‘เย่เฟิง’กวาดตามองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนจะมีแค่ชายหนุ่มรูปงามคนนั้นที่อยู่บริเวณนี้ปราศจากเงาของ’หลงหวางเอ๋อ’โดยสิ้นเชิง ซึ่งมันทำให้เรื่องง่ายขึ้นเยอะสำหรับ’เย่เฟิง’ เขาไม่ต้องมาคอยกังวลว่าหญิงสาวจะเข้ามาจู่โจมเข้าแบบก่อนหน้านี้
 
‘เย่เฟิง’เดินตามหลังชายหน้าบากและเจ้าอี้เปยอย่างช้าๆ ชายหนุ่มลอบสังเกตุชายหนุ่มคนนั้นที่ดูเหมือนเขากำลังพยายามรังควาญคู่รักคู่หนึ่งอยู่
 

 
“ว่าไงล่ะ ฉันหลงเสียนคนนี้มีเงินอยู่เยอะแยะเลยนะ แค่ไปนอนกับฉันสักคืนให้สักหนึ่งหมื่นก็ยังได้ ตกลงไหม?”
 
ชายหน้าหล่อเหลาหรือ’หลงเสียน’คนนั้นกีดขวางคู่รักหนุ่มสาวอย่างไม่สนใจอะไร ท่าทียโสโอหังของเขาแสดงออกมาขณะที่พูดกับผู้หญิงที่น่ารักคนนั้น
 

 
“คุณจะบ้าเหรอ ช่วยหลบไปด้วยค่ะ?”
 
หญิงสาวน่ารักคนนั้นดุว่าชายหนุ่มอย่างไม่รุนแรงนัก เธอใส่เสื้อเชิทสีขาวกระโปรงสีดำที่ดูเข้ากันอย่างสวยงาม ดูเหมือนว่าเธอพึ่งออกมาจากโรงแรมพร้อมกับแฟนหนุ่มของเธอ เพียงแค่ลองฟังจากเสียงหญิงสาวก็รู้ว่า’หลงเสียน’เป็นตัวน่ารังเกียจในสายตาของหล่อน
 

 
“ไม่เอาน่า ทุกคนต่างก็มีราคาเป็นของตัวเองทั้งนั้น ถ้าหนึ่งหมื่นไม่พอสองหมื่น ไม่สิสามหมื่นเลยเป็นอย่างไรล่ะ?”
 
‘หลงเสียน’หัวเราะเสียงดัง
 

 
“เห็นมั้ยว่าสำหรับฉัน ผู้หญิงสวยงามฉันยอมจ่ายให้ในราคางามเลย”
 
พูดจบ’หลงเสียน’ก็มองชายหนุ่มคู่รักของหญิงสาวคนนั้นอย่างดูถูก
 

 
“นี่คุณ มันไม่ตลกแล้วนะ”
 
ชายหนุ่มคนนั้นมีลักษณะสูงใหญ่และแข็งแรง เมื่อเห็น’หลงเสียน’พูดจาไร้สาระมากเข้าเขาก็ขยับเอาตัวมาบังหน้าแฟนสาวพร้อมกับจ้องมองชายหนุ่มหล่อเหลาคนนั้นอย่าข่มขู่
 

 
“ขอโทษซะ แล้วฉันจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้น…”
 
 
“ว้าว นี่นายกล้าขู่ฉันงั้นหรือ”
 
ใบหน้าที่มีใฝอยู่ใต้คางของเขายิ้มเย้ยหยั่น
 

 
“นี่แกน่ะ ฉันพึ่งจะมาถึงที่นี่ แล้วฉันก็กำลังขาดผู้หญิงด้วย แฟนของแกน่ารักถูกใจฉันดี เพราะฉะนั้นแกหุบปากไปได้แล้ว ขอฉันยืมแฟนแกสักคืนนึงมาเล่นสนุกหน่อยโอเคไหม เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาหรอกนะ ฮ่าๆๆ”
 
คำพูดของเขาเรียกความสนใจต่อผู้คนที่เดินผ่านไปมา สายตาพวกเขาเหล่านั้นแสดงถึงความรังเกียจเดียจฉันต่อ’หลงเสียน’ แต่ถึงแม้พวกเขาจะเห็นเรื่องแย่ๆเช่นนี้เกิดขึ้นก็ไม่มีใครสักกคนที่กล้าเดินออกมาพูดอะไร ใครล่ะที่อยู่ๆจะกล้าแกว่งเท้าไปหาเสี้ยนด้วยตัวเอง
 
คู่รักหนุ่มสาวอีกคู่หนึ่งที่อยู่บริเวณนั้นพยายามเดินเลี่ยงออกไปทางถนนเพราะความกลัวต่อ’หลงเสียน’ แฟนหนุ่มของหญิงสาวจ้องมอง’หลงเสียน’ด้วยความโกรธ สีหน้าของเขาถมึงทึง เขาจะทนต่อไปได้อย่างไรในเมื่อชายหนุ่มตรงหน้าพูดจากับแฟนของเขาเช่นนี้?
 

 
“พี่ใหญ่เย่?”
 
ชายหน้าบากผู้เห็นเหตุการณ์เช่นกันหันมามอง’เย่เฟิง’ เขาไม่ต้องการให้’เย่เฟิง’ไปยุ่งเรื่องคนอื่นมากนัก
 

 
“ไม่ต้องไปสนใจ เดี๋ยวเราเข้าไปเปิดห้องไว้ก่อนสามห้อง อี้เปยช่วยหาซื้อเสบียงแถวนี้ให้ฉันที หลังจากกินเสร็จฉันจะได้ออกเดินทางเลย”
 
‘เย่เฟิง’เดินตรงเข้าไปยังโรงแรมโดยเพิกเฉย’หลงเสียน’และคู่รักหนุ่มสาวคนนั้นอย่างสิ้นเชิง ชายหนุ่มคิดกับตนเองว่ายังไงก็ตาม’หลงเสียน’คงไม่กล้าที่จะฉุดหญิงสาวคนนั้นกลางที่แจ้งเช่นนี้
 
ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปสอด ถ้าเลือกได้เขาอยากหลีกเลี่ยง’หลงเสียน’ไว้ก่อน   ชายหนุ่มเข้าไปเปิดห้องอย่างรวดเร็ว ส่วนอี้เปยออกไปซื้อเสบียงตามลำพัง เมื่อจัดการเรื่องห้องเสร็จทั้งชายหน้าบากและ’เย่เฟิง’เข้าไปในห้องที่ติดกกันเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาจะอาศัยอยู่ที่นี่ระยะหนึ่ง
 
ห้องอยู่บนชั้นสามสภาพโดยรวมค่อนข้างดูดี แต่’เย่เฟิง’ไม่ได้สนใจมากนักเขากลับเลือกที่จะมองหาทางออกจากที่นี่ ชายหนุ่มคิดว่าจะใช้หน้าต่างเป็นทางออกกระโดดลงไปชั้นล่างเพื่อไม่ให้ใครพบเห็น พิจารณาจากระดับพลังยุทธของเขาตอนนี้กระโดดจากชั้นสามที่สูงประมาณสิบเมตรยังถือว่ามีความเสี่ยงอยู่
 
เขาลองพยายามคิดหาถึงวิธีทางอื่น ‘เย่เฟิง’ลงมือปลอมแปลงโฉมตนเอง ครึ่งชั่วโมงต่อมาเจ้าอี้เปยกลับมาจากการซื้อของ เขาได้เนื้อแห้ง บิสกิตและน้ำแร่รวมไปถึงสิ่งของเล็กน้อยอื่นๆที่ถูกใส่ไว้ในกระเป๋าเป้เดินทางใบเล็ก ทั้งหมดนี้เพียงพอสำหรับคนทั่วไปที่จะอยู่ได้อย่างน้อยถึงสามวัน
 
สำหรับ’เย่เฟิง’เขาสามารถอยู่ได้ถึงหนึ่งอาทิตย์จากเสบียงเหล่านี้ ‘เย่เฟิง’หยิบกระเป๋าเป้สีดำจากเจ้าอี้เปยมา ทันใดนั้นเขานึกอะไรบางอย่างออกจึงถามเจ้าอี้เปย
 

 
“ข้างนอกนั่นเป็นอย่างไรบ้าง เกี่ยวกับชายหนุ่มคนนั้น”
 
 
“ตอนที่ผมกลับมาพวกเขาก็หายกันไปหมดแล้วครับ”
 
เจ้าอี้เปยรู้ว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร เขาตอบกลับด้วยรอบยิ้ม
 

 
“ผมว่าเจ้านั้นคงเป็นคนบ้าแหละ อยู่ๆมาหาผู้หญิงข้างทางด้วยวิธีแบบนี้ ต่อให้เป็นโสเภณีจริงๆคงยังไม่อยากจะตกลงกับเข้านั่นเลย หืม พี่เย่ทำไมเงียบไปล่ะครับ?”
 
‘เย่เฟิง’ไม่ได้กล่าวอะไร แต่เริ่มรู้สักกังวลขึ้นมา โดยนิสัยส่วนตัวแล้วเขาไม่ใช่คนดีซะทีเดียวนัก ถ้ามีใครสักคนตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย’เย่เฟิง’จะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น แต่โดยพื้นฐานอารมณ์ของเขาอ่อนไหวได้ง่ายมาก ชายหนุ่มจึงเริ่มเป็นห่วงเกี่ยวกับคู่รักหนุ่มสาวนั้นขึ้นมา
 
‘หลงเสียน’มาจากโลกของผู้ฝึกวรยุทธ์ แล้วเขาพึ่งมีเรื่องบาดหมางกับชายหนุ่มที่ดูท่าทางแข็งแรงนั่น ผลที่ออกมาคงดูไม่สวยแน่ๆ แต่เนื่องจากเจ้าอี้เปยไม่ได้เห็นสองคนนั้นอยู่ต่อแปลว่า’หลงเสียน’น่าจะจากไปแล้ว
 
เขากลับไปที่ห้องคนเดียว ชายหนุ่มไปเอาหน้ากากของเขามาเก็บใส่เป้สีดำ ทันใดนั้นจากนอกหน้าต่างของเขาได้ยินเสียงกระจกแตกขึ้นมา!   ตามด้วยเสียงผู้หญิงกรีดร้องแล้วจบด้วยเสียงวัตถุหนักๆตกกระทบพื้นอย่างรุนแรง
 
จากนั้นเสียงร้องของหญิงสาวก็เงียบไป!
 
‘เย่เฟิง’ย่นคิ้ว เขารีบเก็บของทั้งหมดวิ่งไปที่หน้าต่างในทันที เห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งอยู่ด้านล่างเต็มไปด้วยเลือดและไร้ซึ่งลมหายใจ
 

 
“นั่นไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นหรอกหรือ?”
 
ใจของชายหนุ่มเย็นเยียบ เสือสีขาวและกระโปรงสีดำ ผู้หญิงที่พึ่งมีเรื่องกับชายหล่อเหลาคนนั้น ‘หลงเสียน’ สภาพขณะนี้ทั้งชุดและกระโปรงของเธอฉีกขาดเต็มไปหมด ‘เย่เฟิง’เริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่
 

 
“อย่าบอกนะว่า เจ้าหน้าหล่อจากตระกูลหลงคนนั้นเป็นคนทำน่ะ?”
 
ทันทีที่’เย่เฟิง’คิดออกเช่นนั้นความโกรธเกรี้ยวปะทุขึ้นมาในหัวใจเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้แน่ชัดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นอย่างไรกันแน่ แต่การบังคับทำให้คนโดดลงมาจากตึกเช่นนี้ เจ้าบ้านั่นไม่สนใจอะไรเลยงั้นหรือ
 
ในโลกเทวะ’เย่เฟิง’เห็นความตายของผู้คนมามากมาย หรือแม้กระทั่งหลังจากมาที่โลกใบนี้เขาก็ยังเห็นภาพเช่นเดิมเกิดขึ้นเรื่อยๆ แต่เหตุการณ์คราวนี้แตกต่างออกไป ผู้หญิงที่ตายเป็นหญิงสาวที่ไม่ได้มีความผิดอะไรเลยแม้แต่น้อย!
 
ตรอกด้านหลังของโรงแรมโดยปกติไม่มีคนผ่านไปมาเท่าไหร่นัก แต่เมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิงกรีดร้องพวกเขาต่างเข้ามามุงดูจากนั้นหลายคนเริ่มกดโทร 120 ต่อสายหาตำรวจ
 
เลือดที่เจิ่งนองบนพื้นไม่ได้ทำให้’เย่เฟิง’สีหน้าแปรเปลี่ยนเลย กลับกันชายหนุ่มใส่ชุดกีฬาสีดำที่เขาหยิบมาจากรถฮัมเมอร์แล้วใส่หน้ากาก   ชายหนุ่มไม่ได้กระโดดออกจากทางหน้าต่าง เขาเดินออกจากห้องอย่างเงียบๆโดยที่แม้แต่เจ้าอี้เปยหรือชายหน้าบากก็ไม่ได้สังเกตุ
 
‘เย่เฟิง’เดินลงบันไปมาถึงล็อบบี้ของโรงแรม ในโรงแรมนี้มีลิฟท์ทั้งหมดสามตัว เขาหลบอยู่ด้านข้างของลิฟท์ตัวหนึ่ง ถ้าเจ้าสวะหลงเสียนอยู่ออกมา’เย่เฟิง’จะฉวยโอกาสนี้ปลิดชีพมันด้วยดาบของเขาซะ!
 
ถึงอย่างไรแหวนดาบมังกรโบราณของเขาก็เป็นอาวุธอันแสนสะดวกที่ไม่เหลือร่องรอยเวลาใช้ออก ดาบนี้ถูกสร้างด้วยเจินฉีเมื่อใช้เสร็จก็ไม่มีใครสามารถสืบหาหลักฐานจากมันได้อีก
 
ถ้าเสร็จทุกอย่างแล้วเขาจะมุ่งหน้าไปที่ภูเขาเพื่อหาสุสานโบราณตามแผนเดิม   ข่าวของหญิงสาวที่กระโดดลงมาจากโรงแรมกระจายไปอย่างรวดเร็ว กลุ่มคนตามวิ่งไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
 
ในที่สุดประตูลิฟท์ก็เปิดออกแต่กลับไม่ใช่’หลงเสียน’ที่ออกมาแต่เป็นชายหนุ่มที่ดูแข็งแรงคนนั้นในสภาพบอบช้ำ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกะวนกะวาย นั่นมันแฟนหนุ่มของหญิงสาวที่กระโดดลงมาไม่ใช่หรือ?
 

 
“ลิลลี่ ลิลลี่… ไอเจ้าสัตว์นรกนั่น…”
 
ชายหนุ่มที่แข็งแรงคนนั้นกระสับกระส่ายตะโกนชื่อหญิงสาวเสียงดังพร้อมกับวิ่งไปด้านหลังโรงแรมอย่างสะบักสะบอม   เมื่อเขาเห็นเลือดที่เจิ่งนองไปทั่วพร้อมกับร่างของหญิงสาวที่ไม่เคลื่อนไหวนอนจมกองเลือด ราวกับโดนสายฟ้าฟาด ชายหนุ่มทรุดตัวลงอย่างไร้เรี่ยวแรง
 
………………………
 
แปลโดยทีมงานGSI
 
Teepo_V : หลงเสียน นายไม่ตายดีแน่ -*-
 
ที่มา: