I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Devouring The Heavens ตอนที่ 79 ฆ่า

| Devouring The Heavens | 2538 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
                

เหล่าผู้คุ้มกันต่างตื่นตกใจ ซวนหยวนกล้าที่จะท้าทายนักสู้ขอบเขตกษัตริย์!

 

” ไอ้เด็กเหลือขอนี่รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรออกมา ? “

 

” ไอโง่นั่น มันไม่รักชีวิตแล้วหรือไง “

 

” มันกล้าที่จะท้าทายท่านเลี่ย เริ่น ครั้งสุดท้ายที่มีคนทำอย่างนั้น มันถูกตัดหัวออกในทันที! “

 

” แม้กระทั่งกระดูกของนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ยังถูกทำลายโดยท่านนู่หู่ เจ้าเด็กนั่นช่างไม่เจียมตัวเองเสียจริง “

 

” เหอะ การฆ่าสวะเช่นเขาก็เหมือนกับการบี้มดตัวเล็กๆ มันช่างง่ายดายนัก “

 

” ข้าก็ไม่มั่นใจนัก แต่เจ้าเด็กนั่นอาจจะมีภูมิหลังที่ทรงอำนาจก็เป็นได้ ไม่เช่นนั้น นักสู้ขอบเขตจิตวิญญาณอย่างเขาคงไม่สามารถที่จะซื้อยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นสูงได้! “

 

“……”

 

นักสู้แต่ละคนเริ่มมีความคิดต่างกันไป

 

” ฮ่าๆๆ เจ้าช่างกล้าหาญเสียจริง มาดูกันว่าใครกันแน่ที่จะตาย! ” เลี่ย เริ่นหัวเราะ ดาบขอบเขาปลดปล่อยปราณสีทองออกมากลายเป็นใบมีดขนาดยักษ์ เขาโจมตีฝูงงูขณะที่ซวนหยวนยืนอยู่ใกล้กับการโจมตี

 

ซวนหยวนไม่ได้วิ่ง แต่เลือกที่จะเข้าไปใกล้งูและแทงมันด้วยกริช เฒ่าโลภมากดูดซับแก่นแแท้ชีวิตในทันที มันแปลเปลี่ยนเป็นพลังและเติมเต็มปราณต่อสู้ของซวนหยวนได้อย่างรวดเร็ว

 

” เฒ่าโลภมาก ทำสิ่งที่ท่านต้องทำ ข้าต้องการที่จะทดสอบตัวเองด้วยการต่อสู้ ถ้าไม่คับขันจริงๆ อย่าได้กระตุ้นยุทธภัณฑ์เพื่อปกป้องข้า ” ซวนหยวนกล่าว

 

” ดี ” เฒ่าโลภมากอยากที่จะจับตาดูพัฒนาการของซวนหยวนเช่นกัน

 

เลี่ยเริ่นเริ่มโจมตีกดดันซวนหยวนอีกครั้ง ชุดเกราะปัดป้องการโจมตีได้ง่ายดาย แต่ก็ไม่ได้ผิดคาดของเลี่ย เริ่นมากนัก เขากลับรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น เขาคิดว่าถ้าต้องการจะสังหารซวนหยวนจริงๆ มันช่างง่ายดายนัก แต่มันยังเร็วเกินไปที่จะกล่าวว่าใครเป็นผู้ที่จะได้ยุทธภัณฑ์

 

ครั้งที่ 2 และ 3 พลังปราณของซวนหยวนถูกใช้ไปหมดเมื่อเขากระตุ้นการทำงานของเสื้อเกราะ ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงความสำคัญของการกักเก็บพลังปราณจำนวนมากไว้ในร่างกาย เพื่อที่จะเติมเต็มพลังปราณที่ใช้ไป เขากระโดดขึ้นไปบนตัวงูและสังหารมันด้วยกริชของเขา

 

ในจุดนี้เองพลังปราณที่ดุดันได้พุ่งเข้ามาใกล้ซวนหยวน เขาเกือบที่จะรับการโจมตีนั้น แต่ก็ถูกป้องกันไว้โดยเกราะทองคำสวรรค์ซึ่งมันทำให้เขาเสียพลังปราณครึ่งหนึ่งไปในทันที

 

” ฮ่าๆ นั่นไม่ได้ตั้งใจ ข้าเพิ่งเข้าสู่ขอบเขตกษัตริย์เมื่อไม่นานนี้เอง ทำให้ไม่สามารถควบคุมพลังได้ดีนัก… ” นู่หู่ยิ้มด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว

 

” ข้ารู้นู่หู่ ข้าก็เช่นกัน เจ้ากำลังสงสัยถึงวิธีการที่จะควบคุมปราณต่อสู้ให้ดีใช่หรือไม่? ” เลี่ยเริ่นยังคงหัวเราะ

 

นายน้อยแห่งตระกูลฟางต้องการให้ฟางอู๋เจี้ยนไปปกป้องซวนหยวน แต่เขาคิดถึงบางอย่างที่อาจจะดีกว่า ” ไม่ว่าเขาจะสามารถหนีไปได้หรือไม่นั้นมันขึ้นอยู่กับชะตากรรมของเขา เขานั้นได้ปฏิเสธความช่วยเหลือของพวกเรา ถ้าเขาไม่สามารถผ่านเรื่องนี้ไปได้ เขาก็ไม่สามารถที่จะอยู่ในนิกายได้เช่นกัน “

 

ซวนหยวนโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก ” ข้าไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว! “

 

ในมือซ้ายของเขาปรากฏหน้าไม้สีแดง เกิดประกายไฟที่ทำให้แสบตา ซวนหยวนข้างูด้วยกริชในมือขวาในทันทีและเติมเต็มปราณต่อสู้ของตัวเอง

 

จากนั้นเขาก็เล็งหน้าไม้ไปที่เลี่ยเริ่น เมื่อเห็นหน้าไม้สีแดงเขาต้องตื่นตระหนกด้วยความกลัว ก่อนที่เขาจะสามารถตอบสนองได้ทัน ซวนหยวนได้เหนี่ยวไกถึง 4 ครั้ง ประกายไฟสีแดงพุ่งตรงไปยังเลี่ยเริ่น

 

ในวินาทีสุดท้าย เลี่ยเริ่มโคจรปราณต่อสู้ออกมาป้องกันได้ทันท่วงที เมื่อมันกระทบกับลูกศรก็เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง งูสองตัวถูกฆ่าตายในทันที แต่ทันใดนั้นเองศรลูกสุดท้ายได้กระทบกับชุดเกราะของเลี่ยเริ่มและทำให้เขาบินกระเด็นไปข้างหลังพร้อมกับกระอักเลือด

 

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ซวนหยวนหันไปรอบๆและเหนี่ยวไกอีก 4 ครั้ง คราวนี้เป้าหมายกับเป็น นู่หู่

 

นู่หู่คิดไว้แล้วว่าซวนหยวนจะเล่นงานเขาเป็นรายต่อไป แต่เขาคาดไม่ถึงว่ามันจะรวดเร็วขนาดนี้ เขาไม่คิดว่าซวนหยวนจะหันมาจัดการเขาก่อนที่เลี่ยเริ่นจะตายเสียอีก ทันใดนั้นเขาโคจรปราณต่อสู้ลงไปในขวานของเขาและหลบอยู่ข้างหลังมัน ลูกศรพุ่งตรงเข้าใส่ขวานและระเบิดออก ส่งผลให้นู่หู่กระเด็นไปไกลถึง 30 เมตร ร่างกายของเขามึนงงและเจ็บปวดราวกับถูกไฟเผา เขายังกระอักเลือดออกมาและเส้นผมครึ่งหนึ่งของเขาถูกเผาทำลายไป

 

” ไอ้เด็กเวร เจ้ากล้าดียังไง! ” เลี่ยเริ่นและนู่หู่ตะโกนออกมาพร้อมกัน

 

” ฮ่าๆ โทษที นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าใช้หน้าไม้แบบนี้ ข้าไม่สามารถที่จะควบคุมเป้าหมายได้ง่ายนัก ข้าไม่ได้เจตนาจริงๆ ” เขายิ้มอย่างไร้เดียงสาและยักไหล่ ขณะที่สัญลักษณ์อาคมบนหน้าไม้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

 

” นายน้อย เจ้าเด็กนี่ทรงพลังยิ่งนัก ” เลี่ยเริ่นกล่าวกับนายน้อยแห่งตระกูลเลี่ย, เลี่ย เหยียน

 

” ฆ่ามัน ไม่จำเป็นต้องออมมือ มันเป็นเพียงแค่มดปลวกเท่านั้นยังจะลังเลอะไรอยู่? ” เลี่ย เหยียนกล่าวออกมาด้วยความโกรธ

 

” ขอรับ! “

 

 ” นายน้อยพวกเราจะทำเช่นไรดี? ” นู่หู่หันไปหานายน้อยของเขา นู่ เชียน

 

” ตัดแขนขาของมันออกเสียให้หมด มันคิดว่าตัวได้กำลังได้เปรียบหรือไง กะอีแค่มียุทธภัณฑ์ไม่กี่ชิ้น? ” นู่ เชียนออกคำสั่ง

 

” ขอรับ! “

 

” นี่มันไม่ดีแล้วนายน้อย พวกเขากำลังโกรธที่ได้รับความอับอาบ พวกเขาจะต้องฆ่าเด็กนั่นเป็นแน่! ” ฟางอู๋เจี้ยนกล่าวอย่างเร่งรีบ

 

” ไปช่วยเขา ” นายน้อยตระกูลฟาง, ฟาง ยู่โหยวออกคำสั่ง

 

แต่ซวนหยวนไม่ได้มีความกลัวแม้แต่น้อย เขายิ้้มอย่างเย็นชา

 

” พวกเจ้าต้องการจะฆ่าข้า? นี่มันเรื่องตลกอันใด! ข้าสามารถสังการพวกเจ้าได้อย่างง่ายดาย ” จากนั้นเขาก็กระตุ้นการทำงานของหมวกเหล็กไร้ตำหนิและหายไปจากสายตาผู้คน

 

เลี่ย เริ่น และ นู่ หู่ กลายเป็นแข็งค้าง ฟาง ยู่โหยวกำลังกวัดแกว่งดาบที่ดูหรูหราและสังหารงูไปอีก  3 ตัว เขายิ้ม

 

” ไม่น่าแปลกใจเลยที่หมวกนั่นดูคุ้นเคยอยู่บ้าง มันคือหมวกเหล็กไร้ตำหนิจากไท่ไป๋ ไม่มีใครสามารถที่จะมองเห็นหรือสัมผัสตัวตนของเขาได้ ” ฟาง ยู่โหยว กล่าว

 

เลี่ย เริ่นและ นู่ หู่ ตะโกน ” ตั้งขบวน! ปกป้องนายน้อย! ” ผู้คุ้มครองของทั้ง 2 ตระกูลสร้างรูปแบบป้องกันรอบตัวนายน้อยของพวกเขาในทันที

 

” ฮ่าๆ ช้าเกินไป! ” ถึงแม้พลังปราณของซวนหยวนจะอยู่ในระดับต่ำ แต่เขาก็สามารถที่จะโคจรมันออกมาได้อย่างรวดเร็ว เพียงแค่เสี่ยววิขณะที่เขาโคจรพลังปราณ เขาได้พุ่งไปยังเลี่ย เหยียน และใช้กริชแทงไปยังคอของเขา

 

เสียงของเหล็กที่ตัดผ่านเนื้อนั้นสร้างความตึงเครียดขึ้นในทันที เลี่ย เริ่นช็อคจนไม่สามารถขยับได้ ใบหน้าของเลี่ย เหยียนเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเกรี้ยวกราด เขากรีดร้อง

 

” ข้า.. ” ก่อนที่จะได้ทันกล่าวจบ พลังชีวิตทั้งหมดของเขาถูกดูดกลืนและแปลเปลี่ยนเป็นปราณต่อสู้ให้กับซวนหยวน

 

เลี่ย เหยียนทรุดตัวลงและร่างกายของเขาเริ่มเน่าเปื่อย

 

” ฆ่า ฆ่า ฆ่ามานนนนนน! ” เลี่ยเริ่มได้สติกลับมาและตะโกนออกไปอย่างบ้าคลั่ง ซวนหยวนเปรียบเสมือนผีที่ซ่อนตัวอยู่ในเวลากลางคืน ไม่มีผู้ใดเห็นหรือสัมผัสตัวตนเขาได้…

 

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
comments