ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 372 เย่เฟิงตัวปลอม
เซียวเยวี่ยไม่ได้เจอเย่เฟิงมานานแล้ว
ตั้งแต่ที่กลับจากซางไห่มาเหยียนจิง ตลอดสองเดือนชีวิตของเธอรู้สึกไม่คุ้นเคย ความทรงจำภายในเหยียนจิง ซึ่งนั้นก็คือเรื่องราวเมื่อหกปีที่แล้ว แม้ว่าจะเป็นเมืองใหญ่เหมือนกัน แต่สภาพแวดล้อมกับการใช้ชีวิตในเหยียนจิงและซางไห่ไม่เหมือนกัน
เรื่องเหตุสุดวิสัยภายในโรงแรมเมื่อก่อนหน้านั้น แทบจะได้มีอะไรกับเย่เฟิง ทำให้เธอไม่รู้ว่าจะมองหน้าเย่เฟิงยังไงดี ยังมีเหล่าคนข้างกายเย่เฟิง ดังนั้นหลายวันที่ผ่านมาเธอเอาแต่ทุ่มเทไปกับงาน
ภายในเหยียนจิงเธอพบกับสมาคมการ์ตูนแล้ว ถึงขนาดดูแลดียิ่งกว่าที่ซางไห่เสียอีก แต่มันเป็นเพราะชื่อเสียงของตระกูลเซียว ทุกเวลาที่ไปทำงาน แม้กระทั่งหัวหน้าของเธอยังเคารพ เรื่องนี้มันทำให้เซียวเยวี่ยรู้สึกอึดอัดอย่างมาก แต่เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะกลับซางไห่ เธอได้แต่ทำเช่นนี้
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาได้ยินว่าเย่เฟิงไปจากเหยียนจิง แต่ก่อนจะไป ไม่แม้แต่จะมาพบเธอสักครั้ง ทำให้เธอรู้สึกเสียใจ
คืนนี้เป็นเพราะการเซ้าซี้ของพ่อเธอ เซียวเต๋อเฉิง เซียวเยวี่ยจึงต้องพาจ้าวเหรินเจี๋ยออกมาข้างนอก ต้องการพูดคุยทำความเข้าใจกับเขา ก่อนหน้ามีหลายครั้ง ที่จ้าวเหรินเจี๋ยถูกไล่ออก ไม่ได้คาดหวังว่าครั้งนี้จะเห็นด้วยเหมือนปกติ เรื่องนี้ทำให้เซียวเยวี่ยค่อนข้างงุนงง
เมื่อคิดดูให้ดี เซียวเยวี่ยก็คาดเดาออกในทันที แน่นอนว่าจ้าวเหรินเจี๋ยหวาดกลัวเย่เฟิง เวลานี้ได้ยินว่าเย่เฟิงไม่ได้อยู่ในเหยียนจิง เขาจึงกล้าออกมาข้างนอกกลับเธอ
เรื่องนี้ทำให้เซียวเยวี่ยดูถูกจ้าวเหรินเจี๋ยยิ่งเข้าไปอีก คิดว่าผู้ชายคนนี้ช่างไร้ประโยชน์จริงๆ มีการสบประมาทเขามากมาย และไม่ค่อยมีความระวัง กินอาหารเย็นที่บาร์ เซียวเยวี่ยคิดว่าในเมื่อไม่รู้ว่าเย่เฟิงอยู่ที่ไหน ค่อนข้างไม่สบายใจ ดื่มอย่างไร้สติ
คนที่นั่งข้างเธอ เป็นจ้าวเหรินเจี๋ยที่ใส่สูดมองเซียวเยวี่ยอย่างตาเป็นประกาย หางตาบางครั้งพลันลอบเหลือบมองมายังหน้าอกขาวคู่งามของเธอ ภายในใจยิ่งรุ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ
แต่มีเหตุผลคอยบอกเขา ผู้หญิงข้างหน้านี้ไม่ใช่ของเขา
ภายในนัยน์ตาจ้าวเหรินเจี๋ยปรากฏแววน่าสงสาร สาวสวยเซ็กซี่คนนี้ควรจะเป็นภรรยาของเขา แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือกเพราะเจ้าโหมวฉีกวงบัดซบตัวนั้น…
เขารู้ดีแก่ใจว่า เซียวเยวี่ยเรียกให้เขาออกมาเพราะอะไร ไม่มีอะไรนอกจากที่จะตัดขาดกับเขา สำหรับจ้าวเหรินเจี๋ย มันเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องจากมันจะไม่มีเงินที่เซียวเยวี่ยจะให้อีกแล้ว เงินที่เขาจะเอาไว้ใช้กินใช้ดื่ม
จะให้เขาไปทำงาน เอาชีวิตเขาไปยังจะง่ายกว่า
ดังนั้นเขาจึงมองหาความช่วยเหลือ และได้เจอกับรุ่นน้องเหยียนจิงโหมวฉีกวง อีกฝ่ายก็ยินยอมช่วยเหลือ ตราบเท่าที่เขาทำให้เซียวเยวี่ยมาขึ้นเตียงด้วยได้ เขาจะมอบเช็คห้าล้านให้จ้าวเหรินเจี๋ย
จ้าวเหรินเจี๋ยไม่เห็นด้วยก็ต้องเห็นด้วย
ดังนั้นจึงมาปรากฏตัวอยู่ในเวลานี้
มองดูเซียวเยวี่ยใบหน้าสวยที่แก้มยิ่งแดงขึ้นเรื่อย จ้าวเหรินเจี๋ยรู้ว่าเวลาแล้ว ดังนั้นจึงหยิบเอาโทรศัพท์ออกมา แอบส่งข้อความหาเจ้าโหมวฉีกวง บอกให้อีกฝ่ายมา
เมื่อถึงเวลานั้น เซียวเยวี่ยน่าจะเมาจนหมดสติแล้ว
เนื่องจากจ้าวเหรินเจี๋ยเป็นคนขี้ขลาดเสมอมา ทำให้เซียวเยวี่ยไม่ทันได้ระวังเขา แต่เธอคงไม่คาดคิด จ้าวเหรินเจี๋ยจะทำให้การทรยศเธอด้วยการส่งเธอให้คนอื่น มันช่างเป็นเรื่องบ้าบอที่น่าอับอายขายหน้า
ในขณะนี้ เซียวเยวี่ยเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเมามึนเล็กน้อย ดังนั้นจึงต้องการลุกขึ้นกลับบ้าน
“ในเมื่อเรื่องนี้พูดคุยกันเสร็จแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อน…”
ในใจเซียวเยวี่ยเฝ้าคิดถึงเย่เฟิง ไม่แม้แต่จะเหลือบมองจ้าวเหรินเจี๋ย แยกตัวออกมาทันที
“เสี่ยวเยวี่ย ไม่เห็นต้องรีบเลย สักพักเดี๋ยวฉันไปส่งกลับ”
[คั่นหนังสือ : ‘萧月’ เซียวเยวี่ย แต่จ้าวเหรินเจี๋ยเรียก ‘小月’ เสี่ยวเยวี่ย]
จ้าวเหรินเจี๋ยรีบลุกขึ้นมา ใบหน้าฉาบไว้ด้วยรอยยิ้ม เขามั่นใจว่าเซียวเยวี่ยจะต้องอยู่ต่อ และจากนั้นก็รอคุณชายโหมวคนนั้นมา ตราบเท่าที่คุณชายโหมวนั้นมาเมื่อไหร่ เรื่องที่เหลือก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
แต่เมื่อพวกเขาเพิ่งจะลุกขึ้น พบว่าโต๊ะด้านข้างเป็นชายหนุ่มเสื้อดำที่เข้ามาขวางทาง
“แกเป็นใคร…”
น้ำเสียงของจ้าวเหรินเจี๋ยค่อนข้างไม่พอใจ เงยมองหน้าอีกฝ่าย ช่วงเวลานั้นแทบจะสำลักคำพูดกลืนลงแทบไม่ทัน
แท้จริงเป็นเย่เฟิง
มันเป็นไปได้ยังไง
ได้ข่าวว่าเย่เฟิงไม่อยู่เหยียนจิงเมื่อไม่กี่วันก่อน ทำไมถึงไม่ได้ข่าวว่าเขากลับมาแล้ว
“เย่เฟิง นายมาที่นี้ได้ยังไงกัน”
เซียวเยวี่ยที่อยู่ด้านข้าง เมื่อเห็นเธอเย่เฟิงก็มีรอยยิ้มชั่วร้ายอยู่บนใบหน้าทันที ไม่ตกใจแม้แต่น้อย ทำให้ภายในใจเต็มไปด้วยความสุข แก้มที่แดงก็ยิ่งแดงขึ้นเข้าไปอีก เธอรู้สึกงุนงงอยู่เล็กน้อย แอบลอบคิดคนเดียว เย่เฟิงที่ปรากฏตัวมา หรือว่าเขาจะมาหาเธอกัน?
ก่อนหน้านี้ไม่ได้ข่าวว่าเย่เฟิงกลับมาเลย แต่ตอนนี้เย่เฟิงอยู่ที่นี้ มันเป็นไปได้อย่างเดียวคือเพิ่งจะกลับมา และกลับมาหาเธอ นี้แสดงว่าเย่เฟิงยังคงมีความรู้สึกชอบพอกับเธอ…..
เธอแทบอยากจะพุ่งเข้าไปในอ้อมกอดเย่เฟิง แต่คิดว่าจ้าวเหรินเจี๋ยอยู่ด้านข้าง ก่อนที่จะฝืนควบคุมเอาไว้
“แกตายแน่”
เย่เฟิงเปิดปากเอ่ยขึ้นก่อนที่จะแสยะยิ้ม มือยื่นไปจับที่หัวไหล่จ้าวเหรินเจี๋ย
จ้าวเหรินเจี๋ยไม่ทันได้หลบ เมื่อมือวางมาบนหัวไหล่เขา ดูหมองคล้ำทันที นัยน์ตาทั้งสองต่างพร่าเลือน ก่อนที่สองมือจะค่อยๆยกขึ้นและเอาลง ขณะที่แกว่งไปมาร่างกายก็แข็งทื่อ
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับจ้าวเหรินเจี๋ย แต่เซียวเยวี่ยที่ยืนอยู่ด้านข้างรู้สึกหนาวขึ้นมาทันที อดมิได้ที่ร่างจะสั่นสะท้าน
“เย่เฟิง…”
เซียวเยวี่ยคิดว่าเย่เฟิงตอนนี้รู้สึกแปลกเล็กน้อย ราวกับว่ามันเหมือนแตกต่างไปจากก่อนหน้า แต่แตกต่างที่ไหนก็ไม่สามารถอธิบายได้
เธอส่ายหัว เหล่าสิ่งสงสัยทั้งหมดต่างถูกโยนทิ้งไปจากหัว เธอรู้เพียงแต่ว่า เย่เฟิงมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เรื่องนี้มันทำให้หัวใจเธอเต้นแรงทันที
ตอนที่เย่เฟิงไปจากเหยียนจิงเมื่อไม่กี่วันก่อน ไม่แม้แต่มาหาเธอ ทำให้เธอรู้สึกผิดหวัง ดังนั้นระหว่างวันที่ผ่านมาเธอจึงตัดสินใจ เมื่อเจอเย่เฟิงอีกครั้งพวกเราจะต้อง….
“ฉันมาหาเธอเสี่ยวเยวี่ย”
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นที่ปลอมแปลงเป็นเย่เฟิงยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก จากที่จ้าวเหรินเจี๋ยเรียก เขาจึงรู้ชื่อของเสี่ยวเยวี่ย คิดว่าเรียกไปเช่นนี้คงไม่เป็นอะไร
ไม่คาดคิดว่าเธอจะถูกเรียกด้วยชื่อนี้ ทำให้เซียวเยวี่ยสร่างเมาในทันที
เนื่องจากยากที่เย่เฟิงจะเรียกเธอแบบนี้ ปกติเวลาเรียกชื่อเธอจะนำหน้าด้วย ‘พี่สาว’ อยู่ตลอด ซึ่งก็คือ ‘พี่สาวเซียว’ ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกัน?
เรื่องนี้ทำให้สัญชาตญาณของเซียวเยวี่ยรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง สัญชาตญาณของผู้หญิงมักจะแม่นยำอยู่เสมอ ความรู้สึกอันตรายบางอย่างทำให้เธอสร่างเมากลับมามีสติอย่างสิ้นเชิง
“เฮ้ย แกยังจะมาทำอะไรอยู่ตรงนี้อีก อย่าให้ข้าโหมวเส้าต้องโมโห”
ขณะนั้นก็มีเสียงโอหังพลันดังขึ้นมาจากด้านหลังเย่เฟิง
“แกนับว่าเป็นตัวอะไร”
ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นในรูปร่างเย่เฟิงเมื่อได้ยิน ก็โมโหขึ้นทันที หันกลับไปมองพลางยื่นมืออกไป กดที่ลำคอของคนนั้น
เซียวเยวี่ยที่มองอยู่ด้านข้าง ยิ่งสงสัยว่าเย่เฟิงผิดแปลกเข้าไปอีก และเมื่อเห็นการกระทำทั้งสองครั้งนี้ จากนั้นก็หาโอกาสหลบออกไปด้านข้างทันที
“เย่เฟิง…ฉันจะไปเปิดห้องก่อนและนายค่อยตามฉันมานะ”
เซียวเยวี่ยกระพริบตาวิ้งๆ
เธอต้องการที่จะเปิดห้องกัน เพื่อล้างหน้าด้วยน้ำเย็นให้สร่างเมา ขบคิดเรื่องนี้ไม่รู้ว่ามันไม่ถูกต้องที่ไหน เธอเหลือบมองไปที่จ้าวเหรินเจี๋ยที่ยังยืนอยู่ด้านข้าง แต่ใบหน้าของเขาซีดขาว ราวกับร่างกายไร้วิญญาณ…
เรื่องนี้มันทำให้เซียวเยวี่ยคิดว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ