ตอนที่แล้วตอนต่อไปอย่างไรก็ตาม ต้องใช้เวลาสักพักกว่าธีโอจะได้คำตอบกลับ
ดูเหมือนว่าความตะกละจะไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นขณะที่มันหลับ
ธีโอจึงต้องอธิบายสถานการณ์โดยรวมให้กับมันฟัง เขาพูดถึงนักสำรวจที่หายไปและฝูงอันเดทจำนวนมหาศาลที่อยู่แถวนี้ และเนโครแมนเซอร์ผู้ควบคุมมัน มีคำถามมากมายที่เขาอยากถามมัน แต่เขาสามารถภามได้เพียงข้อเดียว
-…ข้าเข้าใจแล้ว
ความตะกละพูดขึ้นขณะที่การอธิบายของธีโอจบลง
–ตามคำอธิบายของเจ้า นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆ ข้าพอจะเดาได้ถึงสาเหตุ
“มันคืออะไร?” ธีโอถามอย่างเร่งรีบ
ความตะกละนั้นกินความรู้เป็นอาหาร มันสามารถที่จะตอบคำถามที่แม้แต่สุดยอดอัจฉริยะทั้งสองยังคาดเดาไม่ได้อย่างทันที
–มีความเป็นไปได้ว่าจะมี เวทย์โบราณ อยู่ในถ้ำนั้น
ดวงตาของธีโอเบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า เวทย์โบราณ
จอมเวทย์หลายคนนั้นไม่รู้ถึงการคงอยู่ของพวกมันเลย ขณะที่วินซ์ ไฮน์เดลล์ อธิบายว่าพวกมันนั้นมีความแข็งแกร่งอย่างยิ่ง พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังและมีภูมิปัญญาที่สุดแสนจะหยั่งถึง ไม่มีใครทราบว่าพวกมันกำเนิดมาจากอะไร แต่ทว่าการดำรงอยู่ของมันนั้นสามารถที่จะสร้างความวุ่นวายให้กับโลกใบนี้
ถ้าเป็นตอนแรกธีโอคงไม่เชื่อ แต่ในตอนนี้เขาเป็นเจ้าของหนึ่งในเวทย์โบราณที่ทรงอำนาจ มันทำให้เขาผู้ซึ่งเป็นไอขยะขั้น2 กลายเป็นคนที่สามารถล้มซิลเวียได้
“ยังมีเวทย์โบราณอื่นๆที่เหมือนกับแกอีกงั้นหรอ?”
–เวทย์โบราณเช่นข้านั้น นอกเหนือจากข้าแล้วมีอีก6เล่ม พวกข้าถูกสร้างขึ้นมาในชุด 7 บาป ข้าไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร แต่ถ้าข้าได้ตรวจสอบแล้วละก็มันคงจะแม่นยำกว่าการคาดเดา
ความตะกละดูเหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจก่อนที่จะพูดข้อเสนอออกมา
–ผู้ใช้ ถ้าเจ้าเห็นด้วย ข้ายืมพลังของเจ้าในการค้นหาเวทย์โบราณในระแวกนี้ให้ และข้าจะหาสถานที่ที่เนโครแมนเซอร์อยู่ให้อีกด้วย
“นี่เป็นข้อเสนอที่ดี….แต่” ธีโอก้มลงไปมองที่ฝ่ามือซ้ายของเขาอย่างไม่ไว้วางใจ “ทำไมแกถึงดูใจดีแปลกๆ?ปกติแกไม่เป็นเช่นนี้บอกฉันมาตรงๆซะ”
–โฮะๆๆ เจ้าดูไม่เลวเลย
มีเสียงหัวเราะออกมา
–ข้านั้นสามารถที่จะกินหนังสือเวทย์โบราณเล่มอื่นได้อีกด้วย มันเป็นไปได้ที่จะได้ความรู้และความสามารถที่ปิดผนึกของพวกมันทั้งหมด ถ้าเป็นเช่นนั้นความสำเร็จของเจ้าในตอนนี้จะเติบโตขึ้นอย่างแน่นอน
“…เอาตรงๆ แกดูหิวมากนะ
–นั่นคือนิสัยของข้า
ธีโอรู้สึกเป็นกังวลเกี่ยวกับข้อเสนอนี้ แม้ว่าจะไม่ได้มีหนังสือเวทย์โบราณอยู่ แต่เขาก็ยังจำเป็นต้องหาตำแหน่งของเนโครแมนเซอร์อยู่ดี ในที่สุดเขาก็พยักหน้าตกลง ทันใดนั้นความตะกละก็เปิดใช้งานความสามารถทันที
ตึก ตึก
พลังเวทมนต์ได้กระจายออกไปโดยรอบ เกิดเสียงคล้ายกับการเต้นของหัวใจขึ้นในหูของเขา นี้สมควรเป็นเทคนิคที่เรียกว่าวิทยาศาสตร์ แทนที่จะเรียกว่าเวทมนต์ มันเหมือนกับการกระจายคลื่นวิทยุ
คลื่นพลังเวทมนต์ได้แผ่ขยายออกไปหลายกิโลเมตรก่อนที่จะกลับมายังศูนย์กลางของพวกมัน
[การตรวจจับเสร็จสมบูรณ์]
มีเสียงดังขึ้นหลังการค้นหาสิ้นสุดลง
–ข้าเจอแล้ว
ความตะกละพูดขึ้นหลังจากพบเจอเป้าหมาย
–มันมีพลังค่อนข้างสูง มันอยู่ในขั้นที่2เท่านั้น แต่มันสามารถที่จะป้องกันการตรวจจับของข้าได้บางส่วน นอกจากนี้ดูเหมือนมันจะกลืนกินเจ้าของของมันไปแล้ว
“กลืนกิน?”
–ไม่ใช่ว่าเวทย์โบราณทั้งหมดจะอยู่อาศัยเช่นข้า ส่วนใหญ่พวกมันจะเหมือนกับปรสิตที่สิงสู่อยู่ในร่างกายเจ้าของและจะค่อยๆกลืนกินจิตใจของเจ้าของและในที่สุดมันก็จะเป็นคนควบคุมร่างกายของเจ้าของ
ในความเป็นจริงนั้น เวทย์โบราณนั้น เป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอำนาจทางเวทมนต์อย่างมาก พวกมันเป็นสัตว์ประหลาดที่มีความรู้เหนือมนุษย์เสียอีก
ธีโอนั้นไม่รู้จักผู้ที่สร้างมัน แต่เวทย์โบราณเหล่านี้เป็นสิ่งที่จอมเวทย์ธรรมดาไม่สามารถที่จะครอบครองได้ มันน่าจะเป็นเรื่องง่ายที่เวทย์โบราณเช่นความตะกละจะครอบงำเจ้าของ เมื่อธีโอคิดได้เช่นนี้เขาก็อดที่จะขนลุกไม่ได้
– จากที่ข้าคิดข้าคิดว่าถ้ำที่ส่งนักสำรวจเข้าไปน่าจะเป็นฐานของเวทย์โบราณนั่นและร่างกายที่มันสิงสู่ความตะกละพูดพร้อมกับหาวไปด้วย-ข้าตอบคำถามเจ้าแล้ว ข้าจะนอนแล้วนะ“ เดี๋ยวก่อน รอแปปนึง ”– มีอะไรอีกคำถามที่ถามความตะกละได้จบแล้ว แต่ความตะกละนั่นมักจะลดหย่อนให้เสมอเมื่อเขาถามถึงคุณสมบัติของมัน “แก….สามารถกินอันเดทได้ไหม? พวกมันนั้นถูกสร้างจากเวทมนต์”– …ความคิดของเจ้านั้นฟังเข้าท่า ถ้านั้นเป็นไปได้ ข้าก็สามารถกินก้อนหินที่ถูกเวทย์ทำให้ลอยได้ อย่างไรก็ตามอันเดทนั้นจะเคลื่อนไหวผ่านเวทย์เท่านั้น พวกมันไม่ได้มีพลังหรือความฉลาดเป็นของตัวเอง มีข้อยกเว้นบางประการ แต่…..“ แต่ ?”– ข้าไม่สามารถที่จะตอบคำถามในข้อนี้ได้จนกว่าจะเป็นคำถามสำหรับมื้อถัดไปจากนั้นความตะกละก็นอนหลับไปทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ถามอะไรอีก ธีโอพยายามเคาะฝ่ามือตัวเองหลายที แต่ไม่มีการตอบสนอง ดูเหมือนมันจะหลับสนิทไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม มันไม่มีเวลาให้เขาได้บ่นเกี่ยวกับนิสัยของมันตึก…..ตึก…..
เสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังใกล้เข้ามา
***
เสียงฝีเท้านั้นเบามาก คนที่เดินด้วยวิธีเช่นนี้ส่วนใหญ่มักจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้
ธีโอดอร์ได้วิเคราะห์เสียงของเท้าโดยใช้ประสบการณ์ของอัลเฟรดและตระหนักได้ถึงลักษณะของบุคคลที่กำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว‘ แรนดอล์ฟ ’เสียงของแรนดอล์ฟดังออกมาจากนอกประตู “นายน้อย คุณยังไม่นอนใช่ไหม?”“ ครับ ”“ เรามาคุยกันสักหน่อยดีไหม ?”ธีโอได้คาดหวังถึงเรื่องนี้แต่แรกอยู่แล้ว ด้วยวิธีนี้เขาไม่จำเป็นต้องแอบออกไปที่ตัวหมู่บ้านเพื่อพูดคุยกับเขา “เข้ามาเลยครับ”“ ฉันจะเข้าไปละนะ ” แรนดอล์ฟเข้าไปในห้องทันทีหลังจากได้รับคำอนุญาติจากธีโอ “ ฉันขอโทษที่มารบกวน ”“ ไม่เป็นไรครับ ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าคุณจะมา ”“ หืม ?”ท่าทางของแรนดอล์ฟกลายเป็นแปลกๆทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ธีโอเป็นจอมเวทย์ที่รู้วิธีต่อสุ้ ดังนั้นเขาจึงยกธีโอให้เทียบเท่ากับเขา แรนดอล์ฟได้นั่งลงบนเตียงตรงข้ามกันกับธีโอและธีโอเป็นคนเปิดปากพูดก่อน “คุณใกล้ถึงลิมิตในเร็วๆนี้แล้วใช่ไหม?”“…. ตามที่คาดไว้เธอไม่ธรรมดาเลย เธอรู้ได้อย่างไร ?”“ คุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้รบติดต่อกันเป็นเวลา 1 สัปดาห์โดยมีคนเพียง 100 คนเท่านั้น ความจริงที่คุณอดทนมาได้นานขนาดนี้ก็สุดยอดแล้ว ”เขาไม่ได้พูดเกินจริงเลย ถ้าไม่ใช่เพราะพลังของกลุ่มหมาป่าพเนจรนี้หมู่บ้าน มิลเลอร์ บารอนี่ สมควรที่จะกลายเป็นดินแดนของอันเดทไปนานแล้ว แม้ว่าจะมีกองทหารประจำอยู่ที่นี่ แต่พวกเขาคงจะต้านทานไว้ได้ไม่เกิน1วัน อย่างไรก็ตามท่าทางของแรนดอล์ฟกลายเป็นมืดหม่น“ ฉันขอบคุณสำหรับคำชม ”“ ผมขอถามอะไรบางอย่างได้ไหม ?” ธีโอพูด“ อะไรละ ?”ในแง่หนึ่งมันอาจจะเป็นคำถามที่อาจจะลดความเป็นมิตรระหว่างพวกเขาลง อย่างไรก็ตามมันดีกว่าการที่มีพันธมิตรที่น่าสงสัย ธีโอได้ถามคำถามที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้? คุณน่าจะฝ่าวงล้อมของพวกมันได้อย่างไม่มีปัญหา”“ผมไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเพราะว่าคุณปราถนาดี”
แรนดอล์ฟเกาศีรษะก่อนที่จะกระซิบ “ฉันไม่สามารถที่จะบอกเธอได้ทุกอย่าง ตกลงไหม”
“ครับ”
“…โอเคร”แรนดอล์ฟลังเลชั่วครู่ก่อนที่จะค่อยๆหยิบบางอย่างออกมา มันเป็นนาฬิกาที่ทำจากทองคำ มีภาพของหมาป่าที่ดูสง่างามแกะสลักอยู่ที่ตัวเรือน แต่มันไม่มีเข็มนาทีและเข็มบอกวินาที มันมีเพียงเข็มที่บอกชั่วโมงเท่านั้น
แรนดอล์ฟเร่มอธิบายเกี่ยวกับวัตถุที่คล้ายนาฬิกาหรือก็คือเข็มทิศนั่นเอง“ เป็นเวลานานแล้วบรรพบุรุษของตระกูลฉันได้ไล่ตามเนโครแมนเซอร์ไปจนถึงอาณาจักรอื่น เขาออกไปโดยนำดาบประจำตระกูลออกไปสองเล่มและไม่เคยกลับมา นาฬิกาเรือนนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อค้นหาสมบัติประจำตระกูลของฉันนั่นเอง ”“ แล้วทิศทางที่เข็มนั่นกำลังชี้…. ”“ มันคือภูเขาบัดซบนั่น มันหายไปนานถึงร้อยปีแล้ว ดังนั้นฉันก็ไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่สถานที่ที่อุปกรณ์ชิ้นนี้ตรวจพบมันกลับอยู่กลางวงล้อมของเหล่าอันเดทนั่น !” แรนดอล์ฟราวกับถูกสาปแช่งนี่เป็นสาเหตที่ทำให้ธีโอรู้สึกเห็นใจ สมบัติที่หายไปนานนับร้อยปีได้ถูกค้นพบที่ใจกลางของภัยพิบัติเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงอดที่จะสงสารไม่ได้อย่างไรก็ตามยังคงมีบางอย่างที่ทำให้ธีโอรู้สึกอึดอัดใจ “ผมรู้ว่าสมบัติประจำตระกูลนั่นเป็นของล้ำค้า….แต่มันเป็นเพียงแค่ดาบสองเล่ม?”“พวกมันไม่ใช่แค่ดาบ วิชาดาบที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษถูกใส่ไว้ในดาบนั่น ถ้าฉันสามารถที่จะควบคุมมันได้ ฉันอาจจะกลายเป็นปรมาจารย์แห่งดาบได้ภายใน20ปี บางทีอาจจะ 10 ปี”
“……เข้าใจแล้ว” ธีโอพยักหน้าเข้าใจทันที
เข้าสามารถเข้าใจเหตุผลนี้ได้ทันที จอมเวทย์นั้นจะให้คุณค่าแก่หนังสือที่จะช่วยพวกเขาข้าม กำแพงขอบเขต ได้ แรนดอล์ฟก็เช่นกันดาบนั่นจะช่วยให้เขาข้ามขอบเขตของตัวเองเช่นกัน มันเหมือนกับการข้ามกำแพงที่7ของจอมเวทย์
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าดาบจะทำให้แรนดอล์ฟกลายเป็นปรมจารย์ดาบก็จริง แต่มันก็ไร้ประโยชน์ถ้าเขาจะมาตายลงที่นี่
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาดูมืดมน “แต่มันเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถนำดาบกลับมาได้และฉันจะสูญเสียคนของฉัน อย่างไรก็ตามพวกอันเดทนั้นจะถูกจัดการโดยคนที่กษัตริย์ส่งมาเอง….ดังนั้นนายน้อย คุณช่วยเตรียมพร้อมที่จะอพยพประชาชนของคุณด้วย” คิ้วของธีโอกระตุกเมื่อยินคำพูดที่ไม่คาดฝัน
นี่เป็นสิ่งที่เขาไม่คาดฝัน ในความเป็นจริงทหารรับจ้างนั้นจะเอาแต่สนใจตัวเองเท่านั้น แต่แรนดอล์ฟนั้นไม่ เขากำลังจะช่วยชาวเมืองอพยพ ..?แรนดอล์ฟและกลุ่มหมาป่าพเนจร ทุกคนนั้นเป็นคนดีจริงๆ อย่างไรก็ตามธีโอนั้นไม่สามารถที่จะยอมรับข้อเสนอนี้ได้
“ขอบคุณ แต่ผมขอปฏิเสธ”
“…ทำไมกัน?” แรนดอล์ฟจ้องมองมาที่เขา ถ้าธีโอบอกเขาว่าจะอยู่ช่วยข้างหลังเพื่อช่วยในการอพยพชาวบ้าน แรนดอล์ฟจะปฏิเสธทันที “ผมต้องยอมรับในความสามารถของคุณ แต่ถ้าเป็นเช่นนี้ ชาวบ้านกว่าครึ่งจะตาย”
“ไม่ พูดอย่างถูกต้อง คนครึ่งนึงจะรอดตาย”
“ผลลัพธ์ที่ได้มันก็เหมือนกันไม่ว่าคุณจะพูดอย่างไร” พวกเขาปฏิเสธให้กันและกัน
พวกเขาทั้งสองสบตากัน แน่นอนแรนดอล์ฟนั้นโกรธอย่างมากแรงกดดันปกคลุมปทั่วร่างธีโอ ถ้าธีโอไม่มีประสบการณ์ของอัลเฟรด เขาคงจะถูกแช่แข็งด้วยพลังงานที่น่ากลัวนั่นแล้วธีโอเก็บซ่อนท่าทางกลัวเอาไว้และหยิบของบางอย่างออกมา “ดังนั้น ผมมีข้อเสนอที่แตกต่างออกไป”
“เสนอ?เธอนะหรอ?”
“แน่นอนผม นักสืบจากMagic Society ธีโอดอร์ มิลเลอร์ ต้องการจาก กลุ่มหมาป่าพเนจร”ธีโอดอร์ดึงกระเป๋าหนาสามใบออกจากกระเป๋ามิติและวางไว้บนโต๊ะ
ปึง!ปึง!ปึง!
กระเป๋าถูกวางบนโต๊ะอย่างแรง มันไม่ใช่แค่นั้น แรนดอล์ฟได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากภายในกระเป๋า มันเป็นเสียงที่คุ้นเคยสำหรับพ่อค้าและทหารรับจ้าง
ในที่สุดธีโอกก็หยิบกระเป๋าและเทของออกมา
กึกกึกกึก…!
เหรียญทอง เหรียญทองและเหรียญทอง! เหรียญทองทั้งร้อยเหรียญถูกเทออกจากกระเป๋า กระจายไปทั่วผ้าคลุมเตียง
“เอ๊ะ…?” แรนดอล์ฟจ้องมองที่เงินด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ก่อนจะมองไปที่กระเป๋าสองใบที่เหลืออยู่
กระเป๋าสองใบนี้ก็เช่นกันหรือ? ใบหน้าของเขาถามเช่นนั้น ธีโอจึงพยักหน้าและพูดต่อ
“นั่นคือเงิน100เหรียญทอง เป็นเงินมัดจำและคุณจะได้อีก200เหรียญทองก็ต่อเมื่องานจบลง ผมจะจ้าง กลุ่มหมาป่าพเนจร เป็นเวลา2วันด้วยเงิน300เหรียญทอง”
มันเป็นข้อเสนอที่ถึงกับทำให้วิญญาณของแรนดอล์ฟหลุดออกจากร่างเลยทีเดียว