I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Devouring The Heavens ตอนที่ 180 รูปแบบหยาง

| Devouring The Heavens | 1350 | 2339 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

 

นกจิตวิญญาณเจ็ดสีปลดปล่อยพลังปราณของมันออกมาและก่อให้เกิดแสงสว่าง เพียงพริบตาทำให้ร่างของภูติผีสลาย มันมีผลต่อสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามภูติผีจำนวนมากมายมหาศาลก็ยังคงพุ่งเข้ามาหาพวกเขา ทำให้แสงที่นกปลดปล่อยออกมาหลิบหรี่ลง

 

เมื่อเป็นเช่นนี้ ไป๋จึงนำผลึกเจ็ดสีออกมาและมอบมันให้นก มันสามารถฟื้นฟูพลังที่แท้จริงของนกได้ในสถานการณ์ที่เป็นตายเช่นนี้

 

”นายน้อยซวนหยวน พวกเราจะออกจากรูปแบบนี้ได้อย่างไร?” ไป๋ถาม

 

”ข้าขอคิดก่อน” ซวนหยวนหลับตาของเขาลงและจดจ่อสมาธิ และมีเสียงของเฒ่าโลภมากดังขึ้นในจิตใจของเขา

 

”ภูติผีพวกนี้มันเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เปลวไฟของบัวแดงอัคคีสามารถกำจัดพวกมันได้”

 

”ข้าจะลองดู” ซวนหยวนลืมตาขึ้น และไป๋นางปลดปล่อยพลังปราณและสร้างลูกศรสีขาวออกมาและยิ่งไปที่ภูติผี “แต่เมื่อไป๋อยากจะฝึกฝนจิตใจของนาง ดังนั้นข้าจะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย นอกจากนี้ข้ายังต้องการฝึกฝนม่อโฉวด้วยเช่นกัน นางไม่สามารถเป็นคนขี้ขลาดแบบนี้ต่อไปได้ พลังของนางควรจะสังหารภูติผีพวกนี้ได้”

 

”ม่อโฉว ไปปกป้องไป๋” ซวนหยวนบอกสาวน้อยที่ซ่อนตัวอยู่ด้านหลังของเขา

 

”ไม่ ข้ากลัว!”

 

”ไม่ต้องกลัว พวกมันควรจะกลัวเจ้าเสียมากกว่า เพียงแค่เจ้าใช้ทักษะที่เจ้าฝึกฝน พวกมันก็หนีไปแล้ว” ซวนหยวนกล่าวกระตุ้น

 

”จริงหรือ?”

 

“แน่นอน!”

 

”ก็ได้ ข้าจะลองดู” ซวนหยวนบินตรงไปทางไป๋ และม่อโฉวเริ่มวาดมือทั้งสองข้าง “จิตวิญญาณเซียน!”

 

ทันใดนั้น พลังปราณมหาศาลพุ่งออกไปและกลายเป็นยันต์อาคมที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณ ยันต์อาคมกลายเป็นดวงแสงจำนวนมาก กระจายออกไปอย่างช้าๆ ทำให้พวกภูติผีต่างเกิดความหวาดกลัวขึ้นบนใบหน้า แต่ก่อนที่พวกมันจะกรีดร้องและหลบหนี ดวงแสงกลายเป็นอนุภาคแสงเล็กๆ ภายในสิบตารางกิโลเมตร และกำจัดภูติผีทุกตัวที่อยู่ในรัศมี

 

”พี่ไป๋ไม่ต้องกลัวไป ข้าอยู่นี่เพื่อปกป้องพี่!” ดูเหมือนนางจะทำอะไรไม่ได้ ม่อโฉวจึงกล่าวกับไป๋ด้วยความมั่นใจ

 

อย่างไรก็ตาม มีภูติผีพุ่งเข้ามาหาพวกเขามากขึ้น นางกางร่มสายรุ้งของนาง และมีแสงมากมายปกคลุมไปทั่วพื้นที่หลายตารางกิโลเมตร ทำให้ภูติผีทั้งหมดที่โดยแสงกลายเป็นขี้เถา

 

โล่แสงนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก มันสามารถคงสภาพอยู่ได้นานทีเดียว ทำให้ซวนหยวนรู้สึกผ่อนคลายเล็กน้อย และหยิบคริสตัสแห่งแสงอาทิตย์ออกมา เขาได้รับมันมาจากแหวนของโหยวหยุนล้ง มันไม่ใช่คริสตัลทั่วๆไป มันจะเติบโตในสถานที่ที่มีปราณหยางบริสุทธิ์เท่านั้น นั่นหมายความว่ามันมีความสว่างและบริสุทธิ์เป็นอย่างมาก มันสามารถกำจัดสิ่งชั่วร้ายและความมืดได้

 

”รูปแบบนี้มันมีความเกี่ยวข้องกับรูปแบบไร้ที่สิ้นสุด ถ้าพวกเราต้องการออกไป พวกเราต้องทำลายมัน คริสตัลแห่งแสงอาทิตย์สามารถกำจัดความมืดมิดได้ แต่ข้าควรวาดรูปแบบอะไรลงบนคริสตัล? พวกเราอยู่ด้านขอบของรูปแบบและมีภูติผีจำนวนมาก ข้าเกรงว่าการวาดรูปแบบธรรมดาๆอาจจะไม่สามารถรั้งพวกมันไว้ได้นานนัก…” ซวนหยวนกระซิบกับตัวเอง หลังจากนั้นสักครู่ ใบหน้าของเขาก็ดูสดใสขึ้น “รูปแบบหยาง!”

 

เขาหยิบคริสตัลแห่งแสงอาทิตย์จำนวน 100 จินออกมา และเรียกใช้พลังปราณเปลวเพลิงบัวแดงอัคคี และเริ่มวาดรูปแบบ

 

รูปแบบหยางเป็นรูปแบบระดับจักรพรรดิ มันเป็นเรื่องที่ยากมากๆที่จะวาดรูปแบบได้อย่างถูกต้อง เพื่อให้วาดรูปแบบได้สำเร็จเขาจึงใช้เปลวเพลิงบัวแดงอัคคี หลังจากผ่านไป 1 ชั่วโมงเขาวาดรูปแบบเสร็จเพียง 1 ใน 3 เท่านั้น

 

ส่วนม่อโฉวกำลังสนุกสนานกับร่มสายรุ้งของนาง นางไม่ถูกภูติผีคุกคามเลยแม้แต่น้อย ซึ่งทำให้ไป๋ผู้ที่กำลังเหงื่อตกอยู่ถึงกับน้อยหน้า นางกระโดดขึ้นไป และกางพัดในมือของนางออก และมีรูปดอกไม้ต่างๆอยู่บนพัด และมีพลังปราณมหาศาลปลดปล่อยออกมาจากพัด ไป๋เริงระบำบนท้องฟ้าราวกับผีเสื้อ พลังปราณอันแหลมคมถูกยิงออกมาจากพัดของนาง มันเป็นการเคลื่อนไหวที่นางได้เรียนรู้มาหลายปีแล้ว– ระบำงู มันทรงพลังเป็นอย่างมาก และสามารถสังหารภูติผีได้นับไม่ถ้วนในการโจมตีแต่ละครั้ง

 

แต่ภูติผีก็ยังคงเข้ามาเรื่อยๆ พวกเห็นว่าไป๋ออกมาจากโล่แห่งแสงทำให้พวกมันพุ่งเข้าไปหานางอย่างบ้าคลั่ง

 

แม้ว่าชุดเกราะของนางจะถูกเปิดใช้งานอัตโนมัติ และปกป้องนางจากการถูกสังหาร แต่พลังของภูติผีก็ยังคงทำให้นางได้รับบาดเจ็บ นางกระอักเลือดออกมา และกลับไปอยู่ข้างๆม่อโฉว

 

”พี่ไป๋ ทำไมท่านถึงออกไป?” ม่อโฉวถาม ทำให้ไป๋ละอายใจกับการกระทำของนางและไป๋หรี่ตาลง จากนั้นนางนำเม็ดยาออกมา และในไม่ช้าบาดแผลของนางก็หายเป็นปกติ

 

ซวนหยวนจดจ่อกับการวาดรูปแบบลงบนคริสตัล เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งสำคัญที่สุดคือเขาต้องวาดรูปแบบให้ถูกต้องทุกอย่าง ข้างๆเขามีคริสตัลระดับสูง 2000 จินเพื่อเป็นแหล่งพลังปราณให้เขาในการวาดรูปแบบ ไป๋จ้องมองไปที่ใบหน้าของซวนหยวน นางจะไม่ออกจากโล่แห่งแสงอีก เพราะนางไม่ได้แข็งแกร่งเท่าม่อโฉวที่มีร่างกายพันวิญญาณ นางไม่จำเป็นต้องเปรียบเทียบกับม่อโฉว

 

เวลาค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ คริสคัลระดับสูงถูกใช้จนหมด

 

”ทุกคน พกคริสตัลแห่งแสงอาทิตย์ไว้กับตัว ข้าวาดรูปแบบลงบนคริสตัลเสร็จแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ให้รอคำสั่งของข้า”

 

ซวนหยวนมองไปที่ม่อโฉว ซึ่งไม่แสดงอาการอ่อนเพลียใดๆเลยแม้แต่น้อย เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่านางจะมีพลังมากมายแค่ไหนกันในอนาคต

 

”ม่อโฉว สร้างแสงสวรรค์และกลับไปที่โล่แสง พวกเราต้องออกไปจากที่นี่!” ซวนหยวนกรีดร้อง มังกรที่เขาขี่อยู่และนกของไป๋ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ม่อโฉวหุบร่มของนาง และโล่แห่งแสงก็หายไป ในเวลาเดียวกัน นางวาดมือและสร้างแสงสวรรค์

 

ยันต์อาคมปรากฏขึ้นอีกครั้ง และกลายเป็นแสงวงกลมจำนวนมาก พวกมันแผ่กระจายออกไปราวกับระลอกคลื่นในทะเลสาบ การแผ่กระจายแต่ละครั้งทำให้ภูติผีที่อยู่ในรัศมีของมันถูกบดขยี้

 

”พลังของนางช่างน่าเหลื่อเชื่อจริงๆ นางฝึกฝนทักษะระดับเซียนเก้าดาว ใครเป็นอาจารย์ของนางกัน?” ไป๋คิด

 

มังกร และนกทั้งสองมีความรวดเร็วเป็นอย่างมาก ด้วยการป้องกันจากแสงของม่อโฉว ทำให้ไม่มีภูติผีตัวใดสามารถเข้าใกล้พวกเขาได้

 

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขามาถึงใจกลางรูปแบบ พลังปราณแห่งความมืดและทรงพลังโผล่ออกมาจากพื้นดินและปกคลุมพวกเขา ทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่าจิตใจของพวกเขากำลังถูกกลืนกิน

 

ในขณะนั้น รูปแบบหยางที่ซ่อนอยู่ในคริสตัลแห่งแสงอาทิตย์ได้เผยให้เห็นถึงพลังที่แท้จริงของมัน มันกลายเป็นดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ และกำจัดพลังแห่งความมืด!

 

”ม่อโฉวใส่พลังเพิ่มเข้าไปในทักษะของเจ้าซะ!” ซวนหยวนกรีดร้อง เมื่อเห็นภูติผีมากมายกำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาอีกครั้ง ภายในไม่กี่วินาทีม่อโฉวเพิ่มพลัง และควบคุมพลังแห่งความมืด

 

“ข้าจะต้องทำลายรูปแบบที่ชั่วร้ายนี้! เปลวเพลิงบัวแดงอัคคี!”

 

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments