การทำงานที่เยี่ยมยอดที่สุดของค่ายกลศิลาวิญญาณล่องลอย คือการกักให้ผู้ที่เข้าไปติดอยู่ในนั้น และไม่สามารถที่จะออกมาได้
เมื่อเห็นว่าโอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ กำลังนั่งสมาธิเพื่อบ่มเพาะพลัง ‘เนี่ยลี่’เดินออกไปทางด้านหลังของโอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ จากนั้นก็นั่งลง เผยให้เห็นรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย จากนั้นก็ใช้เทคนิคลับในการส่งเสียงไปที่’เหยียนหยาง’
“ศิษย์พี่เหยียนหยาง ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเราจะได้พบกันอีกครั้งเร็วเช่นนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น’เหยียนหยาง’ถึงกับขมวดคิ้วเล็กน้อย ด้วยความแปลกใจ จากนั้นเขาก็สามารถเข้าใจได้ในทันที ก่อนหน้านี้ที่เขารู้สึกสงสัยในตัวตนของ’เนี่ยลี่’ ที่อยู่ในร่างอสูร ในตอนนี้เขารู้แล้วว่า’เนี่ยลี่’คงใช้เทคนิคลับบางอย่างในการปลอมแปลงรูปลักษณ์ให้เป็นอสูร เขาไม่คิดเลยว่าเทคนิคปลอมแปลงรูปลักษณ์ของเนี่ยลี่จะวิเศษถึงเพียงนี้ แม้แต่ โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ หรือ ตัวเขาเอง ก็ไม่อาจที่จะมองทะลุได้
ริมฝีปากของ’เหยียนหยาง’มิได้ขยับเลยแม้แต่น้อย เขาได้ใช้เทคนิคในการบับรัดเสียงให้กลายเป็นเส้นไหม จากนั้นก็ให้เข้าไปในหูของ’เนี่ยลี่’โดยตรง
“การที่เจ้าได้ใช้เทคนิคลับส่งเสียงหาข้า เพราะเจ้าต้องการความช่วยเหลือจากข้าใช่หรือไม่ ถ้าเช่นนั้นข้าก็ยินดีช่วยเหลือเจ้าอย่างเต็มที่! ก่อนหน้านี้ข้าเคยติดหนี้เจ้าหนหนึ่งและยังมิได้ตอบแทนเจ้าเลย เจ้าต้องการที่จะให้ข้าตอบแทนในครานี้สินะ?”
‘เหยียนหยาง’ส่งเสียงไปด้วยคำพูดตรงไปตรงมาและเข้าใจได้ชัดเจนยิ่งนัก
“ศิษย์พี่เหยียนหยางช่างเฉียบแหลมยิ่งนัก”
‘เนี่ยลี่’เผยรอยยิ้มขึ้นมา ด้วยความฉลาดหลักแหลมของ’เหยียนหยาง’ จึงสามารถเข้าใจความคิดของ’เนี่ยลี่’ได้อย่างรวดเร็ว
“จริง ๆ แล้ว เจ้านั้นสามารถที่จะทำลายค่ายกลศิลาที่อยู่ตรงหน้านี้ได้หรือไม่?”
‘เหยียนหยาง’อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามออกไป
“การที่จะทำลายค่ายกลศิลาที่อยู่ตรงหน้านี้ ต้องใช้ยอดฝีมือในระดับเทพสงครามราวยี่สิบคน แม้ว่าข้าไม่อาจที่จะทำลายค่ายกลนี้ได้ แต่ก็สามารถผ่านค่ายกลนี้เข้าไปด้านในได้ ถ้าหากได้สมบัติมา ข้าก็จะแบ่งให้กับศิษย์พี่เหยียนหยางห้าส่วน ท่านเห็นว่าเป็นเช่นใดบ้าง”
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไป
“ก่อนหน้านี้ ข้าเองนั้นก็ติดหนี้เจ้าอยู่ ถ้าข้าตอบแทนในวันนี้ก็ถือว่าได้ชดใช้แล้ว หากเจ้ายังแบ่งสมบัติให้แก่ข้าอีก ข้าก็จะต้องเป็นหนี้เจ้าอีกมิใช่เหรอ เรื่องสมบัตินั้นลืมไปได้เลย เจ้าบอกมา ว่าต้องการที่จะให้ข้านั้นช่วยเหลือเช่นใด?”
การทำลายผนึกค่ายกลก่อนหน้านี้และวิธีที่จะผ่านค่ายกลศิลานี้เข้าไป ‘เนี่ยลี่’นั้นมีความรู้ที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับค่ายกลเหล่านี้ ‘เหยียนหยาง’สงสัยในตัว’เนี่ยลี่’ยิ่งนัก แม้ว่าจะอ่านตำราตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์มารดา ก็ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะมีความรอบรู้ถึงเพียงนี้
“ข้าต้องการให้ท่านถ่วงเวลา โอรสศักดิ์สิทธิ์ หลีหั่ว ! จนกว่าข้าจะผ่านค่ายกลศิลานี้เข้าไปได้!”
‘เนี่ยลี่’ส่งเสียงไปหา’เหยียนหยาง’อีกครั้ง
“ถ้าเรื่องนั้นหาได้มีปัญหาไม่ ถึงแม้ว่าข้าไม่อาจที่จะสังหารโอรสศักดิ์สิทธิ์ หลีหั่วได้ แต่แค่การถ่วงเวลา นั้นไม่ได้เป็นปัญหาแต่อย่างใด!”
‘เหยียนหยาง’ยิ้มและตอบกลับไป แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับสมบัติที่อยู่ภายในตำหนักซีอิงเสิ่น แต่ตราบใดที่ โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ก็ไม่ได้รับไปเช่นกัน ก็ถือว่าเขานั้นประสบความสำเร็จในคราวนี้แล้ว
“หลังจากที่เรื่องนี้จบลง พวกเราไปเจอกันที่ห้องโถงด้านนอกทางทิศอีสาน เมื่อถึงเวลานั้นข้าจำเป็นที่จะต้องให้ศิษย์พี่พาข้าออกไปด้านนอกตำหนักซีอิงเสิ่นแห่งนี้!”
เนี่ยลี่ส่งเสียงออกไป
“เรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหา ให้ข้าจัดการเอง!”
‘เหยียนหยาง’ตอบกลับ
เมื่อได้ยินคำตอบที่หนักแน่นของ’เหยียนหยาง’
‘เนี่ยลี่’ลุกยืนขึ้นและเดินไปที่ค่ายกลศิลาที่อยู่ตรงหน้า
เมื่อรับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของ’เนี่ยลี่’โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ก็ลืมตาขึ้นมา เขาเอ่ยถามทันทีว่า
“เจ้าจะไปที่ไหนกัน?”
“ข้าต้องการที่จะดูค่ายกลศิลาใกล้ ๆ!”
‘เนี่ยลี่’เผยรอยยิ้มเล็กน้อย และค่อยๆเดินไปทีละก้าว
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ กระพริบตาเล็กน้อย ร่องรอยของลมปราณที่โคจรอยู่รอบ ๆตัวของ’เนี่ยลี่’ สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่า’เนี่ยลี่’นั้นยังอยู่แค่ในระดับชะตาสวรรค์เท่านั้น
เขามิได้กังวลเลยว่า’เนี่ยลี่’จะหลบหนีไปที่ใด ตราบเท่าที่อยู่ในบริเวณโดยรอบหนึ่งพันหมี่นี้ เขาก็สามารถควบคุมทุกอย่างได้อย่างอิสระ หาก’เนี่ยลี่’คิดที่จะวิ่งหนีไป เขาก็สามารถที่จะหยุด’เนี่ยลี่’ได้ในทันที
‘เนี่ยลี่’เดินเข้าไปใกล้ค่ายกลศิลามากยิ่งขึ้น ในตอนนี้อยู่ห่างจากมันแค่เพียงไม่กี่ร้อยหมี่เท่านั้นทันใดนั้น โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’
ก็ลุกยืนขึ้นและพูดออกไปว่า
“หยุดเพียงแค่นั้น กลับมา!”
ลมปราณที่แข็งแกร่งพุ่งไปที่’เนี่ยลี่’และจะพันรอบตัวเขา
เมื่อลมปราณนั้นกำลังที่จะผูกมัดตัวเขาเอาไว้ ก็มีเสียง ตูมม! ตูมม! ตูมม! ระเบิดดังขึ้นมา
ลมปราณที่แผ่ออกไปของโอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ถูกขัดขวาง ‘เนี่ยลี่’ทะยานออกไปราวกับลูกธนูที่พุ่งจากคันศร
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ ถึงกับขมวดคิ้ว และมองไปที่’เหยียนหยาง’ทันที
‘เหยียนหยาง’เป็นผู้ที่ช่วย’เนี่ยลี่’เมื่อครู่นี้ เขานั้นรู้สึกสงสัยไม่น้อยว่า เหตุใด’เหยียนหยาง’จึงให้ความช่วยเหลือแก่’เนี่ยลี่’ หรือว่า’เนี่ยลี่’และ’เหยียนหยาง’จะแอบทำข้อตกลงบางอย่างกันเอาไว้?
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’พยายามที่จะพุ่งทะยานออกไปไล่ตาม’เนี่ยลี่’ แต่ทว่า’เหยียนหยาง’ก็ทะยานข้ามมาขวางเอาไว้ จากนั้นก็ซัดฝ่ามือไปที่โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’
ตูมม!
ตูมม! ตูมม!
การต่อสู้ที่รุนแรงของโอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ และ’เหยียนหยาง’ประทุขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าโอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ จะแข็งแกร่งกว่า’เหยียนหยาง’ แต่ในการที่จะอ้อมหลบ’เหยียนหยาง’เพื่อไล่ตาม’เนี่ยลี่’ ก็ไม่อาจที่จะทำได้ในทันที
ทันใดนั้น’เนี่ยลี่’ก็กระโจนเข้าไปด้านในค่ายกลศิลา
เมื่อเห็นว่า’เนี่ยลี่’เข้าไปด้านในค่ายกลศิลาโอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ จ้องมอง’เหยียนหยาง’ด้วยความโกรธเกรี้ยวและเอ่ยถามว่า
“เหตุใดเจ้าจึงช่วยเขา?”
“จำเป็นต้องมีเหตุผลด้วยงั้นหรือ?”
‘เหยียนหยาง’หัวเราะและพูดต่ออีกว่า
“นิกายเทพอัคคีของข้ากับ นิกายเทพอสูรของเจ้าก็เป็นศัตรูกันอยู่แล้ว ไม่ว่าเจ้าจะทำสิ่งใด พวกข้าก็ต้องคอยขัดขวางอยู่แล้ว!”
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ ขมวดคิ้วจนหน้าย่น ถ้าเขาเชื่อที่’เหยียนหยาง’พูดเขาก็คงจะโง่เง่ายิ่งนัก! ‘เหยียนหยาง’จะต้องแอบมีข้อตกลงลับกับ’เนี่ยลี่’เป็นแน่!
แต่ว่า’เนี่ยลี่’เองก็เป็นอสูรที่มีพลังแค่เพียงระดับชะตาสวรรค์ แล้วเขาไปมีข้อตกลงอะไรกับ’เหยียนหยาง’ ที่ทำให้’เหยียนหยาง’ยอมที่จะให้ความช่วยเหลือแก่’เนี่ยลี่’เช่นนี้?
ข้อสงสัยเหล่านี้’เหยียนหยาง’คงไม่ยอมให้คำตอบเป็นแน่ ‘เนี่ยลี่’นั้นได้เข้าไปด้านในค่ายกลศิลาแล้ว ถ้าหากเขาไม่เข้าไปในค่ายกลศิลาด้วย ไม่เช่นนั้นก็ไม่อาจที่จะทำอะไร’เนี่ยลี่’ได้ แต่การตามเข้าไปในด้านในค่ายกลศิลา เขาก็ไม่รู้วิธีที่จะทำลายมันได้!
“และเมื่อเป็นเช่นนี้ ภารกิจของข้าก็นับว่าลุล่วงแล้ว แต่ถึงอย่างไร ผู้ติดตามของข้าเองก็ยังติดอยู่ในค่ายกลศิลานี้ ข้าจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง เพื่อหาทางช่วยพวกเขาออกมา!”
‘เหยียนหยาง’ ตบฝุ่นที่ติดอยู่ตามเสื้อผ้า จากนั้นก็หันหลังกลับไปทางเส้นทางลับที่เดินเข้ามา
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’มองตามไปด้านหลังของ’เหยียนหยาง’ ดวงตาของเขายังคงรู้สึกสับสนและยากที่จะเข้าใจ ‘เนี่ยลี่’กับ’เหยียนหยาง’จะต้องมีข้อตกลงลับกันบางอย่าง
ถ้าหากเขานั้นจับตามอง’เหยียนหยาง’ ก็มิได้ตาม’เนี่ยลี่’ไป การที่’เหยียนหยาง’เดินหันหลังกลับไป น่าจะเป็นการวางแผนอะไรบางอย่าง เพื่อให้เขานั้นตามออกไปและ’เนี่ยลี่’จะได้มีโอกาสหลบหนีสินะ!
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ กระพริบตาอีกครั้ง เขาหันกลับมามองค่ายกลศิลาที่อยู่ตรงหน้า และชำเลืองมอง’เหยียนหยาง’ที่เดินออกไป เขาทะยานตัวเองออกไป และพุ่งเข้าไปในค่ายกลศิลา
โอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ เป็นคนที่หยิ่งทะนงยิ่งนัก นอกจากนั้น ก่อนหน้านี้เขาได้พยายามทำความเข้าใจรูปแบบของค่ายกลนี้ เขาไม่เชื่อว่าถ้า’เนี่ยลี่’สามารถผ่านค่ายกลศิลานี้ไปได้ แล้วเขาจะทำไม่ได้
‘เหยียนหยาง’รู้สึกตื่นตกใจเล็กน้อยที่เห็นโอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ทะยานเข้าด้านในค่ายกลศิลา จริง ๆ แล้วเขานั้นคิดจะล่อลวงให้ โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ ตามออกไปด้านนอก เขาไม่คิดเลยว่า โอรสศักดิ์สิทธิ์ ‘หลีหั่ว’ จะเข้าไปด้านในค่ายกลศิลาเช่นนี้
หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็สามารถเข้าใจได้ ด้วยความหยิ่งทะนงของโอรสศักดิ์สิทธิ์’หลีหั่ว’ การจะทำเช่นนี้ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าใดนัก เขาจึงไม่รู้สึกสงสัยอีกต่อไป
‘เหยียนหยาง’ยืนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มออกมา เขาทะยานไปนั่งขัดสมาธิและเริ่มทำการบ่มเพาะพลังที่เหลือจากนี้ไปก็ขึ้นอยู่กับ’เนี่ยลี่’แล้ว
‘เนี่ยลี่’ที่เข้ามาในค่ายกลศิลาแล้ว เขานั้นเข้าใจทุกรูปแบบของค่ายกลศิลาวิญญาณล่องลอย เขากระโดด ทะยาน และบินไปด้วยปีกสีดำและขาวที่อยู่ด้านหลังของเขา เขากระพือปีกจนพุ่งไปราวกับเป็นลำแสง
‘เซี่ยวหยู่’และ’อู๋หยาจื่อ’ที่ยังคงติดอยู่ด้านในค่ายกลศิลา ก้อนหินทุกก้อนที่นี่ ปิดกั้นการมองเห็นของพวกเขา พวกเขาไม่รู้เลยว่ากำลังอยู่ตรงส่วนไหน เช่นเดียวกับตอนที่อยู่ในค่ายกลลวงตาหนึ่งพันรูปแบบ
“ให้ตายเถอะ! พวกเราถูกขังไม่อาจที่จะออกไปได้!”
‘อู๋หยาจื่อ’อดไม่ได้ที่จะตะโกนด่า
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของ’เซี่ยวหยู่’
‘อู๋หยาจื่อ’รีบหันไปดูโดยรอบ และก็มองไม่เห็น’เซี่ยวหยู่’เลย
หรือว่า’เซี่ยวหยู่’จะถูกสังหารไปแล้ว’อู๋หยาจื่อ’รู้สึกเย็นยะเยือกจับใจ เขานั้นพยายามที่จะคอยปกต้อง’เซี่ยวหยู่’ตั้งแต่เข้ามาที่นี่
แต่ก็ไม่อาจปกป้อง’เซี่ยวหยู่’ได้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจ แต่ถ้า’เซี่ยวหยู่’ถูกสังหารไปเหตุใดจึงไม่พบศพ นั่นหมายความว่าแหวนห้วงมิติสำหรับเก็บของของ’เซี่ยวหยู่’ เขาก็ไม่อาจที่จะเก็บมาได้เช่นกัน นี่มันอะไรกัน………………
จบตอน
แปลโดย นายมะพร้าว
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
ที่มา:
ตอนที่แล้ว
ตอนต่อไป