ตอนที่แล้ว ตอนต่อไปเลี่ย เริ่น กรีดร้องและกระโดดขึ้นไปในอากาศเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของซวนหยวน นักสู้เขอบเขตจิตวิญญาณนั่นไม่สามารถบินได้ ดังนั้นมันจึงรู้สึกปลอดภัย
เมื่อมองไปที่ใบหน้าหน้าผู้คุ้มกันของตระกูลเลี่ยที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ซวนหยวนก็ไม่ได้รู้สึกสงสารแม้แต่น้อย เขาเปิดใช้งานรองเท้ามังกร และ หมวกเหล็กไร้ตำหนิ พวกมันเริ่มดูดกลืนพลังปราณของซวนหยวนอย่างรวดเร็ว ซวนหยวนมีเวลาแค่ 10 วินาทีที่จะใช้มัน
พลังปราณของซวนหยวนถูกดูดกลืนอย่างรวดเร็ว ซวนหยวนใช้ทักษะกลืนกิน และดูดซับพลังงานรอบๆตัวของเขาเป็นระยะๆ และพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าราวกับมังกรสวรรค์ เขาถือกริชที่ลึกลับของเขา และก่อนที่เลี่ย เริ่นจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ซวนหยวนก็แทงกริชเข้าไปในหัวของเลี่ย เริ่นไปเรียบร้อยแล้ว ในตอนนั้นซวนหยวนได้ปรากฏตัวอีกครั้งทำให้ทุกคนเห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เลี่ย เริ่นและซวนหยวนเชื่อมต่อกันด้วยกริชสีดำที่เสียบเข้าไปที่หัวของเลี่ย เริ่น
พลังปราณของเลี่ยเริ่น ถูกซวนหยวนดูดกลืนอย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เห็นซวนหยวนปรากฏตัว นายน้อยตระกูลนู่ , นู่ เชียน , ตะโกน “นี่เป็นโอกาสของพวกเรา ฆ่ามัน!”
นู่หู่ปลดปล่อยพลังปราณอันมหาศาลของเขาผสานเข้ากับขวาน และขวานก็ได้แปลเปลี่ยนเป็นขวานยักษ์และขวางมันไปที่ซวนหยวน ในเวลาเดียวกันฟาง อู๋เจี้ยน กระโดดและหยุดขวานที่อัดแน่นไปด้วยพลังปราณด้วยดาบของเขา และขวานได้แตกเป็นเสี่ยงๆในทันที ทำให้เกิดคลื่นพลังปราณบดขยี้ต้นไม้รอบๆก่อนที่จะหายไป
“ฟาง อู๋เจี้ยน!” นู่หู่กรีดร้อง, “เจ้าจะทำอะไร? เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถผ่านป่าแห่งนี้โดยปราศจากความช่วยเหลือของตระกูลนู่ และตระกูลเลี่ย รึ? อย่าลืมว่าพวกเราลงเรือลำเดียวกัน!”
ฟาง อู๋เจี้ยน ยิ้มอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าไม่พอใจจะสู้กับข้าก็ได้”
“เจ้า…..” นู่หู่โกรธ เขาไม่เคยชนะฟาง อู๋เจี้ยนแม้แต่ครั้งเดียว
เมื่อทั้ง 2 กำลังพูดคุยกัน ซวนหยวนลอยลงพื้นอย่านุ่มนวล และใช้หมวกเหล็กไร้ตำหนิอีกครั้ง
ผู้คุ้มกันของตระกูลเลี่ยทุกคนแตกตื่น เมื่อจู่ๆก็เห็นซวนหยวนปรากฏตัวขึ้นและพุ่งแทงกริชของเขาไปที่หลังของผู้คุ้มกัน ร่างกายของผู้คุ้มกันเริ่มเหี่ยวและเน่าลงในทันที ซวนหยวนเหมือนผีที่อยู่ในความมืด วินาทีต่อมาผู้คุ้มกันอีกคนหนึ่งก็ล้มลงกับพื้น
“ออกมา! ออกมาซะ! เจ้าเอาแต่แอบอยู่ในความมืด….เจ้ามันขี้ขลาด”
“ออกมา และมาสู้กับข้า!’
“ขี้ขลาด! นั่นคือทั้งหมดที่เจ้าจะพูด?”
“เจ้าจะต้องตายด้วย…” หัวของชายคนนั้นถูกแทงด้วยกริชในทันที
ซวนหยวนเป็นเหมือนยมฑูต เขาเก็บเกี่ยวชีวิตผู้คน และบดขยี้จิตวิญญาณของผู้คน
“ฆ่า…..ฆ่ามัน..…… อย่าให้มันเข้าใกล้พวกเรา” ชายคนหนึ่งกำลังสติแตก เขาใช้ดาบของเขาฟาดฟันอากาศอย่างบ้าคลั่งทั้งๆที่มันไม่มีอะไร และหัวของเขาก็ถูกตัดโดนซวนหยวน หลังจากนั้นผู้คุ้มกันก็ถูกผลักดันให้จนมุม รูปแบบขบวนของพวกเขาแตกกระเจิง
งูหลายร้อยตัวได้กลิ่นเลือดในอากาศและเริ่มเลื้อยไปยังทิศทางที่กลิ่นเลือดลอยมา ตระกูลฟางเตรียมพร้อมที่จะหนี ขณะที่พวกเขาถอยพร้อมกับฆ่างู ตระกูลนู่ และตระกูลเลี่ยยังไม่ได้เตรียมพร้อม พวกเขาต่อสู้อย่างกล้าหาญเพื่อปกป้องนายน้อยของพวกเขาแต่ก็มีหลายคนถูกฆ่าตายในความสับสน
ในขณะที่พวกเขากำลังต่อสู้กับงู ผู้คุ้มกันจากตระกูลเลี่ยก็ถูกซวนหยวนสังหารทีละคนทีละคน ผู้คุ้มกันกำลังตกอยู่ในความสิ้นหวัง
“หนี! พวกเราจะถูกฆ่า…”
“อย่า อย่าฆ่าข้า….”
บางคนก็เริ่มกรีดร้อง
รองเท้ามังกรของซวนหยวน ทำให้ซวนหยวนสามารถเคลื่อนที่จากเป้าหมายหนึ่งไปยังอีกเป้าหมายหนึ่งได้อย่างรวดเร็ว ความเร็วของซวนหยวนเกือบจะเท่ากับนักสู้ขอบเขตกษัตริย์
ผู้คุ้มกันของตระกูลนู่ ตัวแข็งเป็นหินเพราะความกลัว ทำไมพวกเขาจะต้องสร้างศัตรูที่แข็งแกร่งเช่นนี้?
ฟาง ยู่โหยว ขมวดคิ้ว “เขามีเม็ดยาฟื้นฟูพลังมามายขนาดนี้เลยหรือ? มันต้องใช้พลังปราณจำนวนมหาศาลเพื่อเปิดใช้งานหมวกเหล็กไร้ตำหนิ มิใช่รึ?”
ฟาง อู๋เจี้ยนก็รู้สึกว่ามันแปลก ยุทธภัณฑ์ทุกชิ้นมันจะมีข้อเสียในตัวมันเอง หมวกเหล็กไร้ตำหนิ และ เกราะทองคำสวรรค์ จะมีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม แต่มันก็ต้องใช้พลังปราณเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะใช้มัน แม้แต่นักสู้ขอบเขตกษัตริย์ก็ยังไม่สามารถใช้งานพวกมันได้นานนัก กลัาวอีกนัยหนึ่งคือ ยุทธภัณฑ์เหล่านี้มันเหมาะสมสำหรับนักสู้ขอบเขตนักพรต
“มันเป็นใครกัน? มันเป็นแค่นักสู้ขอบเขตจิตวิญญาณทำไมถึงใช้งานยุทธภัณฑ์เหล่านั้นได้?” นู่ เชียน ตกใจกับความสามารถของซวนหยวน
“นายน้อย, พวกเราควรจะทำอย่างไรดี? ล่าถอย? ข้าไม่มั่นใจว่าจะฆ่ามันได้” นู่หู่ขมวดคิ้ว ซวนหยวนเจ้าเล่ห์เกินไป และดูเหมือนมันจะมีพลังปราณมากมายมหาศาลเพื่อใช้งานยุทธภัณฑ์ของมัน
ไม่นานหลังจากนั้น ซวนหยวนก็ได้สังหารผู้คุ้มกันของตระกูลเลี่ยไป 31 คน จากนั้นซวนหยวนก็ได้ปิดการใช้งานหมวกเหล็กและปรากฏตัวห่างจากตระกูลนู่หลายสิบเมตร
“เจ้าคือคนต่อไป” ซวนหยวนกล่าวอย่างช้าๆ ผู้คนที่มาจากตระกูลนู่รู้สึกถึงความหนาวเย็นจากคำพูดของซวนหยวน ขณะที่นู่ เชียน กำลังโกรธเพราะคนของเขาที่เป็นนักสู้ขอบเขตพฤกษาระดับสูงถูกนักสู้ขอบเขตจิตวิญญาณข่มขู่! เขาไม่สามารถทนต่อความอับอายนี้ได้
“ให้ตายเถอะ พวกเจ้าทุกคนปลดปล่อยพลังปราณต่อสู้ของเจ้า และฆ่าทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเคลื่อนไหวได้ซะ ข้าไม่เชื่อว่าไอเด็กหลือขอนั่นจะชนะพวกเราที่รวมพลังกันต่อสู้กับมันจะชนะพวกเราได้” นู่ เชียนสั่ง
ชาย 30 คนปฏิบัติตามคำสั่งทันที แต่ซวนหยวนวิ่งไปในทิศตรงข้ามจากพวกมัน และวิ่งไปหาฝูงงูในระยะไกลแทน มีงูอยู่ตัวหนึ่งในฝูงงูที่มีมงกุฏแตกต่างจากตัวอื่นๆ ซวนหยวนรู้ว่ามันต้องเป็นผู้นำฝูง ดังนั้นซวนหยวนจึงปลดปล่อยพลังปราณเพื่อโจมตีมัน ทำให้งูตัวนั้นคำรามร้องอย่างเจ็บปวด
ในไม่ช้างูหลายร้อยตัวก็ไล่ตามซวนหยวน พวกมันไล่ล่าผู้ที่ทำให้หัวหน้าฝูงของมันได้รับบาดเจ็บ
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตามข้ามา!” ซวนหยวนหัวเราะ
ฝูงงูเริ่มที่จะโกรธ ที่ถูกมนุษย์หัวเราะเยาะเย้ยพวกมัน ขณะที่ซวนหยวนกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดที่ตระกูลนู่อยู่ นู่หู่ และนู่เชียนทั้ง 2 คนตกตะลึงเมืองเห็นฝูงงูกำลังไล่ตามซวนหยวน
“ข้าจะฆ่าเจ้า…” นู่หู่โกรธจนหน้าดำ มันเป็นนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ แต่มันไม่สามมารถปกป้องนายน้อยเชียนได้ ถ้ามันต้องต่อสู้กับฝูงงู
“ฆ่าไอเด็กเหลือขอเพื่อข้า” นู่ เชียน กรีดร้อง ในเวลาเดียวกันซวนหยวนได้เปิดใช้งานหมวก และรองเท้าอีกครั้ง ทำให้เขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ใบหน้าของฟาง ยู่โหยว กระตุก ขณะที่เขาพึมพำ “มันเป็นวิธีที่น่ารักเกียจ…”
ฟาง อู๋เจี้ยน เข้าใจว่าตระกูลฟางไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการต่อสู้นี้
เมื่อพวกเขาหันไปรอบๆเพื่อออกไปจากที่นี่ ก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังฟาง ยู่โหยว “มันคือความฉลาด และความสามารถ คุณหนู ท่านช่างน่ารักน่าเอ็นดูมากเมื่อท่านแต่งตัวเหมือนเด็กผู้ชาย ใบหน้าของท่านดูอ่อน กว่าข้า”
แน่นอนว่าเป็นซวนหยวน เขาเล็งหน้าไม้ระเบิดไปที่ตระกูลนู่ ด้วยท่าทางเหยียด ตระกูลนู่ถึงตาเจ้าแล้ว…
ฟาง ยู่โหยว พูดไม่ออก ซวนหยวนผู้นี้คือใครกัน?