ตอนที่แล้วตอนต่อไปวันที่สองของการแข่งขันได้เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับบรรยากาศที่น่าแปลกประหลาดใจ การแข่งขันของนักเรียนปีแรกได้สิ้นสุดลงด้วยชัยชนะของชั้นเจ้าหญิง…ครัซยังเข้าร่วมเป็นตัวแทนและแสดงถึงความกล้าหาญของเขา มีจำนวนของการแข่งขันที่เป็นที่น่าสงสัยเมื่อได้มองไปในวิธีการแข่งขันของพวกเขา แต่ก่อนราชวงศ์พวกเขาสู้กันอย่างยุติธรรม
วันที่พวกเขาจะต้องสู้และแข่งขันกันก็มาถึง ชั้นของรูเดิลได้รู้สึกแย่ ซึ่งรูเดิลกำลังอยู่ในช่วงที่เลวร้ายมาก นั่นเป็นเพราะวิธีการต่อสู้ที่รุนแรงของยอดตัวแทนอย่าง ลุกซ์ และยูเนียส ที่เขาได้รับ
ใช่ เขาหมดแรง แต่. . .
“ ในที่สุดก็มาถึง! เราจะต้องชนะอย่างแน่นอน! ”
เขาช่างเป็นคนที่มีพลังมากมายเสียจริงๆ ในห้องโถงได้มี ลุกซ์ และยูเนียส ที่ได้เล็ดรอดออกมากจาห้องพยาบาล …และควบคู่ไปกับเวกัส รุ่นพี่ที่คอยฝึกกับเขาในทุกๆเช้า ผสมกับบาซิลลี่ พวกของเขาที่มานั่งเชียร์เขาเช่นกัน
ในห้องโถง ชั้นของอัลเลตในฝั่งตรงข้ามของสนาม พวกเขาได้เตรียมตัวระมัดระวังชั้นของรูเดิลเป็นอย่างดี เนื่องจากเขาได้รับชัยชนะจากตัวแทนที่แข็งแกร่งมาทั้งนั้น แต่กับเรื่องนี้ พวกเขาก็ยังแน่ใจว่าพวกเขาสามารถที่จะชนะ
ooo
และจากเริ่มต้น รอบชิงชนะเลิศเป็นเรื่องที่ร้อนแรงที่สุด การแข่งขันรอบสุดท้าย คะแนนได้ถูกตั้งไว้ที่สองต่อสอง และตอนนี้ทุกคนรู้ว่า พวกเขาสามารถนับถอยหลังถึงตอนจบที่น่าตื่นเต้น
รูเดิลยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของอัลเลต กำลังรอสัญญาณของผู้ตัดสิน และในขณะที่เขารอ อัลเลตได้พูดขึ้น
“ ดูเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังอยู่บนไฟ… แต่ถึงอย่างนั้น สิ่งที่นายจะเจอมันน่ากลัวกว่านั้น เมื่อฉันได้เข้ามาร่วมในการแข่งขันในครั้งนี้ ฉันกลัวว่ามันจะดูเหมือนกับว่าฉันกำลังรังแกคนที่อ่อนแอ ”
ในความถากถางดูถูกของอัลเลต รูเดิลได้ประกาศกับตัวเองอย่างจริงจัง ใช่ รูเดิลรอเพื่อให้ถึงเวลานี้ และจากผลการแข่งขันจนถึงตอนนี้ เขามองความถากถางของอัลเลตเป็นเรื่องปกติเพียงเท่านั้น … แต่เขาจะพิสูจน์ให้ดูว่าอัลเลตคิดผิด รูเดิลได้เตรียมดาบไม้ของเขา
ในขณะที่เขามุ่งเน้นความสนใจไปที่การแข่งขัน ความเจ็บปวดของเขาดูเหมือนว่าจะจางหายลงไป
เมื่อเห็นรูเดิลเป็นเช่นนั้น อัลเลตบ่นพึมพำถึงความน่าเบื่อกับอาการจริงจังเหล่านั้นของรูเดิล เขาเอามือไขว้หลังเพื่อยืนยันว่าพร้อมกันแล้วทั้งสองฝ่าย ผู้ตัดสินได้เริ่มให้สัญญาณ
ooo
เมื่อดูในห้องโถงของราชวงศ์ พวกเขาได้กลั้นลมหายใจเมื่อได้มองถึงการแข่งขันที่คลี่คลายอยู่ต่อหน้าต่อตาของเขา นี่มันไม่ใช่การแข่งขันระหว่างนักเรียนหลักสูตรขั้นพื้นฐาน การแข่งขันของสองคนนี้อาจจะเทียบได้กับรุ่นพี่ในขั้นอื่นๆ หรือแม้แต่อัศวินชั้นสูง เมื่อมองดูการต่อสู้เขาก็ได้กลั้นลมหายใจของเขาเช่นกัน
( มะ..มาสเตอร์!! ทำไมนายถึงหายใจเร็วเช่นนั้น!? หากนายแพ้ในครั้งนี้ มาสเตอร์ต้นแบบก็ฉันก็จะเสียไปด้วย )
ฟีน่าตื่นตระหนกเอียงซ้ายเอียงขวาอยู่ในการครั้งขัน ในขณะที่ไอลีน…
“ โอ้ นั่นช่างวิเศษมาก อัลเลตจะต้องชนะ! ”
เขาได้ช่วยชีวิตน้องสาวตัวน้อยๆของเธอ และรูปลักษณ์ที่สวยงามนั้น รูปแบบของเขาได้ทับซ้อนกับอัศวินที่เธอเคยรัก สำหรับไอลีน อัลเลตคืออัศวินในอุดมคติ
หากแต่ความประทับใจของราชินี เป็นสิ่งที่สำคัญเหนือกว่าสิ่งอื่นทั้งหมด เธอได้ใช้ผ้าปิดปากของเธอลัเอนตัวลงไปข้างหน้าเล็กน้อย เพื่อที่จะยังคงรักษาภาพลักษณ์เอาไว้ พระราชาพยายามถามความรู้สึกของเธอ
“ นั่นเป็นอย่างไร เธอเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เธอชอบ? ”
เมื่อออกจากช่องว่างของความเงียบ ราชินีได้ตอบคำถาม
“ ใช่ เด็กชายที่ชื่อว่ารูเดิล ทายาทที่ถูกต้องตามกฎหมายแห่งบ้านอาร์ช ดูเข้มแข็งเสียเหลือเกิน แต่… อัลเลต แห่งบ้านฮาร์ดี้ ก็คง… ”
ดวงตาของราชินีเบิกกว้างกว่าปกติ เมื่อรู้สึกว่าอัลเลตก็เป็นผู้ชายที่แข็งแรง ราชินีกำลังจะอธิบายในลักษณะนี้ … ตั้งแต่เริ่มต้น ราชินีก็ได้ชื่อชอบผู้ที่มีความแข็งแรง ในวัยหนุ่มของเขา เอลเบทต์ ได้เก่งวิชาของดาบ และมันถูกต้องที่จะบอกว่าเธอตกหลุมรักทักษะของเขา แต่เธอได้ถูกบังคับให้ดูการแข่งขันของนักเรียนชั้นพื้นฐาน และด้วยความเคลื่อนไหวที่ป่าเถื่อน เธอทนไม่ได้ที่จะดู…เธอคิด
แต่ในความเป็นจริง เธอได้เริ่มต้นด้วยบุตรชายแห่งขุนนางทั้งสาม เธอสามารถเป็นพยานในการต่อสู้ที่น่าสนใจ แต่อย่างไรก็ตาม …
“ สิ่งที่ลดลงในรอบชิงชนะเลิศ สิ่งที่เพิ่มเติมในรอบสุดท้าย … หนึ่งในนั้นเป็นอีกระลอกของความเข้มแข็งที่จะเริ่มขึ้น หากแต่อีกคนดูเหมือนไม่มีน้ำหนักเลย หากจะพูดไปแล้ว รอบระหว่างรูเดิลและยูเนียสน่าจะเป็นรอบที่ดีกว่า ”
ราชินีเปิดความสนใจของเธออีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะสุญเวียความสนใจ
“ แล้วเธอคิดว่าใครจะชนะ? ”
ในคำถามที่ไม่ใยดีของกษัตริย์ ราชินีตอบอย่างไม่สนใจ
“ งั้น ผู้ชนะจะต้องเป็น… ”
ฟีน่าสังเกตอารมณ์ของพ่อและแม่ของเธอ
( ฟัฟฟี่ของฉัน!! อาณาจักรขนปุยปุยของฉัน !! มาสเตอร์!! เดี๋ยวก่อน! ”
ความซื่อสัตย์ของความต้องการที่เธอมีให้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ooo
มันคือการแข่งขันที่อัลเลตยากที่จะจินตนาการได้ ทั้งในการต่อสู้ด้วยดาบและเวทย์มนต์ อัลเลตคิดว่าเขาจะได้เป็นหนึ่ง แต่รูเดิลยังคงไม่แพ้ ไม่ อาจจะพูดได้ว่าเขาคือผู้ชนะ ,รูเดิล…
( เพลงดาบของเขาเทียบได้กับยูเนียส! เวทย์มนต์ของเขาในตอนนี้ยังคงมีมากกว่าลุกซ์! มันไม่ได้แข็งแรง… อัลเลตขาดระดับการครอบงำของเทคนิค ถ้าฉันจะชนะ ฉันไม่มีทางเลือก ที่จะแทงเข้าไปในข้อบกพร่องนี้! )
ในขณะที่เขาคิดเช่นนั้น การโจมตีของรูเดิลได้เข้ามาจากด้านต่างๆ และเป็นความจริงที่ว่า ร่างกายของรูเดิลกำลังเสียเปรียบอยู่เสมอ
ในห้องโถงเสียงสนับสนุนอัลเลต – ผู้ช่วยชีวิตเจ้าหญิง- และผู้ชมส่วนใหญ่เป็นผู้ที่ให้กำลังใจอัลเลต แต่ในการแข่งขันครั้งนี้เป็นเรื่องที่ยากของการเอาชนะ เพราะได้มีรูเดิลเป็นอุปสรรค!
“ ทำไมนายไม่เข้ามาในเกมของฉัน…เพียงแค่แพ้ไป! ”
ความพุ่งพล่านของอารมณ์ที่หงุดหงิด เขาได้หยิบดาบวิเศษมาใช้ด้วยความเร่งรีบ ดาบไม้ของเขาถูกหุ้มด้วยเปลวไฟ ในรูปแบบของมีดที่ทำจากไฟนั่นเอง แต่ขนาดของมันประมาณสองเท่าของตัวมนุษย์ อัลเลตเหวี่ยงมันไปรอบๆ เข้าไปที่รูเดิล
“ นาย!! คนอย่างนาย!! ก็ควรที่จะได้รับความเจ็บปวดอย่างทวีคูณ!!!! ”
อัลเลตเหวี่ยงดาบของเขาเข้าไป…ในขณะที่รูเดิลก็ได้หลบพลังนั้น รูเดิลยังคงร่ายเวทย์มนต์ของเขาเข้าไปในดาบ ดาบพิเศษของเขา เขาได้สร้างเลียนแบบดาบวิเศษ ดาบวิเศษของรูเดิลเป็นเวทย์มนต์ที่บริสุทธิ์ที่วิ่งขนานเข้าไปในตัวของดาบไม้ รูปร่างและใบมีดถูกว่างอย่างเป็นระเบียบ
ความยามของมันไม่มีอะไรที่ไม่ดี … แต่ใบมีดของอัลเลตลงมาพร้อมกับเวทย์มนต์ของรูเดิล รูเดิลเหวี่ยงดาบของเขาเอง เวทย์มนต์ล้อมรอบทิ้งใบ แต่เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน ดาบวิเศษของอัลเลตได้วิ่งตัดผ่านเวทย์มนต์ของรูเดิล
“ อะ..อะไรอยู่กับที่! ฉันไม่รู้วิธีการย้าย…ขี้ขลาดเอ้ย! ”
ในตอนนี้เขาพยายามประท้วงผู้ตัดสิน รูเดิลปิดตาขวาของเขาเอง เขารีบยกดาบของเขาเพื่อป้องกัน แต่บางทีดาบไม้ก็ได้มาถึงขีดจำกัด ของพวกเขาเป็นช่วงเวลาของผลกระทบ
“ กะ..กรรมการ! ฉันไม่สามารถใช้ดาบของฉัน อุ๊…เวลาชั่วคราว! ”
ตอนนี้ดาบของเขาหลุดไปทันทีจากเวทย์มนต์ของรูเดิล และเขารู้สึกกลัวดวงตาที่จริงจังของรูเดิลเสียแล้ว
( ทำไม!? ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้!!? โลกนี้เป็นของฉัน…นี่ไม่ใช่โลกที่ฉันมีบทบาท!!!? ”
รูเดิลวางอาวุธของเขาลง การต่อสู้ที่ไร้อาวุธทั้งสองคนดูเหมือนจะเป็นความยุติธรรมที่ดี การต่อสู้อย่างดุเดือดก่อนที่เขาสองคนจะล้มลงไป เป็นอัลเลตที่ยังไม่สามารถลุกขึ้นยืนมาได้ เขากำลังจะแพ้ และเขาทำอะไรไม่ได้ในขณะนี้ เขาได้แต่คิดถึงชีวิตของเขา ก่อนที่เขาจะเกิดใหม่…ความจริงที่อัลเลตรังแกชีวิตของเขาเอง
( วันแล้ววันเล่า…ฉันก็ได้ตายในอุบัติเหตุ และเกิดใหม่เข้าสู้โลกของเกมที่ฉันรัก ฉันโดนโกง! ฉันยังมีสถานะ! ใบหน้าของฉันไม่ได้หน้าเกลียด! …และยัง ยัง แม้แต่ที่นี่…นายระรานฉันถึงที่นี่!!! )
ใบหน้าของอัลเลต เหยเกด้วยความกวาดกลัว มันถูกถ่ายทอดด้วยหมัดของรูเดิล อัลเลตคลานอยู่ในสนาม เป็นฉากที่ไม่ต่างอะไรจากอดีตของเขา
( ฉันกลัว! กลัว! กลัว! …ฉันถูกรังแกอีกครั้งด้วยตัวละครที่แข็งแกร่งตัวนี้ …)
รูเดิลมายืนต่อหน้าของอัลเลต อัลเลตกลัวแม้แต่จะเงยหน้ามองเขา
เสียงเชียร์รอบข้างกำลังส่งกำลังใจให้อัลเลต…และเขากำลังเย้ยหยันรูเดิล
“ ลุกขึ้น! ทำไมนายไม่ต่อสู้กับฉัน อัลเลต!!!? ”
หมัดของรูเดิลสะเทือนในหัวใจที่แข็งแกร่งของเขา มันมาจากความโกรธ …เสียงจากความว่างเปล่าที่รูเดิลตะโกนออกมาทำให้รู้ว่าความโกรธกำลังปะทุมากยิ่งขึ้น นั่นยิ่งทำให้อัลเลตรู้สึกลัว
“ ฉันยินดีกับความพ่ายแพ้! ปล่อยให้ฉันแพ้!! ”
“ ลุกขึ้นเถอะอัลเลต ! ได้โปรด ในที่สุดฉันก็มาถึงที่นี่… ฉันพยายามทุกอย่างเพื่อมาถึงจุดนี้ ! ฉันต้องการที่จะชนะ! ฉันต้องการให้นายจำฉัน! แต่…อัลเลตนายแข็งแกร่ง นี่ไม่ใช่นาย!! ”
กับคำพูดเหล่านั้น อัลเลตลุกขึ้นยืนพิงรูเดิล รูเดิลตอบเข้าด้วยการนำเข้าการแข่งขันในรอบต่อไป การแข่งขันครั้งนี้ดูไม่มีอะไรเอาเสียเลย
ซึ่งต่างจากการแข่งขันในระดับสูง มันก็จริง การต่อสู้ระหว่างเด็ก แต่มีการเชียร์จากฝูงชน
ooo
“ ฝ่ายไหนชนะ? ”
ฟีน่าพร่ำเพ้อถึงอาณาจักรของขนปุยและตื่นเต้นอยู่คนเดียว
และพี่สาวของเธอ ผู้ที่พูดขึ้นมา
“ ช่างป่าเถื่อน … ฉันเกลียดบ้านอาร์ช สารเลว!! ”
และกษัตริย์
“ ตอนนี้ค่อนข้างเป็นวิธีการต่อสู้อย่างลูกผู้ชาย ดังนั้น … นี่ไม่ใช่เป็นบ้านอาร์ชที่เสียเปรียบ? ”
ใบหน้าของราชินียังคงไม่เปลี่ยน เธอมองลงไปที่สนามบนพื้นนั่น เธอยังคงเชื่อการคาดคะเนของเธอ และเลือกที่จะไม่ตอบกษัตริย์
ครูใหญ่นั่งมองราชวงศ์และนักเรียนของเขาอย่างเงียบๆ มากกว่าการแข่งขัน คือพวกเขาทั้งคู่เป็นนักศึกษาของสถาบัน … เขาคิด หากผลการแข่งขันนี้เป็นข่าวดีสำหรับพวกเขาทั้งสอง …
ooo
การต่อสู้ระหว่างลูกผู้ชายของเขาทั้งสอง แม้ในสถานการณ์นี้ ผู้ชมในห้องโถงต่างส่งเสียงให้กำลังใจ ถึงแม้ส่วนใหญ่จะเป็นกำลังใจที่มีให้อัลเลต แต่แน่นอนมันย่อมมีให้รูเดิล
“ มันยังไม่จบ! ”
ใบหน้าของอัลเลตและรูเดิล เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าที่น่ากลัว
รูเดิลใช้พลังงานทั้งหมดของเขาในครั้งสุดท้าย เขาหุ้มกำปั้นของเขาด้วยเวทย์มนต์ของลม… ในตอนท้าย รูเดิลเหวี่ยงหมัดแห่งเวทย์มนต์นั้นของเขามุ่งตรงมาที่อัลเลต ผู้ชมในห้องโถงที่เห็นล้วนแต่กลั้นลมหายใจเมื่อเห็นเขาทั้งสองทรุดลง รูเดิลกระเด็นออกมาจากความแข็งแกร่งและเวทย์มนต์ลมของเขา และอัลเลต ที่ได้รับแรงผลักขนาดนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตเขา…หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้นอนนิ่งในสักพัก ท่ามกลางเสียงเชียร์ในห้องโถง
“ ลุกขึ้น อัลเลต!!! ”
“ อย่าพ่ายแพ้เพื่อคนที่ชื่นชมนาย อัลเลต!!! ”
“ นายไม่สามารถที่จะแพ้เจ้าโง่นั่นได้ !!! ”
นักศึกษาต่างเชียร์อัลเลตและเยาะเย้ยไปที่รูเดิล ภายในทั้งหมดเริ่มด้วยเวกัส รุ่นพี่ของเขา ที่ออกมาส่งเสียงให้กำลังใจแก่รูเดิล
“ อย่ายอมแพ้รูเดิล!!!! แสดงให้พวกเขาเห็นผลของการฝึกฝนทุกวัน ”
ลุกซ์และยูเนียสต่างก็น้ำตาไหลออกมา แม้จะมีอาการบาดเจ็บและการขากซึ่งมานาของเขา เขาก็ไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาออกมาได้ เสียงของมิเลียปะปนไปกับพวกเขา
“ ฉันจะไม่ยกโทษให้นาย ถ้านายแพ้ รูเดิล!!! ”
“ ลุกขึ้นเร็ว และเรียกตัวเองว่าผู้ชนะ! ”
“ อย่ามัวแต่นอนหลับและยืนขึ้นเดี๋ยวนี้!!! ”
ในคำพูดของทายาทของสามขุนนาง รอบๆเพื่อนต่างส่งกำลังใจ รวมถึงชั้นของรูเดิลเอง
“ ลุกขึ้น รูเดิล!!!! ”
“ นายสัญญาว่าจะอยู่กับเราจนจบ!!! ”
“ อย่ายอมแพ้ให้แก่อัลเลต!!! ”
ในตอนท้าย อิซูมิส่งเสียงดังออกมา
“ นายจะหลับต่อไปอีกนานแค่ไหนรูเดิล!!!? ความแข็งแกร่ง …อัศวินที่แข็งแกร่ง นายจะต้องเป็นดรากูน ใช่!!? ”
ในส่วนของการทรุดตัวลงของรูเดิล เขาได้พยายามที่จะใช้แขนพยุงตัวเขาออกจากพื้นดิน แต่เขาได้ล้มลง เขาต้องพยามอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง…และในขณะที่เขากำลังจะสิ้นแรงลง เงาของมังกรได้บินผ่านตัวของรูเดิล และ…
“ ใช่แล้ว…ฉันตัดสินใจที่จะเข้ามาเป็นดรากูน! นี่แหละคือเหตุผลที่ฉันไม่สามารถที่จะพ่ายแพ้ … ฉันจะต้องเข้มแข็ง! และฉันตัดสินใจจะเป็นดรากูนที่แข็งแกร่งไม่แพ้ใคร!!!!
เสียงสนับสนุนและร้องด้วยความดีใจ เขาพยายามลุกขึ้นด้วยขาที่สั่นระรัว และอัลเลตไม่ได้พยายามที่จะยืนขึ้นมา ขาที่สั่นของไม่ได้ฟังใคร หัวใจของเขาได้ยอมรับการพ่ายแพ้และไม่ว่าจะสูงขนาดไหน เขาก็ไม่อาจที่จะยืนขึ้นได้อีก
“ พระเจ้าาาาาาา… ”
เสียงของอัลเลตถูกกลบด้วยเชียงเชียร์ที่มีขึ้นอยู่ในห้องโถง ผู้ตัดสินประกาศผู้ชนะ
“ ผู้ชนะ ได้แก่ รูเดิล อาร์ชชช!!! ”
ooo
ในห้องพักของราชวงศ์ ฟีน่ายืนขึ้นจากที่นั่งของเธอ เธอตื่นเต้นและดีใจมองไปท้องฟ้าด้วยความสุขของเธอ และเธอยังตะโกนออกมา
“ ใช่แล้วววว!!!!! เขาชนะ!!! ”
( มาสเตอร์ของฉัน นายชนะ!!! นายช่างน่าอัศจรรย์จริงๆ หัวใจของฉันเต้นแรงอย่างถึงที่สุด นายก็รู้! เมื่อมีนายเกี่ยวของ หัวใจของฉันจะผิดปกติเสมอ!! )
“ ละ..ลูกทำอะไร ฟีน่า? ”
กษัตริย์มองลูกสาวของเขาด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่พี่สาวของเธออ้าปากขึ้นด้วยความประหลาดใจ ภายในทั้งหมด ครูใหญ่กระโดดโลดเต้นของเขาอย่างลิงโลด ในที่ที่ไม่มีใครสามารถมองเห็น
ในสนามที่สามารถมองเห็นได้จากห้องโถง เพื่อนร่วมชั้นของเขาวิ่งวนล้อมรอบผู้ชนะด้วยความดีใจอย่างที่สุด พวกเขาพยายามที่จะพาเขาออกไปยังห้องพยาบาล ในขณะที่รูเดิลพูดบางอย่างที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจเกี่ยวกับวิธีการแข่งขันในครั้งนี้ และเป็นที่ถกเถียงกัน … เขาบอกว่าเขาอยากที่จะอยู่จนจบ หากแต่ร่างกายของเขาแต่ร่างกายของเขาเหมือนจะไม่ได้ยิน
( นายชนะเขา …ชนะอัลเลต )
ครูใหญ่คิด..และอัลเลตได้ถูกนำออกไป
อัลเลตถูกหามออกไปในเปลหาม เขาบอกว่าจะล้มตัวลงนอนในห้องพักรอ ในขณะที่เขาอยู่เพียงคนเดียวในห้อง อัลเลตได้ร้องไห้ออกมา
“ ฉัน…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่สามารถเปลี่ยนมันได้ ”
ภายในห้องพัก เพื่อนร่วมชั้นของอัลเลตคนหนึ่งได้เขามาหาเขา อัลเลตคิดว่าเขาจะต้องเข้ามาตอกย้ำเขาและจะมาพูดจาไม่ดีกับเขา
แต่…
“ อะ..อีกนิดเดียว อัลเลต … ฉันแน่ใจว่านายจะชนะในครั้งต่อไป..ฉันคิดเช่นนั้น ”
เพื่อนร่วมชั้นของเขาพูดขึ้น แม้กระทั่งตอนนี้เขาพยายามที่จะเป็นเพื่อนกับอัลเลต ฉันควรจะลบล้างคำพูดเหล่านั้นหรือไม่ …อัลเลตคิด และได้ร้องไห้ขึ้นอีกครั้ง
( อ่อ แบบนี้นี่เอง ทำไมฉันถึงไม่ได้สังเกตเห็น … ฉันต้องการเพื่อน ฉันพยายามหาเหตุผลที่จะหาคนเข้ามาในเกมของฉัน เพื่อที่ฉันคิดว่ามันคือความสุข และฉันคิดว่าทุกคนจะชอบฉัน … ทำไมฉันถึงไม่ตระหนักสิ่งที่มันง่ายยิ่งกว่า )
“ อะ..อัลเลต! นายกำลังบาดเจ็บ!? ฉันจะตามหมอให้ ”
เพื่อนร่วมชั้นของเขาได้วิ่งตามหมอให้เขาอย่างรวดเร็ว เสียงเชียร์ที่เขาสามารถได้ยินผ่านประตู … เหมือนเขากำลังจะได้เป็นเพื่อนกัน … อัลเลตคิดเช่นนั้น เขาได้ร้องไห้ในรอยยิ้ม. . .