* เสียงปรบมือ*
 
ขณะ ที่’ชูเฟิง’ลงจากเวที และกำลังจะออกไปด้านนอกลานประลอง เสียงปรบมือต่างพร้อมกับเสียงเชียร์เค้า ดังสนั่น
 
พวกเค้าจ้องมองด้านหลังของ’ชูเฟิง’ ที่กำลังจะไป ‘ชู หยวนป้า’ ยิ้มและพูดด้วยเสียงต่ำ
 

 
” ดูเหมือนเจ้าหนุ่มนั้นอยากจะเลี่ยงผู้คน “
 
หลังจากที่ออกจากลานประลองแล้ว ‘ชูเฟิง’มุ่งหน้าไปที่ห้องรักษาตัวของ ‘ชู กู่ยู่’
 
หลังจาก ‘ชู หงเฟย’ ซัดพี่ชายของเค้าอย่างแรง จนทำให้’ชูกู่ยู่’หมดสติไป 4 ชั่วโมง
 
จากนั้นเค้าก็ค่อยๆรู้สึกตัว
 

 
” น้องชาย ทำไมถึงมีเสียงดัง เกิดอะไรขึ้นด้านนอก “
 
‘ชู กู่ยู่’ไม่ทราบเหตุการณ์ที่ลานประลอง
 

 
” ไม่มีอะไรท่านพี่ “
 
‘ชู เฟิง’ยิ้มทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
 

 
” งั้นหรอ อา 6 ได้เป็น ผู้นำแล้วสินะ ทั้งหมดเป็นเพราะข้า หากข้าเอาชนะ พ่อก็คง . . . . .”
 
‘ชู กู่ยู่’ ได้แต่ตำหนิตัวเอง
 

 
” กู่ยู่ เจ้าเป็นยังไงบ้าง “
 
ในตอนนั้น ‘ชู หยวนป้า’ เดินเข้ามา พร้อมกับ’ชูหยวน’ ‘ชู เร้นยี่’ ‘ชู หนานชาน’ และอาวุโสในตะกูลชู
 

 
” ท่านปู่ ข้าไม่เป็นอะไรมาก “
 
เมื่อ ‘ชู กู่ยู่’ เห็น ‘ชู หยวนป้า’เค้ารีบลุกมาทันที
 

 
” ดีแล้ว ที่เจ้ายังไม่เป็นไร “
 
‘ชูหยวนป้า’ หัวเราะเบาๆ หน้าของเค้าเต็มเป็นด้วยความเป็นห่วงเป็นใยที่หาได้ยากที่เค้าจะทำหน้าเช่นนี้ ‘ชู หนานชาน’ เหลือบหน้าขึ้นมามอง
 
เมื่อเห็นหน้าของบิดา  ‘ชู หนานชาน’รู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก
 

 
“กู่ยู่ เรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา อย่าได้เอามาใส่ใจ เพราะตอนนี้ หงเฟย เค้าได้รับบาดเจ็บสาหัสมากกว่าเจ้า”
 
 
” อะไรนะ ? ชู หงเฟย ได้รับบาดเจ็บ “
 
‘ชู กู่ยู่’ตกใจมาก
 

 
” ใช่ . . . . . . .”
 
‘ชู หนานชาน’ หัวเราะ
 
และกล่าวในใจเค้ารู้สึกขื่นขมอย่างมาก ขณะที่เค้ามองไป ‘ชู เฟิง’
 
จากนั้น ‘ชู หนานชาน’ หันมาที่ ‘ชู กู่ยู่’ ในตาสุดแสนจะว่างเปล่า
 
แต่หลังจากนั้นไม่นาน เค้ารู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง สีหน้าของเค้าเปลี่ยนไปทันที เค้าแปลกใจอย่างมาก ในตอนที่ ‘ชู หยวนป้า’ เปิดปากพูด
 

 
” เฟิง เอ๋อ หลานเฟิง เรื่องในวันนี้ต้องขอบคุณเจ้ามาก หากไม่ได้เจ้าตะกูล ชู ของเราคงถูก ตะกูล สู่ ทำให้ขายหน้า”
 
‘ชู หยวนป้า’ พูด พร้อมกับ หยิบ 10 หญ้าวิญญาณฯ ออกจากกระเป๋า แล้วมอบให้กับ ‘ชูเฟิง’
 

 
” นั้น . . . . . “
 
เมื่อทุกคนเห็น ต่างพากันอิจฉา รางวัลชนะเลิศจากการประลองได้รับเพียงแค่ 2 หญ้าวิญญาณฯ แต่ตอนนี่ ชู หยวนป้า กับหยิบมันออกมาตั้ง 10 ต้น ไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลยนะ!!!
 

 
” ท่านปู่ ท่านพูดเรื่องอะไร ? “
 
‘ชูเฟิง’แกล้งทำเป็นโง่
 

 
” นี้เป็นสิ่งที่เจ้าควรได้รับ ถ้าเจ้ารับมันไป ข้าจะได้รู้สึกสบายใจมากขึ้น “
 
‘ชูหยวนป้า’ พูดพร้อมกับแสดงสีหน้ารู้สึกผิด
 
เเม้ว่าเมื่อก่อนเค้าไม่เคยกลั่นแกล้ง ‘ชูเฟิง’ แต่เค้าก็รู้ว่า ‘ชู เฟิง’ ถูกคนในตะกูลกลั่นแกล้ง
 
แต่กลับไม่สนใจ เหตุผลก็คือ ในใจพวกเค้าไม่ชอบ ‘ชูเฟิง’
 
แต่ในวันนี้ ถ้าไม่ได้ ‘ชูเฟิง’ ยื่นมือเข้ามาช่วย ตะกูล ชู คงกลายเป็นที่หัวเราะของทุกคน ทั้งยังทำให้ตะกูลชู มีชื่อเสียงมากขึ้นอีกกว่าเก่า
 
ตอนนี้ ตะกูลต่างๆก็มีท่าทีที่ดีขึ้นต่อตะกูล ชู
 
ชู หยวนป้า รู้ว่าเรื่องทั้งหมด เป็นเพราะ ชูเฟิง เค้าจึงรู้สึกผิดต่อ ชูเฟิง อย่างมาก
 
เมื่อเห็น ‘ชูเฟิง’กำลังลังเล ‘ชูหยวน’กระตุ้นเค้าอย่างรวดเร็ว
 

 
” ลูกเฟิง “
 
 
” ขอบคุณท่านปู่ “
 
‘ชูเฟิง’รับหญ้าวิญญาณฯไปแต่ใบหน้าเค้าไม่มีรอยยิ้มแม้แต่น้อย
 
‘ชู หยวนป้า’ ไม่ได้รังเกียจท่าทีของ ‘ชูเฟิง’ แต่เค้ากับรู้สึกยินดี เขาหันกลับมาพูดกับชูหยวน
 

 
” ในวันหน้า เราจะส่ง หญ้าวิญญาณฯ ให้ เฟิง เอ๋อ ปีล่ะ 5 ต้น “
 
คำพูดของ ‘ชู หยวนป้า’ ไม่เพียงแต่ทำให้คนอื่นประหลาดใจ แม้แต่ ‘ชูหยวน’เองยังตกใจ เพราะไม่มีใครเคยได้รับการปฏิบัติที่ดีเช่นนี้มาก่อน เห็นได้ชัดว่า ‘ชู หยวนป้า’ ต้องการสนับสนุน ‘ชูเฟิง’
 
ในเวลานั้น หน้าของ ‘ชู หนานชาน’ และคนอื่นๆต่างไม่พอใจ แต่พวกเค้าก็ไม่กล้าที่จะพูด เพราะในตะกูล ชู หยวนป้า เป็นเหมือนเสาหลัก
 
แม้ว่าตำแหน่ง ผู้นำของตะกูลจะเปลี่ยน ‘ชู หยวนป้า’ ก็ยังคงเป็น ผู้นำที่แม้จริง ของตะกูล ชู
 

 
” ทั้งสามคนคุยกันไปก่อน อย่าลืมดูแลอาการบาดเจ็บของ กู่ยู่ ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็น ผู้นำ ก็อย่าได้ละเลยความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว “
 
‘ชู หยวนป้า’ สั่ง ‘ชูหยวน’
 

 
” ผมเข้าใจครับพ่อ “
 
‘ชูหยวน’ตอบ
 
‘ชู หยวนป้า’ มองที่’ชูเฟิง’ ใบหน้าของ’ชูเฟิง’ดูเย็นชาอย่างมาก ‘ชูหยวนป้า’ ยิ้มและพาคนกลับ
 

 
” ท่านพ่อ ดูท่าทางของ ชูเฟิงสิ ช่างยโสจริงๆ . . . . “
 
ขณะทีเค้าเดินออกมาจากห้องรักษา ‘ชู หนานชาน’ และคนอื่นๆต่างเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ ‘ชูเฟิง’
 

 
” หุบปาก!!!”
 
แทนที่จะเค้าจะตอบรับ แต่ ชู หยวนป้า กลับโกรธและตำหนิ เขาชี้ไปที่กลุ่มคนด้วยสีหน้าเคร้งครึมและพูดอย่างจริงจัง
 

 
” พวกเจ้าทั้งหมด ฟังไว้นะ ข้าไม่ต้องการที่จะได้ยินใครพูดไม่ดีเกี่ยวกับ เฟิง เอ๋อ อีก”
 
 
” หากข้าได้ยินใครพูด ไม่ว่าจะเป็นใคร จะถูกลงโทษตามกฏของตะกูล โดยไม่มีข้อยกเว้น”
 
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบหน้าของ ชู หนานชาน และคนอื่นๆถึงกับซีด พวกเค้าไม่กล้าพูดอะไรต่อเพราะพวกเขารู้ว่าในอนาคต ของตะกูล ชู พวกเขาไม่อาจขัดใจ ‘ชูเฟิง’ ได้
 

 
” ท่านพ่อ ท่านเป็นผู้นำแล้ว “
 
‘ชูเฟิง’ รู้สึกประหลาดใจ
 

 
” ใช่ ที่ข้าได้รับตำแหน่ง ผู้นำ ก็ต้องขอบคุณลูกชายของข้า “
 
‘ชู หยวน’พูดพร้อมกับยิ้ม
 

 
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้า จะซ่อนพลังมากมายเหล่านี้ไว้!!! “
 
 
” ฮ่าฮ่า “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มอย่างมีความสุข เมื่อบิดาหันมายกย่อง เขาฝึกอย่างหนัก ก็เพื่อที่จะได้เป็นความภูมิใจของ’ชูหยวน’ และวันที่เค้าเฝ้ารอคอยก็มาถึง
 

 
” ท่านพ่อ น้องชาย มีเรื่องอะไรดีๆงั้นหรอ “
 
ในที่สุด ‘ชู กู่ยู่’ ก็พูด
 
‘ชูหยวน’ ยิ้มให้ก่อน แล้วเขาจึงเริ่มอธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างการประลอง หลัง จากที่ชูเฟิงเข้ามา เจ้าคนจากตะกูล สู่ ก็จะกลับไป
 
‘ชูหยวนป้า’ ประกาศให้ ‘ชูหยวน’รับตำแหน่ง ผู้นำ ผู้คนที่มาร่วมงานต่างแสดงความยินที่ ฯลฯ
 
หลังจาก’ชู กู่ยู่’ ทราบรายละเอียด เค้าอ้าปากค้าง เขาตกใจจนพูดไม่ออก สายตาของเค้ามอง ‘ชูเฟิง’ ด้วยความมึนงง เขาไม่เคยคิดว่าน้อยชายเค้าจะแกร่งขนาดนี้
 
แต่ไม่ว่ายังไง เค้าก็เป็นพี่ชาย ของ’ชูเฟิง’ เขารู้สึกมีความสุขอย่างมาก เพราะรู้ว่าน้องชายของเค้าสามารถปกป้องตัวเองได้แล้ว
 
หลังจากประชุุมจบลง ‘ชูเฟิง’ กลายเป็นประเด็นพูดถึงภายในพื้นที่รอบๆบริเวณ 100 ไมล์ หลายคนต่างรู้ว่าตะกูล ชู  มีเด็กอัจฉริยะอายุเพียง 15 ปี แต่พลังวิญญาณกลับร้ายกาจ
 
บางคนก็พูดเกินจริงอย่างมาก ว่า ‘ชูเฟิง’ ทำลายประลองแตกด้วยเท้าเพียงข้างเดียว สร้างพายุขึ้นจากลมหายใจ พร้อมเรื่องต่างๆอีกมากมาย จนกลายเป็นตำนาน
 
บางคนก็เริ่มสงสัย ว่า ‘ชูเฟิง’ จริงๆแล้วเป็นคนอยู่หรือป่าว แต่ไม่ว่ายังไง ‘ชูเฟิง’ก็ยังเป็นที่สนใจของทุกๆคนที่อยู่บริเวณ ภูเขา
 
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในตะกูลชู ภายใต้คำพูดของ ‘ชู หยวนป้า’ ไม่มีใครกล้าพูดเรื่องไม่ดีที่เกี่ยวกับ ชูเฟิง และไม่มีใครกล้าเสียมารยาทกับเค้า พวกเขาไม่มีทางเลือก
 
เพราะ ‘ชูเฟิง’เป็นหน้าตาของตะกูล พวกเค้าจึงเปลี่ยนทัศนคติใหม่ เปลียนไปมองด้านที่ดีของ ‘ชูเฟิง’
 
ในวันนั้น ‘ชูเฟิง’และคนอื่นๆ เตรียมตัวเดินทางกลับไปยัง โรงเรียนมังกรฟ้า ก่อนที่เค้าจะจากมา ‘ชูเฟิง’ เอากระดาษแผ่นหนึ่งทิ้งไว้ให้ ‘ชู กู่ยู่’ และบอกเค้าว่า ข้าทิ้งบางอย่างไว้ใต้หมอนหากข้าไปแล้วท่านจงไปหาดู
 

 
” เจ้าทิ้งอะไรไว้ใต้หมอนกันแน่ . . . . . “
 
นั้นคือ ของถูกห่ออยู่ในกระดาษอย่างดี ‘ชูเฟิง’และคนอื่นๆ ที่อยู่บนม้า ทุกคนค่อยๆเริ่มออกเดินทาง ‘ชู กู่ยู่’ ส่ายหัว เค้าไม่รู้ว่าน้องชายเค้าทิ้งอะไรไว้
 
แต่หลังที่กลับมาถึงห้อง เขาซอกแซกยกหมอนของเค้าขึ้นมา ‘ชู กู่ยู่’ ยังคงมีใบน่าที่สงบ เมื่อเค้ายกหมอนขึ้นมา ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที เพราะใต้หมอน มี 10 หญ้าวิญญาณฯ
 
จำนวนที่ทิ้งไว้ ไม่ได้มากมายสำหรับ ‘ชูเฟิง’ เลย ถ้าเทียบกับ ลูกแก้ววิญญาณ 2 เม็ดที่เค้าได้มา แต่สำหรับ ‘ชู กู่ยู่’ แล้วมันเป็นจำนวนมากเลยทีเดียว
 

 
” งั้นเหรอ . . . . . .”
 
หลังจากการตกใจ ‘ชู กู่ยู่’ ก็หัวเราะ เขามองไปยังทิศทางที่น้องเค้ากำลังกลับไปแล้วพึมพำๆ
 

 
” ดูเหมือนว่าพี่ชายจะต้องพึ่งน้องชายสินะ “
 
 
 
. . . . . . . . .  . .. . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . .. . . . . . . . . .
 
โปรดติดตามตอนต่อไป
 
ที่มา: