ตอนที่แล้วตอนต่อไปผู้นำของ Red Tower ผู้ที่เรียกตัวเองว่าเวโรนิก้าได้สบตากับธีโอ ดวงตาสีทองของเธอนั้นส่องประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความสนใจ เป็นอะไรที่แตกต่างไปจากผู้นำBlue Tower อย่างมาก
ธีโอนั้นได้พยายามที่จะก้าวถอยหลังแต่ทว่ามือขาวผ่องของเวโรนิก้าก็ได้จับไหล่เขาเอาไว้ มือของเธอช่างนุ่มแต่ทว่ากลับมีพละกำลังมหาศาลอย่างมาก
“เอ๋?เธอดูแตกต่างจากที่ฉันได้ยินมานะ “เธอมองธีโอขึ้นลงก่อนที่จะหันไปถามวินซ์ที่อยู่ด้านหลังของเธอ”วินซ์เธอไม่ได้บอกว่าศิษย์ของเธออยู่วงกลมที่4งั้นหรอ?”
“ใช่แล้ว”
“แต่ไม่ใช่เขาอยู่วงกลมที่5แล้ว…..ไม่ เดี๋ยวก่อนนะ”
เวโรนิก้าสังเกตเห็นวงกลมของเขาได้อย่างรวดเร็วแต่แล้วท่าทางของเธอก็ได้เปลี่ยนไป เธอมองเข้าไปในหัวใจของธีโอด้วยสายตาที่แหลมคมและมองเห็นถึงปัญหาที่เขาประสบอยู่หลายวันแล้ว
“มันยังไม่เสถีร มันตื่นขึ้นจากเหตุการณืนี้ใช่ไหม? นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นถ้าเธอข้ามกำแพงด้วยร่างกายที่ยังไม่พร้อม”
เขาไม่สามารถที่จะหลอกสายตาของเวโรนิก้าผู้เป็นจอมเวทย์ขั้น8ได้ ธีโอชื่นชมเธอขณะที่พยักหน้าให้
บลันเดลล์ยังสามารถสังเกตเห็นว่าวินซ์กลายเป็นจอมเวทย์ขั้น6เพียงแค่มอง ดังนั้นจึงไม่ยากสำหรับเวโรนิก้าที่อยู่ในระดับเดียวกันจะสามารถมองเห็นวงกลมที่5ของเขาที่ไม่มั่นคง
“เด็กน้อย พลังเวทย์ของเธอมันปะทุขึ้นมาด้วยตัวเองสินะและวงกลมจะเป็นตัวช่วยในการเปิดและปิดใช่ไหม?”
“ใช่ครับ”
“มันเป็นอาการทั่วไปของความไม่เสถียร มันเกิดขึ้นเมื่อร่างกายไม่สามารถตอบรับสิ่งที่หัวของเธอไม่เข้าใจได้หรือเมื่อร่างกายได้ถูกกระตุ้นโดยปราศจากการรู้แจ้ง มันไม่ใช่ปัญหาที่จะแก้ไขได้ด้วยเวลา”
ธีโอดอร์ถึงกับสะดุ้งเมทื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาสะสมความรู้มากมายมาจากห้องสมุด แต่เขาไม่เคยเห็นหนังสือที่อธิบายเกี่ยวกับความไม่เสถียรเมื่อก้าวข้ามกำแพงเลย เนื่องจากมันเป้นสิ่งที่จอมเวทย์ขั้น5ขึ้นไปเท่านั้นที่จะพบเจอได้ ดังนั้นในสถาบันจึงไม่มีข้อมูลเรื่องนี้อยู่
เวโรนิก้ายิ้มและพูดกับชูเกลว่า “ฉันจะเอาตัวเด็กคนนี้ไปแล้วนะ ตาแก่ชูเกล?”
“ต้องขอโทษด้วย แต่ฉันไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ กษัตริย์นั้นทรงมาก่อนเป็นอันแรก”
“หืม ตาแก่ คิดว่าฉันคนนี้เป็นใครกัน? ฉันแค่พยายามที่จะพาเข้าไปห้องรับแขกแทน มีอะไรแปลกงั้นรึที่จะพาพวกเขาไปที่ห้องรับแขก?”
ดูเหมือนชูเกลจะรับรู้ว่าเธอนั้นยากที่จะรับมือ และเรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใหญ่ที่อาจจะนำไปสู่ภัยพิบัติ อย่างไรก็ตามเขาก็คิดว่ามันจะเป็นอันตรายมากกว่าถ้าเขาไปกระตุ้นเวโรนิก้า ดังนั้นเขาจึงก้าวถอยหลังออกมา “ฟู่ เขาใจแล้ว”
“โอเคร! เรียบร้อบแล้ว” เวโรนิก้ากล่าวขณะที่เธอพาดแขนของเธอวางไว้บนไหล่ธีโอ
ธีโอกลายเป็นตัวแข็งทื่อในทันที มันเป็นความรู้สึกเสียวสันหลังวูบ เขาไม่เคยรู้สึกกลัวเช่นนี้มาก่อน มันเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากสำหรับชายหนุ่มอายุ 19 ปี เขารู้สึกได้ว่าซิลเวียกำลังจ้องมองมาที่เขาส แต่เวโรนิก้าก็พูดอย่างรวดเร็ว “เด็กน้อย เธอสามารถเล่าเกี่ยวกับการแข่งขันครั้งนั้นระหว่างทางเดินไปห้องรับแขกได้ไหม?ฉันไม่ได้อยู่ในเมืองหลวงในตอนนั้น”
“….ได้ครับ”
เขาไม่มีเวลาเหลือให้ไปพูดคุยกับมาสเตอร์ของเขาเลยเนื่องจากธีโอนั้นถูกเวโรนิก้าล็อคคอไว้อย่างแน่น
***
อายุของเธอนั้นไม่สามารถระบุได้ เธอเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่สามารถฆ่ามังกรได้ในปัจจุบัน เธอเป็นดราก้อนสเลเยอร์ เวโรนิก้านั้นเป็นจอมเวทย์สงครามที่อยู่ในจุดสูงสุดและเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งและอันตรายที่สุดจากหอคอยเวทมนต์
จนถึงตอนนี้ เขาเคยได้ยินแค่ข่าวลือเกี่ยวกับผู้นำ Red Tower เท่านั้นแต่ตอนนี้เขากำลังคุยอยู่กับเธอ
‘คนๆนี้…..เธอไม่ได้ซ่อนความรู้สึกของเธอเลย’
เวโรนิก้าเป็นคนตรงๆอย่างมาก เธอเป็นคนที่ตรงข้ามกับบลันเดลล์ที่มักจะมีอะไรบางอย่างอยู่เบื้องหลังใบหน้าเปื้อนยิ้มนั้น ถ้าเวโรนิก้ามีความสุขเธอก็จะหัวเราะ ถ้าเธอรู้สึกประหลาดใจเธอก็จะอ้าปากขึ้น การเปลี่ยนแปลงใบหน้าที่สวยงามของเธอในรูปแบบต่างๆนั้นค่อนข้าวน่ามอง และในเรื่องของความรุนแรงของเวโรนิก้า อาจจะเป็นเพราะบุคลิกของเธอ เพราะเธอนั้นไม่ลังเลเลยที่จะคลั่งเมื่อเธอโกรธ
เมื่อการสนทนามาถึงช่วงที่ธีโอดอร์ได้รับชัยชนะเธอก็หัวเราะออกมาและตบไหล่ธีโอรัวๆ”การผสมเวทมนต์!เป็นทฤษฏีที่เก่า แต่มันก็ต้องมีพลังที่สูงมากเลยทีเดียวถ้าเธอใช้มันเอาชนะได้ มันมีพลังมากพอที่จะกินเด็กนั่น”
“….ฉันไม่ใช่เด็ก”ซิลเวียบ่นออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจขณะเดินตามหลังพวกเขา เวโรนิก้าตอบสนองด้วยการหยุดเดินและพูดเยาะเย้ยออกมา”ทำไมจะไม่ใช่ เธออายุเพียงแค่17เอง”
อย่างไรก็ตามคำตอบของเธอไม่ใช่เหตุผลว่าทำไมเธอถึงหยุดลงแต่เป็นเพราะพวกเขาได้มาถึงห้องรับแขกซึ่งเป็นปลายทางของพวกเขาแล้ว มันมีประตูที่ดูงดงามและหรูหรามากอยู่ตรงหน้าพวกเขา
“เข้าไปกันเถอะ!”
ในขณะนั้นสัญชาตญาณการทำลายล้างของผู้นำRed Tower ก็ได้ถูกจุดขึ้น
ปังง!เธอยกเท้าขึ้นโดยไม่ลังเลและถีบประตู! ประตูที่หนักอย่างมากถูกถีบจนพังกระจุยในครั้งเดียว นี่คือความแข็งแกร่งโดยปราศจากการใช้เวทมนต์?
แม้กระทั่งวินซ์ผู้ที่คุ้นเคยกับความแข็งแกร่งของเวโรนิก้าก็ยังอ้าปากค้างให้กับประตูที่ถูกถีบกระเด็น และขณะนั้นร่างของคนสองคนที่อยู่ด้านในก็ปรากฏขึ้น
“วะ-เวโรนิก้า?!” หนึ่งในพวกเขามีความรู้สึกประหลาดใจบนใบหน้า เขาก็คือผู้นำBlue Tower บลันเดลล์นั่นเอง ตาแก่ที่ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามที่กระตุกอยู่ตลอดเวลา เวโรนิก้าขมวดคิ้วให้กับบลันเดลล์ก่อนที่จะหันไปหาคนที่นั่งข้างเขา
“อ่อ ฝ่าบาท ไม่ได้พบกันนานเท่าไรแล้วนะ?”
“ใช่แล้ว นี่เป็นครั้งแรกตั้งงแต่ที่เธอเดินทางไปทางใต้ใช่ไหม?” เคิร์ตที่สามชายวัยกลางคนที่มีผมสีบลอนด์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตอบเบาๆ
“ฝะ-ฝ่าบาท!” ธีโอดอร์และคู่หูของเขาตกใจและรีบคุกเข่าข้างหนึ่งลงทันที
พวกเขาไม่ได้เตรียมตัวเอาไว้ หัวของธีโอรู้สึกว่างเปล่า เขาได้พบกับเวโรนิก้าและก็พบกับกษัตริย์อย่างฉับพลัน เมื่อพิจารณาถึงเรื่องนี้แล้วถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผู้นำRed Tower เป็นคนเปิดประตูแล้วละก็คงเป็นเรื่องที่ใหญ่โตกว่านี้
โชคดีที่เคิร์ตที่3ไม่สนใจในเรื่องนี้ “โอ้ ไม่ต้องกังวลในเรื่องนี้มากนัก มันยากที่จะชมเชยความสำเร็จและความพยายามของเจ้าถ้าเจ้าอยู่ในท่าทางเช่นนั้น”
“ครับ”
“ก่อนอื่น ลุกขึ้นซะ ธีโอดอร์และซิลเวีย และก้าวมาข้างหน้า “แม้เขาจะพูดด้วยเสียงที่ดูสงบนิ่ง แต่ก็ยังคงมีอำนาจมหาศาล
ตามธรรมชาติ ทั้งสองคนต่างก้าวไปด้านหน้า
ดวงตาสีม่วงของกษัตริย์มองไปที่ธีโอและซิลเวียสลับไปมาขณะที่ส่องประกายออกมาด้วยความยินดี ในฐานะผู้นำของราชอาณาจักร การปรากฏตัวขึ้นจอมเวทย์อัจฉริยะนั้นจะนำไปสู่ความก้าวหน้าของอาณาจักร ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรให้เขาไม่พอใจ
“ฉันรู้เกี่ยวกับความดีความชอบที่เจ้าได้ทำในการปราบปรามเอลเดอร์ลิชที่ปรากฏตัวใน มิลเลอร์ บารอนี่ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าได้จัดการมันไป มันอาจจะทำลายพื้นที่แห่งนั้นไปแล้ว แม้นี่จะไม่ใช่ที่ทื่เป็นทางการ แต่ฉันต้องการที่จะพุดคุยเรื่องนี้โดยตรง”
“กระหม่อมขอขอบคุณสำหรับคำชม” ทั้งสองคนยอมรับคำสรรเสริญตามพิธีการและโค้งคำนับ
“สิ่งมีชีวิตอันตรายระดับ 3 และเอลเดอร์ลิช…..ด้วยสองสิ่งนี้มันอาจจะกลายเป็นภัยพิบัติไปทั่วราชอาณาจักร ความดีความชอบของพวกเธอนั้นยิ่งใหญ่เกินไปที่จะได้รับคำสรรเสริญเพียงไม่กี่คำ ดังนั้น…”เคิร์ตเอื้อมมือออกไปและบลันเดลล์ก็ได้หยิบม้วนกระดาษให้เขาสองแผ่น
ม้วนกระดาษทั้งสองแผ่นถูกมัดด้วยเชือกสีแดง เคิร์ตส่งมองให้กับธีโอและซิลเวียผู้รับมันไปอย่างนอบน้อม
จากนั้นเคิร์ตก็อธิบายเกี่ยวกับเนื้อหาด้านใน “ในครั้งนี้ ธีโอดอร์ มิลเลอร์ และ ซิลเวีย จะได้รับการเลื่อนระดับจากพื้นฐานเป็นระดับทั่วไปของจอมเวทย์ เราจะจ่ายเงินสำหรับค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมที่จะเกิดขึ้นให้เองและพวกเธอจะได้รับรางวัลสำหรับภารกิจที่เป็นอันตรายในระดับ รวมถึงการมอบกระเป๋ามิติใบใหม่ให้แทนใบเก่าที่ถูกทำลายไประหว่างปฏิบัติภารกิจ นั่นคือคำสั่งของข้ากษัตริย์เคิร์ตที่3”
ทั้งสองคนถึงกับตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดนั้น จากนั้นเคิร์ตที่สามก็จ้องมาที่ธีโอดอร์ “และหัวหน้าของภารกิจครั้งนื้คือ เจ้าใช่ไหมธีโอดอร์ มิลเลอร์?”
“ครับ” ธีโอระงับอาการสั่นในหัวใจของเขาและเผชิญหน้ากับเคิร์ตที่3
กษัตริย์นั้นจะไม่เรียกชื่อของใครบางคนออกมาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า เขาต้องมีเหตุผลที่เรียกชื่อของธีโอดอร์ออกมาแน่ๆ
จากนั้นเขาก้ได้กล่าวถึงรางวัลพิเศษออกมา“ฉันได้พิจารณาแล้วว่าความดีความชอบของเธอนั้นยิ่งใหญ่เกินไปที่จะได้รับการตัดสินตามกฏ ดังนั้นฉันจึงได้พูดคุยกับผู้นำBlue Tower บลันเดลล์โดยตรง และได้ตัดสินใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”
“ครับ?”
“ธีโอดอร์ มิลเลอร์ บอกข้ามาว่าเจ้าต้องการอะไร”
เสียงของเขาสะท้อนดังไปทั่วห้องรับแขก “มันเป็นรางวัลพิเศษที่ข้ากษัตริย์เคิร์ตที่3และผู้นำBlue Tower บลันเดลล์ แอทลันคัสเป็นผู้กำหนด เจ้าสามารถที่จะขอสิ่งที่ปราถนาได้แต่ไม่สามารถที่จะเกินระดับความดีความชอบของเจ้าได้”
ความปราถนาที่เขาต้องการ…..ไม่มีรางวัลใดที่ดีไปกว่านี้!
ธีโอที่ได้ฟังคำพูดแต่เขาไม่สามารถเข้าใจมันได้ ไม่ เขาไม่สามารถที่จะยอมรับพวกเขาได้ อาณาจักรเมลเทอร์อาจจะด้อยกว่าจักรวรรดิแอนดราส แต่อาณาจักรเมลเทอร์นั้นยังถูกจัดให้อยู่ในฐานอำนาจที่ทรงพลังของทวีปแห่งนี้
อย่างไรก็ตามกษัตริย์เมลเทอร์จะให้สิ่งที่เขาปราถนา?มันเป็นเหตุการณ์ที่โชคดีอย่างแท้จริงที่จะเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในชีวิต
‘….สิ่งที่ปราถนา…..ฉันจะได้รับสิ่งที่ปราถนา’ หัวของธีโอเริ่มหมุนไปมา ทุกคนนั้นจะไม่จบลงโดยแค่หนึ่งหรือสองความปราถนาแน่ๆ มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่มีสิ่งที่อยากได้มากมายและธีโอดอร์ก็ไม่ต่างกัน
‘มีสมบัติของชาติอันหนึ่ง….ไม่ มันเสี่ยงเกินไป ฉันไม่ทราบว่าเอลเดอร์ลิชนั้นมีค่าเท่ากับมันหรือไม่’
บางทีของที่มีระดับเกิน ล้ำค่า เช่น สมบัติและตำนาน อาจจะถือว่าเป็นสมบัติของชาติ ธีโอต้องการจะได้รับสมบัติของชาติ แต่เขาก็ไม่แน่ใจว่าเอลเดอร์ลิชมีค่าเท่าใด
เหมือนกับคำพูดที่เคยได้ยินมาว่า ถ้าโลภมากเกินไปเขาอาจจะไม่ได้รับอะไรเลย
ในณะนั้น เขาก็นึกได้ถึงบทสนทนาที่เขาเคยคุยกับความตะกละ
-คุณภาพของอาหาร อย่าให้ข้ากินหนังสือธรรมดาๆ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ตั้งแต่ตอนที่เขาได้จัดการกับแก่นชีวิตของเอลเดอร์ลิช จนถึงขณะนี้บางทีความตะกละไม่เคยให้คำแนะนำแก่เขา มันเพียงแค่ต้องการได้รับอาหารที่ดีเท่านั้น
‘อืมพอมาคิดดูแล้ว ความตะกละไม่เคยได้กินหนังสือที่หายากอีกเลยจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสที่ดีที่จะทำให้วงกลมที่5มั่นคงกว่าเดิม’
เขาไม่สามารถอ่านหนังสือเวทย์ในMagic Societyและในวังได้จนกว่าเขาจะได้รับอนุญาติ ถ้าเขาไม่ได้อยู่ในตำแหน่งปรมาจารย์เขาไม่สามารถที่ยื่นใบคำขอได้ นอกจากนี้ยังมีสถานที่ที่ให้บริการเฉพาะระดับผู้อาวุโสอีกด้วย
ชื่อของสถานที่นี้ก็คือหอสมุดแห่งชาติ มันเป็นที่เก็บสมบัติของอาณาจักรเมลเทอร์ ซึ่งมีหนังสือเวทย์และหนังสือเวทย์โบราณที่ไม่สามารถทำสำเนาได้
ในที่สุดธีโอดอร์ก็ได้ตัดสินใจและเปิดปากของเขาขึ้น “ฝ่าบาท กระหม่อมอาจจะมีคำขอที่ไม่สุภาพ”
“ข้าจะรับฟัง”
ธีโอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้”ฝ่าบาทและผู้นำหอคอยเวทมนต์ ถ้าพวกท่านจะยกโทษให้กระหม่อม กระหม่อมอยากจะขอหนังสือจากหอสมุดแห่งชาติ”