ตอนที่แล้วตอนต่อไปตอนที่ 116 – ดังนั้น
อวี๋จินหงรู้สึกย่ำแย่ หากความจริงถูกเปิดเผยในวันนี้ ตระกูลอวี๋จะต้องตกเป็นเป้าวิพากษ์วิจารณ์ของประชาชนเป็นแน่
มันเพียงแค่เกิดขึ้นเพราะสหายเบื้องหน้าเขานี้หนักแน่น เขาเห็นได้ชัดเจนว่ามิได้มีวิชาแปลกประหลาดอันใด แต่การเคลื่อนไหวของเขาก็ไหลลื่นอย่างต่อเนื่อง ราวกับสายน้ำ มันน่ารำคาญอย่างยิ่ง และเขาก็มิมีวิธีที่จะหนีไปจากอีกฝ่ายได้เลย
แต่เขารู้ดีว่าสถานการณ์เช่นนี้มันเร่งด่วน มิว่าเรื่องอะไร เขาไม่ยอมให้ถังเทียนโยนความผิดใส่เขาได้
อวี๋จินหงปรากฏท่าทางที่ดุดัน มือทั้งสองของเขาโค้งขึ้น ราวกับกำลังจะดีดผีผาและก็เริ่มดีดขึ้น
ติง!
มันราวกับเส้นสายแรงสั่นสะเทือนทำให้ดังก้อนกังวานเกิดเป็นช่องลึกและกำลังสั่นสะเทือน
เหลียงชิวแปรเปลี่ยนเป็นจริงจัง แค่นเสียงเย็นชา และใช้ออกฝ่ามือของเขาออกไปอย่างช้าๆ การเคลื่อนไหวของเขาเชื่องช้าอย่างยิ่ง ราวกับมันใช้ความพยายามอย่างมาก ชุดของเขาก็ส่องแสงขึ้น และอากาศรอบๆก็คล้ายจะหยุดไหลเวียน
พลังของทั้งสองฝ่ายต่างปะทะกัน
เหลียงชิวคร่ำครวญ เท้าของเขาจมลงไปในดิน ชุดของเขาก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ และกระพือปีกเหมือนกับผีเสื้อ เขาถอยห่างออกไปสิบก้าวอย่างต่อเนื่องแต่ละก้าวมันปรากฏรอยลึกอย่างชัดเจนราวกับพวกมันถูกสลักลงไป
อวี๋จินหงยิ่งดูย่ำแย่กว่า ผมของเขากระเซิงและมีโลหิตสดๆไหลซึมออกมาจากมุมปากของเขา
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เขาไม่สามารถใส่ใจได้ เขามีโอกาสที่จะขยายช่องโหว่ได้พลางแผดเสียงอย่างรุนแรง “ถังเทียน เจ้าอย่าได้คิดที่จะใส่ร้ายตระกูลอวี๋ของข้า! ความบาดหมางกับตระกูลซางกวนมันมิได้เป็นข้อห้ามตระกูลอวี๋ของพวกเรา! มันเป็นความแค้นของตระกูล แต่ในวันนี้ มันเป็นความแค้นส่วนตัว! เจ๋อชิงและข้า พวกเราต่างชื่นชมคุณหนูเชียนฮุ่ยมาเป็นเวลานานแล้ว แต่พวกเรารู้ว่าพวกเราไม่คู่ควรกับนาง ดังนั้นพวกเราจมอยู่กับความเศร้าใจ ทุกคนต้องรู้สึกเช่นนี้ มันผิดหรืออย่างไร? มันแตกต่างไปจากทุกคนอย่างไร? ความรู้สึกของพวกเราคือของจริงสวรรค์ก็เป็นพยานได้ การต่อสู้ในวันนี้ มันเป็นเพียงเหตุผลที่ว่า ถังเทียนที่หยาบคายผู้นี้เขาจะมาคู่ควรกับคุณหนูเชียนฮุ่ยได้อย่างไรกัน?”
เหล่านายน้อยบนเสาไฟ แสดงท่าทางที่เห็นใจ สิ่งที่อวี๋จินหงได้กล่าวออกมามันตราตึงในใจพวกเขา
ขณะนั้นเองที่อวี๋เจ๋อชิงก็สงบลง เขาเสแสร้งทำเป็นเศร้าใจและไม่พอใจ “ถูกต้องแล้ว! ข้าเห็นด้วยกับเรื่องนี้! ข้าเพียงไม่พอใจ! ข้าจะรับผิดชอบต่อการกระทำของข้าเอง ไม่ว่าสิ่งได้ที่พวกเจ้าทั้งหมดได้รับ ก็เอามาลงที่ข้า! ข้าเต็มใจที่จะตายอย่างมีเกียรติเพื่อคุณหนูเชียนฮุ่ย!”
ทุกผู้คนต่างเศร้าโศก และรู้สึกเห็นอกเห็นใจอย่างยิ่ง บางคนแม้กระทั่งดวงตาก็คลอไปด้วยน้ำตา
ซางกวนเวยตื่นตระหนก เขามิคาดคิดว่าสองคนนี้จะช่างมีคารมคมคายนัก เพียงยามเมื่อพวกเขากำลังจะเปิดเผยแผนการสมคบคิดของตระกูลอวี๋ ในชั่วพริบตา พวกเขาก็ทำให้สถานการณ์พลิกกลับไป!
“ตายอย่างมีเกียรติงั้นหรือ?” ถังเทียนแสยะยิ้ม “ดีมาก”
ทุกผู้คนต่างอยู่ในบรรยากาศเศร้าโศกที่อวี๋เจ๋อชิงเป็นคนที่เริ่มสร้างขึ้น ในสายพวกเขา รอยยิ้มของถังเทียนในตอนนี้ดูโหดร้ายอย่างยิ่ง
ถังเทียนชี้ไปยังอวี๋เจ๋อชิง “แก้ผ้าเขา”
ท่าทางของอวี๋เจ๋อชิงเปลี่ยนไป ตะโกนด้วยความหวาดกลัว “เสียชีพไม่ว่า เสียศักดิ์ศรีข้าไม่ยอม!”
ซางกวนเวยก็พุ่งไปข้างหน้าปราศจากความลังเล แต่ก็ถูกขัดขวางโดยถังเทียน ถังเทียนชี้ไปยังคนอื่น “ให้พวกเขากระทำมัน นอกเหนือจากฮั่วเหยียนกวง แก้เชือกให้พวกเขา”
ซางกวนเวยก็แก้เชือกเหล่านายน้อยทั้งหมด
“ผู้ใดก็ตามที่ไม่ยอมกระทำ ฮิฮิ!” ถังเทียนแค่นหัวร่อ
เหล่านายน้อยต่างเหมือนสัตว์ที่ตื่นกลัว และรีบเร่งไปแก้ผ้าอวี๋เจ๋อชิงในทันที
ดวงตาของอวี๋จินหงแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ แต่เขาติดพันอย่างแน่นหนาอยู่กับเหลียงชิว เหลียงชิวผู้รักความสงบก็เดือดดาลแล้วในครานี้ อวี๋จินหงกล้าที่จะกระทำเรื่องไร้เดียงสาและแปรเปลี่ยนสถานการณ์ต่อหน้าเขา นั่นเป็นความผิดพลาดของเขาแล้ว
ความเดือดดาลของเหลียงชิวค่อนข้างน่ากลัว
มิว่าสิ่งที่อวี๋จินหงกระทำไป แม้ว่าเรื่องแก้ต่างจะเพิ่งเกิดขึ้น เขาก็ยังคงไม่สามารถกับการรังควานของเหลียงชิวได้
ถังเทียนหันไปรอบๆและสำรวจไปยังเหล่านายน้อย
พวกเขาทั้งหมดต่างเงียบกริบ
“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าคือลูกพี่ใหญ่ของพวกเจ้า!” ถังเทียนโบกมือของเขา “เอาล่ะ ทักทายข้า!”
เหล่านายน้อยต่างมองหน้ากัน
“หื้ม?” ถังเทียนหรี่ตาของเขา
เหล่านายน้อยก็พลันกลายเป็นกระต่ายตื่นตูม รีบเร่งตะโกน “ลูกพี่ใหญ่!”
ถังเทียนดูเหมือนยังไม่พอใจ “พวกเจ้าไม่มีแรงกันหรือไง? ดังกว่านี้! ผู้ใดที่พูดเบาอีกครา ข้าจะโยนมันลงจากที่นี้”
“ลูกพี่ใหญ่!”
เหล่านายน้อยรวบรวมกำลังของพวกเขาและตะโกนเสียงดังขึ้น จนคอแต่ละคนเปลี่ยนไปสีแดง
จากนั้นถังเทียนก็ดูพอใจ อย่างไรก็ตาม เขาสังเกตเห็นบางคน ฮั่วเหยียนกวง ผู้ที่ยังคงถูกมัดอยู่ ปากของเขาปิดสนิท
“เอ๊ะ เหตุใดเจ้าถึงไม่เรียกกัน?” ถังเทียนดึฮั่วเหยียนกวงเพียงลำพัง
“สังหารข้าซะ หรือไม่ก็กระทำตามใจที่เจ้าต้องการ!” ดวงฮั่วเหยียนกวงลุกโชติ
“ดีมาก ข้าชื่นชอบคนที่หนักแน่น” ถังเทียนปรบมือของเขา “แก้ผ้าเขา!”
ท่าทางของฮั่วเหยียนกวงเปลี่ยนไป และคำรามด้วยความฉุนเฉียว “เจ้ากล้า!”
ถังเทียนแสยะยิ้ม “เหตุใดข้าถึงไม่กล้าเล่า?”
“ใช้กำลังทำให้ผู้อื่นอับอาย มันไม่ใช่วิถีของบุรุษพึงกระทำ!” ฮั่วเหยียนกวงเค้นประโยคนี้ออกมา
“ข้าเอาชนะเจ้าได้ ดังนั้นเจ้าคือเชลยของข้า” ถังเทียนดูเป็นธรรมชาติ “มิว่าข้าจะเลือกจัดการกับเชลยของข้าเช่นไร มันเป็นการตัดสินใจของข้า ข้าไม่จำเป็นต้องได้รับการยินยอมจากเชลย”
เมื่อเห็นท่าทางใจแคบของถังเทียน ฮั่วเหยียนกวงอดมิได้ที่จะรอให้เขามาฉีกเป็นชิ้นๆ
“แก้ผ้าเขา ผู้ใดก็ตามที่ปฏิเสธไม่กระทำ คิดให้ดีอีกรอบ” ถังเทียนโบกมือของเขา
เหล่านายน้อย ผู้ที่ยอมจำนนต่อคำขู่ของถังเทียน ทำได้เพียงอดกลั้นและก้าวไปข้างหน้า
“พี่กวง ขออภัยด้วย”
“พี่กวง พวกเราตกอยู่ภายใต้เขาแล้ว พวกเรามิมีทางเลือกได้แต่กระทำตาม”
“พี่กวง ชีวิตมันก็เหมือนการถูกกระทำชำเรา ถ้าท่านมิสามารถต้านทานมันได้ ท่านสามารถเพียงเพลิดเพลินไปกับมัน….”
……
ฮั่วเหยียนกวงแทบจะกระอักเลือด ถ้าเขามิได้ถูกมัดอยู่ เขาแน่นอนว่าจะตบกับพวกสหายที่กล่าวว่าจะมาแก้ผ้าเขาให้ได้เลย
แต่เมื่อมือของทุกคนแตะต้องชุดของเขา กวงก็พลันรู้สึกด้านชา ความคิดที่ถูกแก้ผ้าและห้อยไว้อย่างเช่นอวี๋เจ๋อชิง เขาก็สั่นสะท้าน
“เดี๋ยวก่อน!”
ด้วยความหมดหวัง กวงก็ตะโกนขึ้น สายตาทุกคนจับจ้องไปยังเขา และเขารู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว
“ลูก…ลูกพี่ใหญ่…” เขาแค่นเสียงออกมาสองคำจากร่องฟันของเขา
ถังเทียนส่ายหัวของเขา “เบาไป”
ในตอนนี้ กวงก็รวมกำลัง หลับตาลง และตะโกนด้วยความกราดเกรี้ยว “ลูกพี่ใหญ่!”
หลังจากที่ตะโกนเช่นนั้น กวงก็รู้สึกอับอายและโล่งใจ ความรู้สึกนี้มันราวกับถูกกระทำชำเราดั่งเช่นที่พวกเขากล่าว… สารเลว! ผู้ใดกล่าวว่าการกระทำชำเรามันเพียงแค่นี้กัน?
สีหน้าถังเทียนรู้สึกพอใจ และโบกมือของเขา “ไม่เลว ไม่เลว เจ้าจะอยู่ภายใต้การคุ้มครองของข้าในอนาคตแล้ว”
ฮั่วเหยียนกวงรู้สึกว่าเขาแม้กระทั่งสูญเสียคำพูดที่จะกล่าว
นี่หรือความรู้สึกที่ยอมแพ้ต่อตัวเองหลังจากที่กำลังถูกกระทำชำเรา… สารเลว! ผู้ใดกล่าวว่าการกระทำชำเรามันเพียงแค่นี้กัน?
สีหน้าของอวี๋เจ๋อชิงขาวซีด เขารู้สึกเศร้าใจและไม่พอใจอย่างยิ่ง ร่างของเขาหนาวเหน็บ ท่าทางหลายอย่างของความเห็นใจและเยาะเย้ยพุ่งตรงมาที่เขา และเขาได้แต่หวังว่าเขาจะมุดลงไปซ่อนได้
ถังเทียน! ฝากไว้ก่อนเถอะ! ตระกูลอวี๋จะไม่ปล่อยเจ้าไปอย่างแน่นอน!
เหล่าใต้เท้าผู้ลึกลับ พวกเขาจะไม่ปล่อยเจ้าไว้เช่นเดียวกัน!
เมื่อถึงเวลานั้น ข้าจะกลับมาหาเจ้าเพื่อคืนความอัปยศทั้งหมดที่ได้รับในวันนี้ให้เป็นร้อยเท่า!
ทันใดนั้น น้ำเสียงเย็นเหมือนเหล็กของถังเทียนก็ดังมาเหนือหัวเขา เขากำลังกล่าวไปทั่วลานสนาม
“มิว่าพวกเจ้าเป็นใคร มาจากตระกูลใด ข้าไม่สนใจ มิว่าเจ้าจะคิดเช่นไร ข้าก็ไม่สนใจเช่นเดียวกัน มิว่าจะน่ากลัวหรือแข็งแกร่งเพียงใด ข้าก็ไม่สนใจเช่นเดียวกัน ข้าเข้าใจอะไรไม่มากแต่ข้ารู้มาก อย่างไรก็ตาม ข้าไม่เคยเกรงกลัวการต่อสู้! ผู้ใดก็ตามที่กล้าจะเป็นศัตรูกับข้า จงเตรียมพร้อมรับโทสะของข้าและการตอบโต้ได้เลย”
ถังเทียนอยู่เหนือคนเหนือ มองลงมายังฝูงชนเบื้องล่าง เขาเผยรอยยิ้ม แต่คำพูดของเขาทำให้ทุกคนไม่สามารถยิ้มได้
“ดังนั้น…”
บุรุษหนุ่มที่เต็มไปด้วยโทสะที่ยืนอยู่บนเสาไฟ เผยฟันขาวหิมะของเขา น้ำเสียงของเขาดังก้องไปทั่วลานสนาม เด็ดเดี่ยวและโต้แย้งไม่ได้ ราวกับนี่เป็นการพิสูจน์
“ตระกูลอวี๋จะต้องตาย!”
※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※※
“ตระกูลอวี๋จะต้องตาย… ”
“ตระกูลอวี๋จะต้องตาย… ”
เสียงก้องกังวานทั่วทั้งลานสนามและภายในใจของเหล่าฝูงชน
ทั่วทั้งลานสนามต่างเงียบกริบ
ทุกคนรู้สึกหวาดวั่นอย่างสุดซึ้งกับผู้ที่ประกาศกร้าวเช่นนี้ ไม่มีผู้ใดมาก่อนที่ภายใต้ความเห็นของประชาชน เบื้องหน้าศัตรูหลายคน กล้าที่จะประกาศตัวเช่นนี้ เบื้องหลังถังเทียนเหล่านายน้อยทั้งหมดต่างตะลึงหน้าซีด แม้กระทั่งหมิงจือชุน อวิ๋นยี่เหยา และที่เหลือทั้งสอง มองไปยังถังเทียนอย่างเหลือเชือ แม้กระทั่งสีหน้าจองหองของฮั่วเหยียนกวงก็ตะลึงโดยคำกล่าวของถังเทียน
เขาไม่กังวลที่จะสร้างความแค้นมากขึ้นเลยหรือ?
เขาไม่กังวลที่จะถูกกลุ้มรุมจากทุกฝ่ายเลยหรือ?
……
ซางกวนเวยตะลึงกับคำกล่าวของถังเทียนเช่นเดียวกัน แต่ตามที่ว่าเขารู้ว่ามีบางอย่างถูกกระตุ้นอยู่ก้นบึ้งหัวใจของเขา เขากำหมัดแน่น! สิ่งใดที่ทำให้เขารู้สึกตะลึงจนด้านชากัน? ความรู้สึกเร่าร้อนนั่น ราวกับโลหิตของเขาเดือดพล่าน เกิดสิ่งใดขึ้นกัน? ความรู้สึกที่ไม่เสียใจแม้กระทั่งความตายในการต่อสู้กับลุงในตอนนี้ กับสิ่งที่มันเกินไป!
ท่านลูกเขย…
แม้กระทั่งคุณหนูก็ไม่กระทำเกินไปเช่นนี้!
โดยไม่รู้ตัวหยาหยาก็ปีนขึ้นมาบนไหล่ของถังเทียนอย่างลุกลี้ลุกลน ใบหน้าเล็กๆแดงก่ำและทุบเกราะอกของมันเองด้วยธนูเล็กๆของมันอย่างตื่นเต้น
ถังเทียนยกขาและก้าวลงไปยังแผงกั้นรอบๆเสาไฟ สายตาอันโอหังของเขากวาดผ่านไปยังฝูงชน เขาค่อยๆยกหมัดขวาขึ้น เปลวเพลิงเตาหลอมสีเขียวปกคลุมสนับมือลุกโชนราวกับคบไฟที่ส่องในเวลากลางคืน ดึงดูดความสนใจของทุกคย
ถังเทียนสูดหายใจเข้าลึกและพลันแผดเสียง “ตระกูลซางกวน!”
สถานการณ์ในก่อนหน้านี้กำลังห่อเหี่ยว ศิษย์ตระกูลซางกวนแต่ละคนต่างละทิ้งจิตวิญญาณของพวกเขาไป พวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ความกลัวและสิ้นหวังภายใน
ความรู้สึกพวกเขาซึ่งถูกกดทับไว้อยู่ต่างลุกโชนในทันที
ใบหน้าของศิษย์ตระกูลซางกวนแดงก่ำ โลหิตพวกเขาต่างเดือดพล่านราวกับเปลวเพลิงบ้าคลั่งภายในร่างของเขา ราวกับความสามารถโดยกำเนิด ทุกคนต่างยกศาสตราวุธของพวกเขาขึ้นสูง และใช้ออกกำลังของพวกเขาทั้งหมด ตะโกน “ตระกูลซางกวน!”
มันไม่เคยมีสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นวันนี้ ที่ตระกูลซางกวนจะกลายเป็นศัตรูกับทุกคน มันไม่เคยมีสิ่งเกิดขึ้นเช่นวันนี้ ที่ตระกูลซางกวนจะถูกกลุ้มรุมจากทุกฝ่าย มันไม่เคยมีสิ่งเกิดขึ้นเช่นวันนี้ ที่แม้กระทั่งศัตรูพวกเขาและศัตรูทั้งโลกต่างรู้สึกหวาดกลัว
คลื่นเสียงตะโกนมากมายในความกราดเกรี้ยวด้วยพลังที่ข่มขวัญต่างดังกวาดผ่านไปทั่วทั้งลานสนาม พาดผ่านใจของทุกคน
ทุกคนต่างสะดุ้ง
แม้กระทั่งฮั่วเหยียนกวงเบื้องหลังถังเทียนก็เปิดเผยสีหน้าหวาดกลัว
“เป้าหมายคือตระกูลอวี๋!”
ถังเทียนตะโกน
“เป้าหมายคือตระกูลอวี๋!”
เสียงคำรามมากมายดังไปทั่วท้องฟ้า!
ถังเทียนกระทืบเท้าบนแผงกั้น กระโจนลงไปราวกับนกยักษณ์และเหินลงอย่างมั่นคงเบื้องหน้าเหล่าศิษย์ตระกูลซางกวน
“ฆ่า!”
สายตาของถังเทียนหนักแน่น เขาเค้นเสียงคำอย่างชัดเจน และเริ่มที่จะเคลื่อนไหวออกไป
“ฆ่า!”
เสียงตะโกนยังดังต่อเนื่องเป็นคลื่น และศิษย์ตระกูลซางกวนก็เคลื่อนไหว
ราวกับความกราดเกรี้ยวโหมกระหน่ำที่ไม่อาจหยุดยั้งได้
ฝูงชนภายในลานสนาม ก็เปิดทางให้พวกเขาอย่างมิได้ตั้งใจ พวกเขาต่างเงียบงัน สายตาพวกเขาปนเปไปด้วยความตกใจและความหวาดกลัว!
***********************************************************
ติ ชม รับข่าวสารได้ที่ ได้เลย และกดไลค์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยครับ