“ผู้อาวุโส ช่วยข้าด้วย !!”
 
หลังจากชายคนนั้น พบกับ ‘ชูเฟิง’ เขารีบตะโกนขอความช่วยเหลือมาทันที
 
เพื่อเพิ่มขอบเขตของความแข็งแกร่ง ‘ชูเฟิง’ ยังคงยืมพลังจาก ‘ต้านต้าน’ ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาสู่หุบเขาร้อยโค้ง และเพื่อหลีกเลี่ยงกับปัญหาต่างๆ ที่จะตามมาในภายหลัง เขาจึงปลอมตัวอยู่เช่นเดิม
 
เขาสวมเสื้อคลุมยาว หมวกทรงกรวยที่ทำจากหญ้า เพื่อปิดบังใบหน้าของเขา ลักษณะที่เขาปลอมตัวนั้น สามารถพบเห็นได้มากในหุบเขานี้ เนื่องจากชายคนนั้นไม่เห็นใบหน้าของ ‘ชูเฟิง’ เขาจึงคาดเดาอายุจากน้ำเสียงของ ‘ชูเฟิง’ เขาจึงเรียก ‘ชูเฟิง’ ว่า “ผู้อาวุโส”
 

 
“ข้าจะได้ยาระดับแก่นวิญญาณ หลังจากช่วยเหลือเจ้าอย่างนั้นรึ”
 
‘ชูเฟิง’ ดัดเสียงของเขาให้เป็นเสียงของผู้ใหญ่ และกล่าวกับชายตรงหน้า
 

 
“ตราบใดที่ท่านช่วยข้า จากปัญหาตรงหน้า ยาระดับแก่นวิญญาณจำนวนมากจะเป็นของท่าน”
 
ชายคนนั้นกล่าวตอบอย่างคร่ำครวญ
 

 
“เยี่ยม !!”
 
หลังจากที่ ‘ชูเฟิง’ ได้ยินดังนั้น เขากระโดดขึ้นไปในอากาศ และพุ่งลงไปยังการต่อสู้ของทั้งสามคน เฉียบคมราวกับใบมีด
 

 
“มนุษย์ผู้โง่เขลา พวกเจ้าจะต้องตาย”
 
ในขณะที่ ‘ชูเฟิง’ พุ่งลงมาถึงพื้น หมีขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้าใส่เขาทันที
 
สัตว์ยักษ์ตามธรรมชาตินั้น สามารถพูดภาษามนุษย์ได้ แต่ในคำพูดยังคงมีสำเนียงของสัตว์ป่าอยู่ และพวกมันนั้นมีความแข็งแกร่งที่ไม่อาจประเมินได้ เมื่อมันฟาดกรงเล็บของมันลงมา มันก็อัดแน่นไปด้วยพลังงานมหาศาล
 

 
“หืมมมม…..”
 
เมื่อเห็นเช่นนั้น ‘ชูเฟิง’ จ้องมองการโจมตีของหมียักษ์อย่างเย็นชา เขาไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด เขากำหมัดของเขาและชกออกไปปะทะกับกรงเล็บนั่น
 

 
“นี่มัน……”
 
เมื่อเห็นฉากนี้ ชายคนที่ขอความช่วยเหลือชจาก ‘ชูเฟิง’ ถึงกับตื่นตกใจ เห็นได้ชัดว่าออร่าพลังของ ‘ชูเฟิง’ นั้นอยู่ในระดับ 1 ขั้นแก่นวิญญาณเท่ากับเขา ในด้านร่างกายของ ‘ชูเฟิง’ ก็ยังตัวเล็กกว่าเขา
 
ดังนั้น การกระทำของ ‘ชูเฟิง’ เปรียบเหมือนตั๊กแตนตำข้าวที่พยายามจะหยุดรถบดถนน การกระทำเช่นนี้ก็เหมือนกับเขาส่งตัวเองไปสู่ความตาย ในชั่วอึดใจต่อมา ชายคนนั้นกลับต้องตะลึงงัน
 
*****บู้มมมมมม*****
 
เมื่อหมัดของ ‘ชูเฟิง’ และกระเล็บของหมียักษ์เข้าปะทะกัน ก็เกิดเสียงดังสนั่นออกมา แม้หมัดของ ‘ชูเฟิง’ จะไม่ได้ใหญ่ แต่มันก็อัดแน่นไปด้วยพลังอย่างเต็มเปี่ยม คลื่นพลังจากการปะทะกระจายออกมาโดยรอบ หมียักษ์ตัวนั้นร้องโอดครวญออกทันที และหนีไป
 
ผิวที่หยาบกร้านและผิวที่หนาราวกับเหล็กนั่น ปริแตกไปทั่วพื้นผิว มีเลือดไหลและบางส่วนมีกระดูกสีขาวที่หักทิ่มออกมาตามบาดแผล
 

 
“สวรรค์………นั่นยังเป็นกำปั้นของมนุษย์อยู่ใช่ไหม !?”
 
ขณะนั้น ชายคนนั้นก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก เขาจ้องมองไปที่กำปั้นของ ‘ชูเฟิง’ ด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่า เขาเคยปะทะกับหมียักษ์มาก่อน เพื่อหยังเชิงพลังของหมียักษ์ และเขาย่อมรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของหมียักษ์ แต่ในตอนนี้ ‘ชูเฟิง’ สามารถทำลายอุ้งเท้าของมันได้ มันช่างเป็นเรื่องที่เขายากที่จะยอมรับมัน
 
*****วืดดดดดดดดดด*****
 
ในขณะที่ชายคนนั้นกำลังเหม่อลอย ยาระดับแก่นแท้ก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ เถาวัลย์รอบๆ ต่างพุ่งลงมาที่ชายคนนั้น รวดเร็วดั่งสายฟ้า และเฉียบคมเฉกเช่นคมดาบ
 

 
“อึ้ก !!”
 
เมื่อชายคนนั้นกำลังจะตอบโต้ มันก็สายไปเสียแล้ว เถาวัลย์จำนวนมากกำลังจะทิ่งแทงเขา เขาไม่สามารถจะหลบหนีไปได้ แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม เขารู้ทันทีว่าเขากำลังจะตาย
 
*****วู้ชชชชช*****
 
ในขณะที่เขากำจะตาย ทันใดนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็มาปรากฏตัวที่ข้างๆ เขา ราวกับวิญญาณ
 
ในมือทั้งสองข้างของ ‘ชูเฟิง’ มีใบมีดสีทองในมือของเขา ประกายแสงสีทองสะท้อนออกมาทั่วบริเวณ ขณะนั้น ‘ชูเฟิง’ ตวัดใบมีดในมือของเขา เวลาเพียงชั่วอึดใจต่อมาที่มีดสีทองในมือของเขาหายไป เถาวัลย์ที่พุ่งลงมาต่างถูกหั่นออกเป็นชิ้นๆ และที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือ ส่วนหัวของยาระดับแก่นวิญญาณอยู่ในกำมือของเขา
 
****อู้วววววว*****
 
ยาแก่นวิญญาณร้องคร่ำครวญอย่างน่าสังเวช ขณะนั้นร่างกายของมันค่อยๆ หดลง จนในที่สุดก็เหลือร่างเพียงร่างที่แท้จริงของมัน ยาแก่นวิญญาณคุณภาพสูงนั้นมีรูปร่างคล้ายมนุษย์
 
*****ต้า ต้า ต้า*****
 
ในขณะนั้นมีเสียงร้องอย่างบ้าคลั่งของหมียักษ์ดังออกมา มันร้องไปตลอดทาง ราวกับว่ามันได้รับบาดเจ็บหนัก จากนั้นมันก็หายลับไปจากสายตาของ ‘ชูเฟิง’ และคนอื่นๆ
 
ในขณะที่ชายคนนั้น คิดว่าหมียักษ์ได้หนีไปแล้ว เขากำลังสั่นศรีษะและถอนหายใจ เขาก็เห็น’ชูเฟิง’เรียกดาบสีทองออกมาในมือของเขา
 
ในตอนแรกเขาไม่เข้าใจว่าทำไม ‘ชูเฟิง’ ถึงทำเช่นนั้น แต่เมื่อเขาได้ยินเสียงร้องของหมียักษ์ เขาก็เข้าใจได้ในทันทีถึงความแข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’
 
‘ชูเฟิง’ หยิบยาระดับแก่นวิญญาณที่รูปร่างคล้ายมนุษย์ขึ้นมา และเก็บมันเขาไปในถุงจักรวาลของเขา โดยปกติแล้วเขาจะไม่เก็บมัน แต่เขาจะกลั่นมันในทันที แต่ในขณะนี้เขาอยู่ต่อหน้าคนอื่น เขาจึงต้องระมัดระวังตัวเป็นอย่างมาก
 

 
“ท่านช่างมีทักษะที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก แม้ว่าเราจะอยู่ระดับ 1 ขั้นแก่นวิญญาณเหมือนกันก็ตาม ข้า อู๋ หยวนฮัว ชื่นชมท่านจากใจจริง”
 
จากนั้นชายคนนั้นก็ลงไปคุกเข่าและยกมือขึ้นมาประสานกันในเชิงคาราวะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคารพ
 

 
“โอ้…….”
 
‘ชูเฟิง’ คาดเดาการกระทำของเขาไว้แล้ว ดังนั่นเขาจึงไม่ได้สนใจ และเตรียมที่จะก้าวออกไป
 

 
“ข้าอยากทราบว่าท่านมีนามว่าอะไร”
 
เมื่อชายคนนั้น เห็นดังนั้น เขาจึงเดินไปหยุดที่ด้านหน้าของ ชูเฟิง และกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม
 

 
“ข้าอสุรา”
 
‘ชูเฟิง’กล่าวตอบ  修罗 ūā
 

 
“ อสุรา…….ชื่อแปลกยิ่งนัก”
 
ชายคนนั้นชะงักและครุ่นคิดถึงชื่อที่แปลกประหลาดนี้
 
‘ชูเฟิง’ ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของชายคนนั้น และเขาก็กำลังจะเดินไป อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ ‘ชูเฟิง’ ก้าวไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ชายคนนั้นก็กางแขนออกเพื่อสกัด ‘ชูเฟิง’ ไว้
 
นี่เขาจะต้องวุ่นวายอีกนานแค่ไหน ‘ชูเฟิง’ ขมวดคิ้วของเขาแน่นและกล่าวขึ้นว่า
 

 
“เจ้าต้องการอะไร”
 
 
“ข้า……….แค่อยากจะเชิญท่านให้ไปพร้อมกับพวกเรา”
 
ชายคนนั้นกล่าวพร้อมหัวเราะแหยๆ เขาแสดงออกอย่างจริงใจ
 

 
“ขอโทษด้วย….แต่ข้ากำลังรีบ”
 
‘ชูเฟิง’ กล่าวปฏิเสธ เพราะเขาไม่ต้องการภาระ
 

 
“อ่าาา…….พี่ชาย !! แต่ว่าพวกเรารู้จักสถานที่ๆ มียาแก่นวิญญาณจำนวนมากนะ”
 
เห็นเช่นนั้น ชายคนนั้นจึงรีบกล่าวออกมา
 

 
“จริงรึ !”
 
เมื่อได้ยินว่ามียาขั้นแก่นวิญญาณจำนวนมาก ‘ชูเฟิง’ จึงรู้สึกสนใจขึ้นมา
 

 
“ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวคำโกหก พี่อสุรา…..ก่อนที่พวกเราจะไปกัน ข้าต้องบอกท่านก่อนว่ายาระดับแก่นวิญญาณในหุบเขาร้อยโค้งนั้น มาพร้อมกับอันตรายที่มากมาย”
 
 
“สถานที่ๆ มียาระดับแก่นวิญญาณจำนวนมากอยู่นั่น ถูกปกป้องโดยสัตว์ขนาดยักษ์ ลูกศิษย์ของสำนักหลิง-หยุนนั้น พยายามบุกโจมตีอยู่หลายครั้ง แต่พวกเขาต้องพบกับความพ่ายแพ้และความตาย”
 
 
“อย่างไรก็ตาม ข้าได้ยินมาว่าลูกศิษย์อันดับหนึ่งของสำนักหลิง-หยุน ตูกู่ อ้าวหยุน กำลังมุ่งหน้าไปที่นั่น และทุกๆ คนที่แข็งแกร่งจากนิกายก็ไปรวมตัวกันที่นั่น อีกทั้งสำนักหลิง-หยุน ยังขอความช่วยเหลือจากสำนักอื่นๆ ที่แข็งแกร่ง เพื่อที่พวกเขาจะได้โจมตีเหล่าสัตว์ยักษ์พวกนั้น”
 
 
“ข้า….อยากจะเชิญท่านให้เดินทางไปกับพวกเรา และร่วมแบ่งปันผลประโยชน์ที่จะได้รับ”
 
ชายคนนั้นกล่าวอย่างจริงจัง ในขณะที่แววตาของเขาเต็มไปด้วยความขอร้อง
 
หลังจากได้ยินคำกล่าวนั้น หัวใจของ ‘ชูเฟิง’ ก็รู้สึกเอนเอียง หากว่าลูกศิษย์ของสำนักหลิง-หยุน ไม่สามารถโจมตีฝ่าเข้าไปได้ ที่นั่นจะต้องอันตรายอย่างมาก และย่อมมีทรัพยากรที่มีคุณภาพอยู่จำนวนมาก เขาจึงไม่ลังเลและกล่าวออกมาอย่างมั่นคง
 

 
“นำทางไป !!”
 
 
 
แปลโดย คุณ#
 
ขอให้บอก ที่ไหนมีสมบัติ หรือ ของมีค่า บักเฟิงเราไปหมด . . . . . .
 
จะได้ ยาแก่นแท้คุณภาพต่ำกี่เม็ด ยาแก่นแท้คุณภาพปานกลางกี่เม็ด และ ยาแก่นแท้คุณภาพสูงอีกกี่เม็ด
 
ข้ามเวลาตบเกรียน ไอ้ กง ลู่หยุน กับ พ่อแท้ๆของมัน จึงต้องเพิ่ม .
 
ชูเฟิงเราจะเก่งขึ้นแค่ไหน ก็ต้องมารอติดตามพร้อมกัน . . . . . .
 
ที่มา: