ตอนที่แล้วตอนต่อไป” เอ๋? อืม.. จะสมัครเหรอคะ? “
พวกคนที่อยู่รอบๆต่างพูดกันอย่างโจ่งแจ้งว่า ‘ไอ่เด็กคนนี้มันพูดอะไรของมัน?’อย่างที่คิดเลย.. ไม่มีทางที่จะมีมือใหม่คนไหนมาสมัครที่นี่สินะ? ผมเข้าใจดี แต่ว่า..
” เอ.. ถึงพวกเราจะพูดแบบนั้น แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนี้มาเพื่ออ้างอิงเท่านั้นค่ะ.. คนที่จะสมัครก็คือพวกเราทั้งสองคนค่ะ ” (มิโอะ)
มิโอะตอบกลับ โดยไม่มีท่าทางลังเลเลยแม้แต่น้อย
“เข้าใจแล้วค่ะ.. แต่ว่าพวกคุณแต่งตัวแปลก แล้วก็น่าสงสัยชอบกล.. โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น.. เขาคือใครเหรอค่ะ? “
หญิงสาวมองมาที่ผม เพื่อต้องการคำอธิบาย.. เธอพูดว่า ‘เอ๋?’ เสร็จแล้วก็มองมาหาผมด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย.. แถมยังพูดว่า น่าสงสัย ใส่หน้าผมตรงๆอีกต่างหากเธอเป็นหญิงสาวที่สวยมากๆ.. เธอสวยจนผมไม่แปลกใจเลย ถ้าหากภาพของเธอไปโผล่ในนิตยสารรายสัปดาห์..
แต่การที่เธอสวยมากๆแล้วพูดแบบนั้นใส่หน้าผม มันยิ่งทำให้ผมเจ็บปวดนะรู้ไหม!แต่ก็อย่างที่เห็น~ มือซ้ายของผม มีแหวนสีชมพูและสีขาวใส่อยู่
ที่นิ้วตัวของผมยังใส่เสื้อคลุมยาวสีเทาขนาดใหญ่ แถมบนหน้าของผมยังมีหน้ากากอีกด้วยไม่แปลกใจเลยที่มันน่าสงสัย ใช่ไหมหล่ะ? ยิ่งไปกว่านั้น คนที่น่าสงสัยแบบผมยังไม่ยอมพูดแม้แต่คำเดียวอีกต่างหาก
” คนคนนี้คือทายาทที่จะสืบทอดกิจการค่ะ.. แต่ว่าตอนที่เขายังเล็ก เขาได้ติดโรคร้ายแรงจนทำให้ไม่สามารถพูดได้มาจนถึงปัจจุบัน.. ยิ่งไปกว่านั้น ระหว่างที่เขาเดินทาง เขาได้ไปข้องเกี่ยวกับเหตุการณ์บางอย่าง จนถูกสาปอย่างรุนแรงอีกด้วยค่ะ ” (มิโอะ)
หลังจากที่มีคำว่าคำสาปหลุดออกมา หญิงสาวตรงหน้า ก็จ้องมองผมราวกับว่าผมเป็นแค่ขี้ดิน ..
สายตาที่เหมือนกับทิ้มแทง.. ผมยืนยันได้เลยว่า มันแทงเข้าไปลึก จนทะลุหัวใจของผมเลยหล่ะ…นี่มันบทบาทสมมุติที่โหดร้ายอะไรกัน? ชีวิตของผมมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?
ผมรู้สึกจิตตกไปครึ่งหนึ่งเลยทีเดียวมิโอะผู้ซึ่งกำลังอธิบายให้หญิงสาวฟัง ได้หันมามองผม แล้วทำสีหน้าบิดเบี้ยวซึ่งปิดกลั้นความอึดอัดไม่อยู่..
เธออึดอัดที่ต้องพูดอะไรแบบนั้น.. แต่เธอก็เป็นหนึ่งในคนที่ คิดบทบาทนี้ให้กับผมไม่ใช่รึ?ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากข้างๆ..
ตอนที่ผมหันไป ผมก็มองเห็น ‘โทโมเอะ’ กำลังสั่นไปทั้งตัว แถมยังจับคาตะนะ ซึ่งพร้อมที่จะดึงออกมาากฝักอีกด้วย! ใจเย็น! ผมรีบจับมือของ ‘โทโมเอะ ‘แล้วก็จ้องหน้าเธอ..
‘โทโมเอะ’ พยักหน้าแล้วก็ลดหัวลงด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ.. ดูไม่เต็มใจมากๆ~เลยด้วยแต่พวกเธอเป็นผู้ร่วมอดุมการณ์ก่อตั้งบทบาทสมมุตินี่ให้กับผมนะ!
” เพื่อที่จะควบคุมคำสาปเอาไว้ เขาก็เลยจำเป็นต้องใส่หน้ากากแล้วก็แหวนพวกนั้นค่ะ.. แต่ผู้ว่าจ้างของฉัน สามารถสื่อสารด้วยพลังเวทย์แทนการพูดได้ค่ะ ” (มิโอะ)
‘มิโอะ’ ส่งสัญญาณให้ผมด้วยสายตาในบริเวณที่ว่าง ข้างๆหน้าของผม ผมใช้พลังเวทย์เขียนภาษากลางขึ้นมาว่า [สวัสดีครับ]หญิงสาวดูจะตกใจเล็กน้อยต่อสถานการณ์ แต่สุดท้ายก็เหมือนจะเชื่อแล้ว..
ดูเหมือนว่าผมจะยังสามารถสื่อสารได้ด้วยการเขียนสินะ โล่งอกขึ้นเยอะเลย
” อย่างที่คุณเห็น ว่าไม่มีปัญหาอะไรค่ะ.. แล้วพวกเราก็มั่นใจในความสามารถของพวกเราพอตัวเลยด้วย แต่เดิมที พวกเราได้แต่คอยรับใช้เจ้านายของพวกเราอยู่ค่ะ พวกเราเลยไม่ได้มาสมัครเข้าร่วมกับกิลด์.. แต่พวกเราคิดว่าเพื่ออนาคตแล้ว พวกเราจำเป็นต้องสมัครไว้ค่ะ ” (มิโอะ)
‘โทโมเอะ’ พยักหน้าเล็กน้อยเพื่อยืนยันในสิ่งที่มิโอะพูด
” มีปัญหาอะไรไหมคะ? ” (มิโอะ)
ในคำพูดอันอ่อนโยนของ ‘มิโอะ’ ผมรู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่เธอจำเป็นต้องพูดสิ่งเหล่านั้น.. อย่างที่คิดเลย เธอกำลังโมโหอยู่จริงๆด้วย..
ครั้งล่าสุด ผมมอบหมายให้ ‘โทโมเอะ’ ถามเรื่องทิศทาง แต่ตอนนี้ผมปล่อยให้ ‘มิโอะ’ เป็นคนอธิบาย..
ตอนนี้ผมเริ่มลังเลแล้วว่า จะปล่อยให้ใครเป็นคนทำหน้าที่อธิบายดีนะ.. ตอนนี้ก็รอดูไปก่อนแล้วกัน
” อ่ะ ไม่มีค่ะ! ถ้าหากเป็นแบบนั้นก็ไม่มีปัญหาค่ะ.. แต่อย่างที่พวกคุณก็น่าจะรู้กันแล้ว ว่าสถานที่แห่งนี้ ล้วนแล้วแต่มีผู้ที่แข็งแกร่งมารวมกัน.. ดังนั้นก็เลยไม่เคยมีคนมาสมัครเข้าร่วมกิลด์ในเมืองแห่งนี้มาก่อนเลยค่ะ.. เอ่อ..ขอโทษที่ทำตัวไร้มารยาทเมื่อกี้นี้นะค่ะ.. “
ดูเหมือนว่าเราจะสมัครได้สำเร็จสินะ.. แต่คนที่ควรจะขอโทษ น่าจะต้องเป็นผมมากกว่านะพี่สาว เพราะเหมือน พวกเราทำให้เธอค่อนข้างตกใจกลัว
” โอเคค่ะ.. เพื่อการสมัครแล้ว เราจำเป็นต้องวัดค่าเลเวลของพวกคุณก่อนนะค่ะ.. แต่ด้วยความเคารพ เราจำเป็นต้องเตรียมของนิดหน่อย.. ระหว่างที่รอ ฉันก็ขออธิบายเกี่ยวกับกิลด์ให้ฟังก่อนดีไหมค่ะ? “
ด้วยความยินดีเลยครับ! ผมบอก ‘มิโอะ’ ว่าตกลง
” ตกลงค่ะ ” (มิโอะ)
” ค่ะ.. กิลด์คือสถานที่ที่นักผจญภัย จะได้รับมอบหมายภารกิจในรูปแบบต่างๆ.. โดยที่ภารกิจนั้นจะถูกจัดอันดับตั้งแต่ ระดับ E ไปจนถึงระดับ SSS และนักผจญภัยที่มีแรงค์(ระดับ)เทียบเท่ากับระดับของภารกิจ จะสามารถรับภารกิจนั้นไปได้ค่ะ “
แรงค์งั้นเหรอ? เข้าใจล่ะ.. จะได้จัดอันดับให้ตรงกับความสามารถของแต่ละบุคคลสินะ..
ถ้าหากพวกเขาแจกจ่ายภารกิจแบบมั่วๆแล้วหล่ะก็ คงจะมีปัญหาตามมาแน่ๆ
” แล้วก็ในเรื่องของแรงค์นั้น.. ทางกิลด์จะใช้อัตราสำเร็จในการทำภารกิจ แล้วก็เลเวลของสมาชิกตอนทำภารกิจนั้น เพื่อใช้เป็นตัวคำนวณ ในการเพิ่มแรงค์ของสมาชิกแต่ละคนขึ้นค่ะ “
” เอ๋? ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า ต่อให้พวกเรามีเลเวลสูง พวกเราก็จำเป็นจะต้องเริ่มจากภารกิจระดับต่ำสุดอย่างนั้นเหรอค่ะ? ” (มิโอะ)
‘มิโอะ’ ไปเอาความมั่นใจว่าตัวเองเลเวลสูงแบบนั้นมาจากไหนกัน? ใจเย็นๆแล้วรอฟังคำอธิบายให้จบก่อนก็ดีนะมันช่วยไม่ได้หรอก..
เพราะต่อให้ตัวเราจะมีพลังและความสามารถมากขนาดไหน ถ้าหากไม่มีการพิสูจน์หรือว่าความน่าเชื่อถือ พวกเขาก็ตัดสินเพิ่มแรงค์ให้เราง่ายๆไม่ได้หรอก ใช่ไหมหล่ะ?
” ชะ..ใช่ค่ะ.. ถึงแม้ว่าจะมีเลเวล 80 หรือสูงกว่านั้น ยังไงก็ต้องเริ่มทำภารกิจตั้งแต่ระดับ E ก่อนเสมอค่ะ.. แต่ถ้าหากคนคนนั้นทำภารกิจผ่านได้อย่างง่ายดาย ระดับของแรงค์ก็จะเพิ่มขึ้นเร็วกว่าของคนอื่นอย่างแน่นอนค่ะ “
” ยุ่งยากจังน้า ” (โทโมเอะ)
พูดอะไรออกมาอีกแล้วเนี่ยโทโมเอะ!ผมไม่ต้องการให้เกิดปัญหานะ! ตั้งใจฟังไปเฉยๆได้ไหม! พวกเธอเป็นเด็กกันเหรอไง?!ตอนที่ผมใช้สายตามองไปที่พวกเขา เหมือนกับผู้ใหญ่กำลังดุเด็ก..
พวกเขาต่างก้มหัวลงแล้วปรับเปลี่ยนสีหน้าสะใหม่.. จริงๆเลย!
” ระดับของภารกิจจะถูกแบ่งออกไปตามความยากอีกค่ะ เป็นแบบ ลบ ธรรมดา แล้วก็บวก.. ตัวอย่างเช่น ถ้าหากคุณสามารถทำภารกิจ 3 อย่างที่เป็นแบบบวกได้สำเร็จ ก็จะเพิ่มแรงค์ได้ 1 แรงค์ค่ะ แบบธรรมดาต้องทำ 5 ภารกิจ แล้วก็แบบลบต้องทำ 10 ภารกิจค่ะ “
โชคยังดีที่หญิงสาวยังคงอธิบายต่อไปโดยไม่ได้คิดอะไร.. ดูเหมือนเธอจะเคยชินกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว เพราะเธอจำเป็นจะต้องเจอกับนักผจญภัยอันธพาลอยู่บ่อยๆเหมือนกับสาวสวยและอันธพาลงั้นเหรอ?
ผมรู้สึกอยากจะเห็นเหตุการณ์แบบนั้นจัง แต่คิดอีกทีไม่เห็นจะดีกว่าเข้าใจหล่ะ..
ดูเหมือนว่าทางกิลด์จะจัดการให้สามารถยกระดับของแรงค์ได้ง่ายๆสินะถ้าอย่างนั้น..
ก็แค่ให้ทั้งสองคนทำภารกิจบวกซะก็สิ้นเรื่องผมตอบไปด้วยเสียง อือ~ ผมยังมีคำถามอะไรที่ใช้อ้างอิงได้อีกบ้างนะ?แค่คิดถึงตอนที่ผมสู้กับมิโอะแล้วก็ ‘โทโมเอะ’ ก็ทำให้ผมรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นต้องถามคำถามอะไรเลยเดี๋ยวก่อนนะ..
มีอยู่อย่างนึงแต่ไว้ค่อยถามทีหลังละกัน
” แล้วก็ยังมีภารกิจพิเศษอีกด้วยค่ะ.. มันเป็นภารกิจที่ไม่จำกัดแรงค์ ฉะนั้นใครจะรับมันก็ได้.. แต่ในภารกิจพิเศษเหล่านั้น พวกเราจะไม่รับประกันความปลอดภัยให้ค่ะ.. แล้วก็ถ้าหาก พวกเราตัดสินว่าเลเวลของคุณต่ำเกินไป พวกเราก็จะปฏิเสธการรับภารกิจพิเศษนั้นๆค่ะ “
โอ้? มันฟังดูเหมือนเป็นภารกิจที่อันตรายแฮะ
” นี่เป็นในกรณีที่.. ไม่ว่าจะนำภารกิจนี้ไปใว้ในแรงค์ไหน ก็ไม่มีคนสามารถทำมันได้สำเร็จค่ะ มันเลยกลายมาเป็นภารกิจที่สามารถรับได้ทั่วไป.. แล้วก็ถ้าหากคุณจะรับมันแบบเจาะจง มันก็สามารถกลายมาเป็นภารกิจในแรงค์ของคุณได้ค่ะ.. “
” ถ้าหากคุณสามารถทำภารกิจที่ค้างไว้นานแล้วได้สำเร็จ โดยที่คุณมีแรงค์ที่ต่ำกว่าระดับ S แรงค์ของคุณก็จะเพิ่มขึ้นโดยไม่ผ่านการไตร่ตรองใดๆจากทางกิลด์ค่ะ.. แถมเมื่อทำสำเร็จคุณจะได้รับค่าตอบแทนที่สูงกว่าราคาตลาดมากค่ะ.. แต่ถ้าหากมีข้อยกเว้นบางอย่าง มันก็จะไม่เข้ามาเกี่ยวกับแรงค์ของคุณด้วยเช่นกัน “
โอ้~ ผมเปลี่ยนใจไม่รับภารกิจแบบบวกแล้ว.. ผมจะให้พวกเขาทั้งสองคน รับภารกิจพิเศษพวกนี้แทน ถ้าเกิดมันมีให้รับหล่ะก็นะ…
” แล้วก็.. ถ้าหากคุณเข้าร่วมเป็นสมาชิกกับกิลด์ของเรา คุณจะสามารถนำชื่อของคุณไปแสดง เพื่อเข้าไปยังสถานที่ต่างๆได้ รวมไปถึงได้รับความช่วยเหลือด้านต่างๆจากทางกิลด์ของเรา.. แล้วคุณก็จะสามารถซื้อสินค้าต่างๆ ในราคาที่ถูกกว่าปกติได้อีกด้วยค่ะ “
โอ้~! นั่นมันเยี่ยมไปเลยนะเนี่ย!เหมือนกับได้ผลประโยชน์โดยไม่มีเงื่อนไขเลย! ตอนแรกผมคิดว่า กิลด์ของนักผจญภัยหน่ะ จะเป็นองค์กรที่ไม่ค่อยเป็นมิตรกับสมาชิกเท่าไหร่ เช่น ใช้งานสมาชิกหนักมากเกินไป..
แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นแฮะ จริงๆมันค่อนข้างดูดีทีเดียว
” ยังไงก็ตาม.. คุณ… “
หืม? ผม?
” ในกรณีของเขา.. ฉันคิดว่าเขาน่าจะสมัครเข้าร่วมกับกิลด์ของผู้ประกอบการอยู่แล้ว ฉะนั้นการบริการของทางกิลด์นั้นจะมามีบทบาทหลักค่ะ.. กฎบอกว่า ในกรณีที่คุณสมัครกิลด์ที่มีอิทธิพลไว้สองกิลด์หรือมากกว่านั้น เงื่อนไขของกิลด์ผู้ประกอบการจะมีระดับที่เหนือกว่าค่ะ.. โปรดจำให้ขึ้นใจด้วย “
เข้าใจแล้ว.. ดูเหมือนว่าจะมีกิลด์ผู้ประกอบการ สำหรับพวกพ่อค้าแม่ค้าอยู่ด้วยสินะ นี่เป็นจุดบอดเลยสิเนี่ยผมนึกว่าจะมีแค่กิลด์นักผจญภัยกิลด์เดียวซะอีก..
แสดงว่ามีกิลด์อื่นๆอยู่อีกหลายกิลด์เลยสินะ? ถ้าพูดถึงชีวิตประจำวัน..
มันก็คงจะคล้ายๆกับสหภาพที่กำลังทำงานอยู่สินะ เหมือนผมจะจำได้ว่า เคยเรียนมันมาก่อนที่โรงเรียนนะ [ตรงนี้ถ้าแปลเป็นไทยผมไม่รู้ว่าใช้คำว่าอะไรนะครับ > functioning union]ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า จะเข้าร่วมกับกิลด์จำนวนมากก็ไม่เป็นไร แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ควรทำสินะ
” แต่ว่าอย่าใช้สิทธิพิเศษของนักผจญภัย ไปกวาดซื้อสินค้าจนหมดนะค่ะ.. แถมยังมีประเด็นเรื่องสายตาของคนในสังคมอีก ว่าจะมองกิลด์เรายังไงบ้าง.. ฉะนั้น ฉันหวังว่าพวกคุณจะเข้าใจนะค่ะ “
อืม.. ผมไม่มีความคิดที่จะใช้สิทธินั้นไปทำเรื่องที่เลวร้ายอยู่แล้ว ดังนั้นมันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรคำอธิบายพื้นฐานจบแล้วสินะ? มันน่าจะเป็นสิ่งที่เธอไม่คุ้นเคยที่จะพูด แต่เธอกลับอธิบายมันได้ดีเลยทีเดียว มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากผมใช้มือของผมเพื่อดึงความสนใจของเธอ และเมื่อมั่นใจว่าเธอมองมาทางนี้แล้ว
ผมเริ่มที่จะใช้มือเขียนคำขึ้น [ผมจะใช้ […] เวลาที่ ‘มาโกโตะ’ สื่อสารด้วยการเขียนนะครับ][ ผมมีคำถามสองคำถาม.. ผมจะหาข้อมูลของนักผจญภัยชื่อดังได้จากที่ไหนบ้างครับ? แล้วก็ภารกิจสำหรับปราบปรามลิซึ จัดอยู่ในแรงค์ที่สูงถึงระดับไหนครับ? ] (มาโกโตะ)
ดูเหมือนว่าเธอจะใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง.. แล้วเธอก็หันกลับมาและเริ่มอธิบาย
” อันดับแรกสุด.. ถ้าเป็นข้อมูลของนักผจญภัยระดับสูง ถ้าหากเป็นแค่แรงค์กับเลเวลหล่ะก็ พวกเขาจะถูกติดประกาศไว้ตรงนั้นค่ะ.. พวกเราอัพเดทข้อมูลอยู่บ่อยๆ ดังนั้นมันไม่น่าจะมีข้อผิดพลาดอะไรค่ะ.. แล้วก็ในเรื่องของการปราบปรามลิซึนั้น… “
” การตรวจสอบรัง การปราบปรามเป็นกลุ่ม หรือการเข้าควบคุมพื้นที่.. ต้องการรู้ระดับของภารกิจแบบไหนค่ะ? “
ฮืม.. ฟังดูซับซ้อนจังแฮะ.. แต่นั่นน่าจะเป็นภารกิจที่ ‘มีอยู่’ ทั้งหมดแล้วสินะ ถ้าอย่างนั้นก็..
“ผมอยากทราบถึง‘การเข้าควบคุมพื้นที่’ แล้วก็ ‘การปราบปรามเป็นกลุ่ม’ ครับ ” (มาโกโตะ)
ผมยังคงถามเธอต่อไป
” ถ้าหากเป็น ‘การเข้าควบคุมพื้นที่’ มันจะขึ้นอยู่กับจำนวนของเขี้ยวแล้วก็ลูกกระตาของพวกมัน ที่สมาชิกสามารถรวบรวมมาได้ แต่โดยพื้นฐานแล้ว มันจะจัดอยู่ในระดับ C+ ค่ะ.. แล้วก็ถ้าเป็นแบบ ‘การปราบปรามเป็นกลุ่ม’ จะอยู่ในระดับ B ค่ะ “
‘แล้วก็…’
หญิงสาวยังคงอธิบายต่อไปถ้าหากเป็นการเข้าควบคุมพื้นที่ ระดับความยากจะไม่ตรงกับแรงค์โดยตรง.. ดังนั้น คนที่รับภารกิจรูปแบบนี้ จะมีอยู่ไม่กี่คนเท่านั้น..
แล้วก็ในรูปแบบภารกิจเป็นกลุ่ม พวกลิซึนั้น เป็นตัวที่ค่อนข้างสร้างปัญหามาก ภารกิจส่วนใหญ่เลยถูกจัดเป็นภารกิจพิเศษแทนแต่ผมดันจัดการกับมันได้หนึ่งตัว ด้วยการกระโดดเตะเพียงครั้งเดียวนี่สิ..
ผมบอกเธอไม่ได้หรอกยังไงก็ตาม.. ถ้าตัดสินใจจากการจำแนกระดับแรงค์แล้ว… โอกาสที่ทั้ง ‘มิโอะ’ แล้วก็ ‘โทโมเอะ’ จะมีเลเวลจัดอยู่ในระดับที่เรียกได้ว่าเป็นถึงนักฆ่า จะสูงมากทีเดียวหลังจากที่ผมพูดขอบคุณพี่สาวที่อธิบายจนเสร็จ..
‘ผมจะไปตรวจดูรายชื่อของพวกเลเวลสูงหน่อยนะ’
ผมบอกผู้ติดตามทั้งสองคนของผมไปแบบนั้น แล้วเดินออกไปมันคงจะไม่เป็นไร ถ้าหากมีคนเลเวล 300 หรือ 400 อยู่เต็มไปหมด..
แต่ถ้าหากมีไม่กี่คนหล่ะก็ ผมคงจะให้ทั้งสองคนนั้นสมัครที่นี่ไม่ได้หรอกขณะที่คิดแบบนั้น.. ผมเดินไปยังสถานที่ที่มีรายชื่อแปะอยู่………อันดับแรกของรายชื่อแรงค์ SS.. เลเวล 444.. ชื่อ ‘มิลซ์ เอส’ (Milz Ace)
“ผมอ่านชื่อถูกรึเปล่าไม่รู้นะครับ ฮ่าฮ่า” (เอส)
น่าจะเป็นนามสกุลของเขา.. ผมคิดว่า ‘มิซุมิ’ ก็แปลกพอสมควรนะ แต่ ‘เอส’ งั้นเหรอ?ยิ่งไปกว่านั้น.. ดูเลเวลของเขาสิ.. ผมรู้สึกได้ถึงแฟล็กแห่งความตายเลยทีเดียวคนที่อยู่ถัดมา คือแรงค์ S.. เลเวล 280..
ส่วนชื่อนั้นเหมือนชื่อทั่วไปแต่พวกเขาทั้งสองคน น่าจะต้องหล่อไม่ก็สวยมากอย่างไม่ต้องสงสัยเลยถ้าหากผมคิดถึงความแตกต่าง ระหว่างที่หนึ่งกับที่สองในเรื่องของเลเวลแล้วหล่ะก็..
ผมเทียบได้เลยว่า คุณเอสจะต้องแข็งแกร่งมากแน่ๆเลย.. และพวกเขาก็เลเวลยังไม่ถึง 500 เลยสักคน.. ถ้าอย่างนั้นเลเวลของ ‘โทโมเอะ’ กับ ‘มิโอะ’ ก็…ผมตัดสินใจแล้วลาก่อนการสมัครสมาชิก..
ผมคิดแบบนั้นและเปลี่ยนใจไปหาสถานที่พักผ่อนจากการเดินทางแทน.. มันคงจะดีกว่าหล่ะนะ..
เอ๋?ตอนที่ผมกำลังตรวจสอบรายชื่อของสมาชิกอยู่นั้น.. ทำไม.. ข้างหลังส่งเสียงเอะอะโวยวายกันจัง?ตอนที่ผมสงสัยและหันหลังไปดูนั้นเอง สิ่งที่ผมเห็นด้วยตาคู่นี้ก็คือ..
ผู้ติดตามของผมทั้งสองคน และกระดาษอีกสองแผ่นในมือ..เฮ้ย? พวกเธอ? นี่ไม่รู้จริงๆเหรอว่า ทำไมผมถึงต้องไปตรวจสอบรายชื่อ ก่อนที่จะให้พวกเธอสมัครหน่ะ?กระดาษนั้น..
มันเหมือนกับกระดาษที่ไว้ใช้ตรวจสอบอะไรสักอย่างเลยนะ?หวา? ปกติแล้ว.. ในสถานการณ์ที่คุณถูกเตะส่งมาจากอีกโลกหนึ่ง..
คนที่มักจะทำให้เกิดปัญหา จะต้องเป็นตัวละครหลักไม่ใช่เหรอ?!ทำไมคนที่เป็นผู้อาศัยเดิมของโลกใบนี้อย่างพวกเธอถึงดึงขาผม?! เข้าไปยุ่งกับเรื่องชวนปวดหัวแบบนี้!ตอนนี้ผมควรจะรีบเดินกลับไปหาพวกเขาทั้งสองคนก่อน..
กระดาษที่มีขนาดเท่ากับกระดาษพับ.. พวกมันต่างมีสีแดงทั้งสองแผ่น..ดูเหมือนว่ามันจะมีแบบแผนที่ซับซ้อนอยู่สินะ
โอ็ย~ เข้าใจแล้ว.. ผมเข้าใจแล้ว.. พวกมันเป็นกระดาษที่มีไว้ใช้วัดความต่างของเลเวล ไม่ผิดอย่างแน่นอน สีเดิมของมันไม่ใช่สีแดง..
แต่การที่มันมีสีแดงนั้นแหละปัญหาหล่ะพวกคนที่อยู่รอบๆต่างมองมาที่พวกเขาทั้งสองคน ผมรู้สึกหนาวไปจนถึงกระดูกเลยทีเดียวสายตาของผู้คน ที่เหมือนกับกำลังชมการแสดงเกมส์โชว์ มันเป็นสายตาที่ทำให้ผมเจ็บปวดมากถ้าหากพวกเขาฟังพวกเราพูดมาตั้งแต่แรกแล้วหล่ะก็..
พวกเขาจะต้องรู้แน่ๆว่า ผมเกี่ยวข้องกับพวกเธอทั้งสองคนผมพยายามกลั้นเสียงที่เกือบจะตะโกนออกมาไว้ แล้วจ้องไปที่พวกเขาทั้งสองด้วยจิตอาฆาตทั้งหมดที่ผมมีในที่สุด.. พวกเขาก็เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่า ได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดลงไป.. ยัยพวกสมองเล็กเอ๊ย!
” อืม~ ดูเหมือนว่าตอนที่ข้าหยิบกระดาษแผ่นนี่มา มันก็กลายเป็นสีแดงทันที… ” (โทโมเอะ)
‘โทโมเอะ’ กำลังทำท่าทาง ‘อะหวาหวา’ พร้อมกับยิ้มเจื่อนๆส่วน ‘มิโอะ’ ก็พยักหน้าโดยความยินยอมดูเหมือนพวกเขาจะเข้าใจแล้วว่า ตอนนี้ผมกำลังจ้องพวกเขาด้วยความเครียดสูงสุด
พวกเธอน่าจะรู้ตัวตั้งแต่หลายนาทีที่แล้วได้แล้วนะ ว่าอะไรควรไม่ควร!ผมต้องการคำอธิบาย จากพี่สาวที่กำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่หน้าเคาเตอร์อย่างเร่งด่วนเลยก่อนที่ผมจะรู้สึกตัว
ดูเหมือนจะมีพี่สาวมาเพิ่มอีกคนหนึ่ง..
หูแมว~ ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีเผ่าบีสท์อยู่ด้วยสินะ..
อืม.. ดีมากเลยคร้าบ คุณ ‘เฟอลิเซีย’ ! แต่ก็อย่างที่คิดเลย เธอยังใส่เสื้อผ้าอยู่…สีน้ำเงินกับสีชมพู..
ผมเริ่มที่จะชินกับวิกผมสีแบบนี้แล้วหล่ะนะถ้าหากในตอนแรกสุด ผมเจอเผ่าบีสท์ตัวจริงแล้วหล่ะก็ ผมคงจะส่งเสียงตกใจมากสมควรเลย..
แต่ผมเคยเห็นออร์คกับกิ้งก่า เผ่าที่น่าตกใจยิ่งกว่าเผ่าบีสถ์มาก่อนแล้ว ผมเลยยอมรับมันได้อย่างใจเย็น
” เอ่อ.. นี่เป็นกระดาษที่สามารถวัดเลเวลได้ตั้งแต่ 400 ขึ้นไป.. แต่ว่า… “
ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะเริ่มขวัญอ่อนแล้ว.. ผมโทษเธอไม่ได้หรอก เพราะอยู่ดีๆ ก็มีคนสองคน ที่โผล่มาแล้วครองตำแหน่งหนึ่งในสามของแรงค์ในทันทีเลยนี่นาพวกเขาทั้งสองน่าจะถูกจัดอยู่ในแรงค์ระดับท๊อป ที่ทำให้ชื่อของคุณ ‘เอส’ กลายเป็นแค่ไรฝุ่นเลยทีเดียวกระดาษพวกนี้มีไว้เพื่อวัดเลเวลของคนที่ถือมัน
แต่พอใช้เสร็จมันก็จะหายไป.. น่าเสียดายมากดูเหมือนว่าพวกเขา จะมีเลเวลมากกว่า 400 เลยสินะ?
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพวกเราบอกว่าจะไม่ขอสมัครอีกแล้ว.. ในสถานการณ์แบบนี้มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้สินะไม่มีทางเลือก.. ถ้าอย่างนั้นก็วัดเลเวลพวกเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยแล้วกันผมตัดสินใจว่าจะไม่สมัครแล้วแท้ๆนะ….
*เฮ้อ*อ่า~ ความสุขของผมมันกำลังบินหายไป~–
” อะ..อืม.. ถ้าอย่างนั้น.. กระดาษแผนนี้มีเลเวล 625.. “
ผมส่งสัญญาณให้คุณเฟอลีเซียที่กำลังเตรียมกระดาษแผ่นต่อไป ให้หยุดก่อน
“ทั้งสองคนนี้ สามารถปกป้องผมในดินแดนแห้งแล้งได้อย่างน้อย 1 สัปดาห์ โดยที่ตัวผมไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียวเลยครับ ” (มาโกโตะ)
ผมไม่ได้พูดโกหก.. แต่ผมรู้สึกอารมณ์เสียมาก ที่พวกเขากำลังทำหน้าเหมือนกับมันเป็นเรื่องง่ายอย่างงั้นแหละ!
” ถ้าพวกเรากำลังพูดถึงความสามารถของพวกเธอ.. พวกเธอน่าจะอยู่ในระดับเดียวกับอาร์เกะ ครับ พวกเธอสามารถโค่น ‘มาโมโนะ’ ในระดับนั้นได้ ดังนั้นผมเลยอยากจะให้คุณเตรียมกระดาษที่มีเลเวลสูงกว่านี้มา ” (มาโกโตะ)
ผมได้ยินเสียงตื่นเต้นและสงสัย ดังมาจากบริเวณรอบๆอาร์เกะ?!
นั้นมันแมงมุมปีศาจ ที่ว่ากันว่ากำเนิดมาจากความมืดเลยนะ?! แถมมันยังเป็นญาติของแมงมุมภัยพิบัติ(มิโอะ) อีกด้วยนะ!
แล้วถ้าหากพูดถึงตัวที่กำลังหิวโหยรุนแรง นั่นจะต้องมีเลเวลถึง 900 เลยนะ?!
เฮ้ย เฮ้ย ไอ่สองคนนี้มาจากไหนกัน?!ถ้าหากต้องใช้กระดาษถึงขั้น 1600 แล้วหล่ะก็ พวกเขาจะเทียบได้กับ สิปิริตเลยนะ!
เป็นไปไม่ได้ มันจะต้องเกิดข้อผิดพลาดจากกระดาษพวกนั้นแน่!
จริงด้วยสิ ในอดีตนั้นก็เคยเกิดเรื่องแบบนี้กับเอสด้วยเหมือนกัน สำหรับเขาที่อยู่ดีๆก็มีเลเวลพุ่งพวดขึ้นมา!ผมได้ยินเสียงมากมายดังมาจากข้างหลัง ผมอยากจะปิดหูหนีจริงๆ..
ไม่ใช่ว่าพวกสปิริตคือพวกที่เกี่ยวข้องกับเทพธิดาแมลงนั้นเหรอ? ผมจำได้ว่า ผมเคยได้ยินท่าน ‘สึคุโยมิ’ บอกแบบนั้น
” 900 ถึง 1600?! อะ..เอาจริงเหรอคะ? พวกเราไม่เคยใช้กระดาษระดับนั้นมาก่อนเลยนะคะ ขะ..ขอไปหาในห้องเก็บของสักครู่ค่ะ! “
คุณ ‘เฟอลีเซิยร์’ รีบวิ่งออกไป
” นายน้อย จะไม่เป็นไรแน่เหรอค่ะ? “
‘ เกิดความโกลาหลขึ้นแน่ๆ.. ‘
คือสิ่งที่พวกเขาบอกกับผม..มันสายไปแล้วว!ผมไม่สนใจคำพูดของพวกเขา จะไม่สนอีกแล้ว!โอ้? คุณ ‘เฟอลิเซียร์’ กลับมาแล้ว ไวจริงๆ
” อืม.. นี่ค่ะ “
โฮ้~ อย่างที่คิดเลย มันแผ่นใหญ่มาก.. ใหญ่จนจำเป็นจะต้องถือด้วยมือทั้งสองข้างเลยหล่ะดูเหมือนว่าเธอจะแกะอะไรสักอย่างที่ดูเหมือนกับผนึกออกจากกระดาษ แล้วผมก็รู้สึกได้ถึงพลังเวทย์แปลกประหลาด ที่ไหลออกมารอบๆแผ่นกระดาษ
ฮืมม…~ถึงเวลาแล้วสินะ.. อย่างน้อยก็จะได้ศึกษากระดาษแผ่นนี้ ว่ามันวัดความแตกต่างของเลเวลได้ยังไง
” ‘โทโมเอะ’ .. เริ่มจากเธอนะ ” (มาโกโตะ)
ผมออกคำสั่งเธอ ด้วยการเขียน
” เข้าใจแล้ว ” (โทโมเอะ)
‘โทโมเอะ’ เอื้อมมือทั้งสองข้าง ไปหยิบแผ่นกระดาษซึ่งว่างอยู่ที่หน้าเคาเตอร์จากกระดาษไปสู่ ‘โทโมเอะ’ .. จาก ‘โทโมเอะ’ เข้าสู่กระดาษ..
ผมรู้สึกได้ว่ามีพลังบางอย่างกำลังไหลไปมา ระหว่าง ‘โทโมเอะ’ กับกระดาษแผ่นนั้นไม่ใช่แค่พลังเวทย์เท่านั้น.. มันให้ความรู้สึกที่เหมือนกับตอนที่ผมใช้ ‘ซากาอิ’..
มันให้ความรู้สึกที่เหมือนกับว่า พลังของเราเริ่มที่จะไหลออกมา และปกคลุมไปทั่วๆร่างกายสีของกระดาษเริ่มที่จะกลายเป็นสีแดงจากฝั่งมือขวาของโทโมเอะ..
ผมพึ่งนึกออกว่า ‘โทโมเอะ’ นั้นถนัดขวา.. มันเกี่ยวกันรึเปล่านะ?ความปั่นป่วนบนกระดาษเริ่มที่จะขยายกว้างขึ้น.. สามในสิบของแผ่นกระดาษกลายเป็นสีแดงไปแล้ว หมายความว่าเกิน 100 อย่างแน่นอนแล้วสินะ..
ครึ่งของกระดาษ..สามในสี่ส่วนของกระดาษ… และ.. ความเคลื่อนไหวของสีเริ่มที่จะอ่อนลง การเปลี่ยนสีของกระดาษช้าลงอย่างเห็นได้ชัดในไม่กี่วินาที 80% ของกระดาษ… แล้วมันก็หยุดลง.. ถึงผมจะไม่แน่ใจว่า มันจะยอมหยุดลงแค่ตรงนั้นก็เถอะ
เอ.. ดูเหมือนว่าพลังเวทย์ที่ล้อมรอบตัวกระดาษจะจางหายไปแล้ว มันเสร็จสิ้นแล้วเหรอ? คนอื่นแตะมันได้รึยัง?แต่คุณ ‘เฟอลิเซียร์’ หยิบถุงมือที่ดูเหมือนจะเป็นถุงมือชนิดพิเศษออกมา แล้วสวมมัน.. เสร็จแล้วก็ค่อยๆใส่อะไรสักอย่างที่เหมือนกับผนึก เข้ากับตัวกระดาษอีกครั้งดูเหมือนว่าเธอกำลังอ่านอะไรสักอย่างที่อยู่บนตัวผนึกนั้น..
ฮืม~ นั้นน่าจะเป็นตัวที่เอาไว้อ่านค่าของเลเวลหล่ะมั้ง? ผมน่าจะเข้าใจไม่ผิดสินะคุณ ‘เฟอลิเซียร์’ ยกหัวขึ้นและถอนหายใจออกมาครั้งนึง ดูเหมือนว่าเธอจะกำลังเขียนอะไรบางอย่างอยู่.. ต่อไปก็เตรียมแผ่นเหล็กที่เหมือนจะมีขนาดเท่ากับบัตรออกมา.. แล้วก็ใส่พลังเวทย์ลงไปในแผ่นเหล็กนั้นดูเหมือนเธอจะแกะสลักตราประทับเสร็จแล้ว..
และเมื่อเธอเริ่มทำการประเมินผลจากแผ่นกระดาษอีกครั้ง..แผ่นกระดาษที่ใช้วัดเลเวลก็ลุกไปไฟ เสร็จแล้วก็หายไปภายในเวลาไม่กี่วินาที..
ผมรู้สึกเหมือนกับกำลังดูการแสดงมายากลอยู่เลยปกป้องความลับ? ป้องกันข้อมูลส่วนตัวรั่วไหล?หรือบางที.. กระดาษที่ใช้ไปแล้ว อาจทำให้เกิดอันตรายขึ้นได้?แต่สิ่งที่ผมเข้าใจก็คือ พวกเขาใช้กระดาษเป็นตัววัด.. ซึ่งกระดาษนั้น เป็นสิ่งที่สามารถทำลายทิ้งได้โดยง่าย
” เท่านี้.. การสมัครก็เสร็จสิ้นแล้วค่ะ.. นะ..นี่คือสิ่งที่ใช้ยืนยันการสมัครเข้าร่วมกับกิลด์นักผจญภัย สะ..สำหรับท่านโทโมเอะค่ะ “
” โอ้~ แผ่นมิธริลนี่มันกำลังสะท้อนหน้าของข้าด้วยน้า เจ๋งไหมล่า~นายน้อย? ” (โทโมเอะ)
ผมตอบกลับด้วยการพยักหน้าอย่างเดียว.. เพราะลำบากที่จะต้องสื่อสารด้วยการเขียนตลอดเวลานั้นแหละ..
ยังไงก็ตาม มันแสดงให้เห็นถึงสีของมิธริลสินะ แต่จริงๆแล้วแผ่นเหล็กสุดมหัศจรรย์นี่ เป็นเพียงแค่แผ่นเหล็กธรรมดางั้นเหรอ? แถมยังไม่มีความแวววาวเลยด้วยแรงค์ E และเลเวลก็คือ… เฮ้อ แน่นอนสิ.. เธอจะต้องโดดเด่นอย่างมากในอนาคตแน่ๆ..เพราะว่า…
” แรงค์และเลเวลของท่านโทโมเอะคือ… “
มีเสียงกลืนน้ำลายดังมาจากรอบๆ.. ผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ ผมได้ยินจริงๆ
” แรงค์ E .. ละ..เลเวล… 1320 ค่ะ… “
นั้นแหละเหตุผลหล่ะ~
” และเป็นเลเวลที่สูงที่สุด.. ในบรรดากิลด์ของนักผจญทั้งหมดทั่วโลกค่ะ… “
!!!!!!!!!!!!!ธะ..เธอพูดว่าไงนะ?!!อันดับหนึ่งของโลกงั้นเหรอ?!
” โฮ้ว โฮว.. ใจกว้างอะไรอย่างนี้.. ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า อยู่ดีๆข้าก็จะกลายมาเป็นที่หนึ่งแบบนี้.. ข้าขอถามหน่อยได้ไหมว่า อดีตที่หนึ่งเลเวลเท่าไหร่? ” (โทโมเอะ)
ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ดีสุดๆ! เธออยากจะทำตัวเด่นไปถึงไหนกัน?!แต่ผมเองก็สนใจเหมือนกัน ว่าเลเวลของคนที่อยู่อันดับท๊อปหน่ะ เท่าไหร่กันนะ?
” ตอนนี้คือ ‘นักฆ่ามังกร’ ท่าน โซเฟีย โบว์.. แรงค์ SSS เลเวล 920 ค่ะ… “
‘โทโมเอะ’ ยัยโง่เอ๊ยยยยแม้แต่นักผจญภัยที่มีฉายาน่ากลัวอย่าง ‘นักฆ่ามังกร’ ตัวเลขของเลเวลยังไม่เกิน 3 หลักเลยยยย!
” โหว~ ‘นักฆ่ามังกร’ งั้นเหรอ? เธอไปล่ามังกรตนไหนกัน? ” (โทโมเอะ)
‘โทโมเอะ’ หรี่ตาลง.. แล้วถามด้วยน้ำเสียงร่าเริงเพราะตัว ‘โทโมเอะ’ เองก็เป็นมังกรนี่นา..
” ได้ยินมาว่าปาร์ตี้ของท่าน ‘โซเฟียร์’ .. ถ้าฉันจำไม่ผิด.. พวกเขาได้ปราบปราบมังกรชั้นสูง ‘แลนเซอร์’ ที่คอยตามรบกวนจักวรรดิค่ะ “
” แลนเซอร์? โอ้~ ทั้งๆที่เขาชอบอวดว่าตัวเองมีฉายา ‘มิทซุรึงิ’ ด้วยนะ.. ไอ่ฉลาดน้อยนั่น.. ” (โทโมเอะ)
( Mitsurugi เหมือนญี่ปุ่นจะแปลว่าดาบไม่ก็วิธีแห่งดาบครับ ผิดก็ขออภัยนะครับ )
ว้าว.. พูดได้หยาบมาก.. เสียงเบาๆที่เธอพูดออกมา มีความสนุกเบาๆปนอยู่ขนาดตัวผมยังอยากจะยกยอตัวเองเลยนะ ว่าตัวผมนั่นปกปิดสีหน้าเก่งมาก.. ถ้าผมไม่ได้เป็นแบบนั้น ป่านนี้ผมคงส่งเสียงร้องออกมายาวๆ
หลังจากเห็นบัตรสมาชิกของ ‘โทโมเอะ’ แล้วยังไงก็ตาม.. ดูเหมือนว่า ‘โทโมเอะ’ จะรู้จักมังกรตนนั้นสินะ.. แต่เหมือนความสัมพันธ์ระหว่างมังกรชั้นสูงกันเองจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่รึเปล่า?
เอาเถอะ มันค่อนข้างเท่ทีเดียว.. มังกรที่มีฉายาว่า
“มิทซุรึงิ”
งั้นเหรอ…ผมอยากจะเจอเขาจังเลย ถ้าหากเขายังมีชีวิตอยู่หล่ะก็นะ
” ถ้าอย่างนั้น.. ฉันก็ขอเป็นคนต่อไปนะคะ? ” (มิโอะ)
อ่า.. จริงด้วยสิ ยังมี ‘มิโอะ’ อีกคนนี่นาผมคิดว่าเธอเอง ก็จะต้องมีเลเวลสูงถึงขั้นเลข 4 หลักอย่างแน่นอน..การวัดค่าเลเวลดำเนินต่อไป…แล้วก็เสร็จ!โอเค.. กระดาษกว่า 90% กลายเป็นสีแดงไปแล้วส่วนมือที่กำลังจะส่งแผ่นเหล็กมาให้ ‘มิโอะนั้น’
สั่นไปหมดแล้ว..แน่อยู่แล้วหล่ะ.. ถ้าหากรู้ตัวว่าคนที่อยู่ตรงหน้าสามารถฆ่าแม้กระทั้งมังกรได้ ก็ต้องกลัวเป็นธรรมดาอยู่แล้ว..เสียงของหญิงสาวที่น่าสงสาร ที่พูดออกมาพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อ..
” ทะ..ท่าน ‘มิโอะ’ .. แรงค์ E.. ละ.. เลเวล.. 1500 ค่ะ.. “
โอเข?? ตอลนี้ ‘มิโอ้ว’ ขือที่หนึ้ง!ไปเล่นเป็นท่าน ‘โกมอน’ กันเองเลยไป๊หวา~
พวกเราทำตัวเด่นกันเกินไปแล้ว หลังจากนี้เป็นต้นไปพวกเราจะต้องโดดเด่นมากๆแน่ๆ.. พ่อค้ามือใหม่ที่มีบอร์ดี้การ์ดเลเวลเกินพันถึง 2 คน! ต่อให้งมหาทั่วทั้งโลก ก็คงมีแค่ผมคนเดียวนี่แหละ!
” อะไรนะ?! ไม่มีทางที่ ‘มิโอะ’ จะเลเวล 1500 แล้วข้าแค่ 1320 แน่ๆ! เฮ้ ผู้ดูแล! ไปเอากระดาษมาอีกใบเดี๋ยวนี้เลย! คราวนี้ข้าจะตั้งใจวัดอย่างจริงจังแล้ว! ” (โทโมเอะ)
อ่า~ พระเจ้า! ผมเป็นคนเดียวงั้นเหรอ ที่จะหยุดพวกเขาได้หน่ะ? *แตะ* ผมแตะไปที่ไหล่ของ ‘โทโมเอะ’
“ในช่วงเวลาที่เธอหลับอยู่หน่ะ.. ‘มิโอะ’ ต้องต่อสู้ตลอดเวลาเลยนะ ฉะนั้นผลลัพธ์มันก็เห็นๆกันอยู่แล้ว.. ต่อไปก็ตาผมบ้างหล่ะ ” (มาโกโตะ)
ตอนที่เช็นกำลังหลับอย่างสงบอยู่ที่ภูเขาแห่งนั้น.. ‘มิโอะ’ ก็หิวโหย และเดินทางไปก่อภัยพิบัติทั่วโลก.. ฉะนั้นมันไม่แปลกหรอก ที่ ‘มิโอะ’ จะมีค่าประสบการณ์ที่สูงกว่าถ้าหากจะถามผมว่า คำว่า
“ค่าประสบการณ์”
จะเหมาะกับสถานการณ์นี้รึเปล่า.. ถึงแม้ว่าความมั่นใจผมจะเป็นศูนย์ก็เถอะ.. แต่ผมเชื่อในสัญชาตญานของผม
” อะไรคือ ‘เห็นๆกันอยู่แล้ว…’ กัน?! อยากพูดอะไรกันแน่?! ”
คือสิ่งที่ ‘โทโมเอะ’ พูด แต่ผมก็ปล่อยให้ ‘มิโอะ’ จัดการ..ส่วนตัวผมนั้นเดินไปหน้าเคาเตอร์
” ฝากด้วยนะครับ ” (มาโกโตะ)
ผมบอกไปแบบนั้นคุณ ‘เฟอลิเซียร์’ ที่กำลังสั่นไปทั้งตัว ส่งกระดาษเลเวล 900 มาให้ผม ผมเลยหลุดยิ้มออกมา
“ สำหรับผม เอากระดาษที่เล็กที่สุดออกมาก็ได้ครับ ” (มาโกโตะ)
หลังจากพูดแบบนั้น ผมก็ส่งกระดาษที่ใหญ่เท่ากับมือทั้งสองข้างกลับไปเพราะมันไม่น่าจะจำเป็นหรอก..เมื่อผมพูดแบบนั้น กระดาษที่ออกมานั้นเป็นกระดาษที่คล้ายกับอันที่ผมเคยเห็นมาก่อน.. มันคล้ายกับกระดาษที่คุณ’เอม่า’ เคยส่งให้กับผมอันนี้แหละ!ผมถือมันด้วยมือซ้าย
โอ้? มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น.. โอ้~ ผมเองก็เลเวลเพิ่มขึ้นเหรอเนี่ย?แล้วจากนั้นก็มันก็หยุดเปลี่ยนแปลง..กระดาษแผ่นนี้ดูไม่มีลวดลายพิเศษอะไรเลย แล้วมันวัดค่าเลเวลของผมได้ยังไงกันนะ?
จะพูดว่าไงดีหล่ะ? สายตาที่กำลังมองผมอยู่รอบๆ มันทำให้ผมเจ็บปวดมาก.. มันกำลังทิ้มแทงผม โดยปราศจากความปราณีมันคงจะดีกว่านี้ ถ้าหากพวกเขาจะหัวเราะใส่ผม มากกว่ามาจ้องกันแบบนี้..
” เอ่อ.. ท่านไรโดะ.. แรงค์ E เลเวล 1 ค่ะ.. “
เธอบอกกับผมด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง..ก็นั้นหน่ะสิ~ ผมรู้อยู่แล้วหล่ะ..ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะผมรู้เลเวลของตัวเองดี..แล้วก็ผม ตัดสินใจใช้ชื่อปลอม’ไรโดะ’ในโลกแห่งนี้ไม่ใช่เพื่อปกปิดเทพธิดา หรือเพราะพวกวีรบุรุษอะไรพวกนั้นหรอก..
แต่เหตุผลทั้งหมดมันก็แค่ ผมคิดว่าผมควรจะมีชื่อปลอมเท่านั้นเองสายตาที่อยู่รอบๆตัวผม เหมือนกำลังไม่แน่ใจว่าจะทำยังไงกับสถานการณ์นี้ดี..
ชื่อ เลเวล แล้วก็แรงค์ จะถูกจัดเป็นข้อมูลสาธารณะ.. ฉะนั้นในอนาคต มันไม่มีทางเลยที่จะปกปิดข้อมูลของพวกเขาทั้งสองคนแต่อีกนัยนึงมันก็ช่วยชีวิตผมเหมือนกัน..
เพราะข้อมูลสาธารณะที่แสดงให้คนอื่นเห็นหน่ะ ปกติแล้วจะแสดงเฉพาะคนที่มีแรงค์สูงเท่านั้น..
ดังนั้น ถ้าหากพวกเราไม่เพิ่มแรงค์จนสูงเกินไป ข้อมูลของก็คงจะไม่ถูกเผยแพร่ไปเร็วมากนักหรอก.. มั้งนะ?
ผมปฏิเสธการตรวจสอบค่าสถานะอย่างสุภาพที่สุด ตอนนี้ผมต้องการตัดข้อมูล เกี่ยวกับพวกเราทุกอย่างออกให้หมด! เพราะผมไม่รู้ว่า นอกจากเลเวลแล้ว จะมีตัวเลขที่ไม่ปกติอะไรผุดขึ้นมาอีกบ้างจากการตรวจสอบค่าสถานะส่วนตัวแล้วผมอยากจะรู้ตัวเลขของผมนะ
แต่ว่า.. ก่อนอื่นต้องหาหนทางในการสืบค้นข้อมูลตระกูลของผมก่อนเอาหล่ะ.. ระหว่างที่เดินดูแผงลอย ก็หาโรงแรมไปด้วยเลยละกัน.. พี่สาวที่ยืนอยู่หน้าเคาเตอร์ บอกผมว่าแถวๆนี้ มีโรงแรมอยู่เป็นจำนวนมากที่ร่วมมือกับกิลด์ ฉะนั้นจะได้รับส่วนลดจากการพักอาศัยอีกด้วยและขอบคุณเหล่านักผจญภัย ที่หลบทางให้กับทาสทั้งสองของผม..
มันรู้สึกเหมือนกับที่แห่งนี้จะทำให้ผมรู้สึกแปลกขึ้นทุกทีแล้ว.. อยู่ดีๆพวกเราก็สามารถเดินไปมาได้อย่างสบายใจ โดยมีคนหลบทางให้..พวกเราเดินออกไป เพื่อหาโรงแรมนอนในตอนกลางคืน…
————————————————
ครั้งนี้ก็หายไปนานเลยครับ ขอโทษด้วยนะครับ T Tแถมตอนนี้ยังยาวมาอีกด้วย เลยทำให้ช้าเข้าไปอีกยังไงก็ขอบคุณกำลังใจจากทุกๆคอมเม้นท์ และจากทุกๆคนที่ติดตามครับผม^^
ที่มา: