ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1177 – ตื่นตระหนก
ลูกเพลิงสีแดง กำลังล่วงลงมาจากท้องฟ้า สีของมันนั้น ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีเลือด และมันกำลังเผาไหม้ทุกสิ่ง
ที่เหลวร้ายที่สุดคือ มันมีขนาดใหญ่เท่ากับ ภูเขามหึมา
อัคคีดาวตก นั้น รุนแรงมาก มันไม่ได้ด้อยกว่า ขวานปลิดวิญญาณของ เล่ย เหยาแม้แต่น้อย
ด้วยขนาดของมัน ไม่ต้องพูดถึง พลังของมัน มันก็สามารถทำลายสิ่งต่างๆได้มากมายนัก “ทักษะนี้ช่างรุนแรงจริงๆ หรือจะเป็นทักษะต้องห้ามระดับพสุธา ชูเฟิงนั้นครอบครองทักษะต้องห้ามระดับพสุธาด้วยหรือ ?!”
เมื่อเห็น เช่นนั้นผู้คนต่างตื่นตระหนกอย่างมากมันเป็นเพราะทักษะของชูเฟิงนั้นแข็งแกร่งมันเหนือกว่าทักษะต้องระดับบาดาล ผู้คนจึงคิดว่ามันเป็นระดับพสุธา
ทักษะต้องห้ามระดับพสุธา นั้นฝึกยากมาก คนธรรมดานั้นไม่สามารถฝึกได้ในเร็ววันอย่างแน่นอน ดังนั้นการที่ชูเฟิง มีทักษะเช่นนั้นทำให้พวกเขาประหลาดใจอย่างมาก “ไม่ใช่ มันเป็นทักษะระดับต้องห้ามระดับบาดาล แต่พลังของมันนั้นรุนแรงกว่ามากนัก.””ทรงพลังยิ่งนัก แม้จะไม่ใช่ทักษะต้องห้ามระดับพสุธา แต่มันก็ใกล้เคียงมาก ด้วยพลังของมันนั้นย่อมไม่ง่ายที่จะฝึกฝนแน่นอน ชูเฟิงที่ฝึกทักษะนี้ได้เขาจะต้องเป็นอัจฉริยะ!”
เมื่อได้ยิน เหล่าศิษย์คุยกัน เหล่าผู้อาวุโสก็ผู้คน ผู้อาวุโสเหล่านั้นไม่ใช่ทั้งมิตรและศัตรูของชูเฟิง แต่พวกเขานั้นกล่าวชมชูเฟิงอยู่หลายครั้ง “นี่หรือว่าจะเป็นทักษะต้องห้ามระดับบาดาล อัคคีดาวตก!!! ของ นิกายสวรรค์อย่างนั้นหรือ.?!”
ในความจริงแล้วไม่เพียงแต่คนอื่น แม้กระทั่งไป่ รั่วเฉิน ก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ ดวงตาคู่งามของนางนั้นส่อแววประกายเหลือเชื่อ
นางนั้นรู้จักชูเฟิงดีและในวันนั้นตอนที่อยู่นิกายสวรรค์ ชูเฟิงได้ฝึก 1 ใน ทักษะต้องห้ามสำเร็จ นางนั้นไม่รู้ว่า ทักษะอะไรบ้างที่ชูเฟิงได้ฝึกไป แต่นางไม่นึกว่ามันจะมีพลังขนาดนี้
และในวันนี้ ชูเฟิงนั้นได้แสดงทักษะนั้นออกมา มันคือทักษะระดับบาดาล อัคคีดาวตก “ตูม~~~~”
ทันใดนั้น เสียงดังไปทั่วท้องฟ้า คลื่นลมมากมายกระจายออกมา จนทำให้อากาศถึงกับแปรปรวน
เล่ย เหยานั้น ต้องการใช้ขวานปลิดวิญญาณ เพื่อต้านอุกบาตรเพลิงของชูเฟิงไว้ แต่เมื่อปะทะกันแล้ว ขวานปลิดวิญญาณของเล่ย เหยา ถึงกับแตกสลายไปในทันที ในตอนนี้นั้น เขาก็ต้องได้รับผลกระทบจากอุกกาบาตนั้นแน่นอน “ข้าไม่คิดว่า ข้าจะแพ้ให้กับเจ้า!!!.”
เมื่อ ขวานปลิดวิญญาณถูกทำลาย เล่ย เหยา จึงรีบหยิบยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ออกมาทันที
มันเป็นดาบยาว สีฟ้า และมีอัญมณีฝังมากมายที่ตัวดาบ คมดาบและตัวดาบนั้น ยาวรวมๆกันถึง 3 เมตร มันเป็นอาวุธที่น่าเกรงขามนัก
ในตอนนั้น เมื่อยุทธภัณฑ์ชิ้นนั้นปรากฏตัวขึ้น กลิ่นอายของเขาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน และ เมื่อ เขา แกว่งดาบนั่น ก็มีคมดาบที่ทรงพลังกระจายออกมา พุ่งเข้าไปปะทะกับอุกกาบาตของชูเฟิง “ตูม ตูม ตูม”
ในตอนนั้น เล่ย เหยา ราวกับสวมวิญญาณลิงเข้าไป เขากระโดดไป – มาเพื่อฟัน หินเพลิงยักษ์นั่น ทุกดาบนั้นคมกริบและเมื่อทุกดาบที่เขาฟันไปสามารถตัดอุกกาบาติออกได้
เขานั้นไม่ได้นั่งรอความตายอย่างเดียว หลังจากเขาหยิบยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ออกมา เขาก็ใช้มันจัดการกับอุกกาบาตเพลิงนั่น และพุ่งเข้าใส่ชูเฟิงทันที “แข็งแกร่งยิ่งนัก นี่คือความสามารถของ ศิษย์พี่ เล่ย เหยา งั้นหรือ ไม่ต้องใช้ทักษะ ใช้เพียงพลังของยุทธภัณฑ์ก็สามารถสวนกลับการโจมตีของชูเฟิงได้!””ศิษย์พี่ เล่ย เหยา ยอดเยี่ยมยิ่งนัก รีบฆ่าชูเฟิงซะ แสดงให้เขารู้ซึ้งถึงพลังของท่าน ให้เขารู้ว่าท่านนั้นแข็งแกร่งเพียงใด แสดงให้มันเห็นว่าทักษะต่อสู้เป็นเพียงแค่เครื่องทุ่นแรง แต่สุดท้ายนั้นความต่างอยู่ที่ระดับพลัง.”
เมื่อเห็นเล่ย เหยา กลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ และสามารถเอาชนะ อัคคีดาวตกของชูเฟิงได้ เหล่าศิษย์จากวิหารกลุ่มดาวนักล่า ก็เริ่มส่งเสียงเชียร์เขา
เมื่อได้ยิน ผู้คนส่งเสียงเชียร์ เล่ย เหยา ก็ได้ความมั่นใจกลับมา เขานั้นจับดาบไว้แน่น หลังจากทำลายหินยักษ์ของชูเฟิง เสร็จเขาก็พุ่งใส่ชูเฟิงทันที “ชูเฟิง วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!!!”
เมื่อเห็นชูเฟิง เล่ย เหยา ความโกรธก็ยิ่งปะทุขึ้นเป็นเท่าทวี เพียงแค่พริบตา เขานั้นหายตัวไปปรากฏเหนือศีรษะของชูเฟิงทันที
ในตอนนั้น แขนทั้ง 2 ข้างของเขา ฟาดลงมาด้วยความรุนแรง เขานั้นคิดจะฟาดดาบลงไปที่หัวชูเฟิง เมื่อเห็นเช่นนั้น ผู้คนต่างคิดว่าชูเฟิง ต้องถูกสับหัวแบะ อย่างแน่นอน
แต่ชูเฟิง นั้นใจเย็นอย่างมาก หลังจากนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นข้างหนึ่ง จู่ๆก็มีดาบสีดำปรากฏขึ้นในมือ เหนือหัวเขา ดาบนั้นคือ ดาบผนึกมารสังหารมังกร
„ ฉง แฉ๊ง~~~ ฉง แฉ๊ง~~~”
เมื่อดาบทั้ง 2 นั้นปะทะกัน ก่อให้เกิดเสียงปะทะของเหล็ก ดังไปทั่ว คลื่นลมและสะเกล็ดไฟที่เกิดจากการปะทะกระจายออกไปรอบด้าน ในตอนนั้น เล่ย เหยา ได้รับผลกระทบ จึงกระเด็นไปหลายก้าว “มันเป็นไปได้อย่างไร ความรู้สึกนี่มัน”
เมื่อตั้งตัวได้ ท่าทางของเล่ย เหยาต้องเปลี่ยนยิ่งกว่าเดิม เขามองไปที่ยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ในมือ ด้วยความเหลือเชื่อ
ความรู้สึกนั้นไม่สามารถบอกได้จากการดู ที่เขารู้สึกนั้นชัดเจน มาก เมื่อดาบของเขาปะทะกับ ดาบผนึกมารของชูเฟิง มันก็ได้เกิดพลังแปลกๆออกมา มันไม่ใช่พลังทำลาย แต่เป็นพลังที่สามารถดูดพลังจากดาบของเขาไป เมื่อเขานึกถึงมันทำให้เขารู้สึกกลัวอย่างมาก
นี่คือยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ชั้นยอด แต่มันกลับกำลังกลัวยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ของฝ่ายตรงข้าม?!!!
แต่ในตอนนั้น ตอนที่ เล่ย เหยา กำลังตื่นตระหนก ก็มีสายฟ้าหลายสี พุ่งเข้ามาหาเขา
เมื่อเขารู้สึกตัว ก็พบว่าสิ่งที่พุ่งมานั้นคือชูเฟิง
ชูเฟิงในตอนนั้นกำลังสวมเกราะสายฟ้า ที่มีกระแสไฟฟ้าวิ่งวนรอบ พร้อมปีกสายฟ้าที่มีกำลังกระพือ ทำให้ความเร็วของเพิ่มขึ้นดุจโฮคาเงะรุ่นที่ 4
ที่สำคัญที่สุด ในมือของชูเฟิงนั้น ถือยุทธภัณฑ์ระดับราชวงศ์ที่น่าเกรงขามอย่างดาบผนึกมารอยู่ เห็นได้ชัดว่ามันพุ่งเป้ามาที่เขา
ในตอนนั้น เมื่อเห็นอีกฝ่ายตื่นตระหนก ชูเฟิงก็ยิ้มออกมา อย่างชั่วร้าย
เล่ย เหยา ไม่เข้าใจว่าชูเฟิงนั้นยิ้มเพราะอะไร เขารู้เพียงว่า เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มนั้น เขานั้นรู้สึกเหมือนกำลังจะได้เผชิญหน้ากับหายนะ “แย่แล้ว!!!.”
เล่ย เหยา ร้องออกมาด้วยใบหน้าซีดเผือด
ReaDMGA ////////////////////////////////////////
A : ไส้แตก!!!