ความงดงามและความเจริญในประเทศญี่ปุ่นมันช่างชวนให้ดูน่าแออัดมากนักและประกอบไปด้วยบรรยากาศที่แสนจะคึกคัก
ภายในมุมๆหนึ่ง ในบาร์โฮส ที่ห้องโถงชั้นแรกนั้น โหลเหยาเหยากำลังอยู่ในสภาพเมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ซึ่งตอนนี้เธอกำลังบ่นกับโฮสสองคนที่หน้าตาดีอยู่ “เซียว เซียวหมิน เธอบอกฉันว่าโฮสที่นี่ดีที่สุดงั้นเหรอ? ทำไมพวกเขาออกมาแล้วดูน่าผิดหวังจัง?”
“นี่ เสียวหมิน พวกเราออกมาเพราะเห็นแก่หน้าแม่ของเธอนะ แต่ตอนนี้ เพื่อนของเธอกลับมาว่าพวกเราดูไม่ดี นี่หมายความว่ายังไงกัน?” โฮสรู้สึกว่าตัวของพวกเขาถูกว่าแบบนี้เหมือนดูถูกความสามารถของพวกเขาไม่ใช่งั้นเหรอ?
กู่เซียวหมิ่นหัวเราะอย่างไม่เต็มใจ “ขอโทษด้วยนะ พอดีเธอดื่มมากเกินไปหน่อย จนเมาแบบนี้แหล่ะ ขอโทษด้วยจริงๆ ขอโทษด้วย”
เพื่อนสนิทของเธอกระซิบกับโฮสด้วยท่าทางที่หยอกเย้า สาวตาของโหลเหยาเหยาก็มองไปรอบๆ
“อือ…” เธอเดินโงนเงนไปที่ทางเข้าบาร์โฮส
เธอเห็นชายคนหนึ่งสวมชุดสูทเดินมาอย่างช้าๆ ตัวของเขามีเสน่ห์ที่สามารถดึงดูดผู้หญิงทุกคนที่เข้าบาร์โฮสได้ทันที
ผมสีดำที่เปล่งประกายเหมือนเส้นไหมและดูนุ่มนวลเป็นมันเงาประกอบไปกับดวงตาที่เฉียงคิ้วขึ้นเป็นสันคม ดวงตาสีดำของเขามีเสน่ห์ราวกับปีศาจ
ริมฝีปากบางๆ มันเงาวาววับ ตัวสูงไหล่ตั้งตรงเหมือนนายแบบ ภาพที่ปรากฏช่างเหมือนกับกลางคืนที่เย็นเฉียบ ดูทรงเสน่ห์ของเขาช่างราวกับพญาอินทรีย์
เขายืนอยู่คนเดียวด้วยท่าทางที่สง่างามที่เปล่งประกายราวกับเป็นจุดศูนย์กลางของโลก เขาก้าวเดินด้วยท่าทางที่ทรงพลังอย่างเยือกเย็นเปล่งรัศมีที่ไม่มีโฮสคนไหนเทียบติดได้ รัศมีของเขาทำให้โฮสทั้งหมดที่หล่อเหลาดูจืดจางลงไปทันที
ทันใดนั้นโหลเหยาเหยาก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา แล้วชี้มือไปที่เขา “หยุดแล้วมาหาฉันนี่”
ทุกๆคนที่อยู่รอบๆ ก็เงียบทันที แล้วมองตามเสียงที่เธอเรียกด้วยความแปลกใจ แม้กระทั่งที่อยู่ด้วยกันกับเธอ
“ไม่นะ..เสี่ยวหมิน เพื่อนของเธอบ้าไปแล้วรึไง? เธอกล้าที่ไปแหย่…ผู้ชายคนนั้น?”
“ธรรมดานี่เขาดูดีมากฉันยังอยากจะไปหยอกเขาเลย” กู่เสี่ยวหมินไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนั้นได้อย่างชัดเจน เธอก็ก็ชื่นชอบผู้ชายหล่อเหลาคนนั้นที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“ไอหยา เสี่ยวหมินเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร…”
“สาวน้อยเธอกำลังเรียกฉันอยู่เหรอ?” ชายคนนั้นถามเบาๆด้วยน้ำเสียงที่นุ่มลึก ตาทั้งสองข้างของเขาจ้องมองโหล่เหยาเหยาด้วยความหนาวเหน็บและมืดมน
“ใช่” เธอพยักหน้าเดินตรงมาเข้าแล้วกวักมือเรียกเขา
“หือไม่เลวนี่ ดูน่าเหมือนโฮสหน่อย มานี่มา มาเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” มือข้างหนึ่งของเธอจับเนคไทที่คอของเขาแล้วพาไปยังที่ๆของเธอ
ลูกน้องของเขาที่ตามมาสองสามคนถึงกับขมวดคิ้ว พวกเขารีบพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็ว แต่ชาวหนุ่มก็ส่งสัญญาณไม่ให้พวกเขาเคลื่อนไหวใดๆ นั้นคือสัญญาณที่ไม่ให้พวกเขามายุ่งเกี่ยวกับสิ่งนี้
“หืมมม” ชายคนนั้นกระแอมครั้งหนึ่งแล้วตบมือ โฮสทั้งสองคนที่ได้รับคำสั่งก็ลากตัวกู่เสี่ยวหมินออกไปจากที่นั้นอย่างเงียบๆ
โหล่เหยาเหยาเมาหนักมากจึงไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไป แล้วหยิบแก้วไวน์มา “พี่คนหล่อ มา …..มา..มาดื่มกับฉันกัน”
ชายคนเผยรอยยิ้มปีศาจออกมาตอนที่เธอกำลังเทเครื่องดื่ม เขามองผ่านขาของเธอไป ฉากนี้ราวกับซิทคอมจริงๆ เขาเป็นโฮสส่วนเธอก็เป็นลูกค้า
“นี่ สุดหล่อตอนนี้ลูกค้าบอกให้ดื่มทำไมถึงไม่ดื่ม? ดื่มเร็วสิ”
“อือ?” ตาของเขาส่องแสงวาบอยู่สักพักหนึ่ง หลังจากที่เขาได้ยินเธอสั่งเขา เขาจับขากรรไกรของเธอ “สาวน้อยเธอยังเป็นเด็ก อย่าเล่นอะไรป่าเถื่อนไม่อย่างนั้นละก็ระวังเธอจะถูกเผา”
ตอนโหล่เหยาเหยาเมามากจึงไม่ได้สนใจในสิ่งนี้ “เฮ้ นี่นายทำให้ฉันเจ็บนะ ที่ฉันมาวันนี้เพื่อมาปลดปล่อยความป่าเถื่อนเรื่องนี้ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย”
“อือ? น่าสนใจดีนี่…” เขากวักมือเรียกชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ๆแล้วถามเขาด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “พาเธอเข้าไปที่ห้องฉัน ” แววตาลึกลับของเขาซ่อนความเจ้าเล่ห์เอาไว้ เขาหายตัวไปจากชั้นแรกอย่างรวดเร็วนั้นก็ตามเธอมานั่ง โฮสทั้งสองคนก็รีบลุกขึ้นมา เท้าของพวกเขาทั้งสองที่ยืนขึ้นไปก็สั่นสะท้าน