ตอนที่แล้วตอนต่อไป3วันต่อมา
ผมที่รกรุงรัง ใบหน้าที่สกปรกและตาสีแดงทั้ง2ข้าง กริมสูดลมหายใจเข้ายาวๆและปิดหนังสือที่อยู่ตรงหน้าเขา
ผ่านไปชั่วครู่ เสียงเตือนของชิพที่เขารอมาเป็นเวลานานในที่สุดก็ดังขึ้นมาในหัวของเขา
*ปี๊ป* “รูปแบบจำลองเวทย์ของศรเพลิงถูกสร้างเรียบร้อยแล้ว!”
ในที่สุด!
กลับไปมองที่เวทย์ฝ่ามือเปลวเพลิงที่กริมร่ายเพียงครั้งเดียว ชิพสามารถจดจำรูปแบบเวทย์ได้ในทันทีและยังจดจำการควบคุมพลังวิญญาณและความถี่ของเขาในการร่ายเวทย์อีกด้วย
มันง่ายมาก
แต่กริมไม่เคยร่ายเวทย์ศรเพลิง….เขาไม่เคยร่ายสำเร็จแม้แต่ครั้งเดียว ดังนั้นความสามารถของชิพในการจดจำและจัดเก็บคาถาจึงใช้งานไม่ได้
ดังนั้นกริมจึงหาวิธีอื่นในการจำทฤษฎีเวทมนตร์และเทคนิคการร่ายเวทย์ศรเพลิง หลังจากนั้นก็ให้ชิพแบ่งหมวดหมู่และวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อหาเทคนิคการร่ายทีดีที่สุดที่เหมาะกับเขามากที่สุด
รูปแบบจำลองเวทย์ที่ชิพสร้างขึ้นนี้ไม่สามารถนำมาแทนรูปแบบเวทมนตร์จริงๆได้ ชิพเพียงแค่จำลองรูปแบบเวทย์ขึ้นมาทดลองในการรร่าย
กริมนวดหน้าผากเบาๆและหายใจเข้าลึกๆ2-3ครั้ง หลังจากนั้นเขาพูดว่า
“มาเริ่มการจำลองกันเถอะ!”
*ปี๊ป*
เสียงแจ้งเตือนดังใสแจ๋วขึ้นมา ภาพแบบจำลองเวทมนตร์ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของกริม กริมเริ่มทำตามรูปแบบจำลองทั้งท่าทางการร่าย การปรับคลื่นความถี่ของพลังวิญญาณให้ตรงกับรูปแบบจำลอง ในเวลาเดียวกันมือทั้งสองข้างเคลื่อนที่ตามรูปแบบจำลองและเริ่มเกิดเป็นรูปร่างของลูกศรออกมา
โชคร้ายที่เขาไม่คุ้นเคยในการร่าย ขณะที่เขากำลังร่ายเวทย์คำที่14 มือของเขาช้าไปครึ่งวินาที ลูกศรในโลกจำลองสั่นสะเทือนและระเบิดออกทันทีและภาพของเพลิงลุกไหม้กลืนกินภาพจำลอง
ถ้าเป็นในโลกจริงละก็ห้องของกริมครึ่งหนึ่งต้องถูกทำลาย แต่นี่เป็นโลกจำลอง การจำลองพลังวิญญาณหลังจากที่ทุกอย่างระเบิดและหายไปทั้งหมดและกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าทุกอย่างเป็นแค่ภาพจำลอง แต่เขาก็ไม่อาจหยุดอาการเหงื่อตกออกมาได้
การระเบิดของบอลไฟขนาดยักษ์อยู่ต่อหน้า ร่างกายของเขาเหมือนถูกระเบิดหายไป กริมไม่ได้เป็นลมแต่หัวใจเขาหยุดชั่วขณะไป2-3วินาที
เพื่อที่จะร่ายเวทย์ได้อย่างสมบูรณ์ กริมตั้งสติทั้งหมดไปกับภาพจำลองนั้น ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มันไม่ใช่เรื่องจริง
กริมไม่ได้กลับเข้าไปฝึกต่อ แต่เขาหลับตานึกถึงความผิดพลาดอยู่ในใจของเขา หลังจากที่เขาเข้าใจความผิดพลาดของเขา กริมลืมตาขึ้นมาและเริ่มร่ายเวทย์จำลองครั้งที่ 2
น่าเสียดายที่มันผิดพลาดอีกแล้ว! ครั้งนี้เขาจับคู่ผิดพลาดระหว่างคำร่ายที่17กับคลื่นความถี่ ภาพจำลองระเบิดอีกครั้ง ผลที่ได้เปลวเพลิงได้กลืนกินร่างของกริมอีกครั้ง
การสั่นสะเทือนของภาพจำลองค่อยๆจางหายไป
หลังจากนั้นโลกจำลองกลับมาเป็นเหมือนครั้งแรกอีกครั้ง
กริมหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นเพื่อสงบาติอารมณ์ หลังจากนั้นกริมเริ่มทำการทดลองต่อไปในโลกจำลองอีกครั้ง
เกิดการระเบิดขึ้นมากมาย…..
ทุกครั้งความผิดพลาดของเขาจะคล้ายๆกัน ทั้งมือไม่สอดคล้องกับคำร่ายหรือคลื่นความถี่ไม่ถูกต้อง พูดง่ายๆก็คือไม่ว่าจะสาเหตุอะไร ผลลัพธ์อย่างเดียวที่ได้รับคือ การระเบิดขนาดใหญ่
ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้บนโลกแห่งความเป็นจริง ร่างกายที่อ่อนแอของกริมคงกลายเป็นเถ้าถ่านตั้งแต่ระเบิดครั้งแรก แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น เขายังนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือและจ้องมองอยู่กลางอากาศ
หลังจากที่ฝึกซ้อมมาเป็นเวลานาน พลังวิญญาณของกริมก็หมดไป
เมื่อใดก็ตามที่พลังวิญญาณของเขาหมดลง เขาจะล้มตัวลงบนเตียงและหลับไป เมื่อเขานอนหลับและฟื้นฟูพลังวิญญาณแล้ว เขารีบวิ่งไปที่โรงอาหารเพื่อกินอาหารมือ้ใหญ่ จากนั้นก็กลับมาที่ห้องของเขาและเริ่มฝึกจำลองเวทย์ต่อไป
ด้วยความขยันและความอดทนของกริม ในที่สุดทุกสิ่งทุกอย่างก็ลงตัว กริมได้สร้างรูปแบบการจำลองเวทย์ศรเพลิงสำเร็จ
เมื่อเปลวเพลิงลุกไหม้กลายเป็นศรเวทมนตร์และลอยอยู่บนมือของกริม เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เมื่อเขาตื่นเต้น การระเบิดจึงเกิดขึ้นอีกครั้งและกลืนกินร่างกายของเขา
แต่เขาไม่ได้ท้อใจ เขากลับหัวเราะออกมาเสียงดังและพึงพอใจเมื่อโลกจำลองของเขาถูกทำลาย
…………….
กริมนั่งหน้าโต๊ะเขียนหนังสือเปิดตาขึ้นอีกครั้ง ท่าทางของเขาดูมีความสุขดูได้จากแววตาของเขา
“ชิพ เธอมีบันทึกการจำลองเวทมนตร์ครั้งล่าสุดไหม?”
“วีดีโอถูกบันทึกไว้แล้ว คุณต้องการดูใหม่ได้ตลอดเวลา….”
กริมพยายามทำใจเย็นให้ได้มากที่สุดและพยักหน้า และเขาบีบกำปั้นแน่นด้วยความตื่นเต้นฟังชั่นใหม่ของชิพได้ช่วยเหลือเขาเอาไว้มาก
หากไม่มีโลกจำลองที่สร้างขึ้นโดยชิพ กริมต้องฝึกเวทย์ศรเพลิงในห้องฝึกเวทย์เท่านั้น และต้องอดทนกับการตีกลับของเวทมนตร์ที่เขาร่ายผิดพลาด ทุกครั้งที่ถูกเวทย์ตีกลับ เขาต้องเสียเวลาฟื้นฟูและพักผ่อนเป็นเวลานาน ไม่ต้องคิดเลยว่าความคืบหน้าในการเรียนเวทมนตร์จะพัฒนาน้อยแค่ไหน
นี่เป็นเหตุผลหลักที่คนในหอคอยสามารถใช้เวทย์ได้แค่ 1-2 บท
แน่นอนมีนักเวทย์บางคนซ่อนสิ่งที่พวกเขารู้ไว้และพวกเขาไม่เปิดเผยความสามารถที่แท้จริงออกมา เนื่องจากการค้นคว้าหาข้อมูงของนักเวทย์ทั้งหลายเป็นความลับและถือเป็นเรื่องส่วนตัวที่สำคัญมาก
อาจจะมีนักเวทย์บางคนซ่อนสิ่งที่พวกเขารู้และมีนักเวทย์ไม่กี่คนที่พยายามดิ้นรนในความโชคร้ายของตัวเอง รวมถึงนักเวทย์ขั้นต้นที่มีจำนวนมากและกริมเป็นหนึ่งในนั้น
แต่ตั้งแต่มีการเปิดใช้งานชิพ กริมรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า
“ชิพ เล่นบันทึกที่ร่ายเวทย์สำเร็จที!”
*ปี๊ป* …. ข้อมูลปรากฏอยู่ตรงหน้ากริมที่กำลังตั้งสมาธิกับคำร่ายทุกคำ กริมจ้องไปที่ภาพจำลองและดูซ้ำๆ เขาจดจำทุกรายละเอียด ไม่พลาดแม้แต่การเปลี่ยนแปลงของพลังวิญญาณ
แม้ว่าจะเป็นการจำลองเวทย์ กริมทำตามขั้นตอนการร่ายตามเดิมและเสร็จสิ้น ดังนั้นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากโลกความจริง
การบันทึกนั้นเป็นตัวช่วยให้กริมประสบความสำเร็จในการร่ายเวทย์ อย่างน้อยก็ช่วยให้ความพยายามที่ผ่านมาครึ่งปีของเขาที่ต้องทนบาดเจ็บและพักตัวรักษาและก็บาดเจ็บอีกครั้ง
เนื่องจากเขาทำสำเร็จเป็นครั้งแรกในความพยายามหลายร้อยครั้ง นั่นหมายความว่าความรู้และความสามารถของกริมเพียงพอที่จะใช้เวทย์ศรเพลิงแล้ว ดังนั้นอุปสรรคเดียวที่ทำให้เรายังไม่สามารถร่ายเวทย์ได้ก็คือความคุ้นเคยกับการร่ายเวทย์
นี่เป็นจุกแข็งของชิพ!
หลังจากที่ตรวจสอบการร่ายเวทย์สำเร็จครั้งแรกเรียบร้อยและเข้าใจถึงองค์ประกอบในการร่ายเวทย์ของกริมและตรงไปยังห้องฝึกเวทย์
นี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่ลำบากที่นักเวทย์ขั้นต้นต้องเจอ
การควบคุมเวทย์ของพวกเขาต่ำเกินไปซึ่งจะทำให้ผลกระทบการจากร่ายเวทย์ผิดพลาดนั่นรุนแรงเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเช่าห้องฝึกเวทย์ในหอคอยเพื่อใช้ในการฝึกเวทย์ใหม่ๆที่ต้องใช้แต้มความรู้….และเงินจำนวนมหาศาล
……..
ห้องฝึกเวทย์อยู่ที่ชั้น3ของหอคอยและถูกตั้งเพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่เกิดจากการร่ายเวทย์
แม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในนักเวทย์ที่ได้รับอนุญาตให้เดินไปที่ชั้น1-3ได้ ชั้นแรกเป็นของนักเวทย์ฝึกหัดซึ่งเพิ่งจะเข้ามาในหอคอย ชั้นที่2เป็นที่อยู่อาศัยของนักเวทย์ขั้นต้น ชั้นที่3เป็นพื้นที่สาธารณะที่พวกเขาสามารถใช้ทดลองเวทมนตร์และฝึกฝนเวทมนตร์ได้
พื้นที่นี้จะได้รับนักเวทย์ขั้นต้นได้รับอนุญาตได้แก่ ห้องสมุด ห้องปรุงยา ห้องอัญเชิญ ห้องทดลองการแปรธาตุ ห้องฝึกเวทย์ ห้องผนึก แท่นคำสาป ห้องปลูกพืชเวทมนตร์…. มีเพียงไม่กี่ที่ที่กริมเข้าไปบ่อยๆคือห้องสมุดและห้องฝึกเวทย์ ส่วนสถานที่อื่นๆเขาไม่ได้มีเงินพอจะจ่ายค่าเข้าชม
เป็นเวลาเย็นแล้วที่เขามาถึง ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีนักเวทย์อยู่มากนัก
หลังจากที่กริมจ่าย10เหรียญทองให้แก่ แอม ผู้ดูแลห้องฝึกเวทย์ เขาให้การ์ดพิเศษและด้วยการ์ดพิเศษนี้เขามีเวลา 1 ชั่วโมงในการซ้อม
สำหรับนักเวทย์ขั้นต้น เวลาซ้อม 1 ชั่วโมงเป็นเวลาที่ยาวนานมากเพราะด้วยพลังเวทย์ของพวกเขา เขาร่ายเวทย์ต่อเนื่องกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ถ้ากริมไม่ควบคุมพลังเวทย์ให้ดีๆ พลังของเขาอาจจะหมดใน15นาที
กริมเดินเข้าไปที่ประตูหินที่จำนวนและตรงกับจำนวนเลขในการ์ด เขายกการ์ดขึ้นมาและโบกไปกลางอากาศ ประตูหินเปิดขึ้นมาโดยไม่มีเสียงใดๆเลย
ห้องที่เรียกว่า ‘ห้องฝึกเวทย์’ ในความจริงเป็นห้องหินที่มีขนาดประมาณ 40 ตารางเมตร และมีเป้าฝึกซ้อมรูปมนุษย์ที่ทำจากหิน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมที่นี่จึงเหมาะสำหรับฝึกเวทมนตร์มากที่สุด
แน่นอนว่านักเวทย์คนอื่นๆก็ต้องการฝึกเวทย์คำสาปไม่ก็เวทย์พิเศษชนิดอื่นๆ พวกเขาไม่มีทางเลือกนอกจากซื้อเหล่าปีศาจมาเพื่อฝึกฝนหรือไม่ก็ออกไปด้านนอกเพื่อฝึกเวทย์พิเศษเหล่านี้
ติดตามข่าวสารได้ในเพจนะครับ
เป็นกำลังให้ด้วยนะครับ