ที่ด้านหน้าของ ‘ชูเฟิง’ ปรากฏเมืองเล็ก ๆ ‘ชูเฟิง’ค้นพบว่าในเมืองมีคฤหาสน์หลังใหญ่อยู่ และมีคนจำนวนมากที่รวมตัวกันอยู่ เหมือนรวมตัวกันรอรับของบางอย่าง
 
ในทันทีที่เขามาถึงสถาน ที่นี้ เป็นครั้งแรก ‘ชูเฟิง’ไม่เคยมาที่แห่งนี้มาก่อน เขาเลยหลีกเลี่ยงที่จะก่อปัญหาใด ๆ ที่ไม่จำเป็น’ชูเฟิง’ปกปิดพลังของเขาและปลอมตัวเดินเข้าไปในเมือง ตอนนี้ ‘ชูเฟิง’พบว่ามันเป็นเมืองที่เป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ ธรรมดาเมืองหนึ่ง มันด้อยกว่าภูเขาที่ครอบครัว’ชูเฟิง’ อาศัยอยู่ก่อนหน้านี้อีก
 
ในเมืองนี้ผู้คนส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านธรรมดา และไม่มี แม้กระทั่งร้านอาหาร ‘ชูเฟิง’มองไปทางคฤหาสน์หลังใหญ่นั้น เขาพบว่าผู้คนที่ต่อแถวหลายร้อยคนยาวเหมือนมังกรขนาดใหญ่ พวกเขารวมตัวกันที่ด้านนอกประตูของคฤหาสน์หลังใหญ่ พวกเขาต่อแถวรอรับอาหารกัน
 

 
“อ้าท่านลอร์ด หลีเป็นคนดีจริง ๆ เขาให้อาหารทุกเดือน กับพวกเรา ที่ยากจน “
 
 
“ภัยพิบัติทางธรรมชาติเกิดขึ้นหลายครั้งในปีนี้ และ ผลผลิตที่เราได้รับลดลงอย่างมาก ท่านลอร์ดหลี เปรียบดั่งพระเจ้าจริงจริง ที่เขาแจกจ่ายอาหารให้พวกเรา ถ้าเกิดไม่มีเขา ข้ากลัวว่าพวกเราคงอดตายจริงๆ “
 
จากการพูดคุยของคนแถวนั้น ‘ชูเฟิง’ พบว่า อาหารที่แจกฟรีนี้ แจกจ่ายตรงนี้ พวกเขาเหล่านั้นมองไปที่ คฤหาสน์ของ ‘ลอร์ด หลี’ พวกเขาเทิดทูนดั่งพระเจ้าประกายสีทองที่เจิดจ้าในสายตาพวกเขา ถึง’ลอร์ด หลี’เขาดูไม่เหมือนคนที่ร่ำรวย อย่างน้อยที่อยู่อาศัยของเขาก็ มีฐานะมากกว่าคนอื่นๆ
 
‘ชูเฟิง’คิดว่า บ้าน ของ ‘ลอร์ด หลี’ คนนี้แม้เขาจะไม่ได้มีอาหารที่หรูหรา แต่เขายังคงมีอาหาร ที่ดูน่าอร่อย เช่นไก่ เป็ด ปลา ฯลฯ เป็นแน่ ‘ชูเฟิง’ เดินเข้าไปในทันที ขณะที่เขาเดินเข้าไป ‘ชูเฟิง’ รู้สึกถึงสายตานับไม่ถ้วน มองมาที่เขาด้วยสายตาที่สงสัย เพราะ ‘ชูเฟิง’เดินไปทางประตูคฤหาสน์ ของ ท่านหลี โต้งๆ
 

 
” เจ้า!!! หยุดซะ’ เจ้าต้องต่อแถวเพื่อรับอาหาร ใครอนุญาตให้เจ้ารัดคิวคนอื่นกัน ? “
 
‘ชูเฟิง’เห็นยามที่อยู่ด้านนอกประตู มีขนาดร่างกายใหญ่ และ สูง เขาชี้มา ที่’ชูเฟิง’นั้นเอง และเขาก็พูดขึ้น ‘ชูเฟิง’ พบว่าชายที่มีร่างกายสูงใหญ่นั้น มีการบ่มเพาะพลัง อยู่ที่ ห้วงวิญญาณ ระดับ 2 แม้ว่าการบ่มเพาะพลังของพวกเขานั้น ไม่สูง แต่ ‘ชูเฟิง’ก็รู้ว่า ยังดีกว่าเมื่อเทียบกับผู้คนที่เมืองนี้ ที่ไม่มีการบ่มเพาะพลังเลย
 

 
“ข้าไม่ได้มาเพื่อรับอาหาร แต่ข้ามาที่นี่เพื่อขอซื้ออาหาร”
 
‘ชูเฟิง’พูดขึ้นขณะยิ้มตอบชายคนนั้น
 

 
“ซื้ออาหารเรอะ?”
 
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ’ชูเฟิง’ ภายในลานกว้าง ปรากฏร่างชายวัยกลางคนมีหนวดและสวมเครื่องแต่งกายที่ดูดีหลังจากที่ เขา เห็น’ชูเฟิง’พูด ในขณะที่เขามองมาที่’ชูเฟิง’และเห็นชุดที่’ชูเฟิง’ ใส่ เขามองอย่างรวดเร็วและหัวเราะขึ้นทันที และพูดว่า
 

 
“เจ้าหนุ่มน้อยคนนี้หรองั้นหรอที่ต้องการจะขอซื้ออาหาร?’’
 
 
“ใช่แล้วข้าเพียงต้องการจะขอซื้ออาหารมื้อเดียวและนำเหล้าที่ดีที่สุด และเนื้อสัตว์ที่ดีที่สุดมาให้ข้า ข้ารับรองเลยว่าข้าจะจ่ายให้ท่านอย่างงาม”
 
‘ชูเฟิง’พูดกล่าว
 

 
“ได้ เอาล่ะ หนุ่มน้อยโปรดมาทางนี้ “
 
‘ชูเฟิง’เห็นว่าชายวัยกลางคนนี้เชิญเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรบนหน้าเขา และเขาก็ตระโกนกับชายร่างใหญ่ว่า รีบจัดสิ่งที่เขาต้องการ ไปห้องครัวและเตรียมอาหาร ที่ดีที่สุดให้ หนุ่มน้อยคนนี้ โดยเร็ว!
 
‘ชูเฟิง’รู้ว่า ถึงแม้ว่าตัวเขาเองเป็นคนที่พลิกประวัติ ศาสตร์ ของอาณาจักรมังกรฟ้า แต่เขาก็รู้ว่าเขาตัวเขาเองยังดูหนุ่มอยู่ ‘ชูเฟิง’รู้สึกว่าชายวัยกลางคนนี้ คงคิดว่า’ชูเฟิง’เป็นคนร่ำรวย และ ดูจากอายุ ก็ยังคงหนุ่ม ดังนั้น’ชูเฟิง’คิดว่า ชายวัยกลางคนนี้ต้องใช้โอกาสนี้โกงเขาอย่างแน่นอน
 
แต่’ชูเฟิง’ไม่ได้ใส่ใจเพราะปัจจุบัน เขาหิวมาก เขาอยากจะกินอาหารที่ดีและอร่อย เรื่องเงิน ‘ชูเฟิง’คิดว่าไม่ได้ขาดสนแต่อย่างใด ตอนนี้’ชูเฟิง’ ได้รับเชิญให้เข้าไปที่ห้องโถง ต้องกล่าวว่า ชายวัยกลางคนนี้ สั่งการลูกน้องเขาได้ฉับไวมาก
 
เพียงไม่นานนี้ ‘ชูเฟิง’ก็มองเห็น อาหารหลายจาน ที่ด้านหน้าของเขา
 
‘หรือเป็นเพราะข้าหิวเกินไป เพราะอาหารที่พวกเขานำมานั้นดูน่ากินและน่าอร่อยทั้งนั้น’
 
‘ชูเฟิง’มองโต๊ะอาหารที่ เต็มไปด้วยอาหารในขณะนั้นตาของเขาเบิกกว้าง และเตรียมพร้อมที่จะกินอาหารนั้นทุกอย่าง
 

 
“รอเดี๋ยว!!!”
 
ในเวลานั้น ชายวัยกลางคนก็พูดขึ้นและหัวเราะในทันที และยิ้มให้’ชูเฟิง’
 

 
“หนุ่มน้อย ไม่ใช่ว่า ข้าไม่เชื่อใจเจ้านะ แต่อาหารบนโต๊ะเหล่านี้เป็นอาหารที่ดีที่สุด ข้าอยากรู้ว่าเจ้ามีปัญญา จ่ายจริงหรือไม่ โดยปกติ เจ้านายข้า ไม่กล้าที่จะฟุ่มเฟือย เจ้าจะจ่าย ค่าอาหารเหล่านี้ไหวหรือไม่ “
 
 
“เหอะ!! “
 
ชูเฟิงรู้สึกโกรธในทันที
 

 
“ท่านคิดว่าข้าไม่มีปัญญาจ่ายค่าอาหารเหล่านี้หรือ ?”
 
‘ชูเฟิง’ตบไปที่ถุงเก็บของ ของเขาและตั้งใจนำสิ่งของออกมาไม่ให้ชายวัยกลางคน คนนี้รู้สึกตัว ‘เวรละ !’ แม้ว่าจะดูไม่จริง แต่’ชูเฟิง’ก็มีสีหน้าเปลี่ยนทันที เขาพบว่าภายในถุงเก็บของ ของเขา นอกจากเข็มทิศโลกวิญญาณ และอุปกรณ์ที่จำเป็นต่อเขานั้นไม่มีอย่างอื่นอีก
 
ในถุงเก็บของ ของเขานั้น ล้วนว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่ง ขนสัตว์ ตัวเล็ก ๆ ในตอนนั้น’ชูเฟิง’ก็จำได้ว่า ตอนอยู่สุสานพันกระดูก เขามอบถุงเก็บของที่รู้สึกว่ามีประโยชน์ ต่อการบ่มเพาะพลังเหล่านั้น ให้ ‘หลี่ จางฉิง’ ไปหมดแล้ว เพื่อให้พวกเขาบ่มเพาะพลัง และเพิ่มแข็งแกร่งขึ้น
 
ปัจจุบัน ‘ชูเฟิง’ไม่มีแม้แต่ของมีค่าที่มีปัญญาจ่ายค่าอาหารเหล่านี้ไหว หลังจากมอบสิ่งของให้พวกเขาที่สุสานพันกระดูกไปหมดแล้ว
 
ชายวัยกลางเห็นสีหน้า ‘ชูเฟิง’ และสงสัยในทันทีและจ้องมองไปที่ ‘ชูเฟิง’
 

 
” หนุ่มน้อยเจ้าไม่ได้วางแผนที่จะกินแล้วชักดาบ ใช่ไหม ?”
 
‘ชูเฟิง’เห็นว่าชายวัยกลางคนยิงคำถามมาที่เขาด้วยรอยยิ้มที่ไม่เป็นมิตร ในขณะเดียวกันก็มีคนจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นหลายที่ พวกเขาดูเหมือนว่าพร้อมที่จะ โจมตี’ชูเฟิง’ ทุกเมื่อ ในทันทีที่’ชูเฟิง’เห็น เขาก็โกรธทันที
 
ด้วยความคิดของ’ชูเฟิง’ ‘ชูเฟิง’รู้สึกว่า พวกเขามอง ข้าเป็นขอทานที่กินแล้วคิดชิ่งหนี ความคิดแรกของ’ชูเฟิง’คือ เหวี่ยงหมัดและทำลาย หลังคา เพื่อให้เขาเห็นความแข็งแกร่งของ ตัวเอง และให้พวก เขาตระหนักถึงสิ่งที่จะทำให้พวกเขาเจ็บตัว และยกเลิกความคิดที่จะโจมตี’ชูเฟิง’ให้หมดไป
 
แต่อีกความคิดคือ ‘ชูเฟิง’รู้ว่า ชายวัยกลางคน คนนี้เป็นคนไม่มีเหตุผลแน่นอน เพราะการให้พวก รายล้อม ที่ห้องอาหารเพื่อรับประกันว่าจะชำระค่าอาหารจริง ๆ แต่’ชูเฟิง’ก็คิดว่าไม่ควรใช้กำลังแก้ปัญหา แม้’ชูเฟิง’จะไม่เกรงกลัวต่อสิ่งที่กำลังจะทำ แต่เขารู้สึกผิดที่ต้องรังแกผู้อ่อนแอกว่าเขา
 

 
” พวกเจ้ากำลังทำอะไร!!! “
 
เพียงเวลานั้นมีเสียงของชายชราดังขึ้นจากห้องโถง และตระโกนดังออกมา ชายชราวัยหกสิบ เขาเดินเข้ามาที่ห้องอาหาร ทันทีที่ชายชราปรากฏ เขาสวมเสื้อผ้าดูเก่าและ ดูเหมือนว่าชายชราคนนี้กำลังเดินมาที่ห้องอาหารนี้ ทันที่ที่เขาเดินมาถึง ชายวัยกลางคน และ พรรคพวก ก็ อ่อนน้อมถ่อมตนในทันที
 

 
” ท่านลอร์ด หนุ่มน้อยคนนี้มาขอซื้ออาหารมื้อเดียว แล้วคิดจะชักดาบ “
 
เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคน กลัวมาก เขากล่าวอย่างรวดเร็วและอธิบายให้ ชายชราวัยหกสิบ ฟังในทันที ในที่สุด ‘ชูเฟิง’ ก็รู้ว่า ชายชราคนนี้คือ ‘ลอร์ด หลี’ ที่ถูกกล่าวโดยผู้คนเมืองนี้ ที่ให้อาหารพวกเขาและแบ่งปันของแก่พวกเขาชาวเมือง
 

 
“จริงงั้นหรอ ที่แขกผู้นี้มาขอซื้ออาหารมื้อเดียว และคิดจะชิ่งหนี เขาเป็นแขก ข้าเห็นว่าเจ้ากำลังใช้กำลังที่จะโจมตีเขา? และข้าไม่เห็นเขาว่ามีท่าทีเช่นที่เจ้ากล่าวมา “
 
ชายชรากล่าวขึ้น ชราชราพูดบอก ให้ชายวัยกลางคนขอโทษ ‘ชูเฟิง’ในทันที
 
ในทันทีที่ชายวัยกลางคนได้ยินเขารู้สึกอธิบายไม่ถูกและโกรธมากขณะที่เขาถูกตำหนิอย่างรุนแรงเช่นนี้
 
ในสถานการณ์ เช่นนี้ ชายวัยกลางคนและคนอื่น ๆ ต่างกล่าวขอโทษ ต่อ’ชูเฟิง’ ในทางกลับกัน ‘ชูเฟิง’รู้สึกไม่ชินเล็กน้อย
 

 
“สหายน้อย เจ้าไม่ได้เป็นคนเมืองนี้ใช่ไหม? เจ้ากำลังจะมุ่งหน้าไปที่ไหนแห่งไหนกัน? “
 
‘ลอร์ด หลี’ นั่งถัดจาก’ชูเฟิง’เขากล่าวและยิ้มขึ้น ในขณะนั้น ‘ชูเฟิง’ลืมตัวเพราะกำลังมองอาหารอยู่ เขากวาดสายตาไป หลังจากเขาได้ยิน ‘ลอร์ด หลี’ ถาม เขาก็รีบเช็ดน้ำลายในทันที และ ‘ชูเฟิง’ก็กล่าวว่า
 

 
” แน่นอน ข้าไม่ได้เป็นคนของเมืองนี้ ข้ามาจากอาณาจักรจิตวิญญาณ และข้าต้องการไปที่ หุบเขาพันปีศาจ “
 
 
“อะไรนะ? หุบเขาพันปีศาจ “
 
หลังจากได้ยินคำว่า หุบเขาพันปีศาจ ไม่เพียงแต่ ‘ลอร์ด หลี’ ใบหน้าของทุกคนในนี้เปลี่ยนแปลงอย่างมาก และเกิดอาการหวาดกลัว ตัวสั่นเบา ๆแม้ว่า ร่างกายของ ‘ลอร์ด หลี’ แม้ว่ารูปร่างจะใหญ่และเปี่ยมด้วยพลัง เขาเกือบจะตกเก้าอี้ หาก’ชูเฟิง’ไม่ได้มีสายตาที่ดีและมือที่รวดเร็ว คว้าเขาไว้ทันแน่นอนว่าเขาต้องล้มลงกับพื้นและ ขาสองขาของเขาต้องชี้บนฟ้า เป็นแน่
 
แปลโดยคุณ# ‘
 
ที่มา: