“วู้วว ในที่สุดพวกมันก็ไปซะที”
 
ในที่สุด’เลนลี’ก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่   ‘เลนลี’รู้ดีว่าเขามีพลังแค่นักรบระดับสี่เท่านั้น  การต่อสู้ในอาณาเขตระยะประชิตกับหมาป่าลมระดับห้าพอๆกับการฆ่าตัวตาย  การใช้เวทมนตร์เท่านั้นที่สามารถทำให้เขาพอมีหวังรอด
 
แต่ถ้ามันไม่ได้เพราะว่าเขามีความเร็วที่พอเพียง  เขาจะมีโอกาสร่ายเวทอะไรได้ละ  โชคดีที่เขาเร็วอยู่บ้าง  และทำให้เขาสามารถที่จะเจอผลลัพท์อันน่าชื่นชมนี้ได้
 

 
“ถ้าหากนักเวทระดับหกอยู่ที่นี้  เขาคงจะไม่ได้ทำอะไรได้ดีกว่าผมแน่ๆ  เมกัสระดับหกในเรื่องของความเร็วนั้น  ไม่สามารถหลุดออกจากการไล่ตามของเหล่าหมาป่าลม  เมื่อถูกล้อมรอบและโจมตีโดยฝูงหมาป่า  เขาอาจจะไม่มีแม้แต่โอกาสในการร่ายเวทใดๆเลย”
 
ยิ่งกว่านั้น ‘เลนลี’รู้สึกมั่นใจว่าการตัดสินใจไม่ลดระดับการฝึกฝนร่างกายของเขานั่นเป็นการตัดสินใจอันชาญฉลาดมากๆ   ‘เลนลี’มองดูที่แหวนดราก้อนริงค์บนมือซ้ายของเขา  เขาได้เริ่มใส่แหวนไว้ในมือซ้ายตั้งแต่เขาตอนร่างกายเขาได้พัฒนาเติบใหญ่แล้ว
 

 
“และ มันดีมากที่ผมมีแหวนดราก้อนริง  ไม่งั้น ผมจะสามารถใช้เวทมากมายขนาดนี้ได้ยังไง”
 
สำหรับเมกัสระดับห้าธรรมดาๆ  หลังจากใช้เวทระดับห้าสองครั้ง  ส่วนใหญ่แล้วพลังเวทเขาก็จะหมด  แต่’เลนลี’นั้นแตกต่าง  เขาเพิ่งจะใช้เวทระดับห้า ไปหกครั้ง  การร่ายเวท
 

 
“เวททลายหินผา”
 
สามครั้ง ,
 

 
“เวทสุดยอดแรงดึงดูด”
 
หนึ่งครั้ง ,
 

 
“เกราะแห่งการปกป้อง”
 
หนึ่งครั้ง   และ
 

 
“หอกเซตธาตุดิน”
 
หนึ่งครั้ง   เหตุผลที่เป็นอย่างนี้คือ?  -> แหวนดราก้อนริงไงล่ะ   ในหลายปีที่ผ่านมา ‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ได้ไปเจอแหวนโดยบังเอิญ  ครั้นนั้นเมื่อ’ด็อกริงโคเวิร์ท’ร่ายเวท
 
เขาพบสิ่งที่น่าประหลาดใจว่า เวทเมื่อได้ร่ายผ่านแหวนดราก้อนริง  มันจะใช้พลังเวทและพลังวิญญาณอย่างมากแค่หนึ่งในหกเพื่อที่จะได้ผลเท่ากัน   หนึ่งในหก  นี้มันแสดงถึงอะไร?   เมกัสระดับเซียนโดยธรรมดาแล้วสามารถใช้ เวท
 

 
“ พายุทำลายล้าง”
 
ที่น่ากลัว ได้หนึ่งครั้ง  แต่ด้วยการช่วยเหลือของดราก้อนริง  เขาสามารถใช้เวทได้หกครั้ง!  ช่างน่ากลัวนัก  สมบัติที่ทรงพลังทำให้ด็อกริงโคเวิร์ทตื่นเต้นอย่างควบคุมไม่ได้  เขาคิดว่าการค้นพบครั้งนี้เป็นพรจากพระแม่ธรนี  นี้คือเหตุที่เขาตั้งชื่อแหวนนี้ว่า แหวนโลกา   สมบัติศักดิ์สิทธิ์
 

 
“แหวนโลกา”
 
นี้คือชื่อที่’ด็อกริงโคเวิร์ท’มอบให้มัน  ตามที่’ด็อกริงโคเวิร์ท’พูด ถึงแม้ทวีปยูแลนมีสมบัติที่ทรงพลังมากมากที่สามารถทำให้เมกัสร่ายเวทได้ง่ายมากขึ้น  มันแทบจะไม่มีเลยที่จะมีผลเทียบเท่าระดับเดียวกับ  แหวนโลกา   แต่หลังจากได้แหวนดราก้อนริงนี้มา  เมื่อฝึกกับมัน  ‘เลนลี’ค้นพบบางอย่างด้วย
 

 
“ไม่ใช่แค่ เวทดิน!!    เวทลม และแม้แต่เวทไฟอันน้อยนิดของผม  เมื่อแผ่กระจายมายังแหวนดราก้อนริง  จะใช้ พลังวิญญาณ และพลังเวทเพียงแค่หนึ่งในหก”
 
มองที่แหวน  ‘เลนลี’รู้สึกดีใจมากยิ่งๆขึ้น   ในโอกาสนี้’ด็อกริงโคเวิร์ท’เลือกที่จะปรากฏข้างๆ’เลนลี’
 

 
“อย่ามองมันไปเลย  ในสมัยของปู่  หลังจากได้แหวนดราก้อนริง  ปู่ไม่กล้าบอกใครใครเกี่ยวกับมัน  ถ้าใครสักคนรู้เรื่องมัน  เป็นไปได้อย่างมากว่า  นักสู้ระดับเซียนจำนวนมาก  จะมาลองทดสอบและเอามันไปจากปู่  แต่ปู่จำเป็นต้องพูด  แม้แต่ปู่ก็ยังไม่คิดว่ามันจะสามารถช่วยผู้ใช้เวทไฟและเวทลมด้วย”
 
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ถอนหายใจ   ‘เลนลี’พยักหน้า
 

 
“ต่อไปในอนาคต  ผมก็คงไม่กล้าเปิดเผยความลับนี้เหมือนกัน”
 
‘เลนลี’รู้ดีมากๆว่าแหวนนี้มีค่าเพียงไร  ถ้าความลับของมันรั่วออกไป  เป็นไปได้ยอ่างมากว่าเขาจะถูกแยกชิ้นส่วนโดยนักสู้ระดับเซียนทั่วทั้งทวีปยูแลน
 

 
“ลูกพี่ เสร็จยังง?”
 
ชาร์โดว์เมาส์ตัวจ้อย หนูปิ๊ เลือกที่จะพูดในตอนนี้  มันยืนบนที่ที่เป็นหญ้าไม่ใกล้มากนัก  หลังจากนั้น  หนูปิ๊ไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้ด้วย  มันแค่มองจากที่ไกลๆ   ‘เลนลี’ยิ้ม
 

 
“โอ๊ะ  เจ็บ”
 
เห็นแผลบนหน้าอกของเขาและ และเสื้อผ้าที่ได้ถูกฉีกและเปื้อนด้วยเลือด ‘เลนลี’เริ่มพันแผล-ทายา ร่วมถึงใช้พลังธาตุเพื่อปิดบาดแผล   หนูปิ๊จ้องที่แผลของ’เลนลี’ด้วยเช่นกัน  ดูเหมือนค่อนข้างกำวล
 

 
“ลูกพี่ ต่อไปถ้ามีเหมือนแบบนี้เกิดขึ้นอีก  ปิ๊จะเริ่มช่วยสู้ด้วยแล้ว”
 
จู่ๆหนูปิ๊ก็พูดกับ’เลนลี’ทางจิต
 

 
“ไม่จำเป็น  นอกจากปิ๊น้อยคิดว่าผมอยู่ในสถานการณ์ที่ผมไม่มีพลังพอที่จะต้านทานและ ผมกำลังจะตายแน่ๆ  เพียงแค่นั้นปิ๊น้อยถึงมาช่วยได้  ไม่งั้น  มันจะมีผลอะไรที่ผมมาฝึกที่นี้ละ?”
 
เสียงของ’เลนลี’แน่วแน่และหนักแน่น  หนูปิ๊เลยไม่กล้าที่จะพูดอีก  หนูปิ๊อยากช่วยฆ่าสัตว์อสูรต่างๆมานานแล้ว แต่’เลนลี’ไม่ตกลง   ตอนนี้  เงาสีดำซุ่มอยู่ ซ่อนที่หญ้าหนาสามเมตรถัดจาก’เลนลี’
 

 
“เพียงตอนนี้ ในการต่อสู้ ตั้งแต่แรกจนท้ายสุด  เขาใช้เวทระดับหก  หกครั้ง  ถึงแม้เวทมีพลังแค่ระดับห้า  จากการที่เขาสามารถร่ายมันหกครั้ง  เขาเลยใกล้เคียงเมกัสระดับหก  การพลังการต่อสู้ของเขาควรเป็นนักรบระดับสี่  ตามความจริงก็คือการเคลื่อนไหวของเขาได้รับการช่วยเหลือด้วยเวทลม  เขาเลยมีความสามารถใกล้เคียงกับคนที่มีความสามารถเวทลมอีกด้วย โดยสรุปก็คือ  เมกัสสองธาตุระดับหก และนักรบระดับสี่”
 
เงามืดที่อยู่ห่างไกลกำลังคำนวณ
 

 
“โอกาส 90เปอเซ็นสำเร็จในการฆ่ามัน  ข้าสามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว”
 
เงาดำได้ทำการตัดสินใจ   ‘เลนลี’เพิ่งจะเสร็จการต่อสู้ครั้งใหญ่  เป็นธรรมดาที่  เขาจะผ่อนคลายสักนิดหนึ่ง  เงามืดนั่นยังคงอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนไหว  ในยามค่ำคืน  ไม่มีอะไรมากไปกว่าเงาอีกเงาหนึ่ง  ไม่แม้แต่ชาโดว์เมาส์จะรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นแม้แต่น้อย ไม่ต้องพูดถึง’เลนลี’   แสงพลังธาตุที่ปกคลุมบนพื้นดินได้หายไป   สุดยอดแรงดึงดูดได้หมดไป
 

 
“ตอนนี้ละ!”
 
เงาดำ  ซึ่งได้ซุ่มอยู่ตลอดเวลา  พุ่งออกอย่างรวดเร็ว  ถลาด้วยความเร็วอันน่าตกใจไปยัง’เลนลี’ เหมือนเงาลางเลือนหลอกตา   ในทันใดนั้น’เลนลี’รู้สึกตื่นตระหนก  และเขาหลบโดยทันทีอย่างเต็มกำลัง  พร้อมทั้งหันไปมองข้างหลัง
 
เขาเห็นเงาสีดำกำลังพุ่งเข้ามาแทงที่เขาด้วยมีดแหล่มคม  มีดที่แผ่แสงอ่อนๆ ที่ทำให้หัวใจของ’เลนลี่’กลายเป็นน้ำแข็ง  ความเยือกเย็น  อำมหิต   แววตาฆ่าฟัน เหล่านั้นของเงาทำ ล้วนทำให้หัวใจของ’เลนลี’หยุดเต้น
 

 
“เร็วมา!”
 
‘เลนลี’รีบถอยหนี แต่ชัดเจนว่าเงานั้นเร็วยิ่งกว่า  แสงแวบของมีดสีดำเกือบจะมาถึงดวงตาของเขา
 

 
“แคล็ง!”
 
‘เลนลี’ใช้สิ่งตรงเพื่อป้องกันมีดของคู่ต่อสู้ และมีดดำของคู่ต่อสู้ปะทะอย่างรุ่นแรงที่สิ่งตรง  ด้วยเสียงแคล็ก   สิ่งตรงได้แตกกระจายทั้งหมด  ด้วยเศษใบมีดของสิ่วตรงได้บาดไปที่ใบหน้าของ’เลนลี’ ทิ้งไว้เลือดที่ไหลออกมาเป็นสาย
 

 
“วูบ วูบ วูบ วูบ”
 
จู่ๆใบมีดลมเจ็ดหรือแปดอันก็ปรากฏข้างๆ’เลนลี’ และฟันลงไปที่เงาดำ  ด้วยระดับความสามารถของ’เลนลี’ในตอนนี้  เขามีช่ำชองในการร่ายมีดลมสนับสนุน  มีดลมเจ็ดหรือแปดใบทั้งหมดฟันไปที่เงาดำ แต่เมื่อมีดเหล่านั้นพุ่งถึงแสงสีดำที่แผ่ออกมาจากเงานั้น  มีดเหล่านั้นล้วนหายไป
 

 
“ปราณธาตุความมืด!”
 
‘เลนลี’คิดขึ้นได้โดยทันที   ถึงแม้ว่าใบมีดเจ็ดหรือแปดใบนั้นไม่ได้ขวางกั้นเงาดำ   มีดเหล่านั้นก็ได้ทำให้เงาดำหันเหความสนใจไปชั่วขณะ  ‘เลนลี’รีบหันไปข้างหลังและ พุ่งไปข้างหน้าเหมือนลูกธนูที่พุ่งออกจากคันธนู
 
แต่ยังไงก็ตาม เงาดำนั้นก็มีการตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว  และได้ไล่ตามหลัง’เลนลี’ ด้วยใจแน่วแน่ที่จะไปไล่ให้ได้ด้วยความไวที่เร็วยิ่งกว่า
 
ท่ามกลางกลางอากาศ  เมื่อเจอะกับ’เลนลี’ เงาดำพุ่งแทงไปยัง’เลนลี’ด้วยมีดของเขาอีกครั้ง  และยังคงมุ่งตรงไปยังหัวใจของ’เลนลี’  ในขณะนี้ ‘เลนลี’ก็เกิดได้หวนนึกถึงภาพของศพห้าศพเหล่านั้นที่เขาได้เห็นก่อนที่จะเข้าสู่เทือกเขาสัตว์เวทแวบขึ้นมา ทั้งห้าได้ถูกฆ่าด้วยการแทงเข้าที่หัวใจ
 

 
“ตาย”
 
เงาดำมีความมั่นใจอย่างแน่วแน่  มีดของเงาดำที่ปกคลุมไปด้วยแสงสีดำ ได้ถึงหน้าอกของ’เลนลลี’แล้ว   ในกลางอากาศนั้น  มันไม่มีทางเลยที่’เลนลี’จะไปหรือหาที่หลบ  ทางเดียวที่เขามีก็คือ ร่ายเวทป้องกันที่ดีที่สุดเท่าทีเขาทำได้โดยไว  โล่ธาตุดิน! โล่เล็กๆของธาตุดิน  ขนาดเพียงค่สามส่วนของขนาดปกติ  ได้ปรากฏขึ้นข้างหน้าหน้าอกของ’เลนลี’
 

 
“หึ!”
 
เงาดำอุทานขึ้นอย่างดูถูก  มีในมืดของพุ่งตรงไปยังโล่นั่นด้วยความไวที่มากกว่าเดิม สำหรับใครสักคนที่มีระดับพอๆกับเงาดำ  โล่ดินไม่ได้แสดงถึงป้องกันอะไรเลยสักนิด   หลังจากได้ย่อขนาดโล่ลง
 
โล่ดินจริงๆแล้วนั้นมีความสามารถด้านการป้องกันที่มากโขเลยทีเดียว  แต่เมื่อเจอะกับการโจมตีจากมีดนี้   ที่โล่สามารถทำได้ทั้งหมดก็คือลดความเร็วของมัน  โดยที่ไม่สามารถหยุดมันได้
 
‘เลนลี’รู้สึกความเจ็บมาจากหน้าอกขณะที่มีดที่พุ่งตลอดทางตรงมายังโล่ดินองเขา
 

 
“โฮกกกกกกกก”
 
เสียงชวนขวัญผวา  เสียงกรีดร้องทุ่มต่ำ ดังขึ้นมาณะที่ชาร์โดว์ตัวน้อย หนูปิ์  ปรากฏขึ้นมาในทันทีใกล้ๆกับข้อมือของเงาดำ  ปากของชาร์โดว์เมาส์ใหญ่พอที่จะงับมือของมนุษย์ได้  ด้วยฟันอันแหลมคมของมัน  สามารถที่จะเคี้ยวบดอะไรก็ได้อย่างง่ายดาย
 
หนูปิ๊กัดไปอย่างแรงที่ข้อมือของเงาดำ  เงาดำที่สูญเสียมือส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา   สิ่งยังคงเหลือนั้นคงมีแต่มือครึ่งหนึ่งที่ยังคงจับมีดที่เจาะไปยังโล่ดิน  ทิ่มไปที่หน้าอกของ’เลนลี’
 
ที่มา: