” ได้หากเจ้าต้องการ!!! “
 
หลังจากที่ตะโกน ‘ซือตู่ยู๋’ไม่พูดพล่ำทำเพลง ภายในตำหนักพันธมิตรฯ เกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ออร่ามหาศาลทะลักออกจากร่างกายของเขา ทันใดนั้นร่างกายของเค้าก็เกิดการเปลี่ยนแปลง
 
แขนและขา ขยายใหญ่ขึ้นสองเท่าจนทำให้เสื้อคลุมสีม่วงบนร่างกายของเขาเกือบขาด เผยให้เห็นรูปร่างกล้ามเนื้องที่ทรงพลังของเขาได้อย่างชัดเจน
 
ผิวกายของ’ซือตู่ยู๋’แปล่งสีสองประกายออกมา แม้แต่เส้นผมยังเปลี่ยนเป็นสีทอง ดวงตาเค้าของเขาแดงก่ำเหมือนทับทิม ลมหายใจที่พ่นออกมาเต็มไปด้วยพลัง
 
‘ซือตู่ยู๋’ในปัจจุบันไม่เหมือนคนที่เคยดูสุขุมหรือสุภาพชน ผู้นำพันธมิตรปีกฯ ณ.ตอนนี้ เป็นเพียงแค่สัตว์สีทอง โดยเฉพาะ ออร่าที่ถูกปล่อยออกมาจากร่างกายสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสัตว์ป่าที่ดุร้าย
 

 
” การเสริมทักษะ!!! ทักษะระดับ 4  วิชา ราชสีห์ทองคำ “
 
 
” ข้าไม่เคยนึกเลยว่าผู้นำพันธมิตรปีกฯของเราจะมีร่างเป็นสิงโตสีทองเช่นนี้ ดูเหมือนว่า ชูเฟิง คงต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
 
 
” ถูกต้อง การเปลี่ยนเป็นราชสีห์ทองคำ เป็น ทักษะระดับ 4 ประเภทการเสริมทักษะ หลังจากที่ฝึกมันสำเร็จ ตอนนั้นผู้นำพันธมิตรปีกฯจะมีร่างกายเหมือนกับเป็นอมตะ ด้วยคมดาบคมหอกหรือคมอาวุธใดๆก็ไม่สามารถทำอันตรายเขาได้ ไม่ว่าจะเขาจะบุกน้ำลุยไฟทะลายภูผา เขาก็จะไม่ได้รับบาดเจ็บ ตอนนั้นไม่สำคัญแล้วว่า ชูเฟิง แข็งแกร่งแค่ไหน หากโจมตีผู้นำไปก็ไร้ผลเปล่าๆ เขาคงทำได้แค่ถูกซ้อมจนตาย”
 
เห็นการเปลี่ยนแปลงของ’ซือตู่ยู๋’ ทำให้เหล่าสมาชิกชายพันธมิตรปีกฯเชื่อมั่นว่า ‘ชูเฟิง’ ต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน พวกเขาปลื้มปิติกันเป็นอย่างมากที่จะได้เห็น คนที่ยโสโอหังเช่น’ชูเฟิง’ ถูกสั่งสอน แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือพวกเขา ทนไม่ได้ที่เห็น ‘ซูเหม่ย’ จี๋จ๋า กับ ‘ชูเฟิง’ หากมีใครล้างแค้นพวกเขา พวกเขาก็พร้อมจะเชียร์อย่างสุดใจ
 
สมาชิกหญิง พวกเขารู้สึกถึงความห้าวหาญของ ชูเฟิง พวกเขาได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความชื่นชมในความสามารถของเขา แต่หลังจากที่ ‘ซือตู่ยู๋’ แสดงทักษะของเขา พวกนางต่องกังวลว่า ‘ชูเฟิง’ จะสามารถเอาชนะได้หรือป่าว
 
มีแต่ ‘ซูเหม่ย’ ‘ไป๋ตง’ สองพี่น้องหลง- หู๋ และเพื่อนๆของ’ชูเฟิง’ ที่ยังคงสงบ พวกเขารู้ดีว่า ความแข็งแกร่งของ ‘ชูเฟิง’ มีมากมายขนาดไหน
 

 
” ชูเฟิง ข้าจะปล่อยเจ้าไป หากเจ้าก้มหัวยอมรับความพ่ายแพ้ในตอนนี้ ไม่งั้น หากข้าลงมือ ข้าจะไม่รับประกันชีวิตของเจ้า “
 
น้ำเสียง’ซือตู่ยู๋’ในตอนนั้น ทรงพลังยิ่งนัก เหมือนกับเสียงคำรามของสัตว์ป่าดุร้าย ไม่ใช่เสียงของมนุษย์ ทำให้มันฟังดู น่าเกรงขาม
 

 
” ในเมื่อท่านมั่นใจมากขนาดนั้น ก็รีบๆเข้ามาเถอะ ข้าจะดูสิว่าท่านจะทำอะไรข้าได้ “
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มพร้อมกับพูดโดยไม่แยแสคำขู่
 

 
” หากเจ้าต้องการเจ็บตัวขนาดนั้น ข้าก็จะสนองความต้องการของเจ้า แล้วเจ้าอย่ามาเสียใจทีหลังเอาซะล่ะ “
 
‘ซือตู่ยู๋’ ก้าวเท้าพุ่งออกไปเหมือนกับสิงโตกำลังล่าเหยื่อ พื้นที่เขาเหยียบลงไปเกิดรอยแตกร้าว ขณะที่เขาวิ่งและกระโจน ภายในตำหนักทั้งหมดเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง
 
‘ซือตู่ยู๋’ ค่อยๆเข้ามาใกล้ๆ ‘ชูเฟิง’ในตอนนั้นมีรอยยิ้มที่มุมปาก จากนั้นเขาใช้ทักษะ สายฟ้า สามผสาน รูปแบบที่ 1 วิ่งออกไปนอกตำหนัก
 

 
” หืม เห็นเจ้าต้องการสู้หนักหนา ที่แท้ก็กลัวงั้นหรอ ? “
 
เห็น’ชูเฟิง’วิ่งหนี ซือตู่ยู๋ คิดว่าเค้ากลัว จากนั้นเขาก็ส่งเสียงหัวเราะพร้อมกับวิ่งไล่ตาม’ชูเฟิง’ สำหรับ’ซูเหม่ย’และคนอื่นๆ ต่างวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว เพื่อไม่ให้คาดสายตา
 
แต่ทันทีที่ก้าวออกมาด้านนอก ทุกคนไม่สามารถหยุดความตกใจได้ ชูเฟิงไม่ได้หนีแต่อย่างใด เขายืนอยู่บริเวณลานกว้างนอกตำหนัก  เขายื่นแขน2ข้างกวักมือท้า ‘ซือตู่ยู๋’ อย่างเหยียดหยาม
 

 
” อยากตายมากใช่มั๊ย “
 
‘ซือตู่ยู่’ตะโกนด้วยพลังระดับ 9 ของสัตว์ร้าย ทำให้ร่างของเขาปล่อยออร่าที่น่ากลัวออกมา จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าใส่ ‘ชูเฟิง’ อีกครั้ง
 
* เปรี้ยงงง ↯ เปรี๊ยะ ↯ *
 
ณ ตอนนั้น  ‘ชูเฟิง’ รู้สึกถึงภายในดวงตาที่ปรากฏร่องรอยของสายฟ้า ทำให้ได้ยินเสียง
 
* เปรี้ยง ปร้าง↯ *
 
จากนั้นพลังสายฟ้ามหาศาลก็เริ่มระเบิดกระจายออกมาจากร่างกายของเขา ในตอนนั้นร่างของเค้าถูกห่อหุ้มไปด้วยสายฟ้าบริสุทธิ์ เหมือนกับว่าเขาเป็น เทพสายฟ้า ลงมาจุติ
 
* เปรี้ยง ↯ เปรี้ยง ↯  *
 
‘ชูเฟิง’ ยกแขนขึ้นมาจากนั้นสายฟ้ารอบๆตัวเขาก็พุ่งลงไปทุกทิศทาง พลังการทำลายของมันแม้แต่พสุธาใต้ฝ่าเท้าของเขายังต้องเป็นผุยผง หลุมขนาดใหญ่ปรากฏรอบตัวของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” นี่. . . . . นี่มันพลังอะไร ? มีทักษะการต่อสู้ที่น่ากลัวเช่นนี้ อยู่ด้วยหรอ ? “
 
ตอนนั้นทุกคนต้องส่งเสียงด้วยความประหลาดใจ เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นทักษะที่น่ากลัวเช่นนี้ มันทรงมากกว่าการเปลี่ยนร่างของ’ซือตู่ยู๋’ที่เป็นราชสีห์ทองคำซะอีก
 
* ฟิ้วว *
 
ในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ ชี้นิ้วของเขาออกไป แสงสายฟ้าจากปลายนิ้วระเบิดออกมาภายในพริบตาความเร็วของมันแทบไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อทุกคนสังเกตุ สายฟ้าก็ถึงหน้าอกของ’ซือตู่ยู๋’
 
* ปั้งงงง *
 

 
” อ้า ~ ~ ~ ~ ~ “
 
เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดดังออกมา ร่างของ’ซือตู่ยู๋’กระเด็นไปหลายสิบเมตร ร่างกายของเค้ายังคงดูปกติขณะหยุดอยู่ที่พื้น แต่ใบหน้าเขานั้นแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดที่เขาได้รับในเวลาเดียวกัน สายฟ้าบนร่างของ’ชูเฟิง’ ก็หายไปทันที นอกจากหลุมขนาดใหญ่ที่พื้น ก็ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของมันอยู่เลย เหมือนกับว่าสายฟ้าที่อยู่บนร่างของ’ชูเฟิง’ไม่เคยปรากฏมาก่อน
 

 
” ไอบ้าชูเฟิง เจ้าจะฆ่าเขางั้นหรอ เจ้าถึงใช้ทักษะที่รุนแรงขนาดนั้นโจมตีพี่ชายข้า !!!”
 
ตอนนั้น ‘ซือตูเหลียง’โกรธอย่างมาก เขาได้แต่ตะโกนสาปแช่ง จากนั้นเขาก็วิ่งไปหา’ซือตูยู๋’ด้วยคราบน้ำตาพลังที่’ชูเฟิง’ระเบิดออกไปใส่’ซือตูยู๋’ก่อนหน้านี่ช่างน่ากลัวยิ่งนัก  อย่างน้อยในอาณาจักรแห่งนี้ เขาก็ไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้ มาก่อน การโจมตีที่รุนแรงและรวดเร็วขนาดนั้น เขากังวลว่า’ซือตูยู๋’ จะถูกฆ่าด้วยน้ำมือของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” น้องเหลียง ข้าไม่เป็นไร “
 
ในตอนนั้น ‘ซือตู่ยู๋’ก็ค่อยๆลุกขึ้นยืน เขามองไปที่หน้าอก และรู้สึกว่าหมดหนทางที่จะเอาชนะ’ชูเฟิง’ เขาถอนหายใจออกมาเสียงดังจากนั้นเขากุมมือขึ้นขณะพูดด้วยน้ำเสียงที่แสนเศร้า
 

 
” ชูเฟิง ขอบคุณที่ไว้ชีวิต ทักษะของข้าเทียบเจ้าไม่ได้เลย ข้าแพ้แล้ว!!!”
 
 
” ฮูว~ “
 
คำพูด ‘ซือตู่ยู๋’ ทุกคนต่างต้องยอมรับ บรรยากาศแสนจะเงียบ พวกเขาสามา่รถเข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของเขา มันชัดเจนแล้วว่า ‘ซือตูยู๋’ ยอมรับความพ่ายแพ้ ความแข็งแกร่ง’ชูเฟิง’มีมากกว่าเขา
 

 
” ไม่ต้องสุภาพหรอก ข้าไว้ชีวิตน้อยๆของเจ้าเพราะขี้เกียจมีปัญหากับซูเหม่ย!!! “
 
 
” ศิษย์น้องเหม่ยไปเถอะ เราจะพาเจ้ากลับ “
 
‘ชูเฟิง’ โบกมือให้ ‘ซูเหม่ย’ จากนั้นเขาก็วิ่งไปคว้าแขนของนางหายไปอย่างรวดเร็ว พันธมิตรปีกฯทั้งหมดถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง . . . . .มองด้านหลังของเค้าทั้งสอง ใบหน้าของสมาชิกพันธมิตรปีกฯเต็มไปด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน อารมณ์ของพวกเขานั้นบอกไม่ถูก
 
แต่ในวันนี้ ‘ชูเฟิง’ ได้ทิ้งความประทับใจไว้ในส่วนลึกของทุกคนในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าทำไม อาวุโส ‘ซูรู่’ และ ผู้จัดการ ‘โอวหยาง’ ถึงได้ชักชวนชูเฟิงให้เข้ามาเป็นสมาชิกพันธมิตรปีกฯ และฝากฝังไว้กับวกเขา
 
ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไม ‘ชูเฟิง’ ถึงมีท่าทางหยิ่งยโส มันคงเป็นเพราะว่า ความสามารถของเขา ที่เรียกว่า ปีศาจ วันนี้พวกเขาได้ประจักษ์กับสายตาบอกได้เลยว่ามันมากกว่าข่าวลือที่พวกเขาเคยได้ยินมาเสียอีก
 
ก่อนหน้านี่พวกเขารู้สึกว่าตัวเองนั้นนับเป็นอัจฉริยะ แต่หลังจากวันนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าของ ‘ชูเฟิง’ พวกเขาไม่สมควรที่จะถูกเรียกเช่นนั้น
 

 
” ชูเฟิง เจ้าทำเช่นนั้นไม่ได้นะ “
 
นอกที่พักอาศัยของ’ซูเหม่ย’ นางกล่าวอย่างจริงจัง
 

 
” ทำไมงั้นหรอ ? “
 
ชู เฟิงสับสนนิดหน่อย
 
เสร็จโจร
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . . .
 
ที่มา: