600 ล้านคะแนนมีมูลค่าเท่ากับ 600 ล้าเหรียญจอมยุทธ์ ซึ่งเท่ากับ 600,000 เหรียญกษัตริย์ ซวนหยวนรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ราวกับเงินทั้งหมดที่ใช้ไปในงานประมูลกลับมาหาเขาในทันที แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเงินของเขาถึงเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า เขาถาม ” มีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ศิษย์พี่หลัว? ท่านให้ข้า 300 ล้าน แทนที่จะเป็น 300 ล้าน “
 
 
 
“มะ.. มันไม่ผิดหลาดหรอก ” หลัวเกิงพูดติดอ่าง เขาไม่สามารถหาคำแก้ตัวได้ทัน
 
 
 
” ไม่ มันต้องมีอะไรผิดพลากแน่ ทำไมถึงได้เงินสองเท่า! ” ซวนหยวนต้องการที่จะรู้ความจริง
 
 
 
” อือ เอ่ออ คือ.. การซุ่มโจมตีเป็นการแข่งขันระหว่างศิษย์แท้จริงของนิกาย ดังนั้นคะแนนที่พวกเขาได้รับจะเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า ” หลังจากนั้นไม่นานเขาก็นึกคำแก้ตัวออกมาได้ ถึงแม้ว่าหัวใจจะเจ็บปวด แต่เขาก็ยังคงแสดงละครต่อไป เขาไม่สามารถให้ซวนหยวนรู้ตัวได้ว่ากำลังถูกหลอก
 
 
 
” มันคงจะดีสำหรับศิษย์พี่เฟิงเลี่ย 600 ล้านยังคงเป็นจำนวนเงินที่มหาศาลแม้แต่กับศิษย์แท้จริง ” ซวนหยวนดูเสียดายและอิจฉาเล็กน้อยสำหรับโชคลาภของเฟิง เลี่ย
 
 
 
ในตอนนั้น ปี้เย่ว, ขุยหยา, เซียวเทียน และ เชี่ยง เทียนฮ้าว ได้เดินทางมาถึงจุดรับรางวัล เพราะเนื่องจากมีประตูสู่เมืองนักสู้มังกรอยู่ใกล้ๆ พวกเขาทั้งหมดตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นสัญลักษณ์มังกรทั้ง 6 ตัว อยู่ในเหรียญตราในมือซวนหยวน
 
 
 
” ซวนหยวนได้รับ 600 ล้านคะแนน! มันไม่เหมือนกับ 600 ล้านเหรียญจอมยุทธ์ แม้แต่ 6,000 ล้านเหรียญจอมยุทธ์ยังไม่สามารถแลกเป็น 600 ล้านคะแนนได้เลย! ” เชี่ยง เทียนฮ้าวคิด เขามั่นใจแล้วว่าซวนหยวนต้องไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นภัยคุกคามที่ไม่สามารถประเมินได้
 
 
 
” ไม่แปลกใจเลยที่เขาใช้เงินไปมากมายในงานประมูล เขามีผลึกอสูรจำนวนมหาศาลอยู่กับตัว ดีจริงๆที่ข้ายังไม่ได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับเขา ” เซียนเทียนคิด ” เมือพวกเรากลับไปถึงเมืองนักสู้มังกร ข้าจะต้องหาทางฆ่าเขาให้ได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วด้วยคำชี้แนะจาก เฟิง เลี่ย มันจะทำให้ข้าลำบากมากขึ้นในอันดับศิษย์ภายใน
 
 
 
” 600 ล้านคะแนน! แม้แต่เหล่าศิษย์แท้จริงยังไม่สามารถหาได้แม้ครึ่งของมัน บัดซบ! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงกล้าที่จะต่อสู้เพื่อแย่งเซ็ทยุทธภัณฑ์จันทร์ดารากับข้า ดี เมื่อเรากลับไปถึงนิกาย ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้เขาเดินเพ่นพ่านไปไหนได้ง่ายดายนัก ” ปี้เย่วขบฟัง นางรู้สึกอิจฉากับ 600ล้านคะแนนที่ซวนหยวนได้รับ
 
 
 
” ไปเวรนั่นมันจะต้องพบเจอกับช่วงเวลาที่ลำบากเมื่อมันไปถึงนิกาย มันข้าเย่วชิง ข้าจะทำให้มันทรมานเสียยิ่งกว่าตาย! ” ขุย หยา มีใบหน้าที่มืดดำ
 
 
 
” ขอบคุณศิษย์พี่หลัว เพื่อแสดงความจริงใจ ข้าจะให้คะแนน 100,000 แก่ท่าน ” ซวนหยวนพูดราวกับว่าเขากำลังให้เงินขอทาน
 
 
 
ร่างที่ใหญ่โตของหลัวเกิงสั่นสะท้าน เขาหัวเราะอย่างแหยๆ ” ฮ่า.. ฮ่า.. ศิษย์น้องซวนหยวน ช่างใจดีเสียจริง “
 
 
 
” ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก…  ซือหยุน ไปรับรางวัลของท่าน ข้าต้องการให้ท่านทำบางอย่าง ” ซวนหยวนหันไปหาเหยียนซือหยุน
 
 
 
นางพยักหน้า ขณะที่หัวใจของนางกำลังกระโดดโลดเต้นไปด้วยความดีใจ นางนำผลึกอสูรทั้งหมดออกมาจากแหวนต่อสู้
 
 
 
นางนั้นไม่ได้โชคดีเหมือนซวนหยวน หลัวเกิงคำนวณคุณภาพของผลึกอสูรแต่ละอันอย่างรอบคอบ ซวนหยวนตระหนักถึงแผนการเดิมของหลัวเกิงที่จะปล้นคะแนนครึ่งหนึ่งไปจากเขา นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผลึกอสูรทั้งหมดถูกประเมินว่ามีคุณภาพสูง
 
 
 
ดี ที่เขาเอะใจก่อน
 
 
 
ทั้งนี้ทั้งนั้น เขาก็ยังคงเป็นผู้ดูแลที่ยังยอมรับได้ เขาไม่ได้แก้แค้นที่เหยียนซือหยุน การคำนวณของเขาทั้งหมดถูกต้องและแม่นยำ
 
 
 
นางไม่ได้เป็นศิษย์ของนิกาย ดังนั้นนางจึงไม่สามารถแลกเปลี่ยนเป็นคะแนนได้
 
 
 
นางจึงแลกเปลี่ยนเป็นผลึกอสูรหมาป่าระดับพฤกษาและผลึกอสูรสำหรับนักสู้ขอบเขตพฤกษา นางรู้ดีว่าไม่มีอะไรที่นางจะได้รับเพื่อที่จะเป็นประโยชน์ต่อซวนหยวน
 
 
 
” รับนี้ไป ซวนหยวน แม้ว่าพวกมันจะไม่ได้มีประโยชน์มากนัก แต่มันก็ยังเป็นของขวัญจากข้า ข้าหวังว่าเจ้าจะก้าวเข้าสู่ขอบเขตพฤกษาในเร็วๆนี้ “
 
 
 
ซวนหยวนรับมา แต่ไม่ได้รับผนึกอสูรหมาป่าระดับพฤกษา ” ซือหยุน ข้าต้องการให้ท่านช่วยอะไรข้าบางอย่าง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ท่านควรจะนำกู่ฉิงไปด้วย มันอันตรายเกินไป “
 
 
 
ซวนหยวนมองไปที่กู่ฉิง มันเศร้าและคำรามโทนเสียงต่ำ
 
 
 
” อะไรนะ!? ” นางไม่เข้าใจในตอนแรก แต่นางก็นึกเหตุผลได้ในทันที ซวนหยวนสร้างศัตรูมากมายไว้ในนิกาย เฟิง เลี่ย สามารถที่จะปกป้องเขาได้ แต่นิกายไม่อนุญาตที่จะให้สัตว์อสูรธรรมดาอย่างกู่ฉิงนั้นเข้าไป เหล่าศัตรูของเขาจะหาเหตุผลเป็นพันๆเพื่อที่จะฆ่ากู่ฉิง
 
 
 
” ไม่มีปัญหา ข้าจะดูแลกู่ฉิงให้ดีตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป “
 
 
 
” ขอบคุณ ข้าจะกลับไปที่สำนักจันทร์พฤกษาให้บ่อย เพื่อที่จะได้พบกับท่านและกู่ฉิง ” ซวนหยวนยิ้ม
 
 
 
” ศิษย์น้องซวนหยวน เจ้าก็ไม่ได้โง่งมอะไรมากมาย ดีแล้วที่เจ้าไม่ได้นำไอ้หมาสกปกไปด้วย บางทีมันอาจจะทำให้ผู้อาวุโสไม่พอใจและฆ่ามัน เจ้าอาจจะทำได้เพียงยืนร้องไห้ ” ปี้เย่วที่ได้ฟังบทสนทนาระหว่างซวนหยวนและเหยียนซือหยุน ได้แสดงความคิดเห็นที่น่ารังเกียจออกมา
 
 
 
” ท่านกล่าวได้ถูกต้อง ศิษย์พี่ปี้เย่ว ข้านั้นยังอ่อนแอเกินไป วันใดที่ข้ามีความเข้มแข็งเพียงพอ ข้าจะให้ผลึกอสูรระดับเซียนกับกู่ฉิงทุกวัน ถึงแม้ว่ากู่ฉิงจะสกปกเหมือนหมู แต่มันก็ยังเข้มแข็งและฉลาดกว่าท่าน ข้าพูดถูกไหม? ” ซวนหยวนยิ้มกว้าง และโชวว์ให้เห็นฟังที่ขาวเหมือนไข่มุก
 
 
 
ใบหน้าที่สวยงามของปี่เย่วบิดเบี้ยวในทันที ไอเด็กนี่กล้าดียังไงเอานางไปเปรียบเทียบกับหมา นางรู้ว่าเมื่อเขาเดินทางไปถึงนิกาย เขาจะต้องประสบพบเจอกับความทรมานอย่างแน่นอน ดังนั้นนางจึงเริ่มหัวเราะเยาะ ” ผลึกอสูรระดับเซียน? ศิษย์น้องซวนหยวน ไม่มีใครคิดว่าเจ้าจะเข้าสามารถเข้าสู่ขอบเขตราชันย์ได้ด้วยซ้ำ เซียนงั้นหรือ? หยุกเพ้อฝันได้แล้ว! “
 
 
 
ซวนหยวนไม่ได้ให้ความสนใจนางอีกต่อไป เซียนเทียนเดินเข้ามาอย่างเป็นมิตร ” พวกเราพี่น้องกัน เมื่อใดที่ไปถึงนิกาย ซวนหยวน ถ้าเจ้าพบเจอกับปัญหา เจ้าสามารถมาหาข้าได้ข้ายินดีช่วยเหลือเจ้าอย่างเต็มที่ ” เขาพูดอย่างจริงใจ
 
 
 
” ขอบคุณ ศิษย์พี่เซียวเทียน ” ซวนหยวนพยักหน้า
 
 
 
เชี่ยง เทียนฮ้าวมองไปที่ชุดยุทธภัณฑ์ที่อยู่บนตัวเหยียนซือหยุน ” นางเป็นเพียงแค่ว่าที่เจ้าสำนักในอนาคตของสำนักเล็กๆอย่างสำนักจันทร์พฤกษา  นางไม่มีสิทธิ์ที่จะสวมชุดที่จะเป็นของขวัญให้ศิษย์พี่หลงเย่ว เจ้าจะต้องเสียใจ ซวนหยวน ” เขาคิด
 
 
 
แต่เขาก็ยังคงใบหน้าที่เป็นมิตรเอาไว้และกล่าว ” เซียวเทียนกล่าวได้ถูกต้อง พวกเราเป็นพี่น้องกัน อย่าลังเลที่จะมาหาข้า “
 
 
 
ซวนหยวนพูดกับพวกเขาเล็กน้อย จากนั้นก็กลับไปที่เหยียนซือหยุน
 
 
 
” ซือหยุน คงได้เวลาที่ท่านต้องกลับแล้ว ข้าจะไปเยี่ยมเยียนท่านเมื่อมีเวลา เมื่อใดที่ท่านกลายเป็นเจ้าสำนักแล้ว ท่านก็สามารถไปเยี่ยมเยียนข้าได้ที่นิกายเช่นกัน
 
 
 
จากนั้นเขาก็ลูบขนที่อ่อนนุ่มของกู่ฉิง ” กู่ฉิง จากนี้ ซือหยุนจะเป็นคนดูแลเจ้า อย่าได้ออกห่างจากตัวนาง เข้าใจไหม? “
 
 
 
กูฉิงยกศีรษะของตัวเองขึ้นและเห่าหอน เหยียนซือหยุนปีนขึ้นไปบนหลังของกู่ฉิง และจ้องมองไปที่ซวนหยวน นางเปิดปากพูด
 
 
 
” ไป และอย่าหันหลังกลับมา “
 
 
 
ซวนหยวนเสียใจที่นางจากไป แต่เขาก็ต้องทำ
 
 
 
” ซือหยุน  ดูแลตัวเองด้วย “
 
 
 
จากนั้นเขาก็กระโดดพุ่งออกไปหลายร้อยเมตรตรงไปที่ประตู
 
 
 
” คุณหนูเหยียน รักษาตัว! ” ฮั่วหยู่และไป๋กล่าวออกมาพร้อมกัน จากนั้นพวกนางก็ตามซวนหยวนไป เหยียนซือหยุนที่กำลังนั่งอยู่บนกู่ฉิง ยังคงเฝ้ามองแผ่นหลังของซวนหยวนจนกระทั่งเขาหายลับไปจากสายตา….