ตอนที่แล้วตอนต่อไปขณะเดียวกัน ที่หน้าขบวนเดินทางนั้นสถานการณ์ก็ได้รุนแรงขึ้น
จำนวนของฮ้อปก๊อบลิน ในด้านหน้านั้นไม่สามารถวัดจำนวนที่แน่นอนได้ เนื่องจากมันมืด และพวกมันนั้นได้พุ่งโจมตีกลุ่มแนวหน้าโดยถืออาวุธและชุดเกราะ
โฮกกก!
ย๊า!ย๊ากกกก!
ราวๆ10นาทีหลังจากนั้น …
กึก!
วินซ์กำลังเดินเหยียบกองขี้เถ้าด้วยท่าทางเย็นชา มีร่องรอยของฮ้อปก๊อบลินเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือซากชุดเกราะที่กำลังหลอมละลาย
มีร่องรอยมากกว่า 100 จุด หมายความว่ามีพวกฮ้อปก๊อบลินได้ถูกสังหาร 100 ตัวภายใน10นาที
‘นะ-นี้คือพลังของจอมเวทย์ขั้น 5….!’
กอร์ดอนมองไปที่วินซ์ด้วยความเหลือเชื่อ
เขานั้นคิดว่าตัวเองเข้าใจว่าจอมเวทย์นั้นสำคัญก็จริง แต่ทว่าเมื่อเห็นฉากที่วินซ์ได้แสดงให้เห็นนั้น มันมากกว่าที่เขาจินตนาการไว้เสียอีก กอร์ดอนเข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าทำไมไม่ใช่อัศวิน แต่เป็นจอมเวทย์ที่เป็นผู้อยู่เหนือกว่าในสนามรบ
เหนือสิ่งอื่นใด เปลวเพลิงของวินซ์นั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก
“เรื่องเล็กน้อย”
จอมเวทย์ผู้ที่ทำให้ฮ้อปก๊อบลินมากกว่าร้อยตัวกลายเป็นขี้เถ้านั้นพูดด้วยท่าทางเย็นชา
แม้พวกมันจะเป็นฮ้อบก๊อบลินก็ตามไม่ใช่มนุษย์ แต่ทว่าพวกทหารรับจ้างนั้นก็ไม่สามารถซ่อนความกลัวที่มีต่อวินซ์ได้
นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขา
เขามีบทบาทเป็นอาจารย์ที่ดีในสถาบันก็จริง แต่ทว่าจำนวนของมนุษย์ที่วินซ์ นั้นเคยสังหารมาในสนามรบนั้นนับไม่ถ้วน พลังของจอมเวทย์ขั้น5 นั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆ และยิ่งกว่านั้นเขาเป็นจอมเวทย์ไฟ ในชีวิตเขานั้น วินซ์นั้นได้สังหารผู้คนมากกว่าร้อยคน ในการรบเพียงครั้งเดียว
ครั้งหนึ่งเขาเคยมีฉายาว่า ‘อัคคีวิบัติ’ หรือ ’เพลิงสังหาร วินซ์’
“กอร์ดอน”
“หะ?อะ-อ่อ ครับ!” กอร์ดอนสะดุ้งก่อนที่จะตอบรับในทันที
“ส่งคนไปที่ด้านหลัง บางทีอาจจะยังมีพวกมันหลงเหลืออยู่ ดูเหมือนพวกมันรบกันได้อย่างเป็นแบบแผน น่าจะมีผู้บัญชาการมากกว่า1ตัว”
วินซ์นั้นอยากจะไปด้วยตัวเองมากกว่า แต่ถ้าเขาออกจากจุดนี้ไปละก็พวกเขาทั้งหมดจะตกอยู่ในอันตรายทันที
พวกฮ้อปก๊อบลินนั้นพ่ายแพ้ไปแล้วก็จริง แต่ทว่ามันยังคงมีตัวหัวหน้าอยู่ ถ้าวินซ์ออกไปจัดการกับตัวหัวหน้าละก็ เขาจะปล่อยข้างหลังให้ตกอยู่ในอันตราย
และที่ตรงนั้นได้มี ฮ้อปก๊อบลินที่เป็นจอมเวทย์กำลังถือคฑายืนอยู่
“…มันคืออุปกรณ์เวทย์?”
มันเป็นคฑาไม้ที่มีคริสตัลสีม่วงฝังอยู่ตรงปลาย แม้มันจะดูหยาบๆไม่สวย แต่พลังเวทมนต์ที่แผ่ออกมาจากมันนั้นเป็นสิ่งที่ช่วยให้มันสามารถทนไฟของวินซ์ได้
วินซ์ไม่คิดเลยว่าเขาจะได้เจอของที่ดีในสถานที่เช่นนี้
“ฉันคิดว่าฉันควรจะรีบทำให้มันจบ”
เขารู้สึกได้ถึงคลื่นพลังเวทย์ที่ด้านหลังกำลังรุนแรงขึ้น เสียงโลหะสั่นสะเทือนไปทั่ว ถ้าศัตรูปรากฏที่ด้านหลังด้วยละก็ ธีโอดอร์ ต้องแย่แน่ๆ
วินซ์นั้นปล่อยพลังออกไปทันที
กึก!
ทันทีที่เขาขยับนิ้ว ได้มีเสาไฟพุ่งขึ้นจากพื้นดินในทันที
***
ธีโอนั้นแม้จะอยู่ด้านหลังแต่เขายังสัมผัสได้ถึงความร้อนของเปลวเพลิง
ธีโอ ผู้ที่พึ่งจะใช้ Fire Bolt ใส่ศีรษะของฮ้อปก๊อบลิน ได้หันไปมองที่ด้านหน้า
“อืม ดูเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นที่ด้านหน้าจริงๆ”
เวทย์ไฟเป็นเวทย์ที่ดีที่สุดที่ใช้รับมือกับศัตรูที่มาเป็นกองทัพ แรงกระแทกที่เกิดจากการระเบิด จะส่งผลต่ออวัยวะภายในโดยตรง และผลพวงที่เกิดจากความร้อนสูงจะทำให้ ปอดเสียหายอีกด้วย
ถ้า บอลไฟ จากผู้ใช้เวทย์ขั้น 3 ยังทรงพลัง ไม่ต้องพูดถึงผู้ใช้เวทย์ขั้น4และ5เลย
‘กระสุนเพลิง….ไม่สิระเบิดเพลิง ถ้าฉันอยู่ข้างศาสตราจารย์ละก็ตอนนี้ฉันคงไหม้ไปแล้ว’
ธีโอเดาะลิ้นของเขาและยิง Lightning Bolt ไปที่ฮ้อปก๊อบลินที่กำลังจะโจมตีใส่ด้านหลังของทหารรับจ้าง มันถูกยิงด้วยสายฟ้า ก่อนที่จะล้มลงกับพื้น สำหรับศัตรูที่เป็นสิ่งมีชีวิต เวทย์สายฟ้าจะมีประสิทธิภาพอย่างมาก
‘อย่างไรก็ตาม Lightning Bolt นั้นใช้พลังเวทย์มากเกินไป ฉันไม่สามารถใช้ บอลเพลิง ได้เลยถ้ามันอยู่ในระยะประชิด’
เขาไม่มีพลังเวทย์เพียงพอที่จะใช้สกิลโจมตีเป็นวงกว้างในคราเดียว และมันมีความเป็นไปได้ที่จะโจมตีโดนพวกเดียวกันเองอีกด้วย
แค้ถ้าเป็นระยะประชิดละก็ เขาก็มีวิธีรับมือกับมัน
“Shock Bolt” ธีโอตะโกนเสียงดัง ศรสายฟ้า 8 ดอกปรากฏขึ้น
มันรุงแรงน้อยกว่า Lightning Bolt ดังนั้นคนหลายคนจึงแทบจะลืมมันไปแล้ว
อย่างไรก็ตามนี้มันเพียงพอแล้วสำหรับเขา
ฟิ้ว!
ลูกศรทั้งแปดดอก ได้มุ่งหน้าไปที่ฮ้อปก๊อบลิน มันช้ากว่า Lightning Bolt แต่มันก็ยังคงเป็นความเร็วที่ฮ้อปก๊อบลินไม่สามารถที่จะหลบพ้น นอกจากนี้พวกมันยังถือดาบที่ล่อสายฟ้าอีกด้วย
อุก?!
อัก?
เกิดกระแสไฟฟ้าขึ้นทั่วร่าง ฮ้อปก๊อบลิน ทำให้มันสูญเสียการควบคุม เป็นอัมพาตชั่วขณะ แน่นอนว่ามันเป็นเพียงไม่กี่วินาที แต่ก็เพียงพอแล้ว
“อะไรกัน? ทำไมพวกมันถึงนิ่ง?”
“หายไปซะ!”
มันได้สร้างช่องโหว่ให้กับทหารรับจ้างที่กำลังสู้อยู่ พวกมันที่จู่ๆก็หยุดเคลื่อนไหวได้ถูกตัดหัวในทันที
ทหารรับจ้างบางคนนั้นรู้ว่ามันคือการช่วยเหลือจากธีโอ พวกเขายกนิ้วให้กับธีโอ ธีโอยกนิ้วให้กลับก่อนที่จะใช้มิตราเพื่อจุดประกายให้พวกทหารรับจ้างมีกำลังใจในการต่อสู้
ผ่านไปสักพัก ฝ่ายมนุษย์เริ่มได้เปรียบขึ้นเรื่อยๆ
‘มันใกล้จบแล้ว’
ธีโอ นั้นหยุดพักชั่วครู่เพื่อฟื้นตัว ขณะมองไปที่ฮ้อปก๊อบลินที่เหลือไม่ถึงครึ่ง ทหารรับจ้างนั้นได้รับบาดเจ็บไม่กี่คน และเสียชีวิตไปเพียงเล็กน้อย ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บใช้เวลาสักพักเพื่อรักษาบาดแผลก่อนที่จะวิ่งกลับเข้าไปในสนามรบ
หากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ไปอีกครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็จะชนะ อย่างไรก็ตามเขาหยุดคิดก่อนที่จะหลบไปด้านข้างทันที
ปึก!
ที่ธีโอ สามารถหลบได้พ้นนั้นต้องขอบคุณสัญชาตญาณของเขา ธีโอที่กลิ้งตัวไปข้างหน้าอย่างกระทันหันยืนขึ้นและมองไปที่จุดที่เขายืนอยู่เมื่อครู่
พื้นได้แตกออกและแขนของเขาสั่นไม่หยุดเนื่องจากคลื่นกระแทก(เหมือนดราก้อนบอลอะครับ หมัดชนกันเกิดคลื่นกระแทกแรงลม) ถ้าเขาถูกมันพุ่งใส่ละก็ ร่างกายของเขาต้องระเบิดออกแน่ๆจากความรุนแรงของมัน
“หืม นี้มัน……หอก?!”
มันเป็นหอก….หอกที่ทำจากโลหะ! แค่น้ำหนักของมันนั้นก็ยากที่จะแกว่งไปมาแล้ว ดังนั้นพวกมันสามารถที่จะโยนมาด้วยความเร็วที่เร็วเท่าลูกธนูงั้นหรอ? ต่อให้ยกโล่ขึ้นมาป้องกันหอกมันจะทะลุผ่านโล่ใส่ตัวเขาแน่ๆ
ธีโอดอร์จับแขนที่สั่นของเขาให้อยู่นิ่งๆและมองไปทิศทางที่หอกถูกขว้างมา
ในตรงนั้น ได้มีตัวอะไรบางอย่างปรากฏตัวขึ้น
โฮกกกกกกกกกก-!
เจ้าตัวนั้นวิ่งออกมาจากป่า และสับขวานอย่างรวดเร็ว มันตัดร่างของทหารรับจ้างเป็นสองส่วน แม้จะยกโล่ขึ้นกันก็ตามแต่โล่ก็ถูกตัดขาดไปด้วย
“สะ-สัตว์ประหลาด!”
“มันฆ่า โจนส์ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว….?”
“มันคือบอสฮ้อปก๊อบลิน!”
เสียงกรีดร้องต่างๆนาๆได้เกิดขึ้น ทำให้ธีโอรู้ทันที
‘บอส….! มันได้ปรากฏตัวงั้นหรอ…’
ธีโอนั้นรู้ดี
บอสฮ้อปก๊อบลิน….การเป็นหัวหน้านั้นต้องเป็นผู้นำคนอย่างน้อย 100คน สามารถปกครองคนได้นับพัน เพียงแค่ความฉลาดนั้นไม่สามารถทำให้ใครเป็นผู้นำได้ โลกนี้เป็นไปตามกฏอันป่าเถื่อน ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่ได้ทุกสิ่ง
เพราะฉะนั้นผู้นำคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม
อุกอุก โฮกกกก!
หัวหน้าของพวกมันได้จับหอกที่พึ่งโยนไปก่อนที่จะชี้ไปที่ธีโอ ขณะที่อีกข้างหนึ่งของมันได้ถือขวานเอาไว้
ดูเหมือนว่าธีโอจะเป็นเป้าหมายของมัน นั่นหมายความว่ามันรู้ดีว่าธีโอเป็นตัวปัญหา
นี้ไปสามารถหลบเลี่ยงได้
มันจะดีกว่าถ้าเขาไม่ต้องสู้ แต่ถ้ามันไม่มืทางออก เขาจะต้องทำให้มั่นใจว่าเขาจะสามารถชนะฝ่ายตรงข้ามได้
ความทรงจำของอัลเฟรดบอกกับเขาว่า เขาจะต้องจัดการกับศัตรูตัวนี้ได้
“เข้ามา!”
โฮกกก!
เมื่อสายลมเย็นได้พัดผ่าน จอมเวทย์และสัตว์ประหลาด ได้วิ่งเข้าใส่กัน
ปล.เนื่องจากมีคนสอบถามเข้ามา ผมขอแจ้งเลยละกันครับ เมื่อผมลงครบตอนที่ 30 ผมจะเปิดกลุ่มลับ ถ้าใครไม่เข้าผมก็ยังลงให้อ่านฟรีอยู่นะครับ แต่จะช้ากว่าในกลุ่มนั่นเอง แต่อยากจะถามว่าอยากให้เปิดกลุ่มหรือขายลงไทยโนเวล สำหรับคนที่สนใจนะครับ ลองทักแชทมาเสนอกันได้