“ท่านอาจารย์เนี่ยลี่ อย่าได้ใจร้อน!”
 
‘หลงยู่อิน’ขมวดคิ้วด้วยความกังวล นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่นางแสดงความเป็นห่วงผู้อื่น
 
‘เซี่ยวหยู่’มอง’หลงยู่อิน’หลังจากที่ได้ยินนางพูด เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ไหน’เนี่ยลี่’นั้นบอกว่ามิได้มีสัมพันธ์ชู้สาวกับ’หลงยู่อิน’? ผีสางที่ไหนจักมาเชื่อ แม้ว่าเขานั้นไม่ต้องการให้เนี่ยลี่เอาชีวิตไปเสี่ยง เขาเองนั้นก็เป็นห่วง’เนี่ยลี่’เช่นกัน แต่ก็มิได้พูดออกไป
 
‘ลู่เพียว’กับ’กู้เบ่ย’พูดขึ้นมาว่า
 

 
“เนี่ยลี่ เจ้านั้นไม่จำเป็นที่จะต้องไปประลองกับเขา เจ้านั้นอยู่แค่เพียงระดับชะตาสวรรค์ขั้นสี่ชะตา แต่เขานั้นอยู่ถึงระดับชะตาสวรรค์ขั้นเก้าชะตา!”
 
 
“ข้านั้นคิดหนทางเอาไว้แล้ว!”
 
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไปพร้อมกับยิ้ม
 
เมื่อเห็นว่า’เนี่ยลี่’นั้นมีท่าทางที่สงบ ‘ลู่เพียว’กับ’กู้เบ่ย’ รวมไปถึง’หลี่ชิงอวิ๋น’และคนอื่น ๆ ก็รู้สึกสับสนอยู่บ้าง ‘เนี่ยลี่’มีความมั่นใจมากถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?
 
‘อาจารย์อี๋เหยี่ยน’นั้นหรี่ตาลงเล็กน้อย ‘เนี่ยลี่’กล้าที่จะประลอง เป็นเพราะทิฐิ หรือว่ามีผู้หนุนหลัง? ‘เนี่ยลี่’นั้นเปลี่ยนใจรวดเร็วเกินไป
 เขารู้สึกถึงความผิดปกติเล็กน้อย
 
‘อาจารย์อี๋เหยี่ยน’มองไปด้านบนพร้อมกับครุ่นคิดและจมดิ่งไปอยู่กับควมคิดนั้นชั่วครู่ จากนั้นก็ พูดขึ้นมาว่า
 

 
“กัวห้วย ไปสั่งสอนเจ้านั่นซะ!”
 
 
“ขอรับ”
 
เขาตอบด้วยความเคารพ จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปยังลานประลอง
 
‘เนี่ยลี่’ถอดของวิเศษเก็บไว้และกระโดดขึ้นไปยังลานประลอง ในตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับคู่ต้องสู้เช่น’กัวห้วย’ ‘เนี่ยลี่’หายใจเข้าลึกๆ เริ่มที่จะรวบรวมพลังในขอบเขตวิญญาณของเขา ดวงตาของเขานั้นสัมผัสได้ถึงความร้อนที่ลุกโชน เขารู้ดีว่าโอกาสชนะนั้นมีไม่มาก แต่’เนี่ยลี่’ก็มิได้หมดหวังที่ในการประลองครานี้
 
‘กัวห้วย’จับจ้องไปที่’เนี่ยลี่’ด้วยสายตาอันเย็นชา ลมปรานแผ่ออกมาจากร่างกายของเขา
 

 
“ข้ายอมรับว่าได้ประเมินเจ้าต่ำเกินไป ด้วยพลังแค่ระดับชะตาวิญญาณขั้นสี่ชะตา เจ้าก็สามารถที่จะเอาชนะเยี่ยฉงได้ แต่กับข้านั้น ไม่มีทาง!”
 
‘กัวห้วย’พูดกับเนี่ยลี่ด้วยความหยิ่งทะนง พร้อมกับแผ่ลมปราณออกมาไม่หยุด
 

 
“เรายังมิได้ประลองกันแล้วเจ้าจักรู้ได้เช่นใด?”
 
รอยยิ้มปรากฏที่มุมปากของ’เนี่ยลี่’เล็กน้อย ส่วนในดวงตานั้นเผยให้เห็นว่ามีประกายความคิดอะไรบางอย่าง
 
คิ้วของ’กัวห้วย’นั้นขมวดเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่า’เนี่ยลี่’จักทำอวดดีต่อหน้าเขา
 

 
“อวดดียิ่งนัก เจ้าจักกำแหงได้นานแค่ไหนกัน ข้าหวังว่าเจ้านั้นคงจักไม่พ่ายแพ้รวดเร็วเกินไปนัก”
 
‘กัวห้วย’ตะโกนออกมาเสียงดัง
 
เหล่านักเรียนในเขตตะวันออกต่างจับจ้องคนทั้งสองที่อยู่บนลานประลอง แม้จะรู้ว่า’กัวห้วย’นั้นคิดร้าย แต่’เนี่ยลี่’ก็ยังกล้าที่จะท้าทายกัวห้วยอีก ทุกคนต่างสนใจว่าด้วยระดับชะตาสวรรค์ขั้นสี่ชะตาของ’เนี่ยลี่’ จักรับมือกัวห้วยที่อยู่ในระดับชะตาสวรรค์ขั้นที่เก้าได้อย่างไร ด้วยความห่างชั้นถึงเพียงนั้น ‘เนี่ยลี่’จักเอาชนะได้ด้วยวิธีไหนกัน?
 
‘หลงยู่อิน’ ‘กู้เบ่ย’ ‘เซี่ยวหยู่’ ต่างก็มองขึ้นไปบนลานประลองด้วยความกังวลใจ ทุกคนกังวลเรื่องความปลอดภัยของ’เนี่ยลี่’ เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่า’เนี่ยลี่’นั้นอยู่แค่เพียงระดับชะตาสวรรค์ขั้นสี่ชะตา
 
‘เนี่ยลี่’นั้นเคลื่อนพลังจากจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำไปยังขอบเขตวิญญาณของเขา เขารับรู้ได้ถึงการเติบโตของเถาวัลย์ที่อยู่ในร่างกาย มันเรื่องเติบโตอย่างรวดเร็ว ลมปราณที่แข็งแกร่งแผ่ออกมาจากร่างกายของ’เนี่ยลี่’
 

 
“หนอย!”
 
หลังจากที่รับรู้ได้ถึงลมปราณที่แผ่ออกมาของ’เนี่ยลี่’ ‘กัวห้วย’ก็รู้สึกประหลาดใจไม่น้อย พลังสวรรค์ของเขานั้นเริ่มที่จะก่อรูปเป็นกระบี่ ยาวสามฉื่อ หนึ่งเมตร
 
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
 
กระบี่นั้นเปร่งแสงออกมา มีสายลมที่ราวกับคมมีดโคจรอยู่รอบๆกระบี่นั้น มันกรีดลานประลองเป็นรอยฉีกขาดไปทั่ว
 
ลมปราณของพวกเขาเข้าปะทะกัน ก็ให้เกิดสายลมที่มองไม่เห็นเข้าปะทะกัน ฝูงชนที่ห้อมล้อมลานประลองถึงกับอดไม่ได้ที่จะถอยหลังออกมา เพื่อที่จะอยู่ห่างออกไป ใบหน้าของพวกเขาตกตะลึงจนถึงกับซีดเลยทีเดียว
 
พวกเขาไม่คิดเลยว่าความแข็งแกร่งของทั้งสองคนจักสูงส่งถึงเพียงนี้?
 

 
“ข้าอยากจะเห็นว่า เจ้าจักมีความสามารถแค่ไหนกัน!”
 
‘กัวห้วย’ยืนจิกเท้าอย่างมั่นคง แต่ร่างกายกลับมองเห็นเป็นเพียงแค่ภาพเบลอๆ เขากวัดแกร่งกระบี่ไปทาง’เนี่ยลี่’ เสียงของลมและสายฟ้าพุ่งไปยัง’เนี่ยลี่’
 
ฟุ่บ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
 
เหล่านักเรียนมองดูบนลานประลองในหมอกควันสีขาว พวกเขามองเห็น’กัวห้วย’ราวกับสัตว์อสูรกระหายเลือดกระโจนเข้าหา’เนี่ยลี่’
 
สายลมโหมกระหน่ำราวกับพายุ การประลองนี้มันเกินกว่าการประลองธรรมดาแล้ว พื้นลานประลองเป็นรอยลึกหลายชุ่น 3.4 ซม. และมีรอยยาว เจ็ดถึงแปดฉื่อ ประมาณ 3 เมตร
 
แม้ว่าพวกเขาจะยังมิได้ผสานเข้ากับจิตอสูร ความแข็งแกร่งของพวกเขานั้นก็สูงส่งยิ่งนัก
 
‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ถึงพลังอันน่ากลัว เขารีบผสานเข้ากับจิตอสูรเงาพรายทันที แล้วก็ใช้เทคนิค เร้นกายทันที เคียวที่อยู่บนมือของเขานั้นส่องประกายอย่างเย็นยะเยือก ขณะที่สับไปยัง’กัวห้วย’
 
ตูม!
 
ตูม! ตูม!
 
ความเร็วในการต่อสู้นี้แทบจะไม่อาจ มองดูได้ด้วยตาเปล่า แค่ชั่วเวลาไม่นานพวกเขาเข้าปะทะกันหลายสิบรอบ
 
เสียงระเบิดบนลานประลองขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง
 
แม้ว่าความรวดเร็วของจิตอสูรเงาพรายนั้นจะรวดเร็วยิ่งนัก แต่’เนี่ยลี่’ก็ยังรับรู้ได้ถึงการกดดันในการรับมือกับ’กัวห้วย’ ในขอบเขตวิญญาณของเขานั้นแทบจะเหือดแห้ง ความแตกต่างของระดับพลังนั้นมีมากเกินไป เพราะความแตกต่างของระดับพลังของ’เนี่ยลี่’กับ’กัวห้วย’นั้นห่างกันถึงห้าระดับ
 
การที่จะรับมือความแข็งแกร่งระดับนั้นมิใช่เรื่องง่ายเลย
 

 
“ตายซะ!”
 
กระบี่ยาวยาวสามฉื่อ หนึ่งเมตร ในมือของ’กัวห้วย’ฟันไปที่คอของ’เนี่ยลี่’ด้วยความเร็วยิ่งนัก เขาพยายามที่จะตัดคอ’เนี่ยลี่’ในคราเดียว
 
ทักษะเร้นกาย!
 
ร่างกายของ’เนี่ยลี่’หายไปอย่างรวดเร็ว ทำให้’กัวห้วย’โจมตีลงไปที่ความว่างเปล่า จากนั้น’เนี่ยลี่’ก็ปรากฏกายขึ้นอีกครั้ง
 
ก่อนที่ร่างกายของ’เนี่ยลี่’นั้นจะปรากฏขึ้นจนเต็มตัว ‘กัวห้วย’เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา และเตะไปที่หน้าอกของ’เนี่ยลี่’ ชั่วเวลาที่’เนี่ยลี่’ปลดทักษะเร้นกายได้สำเร็จ นั่นเป็นจุดอ่อนของจิตอสูรเงาพราย!
 
หลังจากที่เห็น’กัวห้วย’โจมตีเข้ามา ‘เนี่ยลี่’ตะโกนออกมา ร่างกายของเขาขยายออกอย่างรวดเร็ว
 
ชั่วระยะเวลาแค่เส้นยาแดงผ่าแปด ‘เนี่ยลี่’ได้ผสานเข้ากับมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์
 
ตูม! ตูม!
 
‘กัวห้วย’เตะเข้าใส่มังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ และสะท้อนกลับมา ปากของเขาเผยรอยยิ้มออกมา เขามั่นใจว่าจากการกดดันของเขา
 ทำให้’เนี่ยลี่’นั้นต้องผสานเข้ากับมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ ทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้!
 
ร่างกายของ’เนี่ยลี่’นั้นขยายออกไปกว่าเจ็ดหมี่เมตร ผิวของมันหั้นหุ้มไปด้วยเกล็ดสีแดงชาด ปีกขนาดใหญ่ของมันนั้นใหญ่จนบดดังแสงอาทิตย์ได้ ‘เนี่ยลี่’ใช้กงเล็บของเขานั้น จู่โจมเข้าใส่’กัวห้วย’ทันที
 
ตูม!
 
ตูม! ตูม!
 
‘เนี่ยลี่’โจมตีไปใส่ความว่างเปล่าบนลานประลอง
 
‘กัวห้วย’กระโดดหลบไปได้ แต่ด้วยความรุนแรงของการโจมตีของ’เนี่ยลี่’ก็ทำให้เขาตกใจไม่น้อย มังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ที่มีระดับการเติบโตในระดับพระเจ้าช่างร้ายกาจจริง ๆ เขาเผยรอยยิ้มที่มุมปากออกมาราวกับเยาะเย้ย เขารู้ว่า’เนี่ยลี่’นั้นยังซุกซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้ ถ้าหากว่า’เนี่ยลี่’ยังคงซุกซ่อนเอาไว้เช่นนี้ การประลองนี้ก็ไม่มีทางที่จะเอาชนะเขาได้
 
‘เนี่ยลี่’คำรามด้วยความโกรธ ลานประลองเป็นรูราวกับรวงผึ้ง เต็มไปด้วยหลุมขนาดใหญ่ ถึงแม้จะมองเห็นว่าเขานั้นจู่โจมใส่’กัวห้วย’อย่างบ้าคลั่ง แต่แท้จริงแล้วใจของเขานั้นสงบยิ่งนัก จากประสบการณ์ในการต่อสู้เมื่อชีวิตที่แล้วของเขา เขาจึงรู้ดีว่า’กัวห้วย’นั้น ต้องการที่จะทดสอบความแข็งแกร่งของเขา
 
ถ้าหากว่า’กัวห้วย’ต้องการที่จะทดสอบความแข็งแกร่งของเขา เขาก็จะแกล้งทำให้’กัวห้วย’ได้เห็น
 
‘เนี่ยลี่’ปลดปล่อยพลังจากมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์ออกมา ในขณะที่สัมผัสได้ถึงสายเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์
 
แม้ว่า’เนี่ยลี่’นั้นจักสามารถทำให้มังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์กลายพันธ์ได้ แต่ถ้าหากเขาให้มังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์กลายพันธ์ เขาก็จักไม่สามารถที่จะควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ ‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ว่ามังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์นั้น ซุกซ่อนศักยภาพอย่างไร้ที่สิ้นสุดอยู่ มันยังไม่ได้เติบโตอย่างเต็มที่
 
ขณะที่เขานั้นพยายามควบคุมมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์อยู่นั้น ‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ว่าขอบเขตวิญญาณของเขากำลังพลุ้งพล่าน เข้าใกล้ขอบเขตระดับห้าชะตาอีกเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
 
ถ้าหากว่าเขาสามารถที่จะก่อรูปชะตาวิญญาณดวงที่ห้าขึ้นมาได้ ความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า แปลว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นอีกมาก!
 
‘ก้วห้วย’ระเบิดพลังสวรรค์เข้าไปยังร่างกายของ’เนี่ยลี่’ เขาตระหนักดีแล้วว่า’เนี่ยลี่’นั้นปกปิดความแข็งแกร่งของมังกรวารีสายเลือดบริสุทธิ์เอาไว้ ‘กัวห้วย’เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง
 
“เจ้านั้นไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะข้าได้แล้ว! สงบใจจากนั้นก็ลงนรกไปซะ!”
 
…………………..จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
ที่มา: