I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

tsuki-ga-michibiku-isekai-douchuu ตอนที่ 6 พบกับชาวบ้านเป็นครั้งแรก ไม่สิ ไม่นับ

| Tsuki ga Michibiku Isekai Douchuu | 884 | 2338 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

” ชะ-ช่วยฉันด้วยย!! “

ผมได้ยินเสียงอย่างชัดเจน ที่ไหนสักแห่งใกล้ๆกับเนินหินนั่น

” ด้วยความยินดีอย่างยิ่ง!!! ” (มาโกโตะ)

ผมตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่แสนจะปลื้มปิติ ความตึงเครียดของผมมลายหายไปแล้ว!ผมรู้สึกได้เลยว่าผมสามารถใช้ท่าไม้ตายอย่างต่อเนื่องได้เลยทีเดียวผมเห็นแล้ว

ผมมองเห็นอย่างแน่นอน สายตาของผมนี่สุดยอดจริงๆ ผมไม่จำเป็นต้องใช้แว่นตาเลย  จริงๆผมก็ถอดเลนส์ออกไปแล้วหล่ะ เพื่อความดูดีหน่ะนะสิ่งที่ผมเห็น ทำให้ผมกลัวขึ้นมา

แต่ขาของผมก็ไม่หยุดวิ่งมีสิ่งมีชีวิตสองสิ่งอยู่ที่นี่ หนึ่งในนั้นเหมือนจะเป็นหมู ส่วนอีกตัวเป็นสุนัขที่มีสองหัวแต่ก็ช่างมันเถอะ มันดีกว่าความสันโดษเยอะเลยในเกมส์มักจะมีหมูที่บินบนท้องฟ้าได้

แล้วก็สุนัขนรกที่มีหัวอยู่สามหัวถึงแม้ว่ามันจะปรากฎตัวในโลกแห่งความเป็นจริงก็ตาม ในโอกาสแบบนี้ ผมไม่สนใจหรอก!ผมกลายเป็นยอดมนุษย์ในโลกใบนี้ไปแล้ว

“ได้ยินไหม?!”

ขณะที่ผมวิ่ง ผมก็สังเกตุว่าฝ่ายที่อยากให้ช่วยก็คือหมู หรือหมูตัวนี้ก็คือเผ่าพันธุ์ออร์ค?ส่วนตัวที่กำลังโจมตีอยู่ ก็คือสุนัขสองหัว การต่อสู้กันระหว่างมาโมโนะ(มอนสเตอร์)?

ผมควรจะอยู่ข้างไหนนั้นมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว ฝ่ายที่ส่งเสียงร้องให้ช่วยยังไงหล่ะ!ต้องขอบคุณเสียงนั้น ที่ทำให้ผมได้เจอกับสิ่งที่มีชีวิต!!!

ดูเหมือนว่าทางด้านนั้น จะรู้สึกถึงตัวตนของผมแล้ว พวกเขาทั้งคู่ต่างก็กำลังเฝ้าระวังมือที่สาม ที่เพิ่งจะเตะฝุ่นที่พื้นดินจนฟุ้ง (ผมเอง)ผมรู้สึกขอบคุณมาก

ถ้าเป็นแบบนี้ละก็ ออร์คคุง(มั้งนะ) ก็คงจะปลอดภัย ในกรณีที่ผมสามารถล้มเจ้าสุนัขตัวนี้ได้ละก็นะ

” แกเป็นใครกัน!! แกจะเข้ามาขว้างอย่างงั้นเหรอ?! ” (สุนัขสองหัว)

สุนัขสองหัวหอนออกมา ด้วยเหตุผลบางประการ ผมกลับเข้าใจในสิ่งที่สุนัขตัวนี้หอนผมก็ตกใจอีกเช่นกัน ที่ผมเข้าใจในภาษาของเผ่าพันธุ์ออร์ค แต่ว่านั่นไม่ใช่ปัญหาเลย! ผมไม่ใส่ใจหรอก!แต่ว่ามันแปลกยังไงอยู่นะ ที่ได้ยินเสียงหอน ไปพร้อมๆกับคำพูด แต่ว่า

” สวัสดีครับ! ผมเป็นมนุษย์ ชื่อว่า มาโกโตะ!!! ยินดีที่ได้รู้จักครับ! “

ผมเข้ามาถึงในระยะที่ผมสามารถโจมตีได้พอมั่นใจแล้ว ผมก็ใช้โมเมนตัมขณะที่วิ่งอยู่แล้วก็กระโดด พุ่งเข้าใส่สุนัขตัวนั้นผมใช้ลูกเตะกลางอากาศ เล็งไปที่ตัวของสุนัข

* ย้ากกกกกก!!! * (มาโกโตะ)

มันเป็นการโจมตีที่ใช้โมเมนตัมของผม เพื่อเปิดฉากโจมตีก่อน และเพื่อสร้างระยะห่าง

” หวา มันเร็วเกินไปแล้ว!! ” (สุนัข)

นั่นกลายเป็นคำพูดสุดท้ายของสุนัขตัวนี้ตรงกลางระหว่างหัวทั้งสองหัว ก็โดนลูกเตะของผมเข้าอย่างจังถึงตรงนี้มันก็ยังโอเคอยู่หรอก

แต่ว่า…ตัวของผมกลับทะลุผ่านร่างสุนัขตัวนี้ไปซะอย่างนั้นหา? ศัตรูของผมคือมาโมโนะใช่ไหม? ไม่ ถึงจะเป็นมาโมโนะก็ไม่เกี่ยวกันหรอกถึงแม้ว่าผมจะวิ่งอย่างสุดกำลัง แล้วโจมตีด้วยโมเมนตัมขณะที่วิ่งอยู่ก็เถอะ…ไม่ว่าพละกำลังผมจะมากแค่ไหน แต่นี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ?!

” อะ..เอ่อออออ ” (มาโกโตะ)

ผมเสียขวัญเป็นอย่างมาก แต่ว่าผมก็ยังตั้งหลักได้ผมค่อยๆ หันหลังกลับไป

” อ่า อืม ผมทำไปจริงๆสินะ ” (มาโกโตะ)

มันเป็นปรากฎการณ์สุดสยองจริงๆสุนัขสองหัวตัวนั้น ร่างท่อนบนกระจัดกระจายไปทั่ว

ในขณะที่ร่างท่อนล่างก็นอนอยู่กับพื้นมันอยู่ในระดับที่ว่า คุณไม่สามารถรู้ได้เลยว่า เกิดอะไรขึ้นกับสุนัขตัวนี้กันแน่ผมขอโทษ ผมขอโทษ ผมขอโทษผมไม่อยากจะคิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

แค่จะให้จินตนาการถึงยังเป็นไปไม่ได้เลยแต่มันก็เป็นจริงไปซะอย่างนั้นมันเหมือนกับว่ารถบรรทุก พึ่งจะขับชนมันอย่างงั้นแหละผมเบี่ยงสายตาของผมออกไปผมคือคนที่ทำให้สุนัขตัวนี้เป็นแบบนี้

แต่ผมไม่สามารถยอมรับมันได้แล้วตาของผมก็มาหยุดอยู่ที่ออร์คคุงเทียบกับตอนที่ผมกระโดดเตะใส่สุนัขตัวนั้นแล้ว ผมสังเกตุได้เลยว่าตอนนี้

‘ออร์คคุง’มีดวงตาที่แสดงให้เห็นถึงความกลัวยิ่งกว่าสุนัขตัวนั้นก่อนโดนเตะผ่าครึ่งสะอีกน่าแปลกอยู่อย่างหนึ่ง รูปร่างที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้า

ปกติแล้วจะต้องเป็นรูปร่างที่อัปลักษณ์ในสายตาผม แต่ผมกลับไม่รู้สึกขยะแขยงมันเลยสักนิด มันจะต้องเป็นเพราะเจ้าแมลงนั่นแน่ๆ ผมหมายถึง เทพธิดาหน่ะคงจะไม่มีประสบการณ์อื่นที่จะทำให้ผมตัดสินคนอื่นจากรูปร่างภายนอกได้อีกแล้วบอกผมว่า ผมนั้นไม่สง่างาม ผมนั้นไร้ค่า

อย่าพูดให้ขำหน่อยเลยในหลายๆความหมาย ผมกลายเป็นบ้าไปแล้วรึเปล่านะ?แต่ยังไงก็เถอะ การที่ผมสามารถพูดคุยกับสิ่งนี้ได้ ผมก็ควรจะคุยต่อไป

*อ่าห์~ *

บทสนทนา ช่างเป็นการกระทำที่งดงามจริงๆผมดูเหมือนว่าผมจะทำในสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้กับสุนัขตัวนั้นไปแล้ว

โปรดหลับให้สงบเถอะผมประสานมือเข้าด้วยกัน แล้วภาวนาให้สุนัขตัวนั้นมีความสุขในโลกหน้าถ้าหากพวกเราเจอกันอีกครั้ง พวกเราอาจจะได้พูดคุยด้วยกันเอาหล่ะ

ถ้าอย่างงั้นบนสนทนา อย่างงั้นสินะ? ในที่สุด ผมก็จะได้พูดคุยอะไรบางอย่างกับใครสักคนซักทีรู้สึกถึงความคาดหมายอันน่าประหลาด หัวใจของผมเต้นเร็วขึ้นผมยืนอยู่ตรงหน้าออร์ค แล้วจ้องมองอย่างเงียบๆ

” อ่าห์~ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” (มาโกโตะ)

” เหวออออ!!! มันพูด! ” (ออร์ค)

เอ๋????????

อะไรเนี่ย? อย่าบอกนะว่าผมพลาดตั้งแต่เริ่มเลยไม่ไม่ นี่เป็นสิ่งที่ผมเจอเป็นอย่างแรกหลังจากผ่านมาสามวัน รู้ไหม? ใครมันจะไปยอมแพ้กัน ไม่ยอมหรอก

” ผมไม่ใช่คนที่แปลกประหลาดอะไรครับ ผมทั้งอ่อนโยน แล้วก็นิสัยดี  เข้าใจในสิ่งที่ผมพูดไหมครับ? ” (มาโกโตะ)

‘ออร์คคุง'(น่าจะนะ) ขยับหัวขึ้นลง แต่หลังจากนั้นไม่นาน ก็ส่ายหัวจากซ้ายไปขวาผมไม่เข้าใจว่าเขาพยายามที่จะสื่อถึงอะไร นั่นเป็นท่าทางที่มีอยู่เฉพาะในโลกนี้งั้นเหรอ?

แต่มันก็เดินด้วยขาสองข้างแหละน่ะ ก็ยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีลักษณะใกล้เคียงมนุษย์อยู่ดีไม่สิ เด๋วก่อนนะ ผมมองไปยังคุณหมูที่ยังคงยืนอยู่ หรือว่าบางที มันอาจจะใกล้เคียงกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์แบบผมก็ได้ ถ้าอย่างนั้นผมอาจจะกำลังต้อนเขาด้วยคำพูดแบบไม่รู้ตัวอยู่ก็ได้

” คนที่ฆ่า ‘ลิซึ’ ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวนะ ไม่มีทางที่จะเป็นคนที่อ่อนโยนแล้วก็จิตใจดีได้หรอกนะ! ” (ออร์ค)

โอ้ อย่างงั้นเองรึ ผมเองก็เห็นด้วย สิ่งที่เกิดขึ้นกับสุนัขตัวนั้นมันเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อจริงๆนั้นแหละ ผมเองก็คิดเช่นด้วยกันเหมือนว่าเขาจะบ่นพึมพำอยู่หลายอย่างเลยหล่ะ

แต่กลับเป็นบุคคลที่ดูค่อนข้างมีสติแฮะเป็นพวกประเภทที่ชอบพูดว่า ‘การ… การกระทำแบบนั้นหน่ะมัน..’ หรืออะไรทำนองนี้แหละ

” โอเคๆ เข้าใจแล้ว ผมหน่ะแข็งแกร่ง แข่งแกร่งกว่าคุณ! ” (มาโกโตะ)

” เหวออออ!!! ” (มาโกโตะ)

คุณหมูกลับกลัวยิ่งขึ้นไปอีก แล้วก็ขดตัวลงนี่มันอะไรกันเนี่ย?

เมื่อกี้ก็พูดว่า ‘มันพูด?!’ แล้วตอนนี้กลับกลัวซะอย่างงั้นเพื่อที่จะทำให้คุณหมูใจเย็นลง ผมลองใช้ภาษากายอยู่หลายท่าทางเลยหล่ะ

“โอ้”

นี่มันจะสมจริงเกินไปหน่อยแฮะแต่ว่านะ ในสถานการณ์แบบนี้ ตอนแรกผมคิดว่าคุณหมูจะพูดอะไรทำนอง ‘ฉันรู้สึกสนใจในตัวคุณ’ หรืออะไรแนวๆนี้แหละ

แต่ดูเหมือนว่าผมจะเล่นเกมส์มากเกินไปสินะ (กล่าวถึงการที่เผ่าพันธุ์สัตว์ในนิยายหรือในเกมส์ มักจะสนใจในตัวบุคคัลที่แข็งแกร่งกว่า)เข้าใจหล่ะ

นั้นคือสิ่งที่ผมจำเป็นต้องจดจำไว้ เวลาที่เจอกับเผ่าพันธุ์สัตว์จะได้ปฏิบัติตัวได้อย่างถูกต้อง แต่ถ้าพูดแบบนั้นหล่ะก็ สุนัขตัวนั้นดูเหมาะที่จะเป็นเผ่าพันธุ์สัตว์มากกว่าแฮะหรือว่าหมูตัวนี้จะไม่ได้จัดอยู่ในเผ่าพันธุ์สัตว์กันนะ?

ถ้าอย่างนั้น สิ่งที่คล้ายๆกัน ก็คงจะเป็นพวกก็อปลินละมั้ง หรือว่าหมูตัวนี้จะเป็นผู้หญิง? แต่ว่าภาพลักษณ์ของโอนิก็เหมาะกับหมูตัวนี้เช่นกันดูเหมือนว่าผมจะคิดถึงเรื่องเกมส์ มากเกินไปสินะ

แต่ผมก็ยังหาข้อมูลในหัวของผมต่อไป เพราะว่าตัวตนที่ควรจะปรากฎขึ้นแต่ในเกมส์ มาโมโนะ กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของผม

” ยังไงก็ใจเย็นลงก่อนเถอะ มันเป็นเรื่องจริงที่ผมหน่ะแข็งแกร่ง แต่มันก็จริงอีกนั้นแหละ ที่ผมมาที่นี่ก็เพื่อช่วยเหลือคุณ เข้าใจใช่ไหมครับ? ” (มาโกโตะ)

ผมยกแขนของผมทั้งสองข้างขึ้น เพื่อบ่งบอกว่าตัวผมนั้นไม่มีอันตรายอะไรนั้นสินะ แทนที่จะพูดว่า ผมแข็งแกร่งกว่าคุณ ผมควรจะทำตัวให้เหมือนกับว่า ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อทำร้ายเธอมากกว่ายังไงก็ตาม การข่มขู่หน่ะ ไม่เหมาะกับลักษณะนิสัยของผมจริงๆนั้นแหละนะ

” เธอคือคนที่ร้องออกมาว่า ‘ช่วยฉันด้วย~!’ ผมก็เลยมาที่นี่ เพื่อช่วยเหลือคุณ แสดงว่าผมเป็นฝ่ายเดียวกับคุณ ใช่ไหมครับ? ” (มาโกโตะ)

‘ออร์คคุง'(มั้งนะ) ยกหัวขึ้นแล้วก็มองมาที่ผม ดูเหมือนว่าเธอจะใจเย็นลงแล้วดี ดีมาก ดูเหมือนว่าผมจะทำสำเร็จสินะ ดูจากทิศทางของสถานการณ์แล้วหน่ะนะ…

” จะ..จริงเหรอ? ” (ออร์ค)

เหมือนจะยังกลัวอยู่ เธอหันมาเห็นผม แล้วจ้องไปที่ดวงตาของผม  ผมก็พยักหน้ากลับไปความรู้สึกระมัดระวังตัวของเธอลดลง แล้วอยู่ดีๆก็กลัวขึ้นมาอีกครั้ง

” นั้นมันหมายความว่ายังไงหน่ะ?! “

ในสถานการณ์แบบนี้ ผมคงไม่จำเป็นต้องตบหน้าเธอเพื่อเรียกให้สติกลับมาหรอก ใช่ไหม?ไม่ดีแน่ ดูเหมือนว่าการสื่อสารนั้นจะยากกว่าที่คิดผมไม่มีเงิน หรือสิ่งของอะไรในตัวเลย ฉะนั้นผมจึงไม่มีอะไรเพื่อใช้ต่อรองมะ..หมายความว่า มันจะล้มเหลวหรือเนี่ย? ไม่มีทาง ผมไม่ยอมแพ้หรอก!

” ทะ..ทำไม มหนุษย์ถึงสามารถพูดคุยกับฉันได้?! หรือว่านายจะเป็นมหนุษย์ที่มีทักษะเทมเมอร์?! ” (ออร์ค)

เทมเมอร์?มันคืออะไรหน่ะ?ถ้าหากถามผมว่า ทำไมผมถึงพูดกับเธอได้ นั่นก็คงจะเป็นเพราะเจ้าแมลงเทพนั้นน่ะแหละอย่างงั้นเองรึ มนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่สิ ถึงแม้ว่าจะเป็นมนุษย์ธรรมดา

ยังไงมนุษย์ก็ไม่น่าจะสามารถพูดคุยกับเหล่า มาโมโนะได้อยู่แล้ว~เจ้าแมลงนั่นให้พลังอะไรผมมาเนี่ย!ผู้คนจะเข้าใจผมผิดได้เลยนะแบบนี้!

” อ่า ไม่สนแล้วโว้ย!! ผมนี่นะ เทมเมอร์? ผิด! ผมหลงทาง! ผมช่วยเหลือคุณ! จบนะ! ” (มาโกโตะ)

ตอนนี้ยังไงก็พูดตรงๆไว้ก่อนละกันผมจะเล่าแค่สิ่งที่ผมมั่นใจให้เธอฟัง

” ?? “

หืม!!!

เธอกำลังใช้ความคิด เธอยังคงตัวสั่นอยู่ แต่ถ้าเทียบกับก่อนหน้านี้ละก็ มันดีกว่ากันเยอะเลยหล่ะตอนนี้พวกเราทิ้งระยะห่างออกจากกันได้พอสมควรแล้ว ฉะนั้นผมก็อยากจะให้เธอเลิกตัวสั่นสักทีได้ไหมยิ่งไปกว่านั้น

ผมเองก็กลัวเหมือนกัน รู้ไหม?ในสถานการณ์ที่ผมเจอกับหมู ที่สามารถยืนด้วยสองขาได้ แล้วยังฟังสิ่งที่ผมพูดรู้เรื่องอีก จะไม่ให้ผมหวั่นไหวได้ยังไงกันหล่ะยังไงก็ตาม การเดินทางในสถานที่แห่งนี้ สามวันสามคืน ดูเหมือนจะไม่ศูนย์เปล่าสินะ

” ?? “

ตัวผมนั้น รออย่างเงียบๆ  แล้วปฏิกิริยาของทางนั้นหล่ะ? ดูเหมือนว่าบทสนทนาจะกลายเป็นศูนย์สะแล้ว แค่ตอนนี้หน่ะนะ

” ขะ..เข้าใจแล้ว ” (ออร์ค)

เยี่ยม! ผมทำสำเร็จ! ขอบคุณมาก! แต๊งยูวว! อริกาโตะ!

” ขอบคุณที่ช่วยเหลือฉัน ” (ออร์ค)

และแล้ว นี่คือบทสนาทที่เหมือนกับบนสทนาทั่วไป และยิ่งไปกว่านั้น พูดคุยกันด้วยความปราถนาดีอีกด้วยนี่ทำให้ผมมีความสุขมากเลยหล่ะ

” ไม่ไม่ ผมเพียงแค่โล่งอก ที่รู้ว่าคุณปลอดภัย  ว่าแต่ว่า หมู่บ้านของเธออยู่ใกล้ๆที่นี่เหรอ? ” (มาโกโตะ)

ผมจะเปลี่ยนวิธีการเรียกคนอื่นด้วยละกัน จากประมาณว่า

*เฮ้*

ซึ่งดูไม่ค่อยสุภาพมากนัก นั่นคือสิ่งที่ผมคิดไม่ว่าจะเป็น หมู่บ้าน เมือง หรือแม้กระทั่งบ้านหลังเดียวอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ ผมแค่อยากนอนหลับในที่ๆมีหลังคาก็เท่านั้นเองแต่ช่างน่าเศร้า ดูเหมือนว่าเธอจะส่ายหัวไปมา

” ระ..หรือว่าเธอเองก็หลงทาง? ” (มาโกโตะ)

แต่เธอก็ส่ายหัวไปมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ดูจะอ่อนแรงกว่าครั้งแรกมาก

” ผม… จริงๆแล้วผมหลงทางมาได้สามวันแล้ว  คุณรู้จักสถานที่ที่มีผู้คนอาศัยอยู่ในระแวกนี้บ้างไหม? ” (มาโกโตะ)

แต่เธอก็ส่ายหัวอีกครั้งโอ้พระเจ้า นี่สถานการณ์ของผมมันจะไม่เปลี่ยนไปเลยหรือยังไงนะ? นี่คือ ‘อีเวนท์’ ใช่ไหม? หรือไม่ใช่?

” แถวๆนี้ไม่มีหมู่บ้านของพวกมหนุษย์อยู่หรอก สถานที่นี้ถูกเรียกว่า ‘จุดปลายของโลก’ หรือก็คือ พื้นที่รกแล้ง “(ออร์ค)

จุดปลายของโลก?นั้นมัน.. ผมว่าผมเคยได้ยินคำๆนี้

เมื่อไม่นานมานี้นะ…. เฮ้ย!เจ้าแมลงนั้น หรือว่าจะโยนผมมายังจุดปลายของโลกจริงๆ?!นั่นไม่ใช่แค่วิธีการพูดของหล่อนหรอกเหรอ?!

ปกติจะทำถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?!ผมรู้สึกได้ถึงความประสงค์ร้าย ความประสงค์ร้ายที่จงใจแบบถึงที่สุดพูดจากใจจริง คำพูดของหล่อนที่ก่อกวนจิตใจผมถึงขนาดนี้ ผมไม่คิดด้วยซ้ำว่าทั้งหมดคือสิ่งที่หล่อนจะทำจริงๆ

เอ๋?หรือบางที สถานที่ที่เรียกว่าจุดปลายของโลก อาจจะมีเมืองหลวงที่ใหญ่โตตั้งอยู่บริเวณใกล้เคียงก็ได้นะ?นั้นมันก็มากเกินไปปป!!!

มากเกินกว่าความดีงามของท่านสึคุซะอีก!ไม่มีทาง มันต้องไม่เป็นแบบนี้ผมเข้าใจดีถึงลักษณะนิสัยของแมลงตัวนั้น หล่อนไม่สนใจสิ่งที่ไม่สวยงาม สิ่งทำสำคัญที่สุดสำหรับหล่อนก็คือรูปร่างหน้าตาจะต้องดูดีก็หมายความว่าอีกสองคนที่เหลือก็คงจะสง่างามมากสินะ

สำหรับคนที่ถูกแมลงตัวนั้นหมายตาเอาไว้ การมอบพลังแล้วก็การคุ้มครอง รวมไปถึงพลังศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาจะต้องสะ..สง่างามมากเลยใช่ไหม?!

” ฉันกำลังจะไปที่หุบเขาของท่านเทพ เช็น เพื่อสังเวยตัวของฉันเอง ” (ออร์ค)

ขณะที่ผมกำลังแล่นความคิดถึงความเกลียดชังต่อเทพแมลงตนนั้นในหัวของผม ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามีแก่นสารมาจากอะไรเธอก็ยังคงเล่าต่อไปเย้ นี่มันอีเวนท์แฟล็กนี่นา~ผมยังไปไม่ถึงแม้แต่หมู่บ้านหรือเมืองไหนๆเลย แต่ผมกลับเจออีเว้นท์บอสระดับกลางแล้วหรือเนี่ย~เลือดกำเดาผมต้องไหลแน่ๆเลย~

ขณะที่น้ำตาของเธอยังไหลไม่หยุด เธอก็เล่าถึงเรื่องน่าตกใจในชีวิตของเธอหลังจากที่ฟังเธอพูด ดูเหมือนว่าเธอจะเป็น’ออร์ค’ภูเขาที่อาศัยอยู่บริเวณที่ราบสูง และเหมือนจะเป็นเผ่าพันธุ์ออร์คระดับสูงซะด้วยแต่ว่า

จากรูปร่างแล้วดูไม่เหมือนจะเป็นแบบนั้นเลยในทุกๆครึ่งปี เทพผู้ปกครองภูเขา จะขอตัวเด็กผู้หญิงไปเป็นเครื่องสังเวยหนึ่งคนถ้าหากพวกเขาไม่ทำตามแล้วละก็ หมอกหนาทึบจะเข้าปกคลุมทั้งหมู่บ้าน แล้วพืชพันธุ์ก็จะไม่เจริญเติบโตนี่มันออร์คภูเขาที่เยี่ยมยอดไปเลย ไม่สนใจการปล้น แต่มีการล่าสัตว์ แล้วก็ทำการเกษตร

เหมือนจะมีความเป็นอยู่ที่ต้องคอยทำมาหากินน่าดูพวกเขาก็คือมนุษย์ ถ้าไม่นับที่รูปร่างละก็นะแต่ว่านะด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมรู้สึกเหมือนกับว่า แฟล็ก นั่นผุดขึ้นมาเรื่อยๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า [แฟล็ก ก็คืออีเวนท์ในเกมส์ที่มักจะปรากฎขึ้น เมื่อดำเนินเกมส์ไปได้ถึงระยะหนึ่งๆแล้ว]

หลังจากที่ฟังคำอธิบายกับสถานการณ์แล้ว ก็คงจะรู้แล้วหล่ะ ว่ามันจะออกมาเป็นแฟล็กแบบไหน ใช่ไหมครับทุกคน?แฟล็กต่อสู้? ไม่สิ มันต่างจากนั้นนิดหน่อยความคิดในแง่ดี? หรือว่าพิษร้ายที่เรียกว่าความหวัง?เอาหล่ะ มาเรียบเรียงความจริงกันก่อนดีกว่า ผมถูกโยนมายังอีกโลกหนึ่ง

ผมตามเสียงกรีดร้องไป แล้วก็ช่วยเหลือหญิงสาว(ออร์ค) จาก ‘มาโมโนะ’

จากนั้น ผู้หญิงคนแรกที่ผมเจอในโลกใบนี้ บอกกับผมว่า อีกไม่นานเธอจะต้องถูกสังเวย

แล้วจากนั้น ผมก็ไปและทำลายพิธีสังเวยนี่ซะ (ยังไม่เกิดขึ้น)เข้าใจผมแล้วสินะ?นี่คือแฟล็ก

น.า.ง.เ.อ.กกกกกกกกกกกกกกกกก?!??!?!?!?!?!?!!!? (เนื่องจากว่ามันเลวร้ายเกินไป พวกเราเลยตัดสินใจที่จะไม่เขียนพรรณาปฏิกิรยาต่างๆนาๆของตัวเอกของเรา)

แล้วจากนั้นก็จะได้ จ…(หยุดดด)มันจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน!ไม่สิ ไม่มีทาง มันเป็นไปไม่ได้หรอกแน่นอนว่าผมไม่ใช่พวกประเภทที่ตัดสินผู้หญิงจากรูปร่างหน้าตาของเธอเธอคนนี้เป็นคนที่ปกติมาก

แล้วก็ความประทับใจแรกเจอนั้นค่อนข้างจะมีประกายแต่ แต่ว่าอย่างน้อย ถ้าผมจะออกเดทกับใครสักคน อย่างน้อยขอคนที่(มีรูปร่าง)เป็นมนุษย์ ได้ไหม?นี่คือความหรูหรางั้นเหรอ?!

ถ้าหาก (รูปร่างหน้าตา) เป็น’ออร์ค’ก็ยังนับด้วยหล่ะ?ไม่ไม่ม่ายยม๊ายยยย นั้นมันการหลอกลวงชัดๆแม้แต่ผมเองก็มีประสบการณ์เหมือนกับมนุษย์ธรรมดาทั่วไป

ผมจะไม่มีวันเอาความคิดเกี่ยวกับอคติ หรือ ความคิดด้านลบ เข้ามาในหัวของผมแน่ๆผมมั่นใจว่าผมไม่ได้กลิ่นอายของจิตใจที่ชั่วร้ายจากออร์คหญิงคนนี้

ในทางกลับกันผมได้กลิ่นที่หอมหวานราวกับดอกไม้จากตัวเธอคล้ายๆกับ เวลาที่เราหลงใหลในตัวรุ่นพี่หล่ะมั้ง?

เดี๋ยวสิ!!มะ..ไม่ใช่! มันไม่ใช่แบบนั้น!ฟังให้ดี ใน ‘ประสบการณ์’ ของผมหน่ะ มันมียังมีเศษเสี้ยวของความเป็นธรรมอยู่อย่าง ‘ชัดเจน’เสน่ห์ของสิ่งที่ผิดธรรมชาติ

ผู้คนที่ร่างกายหยุดเจริญเติบโตตั้งแต่ขั้นต้น ผู้หญิงที่มีรูปร่างเหมือนกับเผ่าเอลฟ์ หรือเผ่าสัตว์ ที่มีหูของสัตว์ แต่มีร่างกายเป็นของมนุษย์เผ่าสปิริต(วิญญาณ) ที่มีร่างกายในรูปแบบมนุษย์

เผ่าปีศาจที่มีผิวสีน้ำเงินหรือสีดำ หรือไม่ก็สีเขียว ขึ้นอยู่กับรูปร่างของพวกเขา เผ่าหุ่นยนต์ก็ยังโอเค!แต่ว่าออร์ค..ออรค์มันเป็นไปไม่ได้นั้นคือความแตกต่างงั้นเหรอ?!หยุดพูดเลย!!

ถ้าหากรูปร่างพื้นฐานไม่ใช่รูปร่างของมนุษย์ละก็ ผมก็ไม่สนใจหรอก! ยังไงผมก็รับไม่ได้! รับไม่ได้เด็ดขาด!มาเล่นกับจิตใจของผม ซึ่งผ่านประสบการณ์มามากมายในความฝันของลูกผู้ชาย

มันน่าเศร้ามากมันน่าเศร้ามากจริงๆ ที่ผมกลับมาเจอกับเป้าหมายที่เป็น’ออร์ค’สาวอะไรนะ ประสบการณ์? ใช่แล้ว มันก็แค่เกมส์! มันแย่มากนักเหรอ?!ยังไงก็เถอะ

คุณน่าจะเข้าใจแล้ว สำหรับ’ออร์ค’สาวคนนี้ที่จะมีบทบาทเป็นนางเอก มันจะไม่มีทางเกิดขึ้น!

” นั้นแหละคือเหตุผล ผมขอโทษ ” (มาโกโตะ)

ผมขอโทษให้กับหญิงสาวตรงหน้าล่วงเวลา สิ่งเหล่านั้นนะมันควรจะทำให้จบตั้งแต่ตอนที่สามารถทำได้

” เอ๋ คุณพูดถึงเรื่องอะไรหน่ะ? ” (ออร์ค)

บ้าจริง ผมเอาความคิดในหัว เปลี่ยนมาเป็นบทสนทนาในโลกความจริงซะได้ นี่มันคือความผิดพลาด

” อะ..เอ่อ~ เปล่าครับ ไม่มีอะไร~ ” (มาโกโตะ)

หญิงสาวแสดงท่าทางถึงความงุนงง แต่นั้นมันก็แค่ในระยะสั้นๆเท่านั้นแหละ อีกสักพักเธอก็จะยิ้ม(มั้งนะ?)ให้ผมอีกครั้งแล้ว

” ยังไงก็เถอะ ถ้าหากว่าคุณจะไม่ว่าอะไร ได้โปรดให้ฉันได้ทดแทนบุญคุณด้วยเถอะค่ะ ท่านมาโกโตะ ” (ออร์ค)

ว้าว!!!

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะจำชื่อของผมได้ หลังจากผมเปิดตัวไปซะขนาดนั้น เอาเถอะ ผมจะลืมมันไปละกัน เพราะหลังจากนั้นเธอก็พูดว่า

“มันพูด?”

เป็นผู้หญิงที่มีมารยาทที่ดีงามจริงๆ ช่างน่าเศร้าจริงๆ ถ้าหากเธอไม่ได้เป็นมนุษย์ผู้หญิงละก็ ผมอาจจะชอบเธอเข้าก็ได้ ถ้าเธอเป็น สุนัขสาว ไม่ก็ แมวสาว หน่ะนะ~

” เอ่อ ผมชื่อว่ามาโกโตะ อายุ 17 ปี ยินดีที่ได้รู้จักครับ ” (มาโกโตะ)

” ฉันชื่อว่า เอม่า อายุ 17 ปีเหมือนกันค่ะ ” (เอม่า)

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอายุของเธอก็เหมาะขนาดนี้! แต่ก็เพราะเธอเป็นออร์คนั่นแหละ แฟล็กของเธอ เลยเป็นได้แค่แฟล็กต่อสู้ยังก็เถอะ ที่เจ้าแมลงนั่นบอกผมว่า ห้ามแต่งงาน

ไม่หลงเหลืออยู่ในหัวผมแล้วหล่ะเพราะท่านสึคุบอกผมว่า ผมสามารถทำอะไรก็ได้ที่ผมต้องการนี่นา

” ไม่ไกลจากที่นี้ จะมีจุดสุดท้ายของ ‘พื้นที่ชำระล้างร่างกาย’ ก่อนจะไปถึงภูเขาของท่านเทพ ได้โปรดพักผ่อนร่างกายที่เหนื่อยจากการเดินทางของคุณที่นั่นเถอะ ” (เอม่า)

สถานที่นั้นคล้ายๆกับจุดพักเบรครึเปล่านะ? เธอช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่นิสัยดีจริงๆมันดูง่ายแปลกๆ แต่เหมือนกับว่าเธอพยายามจะให้ผมเป็นบอร์ดี้การ์ดของเธอ ก่อนที่จะไปถึง ‘พื้นที่ชำระล้างร่างกาย’ นั่นเลยแฮะ แต่ก็ช่างมันเถอะ ถ้าแค่นั้นละก็ไม่มีปัญหา เพราะผมรู้สึกได้ว่า ถ้าหากมีหินถล่มผมก็สามารถหยุดมันได้

” ขะ..ขอบคุณนะ เอม่า ” (มาโกโตะ)

ผมตอบรับข้อเสนอของเธอ แล้วพวกเราก็เริ่มไปยังทิศทางที่ถูกเรียกว่า ภูเขาของเทพน่าแปลกตรงที่ ยิ่งผมได้พูดคุยกับเธอมากเท่าไหร่

ผมยิ่งเข้าใจวิธีการพูดของเธอมากยิ่งขึ้นเจ้าแมลงนั่น คงจะมอบพลังที่ทำให้ผมสามารถเข้าใจภาษาของเผ่าพันธุ์อื่นๆได้ดียิ่งขึ้น ถ้าหากผมพูดคุยกับพวกเขาบ่อยยิ่งขึ้น เหมือนกับปรับแต่งความคิดให้เข้ากับพวกเข้าได้มากขึ้นเอาเถอะ มันไม่ใช่ปัญหาอะไรสำหรับผมหรอกขณะที่พวกเราพูดคุยกัน

พวกเราก็เดินทางกันต่อไปเธอเล่าให้ผมฟังว่า

“ตอนนี้หมู่บ้านของเธอมีประชากรเด็กผู้หญิงลดลงอย่างช้าๆ แล้วเธอก็เล่าถึงงานเทศกาล ที่หมู่บ้านของเธอจัดขึ้นในช่วงเวลาที่สงบสุขถ้าหากเด็กผู้หญิงสองคน ถูกใช้เป็นเครื่องสังเวยทุกๆปีแล้วหล่ะก็ อีกไม่นานก็จะไม่เหลือใครในหมู่บ้านของเธออีกต่อไป  มันเป็นการคำนวณที่ง่ายมาก แม้แต่เด็กก็เข้าใจจากจุดนั้น”

ก็หมายความว่า ‘เอม่า’กำลังจะกลายเป็นเครื่องสังเวย แล้วก็กำลังเดินทางไปถึงจุดสุดท้ายของชีวิตเธอด้วยวิธีการพูดของเธอ ที่ดูมืดมัวขึ้นเรื่อยๆ ก็คงจะไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรผมก็แค่ตอบเธอกลับแบบง่ายๆ แล้วก็ตามเธอต่อไป

แต่จริงๆแล้วผมมีคำถามอยู่เป็นกระบุงโกยเลยหล่ะแต่ผมคงต้องคิดดูดีๆอีกสักพักเมื่อผมไปถึงจุดพักสุดท้าย ผมจะทำอะไรต่อหล่ะถ้าหากผมไปโค่นบอสระดับกลางนั่นได้

แสดงว่า แฟล็ก จะดำเนินต่อไปใช่ไหม?เธอเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยดี แต่ว่า… เธอเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยดีจริงๆ แต่ว่า!เธอมีลักษณะนิสัยที่ดีมาก อายุของเธอก็ใกล้เคียง

แล้วเธอก็ยังเป็นลูกสาวของหัวหน้าหมู่บ้านอีกด้วย มันอาจจะดูเหมือนผมรอชวยโอกาสอยู่หน่ะนะเฮ้อ~ จริงๆเลย ทำไมเธอถึงไม่เป็นมนุษย์นะ ‘เอม่า’?หรือบางทีเธออาจะเป็นเจ้าหญิงสุดสวย แต่ถูกคำสาบก็เป็นได้แต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก

เพราะอารยธรรมของมนุษย์หน่ะ อยู่ห่างจากที่นี่มากเกินไป

” อ่าห์ ถึงแล้วค่ะ ” (เอม่า)

คุณ’เอม่า’ชี้นิ้วของเธอไปยังถ้ำแห่งหนึ่ง ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่ถ้ำตามธรรมชาติจริงๆด้วยสภาพของทางเข้าถ้ำ กับพื้นที่เหมือนถนนหน้าทางเข้า ผมมั่นใจได้เลยว่ามันต้องเป็นสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นด้วยมือ

” อืม ท่านมาโกโตะ ขอโทษนะค่ะ แต่ช่วยรอตรงนี้ก่อนได้ไหมค่ะ? ฉันต้องเข้าไปอธิบายให้คนที่กำลังปงป้องสถานที่นี้ ให้ได้รู้เรื่องของท่านมาโกโตะซะก่อน ” (เอม่า)

” เข้าใจแล้ว ” (มาโกโตะ)

มันคือสิ่งที่เป็นไปได้ ถ้าเกิดอยู่ดีๆผมเดินเข้าไปพร้อมกับเธอหล่ะก็ ผมก็คงจะถูกโจมตีผมเข้าใจเล็กน้อย ถึงความคิดของคุณ’เอม่า’มันไม่มีทางหรอก ที่เธอจะกลับมาพร้อมกับกองกำลังเพื่อที่จะโจมตีใส่ผมแต่ถ้าหากมันเกิดขึ้นจริง

ตัวผมที่สามารถมองเห็นทางเข้าถ้ำได้จากระยะไกลขนาดนี้ ก็คงจะหนีได้อย่างสบายหลังจากมั่นใจว่า ร่างของ’เอม่า’ได้หายเข้าไปในถ้ำแล้ว

ผมก็เริ่มคิดถึงอนาคตข้างหน้าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คุณ’เอม่า’จะต้องตายแน่ๆ เพราะเธอเป็นเครื่องสังเวยเธอเป็นออร์คที่มีนิสัยดีมากๆ ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็คือคนคนแรกที่ผมได้พูดด้วยตั้งแต่ที่ผมมาที่นี่มันอาจจะดูแปลกๆ

แต่เธอก็เปรีบเสมือนสหายของผมไปแล้วถ้าหากเป็นไปได้ ผมเองก็อยากจะช่วยเหลือเธอ แต่ว่า แฟล็กนี่มันโหดร้าย แล้วก็ไม่ทราบถึงกำลังรบของฝ่ายตรงข้ามด้วยเช่นกันถ้าหากผมคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วหล่ะก็ มันจะไม่แปลกเลยถ้าอยู่ดีๆ จะกลายเป็นบอสระดับสูงแทนนี่มันเหมือนเกมส์ที่คอยทำโทษแต่ผู้เล่นจริงๆ

แต่ว่า นี่มันไม่ใช่เกมส์ แต่คือความเป็นจริง ซึ่งยืนยันได้ว่ามันจะต้องยากมากแน่ๆถ้าหากผมหาข้อมูลบางอย่างจากในถ้ำนั่นได้สำเร็จแล้วหล่ะก็พรุ่งนี้เช้าตรู่

ผมจะแอบออกมา แล้วก็ไปโค่น ‘เทพ’ ตนนั้น แล้วผลที่ได้คือ เธอก็จะปลอดภัยมันไม่เป็นปัญหาหรอก ถ้าอยู่ดีๆผมจะหายไปเลย หลังจากโค่นเทพเสร็จถ้าหากผมสาบานว่า

หมู่บ้านของเธอจะต้องปลอดภัย เธอจะต้องกลับไปยังหมู่บ้านของเธออย่างแน่นอนตัวตนระดับบอส ที่คุณเอม่าเรียกว่า ท่านเช็น  ถ้าหากว่าผมสามารถคุยกับเขาได้หล่ะก็บางที

อาจจะมีหนทางอื่นในการแก้ไขปัญหานี้ มากกว่าการที่จะต้องต่อสู้กันหลังจากเห็นรูปร่างหน้าตาของเธอผมคิดเล็กน้อย กับการเสแสร้งทำตัวเป็นวีรบุรุษ ที่ซึ่งเทพธิดาบอกกับผมว่า ไม่จำเป็นต้องทำ

 

 

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments