‘เนี่ยลี่’รับรู้ได้ถึงการใช้งานพลังสวรรค์อย่างบ้าคลั่งของร่างกาย
 
แม้ว่าในช่วงเวลานี้เขาพยายามที่จะมุ่งเน้นการเลื่อนระดับพลังวิญญาณ แต่ในขณะเดียวกัน การเร่งความเร็วขั้นสูงสุด ในเวลาเดียวกันหลายสิบครั้ง ก็สิ้นเปลืองพลังสวรรค์เป็นอย่างมาก
 
แต่เขาก็กลัวว่า ถ้าหากเขาหยุดการใช้ความเร็วในตอนนี้ กลุ่มคนชุดดำที่อยู่ด้านหลังอาจจะไล่ตามมาทันได้!
 
เขาก้มหน้ามองลงไปด้านล่าง เขาเห็นว่ามีสันเขาสูงและมีต้นไม้อยู่หนาแน่น บางจุดมีภูเขาสูงตระหง่าน และบางจุดก็เป็นหุบเหว
 
‘เนี่ยลี่’ตัดสินใจที่จะบินลงไปที่สันเขาสูงนี้
 
ก่อนอื่นต้องหาสถานที่ซ่อนตัวก่อน โดยใช้ลักษณะภูมิประเทศโดยรอบ แล้วเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในภาพจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำ หรือไม่ก็เรียกยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ที่ซ่อนอยู่ในภาพจิตรกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำออกมา และให้สู้กับคนกลุ่มนั้น
 
ฟุ่บบ!
 
‘เนี่ยลี่’พุ่งออกไปราวกับลำแสง เขาบินลงไปในป่าด้านล่าง ใกล้ ๆ สันเขา
 
นี่เป็นชายแดนของพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด เมื่อข้ามเทือกเขาไป ที่ด้านหน้าจะมีเพียงทะเลทรายกว้างใหญ่สุดสายตา ผืนทะเลทรายแห่งนี้ไม่มีแม้แต่หญ้าสักต้น เป็นเวลานับพันปี ที่ยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์จำนวนนับไม่ถ้วน ต้องใช้ชีวิตและอยู่รอดในทะเลทรายแห่งนี้
 
เทือกเขาที่ราวกับกระดูกขนาดใหญ่
 
‘เนี่ยลี่’และ’หลงยู่อิน’ทำได้เพียงเฝ้ารอเวลาเท่านั้น เขามองไปทางทะเลทราย และมองเห็นแสงสีทั้งเจ็ดส่องประกายอยู่เป็นจำนวนมากกำลังม้วนเข้ามาหาพวกเขา
 

 
“เนี่ยมันอะไรกัน?”
 
‘เนี่ยลี่’พูดขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ เมื่อได้เห็นแสงสีทั้งเจ็ดที่กำลังม้วนเข้ามา ในตอนนี้เขาต้องรีบทำการหลบอย่างรวดเร็ว
 
แต่ก็สายเกินไป
 
ฟุ่บบ!
 
‘เนี่ยลี่’และ’หลงยู่อิน’ถูกแสงสีทั้งเจ็ดโจมตี และโจมตีเข้ามาอย่างรุนแรง จากนั้นพวกเขาก็หายไป และไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ไม่เจอพวกเขาอีกเลย
 
หลังจากนั้นราวครึ่งชั่วยาม กลุ่มคนชุดดำก็ตามมาถึง พวกเขาตรวจสอบพื้นที่โดยรอบ แต่ก็ไม่อาจหาร่องรอยของ’เนี่ยลี่’และ’หลงยู่อิน’ได้เลยว่าหลบอยู่ที่ไหน
 

 
“มันเป็นไปได้อย่างไร?”
 
 
“บ้าเอ๊ย! พวกมันหนีไปได้จริง ๆ หรือนี่!”
 
เมื่อกลุ่มคนชุดดำไม่อาจที่จะหา’เนี่ยลี่’และ’หลงยู่อิน’เจอได้สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือความรู้สึกโกรธแค้น
 
เวลาได้ผ่านไปช้า ๆ
 
เขาไม่รู้เลยว่าเวลาได้ผ่านไปเนิ่นนานแค่ไหนในความมืดมิดนี้
 
ราวกับว่าจะมีหยาดฝนโปรยปรายลงมา หยดน้ำฝนอันเย็นฉ่ำหยดลงบนใบหน้าของเขา มันช่างเย็นยิ่งนัก
 
‘เนี่ยลี่’ได้สติขึ้นมาอย่างช้า ๆ เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่อ่อนนุ่มอย่างคลุมเครือ มีบางอย่างที่อบอุ่น กดทับอยู่ด้านบนของเขา เนี่ยลี่พยายามที่จะลืมตาขึ้นมา ดูเหมือนว่า’หลงยู่อิน’กำลังนอนทับเขาอยู่ และมือของเขา จับอยู่ตรงส่วนสะโพกของนาง
 
หน้าอกที่กดทับลงมานั้นทำให้รู้ใด้ถึงความอ่อนนุ่ม ‘เนี่ยลี่’ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอายเล็กน้อย
 
เขาต้องบอกเลยว่า ร่างกายของ’หลงยู่อิน’นั้นช่างอบอุ่นยิ่งนัก
 
แต่เมื่อเขากำลังคิดอยู่นั้น ‘หลงยู่อิน’ที่เพิ่งจะผ่านการร้องไห้อย่างหนัก นางตื่นขึ้นมาอย่างช้า ๆ และมองดูโดยรอบ หน้าของนางก็แดงขึ้นมาในทันที และรีบลุกขึ้นนั่งด้วยความรวดเร็ว ยังนั่งทับ’เนี่ยลี่’อยู่ เปลี่ยนจากนอนทับเป็นนั่งทับ
 
‘เนี่ยลี่’เอามือยันพื้นและลุกขึ้นนั่งเช่นกัน เขากวาดตามองโดยรอบ เขาเห็นเพียงแค่พื้นที่ที่มืดมิด ที่กว้างราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ใช้มือยันพื้นยกหลังให้ตรงขึ้นเท่านั้น
 

 
“นี่พวกเราอยู่ที่ไหนกัน?”
 
‘หลงยู่อิน’เอ่ยถามขึ้นมาด้วยความตกใจ
 
‘เนี่ยลี่’ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาพา’หลงยู่อิน’ทะยานออกไป แล้วก็ได้ถูกแสงสีทั้งเจ็ดเข้าจู่โจม และก็หมดสติไป จากนั้นเขาและหลงอยู่อินก็ฟื้นขึ้นมาที่นี่
 
พื้นที่ที่ว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุด และดูเหมือนมีเสียงสายลมที่พัดมาอย่างแผ่วเบา
 
ฟู่วว!  ฟู่วว!  ฟู่วว!
 

 
“ข้าเองก็ไม่รู้ ในตามความเป็นจริงแล้ว พวกเราควรจะตกลงไปตามแนวเขา แต่ในตอนนี้ข้าเองก็ไม่แน่ใจ แต่ดูเหมือนว่า จะเป็นพื้นที่ลึกลับอะไรบางอย่าง”
 
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไปหลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
 

 
“อืม!”
 
‘หลงยู่อิน’พยักหน้าตอบกลับไป เมื่อคิดถึงท่านป้าทั้งสองที่ตายไป นางก็จมอยู่กับความเศร้าอีกครั้ง และนางก็ก้มหน้าลง
 
‘เนี่ยลี่’ที่กำลังจะลุกขึ้นนั้น เขาก้มหน้าลง ‘หลงยู่อิน’ยังคงนั่งทับเขาอยู่ เขากำลังอยู่ในท่าทางที่น่าอึดอัดไม่น้อย ศีรษะของเขา อยู่ตรงหน้าอกของ’หลงยู่อิน’พอดี เขายิ้มอย่างขมขื่นเล็กน้อยและพูดออกไปว่า
 

 
“ยู่อินก่อนอื่นเจ้าควรที่จะลุกขึ้นก่อน”
 
‘หลงยู่อิน’ในตอนนี้รีบลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว และใบหน้าของนางก็กลายเป็นสีแดงยิ่งขึ้นไปอีก
 
‘เนี่ยลี่’มองออกไปที่สภาพแวดล้อมโดยรอบ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกได้เลยว่า พื้นที่แห่งนี้มีความผันผวนของพลังงานที่ลึกลับ
 
เมื่อ’เนี่ยลี่’กำลังพยายามมองหาทางออก มีเสียงดังมาจากที่ห่างไกล มาจากความว่างเปล่า
 

 
“เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องมองหาทางออก เจ้านั้นอยู่ในห้วงความคิดของข้า ถ้าหากข้าต้องการที่จะให้เจ้าออกไป เจ้าจึงจะสามารถออกไปได้”
 
เสียงลึกลับบอกมาอย่างช้า ๆ
 
เมื่อได้ยินเสียงนี้’เนี่ยลี่’และ’หลงยู่อิน’ก็รู้สึกใจเย็นลง
 
ในห้วงความคิดเช่นนนั้นเหรอ?
 

 
“เทคนิคความนึกคิดแห่งพระเจ้าอันเป็นนิรันดร์”
 
‘เนี่ยลี่’พูดออกไปด้วยเสียงที่ดังชัดเจน
 

 
“นี่เจ้าเด็กทารก เจ้าช่างมีความรู้กว้างไกลนัก เจ้าเป็นใครกัน? ถ้าจะให้พูดถึงระดับพลังของเจ้าในตอนนี้ ไม่ควรที่จะรู้จักเทคนิคความนึกคิดแห่งพระเจ้าอันเป็นนิรันดร์นี้ได้!”
 
เสียงดังกล่าวพูดขึ้นมาและแสดงความรู้สึกแปลกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด
 
‘หลงยู่อิน’นิ่งไปด้วยความตกใจ เทคนิคความนึกคิดแห่งพระเจ้าอันเป็นนิรันดร์คืออะไรกัน เป็นเทคนิคการบ่มเพาะพลังของยอดฝีมือระดับเทพสงครามหรือไม่?
 
มันเป็นเรื่องอีกยาวนาน ที่’หลงยู่อิน’จะบรรลุถึงระดับเทพสงครามได้ นางจึงไม่รู้จักเทคนิคความนึกคิดแห่งพระเจ้าอันเป็นนิรันดร์
 

 
“ข้าไม่ทราบว่า ท่านอาวุโสคือผู้ใดกัน?”
 
‘เนี่ยลี่’ถามออกไปด้วยความสงสัย
 

 
“ข้าสามารถมองผ่านความคิดในใจของทารกหญิงผู้นี้ได้ ดูเหมือนทารกหญิงผู้นี้ต้องการที่จะให้เจ้ามาเป็นคุณชาย แต่ข้ากลับมองไม่เห็นในจิตใจของเจ้า ห้วงขอบเขตวิญญาณของเจ้านั้นลึกลับและกว้างใหญ่ยิ่งนัก และการบ่มเพาะพลังก็มีเพียงแค่ระดับแก่นแท้แห่งสวรรค์ เจ้านั้นใช้วิธีใดกันแน่?”
 
เสียงดังกล่าวเต็มไปด้วยความสงสัย และพูดต่อไปอีกว่า
 

 
“และยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความแข็งแกร่งในระดับเจ้ากลับสามารถที่จะใช้ภาพจิตกรรมหมื่นขุนเขาและสายน้ำได้”
 
‘เนี่ยลี่’เผยรอยยิ้มออกมา การที่คนผู้นี้สามารถตรวจสอบความแข็งแกร่งในห้วงขอบเขตวิญญาณได้ตามปกติ แสดงว่าคนผู้นี้คงไม่คิดเลยว่าเขานั้นจะได้ข้ามผ่านพื้นที่และห้วงเวลามา
 

 
“และที่ข้าไม่เข้าใจ เจ้าเด็กทารก ข้าขอให้เจ้าตอบมาว่า เจ้านั้นซื้อยอดฝีมือจากชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์มาเพื่ออะไร?”
 
เสียงลึกลับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
 
ในใจของ’เนี่ยลี่’ถึงกับสั่นไหว เป็นไปได้ว่ายอดฝีมือผู้นี้ จะมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์เช่นนั้นหรือ?
 
ไม่ใช่ว่าชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ทั้งหมดจะถูกสาปให้อยู่แต่ในพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุดหรอกหรือ?
 

 
“เรียนท่านผู้อาวุโส ข้านั้นมีความนับถือในชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ข้าต้องการที่จะให้เหล่าชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ได้ออกจากพื้นที่รกร้างที่ไร้ที่สิ้นสุด!”
 
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไปหลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
 

 
“ข้าไม่เชื่อ เจ้าเด็กน้อย เจ้ากำลังโกหก!”
 
เสียงดังกล่าวพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา
 
‘เนี่ยลี่’เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า
 

 
“ข้ารู้ว่ามันเป็นเรื่องยาก ที่จะทำให้ท่านผู้อาวุโสเชื่อ ข้าขออธิบายก่อนว่า ข้านั้นมีศัตรูร่วมกันกับชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์ ข้าสามารถที่จะนำเหล่าชนเผ่าแห่งเทพเมฆาสวรรค์เหล่านี้ ไปฝึกฝนให้แข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น จากนั้นก็ร่วมมือกับข้าในการกำจัดคนผู้นั้น!”
 
 
“ศัตรูร่วมกัน ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างตลกยิ่งนัก ศัตรูร่วมกันที่เจ้าเอ่ยถึงหมายถึงผู้ใดกัน?”
 
เสียงดังกล่าวหัวเราะสามครั้งพร้อมกับตอบกลับมา
 

 
“ไม่ว่าท่านผู้อาวุโสจะเชื่อหรือไม่ นี่ก็คือความจริงจากข้า!”
 
‘เนี่ยลี่’ตอบกลับไปอย่างจริงจัง
 
เสียงดังกล่าวนิ่งเงียบไปเป็นเวลานาน มันเป็นเรื่องยากที่จะต้องตัดสินว่าคำพูดของ’เนี่ยลี่’นั้นเชื่อถือได้หรือไม่
 

 
“ข้าไม่ทราบว่าจะเรียกท่านผู้อาวุโสว่าเช่นใด?”
 
เมื่อเห็นว่าเสียงดังกล่าวเงียบไป ‘เนี่ยลี่’จึงเอ่ยถามขึ้นมาอีกครั้ง
 

 
“เมฆาสวรรค์! คนที่อยู่ภายนอกเรียกขานข้าว่า จักรพรรดิเมฆาสวรรค์”
 
 
“จักรพรรดิเมฆาสวรรค์?”
 
‘เนี่ยลี่’รู้สึกตกใจยิ่งนัก เจ้าของเสียงดังกล่าว เขาไม่คิดเลยว่า เขาจะได้พบเจอในสถานที่เช่นนี้ เขาได้พบกับบุคคลในตำนานเล่าขาน จักรพรรดิเมฆาสวรรค์นั้นได้ดับสูญไปแล้ว ที่กำลังพูดกับเขาอยู่นี้ อาจจะเป็นเศษเสี้ยวของเจตจำนงที่จักรพรรดิเมฆาสวรรค์ได้เหลือทิ้งเอาไว้…………….
 
จบตอน
 
แปลโดย นายมะพร้าว
 
คลิกเพื่อไปหน้าโฆษณาสนับสนุนเพจ
 
บทต่อไป & บทที่ 429天材地宝 ชิ้นส่วนสมบัติสวรรค์
 
ที่มา: