ตอนที่แล้วตอนต่อไปชาวบ้านทั้งหมดเหมือนถูกสาปให้เป็นหิน ทำหน้าเหมือนคนปัญญาอ่อน แม้จะเคยได้ยินมาว่า’ฉีเฮ่า’แข็งแกร่งกว่ากลุ่มเด็กๆทั้งหมด แต่ไม่คิดว่าจะหลุดสามัญสำนึกไปมากขนาดนี้
“เขายังไม่ได้ใช้พลังลึกลับจากตำรากระดูกเลยใช่ไหม”
ชาวบ้านคนหนึ่งถามออกมา
“เขาไม่ได้ใช้ ข้าเห็นอย่างชัดเจนว่าเขาใช้แค่พลังกายล้วนๆ”
หัวหน้ากลุ่มนักล่า ฉีหลิงหู่ ตอบออกมา
*ตูมมม!!*
เด็กน้อย’ฉีเฮ่า’ขว้างหม้อทองแดงยักษ์ไปที่พื้น เกิดการะแทกอย่างรุนแรงที่พื้น ทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจายไปทั่ว เขาเคลื่อนตัวกลับไปข้างหลังเพื่อหลบหลีกละอองฝุ่นที่พุ่งออกมา เสียงดังครั้งนี้ทำให้หัวใจของชาวบ้านดิ่งวูบ นี่มันปีศาจน้อยชัดๆ!!
นี่เป็นผลลัพธ์ที่ทำใจเชื่อได้ยากมากจริงๆ เด็กน้อยสามขวบครึ่งที่ยกหม้อหนัก1000จิน ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในบริเวณหุบเขามืดแห่งนี้ มันช่างยากเหลือเกินที่จะหาใครซักคนที่เหมือนเด็กน้อยในโลกนี้
จิตใจของชาวบ้านสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่ แม้แต่หัวหน้า’ ฉีหยุ่นเฟิง’ยังหวาดผวา เขาไม่เชื่อว่า’ฉีเฮ่า’จะสามารถยกหม้อยักษ์นั่นได้ด้วยอายุแค่นี้ ไม่เคยแม้แต่จะคิด
“เรื่องจริงเหรอฟะ เจ้าเด็กเหลือขอฉีเฮ่าจะมีพลังขนาดนี้ได้อย่างไร ข้าไม่เคยได้ยินว่ามีเด็กแบบนี้มาก่อน”
“นี่มันน่าเหลือจริงๆ ถ้าเขาไม่ได้มีร่างกายเหมือนมนุษย์ ข้าคงจะคิดว่ามีลูกสัตว์ร้ายระดับตำนานบุกเข้ามาในหมู่บ้าน”
บรรดาชาวบ้านหันไปรอบๆ แล้วพูดถึงเรื่องที่เจ้าหนูสำแดงออกมา
“หัวหน้า ท่านเคยอาศัยมาสามทวีป เคยพบเจอเด็กคนอื่นๆที่เป็นแบบนี้บ้างหรือไม่”
“ใช่แล้ว!! หยุ่นเฟิง เจ้าเคยพอเจอเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งมามากมาย เคยเจอใครที่เหมือนเจ้าปีศาจน้อยนี่บ้างไหม”
ผู้อาวุโสอดที่จะถามออกมาไม่ได้ ‘ฉีหยุ่นเฟิง’ตอบออกมา
“ครั้งหนึ่ง ข้าเคยเข้าร่วมสมาคมที่มีสมาชิกหลายล้านคนและพบเจอเด็กที่น่าเหลือเชื่อมามากมาย พวกเขามีทรัพยากรชั้นเลิศนับไม่ถ้วน และนั่นคือสาเหตุที่พวกเขาแข็งแกร่ง แม้ว่าพวกเขาจะน่ากลัว แต่เมื่อเทียบกับเฮ่าน้อยแล้ว ยังห่างไกลนัก”
บรรดาชาวบ้านที่ฟังอยู่ต่างนิ่งงัน จากนั้นก็เริ่มหัวเราะออกมา นี่จึงเรียกว่าสวรรค์เข้าข้างหมู่บ้านหินผา เด็กน้อยที่มีพลังเหมือนดั่งทายาทสัตว์ร้ายเก่าแก่ จะเกิดอะไรขึ้นหากเด็กน้อยโตขึ้น หมู่บ้านหินผาจะพุ่งทะยานเพราะเด็กน้อย ‘ฉีเฮ่า’
ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวออกมา
“เหล่าสมาคมที่ร่ำรวยและแข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องสังหารสัตว์ร้ายที่น่ากลัวมากมาย และใช้เลือดสัตว์ร้ายที่เก่าแก่และหายากเพื่อเสริมสร้างและชะล้างร่างกายของเหล่าเด็กที่มีสวรรค์พวกนั้น ช่างแตกต่างอย่างมากหากเทียบกับเด็กน้อยที่จำเป็นต้องทำเพื่อความอยู่รอด”
“โลกนี้มีพื้นที่หลากหลายไร้ขีดจำกัด กว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด พวกสมาคมที่ยิ่งใหญ่และตระกูลเก่าแก่ต่างก็ต้องมีเด็กที่น่าเหลือแบบนี้อยู่แล้ว โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ อะไรที่เราคิดว่าเข้าใจ ที่จริงมันก็แค่มุมมองแคบๆเท่านั้น”
‘ฉีหยุ่นเฟิง’เอ่ยออกมา ภาพลักษณ์ของวิทยายุทธในเวลานี้สร้างความสุขให้แก่ชาวบ้านทั้งหมด พวกเด็กๆ ที่แข็งแกร่งขึ้นและศักยภาพที่ยอดเยี่ยม ในขณะที่เฮ่าน้อยดูมีความสุขเกินคาด ตั้งแต่ที่สร้างความตกใจให้กับทุกคน
ในขณะที่ทุกคนเริ่มแยกย้าย กลุ่มผู้อาวุโส รวมทั้ง’ฉีหลิงหู่’และบุคคลสำคัญของหมู่บ้านไม่ยอมไปไหน พวกเขายังคงพูดคุยอย่างต่อเนื่องด้วยท่าเคร่งเครียด
“หากฉีเฮ่าเติบโตขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งที่อยู่ในมือเขา ย่อมสามารถทำลายสมาคมหนึ่งได้อย่างง่ายดาย แต่หากพบเจอผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเขาล่ะ ผู้ที่ได้รับการเสริมพลังจากสัตว์ร้ายที่เก่าแก่และแข็งแกร่งกว่าล่ะ ”
หนึ่งในผู้อาวุโสกล่าวแย้งด้วยความร้อนแรง
“ในศักยภาพขนาดนี้ ในขณะที่เจ้ายังเด็ก มันไม่ได้หมายความว่าหากเติบโตเจ้าจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกเสมอไป เจ้าต้องรู้ด้วยมีเด็กอัจฉริยะจำนวนไม่น้อยที่จางหายไปเช่นกัน”
ทุกคนนิ่งอึ้งไร้คำพูด แล้วพยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย ‘ฉีหยุ่น’ทำหน้าบูดบึ้งเอ่ยออกมา
“แต่ในตอนนี้ ฉีเฮ่าเกิดที่หมู่บ้านนี้ ไม่ได้เกิดมาเพียบพร้อมเหมือนดั่งคนอื่น ฉีเฮ่าเริ่มด้วยความลำบากมากกว่าเด็กคนอื่น เราไม่สามารถนำเอาเฮ่าน้อยไปเทียบได้เลยไม่ว่าจะด้านการสนับสนุนจากทรัพยากร สมบัติวิเศษ เลือดสัตว์ร้ายโบราณ หรือยาสมุนไพร”
‘ฉีหลิงหู่’กล่าวเสริม
“ในตอนนี้เขายังเยาว์นัก น่าจะไม่สายเกินไปที่จะไล่กวดเด็กคนอื่นๆจากสมาคมใหญ่”
‘ฉีหยุ่น’ครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วกล่าวตอบ
“ตามความเข้าใจของข้า(ผู้แปลด้วย) ภายในสมาคมใหญ่ เมื่อเหล่าเด็กอัจฉริยะมีอายุถึงห้าขวบจะถูกนำไปเข้าพิธีผลัดเปลี่ยนครั้งแรก พวกเขาจะถูกนำไปแช่ในหม้อโลหะชั้นเลิศ ภายในเป็นยาครอบจักรวาล เลือดสัตว์ร้ายโบราณ และสมุนไพรอีกหลายชนิด ค่อยๆเสริมสร้างร่างกายเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง”
ปล(สำคัญมาก) : จากตอนที่แล้วผมใช้คำว่าชำระล้าง เพราะความหมายของศัพท์คือการชำระล้างของศาสนา ในความคิดของผมน่าจะหมายถึงการผลัดเปลี่ยนเส้นเอ็นกระดูกให้เหมาะกับการฝึกฝน สังเกตดีๆจะมีคำว่าครั้งแรก ผมเดาว่าหลังการฝึกฝนช่วงหนึ่งร่างกายจะถึงขีดจำกัด การแช่ครั้งต่อไปคือการเพิ่มขีดจำกัดนั่นเอง ขอบคุณครับ
คนอื่นๆต่างก็แสดงสีหน้าท้อแท้ ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆ มันเป็นไปได้ยากที่จะแข่งขันกับสมาคมใหญ่ พวกเขาจะหายาครอบจักวาล เลือดสัตว์ร้ายโบราณ และสมุนไพรหายากจากที่ไหนกัน
“หรือพวกเราควรจะลองล่าสัตว์ร้ายทรงพลังเพื่อสะสมเลือดของพวกมันทีละเล็กละน้อย เพื่อเตรียมการสำหรับเจ้าหนูน้อยเมื่ออายุห้าขวบ”
‘ฉีหลิง’หู่ขมวดคิ้วแล้วเสนอหัวข้ออื่น
“ถ้าหากต้องการจะแข่งขันกับพวกเด็กจากสมาคมใหญ่ นอกเหนือปัจจัยของร่างกายแล้ว ยังพื้นฐานการฝึกฝน วิทยายุทธ์ ความรู้ที่สืบทอดมาต่างก็สำคัญไม่แพ้กัน ”
หัวหน้า ‘ฉีหยุ่นเฟิง’พยักหน้าพลางตอบ
“ข้าเองก็หาทางแก้ไขปัจจัยเหล่านี้เช่นกัน”
พวกเขาทุกคนต่างอับจนด้วยคำพูด พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าในอดีต ‘ฉีหยุ่นเฟิง’เคยออกไปนอกหุบเขา และสุดท้ายเขากลับพร้อมกับบทเรียนที่ต้องจ่ายด้วยเลือดและชีวิต ในมือของเขายังมีตำรากระดูกติดมาด้วย
กลุ่มพี่น้องที่ติดตามเขาออกไปต่างก็เสียชีวิตจนหมด เหลือเพียงสองคนที่กลับมาถึงหมู่บ้าน แต่สุดท้ายก็เหลือ ฉีหยุ่นเฟิงเพียงคนเดียว แต่ก็ได้รับโรคที่แปลกประหลาดเป็นของแถมติดตามมาจนถึงวันนี้ เขาไม่เคยเล่าอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย
แม้ว่าพวกเขาบีบคั้นเท่าไหร่ก็ตาม อะไรเกิดขึ้นในปีนั้น มันยังคงเป็นความลับที่ชายแก่ยังไม่เปิดเผยออกมา ผ่านไปแล้วหลายวัน
‘ฉีหยุ่นเฟิง’ยังคงวุ่นอยู่เสมอ เขาค่อยๆสกัดสมุนไพรภายในลานบ้าน ภายใต้หม้อยายังคงมีไฟลุกโชนอยู่ตลอด และและมีกลิ่นยาที่รุนแรงลอยเต็มไปในอากาศ
“ท่านปู่ ท่านไม่เห็นจำเป็นต้องทำงานหนักเลย ท่านปู่ต้องพักผ่อนเยอะๆนะขอรับ”
ขนตาของเด็กน้อยงอนยาวและดูน่ารักกว่าเด็กสาวหลายๆคนเสียอีก เด็กน้อยกำลังโน้มน้าวความคิดของของชายแก่ให้พักผ่อน
“ไม่จำเป็นซักนิด”
ชายแก่หัวเราะในขณะที่กล่าวตอบ บรรดาผู้อาวุโสรวมถึง ฉีหลิงหู่และคนอื่นๆต่างก็ชินกับสถานการณ์เหล่านี้ดี จึงไม่ได้บอกเล่าอะไรให้เด็กน้อยฟังมากนัก เด็กน้อยไม่รู้ว่า’ฉีหยุ่นเฟิง’กำลังจัดเตรียมการผลัดเปลี่ยนตอนที่เด็กน้อยอายุห้าขวบนั่นเอง
เมื่อตะวันกำลังจะตกดิน กลุ่มนักล่ากำลังเดินทางกลับหมู่บ้าน แต่ละคนแบกสัตว์ป่าไว้ที่ไหล่ แม้ว่าร่างกายจะมีบาดแผล พวกเขาก็ยังพูดคุยอย่างสนุกสนาน
เนื่องจากลานบ้านของหัวหน้าหมู่บ้านตั้งอยู่ใกล้บริเวณทางเข้าหมู่บ้าน ทำให้ฉีเฮ่าที่ยืนอยู่ในลานบ้านเห็นกลุ่มของนักล่าทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามาในหมู่บ้าน
“ท่านลุงกลับมาแล้ว”
เด็กน้อยยื่นหน้าอันไร้เดียงสาเล็กๆของตน ดวงตาสีดำขลับเป็นประกายต้อนรับการกลับมาของกลุ่มนักล่าอย่างสุภาพ
“มานี่สิ นี่เป็นผลไม้ที่เจ้าชอบ ลุงเก็บมาให้เจ้าโดยเฉพาะเลยนะ ”
‘ฉีหลิงหู่’หยิบกระเป๋าที่ทำจากหนังสัตว์ออกมา แล้วเปิดออก ข้างในมีลูกเบอร์รี่สีแดงสด ส่งกลิ่นหอมหวานไปทั่ว มองดูมีลักษณะคล้ายหินสีแดงที่กำลังส่องประกายอยู่
“ขอบคุณขอรับ ท่านลุง”
เด็กกระพริบตากลมโตถี่ๆ อย่างดีใจที่ได้รับผลไม้ที่ชอบ เมื่อตกกลางคืน บรรดาชาวบ้านต่างก็นำซากสัตว์ร้ายมาทำพิธีสักการะต่อต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง หลังจากพิธีเสร็จสิ้น ยังคงมีบางส่วนที่ยังภาวนาต่อที่แผ่นหินสักการะ
หลังจากนั้นไม่นาน กลิ่นเลือดเริ่มแพร่กระจายจากแท่นหินสักการะ มีเลือดไหลออกจากร่างของสัตว์ร้ายที่ถูกจัดเรียงอยู่บนแท่นหินสักการะ ยิ่งไปกว่านั้น ร่างของสัตว์ร้ายค่อยๆแห้งเหือดและมีสัญลักษณ์ผุดขึ้นมา ดูน่าพิศวงและลี้ลับยิ่งนัก
เป็นตำรากระดูกนั่นเอง!! ในช่วงเวลานั้นเอง เลือดผสานกันกลายเป็นเส้นเล็กๆ โดยมีกระแสไฟฟ้าพาดขวางตาม เส้นเลือดเล็กเหล่านั้น มันช่างดูเหมือน ‘ฉีหยุ่นเฟิง’กำลังร่ายเวทมนต์ นั่นเป็นเพราะเขาใช้พลังลี้ลับค่อยๆบังคับเลือดจากซากสัตว์ร้ายที่ทรงพลังที่สุดแล้วสกัดให้เป็นตัวยา
หลังจากพยายามที่จะหลอมรวมและสกัดเลือดจากสัตว์ร้ายอย่างต่อเนื่อง จำนวนของเลือดค่อยลดลงและลดลง จนสุดท้ายเลือดทั้งหมดก็หายไป กลายเป็นหยกมีลักษณะคล้ายลูกปัดกระจ่างใสแวววาวเหมือนดั่งโกเมน อัญมณีที่ล้ำค่า
“ตามบันทึกในตำรากระดูก ในระหว่างการผลัดเปลี่ยน ยาครอบจักวาล เลือดสัตว์ร้าย และส่วนประกอบที่ลี้ลับมากมายต่างก็แฝงไปด้วยพลังลี้ลับ จะต้องยอดเยี่ยมมากแน่ๆ”
‘ฉีหยุ่นเฟิง’กล่าวเบาๆ เขาไม่ต้องการให้พรสวรรค์ของฉีเฮ่าต้องเสียเปล่า ไม่ต้องการให้เขาตามหลังเด็กคนอื่นๆ เขาคิดเสมอว่าจะต้องหาทางสะสมวัตถุดิบเพื่อการผลัดเปลี่ยนให้ได้
“ทุกอย่างยอดเยี่ยมแล้วแต่ยังไม่พอ ตอนนี้ข้าต้องการแค่เลือดสัตว์ร้ายคุณภาพสูงสำหรับเฮ่าน้อย โชคไม่ดีนักที่ช่างหาได้ยากเหลือเกิน อีกทั้งยังล่าได้ยากยิ่ง เพราะความแข็งแกร่งนั่นอีก”
ชายแก่พูดกับตัวเองเบาๆ
ที่มา: