ด้วยทักษะของมังกรสวรรค์ ดาบมังกรวารีสามารถตัดผ่านพวกปีศาจปอบขาวได้อย่างง่ายดาย มันสามารถตัดได้ทุกอย่างที่มันสัมผัสโดน แต่ซวนหยวนคิดว่าพลังของเขานั้นยังอ่อนแอเกินไป
 
 
 
ซวนหยวนสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งปีศาจปอบขาวที่มีความแข็งแกร่งเท่ากับมังกร 18 ตัว เคล็ดลับคือโจมตีมันก่อนที่พวกมันจะโจมตีเขา แต่ถ้าเขาสูญเสียดาบไปมันจะทำให้เขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์ลำบาก แม้ว่าปีศาจปอบขาวจะไม่ได้ฝึกฝนศิลปะต่อสู้แต่มันก็ยังแข็งแกร่งมาก
 
 
 
 
 เมื่อเข้าสู่ขอบเขตจิตวิญญาณ ประสาทสัมผัสทั้ง 5 ของซวนหยวนเริ่มไวมากขึ้น ยิ่งรวมกับทักษะมังกรสวรรค์ของตระกูลหยิน พลังของเขาเปรียบได้กับนักสู้ระดับจิตวิญญาณที่อยู่จุดสูงสุด แม้ถ้าเขาไม่สามารถฆ่าปีศาจปอบขาวที่แข็งแกร่งมากๆได้ เขาก็สามารถหลบหนีได้อย่างง่ายๆ
 
 
 
ซวนหยวนเพิ่งฆ่าปีศาจปอบขาว 6 ตัว เมื่อเขารู้สึกมีพลังประหลาดพุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว เขารีบยกระดับการป้องกันขึ้นในทันทีและหรี่ตามอง
 
 
 
พลังเพลิงลุกไหม้อย่างรุนแรงมันเผาปีศาจปอบขาวรอบๆ พวกมันไม่สามารถกลับมาต่อสู้ได้ ซวนหยวนรู้ว่าพลังนี้มันมาจากคนอื่น มีใครบางคนกำลังจะฆ่าเขา
 
 
 
ด้วยแรงระเบิด พลังปราณอัคคีเผาไหม้ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบๆ ทำให้ปีศาจปอบขาวจำนวนหลายสิบตัวถูกเผาเป็นขี้เถ้า ซวนหยวนถูกพลังของไฟบังคับให้ถอยหลังไปสองสามก้าว ในที่สุดเขาก็เห็นชายสิบสามคนกำลังเข้ามาใกล้ พวกมันทั้งหมดถือดาบยาวที่กำลังลุกไหม้ด้วยปราณอัคคี พวกมันทั้งหมดกำลังจ้องมองซวนหยวนด้วยสายตาอาฆาต
 
 
 
 
 ไม่ต้องสงสัยเลยเป้าหมายของพวกมันคือเขา ซวนหยวนกำลังต่อสู้กับฝูงปีศาจปอบขาวรอบๆตัวเขาในขณะที่มองไปยังแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
 
 
 
“เจ้าคือซวนหยวนใช่หรือไม่?” หง ยื่อก้าวไปข้างหน้าและถามซวนหยวนอย่างเย็นชา
 
 
 
“ใช่แล้ว” ซวนหยวนรู้สึกลำบากเล็กน้อย เขาไม่รู้จักคนพวกนี้ พวกมันไม่ได้มาจากสำนักจันทร์พฤกษา
 
 
 
“เจ้าไม่ได้อยู่ในขอบเขตจอมยุทธ์หรอกรึ? ทำไมเจ้าถึงพัฒนาได้รวดเร็วเช่นนี้ในช่วงเวลาสั้นๆ?” หง ยื่อมันนั่นอยู่ในขอบเขตพฤกษา มันสามารถเห็นความแข็งแกร่งของซวนหยวนได้ ตอนนี้ซวนหยวนมีพลังเท่ากับมังกร 6 ตัว
 
 
 
แม้ว่าจะรวบรวมพลังวัว 600ตัวและโจมตีซวนหยวน มันก็ไม่สามารถที่จะทำให้เขาขยับได้ ไม่ว่าจะโจมตียังไงก็ตาม นั่นคือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของมังกร 6 ตัว ถ้าเขาสามารถปลดปล่อยพลังปราณเมื่อโจมตี เขาสามารถที่จะโจมตีทะลุการป้องกันจากยุทธภัณฑ์ระดับศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงได้
 
 
 
 
 มันเป็นเรื่องยากมากที่จะบรรลุความแข็งแกร่งเท่ากับมังกร 6 ตัว แม้ในกลุ่มของหง ยื่อจะบรรลุได้มันต้องฝึกฝนอยากหนักหลังจากอายุ 30 ปีถึงจะบรรลุได้ แต่ซวนหยวนมันกับพัฒนาได้รวดเร็วอย่างหน้าตกใจ มันจะต้องเป็นผู้ครอบครองทักษะระดับสวรรค์อย่างแน่นอน
 
 
 
ซวนหยวนยิ้มอย่างชั่วร้ายและปลดปล่อยพลังปราณของเขา ด้วยพลังของทักษระดับสวรรค์ได้ปลดปล่อยแรงกดดันไปที่นักสู้ขอบเขตจิตวิญญาณที่กำลังเข้าขัดขวางซวนหยวน
 
 
 “พวกเจ้าทั้งหมดมาจากเมืองพระอาทิตย์?”
 
 
 
“ฉลาดมากที่เจ้ารู้ว่าพวกข้ามาจากเมืองพระอาทิตย์ และวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า” หง ยื่อกำลังจะฆ่าซวนหยวนแต่มีนักสู้ระดับจิตวิญญาณมาขัดจังหวะ ชายคนนี้แข็งแกร่งที่สุดในหมู่นักฆ่าทั้ง 12 คน มันมีความแข็งแกร่งเท่ากับมังกร 18 ตัว ชื่อของมันคือ หง เลี่ย
 
 
 
“น้องยื่อ ให้ข้าจัดการเรื่องนี้เอง มันเป็นคนที่ทำให้ลูกชายของข้าต้องตาบอด ข้าจะเจาะลูกตาของมันออก และตัดลิ้นมัน และแขนขาของมัน ข้าจะทำให้มันเป็นคนพิการ “หง เลี่ยเดินไปข้างหน้าหาซวนหยวนและปลดปล่อยพลังมังกร 18 ตัว พลังของมันมีมากกว่าซวนหยวน 3 เท่า และเขาไม่ได้โง่เหมือนปีศาจมายาที่มันไม่สามารถฝึกฝนทักษะได้ ซวนหยวนไม่มีทางที่จะต่อสู้กับมันและชนะได้
 
 
 
“ไม่มีปัญหาพี่ใหญ่” หง เลี่ยเป็นพี่ของหง ยื่อแต่เขาไม่แข็งแกร่งเท่าหง ยื่อ หง ยื่อเข้าใจพี่ชายที่เกลียดชังซวนหยวนมาก
 
 
 
“เจ้ามีอะไรจะพูดมั้ยก่อนที่ข้าจะตัดลิ้นของเจ้า?” หง เลี่ยพูดขณะที่มันชี้ดาบเข้าหาซวนหยวน
 
 
 
 
 ใบหน้าของซวนหยวนแดงด้วยความโกรธ เขาหายใจลึกๆ และตะโกน “ศิษย์พี่ต่ง ศิษย์พี่ลวี และศิษย์พี่เย่วชาน ช่วยข้าด้วยยยย!”
 
 
 
พวกนักฆ่าหัวเราะ พวกมันทั้งรู้ความสามารถของซวนหยวน แต่ยังไงเขาก็ยังคงเป็นคนขี้ขลาด
 
 
 
หง ยื่อ กล่าง “พวกข้าควรจะบอกเจ้า – พวกมันเป็นคนที่เรียกพวกข้ามาที่นี่เพื่อฆ่าเจ้า และเจ้าจะต้องตายในวันนี้”
 
 
 
หง ยื่ออยู่ในขอบเขตพฤกษา เสียงของมันสามารถเดินทางได้ไกลมาก ศิษย์แท้จริงที่ชั่วร้ายทั้ง 3 คนใบหน้าของมันคลุมเครือ เมื่อพวกมันได้ยินหง ยื่อประกาศแผนการของพวกมัน
 
 
 
“พวกเราจะทำอย่างไรต่อ? หง ยื่อต้องการให้พวกเราร่วมรับผิดชอบ” เย่วชานเข้าใจแผนของหง ยื่อทันที มันเจตนาประกาศข้อมูลนั่น ดังนั้นผู้ที่จะถูกทำโทษมันจะไม่เฉพาะแค่มันเท่านั้น
 
 
 
“ถ้ามันอยากจะลากพวกเราลงหลุมไปกับมัน พวกเราก็ไม่อาจขัดขืนได้”ต่ง เซวียนถอนหายใจ
 
 
 
“ไม่ เด็ดขาด พวกเราจะต้องถูกมันข่มขู่ว่าจะเปิดโปงความลับเมื่อเรื่องนี้จบ มีศิษย์จำนวนมากมายจากสำนักจันทร์พฤกษาได้ยินเรื่องนี้ พวกเราไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ทั้งหมด!” ลวี เฟิงไม่เห็นด้วย
 
 
 
“เจ้าเข้าใจข้าผิดแล้ว แผนการของพวกเราถูกเปิดเผยแล้ว พวกเราจะทำตามแผนและฆ่าซวนหยวนหลังจากนั่นก็เอาทักษะของมันมา และหง ยื่อจะต้องตายที่นี่ และพวกเราจะฆ่าศิษย์ทุกคนที่ไม่สามารถเชื่อถือได้ เหยียน เหลียงและเหยียน ซือหยุน ถ้าพวกมันเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้ พวกเราก็จะไว้ชีวิตพวกมันทั้งสอง
 
 
 
 
 “แผนดี” เย่วชานและลวี เฟิงพูดพร้อมกัน ทั้งสามคนลงมาจากฟากฟ้าและอยู่เหนือซวนหยวน ปีศาจปอบขาวจำนวนมากถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จากพลังปราณที่พวกมันปลดปล่อยออกมา อสูรมายาตัวอื่นๆ ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้พวกมัน อสูรมายาที่มีพลังเยอะมันสามารถรู้ได้พวกมันจะหลีกเลี่ยงคนที่จะเป็นอันตรายต่อมัน สนามรบถูกกวาดล้างทันทีในรัศมี 200 เมตร เหลืองเพียงแค่ซากศพปอบอสูรขาวที่ตายแล้วเท่านั้น
 
 
 
ซวนหยวนไม่คิดว่าพวกมันจะตรงไปตรงและแสดงเจตนาของพวกมัน เขาคิดว่านี่มันจะเป็นจุดจบของเขาหรือไม่ ซวนหยวนมองไปที่ ต่ง เซวียน, ลวี เฟิง และเย่วชานด้วยสายตาที่ดูถูกและพูดว่า… “นี่เป็นแผนของพวกเจ้าที่ล่อข้ามาที่นี่และปล่อยให้ข้าถูกตระกูลหงฆ่าและบังคับพวกมันให้จัดการกับศิษย์พี่เฟิง เลี่ยที่กำลังโมโห พวกเจ้าช่างโหดร้ายยิ่งนัก”
 
 
 
หง ยื่อสั่นเทาเมื่อมันได้ยิน มันจ้องมองไปที่ซวนหยวนแต่มันไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ
 
 
 
“เจ้าเป็นศัตรูของเมืองพระอาทิตย์! อย่าพยายามที่จะหลอกลวงพวกข้า พวกมันแค่ช่วยให้พวกข้ารู้ว่าเจ้าอยู่ที่ไหน” หง ยื่อ ไม่สามารถรู้ได้ว่าต่ง เซวียน, ลวี เฟิงและเย่วชานกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ถ้าพวกมันตัดสินใจที่จะฆ่าซวนหยวน มันไม่มีทางรอดชีวิตไปได้ ดังนั้นหง ยื่อจึงปล่อยแผนการของพวกมันให้ทุกๆคนที่นี่รู้ว่าต่ง เซวียนเป็นคนคิดแผนการฆ่าซวนหยวน
 
 
 
“ท่านเจ้าเมืองหง โปรดอย่ากล่าวหาพวกข้าในสิ่งที่พวกข้าไม่ได้ทำ ท่านเป็นคนเดียวที่ต้องการฆ่าซวนหยวน พวกข้าไม่เคยอยู่ฝ่ายพวกท่าน”ต่ง เซวียนกล่าวและยิ้มอย่างเย็นชา
 
 
 
ใบหน้าของหง ยื่อแข็งทื่อแต่มันก็ยังหัวเราะ “แน่นอน เจ้าเด็กนั่นกำลังจะต้องตาย ใครจะสนใจถ้ามันตาย? มันเป็นศิษย์เพียงแค่วันเดียว ทำไมศิษย์คนอื่นๆจะต้องเข้าข้างเจ้าเด็กนั่น?”
 
 
 
เสียงของ หง ยื่อนั่นดังมาก ศิษย์หลายคนที่กำลังต่อสู้กับอสูรมายาอยู่ พวกเขารู้สึกตกใจที่ได้ยิน แต่พวกเขาก็ยังเพ่งสมาธิไปที่ศัตรูต่อเหมือนกับว่าพวกมันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
 
 
 
แต่เหยียน เหลียงและเหยียน ซือหยุนก็ไปหาซวนหยวนแล้ว เหยียน เหลียงมองไปที่ต่ง เซวียน และ ลวี เฟิงที่ลอยอยู่กลางอากาศเฉพาะ 2 คนนี้ที่แข็งแกร่งพอที่จะฆ่าเขาได้ เย่ว ชานมันไม่มีความสามารถพอที่จะเป็นภัยคุกคามต่อเขา
 
 
 
“ศิษย์พี่ทั้ง 2 ท่านจะทำอะไร ซวนหยวนได้รับการยอมรับจากนิกายโดยท่านเฟิง เลี่ย พวกเจ้าจะปล่อยให้สำนักจันทร์พฤกษาของพวกเราประสบกับโทสะของท่านเฟิง เลี่ย?”เหยียน เหลียง ตะโกน
 
 
 
เย่วชานยิ้มอย่างสุภาพ “พี่เหยียนเจ้าจะทำอย่างไรถ้าพวกข้าจะฆ่าซวนหยวน?”
 
 
 
เหยียน เหลียง ชี้ไปที่ชั้นที่ 5 ของรังและประกาศว่า..”ข้าจะรายงานเรื่องนี้ให้ศิษย์พี่เฟิง เลี่ยเพื่อให้เขามาลงโทษพวกเจ้าทุกคน”
 
 
 
ลวี เฟิงรีดตาลงและหยิบยุทธภัณฑ์ระดับจิตวิญญาณขั้นสูงออกมา ดาบแสงจันทร์มันปลดปล่อยพลังปราณอย่างรุนแรง มันชี้ไปที่เหยียน เหลียงและพูดว่า…”ถ้างั้นเจ้าก็จะต้องตายคนแรก”