ตอนที่แล้วตอนต่อไปกษัตริย์มืด – บทที่ 33
อาหารค่ำ
ตูเตียน ถูกนำตัวไปยังสำนักงานหรูหรา
มีชายชราคนหนึ่งนั่งที่โต๊ะ เด็กสาวแสนสวยกำลังนั่งบนขาของชายชรา เธอถือแก้วที่เต็มไปด้วยไวน์สีแดงเข้ม
“ปีเตอร์เมื่อไหร่เจ้าจะหัดเรียนรู้วิธีเคาะประตู?” ชายชราตบก้นของเด็กผู้หญิงและบอกให้เธอออกไป
ผู้ชายที่ดูสง่าหัวเราะ: “เจ้าก็ควรจะหัดล็อคประตูก่อน”
ชายชราสังเกตเห็นตูเตียน ที่ด้านหลังของปีเตอร์: “เขาเป็นหนึ่งในคนเก็บขยะหรือไม่? ทำไมเจ้านำมันมาที่นี่? “
ปีเตอร์ยิ้ม “เขาเป็นเมล็ดพันธุ์ของชุดนี้ สัญญาของเขาต้องได้รับการแก้ไขสักหน่อย เจ้าควรมั่นใจทุกอย่างอยู่ในขอบเขตทีได้รับอนุญาต. “
“โอ้?” ชายชรามองตูเตียน ด้วยความสนใจ “ด้านบนของชุดนี้ฮ่า? เด็กน้อยเจ้าทำได้ดีทีเดียว ถ้าเจ้าทำงานต่อได้ในระดับเดียวกันเจ้าอาจมีสิทธ์เป็นนักล่าได้ ”
ปีเตอร์ยิ้มกล่าวกับตูเตียน: “เจ้าจะได้สัญญาใหม่ในเร็วๆ ” เขาหันไปหาชายชรา: “บัตรประจำตัวและเครื่องแบบ”
ชายชรายิ้มเขาเปิดลิ้นชักดึงมันออกมา
มันเป็นเครื่องแบบสีดำ
ตูเตียน นั่งลงบนโซฟา เมื่อเขาเห็นเครื่องแบบ มันทำให้เขาคิดถึงเมื่อสามปีก่อน เจ้าหน้าที่ทั้งสองคน ที่นำเขาไปฝึกได้สวมเครื่องแบบเดียวกัน
“นี่เป็นเหรียญสำหรับคนเก็บกวาดและชุดของเจ้า” ปีเตอร์ส่งชุดและเหรียญให้กับตูเตียน มันมีเหรียญสองเหรียญที่แตกต่างกัน
เขากล่าวว่า “ต่อหน้าพลเรือนเจ้าควรจะใช้เหรียญแรกซึ่งจะปกปิดตัวตนของเจ้าให้อยู่ในฐานะยาม ในกรณีของขุนนางหรือคนอื่นๆ เจ้าต้องใช้เหรียญคนเก็บขยะ “
ตูเตียน มองไปที่ทั้งสองเหรียญ เหรียญเงินสลักด้วยรูปดาบไขว์กัน อย่างไรก็ตามเหรียญคนเก็บขยะเป็นสีดำสนิด มันถูกสลักด้วยรูปกำแพงยักษ์ของซิลวา
ปีเตอร์นั่งลงข้างตูเตียน “ทุกครั้งหลังงานกวาดล้าง สมาคมจะให้น้ำพุสว่างสไสว ซึ่งซื้อมาจากโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์แก่เจ้า มันเป็นน้ำที่มีราคาแพงมาก มันใช้ล้างค่ารังสีของร่างกาย ดังนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลกับรังสีขณะกวาดล้าง สมาคมจะใส่ใจเจ้าเป็นพิเศษหลังจากที่เจ้าสะสมคะแนนได้จำนวนหนึ่ง เจ้าอาจได้รับโอกาสในการเข้าโรงเรียนนักล่า และตราบเท่าที่เจ้าสามารถผ่านการฝึกอบรมเจ้าสามารถกลายเป็นนักล่า! “
เฟอร์นันโดบอกกับเขาว่าจะกลายเป็นนักล่าจำเป็นต้องมี “ร่างกายอ่อน” เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะมีวิธีอื่น ที่สามารถนำไปสู่การเป็นนักล่าได้
“ข้าจะทำงานหนัก” ตูเตียนจับเหรียญและเครื่องแบบและตอบด้วยเสียงจริงจัง
“ข้าเชื่อว่าเจ้าจะทำมัน” ปีเตอร์สนับสนุน
“สถานะของนักล่าเมื่อเทียบกับชนชั้นสูงมันต่างกันขนาดไหน? ” ตูเตียนถามปีเตอร์.
ปีเตอร์หัวเราะ: “มันขึ้นอยู่กับระดับของนักล่า ถ้าเจ้าเป็นคนเก็บขยะที่ยอดเยี่ยม บรรดาขุนนางจะพยายามประจบเจ้า เพราะคนเก็บขยะสมารถนำความมั่งคั่งมากมายให้กับชนชั้นสูง อาจกล่าวได้ว่าขยะเป็นที่ชื่นชอบของขุนนาง แต่ในสายตาของตระกูลขุนนางที่มีอิทธิพล คบเก็บขยะนับว่าไม่มีค่าอะไร เฉพาะนักล่าเท่านั้นที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขา ”
ตาของตูเตียนสว่าง: “มันมีการจัดระดับนักล่า?
“แน่นอนต้องมีอยู่แล้ว แต่ยังเร็วเกินไปที่เจ้าจะรู้เรื่องนี้ ปีเตอร์อธิบาย: “ประโยชน์ของการเป็นนักล่ามันมากกว่าที่เจ้าคิด พวกเขาไม่เพียง แต่ได้รับคุณสมบัติในการ อาศัยอยู่ถาวรในย่านการค้า หากพวกเขาสะสมผลงานได้เพียงพอแล้วอนาคตของพวกเขาจะไม่มีขีดจำกัด ! “
ตูเตียน พยักหน้าเล็กน้อย เขารู้ว่าปีเตอร์ กำลังโยนเหยื่อล่อเขา ในหัวใจของเขาเขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับที่อยู่ถาวรในย่านการค้าหรือมีคุณสมบัติที่จะเริ่มต้นวงศ์ตระกูลของเขาเอง เหล่านี้คือสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ปกครองของโลกนี้!!
การเป็นนักล่าหรือสิ่งอื่นใดมันเป็นเพียงสิทธิพิเศษชั่วคราว มันไม่ใช่พลังที่แท้จริง!
มันเป็นเวลาสามปีแล้วที่เขาตัดสินใจ ที่จะแสดงหาอำนาจเพื่อควบคุมโชคชะตาของตัวเอง และเขาไม่ต้องการถูกครอบงำหรือเหยียบย่ำ!
ถ้าเขายังคงมีชีวิตที่ต่ำต้อยเช่นมด ในท้ายที่สุดเขาจะถูกเหยียบย่ำจนตาย!
“อีกเจ็ดวันเจ้าจะต้องปฏิบัติงานเก็บกวาดครั้งแรก ปีเตอร์หัวเราะ: “เจ้าต้องทำมันให้ดี ผลการทำงานของเจ้าจะเป็นตัวกำหนดสิ่งต่างๆ อย่างไรก็ตามข้าจะแนะนำให้เจ้าอาบน้ำให้สะอาด ตอนค่ำข้าจะไปรับเจ้า อย่าลืมขุนนางเกลียดความสกปรก อย่าลืมหวีผมให้เรียบร้อย … “
ตูเตียน พยักหน้าเล็กน้อย “ข้าจะเก็บรายละเอียดให้เรียบร้อย”
ในเวลานี้ประตูถูกเปิดออกและเด็กสาวคนก่อนหน้า เธอเข้ามาส่งสัญญาฉบับใหม่กับปีเตอร์
ปีเตอร์มองไปที่มันและส่งมันให้ตูเตียน: “ตรวจสอบมันไม่ควรมีปัญหาอะไร “
ตูเตียน อานสัญญาอีกครั้งตั้งแต่ต้นจนจบ เขาเห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงข้อเสนอบางส่วน เขาหยิบปากกาและลงนาม
“เอาล่ะ” ปีเตอร์เก็บสัญญาของสมาคมและกล่าวกับตูเตียน “อย่าลืมพกเหรียญตอนค่ำ มันเป็นสัญลักษณ์ของสถานะเจ้า ข้าแนะนำให้เจ้าพกไว้กับตัวตลอดเวลา ”
“ข้าเข้าใจ.”
“โอเคจะมีคนพาเจ้าไปยังที่อยู่ชั่วคราว”
ตูเตียน พยักหน้าและเดินออกจากประตูอย่างรวดเร็ว
เมสันและอีกสองคนได้รับเหรียญและเครื่องแบบเช่นตูเตียน ผู้หญิงคนหนึ่งอธิบายรายละเอียดทั้งหมดให้กับพวกเขา ขณะที่หญิงสาวเห็นตูเตียนออกมาจากห้อง เธอกล่าวว่า “มากับข้า ข้าจะพาเจ้าไปที่บ้านชั่วคราวของเจ้า “
…
…
มีปราสาทเล็กๆไว้สำหรับตูเตียนและคนอื่นๆ สภาพแวดล้อมโดยลอบมีความสะดวกสบายและสะอาด มีคนรับใช้และคนสวนปฏิบัติงานอยู่ อย่างไรก็ตามที่อยู่นี้สามารถพักได้สามวัน หลังจากสามวันแล้วนอกจากตูเตียน อีกสามคนต้องกลับไปบ้านของตัวเองซึ่งอยู่ในย่านที่อยู่อาศัย รถม้าของสมาคม จะไปรับพวกในในช่วงปฏิบัติงานและส่งไปยังสถานที่ปฏิบัติภารกิจ
“ดีนเจ้าสามารถพาเราไปกับเจ้าได้หรือไม่?”
เมสัน และซัค มองตูเตียนที่แต่งตัวเรียบร้อย พวกเขารู้ว่าตูเตียนกำลังจะเข้าร่วมงานเลี้ยงชนชั้นสูง
ตูเตียน มองที่กระจกและจัดการกับข้อมือ เขารู้สึกพอใจกับภาพลักษณ์ของเขา
เขากล่าวกับเมสัน : “ช่วยไปเอารองเท้าให้ข้าที “
ตูเตียน แต่งตัวอย่างเรียบร้อย จากหน้าต่างเขาเห็นรถม้าที่สวยงามจอดอยู่ด้านหน้าปราสาท เขาวางเหรียญลงบนไหล่ของเขาและเดินออกจากประตู
“เจ้าดูดีมาก” ปีเตอร์เปิดม่านรถเพื่อมองตูเตียน
ตูเตียน ยิ้มและขึ้นรถ
ไม่นานนักรถม้าก็มาถึง สถานที่เงียบสงบในย่านการค้า คฤหาสน์ขนาดใหญ่มีกำแพงสูงรอบลอบ มีโคมไฟเรียงรายอยู่รอบ ๆคฤหาสน์ มีรถม้ามากกว่าหนึ่งโหลจอดข้างนอกคฤหาสน์
..งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้น
เมื่อตูเตียน และปีเตอร์มาถึง เสียงเบาๆของเพลงแสนไพเราะดังออกมาจากภายใน
“ดูเหมือนว่าเราจะไปสาย” ปีเตอร์ยิ้ม “จำไว้ต้องรักษามารยาท”
ตูเตียน พยักหน้า
ปีเตอร์แสดงสถานะและคำเชิญของเขา และเข้าในคฤหาสน์พร้อมกับตูเตียน ตลอดทางไปยังห้องจัดเลี้ยงมีคนรับใช้คอยเเปิดประตูให้กับพวกเขา ทางเดินดังกกล่าวถูกตกแต่งอย่างงดงาม และเสียงดนตรีก็ค่อยๆลอยออกมา
“ความงดงามของดวงจันทร์[น่าจะเป็นชื่อเพลง]” โดยนาย เฮเดน “ปีเตอร์รีบวิ่งเข้าไปในห้องโถงตูเตียน กำลังเดินตามปีเตอร์ แต่เขาถูกหยุดโดยชายร่างสูงสวมเสื้อผ้าไหมอย่างดี มีแหวนมรกตอยู่บนนิ้วมือของเขา
ขุนนางวัยกลางคนเหลือบมองไปที่ตูเตียน เมื่อเขาเห็นเหรียญคนเก็บขยะบนไหล่ ตูเตียนคิ้วของเขาเขาขมวดขึ้น “ใครสั่งให้เจ้าเข้ามา?”
แปลเสร็จ 10.32 มะคืนคีบอดท์พังT_T