“ทนต่อไปอีกไม่ไหว ~ โอ้ โอ้ว โอ้วว ~”
 
ก่อนที่ผมจะถูกเรียกตัวไปที่โลกฝึกสอน ผมกำลังเดินผ่านย่านที่พักอาศัยชั้น60และกำลังร้องเพลงที่ได้ยินจากภาพยนตร์
 
ดูเหมือนว่ามันเป็นเพลงแนวรักโรแมนติกจากในหนัง แต่เมื่อผมร้องแล้วมันดูตลกมากกว่า
 
ใครก็ตามที่ได้ฟังพากันบอกให้ผมหยุดร้องทันที ความจริงคือผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเหมือนคนหูหนวก
 และผมก็ไม่หยุด
 
ผมเป็นคนเดียวที่อยู่ที่นี่
 
ถนนและอาคารที่ว่างเปล่าชวนให้นึกถึงหนังที่แสดงโดย Will Smith ‘I am Legend’
 นอกเหนือจากเสียงเท้าและเสียงเพลงก็ไม่มีเสียงอื่นๆเลย
 
ความเงียบที่น่าสยดสยอง
 อย่างน้อย Will Smith ก็มีสุนัขตัวนึงอยู่กับเขา มันอิจฉามาก
 
มันเป็นทางเลือกที่เลวร้ายมากสำหรับผม ในที่สุดก็เป็นภาระที่ผมต้องแบกรับเอาไว้
 ตั้งแต่เริ่มแรก ผมก็อยู่คนเดียว
 
มันไม่น่าแปลกใจเลยถ้าผมอยู่คนเดียวในชั้นที่30
 แต่กลับกันผมไม่ได้รู้สึกโดดเดี่ยวหรือโศกเศร้าแต่อย่างใด
 ลองมองย้อนมาผมเหมือนเพิ่งจะเดินผ่านจุดที่ยากที่ทำให้ผมเกือบตาย
 
แต่ตอนนี้ผมไปถึงชั้น 60 ผมไม่สามารถก้าวขึ้นไปได้อีกต่อไป
 มันมีความซับซ้อน ได้แต่สรุปอย่างรวดเร็วว่า
 
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเคลียร์ชั้นที่ 61 เพียงคนเดียว ไม่ว่าคุณจะใช้เส้นทางไหน
 ดูคล้ายกับเกม ‘Portal’ ที่ต้องทำภารกิจร่วมกัน จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะทำคนเดียว
 ผมต้องการคู่หู
 
ผมไปผับที่ผมชื่นชอบ
 
แน่นอนว่าไม่มีบาร์เทนเดอร์หรือลูกค้าคนอื่นๆ
 
ผมนั่งลงบนที่นั่งปกติและสั่งเครื่องดื่ม
 
[หักคะแนน 300 คะแนน] 
 
ผมคว้าแก้วที่ปรากฏบนโต๊ะและสะบัดเหรียญออกจากนิ้วหัวแม่มือของผม
 
“นี่เป็นทิปสำหรับนาย”
 
เหรียญได้หมุนผ่านอากาศก่อนจะกระแทกพื้นและกลิ้งไปทางอื่น
 
[รอบที่ 81 จะเริ่มในไม่ช้า]
 
[เวลาคงเหลือ: 10 นาที]
 
ในที่สุด!
 
ทุกครั้งที่เริ่มรอบใหม่ ผู้เล่นจะถูกบังคับให้เข้าสู่ขั้นตอนของโหมดฝึกสอน
 เฉพาะผู้ที่อยู่ในย่านที่อยู่อาศัยเท่านั้นที่ไม่สามารถเข้าร่วมได้ และผมก็อยู่ที่นั่นด้วย
 
มีเหตุผลเดียวสำหรับผมที่ซ่อนตัวอยู่ในเขตที่อยู่อาศัยอย่างปลอดภัยเพื่อคาดหวังถึงรอบใหม่ที่จะมาถึง
 
เมื่อรอบใหม่เริ่มขึ้นจะมีผู้เล่นใหม่เข้ามา ขอให้มีใครสักคนมาเป็นเพื่อนผมเถอะได้โปรด…..
 
“คอมมูนิตี้ เปิด”
 
ผมใช้เวลาที่เหลือเพื่อดูในที่หน้าต่าง ‘คอมมูนิตี้’
 
สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ…..
 
[ความยากระดับ นรก, Forum (1/1)] (ฟอรั่ม คือ กลุ่มที่ใช้พูดคุยกัน)(ขอใช้แทนคำว่า ‘ฟอรั่ม’ เลยนะครับ)
 
สิ่งนี้มันหมายความว่า ‘ความยากระดับ นรก’ มีผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว และกำลังค้นหาในคอมมูนิตี้อยู่
 ผมขยับตาและมองไปที่ช่องฟอรั่มอื่นๆ
 แม้ว่าจะเป็นกลุ่มของโหมดนรก แต่ไม่ได้หมายความว่าผู้เล่นที่อยู่ในนรกจะใช้ได้เท่านั้น ฟอรั่มคือกลุ่มที่ใช้พูดคุยกันเกี่ยวกับความยากในระดับนรกและแสดงให้เห็นถึงผู้รอดชีวิตในระดับนรก
 
[ความยากระดับ ปกติ ,ฟอรั่ม (42/86)]
 
เยอะจังเลย มันน่าอิจฉาจริงๆ
 
ในขณะนั้นมีการโพสต์ใหม่ในฟอรั่มนรก
 
[ลีจุนซุก ชั้น 90: โฮแจฮยอง คุณกำลังรอเด็กใหม่หรอ?]
 
ลีจุนซุก ที่อยู่ในระดับ ‘ยาก’ ชั้นที่90 ผมได้อยู่กลุ่มเดียวกันผู้เล่นในระดับยากด้วยกัน ผมสนิทสนมกับพวกเขาจากการแชร์เคล็ดลับและวิธียกระดับของทักษะ ผู้ที่อยู่อันดับสูงสุดในระดับ ‘ยาก’ ได้ให้คำแนะนำกับผมเหมือนกัน
 
ลีจุนซุก เป็นคนที่กำลังบดขยี้ในโลกฝึกสอนนี้ ซึ่งเขามีโอกาสกลับไปสู่โลกความเป็นจริงได้ถ้าเขาก้าวผ่านไปอีก 10 ชั้น
 
ในโลกฝึกสอนมีตั้งแต่ชั้นที่ 1-100 และเมื่อผู้เล่นขึ้นไปถึงชั้นที่100จะถูกส่งกลับมาโลกแห่งความจริง
 ผู้เล่นเหล่านั้นจะมีความแข็งแกร่งเมื่อผ่านการฝึกสอนจะ ‘ถูกปลุก’ และปกป้องโลกจากเหล่ามอนสเตอร์
 
การที่ ‘ถูกปลุก’ ไม่ได้เติบโตขึ้นจากประสบการณ์หรือการฝึก แต่ผ่านการอัพเลเวลเหมือนกับในเกมและพวกเขาไม่สามารถอยู่ได้ถ้าพวกเขาแข็งแกร่งขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาต้องออกจากโหมดฝึกสอน
 พวกเขาจะมีประสบการณ์และมีประสิทธิภาพเพิ่มมากขึ้น แต่มันก็มีขีดจำกัด (ขอใช้ทับศัพท์คำว่า ‘อัพเลเวล’ ไปเลยนะครับ ให้มันเหมือนอยู่ในเกม)
 
การพัฒนาสกิลและค่าสถานะนั่นจะพัฒนาต่อไปได้
 
นี่เป็นเหตุผลที่ ลีจุนซุก กำลังบทขยี้โหมดฝึกสอนให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นและออกจากโหมดฝึกสอนนี้ กลับสู่โลกแห่งความจริง  
 
เขาเป็นคนดีมาก หลังจากที่ได้คุยกับเขาแล้วผมอยากจะขอบคุณและอิจฉาเขามากๆ
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60 : ใช่ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะมีใครมามั้ย]
 
ผมเป็นผู้เล่นที่มาจากรอบแรกสุด ผมมาที่นี่โดยไม่รู้อะไรเลย  ผมไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน  ผมหลับหูหลับตาเลือกความยากระดับ ‘นรก’
 
แต่สถานการณ์ผ่านไปเรื่อยๆจนถึงรอบที่15เมื่อมีคนเคลียร์ชั้นที่100และออกจากโหมดฝึกหัดไปได้เพียงไม่กี่คน
 มีเพียงคนที่ออกจากโลกใบนี้ไปเท่านั้นที่รู้ถึงการมีอยู่ของโลกใบนี้
 
มันเป็นเรื่องดี ที่ให้ผู้ที่อยู่ในโหมดฝึกสอนสามารถส่งข้อความหาผู้เล่นที่เคลียร์ด่านที่100ไปแล้วได้โดยตรง และช่วยบอกพ่อแม่ ครอบครัวและเพื่อนของพวกเขาว่าไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ว่ายังไงเขาก็มีความหวังที่จะกลับไปสู่โลกแห่งความจริงได้ เมื่อจบโหมดฝึกสอนนี้
 ผู้ที่อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงจะได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโหมดฝึกสอนที่จะสุ่มให้กับผู้เล่นคนอื่น ข้อมูลต่างๆ เช่น การอยู่รอดและสิ่งที่เป็นอันตราย
 
นั่นคือปัญหา
 
อันตรายจากความยากระดับ ‘นรก’ ถูกเปิดเผย
 อัตราการเคลีย์ 0% อัตราการรอดชีวิต 0.01%
 
ใครจะเข้ามา เว้นแต่ว่าพวกนั้นจะเป็นพวกบ้า
 หลังจากนั้นจำนวนผู้ที่เข้ามาใหม่ในระดับ ‘นรก’ จึงน้อยลง
 
[ลีจุนซุก ชั้น 90: พี่ชาย ถ้ามีเด็กใหม่เข้ามา คุณต้องการอะไรให้พวกเขาเป็นแบบไหน?]
 
คำถามที่น่าสนใจ 
 ทุกครั้งที่ผมหวังกับคนที่มาใหม่ว่าจะเป็นแบบไหน
 หืมมมมม….
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: เพศและอายุไม่ค่อยสำคัญหรอก]
 
พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเลเวลของพวกเขาอัพขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้หญิง
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: แต่ปัจจัยที่สำคัญที่สุดคือจิตใจที่เข้มแข็ง]
 
ผู้ที่เข้าสู่ความยากระดับ ‘นรก’ นั้น 9ใน10 เป็นคนบ้า
 
ประมาณครึ่งหนึ่งของทั้งหมดเป็นคนที่นอนอยู่ในโรงพยาบาล คือ’คนป่วย’ที่ไม่สามารถนึกคิดได้
 แน่นอน อัตราการรอดชีวิตคือ 0%
 
อีกครึ่งหนึ่งเป็นเด็กเสเพลและเด็กนักเรียนที่คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่
 อัตรารอดชีวิตของพวกเขาคือ 0.01%
 
จากทั้งหมดมี 3 กลุ่ม ผมเป็นกลุ่มที่คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่ แม้ว่าผมไม่ได้อยู่ในโรงเรียนก็เถอะ บ้าจริง
 
สุดท้ายเป็นความโชคร้าย ตัวอย่างเช่น คนที่ถูกเรียกตัวมาระหว่างกำลังเล่นรถไฟเหาะตีลังกา คนพวกนั้นกดไปที่ความยากระดับ ‘นรก’ ขณะที่พวกเขากำลังโบกมือกลางอากาศ
 แน่นอน อัตราการรอดชีวิตของพวกเขาคือ 0%
 
ถ้าให้ผมจัดอันดับก็คือ โชคร้าย>พวกชอบฮีโร่>พวกเสเพล>พวกคนบ้า
 
[ลีจุนซุก ชั้น 90: ผมคิดว่าคุณจัดอันดับพวกเสเพลเอาไว้ต่ำไปหน่อยนะครับ หืมมมม… ผมไม่ค่อยเข้าใจ พี่ชาย บอกผมหน่อยว่าทำไม]
 
ผมเป็นคนใจดีดังนั้นผมจึงคำตอบให้
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: โหมดนรกเป็นเรื่องที่ยุติธรรมสำหรับทุกคน มีเพียงทางเดียวเท่านั้นที่ผู้เล่นใหม่จะรอดชีวิตได้ คือการฟังสิ่งที่ผมพูด นั่นแหละ ดังนั้นการจัดอันดับจะสะท้อนให้เห็นถึงคนที่ฟังสิ่งที่ผมพูด]
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: แต่นั่นไม่ใช่ปัจจัยที่สำคัญที่สุดนะ ปัจจัยที่สำคัญที่สุดคือ คลาส]
 
คลาส คลาสสำหรับเกมแนวRPG
 เช่น นักรบ จอมเวทย์ นักธนูและนักบวช
 
ความจริงคือคลาสที่พูดถึงมีเฉพาะเหล่าผู้เล่น
 ถ้าพูดให้ถูกหมายถึงอาวุธที่พวกเขาเลือกเมื่อเข้าสู่โหมดฝึกสอน สไตล์การเล่นของพวกเขาเปลี่ยนไปเมื่อเลือกอาวุธเริ่มต้น
 
พวกเขาสามารถเปลี่ยนอาวุธระหว่างทางได้ แต่ส่วนใหญ่ทำตามสไตล์ของอาวุธของตนเอง
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: แน่นอน ต้องเป็นนักรบ คือนักดาบโล่ คุณไม่สามารถรอดชีวิตได้ถ้าปราศจากโล่]
 
[จองกีจุน, ชั้น 51: โฮแจฮยองไม่ใช้โล่นะ]
 
จองกีจุน เขาเป็นผู้เล่นในระดับ’ยาก’ เหมือนกับลีจุนซุก
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: แต่ผมใช้มัน ณ ตอนนั้น…] 
 
ทันใดนั้น หัวข้อของบทสนทนาก็กลายเป็นเรื่องราวของการผจญภัยของผม
 เวลาที่ผมพูดถึงเรื่องในอดีต ผมนึกถึงวันแรกของโหมดฝึกสอน
 การเริ่มต้นในโหมด’นรก’
 ไม่ว่าจะมีผู้คนที่อยากรู้อยากเห็นมากแค่ไหนหรือมีคนค้นหาในชุใชนมากแค่ไหน เนื่องจากผู้เล่นใหม่รอบที่ 81 กำลังจะเข้ามา ผู้คนจำนวนมากจึงมารวมตัวกันในฟอรั่มนี้
 
หลังจากนั้นมีชื่อใหม่ที่โพสต์ขึ้นมาในฟอรั่ม
 
[จุงวอนซิก ชั้น 33: ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นไอ้ขี้แพ้สินะ? คุณไม่มีทางเคลียร์โหมด’นรก’ได้หรอก ทำไมพวกคุณถึงชอบเขามากนักละ?]
 
ผมตัวแข็งทันทีที่ได้อ่านคำพูดเหล่านั้น
 
[โกแดโฮ ชั้น 53: เลิก ๆ ฮ่า เขาอาจจะได้รับบอลที่ส่งเขาให้ไปโหมด’ง่าย’ก็ได้นะ ฮ่า ๆ ๆ ] 
 
โหมดง่าย ที่ระดับ ‘ง่าย’ น่าจะเป็นเพราะพวกเขาเพิ่งจะอยู่โหมดฝึกหัดได้ไม่นาน แต่พวกเขาขึ้นมาถึงชั้นที่ 33 แล้ว ความเร็วในการเคลียร์ของระดับ ‘ง่าย’ นั้นไวมาก
 
ผมนวดคลายความตึงเครียดที่หลังคอและเขียนต่อไป
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: ผมจำชื่อคุณได้ ผมไม่รู้ว่าจะใช้เวลากี่ปี แต่เมื่อผมออกไปได้ ผมจะตามหาคุณเป็นคนแรก]
 
นี่ไม่ใช่คำขู่ธรรมดา เมื่อผมออกไป ผมจะตามหาเขา 
 แต่เขาไม่เป็นคนแรกอยากที่ผมเขียนไปหรอก
 มีอีก7คนที่ผมต้องไปพบก่อนจะไปหาเขา
 
ไอ้เด็กเวร จุงวอนซิก ไม่ได้โพสต์ตอบอีกต่อไป
 
[จองกีจุน ชั้น 51: แล้วแต่คุณเลย ตอนนี้คุณเลเวลเท่าไหร่แล้วเชียว?]
 
[ลีโฮแจ ชั้น 60: 251]
 
ข้อความจำนวนมากผุดออกมาหลังจากที่คำตอบถูกพิมพ์ออกมา
 
[ลีจุนซุก ชั้น 90: 251? พี่ชายเกิน200ไปแล้วหรอ? ทำไมมันสูงขนาดนั้น?]
 
[โกแดโฮ ชั้น 53: ระดับ 251 ฮ่า ๆ คุณเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือ? ]
 
[ลีวอนอิล ชั้น 17: ฮ่า ๆ คนบ้าก่อนหน้านี้คงฉี่แตกแน่ เจอกับเลเวล 251 ฮ่า ๆ ]
 
อย่างไรก็ตามนี่คือโลกของโหมดฝึกสอน มันไม่ใช่เกมแห่งความตายที่มุ่งเน้นไปที่การฆ่าคน
 เป้าหมายของมันคือเพื่อให้ผู้เล่นได้เติบโต ถ้าคนที่เลือกโหมด ‘นรก’ เป็นความคิดที่ผิด บ้าไปแล้ว!
 
ระบบได้บอกอย่างชัดเจนว่าอันตรายนั้นเพิ่มขึ้นตามความยาก และอัตราการเติบโตและของรางวัลก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
 
ระบบนั้นเป็นความจริง 
 
หลังจากอ่านความคิดเห็นอื่นๆ ความโกรธของผมก็ลดลงนิดหน่อย
 ผมเป็นคนขี้ขลาดและทำตัวเหมือนเด็ก ผมรู้
 
และผมก็จำความรู้สึกไม่พอใจนั้นไว้เสมอ ผมจะไม่มีวันลืม
 ผมเปิดบันทึกของระบบและเขียนชื่อจุงวอนซิก
 
[รอบที่ 81 กำลังจะเริ่มขึ้น]
 
ข้อความระบบที่ผมรอคอย กระพริบขึ้นมา ผมหลับตาลงอย่างเงียบ ๆ
 ขอให้มีเด็กใหม่เข้ามาทีเถอะ……..
 
ผมเริ่มอธิษฐาน คล้าย ๆ กับการอธิษฐานเพื่อให้อัพเกรดไอเทมสำเร็จในเกม RPG
 
ผมรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรง ด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง ได้โปรด…. ได้โปรด…. ได้โปรด….
 ผมลืมตาออกมาช้า ๆ ด้วยความรู้สึกสิ้นหวัง
 
[ระดับ ‘นรก’ ฟอรั่ม (1/2)]
 
นี่แหละ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!