I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Re: Master Magic ตอนที่ 27 — การประลอง

| Re: Master Magic | 621 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ตอนที่ 27 — การประลอง

 

-นอกเมือง

 

สายลมได้พัดผ่านที่ราบ พาให้ทุ่งหญ้าปลิวไสว

 

ทั้งผมและโคล้ดต่างก็ยืนเผชิญหน้ากันพร้อมกับตั้งท่าเตรียมต่อสู้

 

มิลลี่ยืนอยู่ระหว่างพวกเราสองคน

 

“พวกนายอย่าสู้กันเพราะชั้นเลย!”

มิลลี่ที่เป็นคนกลางดูเป็นห่วงและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

 

“เอาแบบนี้ไหม? ผมจะร่ายเซฟโปรเทคชั่นใส่พวกเราทั้งคู่ และคนที่โจมตีโดนก่อนเป็นฝ่ายชนะ”

 

“เซฟุโตะ พูโรเทคุโชน?”

 

“อะไรล่ะนั่น?”

 

ทั้งมิลลี่และโคล้ดต่างก็มองมาด้วยความงุนงง

 

เฮ่ย เฮ่ย สำหรับโคล้ดน่ะไม่เป็นไร แต่มิลลี่ อย่างน้อยเธอน่าจะรู้จักเวทย์นี้สิ

 

ยิ่งกว่านั้น ไม่ใช่ว่าผมเคยใช้เซฟโปรเทคชั่นตอนสู้กับราชาแห่งความตายหรอกหรอ?

 

ช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ากลัวจริงๆ

 

“เซฟโปรเทคชั่นเป็นเวทย์มนต์ที่สามารถลดความเสียหายที่ผ่านเข้ามาได้ถึง 90% เฉพาะการโจมตีครั้งแรกเท่านั้น แน่นอนว่าผมไม่ได้ตั้งใจจะใช้เวทย์ที่ทรงพลังในการประลองครั้งนี้อยู่แล้ว แต่นี่เป็นแค่การระวังเอาไว้เผื่อสถานการณ์ฉุกเฉินเท่านั้น”

 

“ผมเองก็ไม่อยากสร้างบาดแผลให้กับเซฟคุงเหมือนกัน ดังนั้นการมีเวทย์นี้จึงน่ายินดีมาก”

 

โคล้ดยิ้มกว้างมาที่ผม

 

กล้าพูดแบบนั้นจริงๆแฮะ ไอ้หมอนี่

 

ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ผมก็คงต้องออมมือให้เขาซะหน่อย

 

ผมจะใช้แค่เวทย์ขั้นพื้นฐานละกัน

 

ถ้าผมเอาชนะหมอนั่นได้ด้วยเวทย์พื้นฐาน โคล้ดก็คงจะเรียนรู้ถึงความแตกต่างระหว่างความสามารถของพวกเราได้ด้วยตัวเอง ซึ่งนั่นน่าจะเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเขา ใช่ไหมล่ะ?

 

โคล้ดนั้นวางแผนว่าจะใช้ดาบไม้กับโล่

 

“นายอยากจะเริ่มตอนไหนล่ะ?”

 

“ตอนไหนก็ได้ ถ้าเซฟคุงเป็นคนเลือก”

 

เป็นไอ้หนูที่มั่นใจในตัวเองจริงๆ

 

ไปพกความมั่นใจขนาดนี้มาจากไหนนะ?

ผมกำลังจะใช้สเกาท์สโคป แต่ก็ตัดสินใจล้มเลิกไปในที่สุด ในเมื่อผมตั้งใจจะใช้แต่เวทย์พื้นฐานในการประลองเท่านั้น

 

ถ้ามันเป็นการตัดสินกันในครั้งเดียว งั้นพวกเลเวลก็ไม่ใช่ตัววัดความแข็งแกร่งที่น่าเชื่อถือซะเท่าไหร่

 

“เอาเป็นเราสองคนเดินถอยออกไปคนละสิบก้าว แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มเลยเป็นไง?”

 

“เข้าใจแล้ว”

 

พวกเราเว้นระยะห่างกันพอสมควรแล้วหันกลับไป

 

ท่าทางของโคล้ดที่กำลังตั้งท่าสู้ด้วยดาบไม้กับโล่ในมือนั้นเข้ากันได้ดีมาก

 

ดูเขาจะคุ้นเคยกับการใช้ดาบเป็นอย่างดี

 

“ผมเข้าไปล่ะนะ…!”

 

“เข้ามาตอนไหนก็ได้”

 

ทันทีที่ประโยคนั้นออกจากปากผม โคล้ดก็ยกโล่ขึ้นมาบังหน้าพร้อมกับพุ่งตัวมาหาผม

 

อย่างแรกขอผมทดสอบนายหน่อยก็แล้วกัน

 

ผมเล็งไปที่ขาของโคล้ดแล้วร่ายบลูบอล

 

เขากระโดดหลบบลูบอลอย่างรวดเร็ว แล้วตวัดดาบไม้ลงมาที่ผม

 

ผมถอยหลบเล็กน้อย แต่เขาก็ยังพยายามฟันดาบตามผมมา…แต่

 

“หว๋าาาา!?”

 

พื้นที่โคล้ดเหยียบลงไปได้พังทลายลง แล้วเขาก็ถูกกับดักของผมกลืนลงไป

 

ก่อนหน้านี้ัเล็กน้อย ผมแอบใช้กรีนบอลใส่พื้นจนเป็นหลุม

 

ถึงแม้ว่ามันจะมองเห็นได้ยากถ้าอยู่ไกลๆ แต่หลุมที่ผมสร้างขึ้นด้วยกรีนบอลนั้นสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนจริงๆ นั่นเพราะเขาปิดตาที่ควรจะมองภาพด้วยโล่นั่นยังไงล่ะ

 

น่าอายไหมล่ะนั่น

 

เพื่อที่จะโจมตีปิดฉาก ผมก็ก้มลงมองหลุมที่โคล้ดตกลงไป

 

-ในตอนนั้นเอง

 

บอลเพลิงก็พุ่งออกมาจากหลุมที่ผมก้มลงมอง

 

นี่มันเรดบอลนีนา

 

หลบไม่พ้น…?!

 

(ไวท์วอลล์….!)

 

ก่อนที่มันจะโดนตัวผม ผมก็สามารถใช้ไวท์วอลล์ได้ทัน นี่มันเกือบไปจริงๆ

 

เวทย์ของผมดูดซับพลังเรดบอลของโคล้ดจนหมด แล้วในตอนนั้นผมก็ยื่นมือไปทางหลุม

 

“หรือว่า….”

 

“แบล็คบอล”

 

โคล้ดส่งเสียงร้องอย่างหมดสภาพ เมื่อผมแก้เผ็ดด้วยการร่ายเวทย์ใส่โดยไม่ปราณี

 

“หว๋าา!”

 

บรึ้ม…..เสียงกระแทกดังออกมาจากหลุม

 

ฝุ่นควันคละคลุ้งออกมาจากหลุม ดูเหมือนเวทย์ของผมจะโดนเขาอย่างจัง

 

อ้ะ นั่นมันอันตรายนา

 

ไม่คิดเลยว่าโคล้ดจะใช้เวทย์ได้

 

หลังจากตกลงไปลึกขนาดนั้นยังสามารถใช้เวทย์โจมตีกลับมาได้จากตำแหน่งนั้นนี่ ถือว่าไม่เลวจริงๆ

 

ผมประมาทไปจริงๆ

 

ตอนนี้ผมมองลงไปในหลุมอีกครั้งเพื่อดูให้แน่ใจว่าโดนเขาหรือเปล่า

 

……ค่อยๆแอบมอง

 

ภายในหลุมนั้น โคล้ดกำลังนอนแผ่หราเป็นรูป 大

 

ดูเหมือนผมจะทำเกินไปหน่อยแฮะ

 

….อย่าบอกนะว่าตอนที่เขาร่วงลงไปในหลุม เซฟโปรเทคชั่นเกิดทำงานขึ้นมา แล้วการโจมตีที่ผมพึ่งปล่อยไปก็โดนไปจังๆ….

 

อืม ผมว่าแค่แบล็คบอลคงไม่เป็นไรมั้ง?

 

ผมยืนยันชัยชนะของตัวเองด้วยการยกแขนไปทางมิลลี่

 

“เซฟชนะ!”

 

มิลลี่ยกธงแดงขึ้นแล้วประกาศว่าผมชนะ

 

หล่อนไปเอาของพรรค์นั้นมาจากไหนกัน?

 

เมื่อผมกับมิลลี่ใช้เทเลพอร์ทลงไปก้นหลุม โคล้ดก็ลึกขึ้นมานั่งขัดสมาธิแล้ว

 

ถึงเกราะของเขาก็ไม่เสียหายก็จริง แต่ชุดของเขาขาดเล็กน้อย

 

ดูเหมือนผมจะทำเรื่องแย่ไปซะแล้ว

 

“อูย….สมกับเป็นเซฟคุง ไม่ได้เป็นรองหัวหน้าของมิลลี่แค่ชื่อเท่านั้น ที่คุณเก่งขนาดนี้บอกตรงๆเลยว่าผมตกใจมาก ผมมั่นใจแล้วแท้ๆว่าเรดบอลที่ร่ายไปต้องโดนนายแน่ๆ แต่…”

 

“ผมต่างหากที่ควรจะพูดแบบนั้น โคล้ด, ผมคิดว่าจะใช้แค่เวทย์พื้นฐานจัดการนาย แต่”

 

“อย่างที่คิด คุณออมมือให้ผมหรอ? เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นถ้าผมไม่หาเรื่องคุณก่อน….ขออภัยที่ผมทำตัวเสียมารยาทก่อนหน้านี้ แล้วครั้งหน้าผมจะทำให้คุณเอาจริงให้ได้!”

 

โคล้ดพูดออกมาด้วยความอายปนเจ็บใจ

 

แล้วเขาก็ยิ้มแบบหนุ่มหล่อออกมา

 

แต่เขาก็ยังหล่อไม่เท่าผมอยู่ดี

 

“โคล้ด เนื้อตัวไม่ถลอกหรอ? ถอดเกราะออกสิ! ชั้นจะฮีลให้”

 

“ไม่ ผมคิดว่าผมควรจะใส่เกราะไว้….”

 

“ฉันไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องการรักษาเท่าไหร่ ถ้าไม่เห็นแผลก็คงจะทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เอ้าถอดออก”

 

“เข้าใจแล้ว….”

 

โคล้ดฝืนใจถอดเกราะออก

 

เสื้อผ้าบางส่วนฉีกขาดทั้งตรงนี้ตรงนั้น จนเผยให้เห็นผิวขาวนวล

 

หน้าอกที่อ้อนแอ้นโค้งมน ทำให้เขาดูเหมือนผู้หญิง

 

“เอ๋?….เอ่อ โคล้ด หรือว่านาย…..นายจะเป็นผู้หญิง?”

 

“อือออ ใช่แล้ว”

 

“เอ๋!?”

 

หล่อนเป็นผู้หญิง…..แน่นอนนั่นไม่ใช่….

 

เปรี๊ยะ ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

 

เกราะอกที่โคล้ดใส่อยู่ถูกถอดออก มิลลี่มีสีหน้ายุ่งยากขณะที่กำลังฮีลให้โคล้ดซึ่งสวมแต่เสื้อ

 

“ฉันไม่คิดเลยว่าโคล้ดจะเป็นผู้หญิง….”

 

มิลลี่เผลอร้องออกมาเมื่อเหลือบไปเห็นหน้าอกของโคล้ด

 

หน้าอกที่นูนแน่นดูจะใหญ่กว่าของมิลลี่

 

ขณะที่ดูสิ่งนี้ มิลลี่ก็มีสีหน้ายุ่งยากขึ้น

 

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดเรื่องนี้….แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมก็เลยหาโอกาสบอกไม่ได้ นั่นคือ…”

 

“มะ ไม่เป็นไร ฉันผิดเองแหละที่ไม่ได้ถามก่อน”

 

มิลลี่เองก็ดูเหมือนจะตกใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมากเท่าผม

 

ผู้หญิง

 

นักเวทย์

 

โคล้ด

 

ด้วยสามสิ่งนี้

‘ผมเคยเจอมาก่อนแน่ๆ’

ผมเริ่มปะติดปะต่อใบหน้ากับชื่อ

 

เพื่อความแน่ใจ ผมร่ายสเกาท์สโคปใส่โคล้ด

 

โคล้ด เลออนฮาร์ด

 

เลเวล 16

 

เวทย์ [แดง] เลเวล : 9/45

 

เวทย์ [น้ำเงิน] เลเวล : 5/39

 

เวทย์ [เขียว] เลเวล : 0/40

 

เวทย์ [ท้องฟ้า] เลเวล : 0/47

 

เวทย์ [วิญญาณ] เลเวล : 0/51

 

พลังเวทย์ 324/324

 

อย่างที่คิด

ตอนที่หล่อนแก่ขึ้น หล่อนดูมีออร่าแตกต่างไปจากตอนนี้ ผมก็เลยนึกไม่ออก แต่หลังจากยืนยันชื่อเต็มแล้ว ผมก็มั่นใจว่าผมรู้จักหล่อน

 

หากมองดูดีๆก็พอจะคล้ายกับคนๆนั้นอยู่ ผมว่าไม่ผิดตัวแล้ว

 

ในตอนที่มิลลี่เอาม้วนคัมภีร์สเกาท์สโคปออกมาก่อนหน้านี้ ทำไมผมถึงไม่ฉุกคิดกันนะ?

 

นักเวทย์อัจฉริยะที่นำสเกาท์สโคปมาที่สมาพันธ์จอมเวทย์

 

ไม่ได้ชื่อมิลลี่ เรย์อาร์ด

 

หากผมจำไม่ผิดล่ะก็ นักเวยท์อัจฉริยะที่นำสเกาท์สโคปมาในชาติก่อนคือ โคล้ด เลออนฮาร์ด

 

นั่นคือเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผมคนนี้ เป็นหล่อนอย่างแน่นอน

 

==========

 

อุทิศให้คุณพ่อยุทธนา ศิริพัฒนานันทกูร

 

==========

 

ติดตามข่าวสารและตอนใหม่ๆได้ก่อนใครที่

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments