การกระทำในการต่อสู้รุนแรงของสองดรากูน รูเดิลและยูเนียสได้ประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม พวกเขาประสบความสำเร็จแต่ก็ได้วางปัญหา
 
“ ของจริงมันต่างกันจริงๆ ”
 
ในทางตรงกันข้ามกับความสุขเล็กน้อยของรูเดิล ลิลิมอยู่กับตัวเองอย่างจริงจัง ด้านมืดและอาการซึมเกิดขึ้นกับเธอ
 
‘ ฆ่าเขา …คู่หมั้นที่ทรยศเธอ… ฆ่ารูเดิล!!! ’
 
“ ฉันจะฆ่านาย! ฉันจะฆ่านายยย!!! ”
 
ความคิดและความแตกต่างภายในร่างกายของเธอ ร่างกายของรูเดิลตอบสนองอย่างรวดเร็ว  แต่จากการเคลื่อนไหวร่างกาย ประสบการณ์ของรูเดิลขาดทักษะในหลายสาขามากเกินไป ลิลิมยังไม่ได้ใช้เวทย์มนต์ของเธอเพราะมันมีขีดจำกัด
 
ความแตกต่างของประสบการณ์ไม่เกี่ยวข้องกับการทรมานของรูเดิล แต่ถึงดังนั้น รูเดิลยังคงต่อสู้เพื่อช่วยลิลิม เขาต้องช่วยคนที่แข็งแกร่งกว่าเขา แต่รูเดิลมีความตั้งใจที่จะเติมเต็มความเจ็บปวดนั้น
 
หัวใจของรูเดิล ได้ยินเสียงมังกรของลิลิม
 
‘ บุตรของมนุษย์ อะไรคือความตั้งใจของเจ้า เจ้าอาจจะจริงจังที่จะช่วยเจ้านายของข้า ขอบคุณที่คิดเช่นนั้น หากเจ้าจะช่วยเธอ เจ้าจงฆ่าเธอ! ถ้าเธอยังมีชีวิตอยู่ ทั้งหมดที่ยังอยู่จะคงเป็นทุกข์ ‘
 
เสียงของมังกรดังก้องผ่านหัวใจของรูเดิล รูเดิลยังคงเผชิญกับลิลิม มังกรเดินไปด้านหลังของเขาตามที่เขาเรียก
 
“ มาก และทรมานมาก…เชื่อว่าไม่มีใครจำเธอได้! นั่นไม่ใช่วิธีการที่มันควรจะจบ ! ”
 
รูเดิลทุบดาบของเขาเข้าไปยังลิลิม ใบมีดของเธอมีการเคลื่อนไหวอย่างลื่นไหล เธอสามารถควบคุมมันได้อย่างดี
 
“ นายกำลังพยายามที่จะเอามังกรของฉันไป… เหมือนกับว่า ทุกคนก็จากไป มันเป็นแบบนี้เสมอ เพราะฉันมันน่ารังเกียจ! หากนายเกลียดสายตาของฉัน ก็พูดมันออกมาเลย ฉันจะควักมันออกมาและทำตามทุกอย่างที่นายต้องการ ดังนั้น ได้โปรดอย่าทอดทิ้งฉัน !!!! ”
 
ดวงตาสีดำสนิทของลิลิมหลั่งน้ำตา และรูเดิลได้มองไปยังความโศกเศร้าของเธอ  ใช่ ความรู้สึกของลิลิมมันช่างคล้ายกับรูเดิลในช่วงเวลาก่อนที่เขาจะได้พบกับมังกร  เป็นอีกเหตุผลที่เขาไม่สามารถที่จะทิ้งลิลิมได้
 
เดิมที่รูเดิลก็แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง ที่ไม่มีใครรักแม้กระทั่งครอบครัวของเขาเอง เขาจะถูกทอดทิ้งโดยคู่หมั้นของเขา แคทีย่า เขาก่อความเสียหายให้ประเทศและหนีไป และอ้อนวอนต่ออาณาจักรที่พยายามจะทำให้เขามีข้อบกพร่อง
 
เป็นผลให้นายพลของจักรวรรดิตัดเขาลงราวกับขยะ เขาได้กลายเป็นตัวตลกของเหล่าทหาร จนกลายเป็นความอนาถเล็กๆ แต่รูเดิลกับมีบทบาทสำคัญในการต่อสู้ โดยทั่วไป ศัตรูคือเหตุการณ์ที่สัญญาณเริ่มต้นของบทสรุป
 
ในขณะที่รูเดิลไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกั สิ่งที่อยู่ในใจของเขาดึงไปที่เขา บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงหมดหวังที่จะช่วยเหลือรูเดิล
 
“ มันจะจบ! ฉันจะฆ่าแกเอง! ”
 
ลิลิมเข้ามาพร้อมกับมีด และเวทย์มนต์ของเธอ รูเดิลดึงดาบของเขาออกจากกางเกงและเข็มขัดด้วยมือซ้าย ขีดจำกัดของดาบของรูเดิลได้ใกล้สิ้นสุด เขามีความรู้สึกที่ไม่ดีเกี่ยวกับมัน เขาจะไม่สามารถที่จะต่อสู้อีกต่อไป แต่เขาไม่สามารถที่จะต่อสู้ด้วยมือเปล่า…รูเดิลคิดว่าเขายังเอาการกระทำที่จะนำมาถึงจุดสิ้นสุด
 
ooo
 
จากวิธีที่เล็กน้อยที่ห่างกัน แคทีย่าและยูเนียสยืนมองพวกเขาทั้งสอง แต่จากระยะห่างเพียงเล็กน้อยของยูเนียสและแคทีย่า ยูเนียสเกิดคำถามในหัวของเขา
 
( ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มีกลิ่นที่เหม็นนัก? )
 
เขาไม่สามารถที่จะทนกลิ่นควันของมีสได้
 
“ … มันกำลังจะจบลงเร็วๆนี้ ฉันขอขอบคุณที่นายไม่ได้หยุดฉันในเวลานี้ มิฉะนั้นรูเดิล ซามะ จะตาย ”
 
“ อ้ะ? เขาไม่ได้กำลังจะตาย จนกว่าเขาจะได้กลายเป็นดรากูน ตามที่เขาได้เจตนาไว้ ”
 
ยูเนียสตอบเธอไปด้วยความมั่นใจ ‘ สิ่งที่เป็นพื้นฐานของมัน! ’ แคทีย่าส่งสายตาเหมือนว่าเธอกำลังจะพูด กับแคทีย่า ดรากูนเป็นเพียงกองอัศวินของประเทศ ในขณะที่พวกเขาจะต้องเข้มแข็งและอดทน เธอตระหนักดีถึงความสำคัญของประเทศ
 
ความคิดในอุดมคติกำลังวิ่งขัดกับความเป็นจริง… มากกว่าการที่ได้เป็นดรากูน ผู้คนอยากที่จะเป็นอัศวินชั้นสูงที่ปกป้องบุคคลสำคัญของประเทศได้มากขึ้นนั่นคือความสุขในการทำงานของเขา นอกจากนั้นหากใครไม่ได้รับความไว้วางใจจากเจ้านายแล้วนั่นคือเหมือนความฝันที่สลายลงไป
 
ในทางตรงกันข้าม การทำงานของดรากูนได้เสี่ยงอันตรายเกินไป และแม้ว่าคุณจะได้รับความไว้วางใจจากราชวงศ์ จะมีเพียงคุณเท่านั้นที่ต้องกระโจนเข้าสู่การทำงานที่อันตรายมากขึ้น
 
“ นายกำลังโหยหาอะไร?  ความฝันคืออะไร?  เมื่อนายเองก็ยังไม่รู้ ”
 
ได้ยินเสียงบ่นของแคทีย่า ยูเนียสถอนหายใจในขณะที่เขามองไปยังการต่อสู้ของรูเดิล
 
“… คุณค่าที่แตกต่างกันจากคนสู่คน รูเดิลรู้หน้าที่ของดรากูน และเขาเข้าใจวิธีการที่พวกเขากำลังใช้ และเขาก็จะไม่ยอมแพ้…นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงสนับสนุนเขา ”
 
หลังจากที่ยูเนียสได้ดูรายละเอียด แคทย่ากลับมาที่ตาของเธอเพื่อดูการต่อสู้
 
“ ฉันอิจฉา…บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเกลียดเขามาก ”
 
รูเดิลยังคงไล่ทำตามความฝันของเขา แคทีย่ารู้สึกว่าตัวเองอิจฉาในส่วนนั้นของเขา ความฝันของเธอที่จะได้กลายเป็นเจ้าหญิง แต่ในความเป็นจริงเธอเกิดมาในการจัดอันดับที่เป็นกลาง  เธอทีพรสวรรค์ที่พบได้ตั้งแต่เด็กการเป็นอัศวินของเธอ
 
ความสามารถเหล่านั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนรอบตัวเธออิจฉา หากเธอสามารถที่จะทิ้งพวกเขาเธอจะต้องทำในขณะนั้นๆ แต่ดาบที่ยึดสวนของเธอและเหล็กที่แข็งแกร่งปกคลุมเสื้อผ้าของเธอ …  แคทีย่าถูกเลี้ยงดูในลักษณะดังกล่าว แต่รูเดิลได้อยู่อย่างสดใสมากเกินไป
 
แคทีย่ามองดูพวกเขาทั้งสอง
 
ooo
 
เข็มขัดในมือซ้ายของรูเดิลพันรอบแขนข้างขวาของลิลิม เป็นการปิดผนึกมัน โดยที่ทั้งสองฝ่ายสามารถใช้แขนอีกข้างหนึ่งและเข้าสู่การต่อสู้อย่างแข็งขัน ลิลิมนำมีดของเธอขึ้นในมือซ้ายเพื่อจะฟันไปยังรูเดิล รูเดิลปัดมีดนั่นด้วยดาบของเขา
 
“ ฮ่าๆ เหมือนนายจะไม่สามารถใช้ดาบนั่นได้อีกต่อไป ”
 
เช่นเดียวกับที่ลิลิมบอก  ดาบของเขาแตกกระจายไปทั่ว รูเดิลได้ใช้การเรียนรู้ทุกเคล็ดลับในหนังสือ เขาสามารถมองเห็นมันได้เป็นอย่างดี ลิลิมไม่ให้เวลาผ่านไปเปล่าๆ เวลานี้เธอได้ผลักให้เขาล้มลง และเริ่มสั่นปีกมหัศจรรย์บนหลังของเธอ  การสั่นสะเสือนและเสียงที่น่ารังเกียจถาโถมเข้าใส่รูเดิล
 
“ ค๊า! ”
 
รูเดิลพยายามที่จะหนีออกจากตำแหน่งนั้น แต่ที่แย่ไปกว่านั้น มีดของเธอเริ่มสั่น
 
“ มันเป็นเทคนิคที่ฉันไม่ค่อยได้ใช้ในการรบ แต่…ยังไงล่ะ? ฉันสามารถตัดเหล็กได้เหมือนกับตัดเนย ดังนั้นฉันจะค่อยๆฝานผ่านดาบของนาย และหัวใจของนาย ”
 
ลิลิมพูดขึ้น ร่างกายของเธอสั่นไหว มีดของเธอเริ่มกินเข้าไปที่ดาบของเขา และในช่วงเวลาก่อนที่ดาบจะถูกตัด ไม่สามารถอดทนได้ถึงจุดใดๆ  เสียงดังราวกับดาบกำลังโหยหวน ปล่อยประกายไฟไปกับมีดอย่างรุนแรง
 
แต่ในตอนสุดท้ายของการสิ้นสุด  ราวกับว่ามันต้องการที่จะปกป้อง รูเดิลเจ้านายของมัน จุดของใบมีดบินไปต่อหน้าต่อตาของลิลิม … ยิ่งกว่านั้นลิลิมถูกบังคับให้ย้ายจากจุด ในช่องว่างที่หายไป รูเดิลกู้ท่าทางของเขาและตึงเธอไว้กับพื้นดิน
 
แรงที่ถูกผลักลง ทำให้มีดหลุดไปจากมือของเธอและเธอกำลังคิดว่าเธอจะถูกฆ่าให้ตายโดยรูเดิลที่ยึดกับตัวเธอ เธอค่อยๆปิดดวงตาของเธอลง
 
( พอแล้ว.. ในตอนนี้ฉันกำลังจะตาย… )
 
“ ลืมตาสิ! เธอ เธออยู่ที่นี่ใช่ไหม? ”
 
ในคำพูดของรูเดิล ลิลิมเปิดตาของเธอ  ขณะที่เธอทำ เธอพบว่ารูเดิลจ้องมองลึกลงไปยังดวงตาของเธอ และเธอก็ให้คำพูดไหลออกมาจากปากของเธอที่ไม่เกี่ยวข้องกับความประสงค์ของเธอ
 
ลิลิมกำลังอยู่ในความสับสน รูเดิลเดินไปกับลมหายใจที่คล่อง
 
“ ฉันไม่รู้ว่าเธอคือใคร และไม่รู้เป้าหมายของเธอ แต่เธอดู…หากเธอกำลังจะสร้างปัญหาอีกรอบ ฉันไม่สามารถที่จะอยู่เฉยๆได้! ”
 
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!! นายกำลังทำให้ฉันหัวเราะ ที่คิดว่านายจะดูแลเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมของนาย แต่จำเอาไว้นะ โลกนี้อาจจะได้รับการยอมรับจากนาย แต่นั่นเป็นเพียงการแนะนำนายไปยังจุดสิ้นสุด ไม่ว่านายจะไปไกลแค่ไหน นายจะไม่มีวันพบกับรางวัล เหมือนกับฉัน นายจะถูกทอดทิ้งจากโลกใบนี้ ”
 
รูเดิลกำลังเผชิญหน้ากับผู้ร้ายลิลิมที่พูดกับเขา
 
“ แล้วยังไง? ”
 
‘ …อะไร? ’
 
“ ใครจะสนล่ะ หากโลกจะทอดทิ้งฉัน! ฉันก็ไม่ได้อยู่คนเดียว มันเป็นอย่างนั้นเสมอ…มีใครอยู่เคียงข้างฉันมาเสมอ มีคนที่สนับสนุนคนที่เห็นแก่ตัวอย่างฉัน ใครจะยอมรับฉัน! ดังนั้นฉันจะจำเธอ ลิลิม และฉันจะรับรู้’เธอ’ ฉันจะบอกว่าเธอสามารถอยู่ที่นี่ ตอนนี้? ”
 
ในคำพูดเหล่านั้น รูเดิลจูบเบาๆลงบนหน้าผากของลิลิม บางทีมันอาจจะเป็นแบบของผู้ปกครองที่มีให้กับเด็ก มันเพียงพอที่จะสงบจิตใจของเธอ
 
“ ขอบคุณ…รูเดิล ”
 
‘ ดังนั้น สำหรับฉันตระหนักว่านายคือ… ’
 
เสียงนั้นออกมาจากริมฝีปากของลิลิม ก่อนที่เธอจะหมดสติลง หมอกสีดำค่อยๆลอยออกจากร่างกายของเธอ เมื่อหมอกจางลง สีผิวและผมของเธอก็กลับคืนสู่สภาพเช่นเดิม
 
และเขาเอื้อมยกเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา รูเดิลเริ่มอุ้มเธอมา รูปแบบของอัศวินหนุ่มที่ได้อุ้มสาวน้อยแสนสวย เมื่อเห็นอย่างนั้น แคทีย่ารู้สึกอดไม่ได้ที่จะอิจฉาลิลิม
 
มังกรลมปลดปล่อยมือของมันจากมังกรแดงและวิ่งเข้าหาเขา พื้นดินสั่นสะเทือนภายใต้ร่างที่ใหญ่ของมัน
 
‘ บุตรแห่งมนุษย์…เจ้าทำตามสัญญาที่มีให้แก่ข้า ’
 
“ ฉันจะช่วยเธอ ฉันจะรายงานที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้เช่นกัน  ฉันสามารถให้ยืมอำนาจของพวกเขา ดังนัน้เธอสามารถให้เวลาเพียงเล็กน้อย? ”
 
รูเดิลยังคงไม่ยอมแพ้ และในขณะที่เขาได้ช่วยไว้  มังกรลมไม่สามารถพูดอะไร มันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
 
‘ ดูเหมือนว่าเพื่อนของฉันจะมีความใกล้ชิด… ’
 
Ooo
 
จากรายงานของแคทีย่า และการตรวจสอบของผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา เขาจะนำไปที่รองกัปตันของดรากูน เขาจะให้ลิลิมขึ้นภายในไม่กี่ชั่วโมง ตั้งแต่เขาลงของเขา…ความประทับใจแรกที่เลวร้ายที่สุดยังคงเป็นส่วนเดียวกัน
 
เจตนาทำร้ายกับบุตรชายคนโตของบ้านแห่งสามขุนนาง และค่าใช้จ่ายอื่นๆ หัวของเธออาจจะต้องบิน แต่รูเดิลยังคงเลือกที่จะช่วยเหลือเธอด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
 
รูเดิลได้รายงานว่าไม่มีอะไร แต่ความจริงเขาไม่ได้พยายามที่จะสนับสนุนการกระทำของลิลิมในเรื่องที่เกี่ยวกับเธอได้ทำ เขาลงหัวของเขาลงในขณะที่เขาได้พูดกับรองกัปตัน
 
“ คุณไม่สามารถที่จะทำอะไรเพื่อช่วยเหลือเธอได้เลยหรอ!? เธอเป็นคู่หมั้นของฉัน ”
 
รูเดิลก้มหัว ในขณะที่รองกัปตันก็เป็นทุกข์อย่างไม่สิ้นสุด เขายังต้องการที่จะช่วยลิลิม ที่ยังมีอนาคตรออยู่เบื้องหน้าของเธอ แต่นั่นไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่เธอได้มีปัญหา  ไม่ใช่แค่รูเดิล
 
“ ขอบคุณสำหรับความเชื่อมั่น แต่…เมื่อมันใหญ่โตขนาดนี้… ”
 
ขณะที่รองกัปตันพยายามที่จะพูด ยูเนียสและลุกซ์ก็ได้เลือกที่จะพูด
 
“ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น หากฉันบอกพ่อฉันว่าฉันได้ต่อสู้กับดรากูน เขาจะต้องโม้ไปทั่วเลยล่ะ ”
 
“ ฉันก็ไม่สนใจหรอก ฉันสามารถเขียนจดหมดที่เหมาะกับบ้านของฉัน ”
 
ในคำพูดจากเขาทั้งสอง ดวงตาของรูเดิลได้เป็นประกาย  แต่ทั้งสามไม่เพียงแค่ได้รับบาดเจ็บ ยังมีบาซฺลลี่และเวกัส ที่ยังได้รับบาดเจ็บอีกเช่นกัน เวกัสที่ยืนโดยยืมไหล่ของบาซิลลี่เลยต้องจับความรู้สึกของรูเดิล
 
“ ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าที่ฉันเจ็บตัวเพราะได้สู้กับยักษ์ ”
 
“ เวกัส นายแน่ใจนะ? ”
 
“ นี่เป็นการช่วยเหลือ รูเดิลจะกลับมาในสักวัน ”
 
รองกัปตันมองไปรอบๆทั้งห้าคนที่ยินก้มหัวให้แก่เขา
 
“ ฉันสัญญาอะไรไม่ได้นะ แต่ฉันจะทำทุกอย่างที่ฉันสามารถที่จะได้รับความเมตตาของเธอ เราจะพาเธอไปยังเมือง ดังนั้น….เดี๋ยวก่อน แคทีย่า เธอก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน! … ไม่ ไม่เป็นไร ”
 
แคทีย่าเก้ๆกังๆกับรองกัปตัน เธอตั้งใจที่จะมา แต่…กลิ่นของเธอยังคงเป็นที่รบกวน แม้มังกรของเธอเองยังคงยืนห่างจากเธอ
 
“ นี่ไม่ใช่ความผิดของฉันนะ! ฉันบอกนายแล้ว!… ผู้หญิงคนนั้น  โถ่เอ้ย! ”
 
. . .