“36,000 เหรียญกษัตริย์” ซวนหยวนถอนหายใจ เขาไม่หวาดหวั่น ตั้งแต่ที่ทุกๆคนต่อสู้ราคากับเขา เขาก็จะเสนอราคากลับ เขาคิดอย่างรอบคอบแล้วว่าเขาสามารถเสนอราคาได้ถึง 150,000 เหรียญกษัตริย์พร้อมกับสถานะจันทร์ทองของเขาและส่วนลดของไป๋ที่จะมอบให้เขา
 
 
 
“ดีศิษย์น้องซวนหยวนถึงเจ้าจะมีเงินเป็นจำนวนมาก แต่ข้าอยากรู้เรื่องหินจริงๆ ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมให้ข้าซื้อมัน เมื่อข้าศึกษามันเสร็จแล้ว ข้าจะมอบมันให้กับเจ้า เจ้าคิดว่าไง?” เซี่ยง เทียนฮ้าว ยังคงเสนอราคาต่อ “40,000 เหรียญกษัตริย์” จากนั้นเขาก็หันไปหาสาวใช้คนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างๆเขา พร้อมกับถุงเงินที่อยู่ในมือ เขาถาม”บอกข้ามาว่ามันคืออะไร?  ถ้าเจ้าให้ข้อมูลกับข้าถุงเงินนี้จะเป็นของเจ้า”
 
 
 
สาวสวยเริ่มจ้องที่ถุงเงิน มันมีเหรียญกษัตริย์อย่างน้อย 1000 เหรียญอยู่ข้างใน นางสามารถซื้อทุกอย่างที่นางต้องการได้ด้วยเงินนี้” ตกลง แต่นายน้อยเซี่ยง ท่านห้ามบอกใครว่าข้าเป็นคนบอกท่าน มิฉะนั้นข้าจะถูกลงโทษ” นางเก็บถุงและกระซิบ
 
 
 
“หินแปลกประหลาดนี้ถูกค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ โดยผู้อวุโสจากถ้ำพระจันทร์ในเทือกเขาที่อ้างว้าง มันดูน่าสงสัยเหมือนที่นายน้อยซวนหยวนกล่าว และทุกคนในถ้ำพระจันทร์ตรวจสอบมันแต่ก็ไม่มีใครรู้ว่ามันคืออะไร มันอาจจะเป็นแค่หินธรรมดาๆ เท่านั้นพวกเขากล่าว”
 
 
 
เซี่ยง เทียนฮ้าวพยักหน้า ซวนหยวนน่าจะเป็นคู่แข่งที่น่าเกรงขามมากเมื่อซวนหยวนอยู่ในนิกาย เซี่ยง เทียนฮ้าวคิดว่าถ้าเขาได้รับความไว้วางใจจากซวนหยวน และถ้ามีโอกาสที่จะฆ่าซวนหยวนเขาก็จะฆ่าซวนหยวนซะ
 
 
 
ปี้เย่วก็ยังคงกดดันสาวใช้ด้วยเงินเพื่อให้ได้ข้อมูล
 
 
 
“ราคาสูงสุดของหินก้อนนี้คือเท่าใด?” นางถาม
 
 
 
สาวใช้เก็บเงินอย่างเขินอายและกล่าว “ผู้อาวุโสของถ้ำตรวจสอบหิน เขากล่าวว่ามันดูเหมือนธรรมดาๆ พวกเราเอามันมาประมูลในเป็นชิ้นสุดท้ายเพราะพวกเขาอยากได้มันดูเหมือนเป็นสมบัติหายาก มันอาจจะขายได้กับคนโง่เขลา ท่านรู้หรือไม่ ผู้คนมักคิดว่าสินค้าที่ประมูลชิ้นสุดท้ายมันมักจะเป็นของที่มีค่ามากที่สุด”
 
 
 
ปี้เย่วรู้สึกสมน้ำหน้าซวนหยวน ถ้าซวนหยวนซื้อหินที่ไร้ประโยชน์ในราคาที่แพงๆ นางก็มีความสุข
 
 
 
“น้องซวนหยวน ข้าจะไม่ยอมแพ้ ข้าเสนอราคา 45,000!” นางเสนอราคาออกไป
 
 
 
“50,000!” ซวนหยวนหลับตาลง
 
 
 
“น้องซวนหยวนข้าคิดว่าข้าไม่สนใจมันแล้ว แม้ข้าจะไม่ได้ยากจน แต่ข้าก็จะไม่ซื้อหินนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเจ้าต้องการหิน”เซี่ยง เทียนฮ้าวกล่าวและแอบยิ้มอย่างมีลับลมคมใน แผนของเขาคือการทำให้ซวนหยวนโกรธปี้เย่ว
 
 
 
“โอ้? เป็นเรื่องที่ดีที่ศิษย์พี่เทียนฮ้าวไม่ต้องการต่อสู้ราคาเพื่อให้ได้มัน มันเป็นเพียงการแข่งระหว่างข้าและน้องซวนหยวน 60,000” ปี้เย่วยิ้ม นางไม่ต้องการหิน นางแค่ต้องการให้ซวนหยวนใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมาก
 
 
 
ซวนหยวนยิ้มอย่างเย็นช้า “ยัยแก่ปี้เย่ว หินก้อนนี้มันมีค่ามากสำหรับข้าแม้ข้าจะต้องเสียเงินมากเพื่อได้มันมาก็ตาม นางแค่ต้องการให้ข้าเสียเงินเยอะๆ “
 
 
 
ซวนหยวนดึงผ้าม่านคริสตัลไปด้านข้างและจ้องมองไปที่ปี้เย่ว
 
 
 
“80,000 ศิษย์พี่ปี้เย่ว อย่าหาว่าข้าไม่เตือนท่าน ถ้าท่านเสนอราคาสูงกว่านี้ บางทีข้าอาจจะไม่ต้องการมัน” ซวนหยวนกล่าว
 
 
 
ปี้เย่วหัวใจเต้นรัว นางได้รู้ข้อมูลของหินก่อนนี้แล้ว ซวนหยวนอาจรู้เช่นกัน ดูเหมือนเขาจะคิดเช่นเดียวกับนาง – ทำให้คนอื่นจ่ายให้มากที่สุด
 
 
 
หลังจากที่นางครุ่นคิด นางยิ้มและกล่าว “ก็ได้ น้องซวนหยวนถ้าเจ้าอยากได้มันจริงๆ ข้าก็จะยกมันให้เจ้า เจ้ารู้ไหมว่า 80,000 เหรียญกษัตริย์มันเป็นเงินที่มาก เจ้ายังอายุน้อย อย่าใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย  เจ้าสามารถซื้ออาวุธยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นต่ำได้ด้วยจำนวนเงินนั้น ฮ่าฮ่าฮ่า……”
 
 
 
ซวนหยวนมองนางด้วยจิตสังหาร แต่เขาก็ไม่ได้กล่าวอะไร “รอเฒ่าโลภมากดูดซับความทรงจำดั่งเดิมเสร็จก่อนเหอะ…รอข้าเข้าไปอยู่ในนิกายเมื่อไหร่… ข้าจะมอบความตายให้แก่เจ้า” ซวนหยวนคิด
 
 
 
“จากนั้นสินค้าชิ้นสุดท้ายถูกประมูลไปในราคา 80,000 เหรียญกษัตริย์โดยนายน้อยซวนหยวน การประมูลสิ้นสุดลงแล้ว เราจะเจอกันอีกครั้งใน 5 ปี!” ฮั่วหยู่ ยิ้ม และนางก็หยิบหินเดินไปที่ห้องหมายเลข 6
 
 
 
ผู้คนทุกคนเริ่มที่จะกลับ
 
 
 
—————
 
 
 
รูปร่างที่สูงและงดงามของฮั่วหยู่เข้ามาในห้องหมายเลข 6 และส่งหินให้กับซวนหยวน ซวนหยวนรับมันและเก็บเข้าไปในแหวนนักสู้ทันที เขาพูดในใจของเขา”เฒ่าโลภมาก รับผิดชอบมันด้วย”
 
 
 
เฒ่าโลภมากไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นของเขาได้ “มันคุ้มค่ามาก ถ้าเจ้าไม่ได้เห็นมันอยู่ที่นี่ เจ้าจะไม่มีทางรู้และหามันเจอว่ามันอยู่ที่ไหนที่จะหาความทรงจำดั้งเดิมของข้าได้”
 
 
 
“สำหรับหินก้อนนี้นายน้อยซวนหยวนท่านจ่ายแค่ 40,000 เหรียญกษัตริย์ก็พอ” ฮั่วหยู่บอกราคาที่นางคิด เสียงของนางนุ่มนวล และมีเสน่ห์ ทำให้ซวนหยวนถูกล่อลวงได้อย่างง่ายดาย เขาหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ หลังจากนั้นเขาก็หยิบกล่อง 2 กล่องที่เต็มไปด้วยเหรียญออกมาและมอบมันให้กับฮั่วหยู่ ก่อนที่เข้าจะเดินไปที่ประตู
 
 
 
“นายน้อยซวนหยวนไม่ทราบว่าท่านจะไปไหน? ท่านช่วยให้ข้าได้รับเงินจำนวนมากในวันนี้ ข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านไปก่อนที่ข้าจะขอบคุณท่าน” นางกล่าวในขณะที่หัวเราะคิกคัก ใบหน้าที่แดงเล็กน้อยบนผิวที่ขาวเนียนของฮั่วหยู่ และทรวงอกที่ยั่วยวนของไป๋ ทำให้หัวของซวนหยวนหมุน
 
 
 
ซวนหยวนพยายามอย่างที่สุดเพื่อตั้งสมาธิ “เจ้าต้องการทำอะไรกับข้า? เจ้าจะให้อาวุธหรือยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีกับข้าเป็นการขอบคุณ?”
 
 
 
ฮั่วหยู่หยุดยิ้มและดูจริงจัง นางกล่าว “ท่านเดาได้ถูกต้อง ข้ามีเครื่องประดับระดับปฐพีขั้นสูงมันคือ จี้หยกวารี เป็นเวลาหลายปีที่มันอยู่กับข้า ข้าจะมอบมันให้กับท่าน”
 
 
 
นางถอดจี้หยกวารีออกจากคอ จี้นั้นเชื่อมติดกับโซ่ที่ทำมาจากไหมหิมะ นางใส่จี้หยกวารีให้ซวนหยวน และจูบหน้าผากของเขาเบาๆ ทำให้ซวนหยวนตกใจ
 
 
 
“สิ่งนี้เป็นของขวัญจากข้าสำหรับท่าน”
 
 
 
ใบหน้าของซวนหยวนลุกไหม้เพราะความอาย ฮั่วหยู่หัวเราะเพราะความเขินอายของซวนหยวน เหยียน ซือหยุนนึกไม่ถึงว่าซวนหยวนจะเขินอาย มีไม่กี่คนที่จะแกล้งซวนหยวนสำเร็จได้เหมือนฮั่วหยู่
 
 
 
ซวนหยวนเช็ดรอยจูบออกจากหน้าผากของเขาและมองไปที่ฮั่วหยู่อย่างเคืองใจ “ท่านฮั่วหยู่ ข้าได้สร้างศัตรูจำนวนมากในระหว่างการประมูล ข้ากลัวว่าพวกมันจะทำร้ายข้า บางทีท่านอาจจะปกป้องข้าได้ในขณะที่ข้าอยู่ที่นี่?” ซวนหยวนถาม
 
 
 
“ไม่ต้องกังวล สถานที่ที่อันตรายที่สุดคือสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุด ท่านจะไม่ได้รับอันตรายใดๆในเมืองจันทร์นภา แต่ที่นิกายท่านต้องระวังตัวให้มาก “
 
 
 
ฮั่วหยู่เห็นว่าซวนหยวนสับสน แต่นางก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม “ท่านจะเข้าใจเมื่อท่านไปที่นั่น ที่ต่อไปที่ท่านจะไปคือ จุดรับรางวัล ใช่มั้ย? ให้ข้าไปพร้อมกับท่านมั้ย?”
 
 
 
แผนเดิมของซวนหยวนคือซื้อยุทธภัฑณ์ระดับปฐพีขั้นสูงสัก 2-3 ชิ้น แต่เขาใช้เงินไปหมดเเล้ว แต่เขายังมียาและเม็ดยาต่างๆที่อู๋ตง และอู๋หมิงทิ้งไว้ หลังจากวันนี้ซวนหยวนได้รู้ว่าเงินสำคัญมากแค่ไหน ในยามเมื่อไม่มีเงินไม่มีทางที่เขาจะฝึกฝนต่อได้!
 
 
 
“ได้! ถ้างั้นเราไปกันเถอะ ข้าอยากจะเห็นรางวัลที่จะได้รับ”