ตอนที่แล้วตอนต่อไปChapter 18 Bloodshed (Part 2)
“อาจจเป็นเพราะว่าเราเดินและพวกมันกำลังวิ่งอยู่.”
“แก อีเหี้ย ทั้งหมดเป็นที่มึงคนเดียว อีหนอนโสโครก!”
“ห๊ะ ฉันทำอะไร…!”
โกซางข่ขมขู่แฮซูอีกครั้ง พฤติกรรมนี้ในสถารการณ์แบบนี้ดูเหมือนว่าจะกลายเป็นนิสัย.
ผมขั้นกลางระหว่างพวกเขาแล้วพูด.
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเถียงกันเราต้องเดินหน้าต่อไป โชคดีที่ไอ้สารเลวนั่นไม่รู้ว่าเราอยู่ไหน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้พวกมันแยกย้ายและพลิกป่านี้ตามหาเรา.”
“ฮยองแล้วตอนนี้จะทำอะไรดี?”
จุนโฮถามเสียงสั่น ทำไมนายถึงถามฉันแบบนี้เล่า? ฉันก็กำลังจะเป็นบ้าเหมือนกัน!
ผมแทบไม่อาจบังคับหัวใจที่กำลังเต้นอย่างบ้างคลั่งได้และพูด.
“เราต้องเคลือนไหวเร็วกว่านี้อีกหน่อย เราต้องเคลื่อนที่อย่างรอบคอบเพื่อที่จะไม่วิ่งไปกลางดงตีนของพวกมัน เมื่อพวกมันพบเราแล้ว เราต้องสู้อย่างไม่มีทางเลือก.”
“จะไม่ดีกว่านี้หรอที่จะหาจุดที่ลับตาซ่อนตัวอยู๋ในนั้น?”
ผมส่ายหัวกับคำถามของโกชาง
“ร่องรอยของเราถูกพบ ก่อนที่พวกมันจะรู้ว่าเราอยู่ไหนเราต้องเจาะวงล้อมของพวกมันไปให้ได้เสียก่อน. “
“ร่องรอยของเราถูกพบ? นี่ หลักฐานของแกอยู่ไหน…”
“เราย่างปลาก่อนหน้านี้!”
“…!”
โกซางหุบปากทันที.
คุณคิดว่าลิงแดงจะไม่ได้กลิ่นควันไฟและปลาย่าง?
มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น เมื่อพบว่าลิงแดงกระจัดกระจายอยู่ในพื้นที่รอบๆก่อนจะมุ่งหน้าตามมายังทิศทางของพวกเรา ก่อนหน้านี้เราต้องทำให้ปลอดภัย.
“ซิล บอกทิศทางที่ไอ้สารเลวพวกนั้นอยู่มีหน่อย”
-เมี๊ยว.
ซิลชี้ไปยังจุดเยื้องไปข้างหน้าของเธอเล็กน้อยด้วยขาหน้าของเธอ
“ไปเลย!”
หลังจากคำพูดของผมออกมากลุ่มของเราก็เร่งเดินตามไปทันทีและมันก็เร็วกว่าเดิมเนื่องจากอยู่ในสถานะการณ์คับขัน.
เมื่อการเคลื่อนไหวของพวกเราเร็วขึ้น การแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่ดูเหมือนกับว่าเธอกำลังพยายามกัดฟันอย่าวหนักเพื่อที่จะพยายามตามพวกเราให้ทัน ผมคิดว่าเธอคงจะรู้สึกตัวของความคิดของทุกคนเนื่องจากโกซางได้ด่าเธอก่อนหน้านี้.
เพราะว่าคนอื่นอาจสังเกตเห็น จึงทำให้ผมไม่สามารถถามเธอได้ว่าเธอสบายดีไหม เดินไปบนเปลือกไข่ในหมู่เพือนๆ…นี่ไม่ได้เป็นลางที่ดี.(หมายถึงสถานการณ์ที่ล่อแหลม เพือนๆอาจจะทิ้งได้/ไรต์)
ไม่ว่าอย่างไรปัญหาเหล่านี้ต้องแก้ไขในภายหลัง ตอนนี้เราต้องหลบหนีจากอันตรายในปัจจุบัน.
ระหว่างการเคลื่อนที่ของเราผมไม่สามารถเรียกซิลออกมาบ่อยๆได้เพื่อรอการต่อสู้ แต่มันยากที่จะหลบหนีจากการติดตามของเหล่าซอบบี้เหล่านั้น ผมรู้สึกกังวลว่าจะเรียกซิลออกมาก่อนหรือว่ารอจนกระทั่งต่อสู้ดี.
เราสามารถเปลี่ยนทิศทางไปได้เรื่อยๆและเคลือนไหว แต่ซิลเป็นคนบอกทางของเรา.
สำหรับชั่วโมงนี้เราต้องเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังและไม่ถูกพบโดยลิงแดง และในช่วงเวลานั้นการค้นหาของพวกมันก็แคบลง.
‘เยี่ยม นี่มันเหมือนกับเป็นสนามหญ้าหน้าบ้านของมัน.’
เนื่องจากการค้นหาของพวกมันแคบลงมันช่วยไม่ได้กับสถานการณ์ในตอนนี้.
-เมี๊ยว!
ซิลได้ถูกเรียกออกมาอีกครั้งและทำการสอดแนมและบอกให้เราทราบถึงตำแหน่งของลิงแดง.
อยู่ข้างหน้า321เมตร ลิงแดง25ตัว.
“ดูเหมือนว่าเราจะต้องสู้.”
กลุ่มของเราได้เรียกอาวุธและเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ มือที่กำหอกแน่นของแฮซูที่ค่อนข้างกังวลเป็นอย่างมาก.
“จุนโฮปกป้องเธอ.”
“ครับฮยอง.”
จุนชอยจะเป็นแนวหน้าอยู่คนเดียว จุนโฮและโกซางจะปกป้องแจฮีและทำงานร่วมกันอย่างพร้อมเพรียงขณะที่ผมอยู่ด้านหลังและยิงปืนออกไป นี่คือสิ่งที่ผมวางแผนไว้ในหัวของผม
ความกังวลของพวกเรากำลังมุ่งมาข้าง.
“ซิลบอกผมเมื่อพวกเขาเข้ามาในระยะ55เมตร”
-เมี๊ยว
ระยะยิงของกระสุนคือ60เมตร ผมคิดว่าผมจะต้องโจมตีก่อนและยิงมัน ในขณะที่การเคลื่อนไหวของกลุ่มเราเริ่มเดินช้าลง จากนั้น….
-เมี๊ยว!
ซิลส่งสัญญาณให้ผม
ผมหยิบกระสุนออกจากถุง ผมใส่กระสุนเข้าไปในลำกล้องและเหนี่ยวไก.
ขณะที่ผมยิงซิลได้ปรับเปลี่ยนลำกล้องของผมด้วยขาหน้าของเธอ
ปัง!
ผมได้ยินเสียงร้องของไอ้พวกนั้นจากระยะไกล
“เจี๊ยกกก!”
“กี๊ กี๊!”
ในความตกใจของพวกมัน ลิงแดงสับสน
ผมเปลี่ยนท่าทางการยืนของผมและยิง ไม่ต้องห่วงเรื่องท่าทางของผม ถ้าผมยิงซิลจะเป็นคนเล็งให้ผม.
ปัง!
“เจี๊ยก!”
ทุกครั้งที่ผมยิงจะได้ยิ่งเสียงกรีดร้อง.
ยิง2ครั้ง 3 ครั้ง 4ครั้ง…
เมื่อผมยิงได้5ครั้ง ลิงแดงก็รู้ตำแหน่งของพวกเราและกรูกันเข้ามา.
“ฮ่า-!”
จากด้านหน้าจุนชอยได้วิ่งไปยังด้านหน้าของเขา.
จุนโฮและโกซางไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว แต่ยังคงอยู่ที่นั่น.
ผมยังคงยิงและฆ่าได้อีก2.
ปัง!
“เจี๊ยก!”
ฟุบ ปัง!
ด้วยเสียงที่ปะทุออกมาจากปืนทุกครั้งจะมีหัวหรือไม่คอของพวกมันระเบิดทำให้การมองดูพวกมันแย่มาก.
การเปชิญหน้าเริ่มต้น.
ลิงแดงที่มาจากด้านหน้าและด้านซ้ายขวาได้มุ่งหน้าเข้าหาจุนชอย ในขณะนั้น.
ผัวะๆๆๆ!
จุนชอยขยับสองมือไปด้านหน้าอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่ลิงแดงจะตามทัน ลิงแดงถูกทุบตีด้วยพลังอันเหลือเชื่อดังกล่าว! มันมาจากการควบคุมออร่า
แต่ในเวลาไอ้สารเลวได้โจมตีจากด้านบนของจุนชอย.
“อันตราย…!”
ความพยายามที่จะเตือนเขาเป็นครั้งที่สอง จุนชอยตอบสนองอย่างฉับพลัน จุนชอยได้เอามือยันพื้นด้วยท่ายืนด้วยแทน ทำให้เขาได้เตะลิงเข้าไปที่หัว!
ผลัก!
“เจี๊ยก!”
คอของมันบิดกลับและตายทันทีกลางอากาศ
ขณะที่เขาพยายามจะกลับมาลุกขึ้นยืนจากท่าทางของเขา ลิงแดงอีกตัวก็เข้ามา.
จุนชอยนอนราบอยู่กับพื้นและคว้าขาลิงแดงและดีดตัวขึ้นจากพื้นแล้วก็โยนลิงแดงใส่ฝูงของพวกมัน ลิงแดงไปกระแทกกับฝูงของพวกมันและล้มลงกับพื้น.
ร่างกายของเขาสามารถจัดการลิงแดงภายในลมหายใจเดียว จุนชอยจะประสบความสำเร็จอีกครั้งอย่างมากแน่นอน ผมไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนอยู่ไหม แต่เขาจะอยู่คงกระพัน
ไอ้สารเลวพวกนั้นตัดสินใจว่าจุนชอยยากเกินกว่าจะจัดการ
พวกมันหลีกเลี่ยงจุนชอยและมุ่งตรงเข้ามาหาเรา.
“พวกมัน พวกมันกำลังมา!”
จุนโฮตึงเครียดและยกโล่ของเขาขึ้น
“สัส เข้ามาหากู!”
เขาตะโกนด้วยเสียงที่ดังแต่โกซางก้าวถอยหลัง.
“ฮ่ะ ฮ่ะ อุก….!”
แฮซูร้องไห้ออกมาอย่างช่วยไม่ได้ขณะที่หอกที่อยู่ในมือของเธอกำลังจะตกลง
‘แม่ง!’
ขณะที่ไอ้สารเลวพวกนั้นกำลังขว้างก้อนหินมาทางผม หัวใจของผมก็ร้อนลน.
การใส่ลูกกะรสุนด้วยตัวเองนี้ไม่เคยรู้สึกสะดวกสะบายเท่าไรเลยสักครั้ง.
ปัง ฟุ่บ!
ไอ้สารเลวตัวหนึ่งถูกระเบิดหัวตาย
ผมใส่กระสุน เล็ง และยิง.
ปัง ฟุ่บ!
“เจี๊ยก!”
มันถูกยิงที่หัวใจและถอยหลังล้มลง เลือดที่ไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง.
โกซางและจุนโฮกำลังถูกล้อมด้วยลิงแดงและกำลังต่อสู้กับมัน.
จุนโฮอยู่ติดพื้นและยกโล่ของเขา แต่โกซางก็ได้แต่เหวี่ยงดาบไปด้วยความมั่วซั่วและมองไปรอบๆในสถานการณ์ที่ไม่สู้ดี จากเบื้องหลังแฮซูแกล้งแทงหอกของเธอออกไป แต่มันก็ไม่มีประโยนช์อะไรเลย.
“ซิล! ตัดหัวพวกมัน!”
-เมี๊ยว!
ซิลที่บินไปเหมือนกับลมเฉือดคอพวกมันทั้งสามตัว.
“เจี๊ยก!”
หนึ่งในพวกมันพุ่งตรงมาทางผมพร้อมกับขวานหิน.
“เจี๊ยก!”
ด้วยการตื่นตัวของผม ผมเดินถอยหลังออกไปให้ห่างจากการโจมตี เพราะว่าผมถูกโจมตีในระยะใกล้มันทำให้ผมไม่มีเวลาใส่กระสุนผมได้รับเรียกซิลอีกครั้ง.
“ซิล!”
-เมี๊ยว!
ซิลมาหาผมและตัดมันด้วยสายลม
ฉัวะๆๆๆ – (swish, swish, swish)
ลิงแดงทั้งสามมีเลือดไหลออกจากคอของมัน
ผมแทบไม่รอดจากอันตรายแต่ก็ยังมีเวลาให้หายใจ.
“อ๊าาา!”
แฮซูถูกทำร้ายและล้มลง.
“คุณแฮซู!”
ผมรีบวิ่งไปหาเธอและตีลิงแดงด้วยท้ายปืน.
ผัวะ!
“เคี๊ยก!”
ผมตีเข้าไปที่หน้าของมันและมันก็งุนงง
ไอ้สารเลวนั่นยังมาหาเราทุกทิศทาง ไม่มีเวลาให้ใส่กระสุน!
“ออกไปจากที่นี่ เหี๊ยเอ้ย!”
ผมตะโกนออกไปขณะที่กวัดแกว่งท้ายปืนของผมไปรอบๆ.
ผลัก!
“อ๊าก!”
ผมคิดว่าผมหลบมันได้แล้ว แต่ไอ้สารเลวนั่นขว้างก้อนหินเข้ามาและถูกเข้ากับไหล่ซ้ายของผม ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่โดนหัวของผม.
‘นี่ไม่อาจทำได้!’
ผมคว้าแฮซูขึ้นมาในอ้อมแขนของผมขณะที่ยังอยู่ที่พื้น
“ซิล! ยกพวกเราขึ้น!”
-เมี๊ยว!
ขณะเดียวกันก็มีลมกรรโชกอย่างรุนแรง ด้วยความรุนแรงของพวกมันผมและแฮซูถูกพัดขึ้น.
“อ๋าาา!”
แฮซูร้องออกมาด้วยความตกใจ
“อยู่บนต้นไม้!”
ด้วยคำพูดของผมซิลได้พัดเราขึ้นไปอยู่บนต้นไม้ใหญ่ถัดจากพวกเรา.
“เกาะให้แน่น!”
หลังจากที่ตะโกนใส่แฮซูแล้วผมก็รีบโหลดกระสุน เรียบร้อย!
ผมเล็งและยิงไปที่ลิงแดงที่กำลังโจมตีใส่โกซางและจุนโฮ
ปัง ฟุ่บ!
หัวของมันระเบิดและลิงแดงก็ถูกฆ่า.
ผมยังใส่กระสุนและเหี่ยวไกอย่างมีประสทธิภาพ.
ลิง1ตัว ลิง2ตัว!
เมื่อผมยิงมันได้2-3ตัว ลิงแดงก็เริ่มที่จะปีนขึ้นมาบนต้นไม้ ที่จริงแล้วมันเหมือนกับเป็นของเล่นของพวกมันเนื่องจากมันเป็นลิง พวกมันปีนป่ายอย่างคล่องแคล่ว.
“คุณแฮซู!กันไอ้สารเลวนั่น!แทงพวกมันด้วยหอก!”
“ย๊าาา!”
ในความตื่นตระหนกของเธอ แฮซูเริ่มกรีดร้องและทองหอกออกไปอย่างมั่วๆ.
ลิงที่กำลังปันขึ้นมาแปลกใจสักพักหนึ่งและเริ่มย้ายไปยังด้านอื่นๆและพวกมันยังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง.
ในเวลานั้นผมก็ใส่กระสุนเสร็จแล้วและยิงออกไปอีกครั้ง
ปัง ฟุ้บ!
“เจี๊ยก!”
มันตกลงจากต้นไม้กระแทกพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกจากคอ.
แต่อีกสองตัวกำลังโจมตีเรา ไม่มีเวลาในการใส่กระสุน.
ผมดึงแฮซูอีกครั้ง.
“ซิล! ตัดมัน!”
แฮซูและผมกระโดดลงจากต้นไม้ เมื่อเรากำลังถึงพื้นก็มีลมคอยประคองให้ลงมาอย่างปลอดภัย ผมวางแฮซูและหันท้ายกระบอกปืนไปรอบๆ.
“อุ อ้าา!”
ผมได้ยินเสียงจุนโฮกรีดร้อง.
ผมตกใจและมองไปข้างหลังของผมเพื่อดูจุนโฮที่เสียหอกของเขาอยู่ที่พื้นขณะที่เดินถอยหลัง เลือดไหลออกจากหน้าผากของเขา ดูเหมือนกับว่าเขาจะถูกโจมตีที่หัวหลังจากหินขว้างเข้ามา.
“ซิล มีดสายลม!”
อีกครั้ง ซิลได้กลายเป็นใบมีดพัดไปทุกทิศทุกทาง
ฉัวะๆๆๆ – ! (swish swish swish swish)
“เจี๊ยก!”
“เคี๊ยก!”
“กี๊ กี๊!”
ในเวลาเดียวกันก็มีลิงอีก3ตัวล้มลงไปที่พื้น
จุนชอยที่กำลังทำงานอยู่เพียงคนเดียวได้อย่างยอดเยี่ยมก็กลับเข้ามาช่วยเหลือพวกเรา.
เมื่อจุนชอยเข้ามารวมกลุ่มกับพวกเราลิงแดงที่เหลือก็ลังเลและไม่เข้ามาโจมตี.
‘ตอนนี้เป็นโอกาศ!’
ผมใส่กระสุนและเหนี่ยวไก
ปัง ฟุ่บ!
ไอ้สารเลวตัวหนึ่งตาย.
ตอนนี้มันเหลือลิงแดงเพียงแค่4ตัวเท่านั้น.
“เจี๊ยก!”
“กี๊ กี๊!”
ไอ้สารเลวนั่นวิ่งหนีจากโจมตีของพวกเราอย่างเสียสติ
ผมรู้สึกมั่นใจและความคิดจากการยิงอยู่เบื้องหลังไปยังหัวพวกมันไม่ได้อยู่ในความคิดของผม
จุนโฮล้มอยู่ที่พื้นและโกซางพยายามที่จะควบคุมลมหายใจ แฮซูที่ดูเหมือนกับว่าวิญญาณของเธอออกจากร่างและล่องลอยไปยังอวกาศ.
คนเดียวที่รักษาความเยือกเย็นของเขาได้คือจุนชอย ที่ซึ่งมีกำปั้นที่แข็งแกร่งและเต็มไปด้วยเลือด มันอาจจะเป็นเลือดของลิงแดง
ผมใช้พลังของซิลไปเท่าไร?
“เรียกกระดาน ดูสกิล.”
-ซัมม่อนสปิริต (สกิลหลัก).อัญเชิญสปิริตลมระดับต่ำ.
*เลเวล 1: สามารถเรียกได้ 2 ชั่วฌมง (เวลาที่เหลือ: 24 นาที)
เมื่อเวลาอัญเชิญหมดคุณสามารถเรียกมาใหม่อีกครั้งได้หลังจากผ่านไป10ชั่วโมง
‘แค่24นาที!’
ผมรู้สึกว่าหัวใจของผมตกลงไปที่เท้า.
จากนั้นผมได้ใช้มีดสายลมและใช้พลังของเธอในการพัดขึ้นไปบนต้นไม้และลงมาที่พื้น.
อย่างไรก็ตามหากการต่อสู้เกิดขึ้นอีกครั้งสถานการณ์ของมันจะยุ่งยาก.
“มีเวลาเหลือไม่มีมากในการเรียกซิล เราต้องรีบไป!”
ไอ้สารเลวมี่หลบหนีออกไปมันต้องกลับไปยังกลุ่มของมัน
เราต้องเคลื่อนไหวโดยไม่มีการพักผ่อน เราเริ่มออกวิ่งอีกครั้ง.
จากภายในป่านี้ได้มีเสียงตะโกนที่น่ากลัวออกมา ดูเหมือนว่ามันจะส่งสัญญาณถึงกันและกันและบอกว่าพบพวกเราอยู่ที่ตรงนี้.
มีเสียงไล่เข้ามารอบๆพวกเรา.
ทันใดนั้นผมก็คิดว่าบางนี่อาจจะเป็นนรก