‘เหลยเจ้า’ มองไปรอบๆ ตัว เขาขี้เกียจที่จะเป็นวุ่นวายกับ’เนี่ยหลี่’ อีกต่อไป
 
ไม่อยากจะเถียงกับเด็กที่มีสถานะที่ต่ำต้อยกว่าเขา ‘เนี้ยหลี่’ มองไปที่ ‘เนี้ยไห่’ และ’เนี้ยอิ้ง’ และ กล่าวว่า
 

 
“ของพวกนี้มีราคาเพียงเล็กน้อย ฉันจะจ่ายเงินซื้อพวกมันเอง”
 
‘เนี้ยไฮ่’ และ ‘เนี้ยอิ้ง’ยิ้มอย่างเศร้าๆ พวกเขามองที่ของอย่างอื่น พวกเขาดูเหมือนไม่มีศักดิ์ศรีเลยเมื่ออยู่ต่อหน้า’เนี่ยหลี่’ พวกเขาบอกว่า’เนี้ยหลี่’ว่า ไม่ต้องมากพิธีสำหรับพวกเขา ในตระกูล เด็กปกติทั่วๆไปกลัวที่จะพูดกับพวกเขา แต่’เนี้ยหลี่’นั้นแตกต่างออกไป เขาสามารถจ้องหน้าพวกเขาและพูดคุยได้อย่างปกติ
 
เมื่อชาติพบก่อนตอนเขายังมีชีวิต เมื่อ’เนี่ยหลี่’มอง’เนี่ยไฮ่’และ’เนี่ยอิ้ง’เขามักจะกังวลอยู่เสมอเมื่อเจอพวกเขาอย่างไรก็ตามในชาติพบนี้ ‘เนี้ยหลี่’เป็นผู้ที่มีสติปัญญาสมบูรณ์แบบแตกต่างไปจากเดิม พวกเขาไม่สามารถทำให้’เนี่ยหลี่’กลัวและกดดันในเรื่องใดๆได้เลย ไม่ว่าจะเป็น ‘เย่ เสี่ยวหยุน’ ปู่ของ’เสี่ยวเอ๋อ’ ซึ่งมีพลังอยู่ในระดับขั้นตำนาน หรือ ‘เย่ โม’พ่อของ’เสี่ยวเอ๋อ’ ก็ตาม
 
เมื่อเนี่ยหลี่สนทนาเสร็จก็เข้าสู่ช่วงการเริ่มต้นประมูล
 
ท่านแขกผู้มีเกียรติที่รัก สนามประมูลฮองหยูของเรา ได้เตรียมสมบัติพิเศษมากมาย ซึ่งได้มาจากการค้นพบที่ซากปรักหักพังในเมืองโบราณ เราหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านจะชอบมัน
 
ต่อจากนั้นก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งออกมาพูดซึ่งเสียงที่พูดฟังไพเลาะเหมือนเสียงของนางฟ้าซึ่งอยู่บนสวรรค์
 

 
“ สิ่งของที่จะถูกนำมาประมูลชิ้นแรก ได้ถูกค้นพบจากซากปรักหักพังของเมืองสายน้ำใส มันคือหยกที่แตกหัก เมื่อทำการตรวจสอบจากผู้เชี่ยวชาญแล้วพบว่าพวกมันมีรังสีแผ่ออกมาจากตัวหยกมากมาย เริ่มต้นประมูลที่สนนราคา สามร้อยเหรียญจิตรมาร เท่านั้น”
 
เมื่อสุภาพสตรีกล่าวเสร็จ พวกมันก็ถูกยกขึ้นมาวางบันถาด
 

 
“สามร้อยห้าสิบเหรียญจิตมาร”
 
 
“สี่ร้อยเหรียญจิตมาร”
 
 
“ห้าร้อยเหรียญจิตมาร”
 
หลังจากราคาเพิ่มขึ้นถึงสองพันเหรียญจิตมาร ราคาของหยกที่แตกหักก็มาหยุดที่ตรงนี้ แม้ว่ามันจะมีพลังวิญญาณที่แผ่ออกมาจากตัวของมันมาก แต่มูลค่าของมันมีราคาค่อนข้างมาก รายได้ต่อปีของชนชั้นสูง ซึ่งมีรายรับเพียงไม่กี่ล้านเหรียญจิตมารต่อปี เมื่อหักจากค่าใช้จ่ายจำเป็นพื้นฐานซึ่งค่าใช้จ่ายปริมาณมหาศาลประจำตระกูลแล้ว สองถึงสามพันเหรียญจิตมารสำหรับพวกเขาเป็นเงินที่มากสำหรับพวกเขา
 
‘เนี่ยไฮ่’และ’เนี่ยอิ้ง’มองมาที่’เนี่ยหลี่’
 
‘เนี่ยหลี่’พูดขึ้นมาว่า
 

 
“ดูจากสีของหยกแล้ว มันคือ หยกก่อเกิดความมืด ซึ่งเป็นของที่คุณภาพของมันนับว่าไม่เลว ถ้าจะนำมันมาใช้เป็นส่วนประกอบที่สำคัญของอุปกรณ์ต่างๆ ราคาที่แท้จริงมันน่าจะอยู่ที่ สองถึงสามล้านเหรียญจิตมาร”
 
เมื่อมองไปยังห้องพิเศษไม่มีผู้ใดกล่าวสิ่งใน ‘เนี่ยหลี่’ยกป้ายเสนอราคาขึ้น
 

 
ตระกูลบันทึกสวรรค์ สองพันห้าร้อยเหรียญจิตมาร
 
 
สองพันห้าร้อยเหรียญจิตมาร ครั้งที่ 1
 
 
สองหันห้าร้อยเหรียญจิตมาร ครั้งที่ 2
 
 
สองพันห้าร้อยเหรียญจิตมาร ครั้งที่ 3
 
‘เหลย เจ้า’ มองไปที่’เหนี่ยหลี่’อยู่ ด้วยหน้าตาที่บูดเบี้ยวพร้อมทั้งบ่นเบาๆ
 

 
“เขาจะมีเงินสองพันห้าร้อยเหรียญจิตมารสำหรับจ่ายค่าหยกที่แตกหักชิ้นนี้จริงหรือ?
 
พวกเขาจะใช้มันทำอะไร?
 
‘เนี่ยไฮ่’และ’เนี่ยอิ้ง’ก็ยังไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตาม’เนี่ยหลี่’ บอกพวกเขาว่าข้าจะจ่ายเอง พวกเขาเลยไม่ได้กล่าวว่าอะไร
 
ในการประมูลสมบัติชิ้นต่อไป
 มันคือแหวนเก็บของมหัศจรรย์ ทุกท่านโปรดมองมาที่ ของที่จะประมูลชิ้นนี้ เขายกแหวนขึ้นอย่างช้าๆ
 

 
“ นี่คือแหวนเก็บของ รูปร่างของมัน แพรวพราวสวยงามใสไร้ที่ติอย่างสมบูรณ์ และช่องเก็บของของมันก็มีพื้นที่ว่างมากกว่า 200 ตารางเมตรมีรัศมีเป็นรูปวงกลม มันสามารถที่จะเรียกได้ว่าเป็นสุดยอดของแหวนเก็บของที่ถูกสร้างขึ้น มันถูกนำมาจากนักรบระดับขั้นทองคำท่านหนึ่ง ที่ไปค้นพบจากซากปรักหักพังโบราณเมืองหนิงหยู หนิงแปลว่าสงบ หยูแปลว่าปลา หรือเหมือนคล้ายก็ได้ เมืองสันติภาพ ซึ่งมันอันตรายมากและมีซากปรักหักพังรายล้อมมากมาย มันคือสมบัติจากซากปรักหักพังเมืองโบราณที่ทรงคุณค่าเป็นอย่างมาก มีสมบัติมากมาย ถูกเก็บรักษาไว้ที่ปราสาทของท่านเจ้าเมือง….”
 
 
“แหวนวงนี้เริ่มต้นประมูลที่สนนราคา ห้าหมื่นเหรียญจิตมาร”
 
เมื่อสุภาพสตรีกล่าวเสร็จก็มีเสียงพูดอื้ออึงไปทั้งสถานที่ประมูล
 

 
“ในที่สุดของดีก็ออกมาจนได้”
 
 
“แต่ราคาของชิ้นนี้มันโคตรแพง พวกเขาสนทนากันซักถามความคุ้มค่าสำหรับราคาที่ตั้งไว้ห้าหมื่นเหรียญจิตมาร”
 
 
“มันคือแหวนเก็บของที่มีขนาดเนื้อที่เก็บของความจุมากมายมหาศาล ในการขายราคา ห้าหมื่นเหรียญจิตมารนั้นไม่แพงเกินความจริงไปเลย”
 
รายรับต่อเดือนของตระกูลบันทึกสวรรค์นั้นแค่เกือบจะ หนึ่งแสนเหรียญจิตมาร นอกจากนี้มันยังถูกใช้เป็นค่าใช้จ่ายที่จำเป็นของตระกูล มันเป็นเรื่องที่เกินความสามารถที่’เนี่ยไฮ่’และ’เนี่ยอิ้ง’จะซื้อมันได้
 
บางตระกูลที่ร่ำรวยในชั้นล่างก็เริ่มเสนอราคา
 

 
ห้าหมื่นหนึ่งพันเหรียญจิตมาร!
 
 
ห้าหมื่นสามพันเหรียญจิตมาร!
 
 
ห้าหมื่นห้าพันเหรียญจิตมาร!
 
การเสนอราคากำลังเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ‘เหลยเจ้า’ยิ้มและพูดขึ้นว่า
 

 
“ ท่านผู้อาวุโสเนี่ยไฮ่ไม่สนใจหรือ? งั้นข้าจะเริ่มเรียกแล้วนะ”
 
 
“ เจ็ดหมื่นเหรียญจิตมาร ! “
 
เมื่อ’เหลยเจ้า’พูดจบ ทั้งห้องก็องเงียบลงในทันที หลังจากเวลาผ่านไปซักพัก ไม่มีผู้ใดเสนอราคามากไปกว่านี้
 

 
“ตระกูลพยัคฆ์เงินให้ เพิ่มอีกเจ็ดพันเหรียญจิตมาร? มีผู้ใดที่จะให้ราคาสูงกว่านี้อีกไหมคะ”
 
สุภาพสตรีถามด้วยเสียงที่ไพเราะ
 
ถึงแม้ว่า’เนี่ยหลี่’จะมีแหวนเก็บของเป็นของตัวเองแต่พื้นที่ของมันค่อนข้างเล็ก มันมีพื้นที่เพียงสามารถใส่การ์ดคริสตอลปิศาจก็เต็มหมดแล้ว ไม่มีที่ว่างเพียงพอที่จะใช้ใส่ของอย่างอื่น แต่แหวนวงนี้มีพื้นที่ว่างมาก ‘เนี่ยหลี่’จึงตัดสินในทันทีว่าจะไม่ยอมปล่อยมันให้ใคร
 
แหวนซึ่งมีพื้นที่ 200 ตารางเมตร มีรัศมีเป็นรูปวงกลม ถ้าเขาพลาด เขาต้องพยายามอย่างมากที่จะหามันมาให้ได้ในอนาคต
 และมันคงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากที่จะพบมัน
 

 
“หนึ่งแสนเหรียญจิตมาร”
 
‘เนี่ยหลี่’พูดขึ้นพร้อมทั้งยกแขนชูป้ายราคาขึ้น เมื่อได้ยิน’เนี่ยหลี่’พูด ‘เนี่ยไฮ่’ และ’เนี่ยอิ้ง’ รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก หัวใจแทบจะหลุดออกมาจากร่างกาย
 
มันราคาตั้งแสนเหรียญจิตมาร!
 
พระเจ้าช่วย
 
หนึ่งแสนเหรียญจิตมารนั้นมากกว่ารายได้ที่ตระกูลบันทึกสวรรค์ได้รับมาในแต่ละเดือนเสียอีก ‘เนี่ยหลี่’ต้องการมันจริงๆ จะต้องใช้รายได้ทั้งเดือนเพื่อซื้อแหวนเก็บของวงนั้นหรือ?
 

 
“ตระกูลบันทึกสวรรค์เสนอราคามาหนึ่งแสนเหรียญจิตมาร มีผู้ใดที่จะให้ราคาสูงกว่านี้อีกไหมคะ?”
 
สุภาพสตรีกล่าวท่ามกลางเสียงที่ดัง
 

 
“หนึ่งแสนเหรียญจิตมาร”
 
‘เหลยเจ้า’ถอนหายใจอย่างแรง เขาตะลึงเล็กน้อย ด้วยราคาที่ตั้งมานี้เขาไม่สามารถที่จะแบบรับไหว มันเป็นจำนวนเงินตั้งหนึ่งแสนเหรียญจิตมาร! เขาอ้าปากค้าง แม้ต้องการจะยกป้ายราคาขึ้นสู้แต่ก็กังวลว่านั่นอาจจะเป็นกับดักของตระกูลบันทึกสวรรค์ได้
 ดังนั้นเขาจึงไม่สู้ราคาของมันอีก
 

 
“ หนึ่งแสนเหรียญจิตมารครั้งที่หนึ่งผ่านไปคะ
 
 
หนึ่งแสนเหรียญจิตมารครั้งที่สองนะคะ
 
 
หนึ่งแสนเหรียญจิตมารครั้งที่สาม
 
 
ขายคะ!”
 
สาวงามก็เคาะค้อนลงบนโต๊ะประมูลอย่างแรง
 
หนึ่งแสนเหรียญจิตมารนั่นจะกลายเป็นราคาครั้งหนึ่งที่สร้างความตื่นตาตื่นใจ
 
‘เนี่ยหลี่’ชำเลืองมองไปที่เนี่ยอิ้งและกล่าวขึ้นว่า
 
“ ท่านผู้อาวุโสท่านสามารถที่จะช่วยนำสมบัติทั้งสองชิ้นมาให้ฉันได้หรือไม่? ฉันอาจจะต้องใช้แหวนเก็บของนั่นหลังจากนี้”
 
นี่คือเงินท่านผู้อาวุโสช่วยเก็บไว้ ‘เนี่ยหลี่’นำการ์ดคริสตันอสูรออกมาสิบเอ็ดใบ
 
‘เนี่ยอิ้ง’ดูมีความสุขมากแม้ว่าเขาจะกลายเป็นคนที่ต้องไปผู้ที่ต้องประสานงานทำธุระให้’เนี่ยลี่’ ถึงแม้ว่าในปัจจุบันเขาจะดำรงตำแหน่งเป็นผู้อาวุโสของตระกูลบันทึกสวรรค์! อย่างไรก็ตามหลังจากดึงการ์ดผลึกคสิสตันอสูรออกมา
 
‘เนี่ยอิ้ง’ถอนหายใจและลำพึงลำพันกับตัวเองว่า
 

 
“ลืมมันและอดทนไว้”
 
การ์ดคริสตัลอสูรจำนวนสิบเอ็ดใบ มูลค่าหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นเหรียญจิตมาร มากกว่าราคาของสมบัติทั้งสองชิ้นโดยสนามประมูลจะต้องทอนเงินมาเจ็ดพันห้าร้อยเหรียญจิตมาร หลังจากเขาวิ่งทำธุระเรียบร้อยแล้วรับเงินไปเจ็ดพันห้าร้อยเหรียญจิตมาร โดยที่เขาไม่ต้องเสียสิ่งใดเลย
 
ตั้งแต่ตระกูลบันทึกสวรรค์มีผู้อยู่อาศัยมากมาย ในแต่ละเดือนมีรายรับเพียงน้อยนิดประมาณหนึ่งแสนเหรียญจิตมารต่อเดือน แต่แค่วิ่งทำธุระกรรมให้’เนี่ยหลี่’แป๊บเดียวได้เงินมาถึงเจ็ดพันห้าร้อยเหรียญจิตมาร ‘เนี่ยไฮ่’เห็นอย่างนั้นก็ต้องการช่วยทำมันเหมือนกัน
 

 
“จน……..”
 
‘เนี่ยไฮ่’ถอนหายใจ
 
อย่างเดียวที่เขารู้คือต้องเคร่งเครียดกับเรื่องวิกฤตการเงินของตระกูลบันทึกสวรรค์เป็นอย่างมากจริงๆ หลังจากที่หักค่าเล่าเรียนฝึกวิชของเด็กๆรุ่นใหม่ ตระกูลบันทึกสวรรค์ยังติดหนี้เขาอีกต่างหาก ‘เนี่ยหลี่’โคตรรวย และเป็นคนในตระกูลบันทึกสวรรค์ เขาจะต้องสร้างผลงานให้แก่ตระกูลแน่ อย่างไรก็ตาม’เนี่ยไฮ่’ก็ไม่กล้าที่จะถาม’เนี่ยหลี่’ว่าสิ่งใดกันที่ทำให้สมาคมนักปรุงยามาติดต่อค้าขายกับตระกูลบันทึกสวรรค์กัน
 

 
“ของที่นำมาประมูลชิ้นต่อไปเป็นยาอายุวัฒนะ ที่ถูกเก็บลงในขวดหยก มันถูกสร้างบางส่วนจากหยกไฟ มันสามารถรักษาอาการต่างๆได้เป็นอย่างดี มีสนุนไพร จากพืชหลากหลายชนิด! ได้รับมันมาจากการกู้ซากเรือที่จม เป็นของ เมืองในตำหนาน แม่น้ำน้ำแข็ง……….”
 
 
“ตระกูลบันทึกสวรรค์เสนอราคา หกพันเหรียญจิตมาร มีผู้ใดเสนอราคาอื่นอีกหรือไม่คะ”
 
 
“หกพันเหรียญจิตมารครั้งที่หนึ่งผ่านไป”
 
 
หกพันเหรียญจิตมารครั้งที่สอง
 
 
หกพันเหรียญจิตมารครั้งที่สาม
 
 
ขายคะ!”
 
ในการประมูลครั้งต่อไปเป็นชุดสูทสวมใส่ระดับทองคำ มองดูลวดลายที่บนชุดมาจากยุคโบราณจากอาณาจักรยุค ลมหิมะ
 สูทชุดนี้สร้างขึ้นจากหนังของอสรูปิศาจพยัคฑ์เพลิงอยู่ด้านใน ซึ่งมันสูญพันธ์จากอาณาจักรลมหิมะไปแล้ว ของชนิดนี้ระดับทอง
 ผู้ที่สามารถใช้มันได้มีเพียงระดับผู้อัญเชิญอสูรระดับทองเท่านั้นที่สามารถสวมใส่มันได้ เริ่มราคาประมูลที่ หกพันเหรียญจิตมาร
 
เมื่อมองไปที่ชุดสูทระดับทองนั้น ‘เนี่ยหลี่’ตาลุกวาว เขายกป้ายราคาและกล่าวว่า
 

 
“หนึ่งล้าน…..”
 
ทุกๆคนพากันตะลึง ทุกอย่างในห้องประมูลเงียบสงัดไปชั่วขณะหนึ่ง เขาคือผู้ไม่ยอมมอบโอกาสให้ใครสามารถสู้ราคาได้เลย!
 

 
“เสี่ยวหลี่’นี่เจ้าซื้อมันมาให้ข้าหรือ? ขอบคุณท่านเจ้ามาก”
 
‘เนี่ยไฮ่’ออกอาการประหม่าลูบมือของเขา นี่คือชุดสูระดับทอง เมื่อเขาสวมใส่มันจะต้องแข็งแกร่งขี้นอย่างน้อย 30 เปอร์เซ็นต์ หรือมากกว่านั้น ‘เนี่ยหลี่’หันมามอง’เนี่ยใฮ่’และบอกว่า
 

 
“ใครบอกว่าซื้อให้ท่าน?”
 
 
“แต่ฉันเป็นผู้อัญเชิญอสูรระดับทองเพียงคนเดียวในตระกูลบันทึกสวรรค์นะ!”
 
‘เนี่ยไฮ่’ ชะงักชั่วคราวก่อนที่จะพูด นอกจากเขาแล้วใครอื่นใดอีกเหรอที่สามารถสวมใส่ชุดระดับทองอีก
 

 
“ ฉันจะเอามันไปใช้เอง”
 
‘เนี่ยหลี่’ กล่าว ‘เนี่ยไฮ่’อ้าของเขาปากค้าง หลังจากได้ยินคำพูด’เนี่ยหลี่’ ‘เนี่ยไฮ่’ จากอารมณ์สนุกสนานก็ชะงักลง ‘เนี่ยไฮ่’เสียใจทำหน้าเหมือนคนอกหักโดนผู้หญิงทิ้ง
 
จบตอน…
 
แปลโดย ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม
 
ที่มา: