยัคฆ์มังกร หลังจากนั้นก็ไปเยี่ยมเยียน ประมุข และอัดเขาจนจมดิน ชูเฟิงนั้นได้สร้างความตื่นตาตื่นใจให้ฝูงชนอย่างมาก
สำหรับกองทัพอสูรฟ้าแล้ว พวกเขารู้สึกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือความ ประทับใจ
สำหรับหวาง เว่ย และคนอื่นๆ พวกนางรู้สึกประทับใจมาก ในฐานะที่เป็นศิษย์ใหม่ พวกนางนั้นไม่ได้เป็นแบบพวกศิษย์พี่และได้ทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อขึ้น
สำหรับ ฟาง โถ่วไห่ และคนอื่นๆ ราวกับพลิกชีวิต เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาโดนรังแกมาตลอดหลายปี พวกเขานั้นทำได้แค่ยอมก้มหน้ากล้ำกลืนความอัปยศ
อย่างไรก็ตาม ใครจะคิดว่าหลังจากได้เข้าร่วมกองทัพอสูรฟ้า ชีวิตของพวกเขาจะได้รับการเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ มันราวกับว่า พวกเขากำลังฝันไป พวกเขาสุดแสนจะปลาบปลื้ม ถึงต่อให้มันจะเป็นแค่ความฝัน พวกเขาก็ไม่อยากที่จะตื่นจากฝันนี้
พวกเขานั้นรู้สึกดีมาก กับอารมณ์ในตอนนี้ แม้ว่าคนที่ลงมือจะไม่ใช่พวกเขา และคอยหลบอยู่หลังชูเฟิง พวกเขาก็หวังให้มันเป็นเช่นนี้ต่อไป เพราะจะไม่มีใครกล้าดูถูกพวกเขาอีก “นายท่าน มีกลุ่มคนมารวมตัวกันด้านนอก พวกเขาบอกว่าจะขอเข้าพบท่าน”
ในตอนนั้นก็มีข้ารับใช้วิ่งเข้ามารายงาน
หลังจากชูเฟิงและคนอื่นๆกลับมายังกองทัพอสูรฟ้า ก็มีคนไหลเข้ามาดั่งสายน้ำหวังจะขอเข้าร่วมกองกำลังด้วย นอกจากนี้ พวกนั้นไม่ได้มีเพียงศิษย์ใหม่ แต่ยังมีศิษย์เก่าที่อยู่มากว่าหลายปี ที่ยอมออกจากกองทัพเก่า หวังจะได้เข้าร่วมกับกองอสูรฟ้า
ในตอนนี้ มีผู้คนหลายร้อยคนอยู่ด้านนอกทางเข้าพวกเขาต่างก็ยืนรอเพื่อที่จะได้เข้าร่วมกับกองทัพอสูรฟ้า “ศิษย์น้องชูเฟิง มีคนจำนวนมาก ต้องการเข้าร่วมกับเรา แค่ระยะเวลาสั้นๆ เหมือนว่ากองทัพเราจะโด่งดังขึ้นไม่น้อย.””ศิษย์น้องชูเฟิง ดูสิมีคนมาหลายร้อยคนเลย เจ้าจะไปพบเข้าหรือไหม มันจริงอยู่ที่กองทัพอสูรฟ้าของพวกเรานั้นต้องการคน”
หวาง เว่ย , ฟาง โถวไห่ และคนอื่นๆพูด
แต่ในตอนนั้น ชูเฟิงก็เพียงแค่ยิ้มแล้วพูดว่า”
ข้าบอกไปแล้วว่า กองทัพอสูรฟ้าของเรานั้น ไม่ต้องไปเชิญ เดี๋ยวก็มีคนมาขอเข้าร่วมเอง อย่างไรก็ตามมันไม่ง่ายหรอกนะ ถ้าจะขอเข้าร่วมกับพวกเราในตอนนี้.”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็เข้าใจว่าทำไมชูเฟิง ไม่ออกไปพบผู้คน อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นพวกเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขและเชื่อว่าชูเฟิงนั้นคือแสงส่องทาง สำหรับพวกเขา ถ้าพวกเขาติดตามชูเฟิงไปอนาคตของพวกเขาย่อมสว่างขึ้นๆ
ที่พวกเขาเข้าร่วมกองทัพอสูรฟ้า นั้นคือทางเลือกที่ฉลาดที่สุดแล้ว
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : เด๋ว พวกกองทัพนักล่า มาหาเรื่องคอยดู!!!
B : ไม่ต้องห่วงพี่เฟิงมีตัวช่วย
C : อย่าบอกว่า อาวุโส เว่ย!
B : นั่นเป็นแค่ ผู้ชม คอยดูเป็นคนที่ใครก็คาดไม่ถึง
A : อย่าบอกว่าจะเรียก ต้านต้าน ออกมา!!!