ตอนที่แล้วตอนต่อไปท่ามกลางฝูงชน, ‘หลิวเย่’ยกยิ้มเย็นชาขึ้นให้เห็น ก้อนหินเล็กๆที่นางเล่นอยู่บนมือนั่นถูกยิงเป็นกระสุน กระสุนหินพุ่งตรงไปที่ม้าที่กำลังวิ่งเหมือนดาวตก วาดผ่านอากาศโดยไร้เสียง
แม้มันจะมีเสียงแต่ก็ถูกปกปิดด้วยด้วยเสียงห้อตะบึงของม้าอย่างสมบูรณ์คันธนูถูกดึงตึงจนถึงจุดที่ดึงต่อไม่ได้ ‘หลิวซินอ้าย’ก็กำหนดเป้าหมายด้วยสองนิ้วและพร้อมจะปล่อยลูกศรออกไปในขณะนี้ ม้าได้ขยับเล็กน้อย
การกระตุกเล็กๆของม้าทำให้เส้นทางของลูกศรพลาดเป้าออกไปลูกศรคมกล้าสีดำพุ่งแหวกอากาศข้ามสนามไปและพลาดเป้าอย่างสมบูรณ์ ตกลงไปในพุ่มไม้ข้างๆ
“อู….”
ทันทีทันใด เสียงความไม่พอใจดังออกมาจากกองทัพ เหล่าทหารที่ตื่นเต้นจากการแสดงออกให้’หลิวซินอ้าย’ ตอนนี้กลับมองดูนางอย่างสมเพชนางพยายามยิงมันออกไปด้วยทักษะอะไร?
หลิวซินอ้ายหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีขณะที่นางอุทาน
“มันเป็นเพราะม้า! มันขยับกระทันหัน ดังนั่นข้าจึงไม่สามารถยิงถูกเป้าได้”
เสียงรอบๆต่างเยาะเย้ยและพึมพัมต่อนาง นางไม่สามารถยิงให้ถูกเป้าได้แต่นางกลับกล่าวโทษม้า นางช่างไม่มีระดับเสียเลยแต่’ซวนหยวนเช่อ’เพียงยกคิ้วขึ้นขณะที่เขามองไปที่’หลิวเย่’ ยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้ม
เขามองเห็นสิ่งที่ทำให้มีความสุขได้ชัดเจน’หลิวเย่’กระพริบตาให้’ซวนหยวนเช่อ’ขณะที่นางหันกายเดินออกไป ‘หลิวซินอ้าย’ไม่มีอะไรมากนัก นางไม่ได้เป็นศัตรูทั้งทางตรงและทางอ้อม ‘หลิวเย่’ไม่ใส่ใจจะต่อสู้กับ’หลิวซินอ้าย’
“ใช่แล้ว! มันเป็นเพราะแก, นังผู้หญิงน่ารังเกลียด แกโจมตีม้าของข้า มิฉะนั้นข้าจะยิงพลาดได้อย่างไร? มันเป็นเจ้า”
‘หลิวซินอ้าย’มองเห็น’หลิวเย่’ขณะที่อยู่ในสนามฝึก นางควบม้าออกมาแล้วกล่าวหา’หลิวเย่’ขณะที่อยู่บนม้านางไม่สนใจว่า’หลิวเย่’จะเป็นผู้ทำร้ายม้านางเซออก ถ้านางบอกว่า’หลิวเย่’เป็นผู้ที่ทำ ดังนั้น’หลิวเย่’จะต้องเป็นผู้กระทำผิดได้ยินเช่นนั้น, การแสดงออกของ’หลิวเย่’กลายเป็นแข็งค้าง
“หลิวซินอ้าย เจ้ากำลังจะพูดสิ่งใด?”
‘ซวนหยวนเช่อ’หรี่ตาของเขาขณะที่ออร่าน่ากลัวแผ่ซ่านออกมาจากตัว น้ำเสียงของเขาไร้ความปราณีขณะที่เขาขี่ม้ามาที่นาง
“ถ้านางเป็นหญิงน่ารังเกลียด, นางก็เป็นหญิงน่ารังเกลียด พี่ชายเช่อ นางจะต้องวางกับดักท่าน ใช้คำสาปหรืออะไรสักอย่าง มิฉะนั้น ทำไมท่านถึงได้ยึดติดนางนัก? นางมีใบหน้าที่น่ารังเกลียด และแบนเป็นไม้กระดาน นางไม่มีทักษะการต่อสู้และนางก็ถูกทอดทิ้งให้อย่างโดดเดี่ยวในบ้านเก่าๆตั้งแต่ยังเด็กฮึ!, ข้าไม่สามารถเชื่อได้ว่านางแข็งแกร่ง ข้ามั่นใจว่านั่นเป็นอุบายของตระกูลมู่หรงที่ตั้งการยกระดับฐานะในราชสำนักโดยการเชื่อมต่อกับพี่ชายเช่ออย่างการแต่งงาน มันจะต้องเป็นการแสดงและในการต่อสู้นี่เพียงการโจมตีหนึ่งครั้งจากหลิวเย่, รุกฆาตอะไร? เฟ่ย! เจ้าอาจจะหลอกเด็กเล็กๆได้ แต่เจ้าหลอกข้าไม่ได้หญิงน่ารังเกลียด, ถ้าเจ้าถูกทอดทิ้ง ก็ไม่มีผู้ใดต้องการเจ้า เพียงแค่เจ้าแต่งงานกับมังกรแดง เจ้าก็ไม่สามารถเป็นนกฟีนิกซ์ได้”
<!-เฟ่ย = เสียงถ่มน้ำลาย จากผู้แปลอิ้ง->มันจี๊ดตรงที่โดนด่าว่าอกกระดาน เป็นผู้หญิงที่ไหนโดนว่ายังงี้ก็ขึ้นเนอะครับ แฟนผมยังแตะต้องไม่ได้เลยเรื่องนี้
ที่มา: