เมื่อได้ยินคำสารภาพของ’หลงเสี่ยน’ ‘หลงหวางเอ๋อ’ทนไม่ได้จนต้องด่าอย่างหยาบคาย
“ไอ้คนสับปลับ”
หมอนี่มาคนเดียว ทั้งยังถูกจับตัวและถูกข่มขู่โดยชายสองคนจากหมัดเทพทวาราอีก จริงๆแล้วเขาถือเป็นคนที่โง่เง่าที่สุดในบรรดาทั้งหมดของตระกูลแล้วด้วยซ้ำ ทำไมเธอถึงไม่เคยสังเกตเลยนะว่าตระกูลมังกรของเธอมีคนที่ไร้ประโยชน์ขนาดนี้ด้วย
‘เย่เฟิง’หรี่ตามองไปยังดวงตาทั้งคู่ของ’หลงเสี่ยน’ พลางคิดว่าชายหนุ่มผู้นี้จัดเป็นชั้นหนึ่งในบรรดาสวะอย่างแท้จริง มันทำได้แต่ข่มเหงผู้คนที่อ่อนแอกว่าเท่านั้น ต่อหน้าคู่รักหนุ่มสาวในเมืองหลินอันมันทำให้หญิงสาวผู้นั้นต้องกระโดดออกมาจากโรงแรมจนเสียชีวิต
แต่เมื่อ’หลงเสี่ยน’เผชิญหน้ากับเหล่าศิษย์ของกลุ่มหมัดเทพทวารามันกลับหวาดกลัวจนหัวหดถึงขั้นปัสสาวะรดกางเกงตัวเอง นอกจากนี้มันยังทรยศต่อ’หลงหวางเอ๋อ’ที่เป็นคนของตระกูลตนเองอีกด้วย
“มากับฉันเถอะ”
‘เย่เฟิง’พูดด้วยเสียงโทนต่ำพลางโอบร่างบางของ’หลงหวางเอ๋อ’ไว้ในวงแขน แล้วพุ่งตัวไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ใกล้ๆ เส้นทางนี้เป็นเพียงเส้นทางเดียวของถนนบนภูเขา หากเขาเริ่มต่อสู้กับกลุ่มคนกลุ่มนี้เมื่อไหร่เขาคงถูกตรวจพบจากกลุ่มอื่นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็น’หวงเหล่า’หรือคู่รักวิปริตจากวังดาบสวรรค์นั่น
ใครจะรู้กันว่าพวกเขาเหล่านั้นจะมาที่นี่เมื่อไหร่ ‘เย่เฟิง’ตัดสินใจชิงหลบหนีไปก่อน ชายหนุ่มเลือกที่จะพา’หลงหวางเอ๋อ’ติดมาด้วยและต้องการที่จะสั่งสอนคนทั้ง 2 จากกลุ่มหมัดเทพทวารา เขาจึงเข้าไปในป่าที่ห่างไกลจากเส้นทางนี้ เพื่อไม่ต้องกังวลว่าจะมีคนอื่นมาขัดขวาง
เป้าหมายสูงสุดของ’เย่เฟิง’คือการฉุดตัวคุณหนูตระกูลมังกรคนนี้ และจับเธอเป็นตัวประกันเพื่อใช้ต่อรองในการมุ่งหน้าไปยังยอดเขา ถ้าหากข้างบนภูเขาเต็มไปด้วยคนของตระกูลมังกร การจับตัว’หลงหวางเอ๋อ’ไว้จะทำให้อีกฝ่ายไม่กล้าลงมือกับเขามากนัก
ในตอนนั้นเขาจะฉวยโอกาสนี้ในการวิ่งเข้าสู่ทางเข้าสุสาน หากชายหนุ่มไปถึงสุสานเมื่อไหร่เขามั่นใจว่าจะสามารถสลัดคนอื่นๆหลุดออกไปได้เพราะมีแต่เขาเท่านั้นที่มีแผนที่
“คุณกำลังจะไปไหน?”
‘หลงหวางเอ๋อ’ไม่รู้จุดหมายของชายหนุ่มจึงถามขึ้นมาด้วยเสียงนุ่มนวล ขณะที่เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา หญิงสาวรู้สึกไม่สบายใจแม้แต่น้อย ร่างกายของเธอตั้งแต่เด็กยันเติบใหญ่ถึงขั้นนี้ ไม่เคยรู้สึกแปลกๆแบบนี้มาก่อน แต่ในขณะนี้พลังชี่ภายในร่างกายของเธอกำลังไหลเวียนอย่างบ้าคลั่งจากการควบคุมพิษ
เพียงแต่เธอไม่ได้มีความแข็งแกร่งพอที่จะฝืนพาตัวออกจากอ้อมแขนของ’เย่เฟิง’ หากเธอหยุดควบคุมการไหลเวียนของพิษลงแม้แต่ครั้งเดียวเมื่อไหร่ ตอนนั้นหญิงสาวก็คงทนฝืนฤทธิ์ของมันไม่ได้อีกต่อไป เธอไม่อยากให้ชีวิตของตัวเองต้องถูกทำลายเพราะของแบบนี้!
สองอย่างที่อยู่ในหัวของ’หลงหวางเอ๋อ’ก็คือไม่เลือกให้’เย่เฟิง’เปิดศึกกับชายสองคนจากหมัดเทพทวารา ก็ต้องให้คนของตระกูลมังกรหาตัวเธอให้เจอ
“มากับฉัน”
‘เย่เฟิง’ขำเล็กน้อย หน้ากากที่เขาใส่อยู่ตอนนี้ทำให้ท่าทางเขาดูน่ากลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ชายหนุ่มพาเธอมาจนเข้าไปสู่ด้านข้างของป่าแห่งหนึ่ง
“น้องหลัวลี่ รีบตามพวกมันไปเร็ว!”
เมื่อชายร่างสูงที่ดูชั่วร้ายคนนั้นเห็น’เย่เฟิง’มุ่งหน้าตรงไปยังป่า เขารีบกวักมือสั่งให้ชายหนุ่มผิวดำเป็นผู้นำไปทันที
“พี่หลัวเล่ย ผมไม่ได้เก่งแบบพี่นะ ทำไมพี่ไม่เป็นคนนำไปล่ะ?”
ชายผิวดำยังไม่ทำตามคำสั่งทันที เขากลับเริ่มระแวงขึ้นมา
“หือ ได้งั้นฉันจะเป็นคนนำไปก่อน นายพาเจ้าหน้าหล่อคนนี้ไปได้ใช่ไหม?”
ชายร่างสูงหัวเราะเล็กน้อยขณะสั่งให้อีกฝ่ายเป็นผู้แบก’หลงเสี่ยน’ เมื่อ’หลัวลี่’ได้ยินเช่นนั้นหน้าของเขาเริ่มเสียขึ้นมา
“ผู้ชายใส่หน้ากากคนนั้นเป็นคนที่สังหารดาบหมาป่าได้ในดาบเดียวนะพี่ ถ้าเกิดเขาลอบจู่โจมผม ผมคงไม่รอดแน่ๆ”
ถึงแม้ว่าเขาอยากจะจับ’หลงหวางเอ๋อ’มากแค่ไหน แต่เขาไม่ยอมเอาชีวิตตนเองไปเสี่ยงอย่างแน่นอน
“ถ้านายไม่ไปด้วย ฉันก็ไม่ไปเหมือนกัน เรื่องนี้นายไปจัดการเองก็แล้วกัน”
‘หลัวเล่ย’ก็ได้ยินชื่อเสียงของ ‘โม่จิ่วเกอ’ มาเช่นกัน เพราะแบบนั้นเขาจึงไม่อยากเป็นผู้นำทางอยู่ข้างหน้า
“นี่มัน…”
‘หลัวลี่’ลังเลอยู่ชั่วครู่ เขากัดฟันผงกหัว
“ถ้างั้นพี่ต้องคอยระวังให้ผมด้วยหล่ะ”
ชายหนุ่มผิวดำคิดว่าหากเขาปล่อยให้ชายใส่หน้ากากกับ’หลงหวางเอ๋อ’หนีไปในวันนี้ได้ พวกมันอาจจะนำปัญหาไม่รู้จบมาแก่เขาได้ ในเมื่อพวกตนเป็นคนวางยาแก่’หลงหวางเอ๋อ’ และชายใส่หน้ากากคนนั้นก็ดูไม่ธรรมดาทีเดียว ในอนาคตข้างหน้าหากทั้งสองร่วมมือกันชีวิตของพวกเขาคงลำบากเป็นแน่แท้
ยิ่งกว่านั้นหากหลงหวางเกิดมีชีวิตรอดจากไปได้เธอจะต้องบอกเรื่องนี้กับพ่อของเธออย่างแน่นอน สำนักหมัดเทพทวาราของพวกเขาคงไม่อาจรับมือกับความโกรธเกรี้ยวจากบิดาของ’หลงหวางเอ๋อ’ได้
“ใจเย็น ๆ ถึงแม้เจ้านั้นจะฆ่าดาบหมาป่าได้ แต่ดาบหมาป่าก็มีพลังยุทธ์เพียงแค่ห้าปีเท่านั้น”
ชายร่างสูง’หลัวเล่ย’หัวเราะออกมาเบาๆแล้วกล่าวต่อ
“อย่างไรก็ตาม ฉันหลัวเล่ยผู้นี้มีพลังยุทธ์ระดับแปดปี นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้เป็นพวกอ่อนแอแบบเจ้าดาบหมาป่านั่น เพราะงั้นไม่มีทางที่ฉันจะด้อยกว่าเจ้าหน้ากากหรอก”
หลังจากตกลงกันได้พร้อมกับ’หลงเสี่ยน’ที่ยังอยู่ในกำมือพวกเขา ชายสองคนตรงเข้าไปยังพุ่มหญ้ารถทึบไล่ตามชายสวมหน้ากากและ’หลงหวางเอ๋อ’ต่อ ในเมื่อพวกเขาลอบวางยา’หลงหวางเอ๋อ’และตั้งใจทำสิ่งน่าอับอายแบบนี้ พวกเขาจึงไม่สามารถแจ้งต่อเหล่าผู้อาวุโสให้มาช่วยเหลือได้
……
‘เย่เฟิง’โอบร่างของ’หลงหวางเอ๋อ’ไว้ในอ้อมแขน วิ่งผ่าป่าทึบอย่างไม่หยุดยั้ง เขาวิ่งไปมากกว่าหนึ่งพันเมตรแล้วตอนนี้จนกระทั่งมาถึงหน้าผาที่สูงจนไม่เห็นก้นบึ้งชายหนุ่มจึงหยุดฝีเท้าลง
“ระดับพลังยุทธ์สิบปี เยี่ยมมาก ช่างเป็นการพัฒนาที่ไวอย่างมหาศาลจริง!”
‘เย่เฟิง’รู้สึกได้ถึงเรือนร่างอันร้อนรุ่นในวงแขน เขาหัวเราะเสียงดัง ในเมื่อทั้งคู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้แน่นอนว่าชายหนุ่มต้องรับรู้ถึงระดับพลังของเธอ
“ค..แค่สี่ปี…”
ตอนนี้เองที่ความประหลาดใจแล่นเข้ามาในใจของ’หลงหวางเอ๋อ’ คนผู้นี้มีพลังเพียงแค่สี่ปีแต่เขากลับปลิดชีพดาบหมาป่าผู้ที่มีพลังถึงห้าปีได้ในดาบเดียว ยิ่งกว่านั้นความว่องไวของเขานั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ธรรมดาเลย และดาบสีแดงอันแปลกประหลาดที่ไม่รู้ว่าซ่อนอยู่ที่ไหนนั่นอีก…
เธอไม่รู้เลยว่า’เย่เฟิง’พึ่งจะเพิ่มระดับพลังถึงสี่ปีก่อนหน้านี้ไม่นานจากดูดซับพลังจากหญ้าวิญญาณประดับฟ้า ไม่เช่นนั่น’หลงหวางเอ๋อ’คงต้องคิดว่า’เย่เฟิง’เป็นสัตว์ประหลาดอย่างแน่นอน
“เอาแบบนี้มั้ย เธอถ่วงเวลาชายร่างสูงคนนั้น ส่วนฉันจะจัดการกับชายผิวดำเอง ว่ายังไงล่ะ?”
‘เย่เฟิง’พูดอย่างระรื่นขณะที่ก้มหน้ามามองใบหน้าอันงดงามของ’หลงหวางเอ๋อ’
“คุณก็เห็นนี่ว่าตอนนี้สภาพของฉันเป็นยังไง ฉันทำไม่ได้หรอก”
ใบหน้าของ’หลงหวางเอ๋อ’แดงก่ำมากขึ้นไปเรื่อยๆ ร่างกายของเธอเริ่มอ่อนลงราวกับจะละลายอยู่ในอ้อมกอดของ’เย่เฟิง’
“งั้นหรือ?”
‘เย่เฟิง’คิดอยู่สักครู่แล้วจึงกล่าวว่า
“ถ้างั้นฉันคงต้องทิ้งเธอไว้อย่างนี้นะ ดูสิฉันมีระดับพลังแค่สี่ปีเอง คงสู้กับผู้ชายร่างสูงคนนั้นไม่ได้แน่”
“เดี๋ยวสิ…”
หน้าของ’หลงหวางเอ๋อ’แดงระเรื่อ เธอลังเลอยู่ชั่วขณะแต่เมื่อพิจารณาสิ่งต่างๆอย่างรอบคอบแล้ว สิ่งที่’เย่เฟิง’พูดก็เป็นความจริง เธอไม่มีทางเลือกมากนักจึงได้แต่ตอบตกลง
“คุณต้องจัดการกับหลัวลี่ให้เร็วที่สุด นอกจากนี้คุณก็มีดาบที่ใช้ฆ่าดาบหมาป่า เพราะงั้นห้ามปล่อยเจ้านั่นหนีไปเด็ดขาดนะ เข้าใจไหม?”
“เอาตามจริงนะ ตราบใดที่เธอถ่วงเวลาผู้ชายตัวสูงคนนั้นไว้ ฉันก็สามารถฆ่าผู้ชายอีกคนได้ง่ายๆในไม่กี่วินาที”
‘เย่เฟิง’พยักหน้า ใบหน้าที่สวมหน้ากากของเขายิ่งทำให้เขาดูน่าสงสัยมากขึ้น แต่น่าเสียดายตอนนี้’หลงหวางเอ๋อ’ไม่ได้มีทางเลือกอื่นเหลืออยู่เลย เธอตัดสินใจว่าถ้าพวกเขาเริ่มต่อสู้กันเมื่อไหร่ เธอคงมีเวลาหลบหนีไปหาผู้อาวุโสของตระกูลเธอได้ ตอนนั้นพวกเขาก็สามารถช่วยเหลือเธอขจัดพิษในร่างนี้ออกไป…
“มาแล้ว”
‘เย่เฟิง’ยิ้มกริ่ม เรือนร่างหอมหวานยังคงแนบชิดกับอกเขา ชายหนุ่มขยับมือแล้วจับไปที่หน้าอกอันอวบอื่มซึ่งชูชันจากการถูกปลุกเร้าของยาที่’หลงหวางเอ๋อ’ได้รับและเคล้นคลึงมัน ผู้หญิงคนนี้ตกอยู่ในฤทธิ์ ‘ยาปลุกกำหนัด’ การกระทำของ’เย่เฟิง’จึงกระตุ้นมันให้ปะทุรุนแรงมากขึ้นไปอีก
ชายหนุ่มทำเช่นนี้เพื่อป้องกันไม่ให้’หลงหวางเอ๋อ’ฉวยโอกาสนี้หนีไป เมื่อถูกจับต้องแบบนี้ มันทำให้แก้มของหญิงสาวแดงเรื่อ ร่างกายเริ่มรู้สึกเร่าร้อนและแห้งผาก เธอพยายามใช้พลังกดฤทธิ์ของยาลงแล้วรีบสงบใจลง
จากนั้นจึงพุ่งตัวเข้าใส่คนที่ตามเธอมาพี่น้อง’หลัวลี่’ ‘หลัวเล่ย’
“แยกกันจัดการ!”
เมื่อเห็น’เย่เฟิง’และ’หลงหวางเอ๋อ’แบ่งเป็นสองกลุ่มเข้ามา ก็สร้างความตกใจอย่างมากให้กับ’หลัวเล่ย’ เขารู้สึกราวกับโดนกระทิงวิ่งเข้าใส่ ‘หลัวเล่ย’รีบสลัด’หลงเสี่ยน’ลงข้างทางและเริ่มเปิดฉากบุกใส่’หลงหวางเอ๋อ’
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า’หลงหวางเอ๋อ’ที่ตกในสภาพเช่นนี้ไม่สามารถรับมือกับอีกฝ่ายได้ดีนัก ขณะเดียวกันฝ่ายของ’หลัวลี่’และชายสวมหน้ากากก็กำลังพุ่งเข้าหากัน ‘หลัวลี่’ประหลาดใจอยู่บ้าง เขาไม่คาดว่าชายสวมหน้ากากจะเลือกตรงเข้ามาหาเขา ชายผิวดำเริ่มคิดหาวิธีกำจัดคนตรงหน้าในกระบวนท่าเดียว!
‘หลัวลี่’เคยได้ยินวิธีที่ชายสวมหน้ากากฆ่าดาบหมาป่า แต่เขาไม่ได้เห็นมันด้วยตาตนเอง ชายผิวดำเชื่อว่าด้วยตำแหน่งศิษย์ของ ‘สำนักหมัดเทพทวารา’ แม้ระดับพลังยุทธ์เขาจะด้อยกว่าดาบหมาป่า แต่เขายังมีปัญหาสู้กับชายสวมหน้ากากนี้ได้
เมื่อ’หลัวเล่ย’เห็นเช่นนั้น นี่ทำให้เขาต้องเหงื่อตก ‘หลัวเล่ย’ไม่ได้พบเจอกับดาบหมาป่าเช่นกัน ตอนนั้นเขาไม่ได้อยู่ในงานจัดแสดงสินค้าของหลางฝาง แต่เขายังคงหวาดกลัวกับชื่อเสียงของชายสวมหน้ากาก นี่ถ้า’หลัวลี่’สู้กับมันเพียงลำพังไม่ใช่ว่าเขารนหาที่ตายหรอกหรือ?
…………………………
แปลโดยทีมงาน GSI
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป