” ท่านกล่าวผิดแล้ว ที่ข้ามาไม่ได้มาเพื่อความลับของพื้นที่ต้องห้าม และข้าไม่ได้ต้องการที่จะครอบครองมัน ข้าจะมอบมันให้เจ้าอย่างที่ข้าบอก และข้าจะไม่สร้างภัยพิบัติให้กับอาณาจักรมังกรฟ้าอีกด้วย หากไม่เชื่อข้าก็ตามใจ ข้าไม่สามารถบังคับใครให้เชื่อได้ . . . . . “
 
 
” มู่หรง หยางกวน อย่าได้เปลืองน้ำลาย ลงมือได้ “
 
คนชุดคลุมสีเทากล่าว
 

 
” น้องชาย หากเจ้า . . . . . . .หากเจ้าไม่หลบ อย่าหาว่าข้าไร้หัวใจ “
 
‘มู่หรง หยางกวน’ มือสั่นกัดฟันพร้อมกับมีน้ำในตาแวววาว เห็นได้ชัดว่าเขาแยกความรู้สึกของเขาออกไปไม่ได้
 

 
” ไอ้คนทรยศ!!! ไม่ต้องแสร้งทำตัวเป็นคนดี แม้แต่ปราการ 1 ใน 6 เจ้าก็ยังฆ่าเขาได้ลงคอ “
 
 
”  วันนี้ 5 ปราการหุบเขาพยัคฆ์ฯ และข้าจะฆ่าคนทรยศพวกนี้ให้หมด “
 
‘มู่หรง หยุนหลาน’ โกรธมาก เขาตะโกนพร้อมพลังปล่อยพลังแก่นแท้วิญญาณในร่างพวยพุ่งขึ้นไปด้านบน ในเวลาเดียวกันปราการทั้ง 5 และผู้เชี่ยวชาญสิบคนที่ยืนล้อมรอบหัวใจประหลาดนั้น
 
ก็ปล่อยพลังออกมาจากร่างกายของพวกเขาอำนาจพลังเหล่านั้นถูกย่อขึ้นในกลางอากาศ และเกิดเป็นฝูงแรดขนาดใหญ่หลายสิบตัว ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากพลังอาณาจักรแก่นแท้ ร่างของพวกมันดูสดใสและเหมือนจริงสิ่งที่สำคัญที่สุดคือร่างกายของพวกเขามีแสงเปล่งออกมาจากร่าง
 
แสงเหล่านั้นห่อหุ้ม ‘มู่หรง ยุนหลาน’ และคนอื่นๆ พลังที่เขาปล่อยออกมาเหมือนไม่สามารถทำลายหรือผ่านมันเข้าไปได้
 
* คำราม *
 
ทันใดนั้น ฝูงแรดก็ร้องคำรามเหมือนเสือร้าย ขณะที่พากันวิ่งไปบนอากาศอย่างบ้าคลั่ง ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันวิ่งผ่านต่างถูกมันบดขยี้ ราวกับว่าพวกมันพร้อมที่จะทำลายทุกอย่างให้หมดนั่นคือพลังที่ถูกหล่อหลอมรวมกัน สร้างขึ้นมาเพื่อโจมตีและป้องกัน มันเทียบได้กับพลังอำนาจทั้งหมดของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณระดับ 6 ซึ่งน่ากลัวเป็นอย่างมาก
 

 
” น้องชาย หลังจากนี้ เจ้าจะรู้ว่าข้านั่นทำสิ่งถูกต้องเพื่อหุบเขาพยัคฆ์ฯ “
 
‘มู่หรง หยางกวน’ ขมวดคิ้วแน่นแล้วตะโกนเสียงดังว่า
 

 
” จัดรูปแบบ “
 
หลังจากที่เขาตะโกนสั่งออกมา ผู้เชี่ยวชาญกำเนิดวิญญาณนับร้อยคนก็วิ่งเข้ามา ที่แปลไปก่อนหน้านี้ คนแปลเขียนผิดนะคับพวกเขาไม่ได้ตายแค่กระเด็นไปเท่านั้น จากนั่นพวกเขาก็ปล่อยพลังวิญญาณออกมาเป็นคลื่นพายุขนาดใหญ่ พุ่งขึ้นไปในอากาศ ขณะที่ฝูงแรดกำลังวิ่งเข้ามา
 
ในที่สุดพวกเขาก็สร้างฝูงปีศาจหมาป่าได้สำเร็จหมาป่าพวกนั้นมีจำนวนมากเกินไปจนนับไม่ถ้วนวิ่งเข้าใส่ฝูงแรดพวกนั้น แม้ว่าพลังของหมาป่าไม่อาจสู้กับแรดได้ แต่จำนวนของมันน่ากลัวเกินไปทั้ง 2 ฝ่ายต่างไม่มีใครยอมถอย พวกเขาปะทะกันขณะที่ดันกันอยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย
 
เสียงระเบิด กระจายเข้ามาในหู ไม่สิ้นสุดจนทำให้เกิดแรงกระเพื่อมทำลายล้างทุกอย่าง พื้นดินเกิดการสั่นสะเทือนราวกับว่าเกิดแผ่นดินไหว รอยตกเล็กปรากฏขึ้นมาตามผนังที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษการประทะกันรุนแรงเกินไป
 
ซึ่งเป็นการเผชิญหน้าที่ดูน่ากลัวทั้งสองฝ่าย แต่สิ่งที่สำคัญคือการก่อตัวของพลังอาณาจักรแก่นแท้ของทั้งสองฝ่ายจะมีมากพอที่จะใช้ได้นานมากแค่ไหนไม่ว่ามันจะรุนแรงหรือแข็งแกร่งมากแค่ไหน
 
ก็ต้องถึงเวลาที่ต้องเหน็ดเหนื่อย เนื่องจากการปะทะกันหลายชั่วยามทุกคนต่างพากันแรงตก พลังที่ถูกดึงออกไปใช้จนเหือดแห้งจนไม่เหลือแม้แต่สักหยด ทำให้คนเหล่านั้นมีสภาพเหมือนกำลังจะตาย
 
พวกเขาต่างพากันล้มลงบนพื้นโดยที่ขยับตัวไม่ได้แม้แต่น้อยเหลือแต่ ‘มู่หรง หยุนหลาน’ และ ปราการทั้ง 5 ส่วน’มู่หรง หยางกวน’ ก็ตกอยู่ในสภาพที่เลวร้าย เพราะจากคนนับร้อย เหลือเพียงเขาและคนชุดเทาเท่านั้นคนที่สวมชุดคลุมสีเขายืนอยู่เงียบๆพร้อมกับคอยสังเกตุทุกอย่าง
 
และยังไม่คิดที่จะโจมตี ส่วน ‘มู่หรง หยางกวน’ ก็ไม่ถึงกับอ่อนแรงเท่าไหร่ ดาบสีดำในมือของเขายังปล่อยพลังแปลกๆจนทำให้พลังในร่างกายของเขาฟื้นฟู ครั้งแล้วครั้งเล่า มันเป็นพลังที่แปลกมากซึ่งดูไม่ด้อยไปกว่าพวกเขาทั้ง 6
 

 
” ไอ้คนทรยศ หากข้ายังมีชีวิตเหลืออยู่ ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งสองคนให้ได้ “
 
ทันทีที่ ‘มู่หรง ยุนหลาน’ ตะโกนพลังในร่างกายของเขาก็หลั่งไหลออกมาเหมือนกระแสน้ำ พวยพุ่งขึ้นไปเหมือนภูเขาไฟ ทันใดนั้นพลังของเขาเพิ่มจนทวีคูณสำหรับ ปราการทั้ง 5 ที่ยืนด้านหลังเขา
 
พวกเขาดูเหมือนจะได้รับผลลัพธ์นั้นไปด้วย โดยพลังอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณเพิ่มขึ้นในร่างกายของเขาและส่งมันไปยังพลังที่ก่อตัว พวกเขาต้องการกำจัด ‘มู่หรง หยางกวน’ และ คนชุดเทาให้ได้ภายในครั้งเดียวพลังอำนาจทั้งหมดของหกผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณหลั่งไหลไปรวมกับฝูงแรดที่อยู่ในอากาศ
 
หลังจากที่มันก่อตัวแทรกเข้าไป ฝูงแรดก่อนหน้านี้ก็เพิ่มขึ้นอีกหลายสิบตัว
 

 
” น้องชาย อย่าหาว่าข้าใจร้าย “
 
‘มู่หรง หยางกวน’ ชะงัก จากนั้นก็ยกดาบสีดำขึ้นมาสะบัดออกเบาๆจนกลายเป็นหมอกสีดำ หมอกสีดำกลายเป็นงูตัวเล็กๆมุดเข้าไปในแขนข้างขวาของเขา ทันใดนั้นแขนของเขาก็ขยายออกจนดูน่ากลัว
 

 
” หมัดทำลายฟ้า !!! “
 
ทันใดนั้น ‘มู่หรง หยางกวน’ ก็ชกออกไป ขณะนั้นอากาศหายรอบๆไปในพริบตา นั้นอาจเป็นหมัดที่สามารถตัดผ่านท้องฟ้าได้ภายในหมัดเดียว
 
*  บูมมมมมมมมม *
 
เมื่อหมัดนั้นปะทะกับฝูงแรดขนาดใหญ่ ทันทีมันกลายเป็นน้ำวนของพลังแก่นแท้ที่แสนจะน่ากลัว เนื่องจากทั้งสองฝ่ายต่างปะทะด้วยพลังทั้งหมดที่มีพวกเขาจึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เมื่อพลังแก่นแท้กระจายออกไป จึงไม่มีใครสามารถป้องกันมันไว้ได้และเมื่อพลังแก่นแท้ เป็นคลื่นน้ำวนกวาดผ่านรอบๆ
 
มันดูเหมือนเป็นจุดจบของโลกนี้ ผู้ที่อยู่ในอาณาจักรกำเนิดวิญญาณต่างพากันกระอักเลือด หลายคนกุมขมับ พลังนั่นไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถทนได้หลังจากคลื่นน้ำวนจากพลังแก่นแท้สลายไป พวกเขาก็พบว่าทุกคนยังมีชีวิตรอด ถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ แต่ก็ไม่มีใครเสียชีวิตจากคลื่นน้ำวนที่แสนน่ากลัวในตอนนั้น
 
พวกเขาก็พบว่า คนที่สวมชุดคลุมสีเทาที่ยืนอยู่ตรงนั่น ย่อพลังสีม่วงอ่อนๆในมือกลับมา
 

 
” เจ้าคิดจะช่วยพวกเรางั้นหรอ!!!! “
 
‘มู่หรง ยุนหลาน’ รู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ เห็นอยู่ว่าชัดๆว่าเขามีเจตนาแอบแฝง ไม่งั้นทำไมเขาถึงต้องมาในเส้นชีวิตเขาต้องมาเพื่อหาความลับของพื้นที่ต้องห้ามเป็นแน่
 

 
” ข้าบอกแล้วว่าคนๆนี้เป็นคนดี เขาไม่ได้มาเพื่อทำร้ายเราแต่เขามาเพื่อช่วยเรา “
 
‘มู่หรง หยางกวน’ อธิบาย
 

 
” ไร้สาระสิ้นดี!!! เขาหลอกให้เราเข่นฆ่ากันเอง ตอนนี้ คนทั้งของหุบเขาพยัคฆ์ฯต่างพากันได้รับบาดเจ็บสาหัสและล้มตาย ทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็เป็นเพราะเขา เจ้ายังมาพูดอีกว่าเขาจะช่วยเรา “
 
‘มู่หรง ยุนหลาน’ ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขากำลังจะบ้าตายเพราะพี่ชาย ที่โง่เง่าของเขาคนที่สวมชุดคลุมสีเทาไม่ได้สนใจคำโต้เถียงของพวกเขาทั้งสอง เขาพยายามเดินไปใจกลางเส้นชีวิต หลังจากที่มายืนหยุดตรงหน้าของมัน
 
เขาก็เริ่มสร้างอะไรบางอย่าง ขณะที่เขาโคจรพลัง หัวใจที่อยู่ตรงนั้นก็เริ่มหดตัวลง เมื่อมันหายไปก็เกิดเป็นหลุมดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมานั่นดูไม่ใช่หลุมดำธรรมดา มันถูกย่อและสร้างด้วยอากาศจนเกิดเป็นหลุมดำ
 
มันหมุนค่อยๆ ราวกับว่ามันจะกลืนกินทุกอย่าง ผู้คนที่เหลือบมองต่างพากันตัวสั่น มันดูเหมือนเป็นทางเข้าไปก็จริง แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่มีทางกลับออกมาได้เลย
 
หากก้าวเข้าไปไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตายแต่ คนที่สวมชุดสีเทาดูไม่กลัวเลยสักนิด เมื่อเขาเห็นหลุมดำปรากฏเขาก็ดูมีความสุขอย่างมากแม้ว่าจะมองหน้าของเขาไม่เห็นก็ตาม
 
ทุกคนต่างรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายจากร่างกายของเขาเขาเดินเข้าไปในหลุมดำ แต่พอเดินมาถึงปากทาง เขาก็หยุดพร้อมกับค่อยๆหันหน้ามามอง ‘มู่หรง หยางกวน’ แล้วกล่าว
 

 
” น้องชายของเจ้าพูดถูกแล้ว ความลับของพื้นที่ต้องห้ามนั่นแสนจะวิเศษ ทำไมข้าต้องร่วมมือกับเจ้า “
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . . . . .
 
ที่มา: