I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Re: Master Magic ตอนที่ 25 — อาบน้ำ

| Re: Master Magic | 609 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ตอนที่ 25 — อาบน้ำ

 

หลังจากที่ผมล่านิปเปอร์ครบทุกตัวแล้ว พวกผมก็ออกจากพื้นที่นั้นแล้วกลับไปที่บ้านของไลเดีย

 

ภายในถ้ำชายหาดนั้นมีคิงนิปเปอร์อยู่หลายตัว ซึ่งมีเวลาเกิดที่ไม่ตรงกัน

 

คิงนิปเปอร์มักจะหายตัวไปหลังจากวางไข่ทั้งหมดแล้ว และมันจะใช้เวลาประมาณหนึ่งปีเต็มในการคืนชีพ

 

“ถึงจะแย่ไปหน่อย แต่ไม่ใช่ว่าพวกเราได้น้ำตาโพไซดอนมาน้อยไปหน่อยหรอ”

 

“อืม นั่นเป็นเพราะพวกเราจัดการคิงนิปเปอร์ได้ต่างหาก”

 

ในตอนสุดท้าย พวกเราก็ได้รับน้ำตาโพไซดอนมาประมาณสิบเม็ดเท่านั้น

 

ซึ่งทั้งหมดก็มีค่าประมาณ 10,000 รูปี

 

ดูเหมือนไลเดียจะไม่ค่อยพอใจกับของที่ได้สักเท่าไหร่ แต่มันก็ยังถือเป็นกำไรที่ยิ่งใหญ่อยู่ดี

 

ถ้าแบ่งกันคนละครึ่ง พวกเราทั้งคู่ก็จะได้คนละ 5,000 รูปี

 

“งั้นพวกเราเอามันไปขึ้นเงินเลยไหม? แต่ก่อนหน้านั้น ฉันต้องการ 12,500 รูปีก่อน”

 

ในขณะที่พูดแบบนั้น เธอก็แบบมือมาทางผม

 

“?”

 

“น้ำตาโพไซดอนทั้งหมด 10 เม็ด ราคา 10,000 รูปี, เธอใช้ยาเม็ดฟื้นพลังเวทย์ของฉันไป 35 เม็ด นั่นก็คิดเป็น -35,000 รูปี, นั่นก็คือ 35,000 – 10,000 ก็เท่ากับ 25,000 รูปี เมื่อพวกเราหารกันคนละครึ่งแล้ว ก็เท่ากับ -12,500 ต่อคน”

 

อ้อ เข้าใจละ

 

“เอ่อ ความจริงคือผมไม่มีเงินติดตัวมาเลย… จะเป็นไรไหมถ้าเธอจะรอจนกว่าไอเท็มที่ผมฝากขายในร้านก่อนหน้านี้จะขายออก แล้วผมค่อยจ่ายคืน?”

 

“ได้สิ, ถึงครั้งนี้จะน่าอายที่พวกเราจบลงด้วยการขาดทุน แต่เอาไว้พวกเราไปล่ากันใหม่ครั้งหน้า ดีไหม?”

 

อ้ะใช่แล้ว มิลลี่ที่พยายามจะสร้างกิลด์ที่แข็งแกร่งเอง ก็กำลังมองหาพวกพ้องที่เก่งกาจพอดีเลย

 

ผมลองชวนไลเดียเข้ากิลด์ดูดีไหมนะ?

 

ผมไม่ได้ข้องใจระดับความสามารถด้านกำลังรบของเธอ ยิ่งกว่านั้นเธอยังมีร้านที่ผม สามารถใช้เส้นสายในการขายของได้อีก

 

ผมเกือบจะลืมทำแบบนี้ไปซะแล้ว ผมรีบร่ายสเกาท์สโคปใส่ไลเดีย

 

ไลเดีย แรนเดีย

 

เลเวล 11

 

เวทย์ [สีแดง] เลเวล : 0/0

 

เวทย์ [สีน้ำเงิน] เลเวล : 0/0

 

เวทย์ [สีเขียว] เลเวล : 0/0

 

เวทย์ [ท้องฟ้า] เลเวล : 0/0

 

เวทย์ [วิญญาณ] เลเวล : 0/0

 

พลังเวทย์ 0

 

ว่าแล้ว ถ้าเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีพลังเวทย์ก็น่าจะเป็นแบบนี้ล่ะนะ

 

หล่อนเลเวล 11….

 

แน่นอนว่า เซนส์การต่อสู้กับการหลบหลีกของเธอไม่ได้สัมพันธ์กับเลเวลอยู่แล้ว ดังนั้นต่อให้เธอจะมีเลเวลไม่มาก แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับความสามารถที่แท้จริงของเธอเลย, ซึ่งหลายๆคนที่แข็งแกร่งเองก็อยู่ในกลุ่มเลเวลต่ำเหมือนกัน

 

แต่ก็นะ ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะมีเลเวลต่ำกว่าผมซะอีก…

 

ผมค่อนข้างตกใจกับความจริงที่ว่า ผู้หญิงที่มีเลเวลต่ำขนาดนั้นจะสามารถวิ่งไปชนกับมอนสเตอร์ระดับกลางได้โดยไม่กลัวแม้แต่น้อย

 

แน่นอนว่าผมอยากได้หล่อนเข้ากิลด์…

 

ในขณะที่กำลังคิดเรื่องนั้น ผมก็จ้องไปที่ใบหน้าของเธอ จนเธอสังเกตเห็น

 

“มีอะไรติดหน้าฉันหรือจ้ะ?”

 

“เปล่า ก็แค่ผมกำลังมองหาพวกพ้องอยู่น่ะ”

 

เอาล่ะ ผมลองพูดความตั้งใจออกไปก่อน

 

ในการล่า หากได้คนอย่างไลเดียมาเติมเต็มตำแหน่งแนวหน้า ในฐานะคนที่ร่ายเวทย์ในแนวหลังอย่างผมก็คงจะรู้สึกปลอดภัยขึ้น

 

ซึ่งมันได้พิสูจน์แล้วตั้งแต่ตอนที่เราสู้กับคิงนิปเปอร์ตัวนั้น, ต้องขอบคุณกลยุทธ์ในการควบคุมค่าความยั่วยุของไลเดียที่ทำให้พวกเราสามารถจัดการมอนส์เตอร์ในสถานที่คับแคบแบบนั้นได้

 

แน่นอนว่านี่เป็นกิลด์ของมิลลี่ ดังนั้นคนที่จะตัดสินใจท้ายที่สุดก็คือหล่อน แต่ผมมั่นใจหล่อนคงจะไม่ว่าอะไรถ้าผมชวนไลเดีย

 

“เธอกำลังชวนฉันสินะ? ฉันเองก็ดีใจจริงๆที่เธอชวน แต่ว่าตัวฉันมีร้านที่ต้องดูแล….เธอจะว่าอะไรไหม ถ้าฉันขอคิดเรื่องนี้ดูก่อน?”

 

“ได้สิ, ผมน่าจะกลับมาอีกครั้งในตอนที่ไอเท็มของผมขายออก แล้วตอนนั้นเธอค่อยให้คำตอบผมก็ได้, ยังไงผมก็ต้องไปขออนุญาตจากกิลด์มาสเตอร์ก่อนเหมือนกัน”

 

“อ้ะฮ่ะฮ่ะ, เธอควรจะขออนุญาตก่อนจะมาชวนฉันนะ, พวกปาร์ตี้อื่นๆ น่าจะไม่พอใจกับความสามารถของฉันเท่าไหร่”

 

ความสามารถในการต่อสู้ของเธไม่มีปัญหา แถมเธอยังเก่งเรื่องเงิน บวกกับเธอสามารถดูแลเด็กๆอย่างผมได้

 

“อืม ผมคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นอะไร ในเมื่อเดิมทีมันเป็นกิลด์เสรี ดังนั้นพวกเราจึงมีอิสระมากในการที่เราอยากจะทำสิ่งที่อยากทำ ผมคิดว่ามันเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวเลย สำหรับเธอที่จะเข้าร่วม”

 

“เข้าใจแล้ว, จะคิดในแง่ดีไว้ก่อน, คราวหน้าที่พวกเราเจอกัน น่าจะเป็นตอนที่ไอเท็มของเธอขายออก, เมื่อถึงตอนนั้น เซฟคุงน่าจะพูดกับหัวหน้าซังแล้ว พวกเราค่อยตัดสินใจกันตอนนั้นนะ”

 

เธอเป็นคนที่ระมัดระวังตัวจริงๆ

 

สมกับที่เป็นแม่ค้า

 

นี่น่าจะเป็นขั้นตอนพื้นฐานที่คนปกติควรทำเหมือนกัน

 

นั่นน่าจะเป็นเพราะผมใจร้อน รีบชวนเธอโดยไม่ขออนุญาตก่อน

 

ผมเป็นพวกที่เผลอหลุดปากพูดสิ่งที่คิดออกมาก่อนเป็นประจำ

 

“ฮ้าวววว”

 

“อ้ะฮะฮะ หาวซะปากกว้างเลย, เธอน่าจะง่วงแล้วสินะ”

 

ทั้งๆที่พูดแบบนั้น แต่เธอเองก็ง่วงเหมือนกันใช่ไหมล่ะ

 

ตอนที่เธอกำลังหัวเราะอยู่ ตาของเธอก็ดูสลึมสะลือเล็กน้อย

 

ยังไงตอนนี้ก็ถึงเที่ยงคืนแล้ว

 

“อืม นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมว่าผมน่าจะกลับบ้านก่อน”

 

“เอ๋? เธอคิดจะเดินทางไปเมืองนานามิตอนนี้จริงๆหรอ? ตอนกลางคืนมันอันตรายมากนะ เธอไม่ควรจะไปตอนนี้”

 

“ไม่เป็นไรหรอก ผมมีสกิลเทเลพอร์ตอยู่”

 

“แต่ข้างนอกนั่นมืดมากนะ เธออาจจะมองไม่เห็นมอนส์เตอร์ที่แอบซุ่มโจมตีก็ได้, อย่างที่บอก ฉันปล่อยให้เธอกลับไปไม่ได้หรอก, ค้างที่บ้านของฉันก่อนดีกว่า”

 

“ไม่ เอ่อ ผมหมายถึงนั่นมัน….”

 

“ไม่เป็นไรหรอก, ไม่เป็นราย! ค้างอยู่ที่นี่ก่อน! อย่าไปคิดอะไรหยุมหยิม! ตกลงนะ ตามฉันมาเลยย”

 

เธอดันหลังผม แล้วผมก็ถูกพาเข้าไปในบ้านของไลเดีย

 

อืม ผมว่ามันก็จริงที่การเทเลพอร์ตในตอนกลางคืนมันค่อนข้างอันตรายนิดหน่อย….

 

ผมไม่สามารถเถียงชนะเธอได้จริงๆ

 

“เธอเหงื่อนเต็มตัวไปหมด อยากอาบน้ำไหม?”

 

“….กรุณาให้ผมอาบน้ำด้วยครับ”

 

ต่อให้ผมปฏิเสธไป หล่อนก็คงจะบังคับผมอยู่ดี ใช่ไหมล่ะ?

 

ผมคิดว่าผมก็แค่ทำตัวว่าง่ายตามคำแนะนำของเธอจะดีกว่า

 

ห้องอาบน้ำในบ้านของไลเดียปูด้วยแผ่นกระเบื้อง กับถังที่ต้องเทน้ำร้อนลงไป

 

การอาบน้ำคือการเติมน้ำใส่ถังแล้วใช้เวทย์มนต์ให้ความร้อน แล้วแช่ตัวลงไปในน้ำ เพื่อทำความสะอาดสิ่งสกปรกออกจากตัว

 

น้ำในนี้ร้อนกำลังพอดีเลย

 

พ่อของไลเดียคงจะต้องน้ำทันทีที่เธอกลับมาบ้าน

 

ผมจุ่มตัวลงไปในถังใบเล็กๆ

 

“ฟู่…..สดชื่นดีจริงๆ….”

 

รู้สึกเหมือนกับความเหนื่อยล้าทั้งหมดได้มลายหายไปในน้ำร้อนเลย

 

สิ่งที่เรียกว่าการอาบน้ำนี้ถูกเผยแพร่เมื่อคนจากต่างประเทศแนะนำในประเทศนี้ มันถือเป็นนวัตกรรมที่ชาญฉลาดมาก

 

“น้ำร้อนพอดีไหม?”

 

“กะ กำลังดี, ไม่มีปัญหา”

 

ผมพูดออกไปทันทีด้วยความตกใจ, หากผมคิดดูดีๆ ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในบ้านของไลเดีย ไลเดียเองก็คงจะเหงื่อท่วมตัวเหมือนกัน, หล่อนน่าจะอยากเข้ามาอาบน้ำเร็วๆ ดังนั้นผมน่าจะรีบออกไปก่อนดีกว่า

 

ในตอนที่ผมกำลังจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เปิดออก

 

“ขอโทษนะ ผมดันใช้ห้องน้ำก่อนเธอ”

 

“โอะโอ๋? พอแล้วหรอ?”

 

ตรงหน้าของผม คือไลเดียที่กำลังยืนโดยที่ท่อนบนเปลือยอยู่

 

เธอปล่อยผมม้าลงจนผมที่ยาวไหลประไปตามเรื่อนร่างที่โค้งเว้า, มันปกปิดส่วนสำคัญก่อนที่ผมจะทันได้เห็น แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับตอนนี้

 

“ฉันคิดว่าจะมาอาบน้ำด้วยซะหน่อย แต่เดาว่าเธอคงกำลังจะหนีสินะ?”

 

อ้ะฮ่ะฮ่ะ ไลเดียหัวเราะ

 

ผมตัวแข็งเป็นหินโดยสมบูรณ์ (TL ตรงนั้นก็แข็งสินะ)

 

แต่ถึงตัวผมจะแข็งเป็นหิน แต่ก็ไม่อาจละสายตาจากไลเดียได้

 

“เอาล่ะ ชั้นเข้าไปล่ะนะ”

 

หลังจากพูดแบบนั้น เธอก็ถอดชุดชั้นในแล้วเดินเข้ามาในห้องอาบน้ำ

 

ถ้าผมคิดดูดีๆ รูปร่างของผมก็ยังเป็นเด็กอยู่ ดังนั้นความจริงที่เธอเข้ามาอาบด้วยจึงไม่น่าจะใช่การหยอกกันเล่นๆ

 

ชิ น่าเสียดายจริงๆ

 

หลังจากนั้น ผมก็ขอยืมโซฟาตัวใหญ่ของห้องรับแขกเป็นที่นอน แล้วผมก็ขึ้นไปนอนบนนั้น

 

จริงๆไลเดียชวนให้ผมไปนอนด้วยกัน แต่ผมว่ามันค่อนข้างอันตรายเกินไป ก็เลยปฏิเสธเสียงแข็ง

 

ถ้าผมต้องเผชิญกับเรือนร่างแบบนั้นอีก ผมไม่มีความมั่นใจเลยว่าจจะสะกดข่มตัวเองได้ไหม

 

แต่ว่าตอนนี้ผมรู้สึกเหนื่อยจริงๆ….

 

ดูเหมือนตั้งแต่ที่ผมกลับมาอยู่ในร่างเด็ก ผมมักจะง่วงเมื่อถึงกลางดึก, ซึงเป็นเรื่องปกติของผมที่จะฝึกหรือล่าจนถึงมืดค่ำ

 

และปกติแล้วหลังจากที่ฝึกฝนเวทย์สักอย่างหนึ่งก็ทำให้ผมหลับได้ง่ายๆ, แต่ว่าเป็นเพราะเมื่อกี้ผมดันไปเห็นร่างโป๊เปลือยขอไลเดียเข้านิดหน่อย ในหัวก็เลยวุ่นวายจนนอนไม่หลับ

 

แต่การที่ผมโดนเล่นงานกะแค่การเห็นเด็กผู้หญิงโป๊แบบนี้…ดูท่าว่าจิตวิญญาณของผมคงจะได้รับผลกระทบจากร่างวัยขบเผาะของเด็กเข้าซะแล้ว

 

ถึงแมว่าผมจะเห็นร่างของเธอเพียงแวบเดียว แต่ว่าตัวผมกลับยังคงผิดปกติอยู่

 

ยัยไลเดียนี่! (TL เคืองที่เห็นไม่หมดละสิ)

 

==========

 

อุทิศให้คุณพ่อยุทธนา ศิริพัฒนานันทกูร

 

==========

 

ติดตามข่าวสารและตอนใหม่ๆได้ก่อนใครที่

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments