ตอนที่แล้วตอนต่อไปกษัตริย์มืด – บทที่ 9
นักล่าและคนเก็บขยะ
********
“แปดคนที่มีชื่อ มากับเรา” เจ้าหน้าที่หนุ่มมองไปที่ดวงตาของตูเตียน และพูดอย่างเย็นชาและเดินออกจากชั้นเรียน
ชายชราที่เคราขาวเห็น ตูเตียนและคนอื่นๆ ไม่ได้เดินกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “นี่เป็นโชคดีของพวกเธอ คนมากมายต้องการโอกาสนี้ “หลังจากได้ยินคำพูดของชายชราเคราขาว เด็กตัวสูงยืนอออกมาอย่างกล้าหาญเดินนำทั้งแปดคนออกจากห้องเรียน
ตูเตียน เดินอยู่ตอนท้ายเขาเงียบๆ ดูเด็กๆที่ถูกเลือก พยายามเปรียบเทียบคนที่เลือก กับคนที่เหลือในห้องเรียน แต่ในไม่ช้าเขาก็เข้าใจว่าไม่ใช่เรื่องธรรมดาอย่างน้อยที่สุดก็ไม่ใช่จากลักษณะภายนอก ที่จะแยกความแตกต่างจากคนที่ถูกเลือกออกจากส่วนที่เหลือของนักเรียน
ไม่มีคุณลักษณะภายนอกจากนั้นตัวเลือกเดียวที่เหลือเป็นคุณสมบัติภายในเขาก็คิดถึงการตรวจร่างกายก่อนเรียน นั้นเป็นเหตุการณ์ที่น่าสงสัยที่สุด
ขณะที่เขาจมลึกในความคิดของเขาเด็กคนอื่นๆ ก็มาที่ลานนอกโรงเรียนกฎหมาย ขณะที่พวกเขามาถึงที่นี่ ตูเตียนเห็นรถสีดำจอดอยู่หน้าโรงเรียน มีแท่งเหล็กและหมุดขนาดใหญ่ฝังอยู่บนรถทำให้ดูแข็งแกร่ง ม้าที่กำลังดึงรถม้าดูสวยงามมากขึ้น พวกม้าสูงเกือบสามเมตรสูงและร่างกายของพวกเขาปกคลุมด้วยหมวกและเกราะเหล็ก มันก็เหมือนกับว่าสัตว์ร้ายน่าอัศจรรย์ยืนอยู่ที่นั่น มันไม่ใช่ม้าธรรมดา มันไม่ได้เป็นเพียงตูเตียน ที่รู้สึกประหลาดใจเด็กคนอื่นๆก็ตะลึงจากสิ่งที่เห็นในสายตาของพวกเขา
เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มกล่าวว่า “ขึ้นรถ”เด็กทุกคนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เด็กตัวสูงที่กำลังเดินหน้าเด็กคนอื่นๆ ถาม: “เราจะไปที่ไหน? ”
เจ้าหน้าที่ จ้องที่เขาอย่างเย็นชาและกล่าวว่า: “เข้าไปในรถ!”
หน้าตาน่ากลัวของนายทหาร เด็กตัวสูงเดินขึ้นไปในรถและใบหน้าของเขาซีดลงเพราะความกลัว เขาไม่กล้าถามคำถามอีก หลีกเลี่ยงม้ายักษ์อย่างระมัดระวังเขาเริ่มไต่ขึ้นรถ
เด็กคนอื่นๆที่เห็นดังนั้น ตามลอคกี้(เด็กสูง) เข้าไปในรถอย่างเงียบๆ
รถมีขนาดกว้างขวางมากและเพียงพอสำหรับรองรับเด็กแปดคน ตูเตียนนั่งอยู่ที่มุม เด็กสองคนที่นั่งถัดจากเขามีความตึงเครียดบนใบหน้าของพวกเขา เขาเงียบๆมองไปที่ด้านหน้าของรถที่คนขับกระโดดขึ้น
โลกนี้มันอันตรายกว่าที่เขาคิด แม้ว่าจะมีกฎหมายแต่เป็นที่ชัดเจนว่าบางคนสามารถที่ละเมิดกฎหมาย!
สำหรับสิทธิมนุษยชน
ในสังคมศักดินาที่มีการดำลงอยู่ของทาสและขุนนาง “ความเสมอภาค” และ “เสรีภาพ” ไม่เคยเป็นส่วนหนึ่งของสิทธิมนุษยชน ในกฎของกฎหมาย การทำผิดเป็นอาชญากรรมมันเป็นเพียงการหลอกลวงประชาชนธรรมดา
รถม้าวิ่งออกจากวิทยาลัยกฎหมายด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก ตึกทั้งสองด้านของถนนหายไปจากสายตา ไม่นานก่อนที่ ตูเตียน จะเห็นกำแพงสูง กำแพงถูกจารึกไว้ด้วยคำพูดขนาดใหญ่ ตูเตียนได้เรียนรู้คำมากมายจากคู่จูร่า ในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา ดังนั้นเขาจึงรู้ความหมายที่แท้จริงของคำ
ตูเตียนรู้ว่านี่เป็นย่านที่อยู่อาศัยที่จะนำไปสู่กำแพงของย่านการค้า รถคันนี้จะพาพวกเขาไปที่ย่านการค้าหรือไม่?เด็กคนอื่นๆ เข้าใจอย่างชัดเจนถึงจุดนี้ด้วยและจากนั้นก็คิดถึงชายชราเคราขาว หลังจากนั้นความตึงเครียดในหัวใจของพวกเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความประหลาดใจและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
เด็กทุกคนในรถกระตือรือร้นที่จะเข้าสู่ชนชั้นสูงและชีวิตที่ร่ำรวยของย่านการค้าตูเตียน ไม่แปลกใจ ด้วยการที่สามารถนำเด็กๆ ออกจากโรงเรียนกฎหมายได้อย่างถูกต้องเป็นข้อบ่งชี้ว่ามีคนเหล่านี้มีอำนาจมหาศาล สิ่งสำคัญที่สุดจุดประสงค์ของพวกนั้น มันจะดีหรือเลวร้ายสำหรับพวกเขา?
ในไม่ช้ารถก็ขับผ่านอาคารดนตรีที่ ตูเตียนเคยเดินทางมาก่อน ดูอาคารหลังนี้ ตูเตียน ได้แต่คิดถึงบทสนทนาที่มีการตั้งคำถามของสาวน้อย ทันใดนั้นเขารู้สึกเบื่อเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะคิดว่าไม่ช้าก็เร็วจะเข้าไปในพื้นที่พลเรือนของย่านการค้าไม่นานไม่นานรถม้าสีดำก็มาหยุดอยู่หน้าปราสาท เจ้าหน้าที่เครื่องแบบสีดำที่นั่งอยู่ที่ด้านหน้าของรถกระโดดลงมาเปิดประตูและตะโกนใส่เด็กๆ: “ออกมา”
เด็กทุกคนเชื่อฟังและลงจากรถ
ตูเตียน เป็นคนสุดท้าย แต่เมื่อกำลังจะลุกขึ้นชายคนนั้นก็กล่าวว่า “พอ” เขามองย้อนกลับไปที่ด้านหน้าของตำแหน่งคนขับ: “ฟาดแส้ขับรถออกไป”
เหลือเพียงตูเตียนเท่านั้นเขารู้สึกลัว
หน้าตูเตียนเปลี่ยนไป หัวใจเต้นแรงเล็กน้อย เขาเปิดม่านรถเพื่อดูภาพเด็กเจ็ดคนจนหายไปจากสายตาของเขา
หลังจากที่รถหันไปทางมุมหนึ่งสายตาของเขาถูกบล็อกโดยสิ้นเชิง ตูเตียน หันหน้าไปหาเจ้าหน้าที่นั่งอยู่ในรถที่ว่างเปล่า มีหลายความคิดขึ้นมาในใจ
หนี?
ต่อต้าน?
เห็นได้ชัดว่าเขาจะรอดหรือไม่อยู่ที่ความเมตตาของฝ่ายตรงข้าม
เร็ว ๆ นี้รถหยุดลงที่หน้าคฤหาสน์ นี่เป็นคฤหาสน์ที่ใหญ่มาก มันถูกปกคลุมด้วยไม้รั้วไม้ขาวรั้ว หญ้าสีเขียวที่กลมกลืนกันทั่วทุกแห่ง ในขณะที่มีชาวสวนหลายคนที่รดน้ำสนามหญ้า
ประตูเปิดออกและเจ้าหน้าที่หนุ่ม ดูตูเตียนหน้าเย็นชาของเขากลายเป็นรอยยิ้ม: “เด็กน้อย คุณค่อนข้างสงบ”
ตูเตียน เห็นรอยยิ้มของเขา ตูเตียน รู้สึกตกใจเล็กน้อยและหัวใจเขาเต้นรัว แต่เขาก็สงบลงอย่างรวดเร็ว “เป็นเพราะค่ารังสีไหม”
เจ้าหน้าที่สีหน้าเปลี่ยนจากคำของตูเตียนรอยยิ้มกว้างๆโผ่บนใบหน้าของเขาเขากล่าวว่า “คุณฉลาด ใช่เพราะค่ารังสี พวกนั้นจะไม่ผ่านการรับรองแม้จะผ่านการฝึกซ้อมอย่างหนักพวกเขาจะเป็นได้แค่ “คนเก็บขยะ” เท่านั้น แต่คุณดีมีความหวังสำหรับคุณที่จะเข้าร่วม “นักล่า”. “
“คนเก็บขยะและนักล่า?” ขณะที่ ตูเตียนได้ยินทั้งสองคำเขารู้สึกสงสัย ตูเตียนถาม: “คนเก็บขยะคืออะไร?”
“มาก่อน” ชายคนนั้นเอื้อมมือออกไปจับตูเตียนขณะที่เขาลงจากรถ พวกเขาเริ่มเดินไปที่คฤหาสน์: “คนเก็บขยะต้องรับผิดชอบนอกกำแพงยักษ์ พวกเขาส่วนใหญ่มีน่าที่มองหาทรัพยากรที่อยู่นอกกำแพง ”
“ออกจากกำแพงยักษ์?” ตูเตียน รู้สึกประหลาดใจ มันไม่ใช่เรื่องเล็กที่จะนอกกำแพงยักษ์ ชายชราที่มีเคราสีขาวเห็นได้ชัดว่า แม้ว่าชายผิวขาวมีหนวดเคราบอกพวกเขาว่ามีโรคระบาดและปีศาจอยู่นอกกำแพงยักษ์และไม่มีใครสามารถมีชีวิตรอดได้ที่นั่น
แม้ตูเตียนไม่เชื่อในปีศาจ แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่านอกกำแพงยักษ์เป็นสิ่งอันตราย อย่างน้อยค่ารังสีในอากาศสูงกว่าในผนังยักษ์ อ่ารังสี? ทันใดนั้น ตูเตียนที่กำลังคุ่นคิดได้เข้าใจ ไม่น่าแปลกใจที่ค่ารังสีจะใช้เพื่อแยกแยะระหว่างสัตว์กินเนื้อและนักล่าส่วนใหญ่ของสภาพแวดล้อมภายนอกกำแพงยักษ์เป็นสิ่งเลวร้ายอย่างยิ่งและค่ารังสีที่น่ากลัว หากร่างกายมีรังสีสูงเกิน ออกไปนอกกำแพงก็จะง่ายต่อการเข้าถึงความอิ่มตัว เฉพาะคนที่มีค่ารังสีต่ำเท่านั้นที่สามารถอยู่รอดได้ที่นั่น
เข้าใจจุดนี้หัวใจของเขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกกลัว คนที่อยู่เบื้องหลังการตรวจร่างกาย เห็นได้ชัดว่ารู้ความลับในเรื่องนี้