ตอนที่แล้วตอนต่อไปจริงๆแล้วเวทธาตุต่างๆ ซึ่งรวมธาตุดินด้วย มีความเก่งกาจเฉพาะตัวเขามัน แต่สำหรับแกรนเมกัสระดับเซียนธาตุดิน มันเป็นปกติที่ ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’จะอวยธาตุดินอย่างสุดๆ เด็กอายุแปดขวบ’เลนลี’ ขณะที่ได้ฟังคำพูดของ’ด็อกริง’ ก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
“ปู่ด็อกริง รีบเข้า รีบทดสอบผมและดูว่าผมมีความถนัดที่จะสามารถกลายเป็นเมกัสธาตุดินหรือเปล่า”
‘เลนลี’รู้สึกกำวลสุดๆ
“ก่อนอื่น ให้ปู่บอกหนูก่อนว่าการทดสอบความถนัดด้านเวทมันแบ่งเป็นสองส่วน ดังนั้นการทดสอบที่ปู่ได้เตรียมการจะมีสองส่วนเช่นกัน”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’อยู่ในท่าทางที่ใจดีผิดปกติ หลังจากถูกกักขังในดราก้อนริงเป็นเวลายาวนานถึงห้าพันปี แน่นอน เขาในตอนนี้อยู่ในอารมณ์ดีเมื่อเขาพบกับเด็กตัวเล็กๆน่ารักๆ
“ความถนัดทางเวทมนแบ่งเป็นสองส่วน ความถนัดของการเชื่อมต่อกับธาตุนั้นๆ และพลังจิตใจของคนนั้นๆ”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’เริ่มอธิบายส่วนที่เป็นพื้นฐานของการทดสอบ
“การทดสอบสองส่วนนี้มันดีอย่างไร?”
‘เลนลี’ถามอย่างสงสัย
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’พูดด้วยเสียงใจดี
“เลนลี ก่อนที่จะตอบเรื่องนี้ ให้ปู่ถามคุณก่อน ถ้าเมกัสกำลังจะร่ายเวท เขาจะยืดอะไรเป็นหลัก?”
“ก็ต้องคำร่ายเวทนะสิ!”
‘เลนลี’ตอบในทันที
‘เลนลี’ได้เห็นเมกัสที่นั่งอยู่บนมังกรลมกรดที่ตอนแรกพึมพำคำร่ายเวทมากมายก่อนที่จะปล่อยเวทของเขา
“ผิดแล้ว”
“ผมได้เห็นการร่ายเวทต่างๆมากมาย ทั้งหมดต้องท่องคำร่ายเวทก่อนทั้งนั้น”
‘เลนลี’โต้เถียงในทันที
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ ลูบหนวดสีขาวๆของเขา และพูดอย่างสุขใจ
“เมื่อร่ายเวท สิ่งที่จำเป็นที่สุดสำหรับเมกัสคือ พลังเวทและพลังจิตใจของเขา ถ้าพลังจิตใจเพียงพอ เขาสามารถที่ทำได้แม้แต่ร่ายเวทเร็วขึ้น โดยไม่จำเป็นสำหรับคำร่ายของเวทใดๆ คำร่ายเวทใช้เพียงแค่สำหรับเสริมในการทำงานเท่านั้น”
“โอ้? ร่ายเร็วขึ้น?”
‘เลนลี’มองด้วยแววตาสงสัยไปที่’ด็อกริง โคเวิร์ท’ ‘เลนลี’รู้สึกราวกับมันเกิดข้นอย่างรวดเร็ว โลกขนาดใหญ่ของวิชาเวทมนตร์ต่างๆกำลังเปิดขึ้นอย่างช้าๆตรงหน้าเขา แต่มันก็ยังคงมีบางสิ่งที่ไม่ชัดเจน และคลุมเคลือ แต่ยังไง’ด็อกริงโคเวิร์ท’ก็ได้ช่วยเปิดเผยความลับเบื้องต้นที่อยู่ในโลกของเวทมนตร์
ยิ้ม ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ พยักหน้า
“ใช่แล้ว ในการร่ายเวท ร่างกายของหนูจะต้องเตรียมพลังเวทให้เพียงพอ จากนั้นใช้พลังใจเพื่อที่จะควบคุมพลังเวทเพื่อที่จะเรียกพลังธาตุใส่ลงไปในเวท”
“พลังธาตุ?”
‘เลนลี’ตกใจมาก
“ลุงด็อกริง คุณกำลังพูดว่าในการร่ายเวทมนตร์ พวกเราต้องดึงพลังธาตุจากภายนอก?”
“ฮ่าๆ ใช่แล้ว เลนลี หนูคิดว่าเมกัสที่ทรงพลังที่ใช้พลังธาตุมันที่อยู่ในร่างกายร่ายเวทนะหรอ? มันไม่มีทางเป็นไปได้ ดูเวทต้องห้าม พลังเวทในร่างกายของเมกัสระดับเซียนสามารถทำได้แค่หนึ่งเปอร์เซ็นของจำนวนพลังธาตุที่ต้องการ ส่วนที่เหลืออีก 99 เปอร์เซ็น สามารถสร้างได้โดยธรรมชาติเท่านั้น นั่นคือพลังธาตุ”
“ให้ปู่บอกหนูในเรื่องนี้ก่อน พลังเวทที่เมกัสเรียกกันอย่างแพร่หลาย จริงๆแล้วมันบริสุทธิมาก เป็พลังธาตุที่มีความบริสิทธิสูงมาก พลังเวทสามารถถูกเรียกได้ว่าคือ นายพล ขนาดที่ พลังธาตุในธรรมชาติคือทหาร เมื่อเมกัสเรียกพลังเวทของเขา และใช้มันโดยตรงไปยังพลังธาตุที่อยู๋ในธรรมชาติ เพื่อที่จะสร้างเวทที่น่าตื่นตาตื่นใจ ยังเข้าหรือยัง?”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ ยิ้มขณะที่มองไปยัง’เลนลี’
‘เลนลี’ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้
“โอ้ ผมเข้าใจแล้ว”
‘เลนลี’หัวเราะและพยักหน้า
“พลังเวทข้างในเมกัสก็เหมือนกับลุงฮิลแมน ขณะที่พลังธาตุก็เหมือนกับกลุ่มเด็กๆ ลุงฮิลแมนสามารถสั่งให้กลุ่มทั้งหมดฝึกฝน หรือโจมตี หรือเข้าร่วมการต่อสู้”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ ยิ้มและพยักหน้า
“ใช่แล้ว เพราะฉะนั้น พลังเวทของเมกัสเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ ถ้าเขาไม่มีพลังเวทที่เพียงพอ เขาจะไม่สามารถที่จะร่ายเวทได้”
‘เลนลี’พยักหน้า
“แต่ยังไรก็ตาม ถ้าเปรียบเทียบกับพลังเวท พลังจิตใจก็มีความสำคัญมากกว่า!”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ ยิ้มขณะที่เขาพูด
“ตอนนี้ หนูต้องเข้าใจว่าพลังจิตใจจริงๆแล้วก็คือพลังสปิริต เป็นรูปแบบของการควบคุมพลังงาน”
“เลนลี พลังเวทจำนวนมากถูกดึงออกมาจากพลังธาตุจำนวนมาก ถ้าพลังที่มีขนาดใหญ่นั้น ไม่ได้ควบคุมโดยพลังสปิริต หนูคิดว่าผลสุดท้ายมันจะเป็นอย่างไร?”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ลูบหนวดสีขาวของเขาขณะที่เขามอง’เลนลี’อย่างเงียบๆ
‘เลนลี’ขมวดคิ้ว พยายามคิด
“ปู่ด็อกริง”
‘เลนลี’พูดด้วยเสียงต่ๆขณะที่เขายังคงขมวดคิ้วอยู่
“ในหนังสือหลายเล่ม ที่ผมได้อ่านเกี่ยวกับแผนการของกองทัพ ในนั้น มีสิ่งหนึ่งมันเขียนว่า ในการปราบศัตรู อย่างแรกคือปราบพระราชา อย่างเน สำหรับกองโจร ถ้าตอนแรกคุณสามารถฆ่าหัวหน้ากองโจรได้ก่อน ตามความจริงแล้ว กองกำลังโจรก็ควรจะแตกเป็นชิ้นๆ และเป็นเสี่ยงๆ ดังนั้น พลังสปิริตควรจะต้องมีจุดประสงค์เช่นเดียวกับ การควบคุมพลังงาน ที่ซึ่งหัวหน้าโจรใช้อำนาจกับลูกน้องของเขา ถ้าไม่มีพลังสปิริตเพื่อควบคุมพลังเวทจำนวนมาก และพลังธาตุ พลังเหล่านี้ก็จะควบคุมไม่อยู่”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’หัวเราะ
“ฮ่าๆ เลนลี หนูฉลาดมากๆ”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’หัวเราะอย่างมีความสุข
“ถูกต้องแล้ว พลังเวทจำนวนมาก และพลังธาตุ เมื่อควบคุมโดยพลังสปิริต สามารถถูกสร้างในรูปแบบเวทมนตร์ บางครั้ง ในการใช้เวทที่ทรงพลัง มันต้องใช้พลังสปิริตจำนวนมาก ดังนั้น การช่วยโดยใช้คำร่ายเวทจึงจำเป็น”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ยิ้มขณะที่เขาพูด
‘เลนลี’รู้สึกเข้าใจอย่างกระจ่างประดุจดังคริสตัลใส ต่อหลักการจำนวนมาก หลักการสำคัญของเวทมนตร์
ยิ้มไปที่ ‘เลนลี’ ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’เริ่มพูดต่อ
“ใช่แล้ว นี้เป็นแค่ทฤษภีขั้นพื้นฐาน โลกของเวทมนตร์นี้กว้างใหญ่และซับซ้อนยิ่งกว่าคุณจะคิดได้ คำถามที่แท้จริงคือ คนเราสามารถที่จะใช้พลังเวทและพลังธาตุในการสร้างเวทมนตร์ขึ้นมาได้อย่างไร นี้คือคำถามที่แท้จริง!”
“อะไรคือจุดประสงค์สำคัญของการมีพลังเวท ถ้าหากคุณไม่รู้การวิธีการใส่มันไปในคำร่ายเวท?”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ถอนหายใจยาวๆ
“โลกของเวทมนตร์คือสิ่งที่ซับซ้อนมาก การวิจัยเกี่ยวกับเวทมนตร์คือสิ่งที่ยากและอันตรายมาก แต่ภายในอาณาจักรต่างๆ ได้พยายาม รวบรวมนักเวทจำนวนมากเพื่อวิจัยเวทมนตร์ชนิดใหม่”
“จริงๆแล้ว ในทุกๆการวิจัยใหม่ๆของทุกอาณาจักรใช้แหล่งกำเนิดพลังเวทที่แต่งต่างกันและพลังธาตุในการสร้างเวทที่แตกต่าง แต่การวิจัยเวทคือสิ่งที่อันตรายมากๆ ยิ่งเวทที่มีพลังทำลาร้างมากเท่าไร ก็ยิ่งยากในการวิจัยมากเท่านั้น บางที มันสามารถสะท้อนความหายนะให้กับเหล่าผู้วิจัยเอง”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’หัวเราะในขนาดที่เขาพูด
“ในโณงเรียนเมกัสจำนวนมาก หนูสามารถเรียนเวทได้แค่ถึงระดับหก เวทของระดับเจ็ด แปด และเก้า เช่นเดียวกับเวทของระดับเซียน พวกนี้คือความลับ ถ้าหากคุณเข้าร่วมในอาณาจักร คุณจะได้รับสิทธิในการเข้าถึงเวทมนตร์พิเศษๆเหล่านั้น”
‘เลนลี’ได้อ่านหนังสือมาหลายต่อหลายเล่ม และ ดังนั้นจึงเข้าใจต่อหลักเหตุผลนี้ดี
“ถ้าคุณไม่มีคนคอยชี้แนะ? ไม่ว่าคุณจะมีพลังเวทเพียงไร หรือว่า มีพลังงานสปิริตที่สูงเพียงไร คุณก็จะไม่สามารถที่จะร่ายเวทได้เลย”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ยิ้มบางๆ
“ความซับซ้อนของความลับของทุกๆเวทขึ้นอยู่กับว่าจะควบคุมพลังเวทและพลังธาตุเพื่อที่จะสร้างเวทมนตร์ได้อย่างไร”
“หลังจากเวลาการทดลองเวทมนตร์ผ่านไปนับไม่ถ้วน องค์ประกอบพื้นฐานของเวทมนตร์ก็ได้พัฒนาจนสมบูรณ์แบบ”
ลูบเคราขาวๆ ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’หัวเราะเสียงดัง
“เลนลี ไม่ต้องกำวลใจไป ในอนาคต ไม่จำเป็นที่คุณต้องคุกเขาให้กับอาณาจักร หรือลอร์ดใดๆ เพราะว่า ปู่สามารถสอนเวทมนตร์ระดับเจ็ด แปด เก้า และแม้แต่ระดับเซียน!”
‘เลนลี’หายใจเข้าลึกๆ
เขารู้สึกเหมือนกับเขาได้เริ่มเดินในเส้นทางใหม่
ภายใต้คำแนะนำของปู่’ด็อกริง’ เขาไม่จำเป็นต้องเดินในทางของนักรบ เขาจะเดินไปทางใหม่ที่มีปริศนามากกว่า ทรงพลังมากกว่า เส้นทางของเมกัส
“มาได้แล้ว มาเริ่มทดสอบความสามารถเชื่อมต่อกับธาตุของหนูกัน นั่งขัดสมาส หลับตา และทำจิตใจให้สงบ”
‘ด็อกริง เวิร์ท’พูดอย่างอ่อนโยน
“ทำจิตใจให้สงบ?”
‘เลนลี’รู้สึกหัวใจของเขาเต้นรั่ว
การเชื่อมต่อของเขาจะมีระดับเป็นอย่างไร?
“ไม่ต้องกำวลใจนัก แค่ตั้งใจพยายามและสัมผัสกับสิ่งที่คุณสามารถรับรู้ได้ และเมื่อคุณสัมผัสถึงบางอย่าง แค่บอกปู่ก็พอ”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ยิ้ม ให้กำลังใจแก่’เลนลี’ ‘เลนลี’ลับตาในทันที และพยายามบังคับตัวเขาเองให้สงบลง
“ไม่ต้องกำวลใจ แค่ทำตามที่ปู่แนะนำก็พอ”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ พูดด้วยเสียงอ่อนโยน
……..
การนั่งสมาธิเป็นหนึ่งในพื้นฐานของการเสริมพลังให้กับเหล่าเมกัส มันจำเป็นสองอย่างคือ ดูดพลังธาตุและเปลียนให้เป็นพลังเวท และสำหรับเพิ่มพลังสปิริต ครั้งแรกของการทำใจให้สงบ คือสิ่งที่ยากและอันตรายที่สุดอย่างหนึ่ง แต่แน่นอน ภายใต้คำแนะนำของแกรนเมกัสระดับเซียน ‘เลนลี’ไม่ได้ประสบกับความยากลำบากมากเท่าไร
หลังจากผ่านไปชั่วโมงครึ่งของคำแนะนำ ‘เลนลี’ในที่สุดก็เข้าสู่สภาวะจิตใจที่สงบได้เป็นครั้งแรก
เห็น’เลนลี’ทำจิตใจให้สงบได้ ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นสะบัดมือ
ทันใดนั้น…
ธาตุดินจำนวนมากเริ่มหมุนวนรอบ’เลนลี’ โดยปกติแล้ว พื้นที่ส่วนใหญ่มีความเข้มข้นของธาตุดินธรรมดาๆเท่านั้น แต่ตอนนี้ ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ใช้พลังสปิริตของเขาในการเพิ่มความเข้มข้นของธาตุดินใกล้ๆเลนลีเป็นร้อยๆเท่า
“ถ้าเขาไม่สามารถสัมผัสกับธาตุดินที่อยู่รอบๆภายใต้สภาวะนี้ได้ ความหวังของเขาก็คงต้องจบลงไป”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’พูดกับตัวเอง
ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้คนปกติธรรมดาทั่วไปก็ต้องสามารถสัมผัสกับบางอย่างได้ ในการทำให้ความเข้มข้นของธาตุดินสูงกว่าปกติถึงร้อยเท่า
ตอนนี้ ‘เลนลี’ยังคงอยู่ในสภาวะจิตใจที่สงบ รู้สึกสุขใจและตื่นเต้นอย่างสุดๆ เขาไม่เคยที่จะตระหนักถึงมันเลย ว่ารอบๆของเขา มันมีสิ่งมหัศจรรย์มากมาย แสงจุดแต้มๆสีเหมือนพื้นดินจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังลอยอยู่รอบๆกับ ในขณะที่ความเข้มข้นที่สูงขนาดนี้ยิ่งทำให้ตกตะลึง
——–
ปล.พรุ่งนี้ผมไม่ว่างนะครับ เจอกันวันศุกรหรือวันเสาร์เลย เดี๋ยวผมว่างๆ จะนั่งแปลให้อีกหนึ่งตอน จะได้จบเล่มหนึ่ง แล้วขอพักยาวสัก 2 อาทิตย์ – อาจจะเปลี่ยนมาลงอาทิตย์ละตอนสองตอน (งานล้นตัว) พอเคลียร์งานเสร็จเดี๋ยวกลับมาลงเหมือนปกติครับ
ที่มา: