I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

The Book Eating Magician ตอนที่ 51 ไม่บอกชื่อตอน 3

| The Book Eating Magician | 815 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

กระเป๋ามิติ…..มันเป็นของที่ฉันยืมมาจากมาสเตอร์ แต่ฉันไม่มีทางเลือกอื่นเลยในสถานการณ์เช่นนี้

ถ้ามันเข้าไปในปากของ ความตะกละ แล้วละก็มันจะไม่ถือว่าเป็นของสูญหายหรือถูกขาย มันเหมือนกับหนังสือเวทย์ กระเป๋ามิติที่ถูกกินเข้าไปจะไม่มีร่องรอยใดๆให้ติดตามเลย เขาสามารถใช้ข้ออ้างได้ว่ามันถูกทำลายตอนต่อสู้กับเอลเดอร์ลิช

อย่างไรก็ตามถ้าเขาพลาดการกินหนังสือเวทย์โบราณที่นี่ เห็นได้ชัดว่าอาจจะมีจีโอวานนี่ที่สองหรือที่สามปรากฏตัวขึ้น

ในเวลาเพียงแค่2เดือน จอมเวทย์ขั้น5ได้กลายเป็นขั้น6 หากมันมีเวลาถึงครึ่งปีหรือหนึ่งปีละ จะมีอันเดทในตำนานเช่น อาร์คลิชกำเนิดขึ้น มันจะกลายเป็นภัยพิบัติของทั้งทวีปไม่ใช่เพียงแค่1อาณาจักรเท่านั้น

ธีโอหยุดคิดชั่วขณะก่อนที่จะตัดสินใจอย่างแน่วแน่

….ความตะกละ

ว่ายังไง?

จะเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งของในกระเป๋ามิติกันถ้าถูกแกกินไป?”

ความตะกละตอบด้วยเสียงยินดีว่า

-ไม่จำเป็นต้องกังวล พวกมันจะไม่หายไป

แม้ว่ามันจะเป็นคำตอบที่คลุมเครือ….แต่…..มันก็ช่วยไม่ได้ละนะ

ธีโอวางกระเป๋ามิติลงบนพื้น มันยังยากที่จะเชื่อว่ากระเป๋าที่ทำจากผ้าธรรมดาและสายที่รุ่งริ่งจะเป็นกระเป๋าที่มีมูลค่าหลายร้อยเหรียญมอง

ธีโอดอร์ลังเลอีกครั้งก่อนจะปล่อยให้สิ่งประดิษฐ์มูลค่าหลายร้อยเหรียญทองถูกกิน กินได้เลย
ลิ้นกลืนกระเป๋ามิติเข้าไปทันทีก่อนที่ธีโอจะพูดจบเสียอีก

[กระเป๋ามิติ ถูกกินแล้ว เกิดข้อผิดพลาด! เกิดปรากฏการณ์ที่ไม่รู้จักเนื่องจากการกินแก่นสำคัญของเวทย์มิติ!]

[คุณสมบัติลับของความตะกละได้ถูกค้นพบ ผู้ใช่ควรตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับคุณสมบัตินี้ คุณสมบัตินี้สามารถใช้ได้โดยไม่คำนึงถึงระดับ]

[หนังสือเวทย์โบราณ ความตะกละ”/ระดับE]

[หนึ่งในคุณสมบัติที่ซ่อนอยู่ของความตะกละได้ถูกเปิดขึ้นหลังจากกินกระเป๋ามิติ ความตะกละจะมีช่องว่างในตัวเพื่อเก็บของคล้ายกับกระเป่ามิติ เจ้าของก่อนหน้านี้เก็บสมบัติไว้ในนั้นและเรียกว่า ช่องเก็บของถ้าเจ้าของต้องการสามารถเปลี่ยนชื่อได้

*ยังไม่สมบูรณ์ คุณสมบัติส่วนใหญ่ถูกผนึกอยู่

*วันละครั้งจะตื่นขึ้นมาเพื่อบรรเทาความหิว

*ทันทีหลังจากที่บรรเทาความหิวแล้วจะถามคำถามได้หนึ่งข้อ

*ความสามารถที่ถูกกินจะส่งมอบให้กับเจ้าของ

*สามารถสกัดแก่นสำคัญของหนังสือหรือสิ่งของได้ ยิ่งความเข้าใจของเจ้าของสูง ยิ่งมีประสิทธิภาพ

*สามารถดูดซับพลังเวทย์บางส่วนจากสิ่งของที่มีเวทมนต์ได้

*คุณสมบัติ การจดจำ ได้เปิดใช้งานแล้ว

*คุรสมบัติ ช่องเก็บของ ได้เปิดใช้งานแล้ว]

ธีโอจ้องมองข้อมูลอย่างเงียบๆก่อนที่จะเปิดปากเพื่อพูดว่า ช่องเก็บของ….มันคือที่เก็บของ ถ้ามันมีคุณสมบัติเช่นเดียวกับกระเป๋ามิติก็คงไม่จำเป็นต้องกินมัน แกคงไม่ได้หมายความว่าต้องการให้ฉันเปิดคุณสมบัติเพิ่มอีกอย่างหรอกนะ?”

ข้าไม่ทำเช่นนั้นหรอก ผู้ใช้

มันเป็นคำถามที่สมเหตุสมผล แต่ความตะกละก็พูดด้วยเสียงที่ดูไม่สบอารมณ์ ดูเหมือนว่าความตะกละจะไม่พอใจกับการที่ถูกนำไปเปรียบเทียบกับอุปกรณ์เวทย์ชิ้นอื่น ดังนั้นหมายความว่ากระเป๋ามิตินั้นด้อยกว่าช่องเก็บของของความตะกละ

-เจ้าไม่สามารถที่จะถือครองหนังสือเวทย์โบราณด้วยกระเป๋ามิติ เจ้าอาจจะเก็บมันไว้ได้สักพัก แต่ทันทีที่มันฟื้นตัวมันก็จะหลบหนีไปได้

หมายความว่าช่องเก็บของของแกจะไม่เป็นเช่นนั้น?”

ถูกต้องแล้ว ช่องเก็บของนั้นเป็นมิติส่วนตัวที่อยู่ภายในตัวข้าแตกต่างจากช่องว่างอื่นๆ หากไม่มีพลังในเคลื่อนย้ายมิติ หนังสือเวทย์โบราณนั้นไม่มีทางหลบหนีไปได้ไม่ว่าจะใช้วิธีใด

ใรความจริงแล้วมันเป็นเช่นนั้นพื้นที่มิติของความตะกละนั้นสามารถที่จะป้องกันการกระโดดข้ามช่องว่างของหนังสือเวทย์โบราณนั่นได้!ถ้ามันมีความสามารถเช่นนั้น มันก็คุ้มค่าที่จะเสียสละกระเป๋ามิติ และนอกจากนี้พื้นที่ของช่องเก็บของยังมีขนาดใหญ่กว่ากระเป๋ามิติอีกด้วย ดังนั้นธีโอดอร์จึงไม่มีอะไรจะพูด

ธีโอเสร็จการสนทนาและมองลงไปที่หนังสือที่อยู่บนพื้น

วูบบบบบ!

หนังสือเล่มนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด นี่คือมรดกของเนโครแมนเซอร์ในตำนาน แต่เขาอาจจะไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะต้องมาเจอกับนักล่าอย่างความตะกละ ธีโอดอร์ไม่เคยจินตนาการภาพหนังสือเวทย์กินหนังสือเวทย์มาก่อน จนได้พบกับความตะกละ

เยี่ยม ฉันมักจะคิดว่าฉันโชคร้ายเสมอ

หลังจากนั้นไม่นานธีโอก็ยื่นมือซ้ายเข้าหาพื้นดิน

อึก!

จากนั้นหนังสือเวทย์โบราณ ‘Death’s Worship’ ก็ได้เข้าไปอยู่ในช่องเก็บของที่ที่ไม่สามารถหลบหนีได้ทันที

ไม่มีของชิ้นใดเหลืออยู่ในห้องอีกแล้วและเขาไม่รู้ว่าถ้ำที่เกิดการเปลี่ยนแปลงนี้จะพังลงมาหรือไม่ นอกจากนี้เขายังจำเป็นต้องกลับเขาร่วมกลุ่มของเขาที่พัดหลงมา ธีโอไม่ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างหลังจากการหายตัวไปของเขา

อย่างไรก็ตามทั้งสองคนกลับพบกับธีโอดอร์ก่อน

“….ธีโอ!” มีเสียงแหลมสูงพร้อมกับเสียงชุดคลุมที่ปลิวสยายไปตามแรงลม ซิลเวียวิ่งไปหาธีโออย่างรวดเร็วและกระโดดกอดเขาทันที

เอ่อ?ซิลเวีย?” ธีโอพูด

คุณปลอดภัยนายจ้าง!ดูเหมือนว่าคุณจะดูดีกว่าพวกเราเสียอีก?”

“….กัปตันแรนดอล์ฟ

แรนดอล์ฟผู้ที่ส่งเสียงทีหลังได้ตีไหล่ของธีโอขณะที่พวกเขายิ้มให้กับความปลอดภัยของกันและกัน พวกเขาไม่คิดว่าธีโอจะยังคงไม่เป็นไรหลังจากที่ลิชทำให้เขาหายตัวไป

คนสองคนรอดชีวิตจากการต่อสู้กับเอลเดอร์ลิช ขณะที่ธีโอดอร์ได้ทำลายมัน ณ ตอนนั้น ธีโอก็สังเกตได้ว่ามีอะไรเปลี่ยนไปเกี่ยวกับดาบตรงเอวของแรนดอล์ฟ

ดูเหมือนว่าคุณจะได้สิ่งของที่ตามหาแล้วสินะ

โอ้ คุณสังเกตุเห็นด้วย?”

แม้จะมีเลือดไหลออกจากร่างกาย แรนดอล์ฟก็ยังคงหัวเราะได้และจับดาบของเขาเอาไว้ สำหรับนักดาบแล้วดาบนั้นก็เหมือนกับแขนขาของเขา แรนดอล์ฟต้องการจะโชว์ดาบของเขา แต่มันไม่มีเวลาเหลือแล้ว

กึก ครืนน!

มีเสียงดังและเกิดการสั่นสะเทือนไปทั่ว ถ้ำกำลังจะถล่มลงมา

ทั้งสามคนจ้องมองกันและกันก่อนที่พวกเขาจะเริ่มออกวิ่งพร้อมกันโดยไม่มีคำพูดใดๆ

***

ในท้ายที่สุด มิลเลอร์ บารอนี่ ก็ได้รับการช่วยเหลือ

เมื่อเอลเดอร์ลิชได้ถูกทำลาย อันเดททุกตัวก็ได้กลายเป็นเศษฝุ่นไป เมื่อปราศจากหนังสือเวทย์โบราณมันก็ไม่สามารถที่จะดำรงอยู่ได้อีกต่อไป อันเดทที่ไม่ได้ถุกสร้างใหม่ก็จะถูกส่งกลับไปยังช่องว่างมิติ

เมื่อทุกอย่างจบลง ก็ได้เกิดงานเลี้ยงฉลองเล็กๆเกิดขึ้นภายในหมู่บ้าน นายหญิงของตระกูลมิลเลอร์ เบ็คกี้ ก็ได้เปิดคลังเก็บของของเธอออกมา ร้านค้าต่างๆในเมืองต่างเปิดขึ้น และร้านที่ดังที่สุดคงไม่พ้นร้านเหล้า

ฟู่…..เสียงถอนหายใจยาวๆดังออกมาจากธีโอดอร์ เมื่อเขามองไปที่ซากปรักหักพัง มันเป็นชัยชนะที่เกิดจากความโชคดี ถ้าเขาไม่โชคดีและตัดสินใจอย่างถุกต้องเขาคงไม่สามารถที่จะปกป้องชีวิตของตัวเองและบ้านของเขาได้

เขาคงจะไม่สามารถนั่งมองดวงจันทร์ได้เหมือนตอนนี้

ฉันไม่มีความแข็งแกร่งที่มากพอ ไม่ ฉันต้องการเวลา

มีหลายวิธีที่เขาสามารถทำเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นได้เช่น กระสุนเวทย์ของอัลเฟรด คุณสมบัติการจดจำและการผสมเวทย์ เขาอาจจะแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่า ธีโอไม่สามารถคาดหวังให้เกิดสถานการณ์นี้อีก เขาไม่ควรคาดหวังกับโชคมากเกินไป

เห้ นายน้อย!ทำไมคุณถึงดูไม่สบายใจเลยละ?”

มีเสียงดังมาจากด้านหลังของเขา

เสียงนี้….

เมื่อเขาหันหลังกลับไปเขาก็เห็นแรนดอล์ฟที่กำลังถือเบียร์เอาไว้ ใบหน้าของเขานั้นแดงก่ำ ธีโอไม่ทราบว่าแรนดอล์ฟนั้นดื่มไปมากแค่ไหนแล้ว แต่ตอนนี้เขาไม่มีรัศมีของนักดาบชั้นสูงเอาเสียเลย

ธีโอยิ้มให้กับภาพตลกๆนั่นและถามว่า เมื่อกี้ คุณเรียกผมว่านายน้อยงั้นหรอ?”

ฮุฮุฮุ มันเป็นเรื่องปกติ หลังจากที่คุณเอาเงินไป200เหรียญทอง คุณยังพยายามจะให้ฉันทำงานเกินเวลาอีกงั้นหรอ?”

ผมให้สมบัติที่คุณกำลังหาอยู่นะ

อะไรนะ คุณต้องการที่จะดูมันสักครั้งงั้นหรอ? ผู้ชายนั้นต่างคลั่งไคล้ดาบมาตั้งแต่สมัยโบราณแล้ว แรนดอล์ฟรู้สึกยินดีกับปฏิกิริยาของธีโอและดึงดาบทั้งสองเล่มออกมา

กริ้ก! เป็นเสียงความคมของดาบ

แม้แต่ธีโอดอร์ที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดาบก็รู้สึกว่าแค่เสียงของมันก็คมพอที่จะตัดผิวหนังแล้ว มันเป็นดาบที่ยอดเยี่ยมอย่างแท้จริงแม้จะผ่านการลงเวทมนต์ลงบนตัวดาบก็ตาม

“…ว้าวความสนใจของธีโออยู่ที่ภาพของเหล่าหมาป่า

มันราวกับมีชีวิตอยู่ทุกตัว ทุกครั้งที่แรนดอล์ฟยกดาบขึ้นกลุ่มหมาป่าราวกับจะพุ่งเข้ามาใส่ รูปแบบที่สะท้อนในแสงจันทร์ดูราวกับผลงานศิลปะ แม้กระทั่งตอนนี้เสียงหอนของหมาป่าก็ดูเหมือนจะมาจากดาบ

แรนดอล์ฟหันไปสะบัดดาบสองสามครั้งและกล้าวด้วยความรู้สึกยินดี ตามที่นายน้อยกล่าว ฉันจะไม่แลกเปลี่ยนมันด้วยเงิน200เหรียญทอง แม้ว่าดาบทั้งสองเล่มนี้จะไม่ใช้มรดกตกทอดแต่ฉันก็ชอบมันมาก สรุปได้ว่าคุณค่าของพวกมันเป็นสิ่งที่ฉันจะไม่ยอมแพ้จนกว่าจะตาย

ผมควรจะเพิ่มเงินให้คุณงั้นหรอ?”

“….นายน้อย คุณคิดเช่นไรกับการเป็นพ่อค้าแทนจอมเวทย์?ฉันไม่เคยเห็นขุนนางที่น่าอดสูเหมือนนายน้อยมาก่อน

ชายหนุ่มสองคนหันหน้าเข้าหากันและหัวเราะ บางทีอาจเป็นเพราะแรนดอล์ฟนั้นกินเหล้าเข้าไปอารมณ์ของเขาจึงพาไป แต่มันก็ช่วยเปลี่ยนใบหน้าที่มืดมนของธีโอให้สว่างขึ้น เขาสองคนได้คุยกันสักพักก่อนที่แรนดอล์ฟจะบอกว่าลูกน้องของเขานั้นกำลังรออยู่

อา และอีกอย่างนายน้อยเขาชี้นิ้วไปที่ทิศทางหนึ่งและกระซิบกับเขาว่า คุณไม่ควรปล่อยให้สาวของคุณรอนานเกินไป

อะไร?” ธีโอมองไปที่ทิศทางที่แรนดอล์ฟชี้อยู่และก็ได้สบตากับดวงตาสีฟ้าของลูกหมา

‘…นี่……ฉันรู้อยู่แล้วว่าจะเป็นเช่นนี้ธีโอเกาหัวของเขาเมื่อเขาตระหนักได้ว่าเขาลืมซิลเวียไปเลย ซิลเวียไม่ได้เป็นคนที่เย็นชา เธอแค่ไม่รู้จักการพูดตอบโต้เท่านั้น เธออาจจะดูไม่สนใจ แต่เธอก็อึดอัดใจทุกครั้งที่มีคนเข้ามาใกล้เธอ

มันเป็นประสบการณืใหม่สำหรับเธอที่มีคนมาแนะนำตัวกับเธอและบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เป็นอนาคตสำหรับพวกเขา

อา มันไม่เป็นเช่นนั้นหรอกเขาถอนหายใจก่อนที่จะเดินไปหาซิลเวียที่ถูกล้อมรอบอยู่ ธีโอหยุดแม้ของเขาจากการพูดและคิดวิธีที่จะส่งปู่อัลเบิร์ตเข้านอน

ตอนนี้เขาได้กลับมาที่บ้านเกิดแสนสุขสบายของเขาแล้ว

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments