“หอคอยอสูรฟ้า !! เป็นชื่อที่แปลกจัง”
 
‘ชูเฟิง’พึมพำกับตัวเอง
 

 
“หอคอยอสูรฟ้า ไม่ใช่สถานที่ธรรมดา ตามข่าวลือมันมีอายุกว่าหมื่นปี ภายในนั้นเต็มไปด้วยสมบัติมากมาย และนั่นจึงเป็นเหตุผลที่นิกายโลกวิญญาณถูกสร้างขึ้นที่นี่ เพราะพวกเขาต้องการผูกขาดกับหอคอยวิญญาณอสูร”
 
 
“หอคอยอสูรฟ้า ยังเป็นต้นเหตุของความขัดแย้งระหว่างนิกายโลกวิญญาณและตระกูลเจี่ย”
 
 
“ในอดีตกว่าร้อยปีที่ผ่านมา ได้มีอัจฉริยะในรอบพันปี กำเนิดขึ้นมาในนิกายโลกวิญญาณและตระกูลเจี่ย”
 
 
“ภายใต้การนำของอัจฉริยะนั้น สมาชิกของนิกายโลกวิญญาณและตระกูลเจี่ย ต่างก้าวหน้าและเป็นช่วงเวลาที่แข็งแกร่งที่สุดในเก้าอาณาจักร”
 
 
“วันหนึ่ง อัจฉริยะของตระกูลเจี่ยได้นำสมาชิกของตระกูลมายังนิกายโลกวิญญาณ พร้อมทั้งกล่าวว่าจะเข้าไปตรวจสอบหอคอยอสูรฟ้า”
 
 
“ทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน สงครามครั้งยิ่งใหญ่กำลังจะปะทุขึ้น ในตอนนั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอาณาจักรจิตวิญญาณคงถูกทำลาย เนื่องจากสงครามของผู้แข็งแกร่งทั้งสองฝ่าย”
 
 
“อย่างไรก็ตาม เพื่อหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บและตายโดยไม่จำเป็น อัจฉริยะจากนิกายโลกวิญญาณจึงเสนอให้อัจฉริยะจากตระกูลเจี่ยต่อสู้กับตน ผู้ชนะจะได้ครอบครองหอคอยอสูรฟ้า”
 
 
“สถานที่ต่อสู้คือป่า จากสิ่งที่ข้าเคยได้ยิน พวกเขาทั้งสองคนใช้เวลาสู้กันอย่างยาวนาน มันเป็นการต่อสู้ที่แท้จริง ในเวลานั้นท้องฟ้าและผืนดินมืดมิด ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ดับแสง”
 
เขากล่าวถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนั้น พร้อมทั้งชี้นิ้วระบุตำแหน่งต่างๆราวกับเขาเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น
 

 
“ในตอนสุดท้ายใครเป็นฝ่ายชนะเหรอ ?”
 
‘ชูเฟิง’กล่าวถาม ขณะรู้สึกประหลาดใจที่อัจฉริยะทั้งสองต่างหายตัวไป
 

 
“เฮ้อ…….พวกเขาทั้งสองคนหายตัวไป”
 
เขากล่าวตอบขณะถอนหายใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสาร
 

 
“พวกเขาทั้งสองคนหายไป !! พวกเขาบาดเจ็บแล้วหายไป หรือพวกเขาเสมอกัน”
 
‘ชูเฟิง’ถาม
 

 
“พวกเขาทั้งคู่พ่ายแพ้ให้กับใครบางคน”
 
เขากล่าว
 

 
“แพ้ใคร !? ไม่ใช่ว่าพวกเขาประลองกันสองคน เพื่อยุติปัญหาหรอกหรือ เหตุใดพวกเขาจึงพ่ายแพ้ให้กับผู้อื่น ??”
 
‘ชูเฟิง’กล่าวถามด้วยความตกตะลึง
 
จากสิ่งที่ชายหนุ่มเล่ามา พวกเขาทั้งคู่ล้วนแต่แข็งแกร่ง ไม่ว่าจะเป็ใครก็ควรพ่ายแพ้ให้กับพวกเขา
 

 
“มันเป็นเรื่องจริงที่ พวกเขาพ่ายแพ้ให้กับผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ ที่ไม่ใช่คนของอาณาจักรจิตวิญญาณ แถมอายุของเขายังน้อยกว่าอัจฉริยะทั้งสองจากนิกายโลกวิญญาณ และตระกูลเจี่ย อัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ”
 
ชายหนุ่มกล่าว
 

 
“คงเป็นเช่นนั้น ใครเป็นคนที่เข้ามาในตอนนั้น ไม่มีใครรู้ว่าคนๆ นั้นมาจากที่ใด”
 
‘ชูเฟิง’สงสัยขึ้นมาทันที คนๆ นั้นต้องแข็งแกร่งอย่างมาก หากว่าเขาสามารถเอาชนะอัจฉริยะทั้งคู่ได้ด้วยตัวคนเดียว
 

 
“ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร มาจากที่ใด รู้เพียงแค่ว่าการบ่มเพาะพลังของเขาแข็งแกร่ง อีกทั้งทักษะของเขานั้นสามารถกล่าวได้ว่าสมบูรณ์แบบ”
 
 
“อย่างไรก็ตามเขามีลักษะพิเศษบางอย่าง ใบหูของเขานั้นเป็นสีแดง และมีฟันที่แหลมคม”
 
 
“เพราะลักษณะที่พิเศษของเขา จึงทำให้บางคนสงสัยว่าเขาอาจจะเป็นสัตว์อสูร อย่างไรก็ตาม มันมีข้อห้ามที่ไม่ให้ปลูกฝังเทคนิควิญญาณปิศาจลงในสัตว์ป่า ดังนั้น จึงมีคนจำนวนเพียงเล็กน้อยที่รู้สึกถึงลักษณะที่พิเศษของเขา”
 
 
“เป็นไปไม่ได้ที่เขาแข็งแกร่งขนาดนั้นแต่ไม่มีชื่อเสียง ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ ชื่อของเขาต้องสั่นสะเทือนไปทั้งโลก เช่นนั้นแล้วเหตุใดจึงไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร”
 
‘ชูเฟิง’รู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
 

 
“เจ้ากล่าวได้ถูกต้อง ในปีนั้นเขาได้ชัยชนะจากอัจฉริยะของทั้งนิกายโลกวิญญาณและตระกูลเจี่ย เขาจึงมีสิทธิ์เหนือหอคอยอสูรฟ้า ต่อมาเขาทำให้ดินแดนของอาณาจักรทั้งเก้าตั้งสั่นสะเทือน แม้แต่ราชวงศ์ก็ยังต้องการผูกมัดเขา และเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่เป็นมิตร”
 
 
“แต่น่าเสียดาย เมื่อเขาเอาชนะสองอัจฉริยะแล้วนั้น เขาได้หายตัวไป จึงเป็นธรรมดาที่จะไม่มีใครรู้จักชื่อของเขา และเขาก็เป็นคนที่ลึกลับมาก”
 
 
“สำหรับอัจฉริยะทั้งสองคน หลังจากที่พวกเขาพ่ายแพ้ พวกเขารู้สึกท้อแท้และแยกตัวกันออกไป แม้ในตอนนี้พวกเขาจะยังไม่ปรากฎตัวออกมา แต่ด้วยความสามารถที่พิเศษของพวกเขา ข้าเชื่อว่าถ้าหากพวกเขาปรากฏตัวออกมาในตอนนี้ พวกเขาจะต้องแข็งแกร่งอย่างมากแน่นอน”
 
 
“จริงๆแล้ว เพราะความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสองคน จึงทำให้ไม่มีใครกล้าบุกอาณาจักรจิตวิญญาณ ถ้าพวกเขาทั้งสองคนกลับมา พวกเขาต้องถูกจัดอยู่ในอันดับแรกของเก้าอาณาจักรอย่างแน่นอน”
 
 
“อัจฉริยะทั้งสองมีชื่อว่าอะไร”
 
‘ชูเฟิง’กล่าวถาม
 

 
“อัจฉริยะจากตระกูลเจี่ยมีชื่อว่า เจี่ยชี่ ”
 
 
“อัจฉริยะจากนิกายโลกวิญญาณมีชื่อว่า กู่ เทียนเฉิน”
 
 
“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะยังมีชีวิตอยู่ในตอนนี้ พวกเขาก็คงเป็นเพียงชายชราในบั้นปลายชีวิตของพวกเขา ข้าสงสัยว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้น่าเกรงขามนัก”
 
 
“อ่า……..น่าเสียดาย ที่ทั้งสองเป็นอัจฉริยะในรอบพันปีจะรู้สึกหดหู่”
 
ในฐานะที่เป็นคนของอาณาจักรจิตวิญญาณ เขารู้สึกสงสารอัจฉริยะทั้งสองคน
 

 
“ใช่มันเป็นเรื่องน่าเสียดาย แต่ข้ารู้สึกสงสารชายลึกลับที่เอาชนะอัจฉริยะทั้งสองคนมากกว่า จากการกระทำของเขานั้น ชื่อของเขาไม่สมควรที่จะไม่เป็นที่รู้จัก”
 
‘ชูเฟิง’กล่าว หลังจากรออยู่อย่างสงบถึงสี่ชั่วโมง ก็มีประกาศจากผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดคลุมสีขาวว่าจะเริ่มการทดสอบ มีประตูนับไม่ถ้วนภายในพระราชวังใหญ่ ภายใต้การจัดการของนิกายโลกวิญญาณ
 
‘ชูเฟิง’ได้จับกลุ่มกับอีกสองคน และเดินเข้าห้องไป หลังจากเข้าไปในห้อง ก็มีประตูอีกบานหนึ่งตั้งอยู่อีกฟากของห้อง ที่หน้าประตูนั้นมีชายวัยกลางคนสวทชุดสีเทาอยู่ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณชุดคลุมสีเทา มีรูปปั้นมนุษย์สามคนทีทำจากเหล็กสีดำตั้งอยู่กลางห้อง และมีการวางรูปแบบวิญญาณอย่างง่ายไว้บนพวกมัน ทำให้ทำลายได้ยากกว่าปกติ
 

 
“ทำลายพวกมัน จำนวนครั้งจำกัดในเลขหลักเดียว”
 
ชายวัยกลางคนกล่าวอย่างราบเรียบ
 

 
“ข้าจะไปเป็นคนแรก ข้าเพียงต้องทำลายสิ่งนี้ภายในสิบครั้ง”
 
ชายคนที่อยู่ซ้ายมือของ’ชูเฟิง’ก้าวออกไป
 
*หลักเดียวของจีนคือ 1-10 ครับ
 
เพราะสิบของจีนเป็นตัวอักษรตัวเดียว คนๆ นี้มีร่างกายสูงกว่าสองเมตร กล้ามเนื้อแขนของเขาค่อนข้างหนากว่าขาของ’ชูเฟิง’ ดูจากลักษณะภายนอกดูเหมือนกับเขาจะเป็นผู้ใหญ่ที่เข้มแข็ง เขามาถึงหน้ารูปปั้น ขั้นแรกเขาเริ่มอุ่นร่างกายของเขา
 
มีเสียงการดัดนิ้วมือดังออกมาอย่างชัดเจน เขาส่งออร่าที่อยู่ระดับ 3 ขั้นกำเนิดวิญญาณ เขาปล่อยหมัดของเขาออกไป คล้ายกับการชกกระสอบทราย
 
*****เคร้ง*****เคร้ง*****เคร้ง*****เคร้ง*****
 
กำปั้นกระแทกกับรูปปั้น เสียงดังราวกับเหล็กปะทะกัน บางครั้งก็เกิดประกายไฟขึ้น หลังจากกำปั้นที่สิบ บนรูปปั้นก็มีรอยแตกปรากฏขึ้น รอยแตกแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นรูปปั้นก็ถูกแยกออกเป็นสองส่วนและร่วงลงมาที่พื้น ในชั่วขณะนั้น ชายหนุ่มหมุนตัวกลับมายิ้มไปทาง ‘ชูเฟิง’และหญิงสาวที่อยู่ทางขวามือของ’ชูเฟิง’
 
จริงๆ แล้วนั้น เขาตั้งใจส่งยิ้มให้กับหญิงสาวมากกว่า ถึงแม้นางจะไม่มีความงามมากนัก แต่หน้าอกของนางก็เป็นที่ดึงดูดใจของชายหนุ่มยิ่งนัก ชายหนุ่มยิ้มบาน แสดงให้เห็นฟันขาวของเขาให้แก่หญิงสาว
 
เขาได้แสดงความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อของเขาแล้ว หญิงสาวก็ไม่ได้มองมาที่เขา แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจและยังคงยิ้มเพื่อดึงความสนใจต่อไป
 

 
“ ผ่านเฉียดฉิว !!! ”
 
อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินเสียงประกาศผลทดสอบดังมาจากด้านหลัง สีหน้าของชายหนุ่มก็ดีขึ้นทันที ในขณะที่เขากระตุกมุมปากของเขา
 
 
 
 
 
แปลโดย คุณ#
 
แล้วพี่เฟิง จะต้องใช้กี่ฝ่ามือกัน ? ? ? ? ? ? ? ?
 
ที่มา: