ตอนต่อไปตอนที่ 1 : แต่งงานกับผมไหม?
หลานหลิง นักเรียนปีสามของมหาลัยวิทยาลัยศิลปะชื่อดังที่พึ่งอายุได้เพียง 19 ปี ในวันนี้เขาตัดสินใจว่าจะสารภาพรักกับพี่สาวคนหนึ่ง และจะขอเธอหมั้นหมายแต่งงานอีกด้วย
ตั้งแต่เด็ก พี่สาวคนที่เขารู้จักนั้น เธอเป็นผู้ที่หญิงที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก ความงามของเธอสะกดทุกย่อมหญ้า ไม่ว่าจะเป็นยามที่เธอโกรธ หรือยามที่เธอยิ้ม เธอช่างงดงามสำหรับหลานหลิง เรียกง่าย ๆ เธอมีเสน่ห์ในแบบของเธอนั่นเอง
เขาไม่คิดที่จะสารภาพมันออกไป ได้แต่เก็บมันไว้ในห้วงแห่งความคิด
แน่นอนว่า ผู้หญิงที่กล่าวมา ไม่ใช่พี่สาวแท้ ๆ ของเขา
หลานหลิงเป็นเด็กกำพร้ามาตั้งแต่เกิด ไม่อาจทราบได้ว่าพ่อแม่ของเขาเป็นคนแบบไหน อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยเขาก็ยังมีโชคอยู่บ้าง เมื่อเขาอายุได้ 4 ปี เขาก็ถูกครอบครัวหนึ่งรับไปเลี้ยง
โดยในวันที่รับเขาไปนั้นตรงกับวันที่ 9 เดือน 9 เขาก็เลยถือซะว่าวันที่ถูกรับไปเลี้ยงนั้นเป็นวันเกิดของเขาแทนวันเกิดจริง ๆ แต่ห้วงแห่งความทรงจำตอนที่ถูกรับเลี้ยงไปนั้น ค่อนข้างเลือนลาง จำได้แต่เพียงว่าในตอนนั้น ทั้งพ่อแม่ของพี่สาวที่รับเขามาเลี้ยง หน้าตาหล่อเหลาและสวยงามอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งพี่สาวเองก็สวยได้แม่มาเช่นกัน
หลังจากที่ถูกรับเลี้ยงมา หลานหลิงก็มีชีวิตที่อบอุ่น ครอบครัวใหม่ให้ความรักและความอบอุ่นแก่เขา แถมพ่อแม่บุญธรรมเองก็ใจดี ช่างดีกับเขามากนัก พี่สาวเขาเองก็เช่นกัน หลานหลิงเลยตัดสินใจว่า หากเมื่อพี่สาวเขาต้องการอะไร เขาก็จะหามาให้เธอให้ได้ เขาชอบที่จะเห็นรอยยิ้มของเธอ
แต่ในโชคดีมักมีความโชคร้ายแฝงอยู่เสมอ เมื่อหลานหลิงอายุได้ 7 ปี พ่อแม่บุญธรรมของเขาประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิต
สุดท้ายหลานหลิงก็กลับมาเป็นเด็กกำพร้าอีกครั้ง และพี่สาวของเขาในวัย 14 ปีก็เป็นเด็กกำพร้าเช่นกัน
แต่ทว่าหลานหลิง เขาถูกส่งตัวกลับไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พี่สาวของเขาถูกครอบครัวของป้า ซึ่งเป็นพี่สาวของแม่มารับเลี้ยงไป แต่ในช่วงก่อนแยกจากพี่สาวของเขา เธอกลับไม่ยินยอมที่จะไป เธออยากอยู่กับหลานหลิง เธออยากอยู่กับเขา ไป ๆ มานั้น ป้าของเธอก็เลยรับหลานหลิงมาเลี้ยงดูด้วยซะเลย
ถึงแม้ว่าความรู้สึกของบ้านป้าและลุงจะค่อนข้างแปลก ๆ ไปบ้าง แต่สำหรับพี่สาวของเขา ถ้าอนาคตคือสิ่งที่ดี เขาก็ยินดีที่จะอยู่เป็นเพื่อนเธอ แต่แล้วตัวปัญหาคนหนึ่งของป้ากับลุงก็คือพวกเขามีลูกชายอายุ 10 ปี ที่ชอบแกล้งหลานหลิงอยู่บ่อย ๆ เลยเป็นต้นเหตุให้ทะเลาะกันบ่อยครั้ง แต่พี่สาวของเขามักจะออกมาปกป้องอยู่เป็นประจำ
เธอบอกกับหลานหลิงว่าอดทนหน่อยนะ หากเธออายุได้ 16 ปีเมื่อไหร่ สิทธิ์ในการดูแลบ้านของพ่อแม่ก็จะตกเป็นของเธออย่างสมบูรณ์ ซึ่งเมื่อยามที่เธออายุได้ 16 ปี เขาก็ได้พาหลานหลิงออกจากบ้านป้าทันที
ตั้งแต่นั้นมา เธอที่อายุเพียง 16 ปี ต้องแบกรับความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ เธอเสียสละให้น้องชายหลานหลิงได้เรียนหนังสือ ส่วนตัวเธอลาออกมาหางานทำ
เป็นเวลากว่า 10 ปี พี่สาวและน้องชายทั้งสองอยู่ด้วยกันมาโดยตลอด คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันเรื่อยมา เธอสนับสนุนน้องชายของเธออย่างดี และส่งให้หลานหลิงได้ไปเรียนในมหาลัยชั้นนำทางด้านศิลปะ
ตอนนี้หลานหลิงอายุได้ 19 ปีแล้ว และกำลังศึกษาอยู่ปี 3 อีกแค่ปีเดียวเขาก็จะเรียนจบ
และพี่สาวของเขาก็อายุได้ 26 ปีแล้ว เธอเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมด้านความงาม ต่อให้นำสาวอายุ 18 ปีมาเทียบก็ยังไม่อาจสู้เธอได้เลยด้วยซ้ำไป
เมื่อหลายเดือนก่อน แก้มสวย ๆ ของเธอกลับถูกเด็กวัยรุ่นที่บ้านของเขาร่ำรวยหมั่นไส้ และได้ทำร้ายโดยสาดน้ำกรดชนิดหนึ่งเพื่อทำลายหน้าของพี่สาว หน้าของพี่สาวพังยับเยินไปครึ่งส่วน
จากใบหน้าที่งดงามสะสวยราวกับเทพธิดา กลับถูกทำร้ายโดยมนุษย์ใจอำมหิตผู้หนึ่ง ที่เปลี่ยนจากความชอบกลายเป็นความกลัวในทันที
คนร่ำรวยคนนั้นที่ทำร้ายพี่สาวถูกจับได้ในช่วงหลายปีก่อน แต่เขากลับออกมาได้อย่างไร้ซึ่งความผิดใด ๆ
แก้แค้นสิบปีก็ไม่สาย คำ ๆ นี้ ถูกฝังลงในหัวของหลานหลิงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันในช่วงที่เรียนมหาลัย เขามั่นใจว่า 10 ปีต่อจากนี้ เขาจะเรียนกฏหมายและใช้ชีวิตอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ซึ่งแผนแต่ละแผนที่จะใช้จัดการคนร้ายนั้น จะต้องแยบยล
เขาเตรียมตัวพร้อมแล้วสำหรับการทำให้เจ้าหมอนั่นปรากฏตัวออกมา เขาจะฆ่าเจ้าผู้ร้ายคนนั้น คนที่ทำให้หน้าพี่สาวของเขาเสียความงดงามไป
หลังจากที่พี่สาวของเขาออกจากโรงพยาบาล มันสายไปเสียแล้วที่หลานหลิงจะทำอะไร ๆ ให้แก่เธอ กลับกลายเป็นว่าเธอเกิดความกลัวต่อทุก ๆ คน กลัวแม้กระทั่งน้องชายของเธอ
ด้วยสภาวะความเครียดและความกดดัน ทำให้เธอเริ่มคิดที่จะฆ่าตัวตาย เพราะฉะนั้นเขาเลยคิดว่า ถ้าหากขอพี่สาวแต่งงานให้ไว บางทีอาจจะช่วยลดความเครียดและความกดดันลงไปได้
นี่หาใช่ความกตัญญูตอบแทนคุณไม่ เขาเลือกที่จะทำเพราะใจสั่ง ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นพี่สาวของเขา แต่เธอก็ยังเป็นผู้หญิงที่งดงามในสายตาของเขาอยู่ดี
วันต่อมา เป็นวันเกิดของพี่สาว เขารู้ว่าเย็นวันนี้จะมีฝนดาวตกที่หาดูได้ยาก นาน ๆ จะมาสักครั้ง เขาจึงเตรียมทำวิดีโอเซอร์ไพรส์เพื่อขอพี่สาวแต่งงาน
หลานหลิงถือเครื่องบันทึกวิดีโอปีนไปยังภูเขาสูงที่มีอากาศสดชื่น และสามารถมองเห็นฝนดาวตกได้จากท้องฟ้าในระยะใกล้
กว่าพันเมตรจากพื้นดิน ทำให้ไม่มีมลพิษและหมอกควันเข้ามาบดบังความสว่างไสวของเจ้าฝนดาวตก ที่กำลังจะหล่นลงมาท่ามกลางท้องฟ้าในยามค่ำคืน
ทุก ๆ ร้อยปี ฝนดาวตกที่งดงามบนท้องฟ้าจะตกลงมา หลานหลิงได้แต่อดทนรอ เพราะเขารู้ว่าเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนเมื่อไหร่ ฝนดาวตกก็จะเริ่มตกลงมาทันทีตามที่ข่าวได้บอกไว้
ทักษะด้านวรรณกรรมการเขียนของเขาเป็นที่รู้จักในมหาลัยอย่างมาก เขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงในด้านนี้ เขาคิดว่า ขอแค่เขียนสามบรรทัดซึ้ง ๆ และกินใจ เพื่อใช้ขอแต่งงานกับพี่สาว เขาคิดว่าพี่สาวของเขาจะต้องดีใจมากแน่ ๆ
พี่อยากอยู่คนเดียวไหม? พี่ลองตอบรับคำขอของน้องชายของพี่ดูไหม? พี่กลัวหรือเปล่าครับ?
เขาจะได้มองเห็นหน้าของเธอที่แดงและเต็มไปด้วยความสุขเมื่อได้ยินข้อเสนอของเขา
12 นาฬิกา ยามเที่ยงคืน
เหมือนกับสิ่งที่คิดไว้ไม่มีผิด ฝนดาวตกได้เริ่มร่วงหล่นผ่านท้องฟ้าอย่างมากมาย ราวกับว่านี่คือภาพแห่งความฝัน หลานหลิงยืนอยู่หน้าเครื่องถ่ายวิดีโอ และโชว์หลังของเขาให้กับฝนดาวตกที่กำลังร่วงหล่นก่อนที่จะสารภาพความรักของเขาออกไป
สิ่งที่เขาพูดออกไป แต่ละคำเต็มไปด้วยความรักต่อพี่สาว
เขาไม่เคยรู้สึกเป็นกังวลมาก่อนเลยทั้งชีวิต แม้ว่านี่จะเป็นแค่การบันทึกวิดีโอเพียงเท่านั้น แต่การเดินขึ้นภูเขาที่สูงนับพันกิโลเมตรเพื่อมาถ่ายวิดีโอให้แก่พี่สาว และยังเป็นการถ่ายเพื่อขอแต่งงาน เขาจึงรู้สึกกังวลและตื่นเต้นอยู่บ้าง
มองดูท่ามกลางฝนดาวตกที่ร่วงหล่น หลานหลิงถอนหายใจและพูดว่า “ พี่หลานโก๋ว ผมรักพี่มากนะครับ พี่จะแต่งงานกับผมได้รึเปล่าครับ? ผมขอสาบานต่อหน้าฝนดาวตก ณ ที่แห่งนี้ ว่าผมจะดูแลพี่ไปตลอดจากว่าชีวิตของผมจะหาไม่ ผมจะทำให้พี่พบแต่ความสุขตลอดไป.. ”
ไม่ว่าหลานหลิงจะพูดอะไรไป ดาวตกที่ส่องประกายด้วยแสงสีทองกลับเกิดผิดปกติขึ้น ราวกับว่ามันเกิดจากพลังอันลึกลับที่บินผ่านท้องฟ้า ลอยข้ามเปลือกโลกเข้ามา และเข้ามาใกล้กับหลานหลิงมากขึ้นเรื่อย ๆ
ตูม!!!!
หลังจากสิ้นสุดคำสารภาพ หลานหลิงกลับถูกอุกกาบาตลึกลับจากฝนดาวตกร่วงหล่นใส่ตัวเขา ในไม่ช้าร่างของหลานหลิงก็กลับกลายเป็นขี้เถาและสลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย…
ไม่กี่วันต่อมา มหาวิทยาลัยได้รายงานกับตำรวจ ว่ามีนักเรียนในมหาลัยวิทยาลัยของเขาหายตัวไป เมื่อตำรวจมาบ้านของหลานหลิง กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของพี่สาวหลานโก๋วเลยแม้แต่น้อย เห็นเพียงร่องรอยหลุมใหญ่จากผนังกำแพงที่มีร่องรอยไหม้จากการเผาอันพิเศษ
หลังจากหลานหลิงและหลานโก๋วหายตัวไปอย่างลับ ๆ เอกสารทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาก็ถูกทำลายไป..
……………………………
หลานหลิงตื่นขึ้นมากลับพบว่าตัวเขาอยู่ในโลกที่ค่อนข้างน่าประหลาดใจมาก เมื่อมองไปรอบ ๆ กลับเจอแต่เนินเขา ซึ่งตอนนี้เขาอยู่บนภูเขา แต่ว่าไม่ใช่ภูเขาที่เขาดูดาวอยู่แต่อย่างใด
แม้กระทั่งพืชพันธุ์ที่อยู่รอบ ๆ บริเวณหลานหลิง ก็ไม่อาจทราบชนิดมันได้
พอถึงช่วงเย็น น่าแปลกใจยิ่งนักที่บนท้องฟ้ากลับมีดวงจันทร์ถึงสองดวง ดวงหนึ่งขนาดใหญ่ อีกดวงขนาดเล็ก ตอนแรกเขาคิดว่าสายตาของเขาคงผิดปกติ แต่พอเพ่งมองดี ๆ ดวงจันทร์ทั้งสองดวงที่กำลังเปล่งแสงสว่างไสวอยู่บนท้องฟ้าในยามมืดมิดนี้กลับเป็นของจริง
เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาคิดว่ามันคือปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว แต่เมื่อเขาได้เห็นสัตว์ที่แปลกประหลาดออกไป มันได้ขจัดความคิดที่ผิดเพี้ยนออกไปในทันที
สัตว์ที่บินอยู่บนท้องฟ้านั้นคือกริฟฟินขนาดใหญ่ สัตว์ที่เคยเห็นและวาดฝันแต่ในจิตนาการ กลับได้มาเห็นในแผ่นดินนี้ได้อย่างไร ตัวหลานหลิงก็ได้แต่คิด
แถมนอกเหนือจากนั้น สิ่งมีชีวิตที่สวยงามและมีเขาอย่างยูนิคอร์นก็พลันมีตัวตนขึ้น?!
เขาแน่ใจได้เลยว่าตอนนี้ เขาน่าจะข้ามมายังอีกโลกหนึ่ง
อาจเป็นเพราะอุกกาบาตที่ตกใส่ตัวเขาในตอนนั้น ได้พาเขามาในที่แปลก ๆ แบบนี้
หลานหลิงไม่อาจทำใจเชื่อได้ว่าเขาข้ามผ่านโลกมาได้จริง ๆ บางทีนี่อาจจะเกิดจากอาการสมองได้รับการกระทบกระเทือนจนทำให้เกิดภาพหลอนก็เป็นได้
เขามองไปยังรอบ ๆ หุบเขาเพื่อหาทางกลับไปยังโลกเดิม เพื่อไปหาพี่สาวของเขา ไปแต่งงานและมีลูกอย่างน้อยสักสองหรือสามคนอย่างมีความสุข
แถมยังมีคนรวยคนนั้นที่ทำให้พี่สาวเขาเป็นแบบนี้ มันเป็นคนที่เขาต้องการฆ่าอีกด้วย
“ พระเจ้าเฮงซวย! เอาฉันกลับไปซะดี ๆ!!”
หลานหลิงกลายเป็นคนบ้าไปในทันทีที่หาทางกลับไม่เจอ เขาได้แต่กนด่าพระเจ้าตลอดทางที่เดิน
สิบวันผ่านไป ความโมโหของเขาก็สงบลง และค่อย ๆ เข้าใจว่าเขาไม่อาจจะกลับไปได้
เขาเริ่มหมดความหวังที่จะกลับไป ได้แต่นอนอยู่ในถ้ำนิ่ง ๆ หวนคิดถึงแต่พี่สาวของเขา
เขาคิดถึงแววตา อากัปกิริยา และทุกคำพูดเธอ
ในห้วงแห่งความจำ ราวกับภาพยนต์ที่กำลังฉาย รูปของพี่สาว น้ำเสียงของเธอค่อย ๆ ออกมา ทีละนิด ทีละนิด จนเขาไม่อาจเข้าใจได้ว่า ภาพในหัวของเขาคืออะไรกันแน่ มันหมายความว่าอย่างไร
เขาที่เคยคิดจะฉวยโอกาสเธอตอนที่เธอหลับโดยการจูบเธอ และให้เธอตื่นขึ้นมาพร้อมใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงในยามเช้า ซึ่งเขาได้แต่คิด ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
หลานหลิงได้แต่นึกภาพแห่งความทรงจำในวันก่อน ๆ ออกมา
ภาพแห่งความจริง บรรเทาได้ด้วยการนอนเพียงเท่านั้น หลานหลิงได้แต่นอนแล้วนอนเล่า เพื่อให้คิดถึงภาพเก่า ๆ ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
แม้จะเป็นเพียงความฝัน แต่มันก็ยังคงดี
เขาหลับอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ฝันที่เขาเป็นผู้สร้างและลิขิตมันขึ้นมา
ภายในโลกแห่งความฝัน ตอนนี้กลับถูกปกคลุมด้วยความมืดมิดที่มีแสงจาง ๆ ให้เห็น
แสงนั้นกระพริบไปมาเล็กน้อย ราวกับเป็นพลังอันลึกลับที่พลุ่งพล่านไปทั่วราวกับมีชีวิต
มันไม่พูดแต่อย่างใด แต่มันกลับเข้าแทรกแซงความทรงจำในคลื่นสมองของหลานหลิง
หลานหลิงได้แต่เอ่ย “แกเป็นใคร?”
“ข้าคืออสูรดวงดาว” แสงไฟจาง ๆ นั้นเอ่ยคำพูดออกมา
“แกคือดาวตกที่ตกใส่ฉันใช่ไหม?! แกเป็นคนพาฉันมาในโลกบ้า ๆ แห่งนี้สินะ!?” หลานหลิงถามด้วยความกลัว
“เจ้าพูดถูกแล้ว” อสูรดวงดาวตอบ
“นี่แกคิดจะทำอะไรของแกกันแน่? พาฉันกลับโลกเดิมเดี๋ยวนี้!!” หลานหลิงเริ่มตวาดด้วยความโมโห
“เจ้ายังกลับไปในตอนนี้ไม่ได้ เมื่อข้าพาเจ้ามาที่แห่งนี้ พลังงานของข้าก็หมดลง แถมข้ายังใกล้จะตายอีกด้วย”
“พี่สาวของฉันต้องการตัวฉัน! เธอต้องการให้ฉันอยู่ปกป้องเธอ!!” หลานหลิงโมโหและเอ่ยทั้งน้ำตา
หลานหลิงด่าเจ้าอสูรดาวดวงอย่างไม่หยุดหย่อน
หลังจากสิ้นสุดคำด่าทอ หลานหลิงได้แต่เอ่ยปากเงียบ ๆ ว่า “ทำไมต้องพาฉันมาโลกแห่งนี้ด้วย ทำไมกัน? ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?”
“ข้าทำตามคำสั่งของนายเก่า เขาบอกให้นำตัวเจ้ามาที่แห่งนี้”
“ฉันไม่สนใจหรอกว่านายแกจะเป็นใคร ทำไมเจ้าหมอนั่นถึงต้องการพาฉันมาที่แห่งนี้ด้วย!?”
“ข้าขอโทษด้วย ข้ามิอาจทราบได้ ข้าเป็นเพียงพลังงานชีวิต เมื่อเจ้าของร่างกาย นายเก่าของข้าตายไป ข้าก็จะเสียความทรงจำทั้งหมดไปด้วยเช่นกัน”
หลานหลิงได้แต่เงียบ และพูดอย่างฝืน ๆ “เขาพาฉันมาที่แห่งนี้เพื่ออะไร ต้องการให้ฉันทำอะไรกันแน่? ต้องมีเหตุผลอะไรแน่ ถึงได้พาฉันมา”
“ข้าไม่รู้ จิตใต้สำนึกของข้าบอกข้าว่า นี่อาจเป็นภารกิจของเจ้า”
“แล้วมันคืออะไรล่ะ?”
“อาจจะ…ทำลายโลกใบนี้ก็เป็นได้” อสูรดวงดาวเอ่ยปากพูดออกมา
ร่างกายหลานหลิงหลังจากได้ฟังพลันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง