เมื่อทั่วทั้งร่างของ’หลงหวางเอ๋อ’จุ่มลงไปในน้ำที่เย็นของทะเลสาบ หญิงสาวรู้สึกปลอดโปร่งและค่อยๆหายใจออกด้วยความสบายตัว   หลังจากอาบน้ำจนสะอาดหมดจดแล้ว หญิงสาวจึงออกจากที่แห่งนี้ แต่ในใจของเธอยังคงคิดถึงชายสวมหน้ากากอยู่…….
 
เพียงแค่คิดถึงเรื่องนี้มันทำให้’หลงหวางเอ๋อ’อยากจะฆ่าตัวตายนัก แต่เธอยังตายไม่ได้หรอกจนกว่าจะเจอผู้ชายคนนั้นอีกรอบ   หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะที่อีกด้านเวลานี้’เย่เฟิง’รู้สึกทรมาณราวกับอยู่ในนรกเลยทีเดียว ตอนที่กระโปรงยาวสีขาวหลุดจากตัว ตามไปด้วยเสื้อสีชมพูดท่อนบนของเธอ
 
หน้าอกที่ใหญ่แน่นและชูชันทำให้ตาของ’เย่เฟิง’พร่าไปหมด เรือนร่างขาวๆของเธอทำให้หัวใจของชายหนุ่มรู้สึกราวกับโดนเหวี่ยงไปมาอย่างเดือนพล่าน   ไม่ต้องให้ใครบอกก็รู้ว่ารูปร่างของ’หลงหวางเอ๋อ’มันสวยจนแทบจะหาใครเทียบไม่ได้จริงๆ แต่โดยปกติแล้วหญิงสาวมักจะใส่เสื้อผ้าที่หลวมอยู่ตลอดเวลา
 
ซึ่งไม่มีใครรู้หรอกว่าทำไม นอกจากนี้ตัวของเธอยังมีลักษณะที่เล็กหากเทียบกับเหล่านางแบบตามปกนิตยสาร
 

 
“ถ้าเธอได้ฝึกเคล็ดวิชาเซียน “เปิดจุดชีพจร”แล้วละก็ การฝึกฝนเช่นนี้จะขับสิ่งสกปรกในร่างกายออกมา เหลือไว้เพียงร่างกายที่มีผิวอันสวยงามซึ่งจะทำให้หญิงสาวงามล้ำมากกว่านี้อีก แต่น่าเสียดาย…… ”
 
‘เย่เฟิง’คิดแบบนั้นแต่ตอนนี้เขายังไม่อยากรับความเสี่ยงใดๆจากการสอนทักษะเซียนให้กับเธอ   ยิ่งกว่านั้น’หลงหวางเอ๋อ’ยังเป็นหนึ่งในคนของตระกูลมังกร ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม’เย่เฟิง’ยังไม่สามารถไว้วางใจหญิงสาวได้อย่างสิ้นเชิงทีเดียว ถ้าชายหนุ่มสอนทักษะเซียนให้เธอแล้วเรื่องนี้มันหลุดไปถึงตระกูลมังกรล่ะ ใครจะรู้ว่าผลที่ตามมาจะเสียหายแค่ไหน?
 
ที่สำคัญที่สุด ความลับของเขาไม่สามารถเปิดเผยให้แก่ใครทั้งสิ้นยกเว้นคนที่เขาเชื่อใจเท่านั้น และอย่างน้อยตอนนี้’หลงหวางเอ๋อ’ก็ยังถือว่าเป็นศัตรูของเขาอยู่…
 
ตลอดช่วงเวลาที่ได้ยินเสียงน้ำถูกกวักขึ้นมาทำความสะอาดเรือนร่าง สร้างความเจ็บปวดอย่างเหลือแสนให้กับชายหนุ่ม อารมณ์ที่แปรปรวนอย่างไม่หยุดยั้งนี้ทรมาณเขา ตลอดครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เขาไม่ได้ลืมตาขึ้นเลยแม้แต่น้อย ทำให้ไม่สามารถเห็นเรือนร่างของหญิงสาวที่กำลังอาบน้ำอยู่
 
หากต้องมองดูอย่างทรมาณและทำอะไรไม่ได้ ‘เย่เฟิง’คิดว่าเขาเลือกที่จะปิดตาไปเสียจะดีซะกว่า พูดกันตามตรงแล้ว’เย่เฟิง’ถือว่าเป็นคนที่ใส่ซื่อยิ่งนัก มีสาวสวยอาบน้ำอยู่ตรงหน้า แต่ชายหนุ่มกลับเลือกที่จะไม่มองมัน
 
ทันใดนั้นความทรงจำบางอย่างแล่นเข้ามาสู่สมองของเขา ตอนที่’เย่เฟิง’พึ่งมาถึงที่โลกแห่งนี้ถูกซูเหมิงหานเข้าใจผิดว่าเขา ‘เป็นพวกถ้ำมอง’ นี่ทำให้ชายหนุ่มแอบยิ้มออกมาเล็กน้อย
 
ตอนนี้เองที่เขาคิดถึงดาวโรงเรียนคนสวย’ซูเหมิงหาน’ ความรู้สึกสับสนบังเกิดขึ้นในใจอย่างบอกไม่ได้
 

 
“ดูเหมือนว่าความคิดที่เคยมีอยู่ในใจของเด็กคนนี้มีผลกับฉันเหมือนกันนะ…”
 
(เด็กคนนี้ในหมายถึงเย่เฟิงคนก่อน ก่อนที่เย่เฟิงจากโลกเทวะจะเข้ามาสิงในร่างแทน)
 
ชายหนุ่มอดคิดถึงเรื่องต่างๆไม่ได้   ‘เย่เฟิง’ที่เติบโตขึ้นมาในโลกเทวะ ตั้งแต่เด็กเขาก็เฝ้าสังเกตผู้คนที่แข็งแกร่งในโลกของเขา ผู้คนเหล่านั้นมักจะมีภรรยาหลายคน การมีสามสี่ภรรยาถือว่าเป็นเรื่องปกติ ยิ่งไปกว่านั้นผู้ชายสามารถเลือกผู้หญิงได้ตามใจชอบ
 
หากพวกเขาคิดว่าหญิงสาวเหล่านั้นเหมาะสมกับตน ที่ร้ายกว่านั้นคือไม่มีใครเห็นว่ามันเป็นเรื่องแปลกเลย แต่เจ้าของร่างนี้ที่’เย่เฟิง’ได้มานั้นเติบโตในโลกสมัยใหม่อย่างมีการศึกษา การมีภรรยาเพียงคนเดียวถือเป็นเรื่องที่สมควร ความเชื่อของ’เย่เฟิง’คนเก่าส่งผลกับ’เย่เฟิง’คนปัจจุบันอย่างมากมาย มันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดต่อ’ซูเหมิงหาน’
 
แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเขาก็ไม่สามารถทิ้ง’หลงหวางเอ๋อ’ไปได้! เธอเป็นผู้หญิงคนแรกของเขา ทั้งก่อนและหลังเขาจะเกิดใหม่ที่นี่   ยิ่งไปกว่านั้น ‘หลงหวางเอ๋อ’ยังมีร่างชีพจรเทวะ……..
 
จนกระทั่งเสียงน้ำที่ถูกชำระร่างกายหยุดลง ‘เย่เฟิง’ก็ยังไม่เปิดตา แต่หลังจากที่เขาได้ยินเสียงใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบราวกับ’หลงหวางเอ๋อ’เสร็จธุระทุกอย่างเรียบร้อย
 
แต่หลังจากช่วงเวลาสั้น ๆ ‘เย่เฟิง’ได้ยินอะไรบางอย่างถูกฉีก “แคว๊ก”   หัวใจเขาถึงกับสะดุ้ง
 
‘เย่เฟิง’แหงนหน้าไปมองและเห็นเธอแต่งตัวเสร็จแล้ว แต่ปรากฎว่าเธอไม่มีความสุขเลย ‘หลงหวางเอ๋อ’ฉีกแผนที่สุสานโบราณออกเป็นชิ้น ๆ และโยนพวกมันลงพื้น กระจัดกระจายราวกับหิมะไปทุกที่
 

 
“อย่าทิ้งกันไปแบบนี้สิ”
 
‘หลงหวางเอ๋อ’กล่าวด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจ เธอหันกลับไปยังทะเลสาบและมองไปยังน้ำที่ใสของมัน ทะเลสาบนี้เชือมต่อกับโลกภายนอก ในเมื่อเธอเลือกที่จะใช้เส้นทางใต้น้ำออกไปเธอจึงไม่จำเป็นต้องใช้แผนที่อีก แน่นอนว่าหญิงสาวมีแผนนี้ในใจตั้งแต่แรกแล้ว ว่ายน้ำออกไปทางก้นทะเลสาบนี้ไง!
 
ตอนที่’เย่เฟิง’มองไปยังดวงตาของเธอ ชายหนุ่มก็รู้ทันทีว่าเธอคิดจะทำอะไร เขารู้ว่าทางน้ำใต้ดินของทะเลสาบแห่งนี้ไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก   แม้กระทั่ง’จูไป๋เหนี่ยว’ก็ยังไม่รู้ว่าทางน้ำใต้ดินนี้ไปสิ้นสุดที่จุดไหน! ถ้าหากมันยาวมากเกินไปจนไม่สามารถกลั้นหายใจได้ เช่นนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกัน?
 
ความคิดเหล่านี้ทำให้’เย่เฟิง’รู้สึกแตกตื่น ชายหนุ่มคิดว่า’หลงหวางเอ๋อ’ไม่น่าจะโง่ขนาดเลือกที่จะไปเสี่ยงตายใต้ทะเลสาบหรอกนะ!   แต่ก่อนที่’เย่เฟิง’จะได้ทันทำอะไร ‘หลงหวางเอ๋อ’กลั้นหายใจ “ตูม”
 
เสียงเธอกระโดดลงน้ำไปทันที รูปร่างอันสวยงามของเธอหายไปจากสายตาเสียแล้ว!
 

 
“ยัยบ้าเอ๊ย!!”
 
‘เย่เฟิง’สบถเสียงดังและรีบวิ่งออกจากที่ซ่อนตัวตามหญิงสาวไปอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะจับตัวเธอขึ้นมา   ตอนนี้เองที่เขาพึ่งมองเห็นภาพเขียนที่โดดเด่นบนผนังของสุสานโบราณ ชายหนุ่มหยุดเท้าลง   ดวงดาวเจ็ดดวงที่เรียงกันอย่างเป็นรูปแบบและยังถูกสลักไว้ไม่นานมานี้
 
“ตราของสำนักสุสานดวงดาว” นี่ต้องเป็นเธอแน่! ทันใดนั้นชายหนุ่มดีใจถึงขีดสุด!   ‘สำนักสุสานดวงดาว’ อยู่ในโลกแห่งเทวะ เป็นที่ๆ’ซูเฟยหยิ่ง’และ’เย่เฟิง’เคยพำนักอาศัย อย่างไรก็ตามสำนักแห่งนี้ได้ล่มสลายไปนานแล้วเนื่องจากทุกคนต่างละทิ้งมันไป
 
เหลือเพียงแค่สองคนเท่านั้น ดังนั้นตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก ‘ซูเฟยหยิ่ง’คอยสอน’เย่เฟิง’ถึงวิธีการเขียนตราประจำสำนัก   ตราดวงดาวเจ็ดดวงนี้ไม่ใช่ของที่พบเห็นได้ทั่วไป ถ้าไม่ใช่’ซูเฟยหยิ่ง’เป็นคนวาดมันจะมีใครที่ไหนอีก จะบอกว่าเรื่องบังเอิญงั้นหรือ?
 
ว่าแต่ว่า ตอนนี้’ซูเฟยหยิ่ง’ไปอยู่ที่ไหนกันแล้ว?   เธอยังอยู่ในสุสานโบราณอยู่รึเปล่า?   ขณะที่’เย่เฟิง’กำลังครุ่นคิดไม่ขยับไปไหน ทันใดนั้นเขารู้สึกได้ถึงการสั่นไหวเล็กน้อยบนพื้นและผนังของสุสานโบราณ
 

 
“ภาพลวงตางั้นเหรอ?”
 
‘เย่เฟิง’เงยหน้าขึ้นมอง สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้เขาตกใจราวกับถูกฟ้าผ่า
 

 
“ไม่ดีแล้ว สุสานกำลังจะถล่ม!”
 
ครืน!   เสียงหินก้อนใหญ่ตกลงสู่พื้นดินอย่างรุนแรง เศษฝุ่นและดินค่อยๆร่วงลงมาจากข้างบนหัวของเย่เฟิง แค่ชั่วพริบตาสถานที่แห่งนี้ทั้งหมดเริ่มสั่นราวกับจะถล่มลงมา
 

 
“อย่าบอกนะว่า……”
 
‘เย่เฟิง’รีบวิ่งไปยังทะเลสาบใต้ดินแล้วมองไปยังก้นของมัน เป็นไปอย่างที่เขาคาดคิดไว้!
 
ผู้หญิงคนนั้น ‘หลงหวางเอ๋อ’เอาไข่มุกเรืองแสงในตำนานที่ถูกฝังไว้ก้นทะเลสาบไป จากนั้นว่ายน้ำไปอย่างรวดเร็วตรงทางน้ำที่เชื่อมต่อ   เมื่อไข่มุกถูกนำไปแล้วทำให้ทั้งสุสานโบราณนี้พร้อมที่จะถล่มลงมาทุกเมื่อ!
 
‘จูไป๋เหนี่ยว’รู้เรื่องทุกอย่างดีตั้งแต่แรก นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่หยิบไข่มุกออกมาด้วย ไม่เช่นนั้นไข่มุกที่ส่องประกายแวววาวและล้ำค่ายิ่งกว่าของทุกอย่างในสุสานนี้คงถูกนำไปนานแล้ว
 
อย่างไรก็ตาม’หลงหวางเอ๋อ’ไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย เธอหยิบไข่มุกเรืองแสงในตำนานไปอย่างไม่เกรงกลัว หรือจะกล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือเธอจะใช้แสงของมันส่องทางไประหว่างแหวกว่ายไปข้างหน้า   เธอคิดว่าบางทีหลังจากนำไข่มุกออกไปแล้ว ถ้าสุสานถล่มลงมาแล้วชายสวมหน้ากากยังไม่จากไป เขาต้องถูกหินถล่มลงมาทับตายแน่
 
และถึงแม้เธออาจจะตายก็ได้หากว่ายต่อไปยังทางที่ดูเหมือนจะไม่สิ้นสุดนี้ แต่หญิงสาวก็ไม่ได้สนใจมันอีกแล้ว……
 

 
“เคล็ดวิชา เต่ามังกรกลั้นใจ”
 
‘เย่เฟิง’ไม่ยอมเสียเวลาอีกต่อไป ชายหนุ่มรีบใช้ทักษะเซียนของเขากลั้นหายใจเฮือกใหญ่ พลันมวลอากาศจำนวนมากไหล่ผ่านสู่แผ่นหลังของ’เย่เฟิง’และวิ่งเข้าสู่เส้นลมปราณกักเก็บไว้ที่ด้านหลัง!
 
หลังของชายหนุ่มบวมเปล่งขึ้นมา มันดูเทอะทะและแข็งราวกับกระดองเต่า ไม่เพียงแค่มันสามารถกักเก็บอากาศไว้พอสำหรับหายใจใต้น้ำได้ แต่ด้วยรูปร่างนี้ทำให้’เย่เฟิง’สามารถว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว   ระดับพลังยุทธ์ห้าปีเป็นขั้นที่เหมาะสมพอดีสำหรับการใช้เคล็ดวิชานี้
 
อากาศที่ถูกกักเก็บมากพอที่จะทำให้เขาอยู่ใต้น้ำได้มากกว่าห้าชั่วโมง   นี้เป็นผลลัพธ์ที่น่าทึ่งของเคล็ดวิชาเซียน   ‘เย่เฟิง’เชื่อว่าวิชาที่อัศจรรย์เช่นนี้ คงทำให้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ของโลกนี้ต้องตาค้างตกใจจนเลยคำว่าตะลึงไปแล้ว
 
“ตูม” เสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้นทันทีที่’เย่เฟิง’กระโดดลงไป
 
หลังจากที่ไข่มุกเรืองแสงถูกนำไปแล้วสถานที่แห่งนี้กลับมืดสนิทขึ้นอีกครั้ง เศษหินทั้งก้อนเล็กก่อนน้อยและก้อนใหญ่ค่อยๆร่วงหล่นลงมา ความเร็วของการถล่มทลายของสุสานโบราณราชวงศ์ชาง มากขึ้นไปเรื่อยๆ
 
อย่างไรก็ตาม’เย่เฟิง’ไม่ได้เสียเวลาคิดอะไรถึงเรื่องนั้น เขารีบว่ายไปยังก้นของทะเลสาบเห็นทางน้ำเชื่อมออกไป ร่างของ’หลงหวางเอ๋อ’ยังคงปรากฎอยู่ไกลออกไปพร้อมกับแสงสว่างของไข่มุกเรืองแสงในตำนาน
 
หญิงสาวว่ายน้ำห่างออกไปเรื่อยๆทำให้แสงของไข่มุกในตำนานค่อยๆหรี่ลง
 
………………………. แปลโดยทีมงาน GSI
 
Solar Spark : อันนี้ตอนสุดท้ายของวันนะครับ เพราะผมเพิ่งกลับจากต่างจังหวัด ตอนต่อไปเพิ่งแปลได้นิดเดียวเอง ขอฝากเพจอีกรอบ
 
FB:ตามไปกดไลค์กันได้นะฮะ เพราะผมจะเน้นแจ้งข่าวในเพจมากกว่า
 
ที่มา: