The Book Eating Magician ตอนที่ 12 การซื้อขายกับพ่อค้าตลาดมืด 4 [The Book Eating Magician]

| The Book Eating Magician | |

เมืองเบอร์เก้น นั้นมีชื่อเสียงด้านความสวยงาม เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นเหนือเทือกเขา’Nadun’ แสงจะแผ่กระจายไปทั่วตะวันตก คนที่อาศัยอยู่ในแถบนี้จะรู้ทันทีว่าใกล้สิ้นสุดวันแล้ว 
เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูหลักของสถาบัน เจสันกำลังรอที่จะเปลี่ยนกะกับเพื่อนร่วมงาน เขาเฝ้าดูการแผ่แสงของดวงอาทิตย์เช่นเคยทุกวัน 
  
“ฉันไม่ชอบวันหยุดช่วงฤดูหนาวเลย…..มันสะดวกสบายเพราะมันไม่มีงานที่ต้องทำ แต่ฉันนั้นรู้สึกเบื่อเพราะมันไม่มีผู้คนเลย” 
  
มีเฉพาะนักเรียนไม่กี่คนที่อาศัยอยู่ในหอพักของสถาบันเท่านั้น 
เขาคงจะโดนลงโทษ ถ้ามีคนได้ยินที่เขาพูด แต่เจสันนั้นเบื่อมากจริงๆ 
ในขณะนั้น ก็มีคนกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้จากไกลๆ 
  
“แฮกๆ แฮกๆ ไม่สายใช่ไหม!?” 
  
เสียงหอบที่หนักหน่วงและเหงื่อที่ท่วมเต็มใบหน้าของเขาแสดงให้เห็นว่าเขารีบวิ่งมาโดยไม่มีการพักผ่อนเลย  
เจสันพยักหน้าให้ธีโอ ธีโอนั้นทรุดนั่งทันทีด้วยความโล่งอก ธุรกิจระหว่างเขากับพ่อค้าตลาดมืดนั้นใช้เวลานานกว่าที่เขาคิด 
ทำให้เขาเกือบที่จะโดนทำโทษ 
  
‘ไม่เป็นไร เพราะวันนี้มันคุ้มมาก’ 
เขาได้เซ็นสัญญากับพ่อค้าตลาดมืดและเสร็จสิ้นภารกิจแรกของเขา สิ่งที่เขาได้รับมาจากการทำธุรกิจครั้งที่มันเยอะซะเต็มเป้สะพายหลังเขาเลย ทำให้ไหล่ของเขานั้นรู้สึกปวด  
แต่ไม่เป็นไรเพราะในไม่ช้า น้ำหนักในเป้ของเขากำลังจะกลายเป็นพลังเวทย์ให้แก้เขา! มันเป็นอะไรที่น่าพอใจอย่างมาก 
เจสันตรวจสอบใบอนุญาตและส่งมันกลับให้เขา 
  
“ปี 3 ธีโอดอร์ มิลเลอรื…..โอเค คุณสามารถเข้าไปในสถาบันได้แล้ว” 
“โอ้ ขอบคุณครับ” 
  
ธีโอนั้นยังหอบอยู่ก่อนที่จะเดินเข้าไปในสถาบัน เขาเดินด้วยท่าทางโงนเงน แต่ก็สามารถเดินข้ามะรณีประตูได้โดยไม่ล้ม 
เจสันมองไปที่ภาพนั้นและพึมพำว่า”เขาไปทำบ้าอะไรมานะ?” 
  
เจสันคิดได้แค่ชั่วครู่ เขาก็เลิกใส่ใจเพราะเขาพบกับเพื่อนร่วมงานที่จะมาเปลี่ยนกะกับเขาแล้ว 
‘ใครจะสนใจละ?’ 
มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขานี่ 
  
ธีโอนั้น ไม่สนใจที่จะกินข้าวเย็น เขามุ่งตรงไปยังหอพักของเขาทันที โดยปกติเขาจะไปห้องสมุด แต่วันนี้มันมีบางสิ่งที่สำคัญกว่า 
  
มันคือโอกาสที่จะเป็นพลังเวทย์ของเขาอย่างถาวร! เขาไม่สามารถที่จะซื้อยาเพิ่มพลังเวทย์ได้เนื่องจากเขาไม่มีเงิน ดังนั้นเขาจะไม่พลาดโอกาสนี้เด็ดขาด แม้ข้าวเย็นเขาก็จะไม่สนใจที่จะกินมัน 
  
เมื่อถึงห้องของเขา ธีโอ เปิดกระเป๋าเป้ออกทันที 
ตึง! 
เขาเทของในกระเป๋าเป้ออกทันที ถุงมือ สร้อยคอ หม้อหุงข้าวที่พังแล้ว คฑา ของต่างๆเต็มไปทั้งห้องของเขา ถึงแม้ว่าของพวกนี้จะไร้ประโยชน์แต่อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งของที่มีพลังเวทย์  
  
วันนี้ฑีโอนั้น ได้ประเมินของไปทั้งหมด20ชิ้น ซึ่งมันเป็นปริมาณที่ตรงกับขีดจำกัดของ ผู้ประเมินที่อยู่ในระดับเกณฑ์มาตรฐาน การที่เขาจะแสดงให้พ่อค้าตลาดมืดดูว่าเขาประเมินได้มากกว่า20ชิ้นจะเป็นอันตรายต่อเขา 
แม้ว่าธีโอจะได้ประเมินของต้องไปสาปไป แต่ก็ไม่ได้เพิ่มความสงสัยใดๆให้กับแคนนิส เป็นผลให้รายได้ของวันนี้คือ 15 ชิ้นเป็นพวกของเสียหายและอุปกรณ์เวทย์ระดับ ธรรมดา 1 ชิ้น 
  
“แล้วฉันควรจะให้อะไรมันกินอย่างแรก?” 
ตามคำอธิบายก่อนหน้านี้ การให้อาหารด้วยสิ่งของ จะแตกต่างกับการให้อาหารเป็นหนังสือเวทยมนต์ ดังนั้นเขาต้องมองหาอะไรที่แตกต่าง 
ธีโอนั่งลงหยิบของชำรุดมาหนึ่งอย่าง มันคือถุงมือ’Grease Magic’ 
  
“ความตะกละ กิน” 
ลิ้นนั้นตอบสนองทันทีและกินถุงมือเข้าไป 
  
[‘Clumsy Hands of a Fool’ได้ถูกกินแล้ว มีพลังเวทย์อยู่จำนวนน้อยนิด] 
[ใช้เวลาในการย่อย 3 นาที 12 วินาที] 
  
3 นาที 12 วินาที ผ่านไป เขาก็ได้ยินเสียงอีกครั้ง 
  
[พลังเวทย์ของคุรเพิ่มเล้กน้อย] 
[ความชำนาญเวทย์ขั้น1 ‘Grease’เพิ่มขึ้น] 
  
ในขณะเดียวกันก็เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นภายในร่างกายของธีโอ 
“อ่า….!” 
พลังเวทย์ที่เขาไม่รู้จักกำลังเพิ่มขึ้นในร่างกายของเขา แม้จะมีจำนวนไม่มากนัก แต่มันก็เพิ่มขึ้นในร่างกายของเขา วงกลมสองวงทีอยู่ในหัวใจของเขาได้กระพรืบขึ้น นอกจากนี้ยังมีความชำนาญเกี่ยวกับเวทย์’Grease’เพิ่มอีกด้วย 
  
‘นี่มันแตกต่างจากคาถาเวทย์ มันเหมือนกับการเทความรู้ใส่หัวมากกว่าที่จะแกะสลักมันลง ถ้าเป็นในกรณีละก็ เขาก็ไม่ต้องกลัวเกี่ยวกับเรื่องปวดหัวแบบครั้งก่อนอีก 
มันไม่เหมือนกับการที่ ความตะกละ นั้นได้กินหนังสือเวทยื เมื่อหนังสือได้ถูกกินไปเล่มนึง เขารู้สึกราวกับกำลังถูกเวทมนต์เผาไหม้อยู่ในร่างกาย อย่างไรก็ตามการกินสิ่งของนั้น เขารู้สึกว่าเขาได้รับวิธีการจัดการ การควบคุมเกี่ยวกับเวทมนต์ เหนือสิ่งอื่นใด การเรียนรู้คือของที่เขาเชี่ยวชาญเป็นพิเศษ  
ธีโอรู้สึกมั่นใจและให้ความตะกละกินอุปกรณ์เวทย์ต่างๆ 
  
[‘The Tightenning Necklace’ ได้ถูกกินแล้ว มีพลังเวทย์อยู่จำนวนน้อยนิด] 
[ความชำนาญของเวทย์ขั้น2 ‘Hold’ เพิ่มขึ้น] 
[‘Angry Pot’ ได้ถูกกินแล้ว มีพลังเวทย์อยู่จำนวนน้อยนิด] 
[ความเชี่ยวชาญเวทย์ขั้น 1 ‘Freeze’เพิ่มขึ้น] 
[‘High-speed Hourglass’ ได้ถูกกินแล้วมีพลังเวทย์อยู่จำนวนน้อยนิด] 
[ความเชี่ยวชาญเวทย์ขั้น2 ….] 
[……] 
[ใช้เวลาทั้งหมด 45 นาที และ 12 วินาที ในการย่อยอาหาร] 
  
ลิ้นนั้นเคลื่อนที่กินของทั้ง14ชิ้นในทันที มีอาหารมากมายที่ถูกกินไปและเสียงได้ดังอย่างต่อเนื่อง ธีโอหยุดชั่วขณะเมื่อเขาได้ยินเสียงสุดท้าย 
“เวลาในการย่อยอาหารจะพิจารณาจากผลรวมของอาหาร” 
  
เวลาในการย่อยอาหารนั้นเพิ่มขึ้นถึง45นาทีเลยทีเดียว ดูเหมือนเขาจะต้องหาอะไรทำระหว่างหรอ 
“45นาที….” 
เขาสามารถที่จะมุ่งความสนใจไปที่สิ่งอื่นได้ แต่เขาไม่แน่ใจว่าเขาควรจะออกจากสถานที่นี้หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงนั่งรออยู่อย่างเงียบๆหลังจากผ่านไป45นาที ก็มีพลังเวทยืเริ่มปะทุขึ้นมาอีกครั้ง 
  
‘โอ้ นี่มัน…!’ 
พลังเวทย์ในร่างกายของเขามันแตกต่างจากที่กินไปหนึ่งชิ้นมาก วงกลมทั้งสองวงในร่างเขานั้นได้ส่งเสียงลั่น พวกมันยอมรับพลังเวทย์ที่เข้ามา  
ธีโอ นั้นรู้สึงสังหรณ์ใจและจดจ่ออยู่กับมันทันที  
วูบบบบบ- 
เสียงของเวทมนต์ ที่สามารถได้ยินแค่ ธีโอดอร์ มิลเลอร์ เท่านั้น เริ่มสั่นสะเทือน มันเป็นเสียงของพลังเวทย์ที่ไหลผ่านเส้นเลือดของเขา มันเป็นเสียงที่ช่างหอมหวานสำหรับนักเวทยือย่างมาก 
ขณะที่จิตสำนึกของธีโอจมอยู่ใต้ทะเลสาป 
  
‘-ตอนนี้แหละ’ 
เขาเริ่มหมุนพลังเวทย์ที่รวมกันอยู่รอบๆหัวใจของเขา ในพื้นที่ๆว่างเปล่านั้นเขาต้องสร้างวงกลมที่สมบูรณ์แบบขึ้นมา 
เขาจะเพิ่มวงกลมเป็นสามวงจากในปัจจุบันที่มันมีเพียงสองวง พลังเวทย์นั้นเคลื่อนที่ไปตามที่เขาต้องการ ถ้าการสร้างวงกลมครั้งนี้ล้มเหลวทุกสิ่งก็จะไร้ผล 
การขาดความเข้ากันได้กับเวทย์ทำให้เขาต้องใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับมันทั้งหมด ตามปกติ สมาธิของธีโอนั้นมันเกินไปไกลสำหรับผู้ใช้เวทย์ขั้นที่ 2 นานแล้ว 
ในไม่ช้าวงกลมวงที่สามก็เริ่มมีรูปร่างขึ้น แต่น่าเสียดายมันหยุดอยู่แค่นั้น 
“ฟู่….” 
ธีโอถอนหายใจออกและลืมตาของเขาขึ้น มันสำเร็จเพียงแค่ครึ่งเดียว พลังเวทย์ที่ได้จากอุปกรณ์เวทยืนั้นน่าอัศจรรย์มาก แต่มันอีกแค่นิดเดียวสำหรับการทำให้วงกลมวงที่สามเสร็จสมบูรณ์  ขีดจำกัดของเขาเป็นเพียงแค่การขึ้นรูป 
  
เขาต้องใช้อุปกรณืเวทย์อีกครั้งหนึ่งหรือสองครั้งเพื่อให้บรรลุวงกลมที่สาม 
“…มันเป็นเรื่องง่ายที่จะไปถึงวงกลมที่3” 
  
ยังคงมีวันหยุดฤดุหนาวอีกมากกว่า1เดือน ถ้าเขาเพิ่มพลังเวทย์เป็นประจำ แม้มันจะยากที่จะไปถึงขั้นที่4 แต่ขั้นที่3 ไม่น่าเป็นห่วงอะไรมาก เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับใบจบของเขาอีกต่อไป 
ธีโอรู้สึกสงสัยว่า เขาจะไปได้ไกลแค่ไหนจากการช่วยเหลือนี้ เจ้าของสัตว์ประหลาด คนนี้จะไม่สามารถมีชีวิตในฐานะนักเวทย์ธรรมดาได้อีกต่อไป ถ้าเป็นเช่นนั้น ธีโอก็จะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้ 
  
เรื่องราวของอนาคตจะถูกเลื่อนไปก่อน จนกว่าเวลานั้นจะมาถึง. และตอนนี้  ธีโอดอร์ มิลเลอร์นั้นได้เดินไปห้องสมุดอีกครั้ง