ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1175 – สมกับเป็นเขา
“นั่นหรอ ชูเฟิง! ท่าทางของเขา ช่างสง่าผ่าเผยยิ่งนัก หรือเขาอาจจะไม่ธรรมดาก็ได้!!!” “ท่าทางที่ดูสงบนิ่งของเขา ราวกับว่าเขาไม่มีความกลัวอยู่เลยแม้แต่น้อย เขาไม่กดดันบ้างหรือไง!!!” “คนอื่นๆที่อยู่บริเวณนั่นดูธรรมดาไปเลย ทุกต่างอยู่ภายใต้อิทธิพลของเขา ชูเฟิงเขาไปเอาความมั่นใจแบบนี่มาจากไหน” “นี่เสมือนกับคนทั่วไปเป็นแค่เหล่ากองทหาร ทีมี ชูเฟิง เป็นแม่ทัพ ท่าทางของเขานั่นช่างองอาจจริงๆ!”
ในตอนที่ อาวุโสแผนกยุทธภัณฑ์เห็น ชูเฟิง เขาก็พยักหน้า หลายครั้งต่อหลายครั้ง “ชิร์!!!”
เห็นแบบนั่น อาวุโสเว่ยก็ชิร์ใส่ และกล่าวว่า”
มารเฒ่า เจ้าเดิมพันว่า ชูเฟิง จะต้องแพ้ไม่ใช่หรอ แล้วนี่เจ้ายังมีน่ามาชื่นชมเขาอีก” “นี่!!! ตาเฒ่า เจ้าอย่ามาพูดซี้ซั่ว มั่วเปลี่ยนประเด็น!!!” “ข้าไม่ได้บอกว่า ชูเฟิง จะต้องแพ้แน่ๆสักหน่อย แค่ข้าบอกว่า หากชูเฟิงนั่นไม่ได้ซ่อนพลังเอาไว้ เขาจะต้องแพ้ แต่หากเขาซ่อนพลังเอาไว้ ข้าบอกว่าเขาจะต้องชนะ!””ดูจากท่าทางที่มั่นใจของ ชูเฟิง ข้าว่าเขาจะต้องซ่อนพลังเอาไว้!”อาวุโสแผนกปรับแต่งยุทธภัณฑ์ตอบ “เจ้าแก่ นี่!!!”
อาวุโสเว่ย เมินเพราะเลือกที่จะไม่เถียงต่อ เขาเพียงใช้ความคิดสร้างเก้าอี้แสงตัวใหญ่ด้วยอำนาจวิญญาณ เพื่อใช้รับน้ำหนักตัวเขา
ผู้จัดการอาวุโสทั้งสอง แม้พวกเขาจะชื่นชมชูเฟิง แต่อาวุโสกับสาวกคนอื่นๆ ไม่ได้คิดเหมือนพวกเขา
เห็นว่า ชูเฟิง มีพลังระดับสอง ราชันย์ บางคนคิดว่า นั่นคือพลังที่แท้จริงของเขา ดังนั่น เขาจึงฟันธงว่า ชูเฟิง นั้นจะต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย
ในช่วงเวลานั่น เสียงซุบซิบดังสนั่นไปทั่วบริเวณ แล้วเรื่องส่วนใหญ่ ก็คงหนีไม่พ้น ความยโสของชูเฟิง ที่นำพาความหายนะมาสู่ตัว “ชูเฟิง , เล่ย เหยา วันนี้ก็ครบ 3 วัน ของการนัดประลองเดิมพันด้วยชีวิต เจ้าทั้งสองยังตกลงทำตามสัญญาหรือไม่”
ในช่วงเวลานั่น อาวุโสก็กล่าวขึ้นเสียงดัง “ตกลง!”
ชูเฟิง , เล่ย เหยา ตอบกลับพร้อมกัน “สัญญาที่มีชีวิตเป็นเดิมพัน เกี่ยวกับความเป็นและความตาย แต่ทุกอย่างนั่น ล้วนขึ้นอยู่กับพวกเจ้าทั้งสิ้น”
อาวุโสผู้ตัดสินกล่าว ขณะที่สบัดแขนเสื้อ ให้ ชูเฟิง และ เล่ย เหยา ก้าวมาด้านหน้า “ยกที่ 1! ชกได้!”
จากนั่นเขาก็สร้างรูปแบบอำนาจ เริ่มจากด้านบนลงมา หลังจากที่ทั้งสองได้ลงนามในหนังสือประลองชี้เป็นชี้ตาย เล่ย เหยา ก็ไม่รีรอรีบใช้อำนาจวิญญาณ ช่วยอาวุโสผู้ตัดสินสร้างสนามประลอง “ชูเฟิง ในเมื่อเจ้าเซ็นหนังสือประลองชี้เป็นชี้ตายแล้ว ชีวิตเจ้าก็จะไม่ใช่ของเจ้าอีกต่อไป มันจะขึ้นอยู่กับข้า ถึงตอนนั่น ต่อให้เจ้าคุกเข่าอ้อนวอนร้องขอความเมตตา เรียกข้าว่าท่านปู่ ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไป เพราะเจ้ามันรนหาที่เอง”
หลังจากที่ลงนามในหนังสือประลองชี้เป็นชี้ตาย เล่ย เหยา ก็เริ่มพูดจาเหยียดหยาม ด้วยเสียงดังๆ ขณะทีเขาพูดใบหน้าของเขาก็แสนจะดูมีความสุขที่ได้เยาะเย้ย ซึ่งนี้เป็นการกระทำ ของพวกที่มีความมั่นใจว่าจะชนะ
ดังนั่นคำกล่าวดูถูกของเขา ทำให้บางคนคิดว่าเขาสามารถทำได้จริง จนทำให้คนรอบๆหัวเราะชอบใจ แม้แต่ อาวุโสบางคน ก็ยังส่งเสียงหัวเราะเยาะ “ฮ่าๆๆ”
ชูเฟิงหัวเราะเยาะ ด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก จากนั่นก็กล่าว”ข้ารู้ดี ว่าคนที่มาที่นี่ ต่างเห็นว่าข้า ชูเฟิง เป็นแค่ตัวตลก” “พวกเจ้าคิดว่าข้าอยู่รอดในหุบไม้ครามได้ถึงทุกวันนี้ เป็นแค่คนโง่ ที่ส่งตัวเองมาให้ เล่ย เหยา ทำลาย งั้นหรอ !”
หลังพูดจบ จู่ๆ ชูเฟิง ก็ชี้ไปที่ เล่ย เหยา พร้อมกับรอยยิ้ม ก่อนทีจะถามบางอย่างด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า”
เล่ย เหยา เจ้าคงมั่นใจมากสินะ ว่าจะเอาชนะข้าได้ ?!” “เจ้าคิดจริงๆหรอ ว่าข้า ชูเฟิง กล้าท้าทายเจ้าเพราะข้ารนหาที่ตาย “หากข้า ชูเฟิง โง่ขนาดนั่น ข้าคงไม่มีทางข้ามน้ำข้ามทะเลจากแดนใต้ มายังผืนดินของดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ โดยที่มีชีวิตยืนคุยกับเจ้าเช่นนี้” “เขาว่าไงนะ ?! ชูเฟิง ไม่ใช่คนของดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ ?! นำซ้ำยังมาจากดินแดนด้อยพัฒนาอย่างทะเลตอนใต้”
หลังจากได้ยินคำพูดของ ชูเฟิง ผู้คนก็ยิ่งพากันตกใจ การที่ ชูเฟิง เป็นศิษย์ของหุบเขาไม้ครามใต้ ก็ทำให้คนตกใจมากพออยู่แล้ว แต่นี่เขายังมาจากทะเลตอนใต้ นี้มันยิ่งทำให้พวกเขายากจะยอมรับ
เพราะในสายตาผู้คนของดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์ นั่น ทะเลตอนใต้ ทะเลตอนเหนือ ทะเลตะวันออก และ ทะเลตะวันตก ต่างก็เป็นดินแดนที่ไร้บุคคลที่มีความสามารถ พวกเขาบางคนไม่สมควรที่จะถูกเรียกว่า มนุษย์เลยด้วยซ้ำ ดังนั่น คนที่มาจากทะเลภูมิภาคต่างๆ ก็ไม่ต่างอะไรจาก ขยะ
อย่างไรก็ตาม ชูเฟิง ได้แสดงความสามารถ นำซ้ำเขายังบอกว่าตัวเองมาจากทะเลตอนใต้ นี้จึงทำให้ผู้คนพากันแตกตื่นตกใจ จนรอบๆเกิดความวุ่นวาย
แต่สิ่งที่ทำให้ ทุกคนถึงกับพูดไม่ออกในตอนนั่นเป็นเพราะ ชูเฟิง ยิ้มอย่างเย็นชาและกล่าวบางอย่างออกมา “หากเจ้าจะดูถูกใคร เจ้าควรก้มมองดูตัวเองเสียก่อน การที่ว่าคนอื่นเป็นแค่ขยะ เจ้าควรใช้มันกับคนที่อ่อนแอกว่าเจ้า” “หากเจ้ายังไม่รู้จักฝีมือเขาดีพอ อย่าได้คิดว่าเขาจะเป็นอย่างที่เจ้าคิด การกระทำของเจ้าเป็นแค่การกระทำของพวกโง่ ที่จิตไม่ปกติ” “แต่ข้าเจ้าทำให้เจ้าได้รู้ ว่ามีเรื่องที่เจ้าไม่สามารถซี่ซัวพูดได้ และข้าขอเป็นตัวแทนของเหล่านั่นบอกกับเจ้า” “วันนี้ ข้าจะให้เจ้าได้รู้ ว่าใครกันแน่ ที่เป็นคนโง่” “ฟู่ววว~~~~~~”
หลังจากที ชูเฟิง พูดจบ รูปแบบที่ถูกสร้างเป็นลานประลองก็เสร็จสิ้น สุดท้ายอาวุโสตัดสินก็ก้าวออกมา หลังจากนั่น ก็ให้สัญญาณเริ่ม การประลองที่เดิมพันด้วยชีวิต ที่ ชูเฟิง และ เล่ย เหยา ได้ลงนาม “พรึบ~”
หลังจากที่ลานประลองเดิมพันด้วยชีวิตถูกสร้างจนเสร็จสิ้น ชูเฟิง ก็โดดพลวดเข้าไปด้านใน รูปแบบนั่นพิเศษอย่างมาก แต่ก็มีช่องว่างให้ ชูเฟิง และ เล่ย เหยา เข้าไปซัดกัน “ข้า เล่ย เหยา จะทำให้การต่อสู้นี้จบเร็วที่สุด ข้าจะทำให้ทุกคนเห็นว่า เจ้ามันเป็นแค่คนโง่ไร้ความสามารถ ที่เอาชีวิตมาทิ้ง”
เล่ย เหยา กล่าว “เจ้าโอหังจริงๆ เรื่องที่เจ้าไม่สามารถซี่ซัวพูดงั้นหรอ ข้าว่าเป็นเจ้ามากกว่า ? มีพลังแค่ระดับ 2 ราชันย์ คิดว่าตัวเองเหมาะเป็นคู่มือข้างั้นหรอ ?!” “ชูเฟิง จำไว้ ข้า เล่ย เหยา จะต้องฆ่าเจ้าและทำลายกองทัพของเจ้า เจ้าจะไม่มีอะไรเหลือสักอย่าง โทษฐานที่กล้าท้าทายข้าาา!!!!!”
ถูก ชูเฟิง ยั่วยุ ต่อหน้าผู้คน มีหรือ เล่ย เหยา จะทนไหว
เขารีบใช้ฝ่ามือวาดไปบนอากาศ จู่ๆก็เกิด เปลวไฟกระซาก ทะยานขึ้นสู่อากาศ กลายเป็น สัตว์ร่างยักษ์ที่ดุร้าย
สัตว์ร่างยักษ์ สูงถึงร้อยเมตร ร่างกายมันใหญ่โตราวกับขุนเขา เสียงของมันคำรามกึกก้อง จนพื้นต้องสั่นไหว ที่สำคัญมันยังอัดแน่นไปด้วยพลังวิญญาณ ที่เพียงพอจะบดขยี้ภูเขา ทำให้มหาสมุทรแห้งเหือด นี้คงไม่ใช่การบวนท่าต่อสู้ที่ธรรมดาๆ แต่เป็นทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลัง
แม้ เล่ย เหยา จะไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ แต่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้ ชูเฟิง กลายเป็นเถ้าถ่าน
ในตอนนั่น เขาพุ่งตรงเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จนทุกคนบอกได้เลยว่า พลังทำลายล้างครั้งนี้จะต้องรุนแรงอย่างแน่นอน
แต่ในขณะนั้น ชูเฟิง ดูผิดปกติอย่างมาก เพราะมุมปากของเขายกขึ้น เหมือนกับว่ากำลังตื่นเต้น
รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นนั่น ต้องบอกว่า สมกับเป็นเขา
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : อวดเก่ง ปากดีเข้าไปเถอะ เด๋วเจอของจริงไปแล้ว จะจ๋อย!
B : งานนี้ แทบจะไม่ได้กินพี่เฟิง เหมือนเด็ก 2 ขวบ มาท้าต่อยกับ นักมวย ยังไงยังงั้น!!!
C : มันต่างกันถึงขนาดนั่นเลยหรอ ?!
B : ก็ไม่ขนาดนั่นหรอก แค่พูดเปรียบเทียบให้เห็นถึงความต่าง
C : ที่บอกว่าเด็กสองขวบกับนักมวยนี่ พี่เฟิงเป็นเด็ก 2 ขวบ แล้ว เล่ย เหยา คือ นักมวยใช่ไม๊ ?!
A : นี่มืงแกล้งโง่ หรือ โง่จริงจัง!!!